Voorzichtigheid nog steeds geraden
in de porceleinkast
Kaas kunt U ook braden en zelfs kunt
U er jus van maken
De mooiste sigarenbandjes komen
uit Nederland en België
Serviesgoed heeft vaak foutenmaar
het beste onderscheidt zich altijd
Een flink kind
r~
Een duur
hoedje
Voedingswaarde weegt zeker tegen
die van vlees op
r
Wat iedere huisvrouw nodig heeft
MoederMikmak
en haar kluw
wol
Schoonheidsmiddelen
Zaterdag 5 Februari 1949
3
>«^INDS enige tijd is het serviesgoed vrij. Dat wil nu nog niet zeggen,
dat borden, kopjes en schotels ongelimiteerd te krijgen zijn. Gaande
weg wordt de productie echter opgevoerd efi langzamerhand zijn de win
kels van huishoudelijke artikelen weer wat rijker gesorteerd. Het voor
oorlogse peil is evenwel nog lang niet bereikt, ook de kwaliteit laat
veelal te wensen over. Waaraan men in het servieswerk de kwaliteit
onderscheidt, welke fouten de producten kunnen hebben: kortom wat er
in deze branche te koop is daarop zal hier worden ingegaan.
IN 1939 werd door de binnen
landse fabrieken 7300 ton huis
houdelijk aardewerk vervaardigd,
waarvan 1400 ton werd geëxpor
teerd. De binnenlandse industrie
tal van de producten van de tweede
keus afnemen. Vanzelfsprekend
wordt een winkelier op dezelfde
wijze door zijn leverancier voorzien.
Het verschil tussen 'aardewerk en
porselein zal de meeste kopers geen
produceerde in dat jaar ongeveer porselein zat de meeste Kopers geen
1160 ton porcclein waarvan 50 ton moeilijkheden opleveren. Zo men
1160 ton porcelein waarvan 50 ton
over de grens ging, terwijl 4600 ton
SUr™.M I
ondanks de grote moeilijkheden
(schaarste grondstoffen en arbeids
krachten) kwam dit jaar de binnen
landse productie practisch op het
oude peil.
Aan de vraag kan evenwel voor
lopig niet worden voldaan. De be
volking van Nederland is gestegen:
het aantal huwelijken in de laatste
jaren gesloten is toegenomen, ter
wijl nóg lang niet de oorlogsver
liezen konden worden aangezuiverd.
De productie van de eerste negen
maanden in 1948 bedroeg in totaal
1 695 000 ontbijtborden. 1.067.000
platte borden, 1 527 000 diepe bor
den, 4.948.000 kop en schotels en
losse koppen (ook zonder oor)
3.038.000 stuks.
De getallen mogen groot zijn,
„hoofdelijk omgeslagen'' betekenen
zij. dat op iedere tien Nederlanders
het vorige jaar 2 ontbijtborden, 1
plat bord. 2 diepe borden 6 kop en
schotels en 4 losse koppen verstrekt
konden worden. Als „voorzichtig
heid nu maar moeder van de por
seleinkast" was!!
Na de oorlog zijn er heel wat
kleine bedrijven, de z.g. pottenbak
kers. die zich voor dien uitsluitend
bezig hielden met de vervaardiging
van sieraardewerk, deels noodge
dwongen, doordat de vraag naar
siergoed minder werd, deels wegens
de grote behoefte aan huishoudelijk
aardewerk, zich gaan toeleggen op
het vervaardigen van huishoudelijk
aardewerk. Dit betekende voor de
meeste pottenbakkers een algehele
omschakeling van het werkproces,
terwijl het personeel de vakbe
kwaamheid miste om de meest ur
gente artikelen te maken. De pro
ducten van deze bedrijfjes zijn
veelal zwaarder in gewicht, terwijl
de afwerking vaak groter is.
Utility
Toen de oorlog in Engeland een
hergroepering van de arbeidskrach
ten noodzakelijk maakte, werd het
z g. utility-systeem ingevoerd, waar
bij aan de producten de afwerking
ontbrak, terwijl alleen de noodza
kelijkste levensbehoeften werden
geproduceerd, artikelen zonder op
smuk. Na de oorlog is het systeem
in Nederland ingevoerd, maar hier
had het meer betrekking op de
prijs, waarbij automatisch een uni
formiteit in de fabricatie ontstond.
