Johammes Ooiev aar stuurt
een boodschap
In het ongezonde Europa
De Belg Sweerts: spion nr. I in
Wereldoorlog nr. II
AKKERTJE
Dieren vangen in de jungle gaat heel
anders dan wij denken
Duitsers vertrouwden hemmaar
ij diende de Britten
hij
r
?{$i bailnnrnmnhmiwijs.
Zaterdag 21 Mei 1949
3
GEHEIMEN ROND HET ENGLAND-SPIEL (13)
DE INTERNATIONALE SPïONNAGE is een vreemde wereld, waar
in men de zonderlingste figuren, de meest wonderlijke idioten en de
brillantstc koppen kan ontmoeten. Het wil wat zeggen, als wij de Bel
gische gewezen onderofficier Pierre Sweerts van al de vreemde kerels,
die in de jongste oorlog in Europa hebben geopereerd, de meest avon
tuurlijke, meest succesvolle en meest onbegrijpelijke figuur noemen. Het
leven, dat Sweerts in de jaren 19401948 heeft geleid, is zó avontuur
lijk, dat het stof genoeg oplevert voor een boeiende roman.
Sommigen hebben de opeenstapeling van avonturen, die deze Belg be
leefde. nog niet mooi genoeg geacht en ze hebben er uit eigen fantasie
nog het een en ander bijgemaakt. Mr. Van der Starp beweert in zijn
verwarde brochure over het England-Spiel onder meer dat Sweerts (die
volgens hem misschien de dubbelganger van Anton van der IVaals, de
befaamde „Emiel Verhagen" is) korte tijd geleden met Britse papieren
op een Griekse boot van Nederland uit naar Argentinië is vertrokken.
En het weekblad „Wereldkroniek" praat dit na: Sweerts is onder de
veilige vleugels van de Secret Service en geholpen door onze Nederland
se autoriteiten naar elders verdwenen.
T-Tet SPIJT ONS, dat we deze
x -1- geheimzinnige verhalen alweer
naar het rijk der fabelen moeten
verwijzen. Want de na de oorlog
in Nederland verblijvende, in Bel
gië terdoodveroordeelde. niet-uit-
geleverde S.S.-Obcrsturmführer
Pierre Sweerts, is na een verblijf
aan de boorden van de Middel
landse Zee en na een korte carrière
als kotterkapitcin in Engeland,
enige tijd geleden, als gevolg van
een schipbreuk op onze kust, in
Nederland teruggekeerd. Hij woont
thans in 't Westen des lands. En
om maar meteen een einde aan de
onzin te maken hij is niet in
Argentinië geweest, hij reisde niet
onder de sckutse van de Secret
Service, hij stapte niet op een
Griekse, maar op een Panamese
schuit en hij is niet de Emiel Ver
hagen, waar Van der Waals over
leutert. De man heeft Van der
Waals nooit in zijn leven ontmoet.
Maar als men dit alles schrapt,
blijft er nog genoeg over.
Om bij het begin te beginnen:
Pierre Sweerts, die nu omstreeks
34 jaar oud zal zijn, woonde in
Lanklaar, een klein plaatsje in de
Belgische Kempen, toen Hitiers
legers in Mei 1940 de lage landen
binnendrongen. Sweerts, die over
tuigd katholiek is en daar met
bijna propagandistische felheid de
nadruk op legt, streed als onder
luitenant in 't Belgische leger en
hij onderscheidde zich door zijn
bijna roekeloze dapperheid. Die
strijd tegen het Duitse nazidom
zette hij ook na de capitulatie
voort. Hij werd een zeer actief
illegaal werker en hij kreeg al vrij
spoedig nauw contact met de be
kende dr. Goffard uit Brussel, die
een spionnage-organisatie contra
de Duitsers opbouwde. En het staat
onomstotelijk vast, dat Pierre
Sweerts met ware hartstocht hielp
bij het verzamelen van gegevens
over het Duitse leger gegevens,
die bestemd waren voor de geal
lieerde legerleiding.
