WONINQ
JOOST
KOCHT HAGEDISSEN
Kapers op de modekust
Het gevaarlijke woord:
Muskus: kostbare grondstof
voor parfumindustrie
VOOR BROER EN ZUS
Als dames ruzie
hebben
Nooit te vroeg om
te beginnen
Sterke geur wordt
soms karavanen
noodlottig
(Dalc oUfantjoA
Spionnage op Parijse
modeshows
ER
Gorcumse caféhouder bouwt in vrije
tijd miniatuur-kermisattracties
Zaterdag 26 Februari 1949
5
P)IE oude Heine zei: Er zijn
twee soorten ratten; de hon-
cerigen en de zatten. Wij zouden
met een variant kunnen zeggen-
Er zijn twee soorten muizen; die
met en die zonder huizen. Waar
mee we dan, net als Heine men
sen bedoelen in plaats van ratten
of muizen.
Inderdaad kan men het mens
dom langzamerhand gaan indelen
in lieden mèt en lieden zonder een
huis. Tussen die twee gaapt een
enorme kloof. Enerzijds de men
sen die gezellig en vrij bij hun
eigen haard zitten en zachtjes
hoofdschuddend in de krant over
woningnood lezen, anderzijds al
die woninglozen, die op de meest
gewrongen manier gehuisvest zijn
samen moeten wonen, daar waar
samenwoning haast onmogelijk is
en voor wie het woord „woning"
een obsessie wordt.
Het zijn er niet zo weinig. Dui
zenden en duizenden gezinnen wo
nen samen en hun aantal groeit nog
voortdurend Al die jonge paren, die
willen trouwen en het niet kun
nen omdat er geen woonruimte is.
En al die jonge paren, die het toch
doen in een soort rooskleurig op
timisme van: Ons lukt het wel.
Ze lopen met het hoofd tegen een
muur. Er is niets te vinden en al
was er een huis te huur, ze krij
gen geen huurmachtiging. Ze la
ten zich als nummer zevenhon
derd-zoveel op een wachtlijst zet
ten voor een woning in een nieuw
flatgebouw en ondertussen zitten
zc- bij ouders of schoonouders, heb
ben een bed op zolder en geen
eigen zitkamer, dus geen huise
lijk leven, geen vrijheid en als ze
samen willen zijn moeten ze naar
de bioscoop. Hoe kan hun huwe
lijk ooit goed gaan op die manier?
En dan, als er geen ouders zijn,
bij wie ze kunnen inwonen? Legio
zijn de gevallen van getrouwde
mensen die gescheiden leven, de
een op een kamertje, de ander
thuis bij vader en moeder.
Geen wonder dat zovelen hun
laatste toevlucht zoeken bij huur
kamers en vaak veel te dure huur_
kamers.
Een jong vrouwtje, zei met een
sip gezicht: We hebben twee ka
mers gehuurd, met gebruik van
keuken.
O, ja? Zeg, wat heerlijk voor je,
je zoekt al zo lang.
Ja, zegt ze, heerlijk, maar...
Wat maar?
Het kost f 125, het is gemeubi
leerd.
Maar dat is schandelijk zwart!
En je hebt toch zélf meubels?
Ja, die staan opgeslagen, we
moeten voor dat opslaan nog een
tientje in de maand betalen. En
we vinden die huurmeubels mon-
OP EEN MODESHOW van „Mattli"
in Londen, waar de nieuwste mo
dellen voor de komende lente wer
den getoond, trok deze zwart zijden
avondjapon de aandacht door het
scherpe contrast met de stola van
witte vos.
Wij maken zelf:
Oranjemarmelade
WE hebben weer sinaasappelen
en er zijn nu en dan citroe
nen. Dus nu kan er oranjemarme
lade worden gemaakt. Neem vier
grote sinaasappelen, een citroen,
een halve liter water en borstel de
vruchten goed schoon. Zet ze dan
op met het koude water en laat ze
koken tot de schil geheel zacht is;
prak af en toe met een stomp voor
werp om dat te controleren. Niet
met een vork prikken, want dan
loopt het sap uit de vruchten.
