Een sprookje wordt werkelijkheid
op expositie in Amsterdam
Jongens van loodgieter Bouman
wonnen de taart
Op rapport bij de directeur en
tenslotte weer op transport
DfiGmiT
Nuchter doel: propaganda voor het
zwaar getroffen vak
Kunst In 't kort
EXAMENOPLEIDING
RESA - HILVERSUM
't Lijkt allemaal erg gemakkelijk,
maar het valt niet mee
Geheim agent in
oorlogstijd
DE A VONTUREN VAN KAPITEIN ROB
Zaterdag 19 Februari 1949
3
DIAMANTEN FLONKEREN.
Diamantslijper aan zijn „mo
len". De poreus-ijzeren sl(jp-
schijf draait met een snelheid
van ongeveer 2400 omwentelin
gen per minuut iO per secon
de'). De slijper smeert er een
mengsel van fijngestampte dia
mant (boort) en olie op, waar
door bij het slijpen een laag
wordt gevormd, die harder is
dan diamant en deze dus afslijpt.
N. C.R. V. -Fam ilie-competi tie
(Van
een eigen redacteur)
I Ndammza"dln°eened1nam^nts.pr0,0kie "«kelukheid worden: in Amster-
z.o ruk zo schitterend °2" f lmg wor"den geopend zo groots.
\vordt^volgens 'plan? ^der^sc"
verbouw^ da^de sfee^v^^eteJ^okje wóSrdt"Cbeneaderd. As h z°
tang noodzakelijk is voor verdere
bewerking, daarna „gesneden"
een enigszins misleidende uitdruk
king, beter kan men zeggen rond-
gewreven en daarna geslepen.
Dat slijpen kan geschieden vol
gens verschillende modellen: er is
de roos( rond. van onderen vlak,
van boven bol), de briljant (rond,
van onderen puntig, van boven
vlak met schuive zijvlakken), de
pendeloque (peervormig), de mar
quis (ovaal), de senaal (rechthoe
kig) enz. Iedere vorm eist zijn
eigen snij- en slijptechniek. Wie
er meer van wil weten kunnen wij
een excursie naar een der Am
sterdamse slijperijen (bij voorbeeld
Asscher in de Tolstraat) sterk
aanbevelen.
Concurrentie
De Amsterdamse diamant-in
dustrie heeft niet alleen te lijden
onder een nijpend gebrek aan
vaardige beoefenaars van dit vak,
maar ook van een zware concur
rentie uit het buitenland. Vooral
de Duitse diamant-nijverheid en
de Belgische huisindustrie (de
laatste is wel ietwat aan het ta
nen) bezorgen de Amsterdamse
patroons en werklieden zware zor
gen. Propaganda te maken voor
het prima Amsterdamse product
en daardoor het hoofd te kunnen
bieden aan de concurrentie is het
hoofddoel van de Amsterdamse
expositie, die van 16 Juni tot 3
Juli wordt gehouden.
Niet alleen Amsterdam, maar
heel Nederland heeft er een groot
belang bij dat de diamantindustrie
nieuwe bloei tegemoet gaat. Dit
vak toch is één van onze belang
rijkste deviezen-
bronnen! In 1917
bedroeg de uitvoer
van diamant onge
veer f 25 millioen,
in 1948 zelfs f 40
millioen.
Dat ook de hoog
ste autoriteiten in
ons land dit belang
oeseffen blijkt wel
hieruit, dat prins
Bernhard het
beschermheerschap
van de tentoonstel
ling heeft aanvaard
minister-president
dr. W. D r e e s is
voorzitter van het
ere-comité, waarin
verder zitting heb
ben prof. L i e f-
t i n c k, minister
van Economische
Zaken en mr.
d'A i 1 y, burge
meester van Am
sterdam.
De buitenstaan
ders, vooral de
vrouwen die
moeilijk een éta
lage vol van deze flonkerende
kristallen kunnen passeren zul
len de expositie wel in de eerste
plaats bezoeken omdat daar .zeer
veel te genieten zal zijn. Een
sprookje wordt daar voor hen
werkelijkheid.