Maar hoe gevaarlijk en hoe
spannend dit spionnagewerk ook
was, het was niet spannend en niet
gevaarlijk genoeg voor de avon
tuurlijke geest van Sweerts. Hij
had een vrouw en hij had een
kind en hij hing aan hen met al de
toegewijdheid van zijn warme hart
maar het grote avontuur trok
hem sterker dan alles wat hem
dierbaar was. Want deze man heeft
de geaardheid van het thans vrij
wel uitgestorven ras der grote rus-
telozen, der over-actieven, waaruit
in de vijftiende en zestiende eeuw
de zwervers over onbekende zeeën
zijn gesproten. Sweerts wilde het
spionnagespel spelen in de grootst
denkbare stijl!
Bij de Duitsers
HIJ sprak er met dr. Goffard
over. Hij wilde toetreden tot
het in België gevormde S.S.-batal-
jon en hij wilde, terwijl hij in
schjjn- geheel met de Duitsers me
dewerkte, als penetratie-agent hun
geheimen te weten komen. Dr. Gof
fard ontried het hem. Maar
Sweerts zette zijn zin door, hij
werd S.S.-man, trok het gehate
uniform aan en kletste de Duit
sers zoveel brallende onzin in de
oren, dat hij snel opklom tot Ober-
sturmführer. Waarmee hij zich de
vurige haat op de hals haalde van
alle Belgen, die wel Pierre Sweerts,
maar niet zijn overwegingen ken
den. En waarmee hij zich na de
oorlog een bij verstek uitgesproken
doodvonnis op de hals zou halen....
Bü de Duitsers werd Sweerts al
gauw een gewaardeerd man. Hij
kreeg een positie in het Reichs
Sicherheits Haupt Amt en zat
daardoor midden in de Duitse
spionnage. Daartoe hielp vooral
mee. dat hij kon schermen met
relaties in Spanje, waar hij vrien
den had onder de leiders van
Franco's Falange en voorts steunde
hij in niet geringe mate op het
feit, dat hij bekenden had in de
kringen rond koning Leopold. In
een grote auto reed hij kris-kras
door Europa: alle deuren van alle
bureaux gingen voor hem open. Er
waren maar weinig geheimen waar
Pierre Sweerts geen kennis van
droeg. Verrichtte hij niet persoon
lijk koeriersdiensten tussen Berlijn
en Madrid? Was hij niet de ver
trouwde van Himmler en Franco
tegelijkertijd?
Er ligt een dikke sluier over dat
andere grote geheim: hoe in die
koortsachtig-spannende dagen zijn
verhouding tot Londen was. Want
de geheimen van de Engelse Intel
ligence zijn een met zeven zegelen
gesloten boek en de journalist, die
daarin doordringt moet nog gebo
ren worden.
Dat die verhouding goed is ge
weest valt echter positief af te
leiden uit 't feit, dat Sweerts, die
als terdoodveroordeelde Belg in
Nederland vertoefde, na de bevrij
ding niet is uitgeleverd. De Neder
landse justitie heeft Sweerts aan
de Belgische autoriteiten aangebo
den. Maar Brussel stelde op zijn
uitlevering geen prijs. Men wilde
hem niet hebben! En wie nu weet,
dat het een internationale regel is,
dat geheime agenten wederzijds
niet worden uitgeleverd, kan zelf
zijn conclusie trekken. De Engel
sen hebben hun hand beschermend
opgeheven over het veroordeelde
hoofd van Pierre Sweerts. En zij
hebben dat stellig niet gedaan om
de aardige kleur van zijn ogen.
Bijna ongelofelijk
\A! nu saan zeggen klinkt
zo volkomen ongelofelijk, dat
wij het zelf aanvankelijk ook niet
hebben geaccepteerd. Maar een
diepgaand onderzoek heeft ons de
volstrekte zekerheid gegeven van
de juistheid der verhalen, die hier
over in internationale spionnagc-
kringen lopen: Pierre Sweerts is in
de oorlogsjaren de leider geweest
van de Duitse spionnage in Perzië
en Afghanistan een gebied, dat
voor de Engelsen van de aller
grootste betekenis was. Hoe de
Duitsers zo ongelofelijk dom zijn
geweest om aan een Belg de lei
ding toe te vertrouwen aan het
Referaat Perziè/Afghanistan van
het Reichs Sicherheits Haupt Amt
zal wel voor altoos een open vraag
blijven. Er heeft maar één man ge
leefd. die het raadsel had kunnen
oplossen: admiraal Canaris, de
Duitse opperspion, die verdacht
van verraad werd terecht gesteld....