Weeg vervolgens de vruchten en
doe dan hetzelfde gewicht aan
suiker bij de rest van het vruch
tennat. Snij de vruchten in vieren,
haal er de pitjes uit en de vezels
of vellen. Wrijf daarna met een
zilveren vork of pollepel het
vruchtvlees fijn en snipper de
overgebleven schil zo dun mogelijk
in lange reepjes. Doe deze snippers
nu weer bij het vruchtennat met
de suiker en laat het geheel koken
tot het de gewenste dikte heeft
gekregen. Giet de kokend hete
marmelade in schoongemaakte en
klaarstaande potjes en sluit die
snel af met perkament-papier of
cellophaan; zet de datum en de
naam buiten op het potje.
U kunt het ook aldus doen: nadat
U de vruchten goed geborsteld en
gewassen heeft, snijdt U ze met
een vlijmscherp mesje in zo fijn
mogelijke snippers en wipt er
meteen de pitten uit. Die mogen in
geen geval doorgesneden worden,
want dat maakt de marmelade bit
ter. Nu giet U er 1% liter koud
water op en laat de vruchten zo 24
uur staan. De volgende dag worden
ze in een gesloten pan opgekookt
gedurende ongeveer 1H uur. Dan
zijn al die kleine stukjes lekker
zacht. Doe er daarna 1/ kg. suiker
bij en kook verder alles in een
open pan tot de stukjes vrucht
doorschijnend zijn en de massa de
goede dikte heeft gekregen. Daar
na in de potjes zoals hier boven
beschreven werd.
sierlijk, maar we mogen ze er niet
uitzetten. Natuurlijk. iedereen
zegt, dat we gek zijn'; ze zeggen
dat, omdat ze zelf een huis heb
ben. Je moet naar de prjjsbeheer-
sing gaan, zeggen ze. Als we dat
doen, krijgen we natuurlijk ruzie
er. daar kunnen we heus niet te
gen op. 't Is zo al moeilijk genoeg.
Ze hebben allemaal makkelijk
praten, die vrienden, die in hun
eigen woning zitten. Ze kunnen
makkelijk verontwaardigd doen.
Wanneer ze in onze positie waren,
deden ze 't zelfde.
7 O was het geval van een wan-
hopig jong echtpaar, dat ner
gens meer een gaatje zag.
En toch, als je zo eens hier en
daar op visite gaat. valt het wel
op dat er zoveel ménsen met een
heel klein gezin in een groot huis
wonen, zonder inwoning.
„En dit is de eetkamer, en dit
is de zitkamer en dit is de stu
deerkamer van mijn man en dan
hebben we hier nog een klein
kabinetje en boven zijn de slaap
kamers", zegt mevrouw Jansen
opgewekt, als ze ons het huis laat
zien. Precies zoals het hoort. Ja,
precies, zoals het hoort in een
normale tijd maar in deze tijd van
nood is twee zitkamers voor het
gezin nu eenmaal onsociaal. I^iar
valt niets op af te dingen.
Er is al vaak op gewezen en
men spreekt dan boos over het
bureau voor volkshuisvesting, dat
beter de stad zou moeten uitkam
men. Alleen in kleine woningen
worden gezinnen samengeperst,
zegt men, de grote huizen blijven
er vrij van. Daar is tegen in te
brengen, dat volkshuisvesting re
kening moet houden met de hoge
huren van die grote huizen, die
vele gezinnen niet kunnen beta
len en met het moeilijke punt, dat
men nu eenmaal niet gezinnen uit
totaal verschillende milieu's onder
een dak kan laten samenhuizen
Een grotere factor is echter de
onwil van de mensen-met-grote
huizen zelf. Om vrij van inwoning
te blijven, zoekt men immers de
meest gewrongen excuses, vaak
met succes, want volkshuisvesting
kan nu eenmaal niet een tijdje er
gens gaan logeren om te kijken
hoe het huis wordt bewoond. Die
onwil is best te begrijpen en voor
een deel zelfs te vergoelijken.
Want het is een hele stap, inwo
ning te nemen. Die hele heerlijke
vrijheid van „baas in eigen huis"
is weg. Het wordt schipperen en
er komen altijd grote of kleine
ergernissen.
Het zou zelfs helemaal te ver
goelijken zijn, als niet die woning
ellende zo hoog gestegen was.
