Twee moeders
Van het lepeltje dat zoek raakte
De kikkermadammetjes
Smaak van een aardappel is
het belangrijkste
Kunstzijden stoffen kunt U
gemakkelijk wassen
werk met een eigen niveau
(met amandelen)?
Een heerlijk warm deux-pièces
Nu
SCHRIK MAAR NIET.
Wat kenmerkt de
goede hotelier?
Zaterdag 12 Maart 1949
3
'9 9 9
LAATST heb ik twee moeders, elk met een kind
van ongeveer dezelfde leeftijd 4 jaar)
langs mijn huis zien komen. En ik heb ze beiden
gadegeslagen. Zie hier wat ik opmerkte:
Moeder nummer een zeulde haar kind met zich
mee. Het ventje was zichtbaar moe; het had een
lange, slanke moeder, die, gezien het aantal keren,
dat zij zich in de ruiten spiegelde, zeer ingenomen
bleek te zijn met haar uiterlijke verschijning; voor
de kleuter aan haar hand had zij minder aan
dacht. Het ontging haar, dat de miniatuurbeentjes
haar energieke, grote passen onmogelijk konden
bijhouden. Zij besefte niet eens de moed van haar
kind, dat vuurrood, met samengeknepen lipjes
zich groot trachtte te houden. Zij voelde alleen
dat het ventje als een zwaar blok
aan haar hand hing en zij zwiepte
het op: „Kom, Klaas, laat je niet
zo trekken! Loop eens wat harder
Ik heb haast!" Klaas reageerde
niet: hij kón niet meer en hij viel
er tenslotte bij neer Toen zijn
moeder een stoep af moest en een
andere weer opliep, weigerden de
beentjes plotseling dienst; Klaas
struikelde en liet zich verder wil
loos voortsjorren. Zijn moeder
stond stil en hij ging er bij liggen.
Toen bukte zij zich, gaf het kind
een draai om de oren en het ge-
strompel werd hervat. Klaas huil
de Tiet; Klaas verweerde zich niet;
hij deed zijn uiterste best zijn
moeder te gerieven en het enige
wat zij voor hem deed was: hem
slaan! Men moet niet denken aan
de wrok, die zich langzamerhand
in dit kinderzieltje zal gaan ont
wikkelen.
Een kwartiertje later passeerden
weer een moeder en zoon, van on
geveer dezelfde leeftijd. Ook dit
jochie gaf blijk van vermoeidheid,
de moeder matigde haar gang en
concentreerde zich geheel op het
kind. Het begon met een paar
grapjes: „Zullen we eens kijken
wie het eerst bij dat tuintje is?"
Natuurlijk werd hij winnaar en
nam meteen zelf het initiatief:
„Nog eens doen, nog eens doen!"
„Wacht rakker ik zal je pak
ken!" De helft van de straat was
zodoende al afgelegd voor het kind
zich weer bewust werd van zijn
moeheid. Toen diepte moeder uit
haar boodschappentas het paar-
dentuigje op. De kleuter werd „in
gespannen" en het lievelingsspel
begon. Keesje hielp moeder trek
ken; hij dacht, dat alle actie van
hem uitging en voelde zich trots en
sterk! Maar zonder dat hij het
merkte, droeg de moeder hem min
of meer door dat tuig, dat onder
zijn armen door het vermoeide
lichaam steunde.
Het is niet zo moeilijk om kin
deren te leiden, maar het is nood
zakelijk. dat men zich hun toe
stand indenkt, de eigen grote
mensen verlangens op zij zet en
zich volkomen instelt op de kleu
ter-mentaliteit. Strikt verboden is:
slaan-uit-boosheid of als reactie op
eigen geprikkeldheid. Bij hoge uit
zondering kan een tik soms indruk
maken, maar iemand, die in boos
heid slaat, begaa' een grote on
rechtvaardigheid tegenover het
miniatuurmensje, dat machteloos
staat ten opzichte van de zoveel
grotere en sterkere moeder. Wie
aldus handelt legt een slechte kiem
in het jonge kinderhart.
Het is niet zo
moeilijk om kin-
deren te leiden,
maar 't is nood
zakelijk, dat men
zich hun toestand
indenkt, de eigen
orote-mensen-
verlangens op zij
zet en zich vol
komen instelt op
de kleutermen
taliteit.
