Allerlei belevenissen van
vorstelijke gasten
CONGRES DER KERKEN
IS TEN EINDE
Heel 't land vierde feest
Wie ben t U?
Wij zullen bijeen blijven
Vreugdevuren op alle vier uithoeken
van het koninkrijk
Buitenland huldigt
onze vorstinnen
Trekpleisters voor
inbrekers.
Dinsdag 7 September 1948
3
Misverstanden in
een vreemd land
Vele vorstelijke gasten, die alle
regerende vorstenhuizen in Europa
vertegenwoordigden, hebben de
plechtige inhuldiging van Konin
gin Juliana luister bijgezet. Zater
dag arriveerden zij allen in Am
sterdam: de Engelse prinses Mar
garet Rose, erf-groothertog Jan
vanLuxemburg, prins G e o r-
g e van Griekenland, het Noorse
kroonpinselijk paar, prins O 1 a v
en prinses Martha, koningin
moeder Elisabeth van België,
prins Axel en prinses Marga-
retha van Denemarken, kroon
prins Adolf en kroonprinses
Louise van Zweden en de broer
van prins Bernhard, prins Asch-
w i n. Ook Paul Ramadier,
oud-minister-president van Frank
rijk, kwam Zaterdag in Amster
dam aan. Jrlij vertegenwoordigde
zijn reger#g bij de plechtigheden.
Zonder ongelukken en andere
moeilijkheden is - hun aankomst
echter niet geschied. Het Deense
Prinses Margaret Rose, de char
mante vertegenwoordigster van
haar vader., de Britse koning, was
voor de inhuldigingsplechtigheid
gehuld in een oesterkleurig toilet
met rose weerschijn.
prinselijk paar arriveerde Zater
dagavond per Scandinavië-ex-
press. Bij aankomst in het Cen-
traal-Station trokken de remmen
van de locomotief zo sterk aan, dat
de trein met een schok tot stil
stand kwam. Prinses Margaretha
viel daardoor en bezeerde haar
hoofd. Hoewel zij vrij hevig pijn
had liet zij daarvan tijdens de be
groeting door onze minister van
Buitenlandse Zaken, mr. Stikker,
en de gezanten van Denemarken
en Zweden niets blijken, 's Avonds
moest de prinses een dokter naar
het Amstelhotel laten komen. Zon
dag was haar toestand vrij gunstig,
zodat zij toch aan de plechtige in
huldiging heeft kunnen deelnemen.
Prins George van Griekenland
was zijn bagage kwijt. Toen hij in
Amsterdam aankwam had hij al
leen een handkoffertje bij zich, de
grotere bleken nergens te vinden.
Later ontdekte men, dat het per
soneel van de prins had verzuimd
in Parijs van waar de prins
naar ons land reisde op de kof
fers te vermelden, dat zij diploma
tieke bagage waren. Nu stonden
zij verzegeld en wel. bij de douane
opgeslagen. Het misverstand was
spoedig opgehelderd en de prins
kreeg zijn koffers.
Nog meer pech.
Ook de Zweedse hoge gasten
hadden „pech". Toen zij in de
auto's van het Amstelhotel gestapt
en van het Centraal Station weg
gereden waren merkte de chef-de-
réception van dat hotel, dat een
deel van de Scandinavische hof
houding nog bij het station stond.
De dames en heren wisten geen
weg of steg in Amsterdam en zij
konden zich uiteraard ook niet
gemakkelijk verstaanbaar maken
De chef van het Amstelhotel
bracht uitkomst door voor de da
mes en heren spoedig twee taxi's
te charteren; een vrachtauto ver
voerde de bagage naar het hotel.