Belangrijke bron van
deviezen
\7 OOR velen heeft diamant, en
alles wat daarmee samen
hangt, een haast mystieke aan
trekkingskracht. Hij, die zijn brood
moet verdienen bij de bewerking
van of de handel m diamant, be
ziet de zaken wat nuchterder. En
deze nuchterheid komt ook tot
uiting in het doel van de tentoon
stelling: propaganda maken voor
de bij uitstek Amsterdamse indus
trie. die de laatste tientallen jaren
een moeilijk beslaan lijdt en door
dc bezetting bijna de genadeslag
heeft gekregen.
Omstreeks 1585 hebben de eer
ste diamantbewerkers zich in Am
sterdam gevestigd: de industrie
daar bestaat dus al ruim drie en
een halve eeuw Het waren voor
namelijk Spaanse en Portugese
Joden door de inquisitie ver
dreven uit hun land die zich
in Amsterdam op het diamantvak
toelegden. In de loop der eeuwen
brachten zij het tot zo grote bloei,
dat in de tweede helft van de
vc-rige eeuw Amsterdam voor een
groot deel economisch „dreef" op
dit vak. Welke plaats ook Am
sterdam als „diamantstad" in de
wereld had en ook de neergang,
blijkt wel uit de volgende cijfers:
in 1896 v/aren er in de hele we
reld 11.750 diamant-bewerkers,
waarvan er 8000 woonden en
werkten in onze hoofdstad. In
1908 waren deze cijfers respectie
velijk 15.000 en 9000 (uit deze
jaren dateert de opkomst van de
Belgische diamant-nijverheid), in
Een diamant-snijdster aan haar
machine. De steen is met z.g. „ce
ment" een mengsel o.a. van en
kele harssoorten gekit op de
verstelbare spil. De snijdster houdt
er een stuk onslijpbare diamant
boort tegenaan en „snijdt" zo de
diamant rond.
1920 waren de verhoudingen
30.000 en 11.000, in 1924 rond
23.000 en 6250, in 1929 ruim
34.000 en 6000 en in 1935 ongeveer
36 000 en 5000. In 1940 werkten
in Amsterdam nog maar 4000 dia
mantbewerkers.
Nog 800 over
De oorlog kwam, de Duitsers
deporteerden het overgrote deel
van de Joodse Nederlanders, waar
onder zeer. vele diamantbewerkers.
Na de bevrijding waren in Am
sterdam nog maar 800 over, de
meesten niet-Joden. Dank zij de
propaganda, en de goede lonen,
die nü in „het vak" worden ver
diend vaak is het héél an
ders! zijn er nu weer 1800 dia
mant-slijpers, -snijders en -zagers,
waaronder 350 leerlingen.
Waarom heeft diamant zo'n
vreemde aantrekkingskracht? Is
het de grote waarde van deze sie
raden of de stralende flonkering?
Wij geloven haast beiden. Van
ruwe diamant gaat voor de leek
niet veel bekoring uit. Min of
meer doorzichtige steentjes zijn
het, voor de buitenstaander vaak
kleurloze kristallen.» De straling
krijgt diamant let wel: er is
geen verschil tussen diamant en
briljant, deze laatste is slechts een
bepaalde slijpvorm! door de
langdurige bewerking, die hij on
dergaat. De ruwe steen wordt eerst
gekloofd of doorgezaagd, naar ge-
Het Amerikaanse jnllitahe bestuur
in Duitsland heef* enkele theaters ver
zocht het optTCdcn van Kristlna Scrler-
baum cn Eugen Klopfcr te verhinde
ren. Beiden speelden in de welhaast
beruchte film .Jud SUss. Dc onder
wijzer L. J. Bol ls aangezocht direc
teur tc worden van het Dorrlrcchts
kunstmuseum. Het Concertgebouw
orkest concerteert 22 Febr. In "s Her
togenbosch. Het Residentie-orkest
treedt in April op in Manchester en
Sheffield. Het Manchestcr-Halle-orkest
komt naar Den Haag De Engelse
schilder Anton van Anrooy. van oor
sprong Nederlander, is In Londen op
79-Jarige leeftijd overleden. o Vijftig
Franse artistcn. waaronder Albert Pré.
ean Tino Rossi. Danielle Darrlcux cn
Anabclla. hebben tegen het weekblad
..Samcdi Soir" een aanklacht Inge
diend wegens eerroof Het blad heeft
bijzonderheden gepubliceerd over het
Srivé-lcvcn van deze kunstenaars.