Als mevrouw Jansen zich er
eens rekenschap van gaf, hoe af
schuwelijk de familie Pietersen op
dat ene kamertje woont, dan zou
ze aan het piekeren gaan (want
mevrouw Jansen is best een lieve
vrouw) en ze zou zeggen: Kom
aan, man, we gaan die slaapétage
afstaan aan een aardig jong echt
paar. Zij moeten dan maar 'n keu
kentje bouwen en we moeten pro
beren zoveel mogelijk apart te
blijven, maar het moét gaan!
f>INNENKORT zullen de Engelse
huisvrouwen maar op de knop
hoeven te drukken en het nieuwe
mechanische dienstmeisje zal een
groot deel van het werk in de keu
ken automatisch voor haar doen.
De machine, de „electrische keu
kenmeid", is ontworpen door de
heer J. M. Glauser te Warlington,
Surrey, die ze thans bij duizenden
gaat fabriceren. Twee jaar had de
ze knappe technicus nodig voor het
perfectionneren van het apparaat,
dat schoenen poetst, pannen en
potten schuurt en reinigt, messen
slijpt en tal van andere karweitjes
vlot opknapt.
Nuttige wenken
Als u uw kleren aan het
schoonmaken bent, wikkel dan
eens een reep breed leukoplast om
uw hand. Dat is zeer handig om
er de pluisjes mee van uw don
kere kleding te verwijderen.
Kaarsen druipen niet meer als
u ze, voor het gebruik, een uur in
ijskoud water dompelt, waaraan
een beetje zout is toegevoegd.
Droog ze goed af voor u ze aan
steekt.
De constante parade van ambu
lance-auto's, vrachtwagens, taxi's en
brandweerauto's, die alle hun niet
gevraagde en onnodige diensten
kwamen aanbieden, beu, heeft
mevr. Beulah Beek een aanklacht
tot schadevergoeding van 5000 dol
lar ingediend tegen Dorothy Lowe,
die haar deze grapjes bezorgde.
Mevr. Beek zei, dat Dorothy,
waarmee ze onenigheid had gehad,
haar onnoemelijke last bezorgde
door voortdurend allerlei lieden
naar haar huis te sturen om kar
weitjes op te knappen. Ontelbare
malen verscheen de brandweer voor
de deur en het aantal taxi's dat
voorreed was niet meer te tellen.
Op zekere ochtend stonden vijf
ambulance-wagens voor mevr. Becks
woning, in antwoord op een valse
oproep, waarvan de bestuurders
onder elkaar ruzie kregen wie
mevr. Beek naar het ziekenhuis
mocht brengen. Mevr. Beek zelf
maakte een eind aan de twist dcor
de politie te roepen.
is de nieuwste
de Londense
„Het Nieuws"
verschijning ir
nieuwswereld.
Het kost een halve penny per
nummer, neemt advertenties op
tegen een farthing (een vierde
penny) per regel en heeft corres
pondenten in Afrika en Canada.
Uitgever is de 14-jarlge Julian
Smithells. Hij drukt het blad in
zijn slaapkamer op een pers, ge
maakt van een mangel. De buiten
landse correspondenten zijn zijn
neefjes.
U kunt de cijfers op uw koorts
thermometer weer leesbaar maken
door er even met een beetje rode
nagellak overheen te gaan. Wrijf
het er vlug over met uw vinger
en neem de overtollige lak op met
een propje watten, gedrenkt in een
weinig aceton of remover.
7 OLANG de vrouwen zich par-
fumeren zij plachten dit al
in de vroegste tijden te doen en
zullen die gewoonte wel tot in leng
te van dagen handhaven zolang
zal muskus een felbegeerd artikel
blijven waarvoor hoge prijzen wor
den betaald. Want muskus is een
onontbeerlijke grondstof voor de
parfumindustrie. En als de synthe
tische muskus, die thans door de
Amerikaanse firma Du Pont wordt
gefabriceerd geen algemene toepas
sing vindt, dan wordt het muskus-
dier met uitroeiing bedreigd. Jaar
lijks toch vraagt de reukwaterfa-
bricage van deze diersoort niet min
der dan honderdduizend slachtof
fers. Daar komt dan nog bij. dat
ook de mens zijn jacht naar mus
kus vaak met zijn leven moet be
talen. Want in sommige streken
schrikt men er geen moment voor
terug een mens te doden om in het
bezit te komen van een stof, die
rïlT raglanjasje kan met en
zonder ceintuur gedra
gen worden, met een kraag
en/of met een kap, met steek-
zakjes (vooral practisch bij
regenjasjes) of anders met
royale opgestikte zakken. Bo
vendien kunt u voor meisjes
ook nog tweeërlei stof ge
bruiken. Weer tal van moge
lijkheden, zoals u ziet. In de
rug is een diepe plooi, waarin
u heel gemakkelijk een naad
kunt aanbrengen, als dat met
uw stof beter uitkomt.