Prinses Margaret Rose trok al
zeer de aandacht van iedereen, dio
haar ontmoette. Dat kwam niet
alleen door haar lieftallig persoon
tje, maar ongetwijfeld ook door de
fraaie toiletten, die zij droeg. Toen
zij per vliegtuig op Schiphol aan
kwam had zij een beige jas met
klokrok aan, een -hoedje van de
zelfde kleur met een voile en
bruine peau de Suède open
schoentjes completeerden haar
toilet. Toen zij Zaterdagavond om
ongeveer kwart over zeven haar
opwachting maakte bij de Konink
lijke familie droeg zij een grijs
middagtoilet met rode noppen en
een vossencape om haar schouders,
's Avonds maakten de vorstelijke
gasten een tocht door de Amster
damse grachten, prinses Margaret
bleek zich verkleed te hebben en
had toen een blauwe japon met
een cape aan. Toen zij Maandag
avond in het paleis dineerde droeg
zij een wit satijnen japon en een
drievoudig met diamanten en
paarlen bezet kroontje, dat konin-
in Mary haar op haar 18de ver
jaardag schonk. Bij de inhuldi
gingsplechtigheid droeg zij een
charmant oesterkleurig toilet met
rose weerschijn en een coquet
hoedje.
In het Amstelhotel
De vorstelijke gasten logeerden
allen in het Amstel-hotel, waar
zij zich onmiddellijk thuis voc/den.
Zaterdagavond verenigden zich de
Scandinavische gasten en prins
George van Griekenland aan het
diner. Daar ging het vroli.t.c toe.
Prins George vergastte zijn tafel
genoten schijnbaar op spannende
jachtverhalen, want op zeker mo
ment schilderde hij met gebaren
de enorme horens van het hert.
dat hij eens heeft geschoten. Ook
kroonprinses Louise van Zweden
liet zich niet onbetuigd en gesticu
leerde levendig.
Tijdens deze ongedwongen
maaltijd trad prinses Margaret
Rose de eetzaal binnen en begaf
zich naar het levendig converse
rende en smakelijk etende gezel
schap. Zij kuste kroonprinses
Louise en ging naast haar aan
tafel zitten. Onmiddellijk werd zij
in het discours betrokken. Alle
vorstelijke gasten gebruikten het
dagmenu van het hotel.
Na de maaltijd begaven de prin
sessen en prinsen zich aan boord
van de rondvaartboot „Koningin
Juliana". Mr. d'Ailly fungeerde
als explicateur. Hij maakte zijn
gasten herhaaldelijk attent op de
mooie plekjes van onze hoofdstad.
Deze tocht bleef natuurlijk niet
onopgemerkt. Langs de grachten
juichten duizenden Amsterdam
mers de hoge gasten toe. Vooral
prinses Margaret was opgetogen
en raakte niet uitgesproken over
het schoons van de eerste stad, die
zij op het vaste land bezocht. Zij
was vooral verrukt van de ver
lichting en de fraaie interieurs van
vele grachtenhuizen, die door de
illuminatie goed te zien waren.
Omgetrokken petroleum
stel oorzaak van brand
Een per ongeluk omgetrokken pe-
troleumtoestel was oorzar.k, dat
Maandagmiddag in een woning te
Amsterdam een hrand uitbrak die
ondanks het krachtige optreden van
de brandweer een verdieping geheel
verwoestte. De beneden geleden ver
dieping kreeg veel waterschade.
M. Corbey volgt dr. Bcel
op als Kamerlid
Als opvolger van dr. L. J. M. Beel,
die benoemd is tot gedelegeerde van
het opperbestuur in Indonesië, is
thans aan de beurt om lid der Twee
de Kamer te worden de heer M. P.
J. M. Corbey te Sittard.
Een kleine vierpersoons auto
stopte Zondagochtend voor het
Amstelhotel, waarop de vlaggen
van vele naties deze dagen
prijken.
Een paar dames waren de in
zittenden van de blauwe wagen.
De portier van het hotel kwam
de trappen af en vroeg door de
opengedraaide ruit, waarmede
hij de dames van dienst kon
zijn.
„Zijn de Athlones thuis?"
vroeg een der dames.
„De Athlenes zijn uitgereden,
mevrouw".
„Dat is erg jammer", vond de
dame.
„Kan ik misschien zeggen, wie
er geweest is?" vroeg de behulp
zame portier.
Even weifelde de dame, dan
zei ze glimlachend: „Zegt u
maar, dat prinses Wilhelmina
even langs is geweest".
„Leve de Koningin". Spontaan slo
ten alle aanwezigen in de Nieuwe
Kerk zich aan bij de uitroep van
prof. Kranenburg na de
inhuldiging.