>c Nederlandse pianist Marinus Voor-
herg zal de Amerikaanse cellist Maurl-
»ce Eisenberg begeleiden tijdens een
grote tournée door Europa De Ne
derlandse tandarts-schilder dr. F.
Franck heeft voor zijn schilderij ..Op
wie het slaat" in Pittsburg de eerste
prijs gewonnen op de lente-tentoonstel-
jing van het Camegie-instituut. In
liet cultureel centrum te Amsterdam
zal ln Maart een tentoonstelling wor
den gehouden van Poolse kunstnijver
heid cn volkskunst. „Arti et Amicl-
iae" te Amsterdam houdt van 19 Febr.
Advertentie
H.B.S. - Mulo - Onderwijzersakte
Bekende Schriftelijke Cursus
Inlichtingen ook verkrijgbaar aan
ons bijkantoor Ludgerusstraat 16,
Zuilen via buslijn 3 bereikbaar
tot 13 Maart zijn Jaarlijkse expositie.
Dc Engelse filmproducent James Wills
zal een rolprent vervaardigen naar een
verhaal uit de slag rond Arnhem cn
Nijmegen. Zij zal heten ..They are not
divided" (Zij zijn niet gescheiden). De
vrouwelijke hoofdrol wordt vervuld
door Helen Cherry. De ..Ballets de
Paris" zullen in Londen voorstellingen
geven.
DE JURY IN HILVERSUM. Dc Fa
milie-competitie ivordt van de stu
dio uit geleid. Rechts op de foto
ziet men de voorzitter, de heer Ge
rard Hoek, die nok de vragen stelt.
Naast hem met het woordenboekf!)
de heer J. Alon, taai-specialist.
Joh. Bodegraven (midden) cn Tan
ja Ketelaar tellen de punten en
controleren de tijd.
HET was een ongewone deining. Donderdagavond in de
woning van het gezin Bouman. aan de Talmastraat te
Veenendaal. Er waren radio-mensen over de vloer en een tech
nicus van de P.T.T. Die verbonden dit Veenendaalse huis zo
maar met de N.C.R.V.-studio in Hilversum. Ze trokken kaLels
door het hele huis. sloopten - zeer deskundig! - de telefoon van
de muur en maakten van de keuken in vijf minuten tijd een com
plete radio-controlekamer. Op hetzelfde ogenblik haalde een
andere technische ploeg ten huize van de familie Zonnenberg tc
Nijmegen hetzelfde kunststukje uit. De bewoners keken zwijgend
en opmerkzaam toe. Nog enkele ogenblikken en het spannende
spel zou beginnen: de F a m i 1 i e-c o m p e t i t ie van de
N.C.R.V.!
't Was deze keer een „lood-
om-oud-ijzer-wedstrijd", zoals
een van de officials het uit
drukte. Er zou gestreden wor
den tussen loodgieter Bouman
in Veenendaal met zijn drie
zoons en twee neven aan de
ene kant en de smidsfamilie
Zonnenberg te Nijmegen als
tweede ploeg. Welnu, wij heb
ben de wedstrijd aan Vee
nendaalse zijde meegemaakt
en het genoegen gehad, de
„thuisclub" te zien en horen
zegevieren. De uitgeloofde
prijs, een grote taart van de
NCRV, zal wellicht vandaag in
Veenendaal arriveren.