1-fET voorjaar
1 1 breekt aan.
maar toch zijn er
nog wel dagen,
waarop men een
heerlijk warm
deux-pièces kan
dragen. De opko
mende J. Arthur
Rank ster Zena
Marshall draagt
op bijgaande foto
een wit rouge-
bruin gestreept
wollen pakje.
We beginnen
met de rok Acht-
baans. De stof is
recht genomen,
doch het patroon
van de rok is
enigszins naar
beneden klok
kend geknipt.
Men zet ieder
pand aan elkaar
en op deze ma
nier krijgt men
een rechtgeknip-
te klokrok.
Een brede zoom
is een sieraad
voor iedere rok.
Echter nooit een
zoom stikken,
slechts aan de
binnenkant met
kleine steekjes
vasthechten. Het
jasje: De streep
loopt dwars. Een
aangeknipte
mouw met brede
manchet Het schootje is even
eens aangeknipt, doch door middel
van twee bustenaadjes wordt er
„snit" in aangebracht. Voor de slui
ting knipt men bij ieder voorpand
ongeveer tien centimeter aan. Dit
wordt naar binnen geslagen, zodat
LOOPT u met uw mond vol 4
knijpertjes, als u de was
ophangt, of heeft u ze in een
bakje of mandjedat bij elk
stukje goed weer verzet moet
worden? Dat is toch lastig! 'U
Maak u lieve.r eens zo'n han
dige zak, die u als een schort
ombindt. De knijpertjes zijn
dan steeds bij de hand zonder
dat U telkens moet bukken of
heen en weer lopen, en bij het
afnemen van de was doet u ze
weer allemaal in de zak. die
u zó tot de volgende keer weg
kunt hangen. Ook bij 't werk
in de tuin én bij andere bezig-
Bloemigheid gaat boven een mooie kleur
Naar het oordeel van vele huisvrouwen is de smaak van een aard
appel het belangrijkste. Bloemigheid wordt belangrijker geacht, dan een
mooie kleur, hoewel het oog natuurlijk ook wat wil. Zelfs wordt een
aardappel die afkookt en stukkookt geprefereerd boven een aardappel,
die heel blijft, doch niet bloemig wordt en vochtig blijft. In elk geval
moet de aardappel droog op tafel komen.
Dit zijn de gemiddelde resultaten
van een te Amsterdam, Eindhoven
en Enschede gehouden enquête, die
ten behoeve van de Stichting voor
de Landbouw door het Bureau Opi
nie-onderzoek van de Nederlandse
Stichting voor Statistiek werd ge
houden.
Gebleken is, dat de gewoonten in
de drie onderzochte steden uiteen
lopen. Wintervoorraad wordt in
Enschede door 64 procent van de
huisvrouwen aangelegd. Voor de
oorlog was dit percentage iets gro
ter. Te Amsterdam en Eindhoven
zijn deze cijfers 15 resp. 26 procent,
de helft van die van voor de oor
log. Dit teruglopen houdt mede ver
band met gebrek aan opslagruimte.
In de hoofdstad des lands bleek
de huisvrouwelijke belangstelling
voor de aardappel veel geringer,
dan in de twee andere steden. Zo
wel te Amsterdam als te Eindhoven
worden voornamelijk kleiaardap-
pelen gevraagd, te Enschede voor
namelijk zandaardappelen. In de
Twentse stad betaalt men gemid
deld een dubbeltje per kg aard
appelen, te Eindhoven 9,2 cent en te
Amsterdam 11,8 cent.
Aangezien men bij dit opinie-on
derzoek in de drie plaatsen vele
uiteenlopende meningen consta
teerde. mag worden aangenomen,
dat bij een landelijk onderzoek aan
zienlijke opinie-verschillen zullen
worden aangetroffen. De huisvrou
wen waren het er doorgaans wel
over eens. dat zij het liefste een
middelmatig grote, gladde, ovale of
ronde rauwe aardappel prefereren,
maar dat smaak, bloemigheid en
droogte na het koken toch de aller
voornaamste voorwaarden zijn.
In natte toestand maar half zo sterk
als wanneer de stof droog is
l-T UNSTZIJDEN stoffen zijn glad. vuildeeltjes hechten zich daaraan
1 niet zo vast als aan de meeste andere stoffen. Kunstzijde kan daar
door gemakkelijk gewassen worden. Maar als een artikel vlekken ver
toont is het aanbevelenswaardig het eerst in koud water te weken Doe
dat vooral niet in warm water omdat dan de eiwitten, welke in de vlek
ken voorkomen, kunnen stollen en moeilijker te verwijderen zijn.