Vraagt inlichtingen over:
onioilbare inbraak-beveiliging
levertijd max. 2 maanden
O.Z. Voorburgwal 161, Amsterdam
Telefoon 34076, 30936
Prinses Wilhelmina brengt aan het
einde van haar rede een „Lang
leve Koningin Julianauit op dc
nieuwe koningin.
Maandagmiddag is de eerste
van de 12 Convair-vliegtuigen die
de KLM heeft besteld, op Schiphol
geland.
RnrvrlcoTlOn nar» Ho ncn fel moeten afwijzen Dc totali-
DUUUoClldp ctclil utJ taire vorm van het stelsel moet
- veroordeeld worden. Maar de eer-
CliriSt0riIl.01(i lijke christen zal moeten toegeven,
dat het christendom mee schuldig
is aan de opkomst van het commu
nisme.
De Amerikaan Charles Taft zei-
de, dat de Kerken in da Verenigde
Staten zeker het standpunt van de
Wereldraad ter harte zullen ne
men, dat rassendiscriminatie af
keurenswaardig is. In alle landen,
waar de rassenkwestie een groot
probleem is, zal het besprokene op
het congres ongetwijfeld grote
weerklank vinden. Hij noemde de
Verenigde Staten, Zuid Afrika, Pa
lestina en India.
Isolement voorbij.
Het laatste tijdens het congres
uitgegeven nummer van de con
greskrant „Assembly News", bevat
vijf conclusies van een van de
deelnemers. Hierin wordt o.m. het
volgende gezegd:
Dat landen en rassen van een zo
grote verscheidenheid in één stad
verzameld zijn, getuigt van de over
winnende macht van het christelij
ke geloof. Iedereen wist dat het
mogelijk moest zijn. Amsterdam
heeft de mogelijkheid ook bewezen.
De jonge kerken van de wereld
zijn door dc assemblee erkend. Tel
kens als een man of een vrouw uit
Azië en Afrika het woord voerde,
was de vergadering een en al aan
dacht. De benoeming van dr. T. C.
Chao als vertegenwoordiger van de
jonge kerken in het presidium is
de formele erkenning van de jonge
kerken.
Het isolement van de kerken
is voorbij. Eigenlijk heeft Am
sterdam het isolement in het
kerkelijk leven onmogelijk ge
maakt. Geen kerk, die nog bui
ten de Wereldraad staat, kan
volharden in haar zelfgenoeg
zaamheid.
In Amsterdam is gebleken, dat
de kerk midden in en toch ook
boven de wereld staat De assem
blee heeft getracht, het woord van
God te spreken en geen eigen me
ningen te verkondigen.
Niemand verlaat Amsterdam
eerder als hij gekomen is. Iedere
deelnemer aan het congres heeft
momenten van dieper inzicht en
wijder visie beleefd. Dit moet door
gegeven worden aan heel dc kerk.
De boodschap.
In zijn boodschap aan alle chris
tenen zegt de Wereldraad o.m.:
Wij zijn gescheiden in vragen
van geloofsleer, kerkorde en tradi
tie. echter ook door onze zondige
trots: die van de natie, van de
klasse, van het ras. Daarom zijn
wij niet in staat, de eenheid der
kerk te verwezenlijken. Maar
Christus heeft ons tot de zijnen ge
maakt en Hij :s niet gescheiden.
Nu zijn wij voornemens, bij elkan-
Zaterdagmiddag twaalf uur
stroomde dc Westerkerk leeg en
verspreidden vijftienhonderd con
gressisten zich door feestend Am
sterdam: de eerste assemblee van
de Wereldraad van Kerken was ten
einde. In de sluitingsdienst hebben
de vertegenwoordigers van 148
kerken op indrukwekkende wijze
nog eenmaal hun wens, om oolFna
„Amsterdam" bijeen te blijven, ge
demonstreerd. Nu zwermen zij
weer uit, naar alle windstreken,
naar Kaapstad en Tokio, naar Mel
bourne en New York, om In eigen
land en eigen Kerk. dc boodschap
van Amsterdam door tc geven.