Met vuurrode hoofden en glin
sterende ogen zaten ze, met de kop
telefoon op het hoofd, over hun
blocnotes gebogen: vader Bouman,
zijn zoons Dick, Chris en Gert en
de neven Bas en Gert Anbeek. En
moeder Bouman ging maar stille
tjes de kamer rond, koffie schen
kend die ijskoud werd, natuur
lijk! en sigaren en sigaretten in
monden stoppend, waaraan heftig
werd gezogen, zodra het vlamme
tje ook nog in de nabijheid kwam.
Wat werden die moederlijke zor
gen gewaardeerd! En wat hadden
ze een stimulerende uitwerking.
Bij de eerste vraag had de Vee
nendaalse ploeg al acht punten
voorsprong (2719). En bij de
tweede, „een plaats in Nederland
met een I of een J", werd de score
5446! Het werd 65—94. 149—100.
Veenendaal bleef aan de spits. De
spanning steeg, de koffie op tafel
werd kouder, de rook in de kamer
steeds dikker.
„In de bonen"
„Een plant, boom of bloem met
I of J", was de vraag. „Populier"
De heer Hoek zegt: „De familie-
competitie brengt het gezinsleven
voor de radio. Wij proberen het
gezin te geven, wat des gezins is.
We hebben stapels aanmeldingen
liggen van families, die aan de com
petitie willen meedoen. Wij proberen
steeds passende combinaties tc vor
men. Gelijkwaardige ploegen geven
nu eenmaal dc grootste kans op een
spannende wedstrijd. Dat wil nog
niet zeggen, dat b.v. een onderwijzer
altijd betere antwoorden geeft dan
een fietsenmaker. Het komt namelijk
in hoofdzaak aan op snel reageren,
d.w.z binnen vijftien seconden. En
dat valt ook intellectuelen soms erg
moeilijk. Zelf trap ik. zoals mij
iemand schreef, ook wel eens in een
kluit Ik weet namelijk niet altijd
van te voren te antwoorden op de
vragen, die ik ga stellen. Ook een
competiticleidcr kan niet alles weten
en dus komt het wel eens voor, dat
had vader Bouman, die zich overi
gens uitstekend weerde. „Da's wel
met een ie-klank, maar niet met
een I, meneer", klonk de stem uit
Hilversum. Pa kreeg vernietigende
blikken toegeworpen van zijn stam-
DE man met de bijbelse naam is
echter niet tevreden en twee
dagen later moeten we op rapport
bij de directeur. Niemand maakt
zich ongerust on geen ogenblik is
de gedachte bij ons opgekomen af
te spreken hoe we ons zullen ver
dedigen.
Ik ben de tweede, die binnenge
roepen wordt en krijg een nette,
kleine standaard-speech, dat „ik als
officier" toch moet begrijpen, dat er
orde moet heersen. Tegen Boutens
heeft hij klaarblijkelijk dezelfde re
de afgestoken. Mijn verdediging is,
zoals ik later hoor, dezelfde als die
van Boutens: dat Herr Moses te
veeleisend is, zich met dat glas on
logisch gedraagt en wij proberen
ons m alles naar hem te schikken,
maar zonder succes. „Hij is zo ze
nuwachtig", zeg ik, net als Boutens.
„Hij moet overwerkt zijn."
Daarna moet de dokter opdraven
en na de rede van de directeur ver
dedigt Huizinga zich precies als wij,
alleen niet meer gezag.
„Ik heb hem verteld, dat ik Mo
ses nauwkeurig geobserveerd heb,"
vertelt hij ons op de terugweg naar
Hier ligt voor een onschatbare waarde aan ruwe diamanten bijeen. Ze
zijn afgebeeld op ongeveer een vierde van hun ware grootte. Straks
zullen zij misschien, na de lange bewerking, de handen, oren of hals
van een, ongetwijfeld rijke, dame sieren. Maar meestal verdwijnen zij
in de brandkasten als geldbelegging.
de cel. „en ik heb gezegd, dat deze
man ongetwijfeld neurotisch is en
niet geheel verantwoordelijk voor
zijn daden en dat dit waarschijnlijk
te wijten is aan de zware schok door
de dood van zijn vrouw en het in
spannende overwerk."