Een product uit een utility-fabriek
behoeft echter niet slecht te zijn:
de kwaliteit is afhankelijk van
andere eigenschappen.
Zo men weet zijn er in ons land
een aantal gerenommeerde fabrie
ken, om in Maastricht en Gouda,
die op elk product hun stempel
zetten, dat een waarborg betekent
voor het serviesgoed.
Serviesgoed heeft men in vier
kwaliteiten, onderverdeeld in de le
t/m de 4e keus. De eerste keus is
de beste: gave. ongeschonden pro
ducten. De tweede keus heeft klei
ne gebreken, de derde grotere en
de vierde keus is de slechtste (ge
broken oren etc en werd vroeger
aan fabrieksarbeiders verkocht,
resp. cadeau gegeven. Tegenwoordig
gaat dit mindere goed ook wel naar
marktkooplui. Een grossier zal
thans in vele gevallen van een fa
brikant bij de eerste ook een aan-
miaschien weet wordt het aardewerk
het porselein op 1350 graden Cel
sius. Het porselein is meestal door
schijnend. dun dunner dan aarde
werk), heeft een zeer hoge klank
en een harde scherf (wat men na
tuurlijk bij de winkelier niet even
mag proberen).
De meeste artikelen zullen ge
goten (in de daarvoor vervaardigde
vormen) of machinaal gedraaid zijn
en zullen dientengevolge een goede,
gave vorm hebben. Het handge-
draaide serviesgoed is in vele ge
vallen te herkennen aan kleine af
wijkingen in de vormen, die zicht
baar zullen zijn bij vergelijking van
de verschillende onderdelen (bijv.
bij de z.g. kunstserviezen).
Goede kwaliteit
Een aftikel, dat goed van kwali
teit is. moet voldoen aan de vol
gende eisen: het mag niet „gehaar-
scheurd" zijn, dat wil zeggen, dat
de glazuurlaag geen barstjes ver
toont. In een porseleinwinkel hoort
men vaak het z.g. „tingelen" van
serviesgoed. Dat mag een leuk ge
hoor zijn. in feite wil het zeggen,
dat het vaatwerk „haarscheurt" en
dus in kwaliteit daalt.
De oppervlakte van het artikel
moet glad zijn, geen puistjes en
blaasjes vertonen Een goede afwer
king van de artikelen eist, dat de
vorm goed rond is en geen afwij
kingen vertoont (scheef, gebocheld)
Schotels en deksels trekken vaak
krom en de oplettende koper zal
daarop dienen te letten. Of een ar
tikel voldoende hard gebakken Is,
kan men controleren, door het op
de vingertoppen te balanceren en
er met een potlood tegenaan te tik
ken. Ontstaat dan een zingende,
gongende toon. dan is het goed. Een
doffe klank wijst op onvoldoende
hardheid. Het spreekt vanzelf, dat
bij dikwandig serviesgoed dit niet
op deze wijze te controleren is.
Ook moet men bij het kopen goed
opletten, dat het artikel voldoende
geglazuurd is. dat de glazuurlaag
het hele product volledig bedekt.
Doffe plekken vooral aan randen
van kopjes en bekers duiden op
zwakke plekken. En ontbreken van
de glazuurlaag bij aardewerk be
tekent, dat het product bij afwassen
water opneemt en een kortere le
vensduur beschoren is.
Bij de gedecoreerde producten
doet zich wel eens een moeilijkheid
voor, wanneer men wil weten of
iets ..bedrukt", dan wel hand-be
schilderd is. Meestal kan men dat
als volgt onderscheiden: Bij de be
drukte producten zal men zeer vaak
zien. dat de motiefjes niét goed aan
eensluiten of een naadje vertonen.
Dit ontbreekt in elk geval bij het
handgeschilderde product.
Met deze kleine wijsheden hoeft
men in de servieswinkels geen vol
slagen leek meer te zijn. zodat men
weet. wat men koopt. Men moet
misschien nog genoegen nemen, met
hetgeen er is. maar men kan toch
zien, wat het is.