Men dient er terdege rekening mede te houden dat kunstzijde in
natte toestand ongeveer maar de helft van de sterkte in droge toe
stand bezit en dus voorzichtig behandeld moet worden Wringen.
wrijven en borstelen zijn uit den
boze. Is de stof droog dan keert de
normale sterkte terug.
Ruim sop.
Het verdient meestal voorkeur in
een koud tot lauw ruim sop te was
sen. speciaal voor bonte en uni ge
verfde artikelen, daar de wasecht
heid der gebruikte kleurstoffen niet
altijd bekend is. Is het wasgoed
dicht opeen gepakt dan kan een ar
tikel licht verkleuren als een ander
afgeeft.
Sommige crêpeweefsels krimpen
sterk bij het wassen, zodat wassen
met benzine, die geen invloed op de
stof heeft, of een behandeling door
een z.g. chemische wasserij de voor
keur verdient.
Sterk te ontraden is het bleken
van kunstzijde met chloor of bleek-
water. De resten chloor, die door
het spoelen niet alle verwijderd
kunnen worden, tasten bij het dro
gen de stof aan. Na het wassen moe
ten de artikelen enkele malen wor
den uitgespoeld tot het water hel
der blijft. Na het spoelen beslist niet
wringen, de stoffen mogen alleen
uitgeknepen worden.
Drogen
Onder invloed van het zonlicht
gaan op den duur alle textielmate
rialen in sterkte achteruit. Kunst
zijde ook. maar er is gebleken dat
dit vooral bij matte kunst
zijde sneller plaats vindt dan bij
glanzende stoffen. Het is daarom
aan te bevelen vooral matte kunst
zijde niet aan fel zonlicht bloot te
stellen, ook al niet met het oog op
het verschieten. Kunstzijden trico
tages blijven beter in model als men
deze inplaats van aan de lijn op een
doek te drogen legt.
Strijken
Het strijken moet geschieden met
een matig warm ijzer, voor sommj-
ge soorten by voorkeur aan de ach
terzijde of onder een vochtige doek.
Bij tricotages of crêpe-weefsels mag
niet te sterk op het ijzer worden ge
drukt. De artikelen moeten matig
vochtig zijn. Besprenkelen met wa
ter is verkeerd daar dit vlekken
zou kunnen veroorzaken. Beter is
het de artikelen te strijken voordat
zij geheel droog zijn. Crêpestoffen
die gekrompen zijn kunnen gedu
rende het strijken worden bijgerekt.
aan de halsvde stof kan dienen als
rever. De kraag wordt apart opge
zet, liefst met een linnen binnen
voering. Dit is voor de stevigheid.
De knoopsgaten, worden met de
hand gemaakt en klaar is dit leuke
pakje.
vouw
/6 26
heden kan een d.g. zak goede dien
sten bewijzen.
De maten kunt U naar eigen ver
kiezing veranderen. In de onderkant
maken we een zoompje, vouwen dit
gedeelte dan naar boven en stikken
de zijnaden dicht. De zoom wordt
over 10 cm. in het midden vastge
naaid, waarbij we voor de stevigheid
aan weerskanten van dit naadje nog
een paar cm. naar beneden stikken.
De bovenkant rimpelen we even in
en zetten hem dan tussen een 6 a 8
cm. brede band van ongeveer 140 cm.
lang, die we in de lengte dubbel
vouwen en dichtstikken. U ziet, het
is in een wip gebeurd en u zult er
veel gemak van hebben.
ELLA BEZEMER.
Bent u geneigd»als u in de
keuken bent de mouwen van uw
jumper of vest op tet duwen? Daar
worden die mouwen akelig wijd
van en het mooie gaat er af. Naait
u eens een stukje elastiek aan de
binnenkant van uw mouw en ze
zullen dan altijd goed blijven
sluiten.
Nederlands taalbederf
gevaar voor het
Afrikaans
„Nederlands is nog steeds taai
bron en rugsteun vir ons, en daar
om is taalbederf in Nederland nie
alleen 'n gevaar vir Nederland nie,
maar ook vir Afrikaans". Wanneer
die Nederlanders die woorde van
hul kranige verteenwoordiger hier
te lande ter harte neem, sal die Ne
derlandse en die Afrikaanse belang
albei gelyktydig gedien wees".