Voor kinderen van 6 jaar
heeft u voor het jasje met
kap, uit één stof gemaakt,
ongeveer 1.50 m. nodig van
130 breed. We leggen in de
rugbaan x opvallend de plooi
die we van boven over een
lengte van 14 cm dichtsnik
ken. Nemen we tweeërlei
stof, dan knippen we de 6
cm. brede voorkanten apart
en stikken ze aan de voorba
nen. We zetten het voering
zakje (zie stippellijntje) aan
de zakopening en werken deze met een 3 d 4 cm breed zakpat van
dubbele stof af. Van de opgestikte zak is ook een patroontje gegeven.
De mouw kunnen we naar believen in één geheel of in tweeën knip
pen. In het laatste geval de bovennaad breed afslikken. We naaien
de schouder- en binnennaad dicht en zetten de mouw naad op naad
vallend in. Het beleg, dat me van boven iets langer moeten knippen,
omdat het ook nog een stukje van de mouw bekleedt, naaien we
over een inlegsel tegen de voorkanten. Denkt u er bij het maken van
de knoopsgaten om, dat de jas voor jongens naar rechts sluit, voor
meisjes naar links? De kraag wordt van dubbele stof gemaakt, de on
derkraag schuin knippen en van een inlegsel voorzien. De halsrand
wordt er tussen genaaid. In de kap voeren we de bijschuinertjes uit,
sluiten de achternaad, maken naar hetzelfde patroon de voeringkap,
verbinden de twee kappen en zetten de halsrand tussen de onder
kanten.
Neemt u een kraag èn een kap, dan bevestigt u de laatste met
grote drukknopen onder de kraag. De 4 cm. brede ceintuur maken
ELLA BEZEMER.
we van dubbele stof met een inlegsel
HALVE KRAAG
o /g
ó.g/6
kostbaarder is dan goud. Eer de
duurste parfums tot stand gekomen
zijn. is er véél bloed gevloeid
Het muskusdier leeft in Centraal
Azië op de uitlopers van de Hima-
laja, op een hoogte van 2000 meter.
Het zijn de mannetjcsdieren die de
muskus afscheiden. Maar omdat
het mannetje en het wijfje, vooral
op grote afstand, heel moeilijk uit
elkaar zijn te houden, worden ook
ontelbare vrouwtjes gedood.
Een kilo muskus, ook wanneer
het vervalst is, brengt met een rond
getal 3500 Zwitserse francs
2177.75) op. Komt de waardevol
le reukstof zuiver op de markt, dan
is de prijs nog veel en veel hoger.
Dat komt echter zelden voor, om
dat bijna al de Chinese jagers met
kleine kunstgrepen hun winst wil
len vergroten.
Muskus ruikt sterk. Als een mus
kusdier op een rotsblok heeft uit
gerust en de plaats waar het heeft
gelegen wordt later door de zon
verhit, dan verbreidt zich een door
dringende geur tot ver in de om
trek. De geur van de muskus deelt
zich ook aan de jagers mee. Die kan
hun zelfs noodlottig worden. Want
meermalen is het voorgekomen, dat
de sterke muskusgeur de aanwezig
heid van karavanen aan roverben
den verraadde die hen, op rijke
buit belust, eenvoudig uitmoordden.
Ingewikkelde samenstelling
Waarvoor wordt de muskus ge
bruikt? Een parfum is ingewikkeld
van samenstelling en bestaat nooit
uit een enkele geur. Dan zou het
zoals de vakterm luidt, te „hard"
worden. Men moet de eigenlijke
geur met nevengeuren verzwakken.
Alle parfums bestaan uit een reeks
van zogenaamde „grondgeuren", die
op zichzelf zeer onaangenaam kun
nen zijn. Zij worden echter in zulke
kleine hoeveelheden toegevoegd, dat
de onaangename reuk verdwijnt. De
werking van het parfum wordt
hierdoor versterkt. Daar komt bij,
dat de meeste parfums een te korte
levensduur hebben, ze zijn te
vluchtig. De stof, die hen nu als
het ware „fixeert" is de muskus.