De Britse Labourpartij heeft gis
teren plotseling de verspreiding
stopgez-et van 6000 vlugschriften
waarin een betere gezondheid voor
de baby werd gepropageerd onder
het socialisme, toen men ontdekte,
dat deze geschriften met illustraties
verlucht waren, waarop de hertog
van Kent als baby voorkomt, een
foto. genomen tien jaar voordat de
Labour-regering aan de macht
kwam.
De verbaasde secretaris-generaal
van de partij. Morgan Philips, ver
klaarde. dat de foto gekozen was
uit dertien foto's die verstrekt wa
ren door een fotobureau. Hij zei,
dat op de oorspronkelijke foto geen
aanwijzing gestaan had omtrent de
identiteit van.de baby en dat deze
foto gekozen was omdat het zo'n
flink kind was.
Het vlugschrift werd twee weken
geleden uitgegeven, doch een vrouw
met scherpe ogen en een goed ge
heugen in Southport meende de
baby te herkennen. Daar zij foto's
van de Koninklijke Familie placht
te verzamelen, sloeg zij haar album
na en daarin vond zij dezelfde foto,
geknipt uit de Daily Express van
10 Juni 1936.
De hertog van Kent is thans een
dertien jaar oud leerling van Eton.
Pi IT gou-
den hoed
je, gemaakt
naar het model
van een helm, zo
als de Galliciêrs die
vroeger droegen, is
naar men gelooft het
duurste van de wereld.
De waarde wordt op een
millioen Franse francs ge
schat. Dat het hoedje van
goud was, was blijkbaar nog
niet genoeg, want om het geval
letje nog wat duurder te maken
werden in de vleugeltjes, die er
bovenop zijn aangebracht, diamanten
gezet. Een Parijse juwelier had dit ju-
j weeltje in zijn etalage te pronk staan.
^"OG maar heel kort geleden, hebben wij u verteld hoe u uw vlees-
x rantsoen het best kunt besteden. U had het nog maar net gelezen
of er verscheen een bericht in de kranten, dat 't vleesrantsoen verlaagd
was. Daar staat echter tegenover, dat wij meer kaas zullen krijgen
Prettig is dat zeker niet, hoewel kaas in voedingswaarde zeker tegen
vlees opweegt: ze bevat zelfs nog meer eiwit en kalk, stoffen, die vooral
voor de opgroeiende jeugd van belang zijn. Maar menige huisvrouw zal
toch verzucht hebben: „Wat doe ik met kaas bij het middagmaal? Kan
ik die soms braden of er jus van maken?"
Dat kunt u inderdaad! Het
gebruik van kaas bij de warme
maaltijden is in ons land van
kaasmakers nog maar weinig
ingeburgerd, in tegenstelling
kende stof worden de randen om
boord of met een geplooid strook
je afgezet en de naden afgebiesd.
Bij het kruisje naaien we aan el
ke kant een stevige lus, om de
schouderbanden (80 bij 3 a 4 cm.)
door te halen. Ook het bovenstuk-
je kan desgewenst in drieen ge
knipt worden. Dat u daardoor
met tweeerlei stof een aardig ef
fect kunt bereikentoont u ons
voorbeeld en u ziet zelf wel, dat
er nog meer mogelijkheden zijn.
Onze handwerksters maken het
schortje natuurlijk van effen stof,
zodat ze het met leuke motiefjes
kunnen borduren.
ELLA BEZEMER
V,
f?EN gezellig schortje, ook voor
minder slanke dames, is het
hier afgebeelde en U heeft mis
schien nog wel een oude zomer
jurk, die u het materiaal levert.
Het onderstuk kunt u aanéén
knippen of in drieën, net naar het
met uw stof het beste uitkomt.
Laat u het aanéén, dan stikt u op //mi'
de aangegeven lijn een afstekende /</'L
biesnadat u eerst de zakjes op
gestikt hebt. Met dezelfde afste- m
bijv. tot Italië, waar geraspte
kaas en tomaten de gebruike
lijke toevoegingen zijn van de
dagelijkse macaronischotel.
Ook in Hollandse stamppot
ten smaakt geraspte kaas uit
stekend, terwijl men aan stoof
potten de kaas het liefst in
blokjes gesneden toevoegt.