Pierre Sweerts, die nooit
Perzië of Afghanistan was geweest,
die geen van de daar gesproken
talen kende, die nooit spionnage-
vakman was geweest een Belg,
'die in een zeer subalterne rang als
beroepssoldaat trouw en dapper
zijn land had gediend kreeg zeg
genschap over de Duitse geheime
agenten, die werkten in een land-
Willem van Otterloo opent
Kurhausseizoen
De Utrechtse dirigent Willem van
Otterloo. die benoemd werd tot dirigent
van het Residentie-Orkest zal op 1 Juni
op het openingsconcert van het Kur
hausseizoen het Residentie-Orkest leiden.
Willem Noskc ls de solist en speelt het
Vioolconcert van Mendelssohn. Verder
zal het orkest uitvoeren de Akademische
Festouverture van Brahms en de C-dur
Symphonie van Schubert. Het daarop
volgende concert brengt opera-klanken
met als solisten Winifred Hcldt en
Eugene Conley. Op 6 Juni leidt Yor
Markcviteh een internationaal orkest
van jonge musici ter gelegenheid van
het congres der Jeunesses Musicales. Het
eerste volksconcert op 13 Juni staat
onder leiding van Ignaz Neumark. De
pianist Gerard Hcngcveld speelt daarbij
het Tweede concert van Rachmaninoff
en het Residentie-Orkest voert dan ver
der nog uit de Vierde Symphonie van
Dvorak.
"DE KINDERKRANT
Dc toneelgroep „Comedia" zal op 2
Juni naar West-Indic- vertrekken om
daar enkele voorstellingen te geven
B e 1 a B a I a s z. een bekende
Hongaarse filmcriticus cn schrijver, is
te Boedapest overleden. «Richard
Strauss zal op zijn 85ste ver
jaardag op 11 Juni in Garmlsch
het Münchencr Phllharmohlscb Orkest
dirigeren.
streek, die voor de Engelsen en
voor de gehele geallieerde oorlog
voering van vitaal belang was. Een
film, die een zodanig gegeven zou
behandelen, ware onaanvaardbaar
voor iedere criticus. Men zou het
een onwaarschijnlijk leugenverhaal
ndemen. Maar in de wereld van de
internationale spionnage is alles
mogelijk. Dat zal in ons volgend
artikel over de avonturen van
Pierre Sweerts nog duidelijker
worden.
IJ keken hem eens goed aan. die meneer Peters. Per slot
van rekening ontmoet je niet elke dag een vanger van
wilde dieren. Ja, dat was er toch wel in die grijsblauwe ogen: de
scherpe jagersblik en dan het gebronsde gelaat door een lang
durig verblijf onder de tropenzon. In gedachten zag je hem daar in
dc rimboe, opereren, te paard met lasso en geweer, onvervaard!
Ja. zo dachten wij, toen we f
dezer dagen in Diergaarde-
Blijdorp vis-a-vis zaten met de
heer L. J. H. Peters, een ras
echte Hollander, kersvers terug
uit Tanganjika. het voormalige
Duits-Oost-Afrika.
GEVAREN-ROMANTIEK
EEN SPROOKJE
Hij kwam niet alleen. Op het
s.s. „Stad Alkmaar", dat hem van
Mombassa naar Rotterdam bracht,
reisde hij tezamen met een halve
menagerie: giraffen, zebra's, anti
lopen, steenbokken, gnoes, dwerg-
zebu's en een jonge struis. De die
ren zijn ondergebracht in de Dier
gaarde, vanwaar een. deel het land
straks weer als export-artikel zal
verlaten.
„Ach wat," zegt de heer Peters
op een vraag. „Denk je nu heus,
dat ik al die beesten zelf gevangen
heb'' Laat je nu niets wijs maken
door die boeken van Schulz en
andere Duitsers, die in de verhaal
tjes over hun dieren vangerij in de
tropen, het er dik boven op legden.