Voor het laatst stonden de secre
taris-generaal van de Wereldraad,
dr. W. A. Visser 't Hooft en Char
les P. Taft, de voorzitter van het
perscomité, de journalisten te
woord. Alle besprekingen hebben
zich gekenmerkt door grote open
hartigheid en oprechtheid, was hun
mening. In de sectiebijeenkomsten
zijn er momenten geweest, dat de
gedelegeerden moedeloos en teleur
gesteld waren. Soms was men
bang, nooit tot overeenstemming te
zullen komen. Steeds echter heeft,
aldus dr. Visser 't Hooft, de triomf
van het samenzijn en samenspre-
ken van zoveel kerken alleen be
heerst. Er is hard gewerkt, tot het
laatste toe en in de laatste dagen
vooral kwamen de gedelegeerden
tot de ontdekking, hoe dicht zij bij
elkaar staan.
Het oordeel over de boodschap
van de Wereldraad van dr. Visser
't Hooft is, dat zij ernstig en gede
gen is, ontbloot van nietszeggende
sentimentaliteit.
Op de vraag, wat de toekomst
van de Wereldraad zal zijn, zei
de secretaris-generaal, dat hier
over nog niets duidelijk is. De
vraag is: Kunnen wij na het con
gres de kerken het begrip bij
brengen, dat wfj alle behoren tot
één groot internationaal ver
bond? Indien de kerken zich
hiervan bewust worden, zal dc
Wereldraad een machtige organi
satie worden.
Dit congres heeft in ieder geval
tot resultaat, dat de Kerken zich
ernstig zullen gaan bezighouden
met de grote vraagstukken van
deze tijd. Hoe moeten zij staan
tegenover de moderne oorlog, nu
deze door de vergevorderde tech
niek zulke enorme afmetingen kan
aannemen? Wat zal de houding
moeten zijn ten opzichte van het
communisme? Op het congres is al
gebleken, dat er in het communis
me elementen zijn, die de christe-
der te blijven. Wij roepen de chris
telijke gemeenten op, dit verbond
te erkennen en het na te leven in
hun verhoudingen tot elkander.
In de wereld, die van Christus is,
zien wij hoop, ook teleurstelling en
wanhoop. Boven de mensheid
dreigt het gevaar van de totale
oorlog. Wij hebben Gods oordeel
over ons te aanvaarden voor ons
aandeel in de schuld van de we
reld.
Maar er is een woord van God
voor de wereld Dit woord, dat de
wereld in handen is van de leven
de God, die slechts het goede met
haar voor heeft, dat het eind van
de geschiedenis de overwinning
van Gods Koninkrijk zal zijn. Mil-
lioenen mensen hebben dit nog
nooit gehoord. Wij bidden dat God
de kerken in beweging brenge, dat
zij het Evangelie aan de gehele we
reld verkondigen.
De vorming van de Wereldraad
is vergeefs, als niet alle christenen
zich opnieuw wijden aan de Heer
der kerk en een nieuw begin ma
ken met Zijn getuigen en dienaars
te zijn. Wij moeten samen weer
leren, wat de plicht is van de
christelijke man en de christelijke
vrouw in de industrie, in de land
bouw, in de politiek, thuis en in
het beroep.
Wij moeten God bidden ons allen
te leren, een echt ja en een echt
neen te spreken. Een neen tot alles,
wat met de liefde van Christus in
strijd is, een ja tot alles, wat ermee
in overeenstemming is.
Het is mensen niet gegeven, zon
de en dood van de aarde te ver
bannen, de heilige algemene chris
telijke Kerk te bouwen. Alleen God
heeft daartoe de macht. Hij heeft
ons op Pasen de zekerheid gegeven,
dat Zijn plan zal worden uitge
voerd. Door ons geloof en onze ge
hoorzaamheid kunnen wij tekenen
oprichten, die heenwijzen naar de
komende overwinning.
Tot de dag der overwinning ls
ons leven met Christus verborgen
in God en geen aardse teleurstel
ling of droefheid of macht der hel
kan ons van Hem scheiden. Laten
wij. die in vreugdevol vertrouwen
wachten op onze bevrijding, ons
geven aan de taak, die onze hand
vindt om te doen en zo tekenen
oprichten, zodat de mensen het
mogen zien.