Binnen tien minuten, nadat we
weer ingesloten zijn, klinkt er ge-
Ons feuilleton
schreeuw van beneden: „Herr Mo
ses! Zum Regierungsrat!"
We wachten gespannen op wat ge
beuren gaat. We hoeven niet lang
te wachten. Een minuut of tien la
ter horen we Moses met nog meer
lawaai dan anders de ijzeren trap
pen opstormen. Hij blijft voor onze
cel staan, rukt de deur met geweld
open cn staat dan met wijd uitge
spreide armen en purperrood ge
zicht in de deuropening.
„So. ich bin Nervenkrank was?"
gilt hij op onnatuurlijk hoge toon.
„Lieber Gott. Ich. Nervenkrank! Ik
heb te hard gewerkt! Ik moet een
beetje op mezelf letten. Das ist
Wahnsin. Ich, Nervenkrank!"
Hij gaat weg, laat de deur open,
loopt schreeuwend de galerij langs
en vertelt iedere Wachtmeister wat
er gebeurd is, komt dan weer bij
ons terug en geeft een buitenge
woon sprekende voorstelling van
een man, die op het punt staat zijn
zinnen te verliezen.
Eén dag later wordt Herr Moses
met ziekenverlof gezonden en we
zien hem niet weer terug. Maar on
danks deze overwinning leggen we
toch de strop om onze nek.
Hauptwachtmeister Budel heeft
nog een andere pijl op zijn boog. Hij
gaat kort daarop zelf naar de direc
teur om hem ervan te overtuigen,
dat het gevaarlijk is die opstandige
mannen in de gevangenis te houden.
De geallieerden naderen gestafdig en
die gevangenen zouden best eens
een poging tot opstand kunnen wa
gen en de gevangenisstaf overwel
digen. Dat is zijn verhaal. En hij
wint.
Midden November worden er
veertig van ons, waaronder ik, uit
gezocht en naar Hameln gezonden.
We reizen in dichtgespijkerde wa
gons en de bewakers zijn erg op
hun hoede.
Dc ontvangst in de gevangenis in
Hameln is niet vriendelijk; men
heeft geen eten voor ons bewaard
en onze hoop. dat we het verhaal
van burger-geinterneerden weer op
kunnen hangen, vermindert met de
minuut. Zij verdwijnt de volgende
morgen geheel op het appèl der
nieuw aangekomenen. Met zijn ge
wone welsprekendheid zet de dok
ter de 7;aalc uiteen, maar één blik
op het Nazi-insigne, dat in het oog
vallend op de jas van de directeur
prijkt, kan hem zeggen, dat hij te
vergeefs pleit.
„intreden!" snauwt de man met
een scherpe stem. „Kijk eens. meine
Herren. Ik weet niet wat U bent,
maar dit weet ik wel: U bent geen
burger-geïnterneerden. Ik zal uit
maken wat u werkelijk bent, al is
dat het laatste wat ik doen kan.
Voor het ogenblik zult u in ge
meenschappelijke cellen worden in
gesloten. maar zodra ik één klacht
hoor. laat ik U stuk voor stuk kaal
knippen. in gevangeniskleren steken
en in Einzelnaft opsluiten."
In Lüttringhauscn hebben we één
uiterste meegemaakt: ongetwijfeld
is dit het andere. In de nu volgende
veertien dagen zoekt de directeur de
zwaksten van geest onder ons uit en
door een kruisverhoor ontdekt hij
al gauw, dat er van de drie-en-
veertig ..onschuldige burger-geïnter
neerden" twintig ter dood veroor
deeld zijn en drie tot levenslange
dwangarbeid, terwijl ie resterende
elf geen schuld willen bekennen,
tenzij zij voor het gerecht gebracht
worden. Tot ons gelux is er iets, dat
hem verhindert maatregelen te ne
men. De uitspraken moeten be
krachtigd wirden en hangende deze
formaliteit dienen de gevangenen te
worden beschouwd als mensen in
voorarrest.