Kaassaus heeft zich al roem ver
worven ter vervanging van vlees
jus bij groenten als savoyekool,
witlof, spinazie en andijvie.
Tenslotte zijn er dan nog de ge
bakken kaaslapjes, die zullen bij
velen zeker zo in de smaak vallen,
dat ze als afwisseling vaker op het
menu komen, ook wanneer er weer
voldoende vlees verkrijgbaar zal
zijn!
Zo kan. behalve vis, eieren
en peulvruchten ook kaas het
vlees in onze warme maaltij
den vervangen.
Gebakken kaasplakken
Hieronder volgen enige recep
ten, de hoeveelheden zijn bere
kend voor vier personen.
4 Dikke plakken kaas, van 50
75 gr. (plm. 3 eetlepels) bloem,
Vi dl. melk (of water), wat boter
of margarine, wat zout en peper.
Van de bloem met de melk (of
het water) een gelijkmatig beslag
maken. Er wat zout en desgewenst
peper aan toevoegen. De kaas-
plakken door het beslag wente
len. In de koekepan boter of mar
garine bruin laten worden en
hierin de plakken vlug aan beide
zijden bakken. De k-aas zo warm
mogelijk opdienen.
Kaussaus
50 Gr. geraspte kaas. 40 gr.
(4** eetlepel) bloem, 35'gr. (4 eet
lepels) boter of margarine, M 1.
water, 1 bouillonblokje, wat pe
per en aroma en zout
De boter of margarine smelten.
De bloem toevoegen en deze met
de boter vermengen. Het water
bj.j gedeelten, onder voortdurend
roeren, bij deze massa voegen. De
saus door laten koken en met de
geraspte kaas, het bouillonblokje
en wat peper, zout en aroma op
smaak afmaken.
Stoofschotel van witte kool
met kaas
1 K.g. witte kool. IVfc 2 kg.
aardappelen, 200 gr. kaas wat bo
ter margarine of vet, zout en pe
per.
De kool fijn snijden of schaven.
De geschilde en gewassen aardap
pelen in vieren snijden. De groen
te en aardappelen met kokend
water en wat zout vlug gaarko
ken met het deksel goed op de
pan (kooktijd plm. een half uur),
de kaas in blokjes snijden en met
de aardappelen en groenten ver
mengen. De massa in een schaal
overdoen. Naar verkiezing het
vocht er apart als saus bijgeven.
Drieven onder nummer
In een Amerikaans filmblad kwam
onlangs deze advertentie voor- „In
genieur, 29 jaar oud. bijna 1.83 me
ter lang. uitstekend danser, vrien
delijk. zorgzaam, schrijver van acht
onverkochte filmscenario's, het
moede, steeds maar tevergeefs te
trachten de poort van Hollywood
open te stoten, biedt zichzelf op
goed geluk ten huwelijk aan pas
sende partij, beschikkende over een
bruidschat van 15.000 dollar, daar
hij zijn literaire arbeid wenst voort
te zetten, vrij van de druk van te
leurstellingen en armoede. Br
"ONZE KINDERKRANT
ER was eens een oud vrouwtje
en ze heette Moeder Mikmak.
Ze woonde in een huisje met een
tuintje, midden in het dorp en ze
deed de hele dag niets anders dan
breien. Ze breide slobbroekj#s en
kousjes voor haar kleinkinderen,
die allemaal heel ver weg woon
den en telkens als ze een draadje
wol over had wond ze het om een
kluwentje heen. dat langzamer
hand groter werd.
Het was een kluwen van aller
lei kleuren: rood en groen, en
paars en geel en blauw en rose en
eindelijk was het kluwen zó groot
dat het niet meer in haar naaidoos
kon. En moeder Mikmak breide
en breide en het kluwen kon niet
eens meer in haar linnenkast.
En toen langzamerhand, was
haar kamertje te klein geworden
voor die grote bol wol en ze nyiest
een muur laten uitbreken. En
steeds ging ze maar door met
breien, tot op een gegeven ogen
blik het huis te klein werd voor
het kluwen en toen moest het in
de tuin staan. Daar stond die enor
me gekleurde wollen bol in de tuin
en je begrijpt wel, dat alle men
sen kwamen kijken.