Dodelijk jachtongeval in
gemeente Helden
Tijdens een jachtpartij Zaterdag
in de gemeente Helden gehouden,
is de ongehuwde jager Leijsten uit
Koningslust, die vergezeld was
door drie andere jagers, zodanig
door een kogel getroffen, dat hij
vrijwel onmiddellijk aan de gevol
gen overleed. De politie heeft naar
de schuldvraag een onderzoek in
gesteld.
D. van Schaik uit De Bilt
door trein gedood
Zondagmiddag is op de Veenweg
in Apeldoorn de 26-jarige motor
rijder D. van Schaik uit De Bilt, toen
hij de onbewaakte overweg passeer
de, door een geallieerde militaire
trein gegrepen en op slag gedood.
Natuurlijk heeft het hele land
meegeleefd met de plechtigheden
in de hoofdstad, maar.... ook
naar hartelust feestgevierd. In de
grootste steden en dc nietigste ge
huchtjes hebben de Nederlandse
mannen en vrouwen zich met
oranje of rood-wit-blauw gesierd.
De kinderen namen veelal met
zo'n simpel strikje geen genoegen,
kleine meisjes droegen rokjes in
de nationale kleuren, grotere na
tionale sjaaltjes, die in velerlei
uitvoering door manufacturen
winkel aan de vrouw werden ge
bracht. Kleine jongens droegen
feestmutsen en oranje sjerpen,
maar hoevelc knapen, die zich an
ders te groot voelen voor het „ge
doe van het grut", hadden zich
met nationale halsdoeken ge
tooid?
Hoogtijdagen waren het voor de
buurtverenigingen, of die zich nu
bezig hielden met de feestbelan-
gen in villadorpen of arbeiders
wijken. Muziek echte, uit de
koperen horens der fanfarecorp
sen, of op gramofoonplaten ge
conserveerde doordaverde
steden en dorpen. En veel „kwe-
zelkens, die niet dansen wilden"
waren er niet.
Heel Hemmen uitgelopen
U een indruk te geven van de
festijnen in al onze elfhonderd ge
meenten, het is natuurlijk volko
men onmogelijk. U zult ons wel
willen ontslaan van deze taak.
Maar enkele bijzondere feesten
mogen wij niet onvermeld laten.
Daar is de gemeente Hemmen,
de kleinste zelfstandige gemeente
in ons land. Het ligt vlak bij Wa-
geningen en in menig atlas zult u
het niet vinden. In de hongerwin
ter heeft het maandenlang in de
vuurlinie gelegen, de bevolking
was naar België geëvacueerd. Toen
zij na de bevrijding terug kwam
vond zij nog alleen de ruines van
haar huizen. Ook het historische
kasteel Hemmen bleek verwoest.
Nu is het herrezen en dus hadden
de 210 inwoners van dit dorp veel
voudig reden om feest te vieren.
Nu dan, ze hebben zich niet onbe
tuigd gelaten. De oranjevereniging
„Juliana" had volksspelen voor
jong en oud georganiseerd, het ne
gentien man sterke fanfarecorps
zit nu nog te hijgen van het onaf
gebroken geblaas en getoeter, de
landelijke rijvereniging zestien
man sterk luisterde de stoet
van versierde fietsen en wagen
tjes op, er waren racewedstrijden,
een gecostumeerd bal met lam
pionverlichting cn, natuurlijk,
vuurwerk. Wij kunnen U verze
keren, dat daarvoor heel Hemmen
was uitgelopen.
Het uiterste Noorden
Uithuizermeeden wij
zoeken het ook ditmaal ver.
het dorp ligt in het Noordelijkste
puntje van Groningen, vlak bij
Roodeschool is een van de vier
uithoeken van ons koninkrijk.
Daar is Zondagavond een enorm
vreugdevuur ontstoken, tegelijk
met een feestbrand in Aruba
(Nederlandse Antillen), Nicke-
rie (Suriname) en Merauke
(het oostelijke oostpuntje van
Oost-Indoncsië), de drie andere
uithoeken van het rijk. Nadat
Groot vreugde vuur in
het Stadion
Enorme kroon symboli
seerde souvereiniteit
Maandagmiddag prijkte op het
Damplantsoen een reusachtige
kroon, symbool der souvereiniteit.