Het ontbreken hiervan was de oor
zaak, dat tijdens de oorlog de mees
te parfums van zulk een slechte
kwaliteit waren.
Slechts drie stoffen zijn er. die
met muskus kunnen worden verge
leken: amber en de reukstoffen die
de civetkat en een bepaald soort
bever afscheiden.
Maar ze worden in de schaduw
gesteld door de muskus, waarvan
de zoete, krachtige geur van ouds
her op de mensen een grote aan
trekkingskracht had en die al werd
gebruikt door Joséphine de Beau-
harnais, de gemalin van Napoleon.
ONZfc KINDERKRANT
JOOST had altijd een zwak voor
dieren gehad. Als heel klein
jongetje verzamelde hij kikkervis
jes, altijd was hij op zoek naar
torren en kevers, en toen hij 12
jaar was kreeg hij van zijn vader
een terrarium.
Het was een glazen doos met
mos en aarde op de bodem, over
dekt met ijzergaas en daarin zaten
twee padden, een boomkikker en
een salamander. Je kon er ook in
secten in doen, zei vader en Joost
ving een paar sprinkhanen en
kleine torretjes, maar die werden
direct door de padden opgegeten,
die bijzonder vraatzuchtig waren.
Dus als tehuis voor insecten was
het niet geschikt. Alleen een enor
me kever, een Vliegende Hert.
hield het een poosje uit; dat is
zo'n tor met een soort gewei aan
zijn kop. 't Ging een hele tijd
goed, totdat op een morgen een
van de padden de helft van dat
gewei had opgevreten. De kever
was erg zielig en draaide steeds
rond tot Joost hem weg moest
doen.
Intussen hadden de grotere die
ren het heerlijk in dat terrarium.
Joost was bijzonder aan hen ge
hecht en toen hij een poosje bij
Tante Emma zou gaan logeren,
vroeg hij wel tien keer: Zul je
goed op de salamander passon, va
der? Kijk je elke morgen naar de
padden, vader? Vader beloofde het
en zo ging Joost naar Tante Emma
voor 14 dagen.
Tante Emma was een oude da
me. die op een bovenhuis woonde
in de stad en Joost, die het leven
in een dorp gewend was. vond die
stadsdrukte geweldig!
Alles was voor hem bijzonder,
wat voor een gewoon stadskind
gewoon is: de trams, de lange
rijen auto's, de verlichte winkel
ruiten. de grote speelgoed-étalages
met treinen die echt konden rijden!
Joost genoot. Hij ging ook naar
de dierentuin, hij mocht een keer
naar de Cineac en hii vergat van
al die vreugde biina zijn terrarium
Tante Emma begreep wel, dat
hij niet de hele dag op haar bo
venhuis moest zitten, dus stuurde
ze hem iedere morgen er op uit
met wat zakgeld
,/Waar zal ik vandaag eens naar
toe gaan. tante?" vroeg hij. Ze za
ten aan het ontbijt. Tante Emma
streelde zijn blonde krullebol en
zei: „Weet je wat? Hier vlak bij
is een markt. Je kunt daar van al
les kopen: hier heb je een gulden,
breng voor mij een vatenkwast
mee en koop voor de rest maar
iets voor je zelf.
T—IJ ging meteen op weg naar
A A de markt. Joost had zoiets nog
nooit gezien: al die kraampjes,
waar je de gekste dingen kon
krijgen. De vatenkwast had hij
binnen een paar minuten. Wat zou
hij nu nog kopen? Zo'n stelletje
radio-onderdelen? Nee, dat werd
te duur. Of een bromtol, dat kon
hg best betalen. Juist wou Joost
de bromtol kopen toen hij ineens
daar. een grote glazen kist zag en
daarin zaten.... hagedissen! Dat
was iets voor zijn terrarium. Dat
moest hij hebben Hij kocht er
zeven en moest nog wat geld van
zijn eigen zakgeld er bij leggen.
Toen ging hij met zijn zeven ha
gedissen in een oude schoenen
doos met gaatjes naar 't huis van
tante Emma.
„Dank je voor de vatenkwast."
zei tante Emma. „Wat heb je daar
in die doos?"
„Hagedissen," zei Joost trots en
gelukkig.
Wat?!" zei tante Emma, bleek
van schrik. „Hagedissen? Leven
de?"
„Ja." zei Joost, „kijkt U maar."