Dit schrijft het Zuid-Afrikaanse
dagblad „Die Burger" in een artikel,
getiteld „Engelse ziekte", naar aan
leiding van een rede, die de Neder
landse gezant, de heer J. van den
Berg, voor radio-Kaapstad over
taalzuiverheid heeft gehouden. De
heer Van den Berg zei om. dat de
Nederlandse taal altijd heeft bloot
gestaan aan taai-invasie. Eerst had
men een taai-verfransing, toen
volgde een taal-verduitsing en thans
is taai-verengelsing aan de orde.
De Nederlanders in Zuid-Afrika
dienen te beseffen, dat hun taal in
een glazen huis leeft, zei de heer
v. d. Berg. Nederland kan het stre
ven van de Unie, om contact met de
Nederlandse taal en gedachte te
houden, allereerst versterken door
zelf eerbied voor zijn taal te beto
nen. „Gelijk ons volk vrij wil zijn,
zo behoort ook onze taal vrij te
zijn". Zo min als de Nederlanders
aan de leiband van een andere
natie wensen te lopen, zo min be
horen zij te dulden dat hun taal
aan de leiband van een andere taal
loopt. Wij behoren onze taal tot een
voorbeeld te stellen, in het bijzon
der in Zuid-Afrika", zei de gezant.
"ONZE KINDERKRANT"
ER was eens een klein zilveren
lepeltje, met een molentje
aan het eind. Met was er een van
zes. Zes lepeltjes in een doosje,
allemaal met molentjes aan het
eind. En dat éne lepeltje, och wat
een naar verhaal, dat raakte
zoek. V/eet je, hoe dat kwam?
Omdat het zulk prachtig weer
was. had de familie theegedron
ken op het grasveld. En dat ene
lepetje viel in het gras, kwam
onder een polletje aarde te liggen
en niemand kon het vinden. Het
begon te regenen en haastig gin
gen de mensen naar binnen en
namen de theeboel mee. En het
lepeltje lag daar maar Een hele
week lang. En het werd zo treu
rig en kreeg zo'n heimwee naar
zijn broertjes in het doosje!
Maar op een ochtend, heel
vroeg, kwam er een ekster in de
tuin. die het lepeltje zag glinste
ren in de zon Je weet dat eksters
dol ziin op glimmende dingen en
het beest hipte over het gras.
nam het lepeltje in zijn snavel en
vloog er mee naar zijn nest. dat
ver over weiden en polders in
een hoge populier gebouwd was.
Daar in hpt eksterne-=t. tussen een
paar blikken dekseltjes en kope
ren knopen lag het lepeltje en
werd langzamerhand vies en
zwart. Omdat hof toch niet meer
glinsterde gooide de ekster het
op een keer het nest uit.
lag het dus zomaar in de
wei naast de sloot en het
werd hoe langer hoe verdrietiger,
want als je van zilver bent en
een molentje hebt aan het eind.
dan hoor je niet in de wei naast
een sloot.
Hoe lang lag het daar? O. ze
ker een paar maanden, totdat er
op een keer een jongen voorbij
kwam. Dat is een lepeltje, zei hij,
maar wat is het zwart en smerig.
En hij nam het mee naar huis.
Wat een vies ding. zei zijn moe
der. maar ze nam een lapje én
begon te vegen en te poetsen en
werkelijk, daar begon het te
glimmen en te glinsteren, het was
weer het oude mooie zilveren le
peltje.
We zullen het aan Dineke
geven, zei moeder, dan wordt het
haar eigen lepeltje.
Dineke was viif jaar en ze was
al weken ziek Mooi lepie. zei ze
blij en becop meteen aan het zil
veren molentje te draaien Het
werd haar liefste speelgoed en
toen ze beter was. wilde ze al
leen nog maar met haar eigen
lepeltje in de chocolade roeren
En wie was het gelukkigste? Het
lepeltje zelf. Omdat het niet
meer in een eksternest en niet
meer naast een vieze sloot hoefde
te liggen. En het verlangde niet
meer terug naar zijn vijf andere
broertjes in het doosje
De teken wedstrijd
We hebben er niet van kunnen
slapen, weet je dat?