Rond deze kroon zou 's avonds een
groot spel in het Olympische Sta
dion worden gespeeld, dus droegen
om zes uur leden van verscheidene
jeugdorganisaties haar dwars door
Amsterdam. Tienduizenden die geen
plaats hadden kunnen krijgen in het
stadion, schaarden zich langs de
straten om dc plechtige stoet te be
wonderen.
En in het Stadion wachtten
60.000 toeschouwers op het grote
moment, dat Koningin Juliana en
prins Bernhard zouden arriveren,
die het spel wilden bijwonen. Een
kreet: „Daar zijn ze" en de massa
rees op en zong spontaan het Wil
helmus. Toen klonk Claudine Wit-
sens klare stem: „Nu de avond van
'n glorierijke das: gevallen is laait 't
feest op". Het spel begon: vlaggen-
parade, gevolgd door een wapen
schouw der stadswapens, vcndels-
zwaaiers, bloemen, fonteinen, het
grastapijt van het Station was in
een levende kleurenwemeling her
schapen.
Daarna ontrolden vele onderdelen
van het leger hun vaandels en daar
vertoonde zich hetzelfde militaire
schouwspel, dat in de middaguren
reeds tienduizenden Amsterdam
mers tot enthousiasme had ge
bracht. Rode Kruis-verpleegsters
droegen de kroon het Stadion in als
hulde aan haar oud-voorzitster. Het
feest werd besloten met een groot
vreugdevuur.
burgemeester Koolmans en luitc-
nantkolonel Gist hadden gespeecht
staken twintig oorlogsvrijwilligers
de brand in een stapel van dui
zend koolstrotakke*ibossen. Licht-
kogels gingen omhoog, bengaals
vuur is afgestoken, en duizenden
Groningers, ver uit de omgeving.
hebben genoten van dit grandioze i
vreugdevuur.
De Nederlandse Wandel- j
sportbond nipt gebonden
aan enige plaats en daarom j
juist passend in dit overzicht- I
je gaat in 77 dagen door
Nedei iand wandelen. Van stad
tot stad, van dorp tot dorp,
voeren de tippelaars een boek I
mee, waarin alle burgemees- I
ters hun handtekeningen zul-
len zetten, evenals de voorzit
ters cn secretarissen van alle
150 wandelsportverenigingen.
In totaal zullen de elkaar af
lossende wandelars 1797 kilo
meter afleggen. Burgemeester
d'Ailly van Amsterdam zette
de starthandtekening. Als het
boek dat de wapens bevat
van alle gemeenten, die de
wandelaars passeren cn dat in
groen en wit leer is uitgevoerd
is volgetekend en de 1797
kilometer zijn „volgewandeld"
zal de Wandelsportbond het
aan Koningin Juliana aanbie
den.
Den BoschRotterdam
Tienduizenden Rotterdammers
hebben zich Zaterdag staan ver
gapen aan de zeven kilometer
lange allegorische optocht, die van
's-Hertogenbosch naar de Maas
stad trok. Naast feestvreugde, ter
gelegenheid van de inhuldiging
van Koningin Juliana, had deze
stoet waarvoor alle praalwagens
en de kleurige costuums ontwor
pen waren door de bekende teke
naar Herman Moerkerk nog
een ander doel: de culturele be
trekkingen tussen de Rotterdam
mers cn de Brabanders te verster
ken. Hij moet succes hebben ge
had, in velerlei opzicht.
Rotterdam wachtte nog een an
dere verrassing: Zondag verscheen
plotseling prins Bernhard met
zijn moeder, prinses Armgard en
zijn dochtertjes Beatrix cn Irene
op het internationale ruitersport-
feest. Ondanks alle drukte en ver
plichtingen in Amsterdam had hij
zich voor een paar uur vrijge
maakt om iets te zien van zijn ge
liefde ruitersport.
In Leeuwarden is Maandag een
kleurig levend schaakspel ge
speeld, en Bussum zal een „Ko-
ningin-Juliana-hertenkamp" krij
gen, als. er tenminste voldoen
de geld daarvoor binnenkomt.