Tssj, tssj. wat een groot kluwen
zeiden ze allemaal en sloegen de
handen in elkaar En zelfs de bur
gemeester met de hele gemeente
raad kwam kijken naar de bol in
de tuin van moeder Mikmak.
WEET U wel. dat alle kinderen
in het dorp een truitje zouden
kunnen hebben van Uw restjes
wol. zei de burgemeester tegen
moeder Mikmak. Geeft U die bol
aan de gemeente, dan zal ik zor
gen dat alle moeders er een beetje
van krijgen.
Maar moeder Mikmak was 7.<j
trots op het kluwen en ze had zo
lang wol gespaard, dat ze heel
moeilijk afstand kon doen.
Ik zal er nog eens een nachtje
over slapen, beloofde ze.
De volgende dag kwam de burge
meester weer en vroeg hetzelfde
Ik moet er nog een nachtje over
slapen, zei moeder Mikmak en de
burgemeester ging zuchtend weg.
Maar toen moeder Mikmak voor
de derde keer een nachtje erover
Lp R woonden zeven schaapjes
al in de klaverwei.
Ze sprongen van hup cn van
holderi-jee
en toen na een weekje, een
weekje of twee
toen kwamen er zeven bij-
Hoeveel schaapjes waren er toen?
En van die schaapjes
gingen er negen dood.
die schaapjes hadden de griep
gekregen
Ze werden begraven, alle negen
begraven in de sloot.
Hoeveel schaapjes waren er toen?
De boer was erg verdrietig,
de boer van de klaverwei.
H\j zei: Het is boos. En hij zei:
Het is bar.
bü ging naar de markt met zijn
boerenkar
en kocht er weer zeven b\j.
Hoeveel schaapjes waren er toen?
l/f AAR op een nacht, in het
j- donker
toen kwam cr een beer in de wel
een grote beer met een zwarte
kop
die at drie kleine schaapjes op,
en bromde er vreselijk bij.
Hoeveel schaapjes ivaren er toen?
En zeven kleine schaapjes
die werden zo bang voor de beer,
ze sprongen stilletjes over de
heg
die zeven schaapjes liepen weg
'en niemand zag ze weer.
Hoeveel schaapjes waren cr toen?
r*i E schaapjes, die overbleven
dat waren er nog maar
Die schaapjes springen nu
vrolijk en blij
de hele dag in de klaverwei
van hup en van holdcri-jce.
Weet jij, hoeveel het er zijn,
misschien?
dan ben je erg knap en dan krijg
je een TIEN'
sliep toen kreeg ze een wonderlij
ke droom.
Ze droomde dat het vroor en
sneeuwde en dat alle kinderen van
het dorp zonder truitje liepen en
het vreselijk koud hadden.
Huilend van medelijden werd
moeder Mikmak wakker. Ze holde
meteen naar de burgemeester en
riep: ,.U mag het kluwen hebben,
haalt U het maar weg."
De burgemeester was heel dank
baar en de grote bol werd uit de
tuin van moeder Mikmak gehaald
Dat was nog niet zo eenvoudig,
met een paard ervoor werd hij
weggesleept onder gejuich.
Toen mochten alle moeders ko
men en er draadjes aftrekken ter
wijl moeder Mikmak er glunder
bij stond te kijken.
En na een week of wat zag je
alle kinderen in het dorp lopen
met truitjes van allerlei kleuren,
geel en paars en rood en groen,
het was een mooi en vrolijk ge
zicht.
Je moet beslist eens gaan kijken
in dat dorp waar die gekleurde
kinderen rondlopen. Als ik nu nog
maar wist hoe dat dorp heette
wacht eens. nee, ik weet het
niet meer.
In iedere vrouw leeft het verlangen
beeldschoon te worden
LANG geleden, als blaag van
zeventien, las ik altijd met
gespannen aandacht de rubriek
van Maryse in een maandblad.