Er waren zoveel leuken tekenin
gen van die drie olifantjes in hun
bedjes met Moe er naast die zit te
breien! Het was erg moeilijk om
de aardigste aan te wijzen.
Stien Sonnevelt, 11 jaar, Soester-
weg 205, Amersfoort, krijgt de
prys en hier zien jullie dan het
plaatje van Stientje.
Dan moet ons nog even van het
hart. dat de plaatjes van Wim
Schm.dt en van Eric Kreger bijna
net zo mooi waren En dat we
graag alle namen in de krant zou
den willen zetten met alle tekenin
getjes erbij, omdat jullie zo je
best hebt gedaan.
nu eenmaal
Maar we hebben
geen ruimte genoeg.
In elk geval gaan we gauw weer
eens een wedstrijd houden. Door»
jullie allemaal mee?
bivvMX-'
RIE kikkermadammetjes, netjes in 't groen
die gingen een wandelingetje doen:
van je rik
van je rak
van je kwikkerdekwak.
ze wandelden in hét plantsoen.
Work.
Ze droegen die parapluutjes maar zo.
och. eigenlijk enkel maar voor de sjo.
van je rik
van je rak
van je kwikkerdekwak.
hun hoedjes, die waren van stro.
Work.
TA/ AT zagen die kikkermadammetjes daar?
een spinnige, vinnige ooievaar!
van je rik
van je rak
van je kwikkerdekwak,
o jeetje, ze schrokken zich naar.
Work
't Was uit met hun wandeling over het gras
ze sprongen met hoedjes en al in de plas.
van je rik
van je rak
van je kwikkerdekwak.
begrijp je. hoe jammer dat was?
Work
Tijdschriften „Eenzaam Avontuur"
Jo Boer is bezig aan een uitvoerige roman
over pleizierige dingen
Het „Eenzaam Avontuur" van Anna
Blaman heeft ln de literaire wereld
nogal enige deining veroorzaakt en door
de Rotterdamse „rechtszitting die op
zichzelf ook vrij veel critiek ontke
tende. zijn het werk en de persoon van
de schrijfster des te meer ln het mid
delpunt van de belangstelling komen te
staan. Gerard van Eckeren
wijdt in „H e t B o e k v a n N u" de kro
niek van het proza aan haar werk. Zijn
hoofdbezwaar ls. dat de figuur van
Alida niet overtuigt. „Zij is geen le
vend wezen". Ook heeft Van Eckeren
bezwaar de symboliek te aanvaarden
Vtont man Geeft u uw vrouw 'n jurk van f 2400
aan verdienen! Hoe is het kurken ceintuur en de
mogelijk? Zou jij denken" halsopening is gegarneerd
T S Uw vrouw ook zo
x verzot op verslagjes van
modeshows? Hebt U de
moed haar die stukjes te
laten lezen of moffelt U
meestal de krant weg,
waarin zulke verhaaltjes
staan?
Ik hoef dergelijke slink
se kunstjes niet uit te ha
len, want mijn vrouw
leest verhaaltjes over
modeshows en meer van
deze enerverende gebeur
tenissen altijd met een
koel hoofd. Geloof nu niet.
dat zij zo eens of twee
maal per jaar een nieuw
jurkje versmaadt, zij is
evenzeer vrouw gelijk
haar sexegenoten. Maar zij
heeft de leiding van onze
intieme „volkshuishou
ding", zij kent alle kneep
jes van onze particuliere
schaarste-economie en is
op haar terrein minstens
manlijke collega-en-gros
Lieftinck. Ook zij tracht,
als hij, voortdurend de
touwtjes aan elkaar te
knopen, doch gelijk hem,
gelukt dat haar maar zel
den en dan nog slechts ten
dele. Dus... ik kan haar
met een gerust gemoed
kennis laten nemen van de
nieuwste modesnufjes.
7 E vond gisteravond
weer eens een verslag
je over een modeshow in
de krant en verbaasde
zich. Ja, haar verwonde
ring was zó duidelijk ken
baar, dat de rest van het
gezin er in móést delen.
„Kijk eens", riep ze uit,
„Daar hebben ze een ja
ponnetje laten zien. dat
„maar" 2000.inkoop
kost. Verkoop misschien
2400.—, want de winke-
dat tot mij „dat er
in ons arme landje nog
vrouwen zijn, die van hun
mannen 2400.los kun
nen krijgen voor zo'n jurk
je?"