En hierbij zullen wij het laten.
Ook het buitenland heeft vele
blijken van waardering gegeven
voor onze afgetreden koningin
Wilhelmina en onze jonge vorsfin
Juliana. Vrijwel alle grote dag- en
weekbladen wijdden aan haar uit
voerige artikelen.
Louis Stoplaurant, de Canadese
minister van Buitenlandse Zaken,
heeft zich in een speciale bood
schap tot het Nederlandse volk ge
wend en o.m. gezegd, dat koningin
Juliana, toen zij in de oorlogsjaren
in Canada te gast was, de harten
van alle Canadezen heeft gewon
nen.
Vincent Auriol, de Franse presi
dent, heeft koningin Wilhelmina
geluk gewenst met haar regerings
jubileum en haar een tapijt ge
schonken, vervaardigd door de
kunstenaar Jean Lurcat.
De Hongaren, verenigd in de
Hungaria-club in Amsterdam, heb
ben een grote som gelds bijeenge
bracht voor het nationale hulde
blijk.
Het gehele corps diplomatique
en enkele Sowjet-autoriteiten be
zochten de receptie, die de Neder
landse ambassade in Moskou gaf.
Mount Holyoke College, waar
koningin Juliana in 1941 het ere
doctoraat ontving, heeft zijn „meest
doorluchtige alumna" de eerbiedig-
ste groeten en goede wensen doen
toekomen.
Tijdens een receptie in het Ne
derlandse gezantschap te Kaapstad
hebben de minister-president dr.
Malan en zijn voorganger, generaal
Smuts, een toast uitgebracht op
prinses Wilhelmina en koningin
Juliana.
De Zwitserse president heeft
onze beide vorstinnen, namens de
bondsraad en het volk, de beste
wensen gezonden.
De Wereldconferentie voor mo
rele herbewapening, bijeen in Caux
(Zwitserland), heeft een speciale
zitting gewijd aan de grote gebeur
tenissen in ons land.
Enkele duizenden, die het unieke schouwspel van de onder de pergola
voor het Paleis naar de Nieuwe Kerk wandelende stoet in geen geval
wensten te missen, trokken reeds voor middernacht naar de Dam. De
nacht was koud en lang, maar met een lekker bakje koffie, was het
wel uit te houden.
Er zUn zakon ln ons land, waar
de Inbrekers op af komen als
vliegen op do stroop. Zo bijvoor
beeld de juwelier Carel G. H. van
Pampus ln do Kalvorstraat te
A'dom, die ons do volgende brief
schrijft:
„Onzo zaak schynt wol oen zeer
grote aantrekkingskracht to hob-
ben voor inbrekers. Voor de
tweede maal ln korte tyd hebben
z(j zich vla hot dak toegang ver
schaft tot onze vliering, waarvan
daan de zolder gemakkelijk to
bereiken ls. Maar do heren zijn
blijkbaar nog steeds nlot over
tuigd van de prima beveiliging,
die Uw firma (Alarma *33) op oon
dusdanig deskundige wijze hooft
weten aan to leggen, dat clko
verdere poging tot binnendringen
gedoemd is te mislukken. Dit
maal hebben zU stomweg gopro-
beerd do tocgangsdour tot do
trap, dio naar boneden voert, uit
do hengsels te lichten, wat na
tuurlek het gelooi dor sironen tot
gevolg had. Ik voel my eerlijk
gozegd een beetje beledigd. Wat
donken zij eigenlijk wel van onzo
beveiliging? Zo langzamorhand
heb ik wol geleerd er volkomen
op te vertrouwen, zodat ik onzo
zaak rustig onbewoond laat."
En do heer Hossing, van De Goud
mijn, in de Rcguliersbroestraat
te A'dam, schrijft:
„Driemaal ln één week verjjdelds
dc alarminstallatie een inbraak
poging en nu - enkelo maanden
later - hebben ze het wéér gopro-
bcord. Daar ik niet by myn Juwc-
licrsbedryf woon, kan lk niet vor-
zokerd worden on ben dus weder
om voor een groot verlies gespaard
gebleven, dank zy Alarma '33."