Maryse, een soort deftage Eve
lien, vertelde daarin, hoe je mooi
kon worden. Ze gaf recepten voor
allerlei huiselijke smeerseltjes en
zalfjes, samengesteld uit vaseline,
kamfer, alcohol, vruchtensappen,
ze gaf ook aanwijzingen, hoe je
van rauwe eieren een masker op
je gezicht kon laten opdrogen; het
was een vies geklieder, maar wat
heb je allemaal niet er voor over,
om mooi te worden. Ze werkte
veel met komkommer, citroen en
tomaten, waar je je mee moest
betten en ik herinner me nog, hoe
ik eens naar bed ging op haar ad
vies ingesmeerd met een soort to
matenpuree. tot grote ontsteltenis
van de hele familie.
Of het goed hielp, weet ik niet,
want op zekere dag gooide mijn
vader woedend al die snorrepijpe-
rij. zoals hij het noemde, in de
vuilnisbak en zei dat hij groene
zeep voor zijn dochters voldoende
schoonheidsmiddel vond.
Dat was in de tijd, toen de
sch.oonheidsverzorging nog niet
zo'n vlucht had genomen als van
daag. En nu liggen de parfumerie
zaken stamp- en stampvol met
dure roze dozen en tubes en fles-
'sen. 't Is bijna belachelijk, te zien
hoe er telkens weer nieuwe mer
ken poeder en crème in de han
del komen, steeds meer watertjes
en melkjes. Hoe kan dat allemaal
floreren?
Eenvoudig daarom, omdat vrou
wen nog steeds gebiologeerd wor
den door schoonheidsmiddelen.
Iedere vrouw heeft ergens de illu
sie dat ze nog eens in een paar
dagen tijds beeldschoon zal wor
den door een of ander middel.
Daarom koopt ze vaak lukraak
crèmes. Een crème, om de oogha
ren te laten groeien, een crème
om grove poriën weer dicht te
krijgen, nacht- en dag- en mid
dag en ochtendcrèmes. Op die
manier zou je kapitalen kunnen
uitgeven, en die worden er ook
vaak aan uitgegeven.
MOETEN we dan maar niets
doen aan ons gezicht! Alleen
maar groene zeep en water?
Nee, want welke vrouw heeft een
zo gave gezonde, normale huid,
dat zij tot in lengte van jaren
niets eraan hoeft te doen? De
meesten van ons hebben een te
vette of te schrale huid, krijgen
door poeder en crème last van
grove poriën, zwarte puntjes of
beginnen rimpeltjes te krijgen zo
tegen hun veertigste. We moeten
wel degelijk iets eraan doen.
Wonderen bestaan ook in de
schoonheidsverzorging niet. Ge
zond verstand en verstandige voor
lichting, dat is wat we nodig heb
ben. En verstandige voorlichting
geeft u een schoonheidsspecialiste.
Zij stelt een diagnose van de huid.
Zij zal u zeggen, als u haar advies
vraagt: Nee, mevrouw, niet meer
met zeep wassen, u hebt een te
vette huid, die moet u zo en zo
schoonhouden, of u hebt een te
droge huid, die moet u zo en zo
behandelen. Eigenlijk moesten we
allemaal naar een schoonheidsspe
cialiste om ons eens degelijk te
laten voorlichten omtrent de sa
menstelling van ons vel.
We zouden de kosten voor dat
advies gemakkelijk kunnen dra
gen, dat is niet zoveel.
Maar het bezwaar is, dat die
schoonheidsspecialiste u nooit een
recept zal geven, zoals Maryse dat
deed in haar maandblad. Ze zal
nooit zeggen: u neemt zoveel de
len alcohol, zoveel delen water,
zoveel delen kamfer en dan hebt
u een goede lotioon, bijvoorbeeld.
Nee, zij beveelt u een fles aan die
duur is en waar u een goede
maand mee dom. En nog een
crème zus en een crème zo. Én het
resultaat is, dat maar enkele vrou-
zich de luxe van een advies kun
nen permitteren en dat het beslist
niet onder ieders bereik ligt.
Eigenlijk zouden er toch een
soort huidverzorgings-klinieken
moeten zijn, waar iedere vrouw,
ook met een normale huid, zich
zou kunnen laten voorlichten en
meteen recepten zou kunnen krij
gen die zij met weinig geld kon
laten bereiden in een drogisterij.