Van dc pastoor, die ons in burger
kleding bezoekt, horen we, dat hem
dit ontzaglijk dwars zit en dat hij
permanent op reis is naar Hannover
en Berlijn om verdere orders te ont-,
vangen. Doch de chaos strekt zich
zelfs tot in het hart van het Reich
uit en Herr Regierungsrat zwoegt
tevergeefs. (Wordt vervolgd)
TANJA IN ACTIE. Zij heeft een
zeer belangrijke taak. Haar aan
dacht mag geen ogenblik verslap
pen. Tanja houdt nauwgezet de
puntenlijst bij en geeft, met een
heel fij» en mooi klokje, het begin-
en stopsignaal.
houders. Hij beet maar eens op zijn
potlood en blies een beetje nijdig
de houtsplinters weg. ,,'k Ben een
beetje in de bonen", prevelde hij en
boekte vervolgens tien winstpunten
met een beter antwoord. Toen
knikten de zoons hem weer vrien
delijk toe. Ze keken elkaar eens
aan en wij zagen hen denken: „Die
vóder van ons toch!" Bij vraag ze
ven was de stand 257219, nog al
tijd voor de Bonmannen. En bij
nummer acht werd het 284246.
Toen kwam de vrije vraag: „Noem
drie typische gebruiksvoorwerpen
of mode-artikelen, die niet meer in
zwang zijn, maar die onze groot
ouders wèl gebruikten".
Benauwd ogenblik
Daar had je het gegooi in de
glazen. Nijmegen wist een heleboel.
Daar waren vrouwen bij' Maar va
der Bouman en Chris cn Gert had
den blanco. „Da's met goed,"
vond Hilversum laconiek. Maar ge
lukkig, zoon Dick cn de beide ne
ven begonnen met zwaar geschut.
Waar haalden ze het vandaan!
Snuifdoos, pepermuntolie, kapot-
hoedje, test, stoof, warme steen
(als bedkruik), queue, hoepelrok,
snotlamp, olielamp. Ze wisten nog
veel meer.
De eind-uitslag"
„Veenendaal 304 punten, Nijme
gen 276 punten", berichtte Tanja
in Hilversum met een allerbekoor
lijkst stemmetje. En ten overvloe
de: „Veenendaal heeft dus de wed
strijd gewonnen".
Rondedans
Hoera!!! Koptelefoons kletsten op
tafel, harde jongenshanden kletsten
op dc schouders van vader Bou
man. Vader Bouman zoende moe
der Bouman en de jongens droegen
haar in triomf door de kamer en zc
zongen, dat het dreunde door het
huis: „En we hebben dc taart ge
wonnen!"
Uit de luidspreker in de keuken
was nog zwak verstaanbaar de
stem van de competitieleider, die
aankondigde: „Volgende week Don
derdag, weer om half tien, begint
de wedstrijd tussen twaalf tuinders
uit het Westland. „Het zijn twee
ploegen van zes broers".
Heel populair
KORT geleden heeft de Fami
lie-competitie haar eerste
verjaardag gevierd. De compe
titie werd een van de populair
ste. wekelijks terugkerende
radio-uitzendingen. Zij berust
op een heel oud en simpel fami-
liespellctje, het zgn. lettersprik-
ken. Iemand prikte met gesloten
ogen met een potlood of een
speld op een krant. Met de let
ter. die zo was aangewezen, gin
gen de huisgenoten dan eikaars
kennis en- intelligentie testen.
Dit letterspel is eenvoudig pas
klaar gemaakt voor de radio. Voor
de N C. R. V. deed dit de heer
Gerard Hoek, die ook de competitie-
leider is. De kern van het suotes
van de competitie?
DE WEDSTRIJD BEGINT! De heer
Bouman uit Veenendaal. zijn zoons
en beide neven zitten klaar om het
eerste antwoordop te schrijven.
Afkijken is onmogelijk, want iede
re deelnemer is verplicht, dc kaft
van zijn blocnote omhoog te hou
den. Dc heer He uv in gh van de
NCRV (midden) ziet daarop nauw
lettend toe.
ik te vlug ben met het al of niet
toekennen van de punten. Daarom
zijn er ook extra juryleden.