Hij wilde het deksel oplichten,
maar liet per ongeluk de doos val
len en daar had je het!
Tante Emma begon te gillen en'
ging eerst boven op een stoel staan
en toen boven op de tafel, met
haar rokken omhoog.
„Doe die enge beesten weg!"
schreeuwde ze.
En Joost kon het heus niet hel
pen, hij moest een beetje lachen,
het was! ook zo'n mal gezicht, die
bange tante Emma, doodsbenauwd
voor die kleine beestjes, die nu
hulpeloos rondkrabbelden, over
het dressoir, over de theetafel en
de stoelen, Joost ging ze vangen.
Na een poos had hij er zes weer
in de doos, maar de zevende was
hem gepiept.
OMT U maar van de tafel af,
tante Emma," zei Joost, „ik
heb ze allemaal.
Tante' Emma kwam opgelucht
naar beneden en zei: „Wat ben je
toch een akelige jongen om me zo
te laten schrikken. Doe nu de doos
met een touw dicht en zet hem op
het platje, ik wil die enge beesten
niet in huis."
Maar 's avonds, toen Joost in
bed lag, hoorde hij beneden een
vreselijke gil. Dat is de zevende,
dacht hij. En jawel hoor, toen hij
beneden in de kamer kwam, stond
tante Emma weer boven op de
dekenkist, in doodsangst voor de
laatste kleine hagedis, die op de
tafel liep.
Joost ving hem vlug en handig
en zei: „Dit is heus de laatste,
tante, nu heb ik ze alle zcvenl"
Joost is nu allang weer thuis In
zijn dorp en de hagedissen zijn in
de schoenendoos meegereisd en
wonen in het terrarium, Maar
soms doet Joost tante Emma nog
wel eens na. „Zó stond ze op tafel,
vader, en ze gilde aldoor: Ooooooh,
die enge beesten!"
lRR waren eens drie kleine
■*-' olifantjes
die sliepen in drie kleine
ledikantjcs,
onder de dekentjes tot aan hun
nekt
hun slurven hielden ze botten het
dek.
En daar op de tafel stond voor elk
een bordje met brood en een
bekertje melk,
en op drie stoeltjes, daar in de
hoek
lagen hun manteltjes en hun
broek.
Daar zat ook Moeder Olifant
ze zat er te breien, onderdehand_
zij lette goed op of haar kinderen
sliepen
en of ze soms niet door de kamer
heen liepen.
maar die olifantjes bleven heel
netjes
onder de dekentjes in hun bedjes.
Wie tekent het mooiste
plaatje?
Onze tekenaar moest een prentje
maken bij dit versje, maarhij
kor. het niet. Gek hè?
Jullie kunt het vast wel! Probeer
het eens. maak eens een mooi plaat
je, netjes en duidelijk, van die drie
olifantjes Je mag het ook kleuren.
Wie de mooiste tekening Instuurt
krijgt een prijs en het plaatje wordt
ln de krant afgedrukt
Niet door vader of moeder laten
tekenen, hoorl Zelf doen.
Bij de tekening vermelden: Naam,
odro3 en leeftijd.
En nu aan de slag.
Door een plasticlaagje tussen de
twee stoflagen van een overhemd-
boord te plaatsen en dit door mid
del van stoom onder druk daaraan
vast te smelten, worden thans stijve
boorden gemaakt, die tevens krlmp-
vrij zijn.
In Kenya (Afrika) doet een bruid
gemiddeld 8 stuks vee. dat is er dan
een, die geen onderwijs heeft geno
ten. Heeft ze dat wel, dan is de
prijs hoger en kan tot 16 stuks op
lopen.
Ol
heerste onrust
onder de Parijse
modekoningen. Reeds
lang koesterden zij
verdenking, dat een
geheimzinnige figuur,
die blijkbaar alle gro
te shows bijwoonde, de
aldaar getoonde model
len copieerde. Te vaak
gebeurde het, dat reeds
enkele dagen later op
onnaspeurbare wijze
de kostelijke costuums
lagen geëtaleerd in
precieuze modewinkel
tjes in Milaan, Brussel,
Rome, Madrid of Lon
den.
Een legertje detecti
ves werd ingeschakeld
en de vondst van deze
slimme lieden was nog
verrassender dan zij
zelf verwachtten. In
een deftig hotel te Pa
rijs. op de kamers van
een zekere Puricelli
vonden zij een koffer,
waarin zich in een ge
heim vak fotocopieën
bevonden Van de on
langs gelanceerde mo
dellen van Dior en Fath.