Ik moest eerlijk beken-
mijn vrouw
spaart
sinaasappel-
pitten
nen. dat ik het niet wist.
maar dat daarvoor toch
wel enige kans was, an
ders zou die mode-firma
zo iets duurs toch niet to
nen.
zo vindingrijk als haar lier moet er toch ook wat
„Gek!" vond ze en
„Moet je 's horen: dat lin
nen ding" ja, dat zei
ze! „is versierd met een doen".
met amandelen. Zijn die
nootjes zo duur op 't ogen
blik?"
Weer bleef ik een dui
delijk antwoord schuldig.
„Zou die duurte soms
meer in de naam zitten
van de meneer, die dat ge
valletje heeft uitgedacht?
Jacques Fath heet-ie. Wel
eens van gehoord?"
„Hoe zou ik?", vroeg ik.
„Maar jij, als vrouw
7 E zei niets meer, dek-
te de tafel en we gin
gen eten.. Als dessert aten
we een sinaasappel. Tot
mijn verbazing zag ik, hoe
m'n vrouw zorgvuldig alle
pitjes bijeen zamelde en
die op de schoorsteen te
drogen legde. Mijn ver
wonderde blikken ziende
verklaarde ze, ietwat
schuchter: „Ik ga 't maar
met sinaasappelpitjes
ALS u dit zou
overkomen,
zou het u de
schrik op het lijf
jagen. Zonde van
mijn prachtige
glasservies zou u
zeggen. Deze juf
frouw schijnt ook
te schrikken maar
daar meent zij
helemaal niets
van. Zij laat de
glazen expres van
haar blaadje glij
den om te laten
zien dat zij on
breekbaar zijn.
Dat is het enige
waarin deze
prachtige wijn
glazen zich on
derscheiden van
andere glazen. Zij
zijn vervaardigd
van een kristal
helder nieuw
plastic, dat abso
luut onbreekbaar
is. Daarbij bie
den deze glazen
nog het voordeel,
dat zij de vloei
stoffen veel lan
ger op constante
temperatuur hou
den, iets wat
vooral wijnkenners zeer op prijs
stellen. De glazen zijn ideaal voor
een partijtje en zullen zeker ook
spoedig hun weg vinden naar
café's, restaurants enz. Tenminste
als zij te krijgen zullen zijn. Voor
lopig waren deze glazen alleen te
zien op een tentoonstelling van
nieuwe plasticproducten, die Dins
dag te Londen --»erd geopend.
Zijn uw kinderen erg slijts in
hun kousen? Weet u soms niet
hoe u die grote gaten dicht moet
krijgen? Naai dan even een klein
stukje verbandgaas onder het gat;
dat vormt een goede ondergrond
en u zult eens zien hoe gemakke
lijk het dan verder is de kous
dicht te krijgen.
wanneer deze op de gehele Allda-fi-
guur moet worden betrokken. „Sym
boliek toch mag in een kunstwerk nim
mer voorop worden gesteld zij moet
ongezien en onverwacht cr uit oprij
zen: zij is altijd een symboliek a poste
riori. d.w.z. neemt gestalte aan uit een
geschapen realiteit".
Na zijn cardinale bedenking tegen het
boek te hebben geuit, welke hem per
soonlijk verhindert het werk zonder
voorbehoud een meesterwerk te noe
men. sluit hij zich toch gaarne aan bij
hen die „Eenzaam Avontuur" als een
„bock met niveau" karakteriseren, wal
beduidt- „met een eigen niveau, waar
op het verre uit steekt boven onze da
gelijkse leesstof. De aanwezigheid van
twee zinrijk lncengrljpende romans in
het boek getuigt aldus Van Eckeren
van een respectabel compositiever
mogen. Anna Blamans levendige ver
beelding maakt soms de Indruk van
uit het onderbewustzijn de realiteit te
benaderen."
's Gravesande interviewde de
schrijfster J o Boer, die ook schil
deres Is. Zij vertelde hem, dat zij bezig
Is aan een heel grote roman van wel
700 bladzijden. Het zal „De Kersentaart"
heten en geen sombere roman zijn.
maar integendeel een boek over heel
pleizierige dingen van het leven, over
feesten. Sint Nicolaas enz. Ook komt
cr een boek van haar uit met repro
ducties. ln kleuren van kinderschilde
rijen en tekeningen met tekst van haar
zelf. Het zal „Het Lentcboek" heten.