Ingewikkeld zaakje
Technisch, dat hebben we nu wel
gezien, is de familiecompetitie een
vrij ingewikkeld geval. Er zijn altijd
twee ploegen van zes mensen in
verschillende plaatsen. Dc twee huis
kamers staan via telefoonlijnen met
de studio in verbinding. In elke
huiskamer zitten dc deelnemers met
hoofdtelefoons op. Midden op de
tafel staat een microfoon. Bij elke
ploeg is een vertegenwoordiger van
de N C. R. V. op visite om het spel
mede te leiden en er op toe te zien.
dat niemand afkijkt of b.v. een atlas
raadpleegt Ook de leiders in de
studio luisteren via een hoofdtele
foon om het zogenaamde rondzin
gen te voorkomen.
Er worden als het ware drie uit
zendingen door één kanaal geperst
en men kan elkaar allemaal horen;,
d.w z. de twaalf deelnemers, de twee
bezoekers en de jury ln de studio.
Deze bestaat uit de heer Hoek, dc
heer J Alon, leraar aan het gym
nasium te Hilversum, die zich spe
ciaal met dc literaire en taalkundige
vragen bezig houdt en Tanja Kete
laar. Joh Bodegraven, die de tijd
controleren en dc punten tellen.
Voor het goed beantwoorden van
een vraag worden tien punten ge
geven. Echter alleen als zo'n ant
woord origineel is. Wanneer ge
vraagd wordt: een dier met een A
en twee of meer ploegleden hebben
aap. dan krijgt men daarvoor geen
punten Het is dus zaak, allemaal
iets anders te antwoorden. Sommige
families hebben daartoe ware syste
men ontworpen.
Zestig telefoontjes
Of het radio-publiek ook tijdens
de uitzendingen reageert?
„En of", zegt de heer Hoek. „Mijn
secretaresse, mejuffrouw Dc Ru, zit
elke Donderdagavond op post om
de telefoon aan te nemen, want er
zijn altijd luisteraars, die het in een
of ander opzicht niet met de jury
eens zijn. Eén keer kregen we op
een avond zestig' telefoontjes. Daar
uit blijkt alweer, dat als men het
rechtsgevoel van een Nederlander
„beledigt", hij tot alles' bereid is.
Deskundigen op velerlei gebied en
uit alle dolen van het land, hebben
er dan best een gulden of nog meer
voor over om telefonisch hun me
ning te zeggen. Dat stellen we
buitengewoon op prijs cn wij be
steden aan die opmerkingen de
grootste aandacht. Onze „recht
spraak" wordt er des te zuiverder
om en de wedstrijden worden er
met recht „familie-competities"
door.
Advertentie
Voor s.s. Moeders én hun babies:
de Kalk-Vltemlne D tabletten
van DAGRA
15. Rob loopt naar de
kamer, waar hij de in
strumenten heeft opge_
borgen, maar hij ziet
een lichtstreep onder de
deur en vermoedt on
raad. Hij gooit met een
ruk de deur open en
zietde assistent van
Butcher, bezig te morre
len aan de instrumen
ten van de raket. Zon
der zich te bedenken
pakt Rob de man in een
klemgreep en brengt
hem naar Pradon.
„Wist je, dat er ook al
spionnen op het eiland
waren?" vraagt hij Pru-
don; „hier heb je zo'n
mannetje." De assistent blijkt de stand van
de instrumenten te hebben genoteerd en daar
na heeft hij de wijzers op een andere stand
gedraaid. Butcher onderwerpt hem aan een
scherp verhoor en beiden spelen hun rol goed.
Butcher doet alsof hij verschrikkelijk veront
waardigd is. En hij wordt nog bozer, als zijn
assistent niet wil zeggen wie zijn opdracht
gevers zijn. „Dan zal ik je persoonlijk naar
een plaats laten brengen waar we de waar
heid wel te weten zullen komen", snauwt hij
de man toe; „je bent onder arrest."