Bovendien trof men in
een ander vertrek van
deze Italiaan een
nauwkeurige specifica
tie aan van de aan zijn
medewerkers uitbe
taalde honoraria, reke
ningen van de leveran
ciers van stoffen en
een register van zijn
afnemers in de voor
naamste hoofdsteden
en mondaine centra
van Europa.
7 IJN werkwijze was
als volgt. Wanneer
een show werd georga
niseerd. waar hij be
langstelling voor had
stuurde hij zijn staf
derwaarts. Een hunner
lette in het bijzonder
op de wijze waarop de
hals van japonnen,
blouses en jumpers
was gesneden, een an
der hield de coupe der
mouwen in het oog,
een derde specialiseer
de zich op de plooien
op de heup en weer
een ander lette op de
snit van de rok, een
stoffendeskundige be
studeerde de keuze van
de toegepaste zijde,
textiel en wol en ook
bevond zich onder de
assistenten van Puri
celli een specialist die
al zijn aandacht liet
uitgaan naar de siera
den, die werden gedra
gen.
WANNEER de show
was afgelopen,
ontmoetten de mannen
en vrouwen elkaar in
de vertrekken van de
Italiaan, waar krijgs
raad werd gehouden
over hetgeen men had
gezien. Er werd geko
zen, welke modellen
voor copiëring in aan
merking kwamen en
daarna kwamen de
potloden voor de dag
om de details en het
geheel op papier uit te
werken. Nog eenmaal
werd het resultaat be
sproken en dan gingen
de tekeningen en de
toelichtende tekst naar
de fotograaf om foto-
copieën te maken, die
Puricelli dan aan zijn
clientele over geheel
Europa verzond.
Nu kan Dior weer
rustig slapen. Het ka
persnest is uitgeroeid
en wie voortaan zijn
vrouw wil verrassen
mèt een robe van deze
Parijse kunstenaar kan
er zeker van zijn een
onvervalst exemplaar
te verwerven.
Klanten hoeven niet
te wachten
De naam van de caféhouder Theo
den Uijl, te Gorinchem heeft in
Nederland een bekende klank Theo
heeft het gehele land doorkruist met
zijn miniatuur-stoomcaroussel. naar
het model van Ontoon Benner,
waaraan hij acht jaar werkte. Kort
geleden kwam ook een zweefmolen
gereed, die ieders bewondering af
dwong.
In die acht jaren is Theo al heel
wat keertjes gestoord, want hij
maakt dit alles in zijn café tussen
het bedienen van zijn klanten door.
Maar deze ras-knutselaar is onver
stoorbaar en zijn bezoekers komen
graag om zijn werktafeltje staan
als hij bezig is zijn penseel of zaag
te hanteren, want Theo is niet al
leen een bekwaam bankwerker
voor het mechanisme van zijn ker-
mis-attracties docb. ook electri-
cien en schilder.
Het knutselen zit hem in het
bloed en zo zette hij weer een nieu
we attractie op stapel, waarmede
hij over enkele weken gereed hoopt
te zijn. Het is een rakettenbaan,
naar het model van Evert Dauphin.
Natuurlijk ontbreken de bijbeho
rende wagens, waarin alle genum
merde onderdeeltjes worden onder
gebracht, niet, evenals een fraai,
echt spelend orgel, terwijl schilder
werk en kleur-combinaties weder
om voortreffelijk zijn geslaagd. Zeer
goed komt het verschil in opvatting
tussen een ouderwetse en een mo
derne kermis-attractie tot uiting,
omdat in de achtergrond van deze
Rakettenbaan de strakke opgaande
lijn domineert tegenover het lof
werk, dat de stoomcaroussel ken
merkt.
Velen in den lande zien met be
langstelling uit naar het ogenblik,
waarop deze „Kermis van vijf me
ter" weer in werking zal zijn. Reeds
heeft Theo een aanbieding voor een
expositie van zes weken in Parijs en
dat zegt genoeg. Over het succes
zijn we geen ogenblik bevreesd.
U kunt het knappen van
schouderbandjes voorkomen, door
op de rug van de bandjes een
stukje van 5 cm. af te knippen en
er een stukje elastiek van deze
lengte aan te zetten.