J. Grcshoff schrijft over zijn
verblijf in Zuid-Afrika en noemt zich
zelf daarin de gekooide zwerver.
Gesol ln crltieken
Ad Interim ziet cr in het nieuwe
uiterlijk aantrekkelijk uit. Ook hier
is Anna Blaman aan bodhaar por
tret op de omslag, aan de binnenzijde
proza van haar en een bespreking door
Emmy van Lokhorst van „Een
zaam Avontuur".
I Bert Voet en bespreekt de bun-
1 del van Mies B ouhuys: Ariadne
op Naxos. Hij noemt het misplaatst, dat
gesol met biografische bijzonderheden
in verreweg de meeste gevallen een ge
wetensvolle critiek op haar werk ver
ving. „Zelden werd het beeld van een
jong dichterschap met zoveel buiten-
poëtische lijnen vertekend als in dit
geval, dat echter niet op zichzelf staat."
Persoon en levenswijze van een dich
ter kunnen aanleiding geven tot anec-
dotische notities, die echter nimmer
middelen kunnen zijn om het vers te
benaderen. Het vers ls autonoom en
heeft als achtergrond alleen: zichzelf.
Het werk van Mies Bouhuys valt naar
Voetens mening op door een traditio
neel aspect. Zij treft en overtuigt ech
ter onmiddellijk. Sobere zegging, bijna
altyd subtiele versificatie, zelden pre
cieus wordende muzikaliteit en uiterst
persoonlijk rhythme laten geen twijfel
aan de echtheid van Mies Bouhuys' poë
zie. Zij zal zich echter moeten hoeden
voor eenzijdigheid en manierisme.
Er is poëzie van Gerrit Achter
berg en Pierre Kemp.
Als men de Engelsen mag gelo
ven, was Giovanni Manetta. die
gedurende zestien jaar de leiding
had van het wereldberoemde, hy-
per-sjieke en peper-dure '„Savoy-
Grill" in het Londense West End
het type van de in alle opzichten
ideale maïtre d'hötel.
Hij zou nooit verzuimen zijn
gasten aan hun tafel te verwelko
men, gelijk zovele hoteliers doen.
standjes uit in tegenwoordigheid
Hij deelde aan zijn personeel nooit
der gasten, zoèls veel andere ho
teliers. Nooit verviel hij van goe
de en beleefde omgangsvormen in
een hinderlijke familiariteit, zoals
veel van zijn collega's.
Hij wist op onopvallende wijze
attent te zijn. Rozen of anjelieren
ontbraken nooit, bij de aankomst
van een gast die hij kende. Hal
verwegen het diner kwam Manetta
voor de tweede maal zijn opwach
ting maken. Hij sprak enkele
vriendelijke en beleefde woorden
op zachte toon, verwisselde haast
ongemerkt een volle asbak voor
een lege en was verdwenen
Hij had een voortdurende zorg,
zowel voor zijn gasten als voor
hetgeen hij hun serveerde, om het
even wat of het mocht zijn.
Tenslotte was daar zijn mensen
kennis en zijn begrip. Hij wist
meer van zijn gasten dan zij wel
vermoedden: 'hun succes in zaken
en hun tegenslagen, hun vooroor
delen, speciale wensen en hun lief
desgeschiedenissen
Zouden er niet tal van hoteliers
zijn, die met deze opsomming der
eigenschappen van de dezer dagen
overleden „koning der hotelhou
ders" hun voordeel kunnen doen?
Nelson verliest zijn
tweede arm
In 1797 heeft admiraal Lord Nel
son in levenden lijve bij Teneriffe
zijn rechter arm verloren: Span
jaarden schoten hem af
In beeld verloor Nelson in 1949 te
Chatham ook zijn linker arm: de
admiraliteit liet hem afzagen.
Dat kwam zo: het beeld een
boegbeeld van het oude houten
oorlogsschip „Nelson" staat op
het exercitieterrein van de kazerne
der koninklijke marine. De matro
zen maakten er een gewoonte van,
ouwe schoenen, plunjezakken en
huishoudelijke artikelen aan Nel
son's ene arm te hangen.
Dat was teveel voor de beroeps
eer van de marine-autoriteiten en
ziï garen bevel tot amputatie.