Want die lotion, die u voor drie
gulden het flaconnetje koopt, mag
dan al heerlijk ruiken, voor het-
Er zal wel niemand zijn. die ons
bestrijdt als wij de Zweedse film
ster In grid Bergman „knap" noe
men. Haar grootste charme en
tevens de sterkste kant van haar
filmtalent zijn echter haar een
voud en natuurlijkheid.
zelfde geld zoudf u een enorme
fles van dezelfde samenstelling
kunnen krijgen, zij het dan zonder
geurtje, als deze schoonheidsaf
faire door sommige fabrikanten
niet zo opgeschroefd werd.
f T~)s
i
E mooiste sigarenband
jes komen uit Neder
land en België", zegt de heer
Kalker te New York. ..Men
heeft ze daar in acht of tien
kleuren en in België vindt
men ze bovendien ln een
grote verscheidenheid van af
metingen."
De heer Joseph Kalker. die
bovenstaande uitspraak deed
ln een Interview met de New
York Sun, is directeur van
een Europese import- en ex-
Dortfirma en tevens wat
hier het belangrijkste ls
de Europese vertegenwoordi
ger van de International Ci-
gar-band Society, een inter
nationale bond van verzame
laars van sigarenbandjes.
Deze vereniging, die ln
1934 ls opgericht door 22 ver
zamelaars, heeft nu meer dan
tienmaal zoveel leden ln de
Verenigde Staten alleen.
Daarbij zijn vele nlet-ro-
kers van beiderlei kunne.
Kalker zelf is geen versa-
Oudst bestaande exemplaar
dateert uit het jaar 1854
meiaar. maar sinds hij enige
jaren geleden ln een Neder
lands blad iets heeft gelezen
over de verzameling van
iemand te Milwaukee, heeft
hij buiten Amerika bijna
30 000 sigarenbandjes verza
meld, die hij aan verzame
laars in de Verenigde Staten
heeft weggegeven.
Op zijn laatste reis naar de
Verenigde Staten hgeft hij
fiOOO stuks uit Nederland,
België en Zwitserland mee
gebracht.
IJ E bandjes variëren ln
1breedte van ruim een
halve centimeter tot bijna 4
centimeter en ze dienen niet
alleen als handelsmerken
maar worden ook gebruikt
ter herdenking van allerlei
gebeurtenissen, van verjaar
dagen van vorstelijke perso
nen tot die van directeuren
van sigarenfabrieken.
Waar komt het sigaren
bandje vandaan?
Dit sieraad van zo menige
sigaar is ongeveer 95 ja»- ge
leden geboren in Cuba. De
vader was een zekere Anton
Bock. die het schiep om het
namaken van zijn sigaren te
gen te gaan Het oudste
exemplaar dat nog bestaat
dateert uit 1854. Het sierde
sigaren, die werden aangebo
den na een diner ter ere van
Cyrus W Field, toen de eer
ste kabel in de Atlantische
Oceaan werd gelegd.
JE hobby van het vejza-
melen van sigarenband
jes kwam eerst goed op gang
omstreeks de eeuwwisseling,
toen het een rage werd, si
garenbandjes achter glazen
asbakken, glazen schoteltjes
en andere glazen voorwerpen
te plakken.
Het meer serieuze verza
melen in albums begon on
geveer in 1907 en de depres
sie. die vele Inkomens aan
tastte. bracht velen tot deze
weinig kostbare liefhebberij.
Volgens een niet officiële
schatting moet het aantal
verzamelaars in de Vercnig-
- de Staten en elders thans in
de duizenden lopen Anders
dan het verzamelen van
postzegels ls deze verzamela-
rij geen commerciële aange
legenheid geworden. De le
den van de International Cl-
gar-band Society rullen wel
bandjes maar kopen of ver
kopen ze nooit.
Voorzitter van deze bond
is de heer Gilbert C. Budlow
te West Allls in Wisconsin.
Zijn verzameling, die naar
men meent de grootste ls,
telt meer dan 50 000 exem
plaren.
Deze prachtige koningstijger is de nieuwste aanwinst van de diergaarde
Blijdorp te Rotterdam. Hij is bestemd om de echtgenoot te worden van
een tijgerin, die daar al enige tijd vértoeft. Zoals uit de foto blijkt, was
hij er helemaal niet op gesteld, dat zijn plaatje in de krant zou komen.