Ik heb aardigheid in dieren, heb
ik van jongs af aan gehad, maar
voor de rest gaat het bij mij om de
ping-ping, net als bij al die andere
zg. dierenvangers en heus niet om
de gevaren-romantiek.
Als chef-hofmeester heb ik jaren
lang gevaren op schepen van de
HollandAfrika-lijn. In de Afri
kaanse havens, Mombassa b.v.,
kocht ik wel eens exotische dieren
zoals pinguins, die ik dan in Ne
derland van de hand deed. Na de
oorlog heb ik nog een tijdje op
Afrika gevaren, maar toen kwam ik
op de idee zélf Afrikaanse dieren
te gaan „vangen". Ik gooide het met
de dierenhandel Van Dijk uit Til
burg op een accoordje en zo zat ik
in de herfst en winter van '47 in de
rimboe van Tanganjika. En nu ben
ik al weer terug van mijn tweede
reis.
Hoe ik aan de nodige deviezen
kwam? Wel, die kreeg ik van de
regering los op voorwaarde, dat de
dieren die ik meebracht, ook weer
een ongeveer gelijk bedrag aan de
viezen zouden opleveren.
Ik ging dus in mijn eentje naar
Afrika en stapte in Mombassa aan
land. Vandaar een stukje met de vlugger en eenvoudiger.
Dc linkse giraf, met het eigen
aardige netwerk op zijn huid, is
een „heer" en de toekomstige ge
maal van een volwassen vrouw
tje. in Diergaarde Blijdorp. Het
gevlekte exemplaar is nog maar
'n „peuter". Beide dieren werden
gevangen door de heer Peters.
ZES ROVERS dansten met elkaar
en dronken wijn bij de guitaar,
totdat zij sliepen, zwaar beneveld,
en ach. Johannes was pekneueld,
h\j kon niets doen; hij zag alleen
een merel vliegen langs hem heen.
Stop. riep hij. Merel, wacht es. ho!
Vlieg naar het kindertjesburcau.'
Breng asjeblieft 'n boodschap over:
Ik ben gevangen door een rover.
nee door vijf rovers of door zes,
O. kom ons helpen, S.Ó.S!
We zijn ver weg, tweehonderd mijl,
de kinders liggen in een teil.
Ik ben gebonden met een touw,
zeg dat ze komen moeten, gauw!
Het komt in orde, zei de merel
ik zal het zeggen aan die kerel.
Toen vloog hij weg, zijn staartje
wipte
en hij vloog pijlsnel naar Egypte
en landde om vier uur of zo
vlot bij het kindertjesbureau.
DE directeur zat even buiten
en was een deuntje aan het
fluiten.
Wel. wel. zei hij. daar is de merel!
Ga zitten, zeg. wat is er, kerel?
Och. zei de merel, heel bedrukt,
Johannes is verongelukt,
de rovers hebben hem gevonden
en met een kabel vastgebonden,
de kinderen liggen onderwijl
daar in een ordinaire teil.
^^P het marktplein stond een
de niet meer los tc laten. Ze was
oud vrouwtje, dat ballonne- al te hoog. Ze zweefde over hui-
Wat. -ei da directeur, verblekend «es verkocht. ZÜJtond er ieder.
Zeg. weet je wel, wat dat betekent?
Johannes bij een roversbende
Nu kan 'k geen babies meer
verzenden.'
En lieve grutten, denk es in'.
De kinders van de Hertogin'
Geschaakt, geroofd, wat 'n ellende,
en nog wel door een roversbende'
Je kan mij nog veel meer vertellen,
ik ga de Hertogin opbellen.
J-flJ zette zich aan zijn bureau
■IJl hij belde op en riep: Hallo,
Hallo, bent U daar. Hertogin?
Ik zit er vreselijk mee in.
U spreekt met 't kindertjesburcau,
het spijt me zo. het spijt me zo,
mijn ooievaar is buitgemaakt.
Uw beide kinders zijn geschaakt!
dag en riep: Mooie ballonnetjes' en toen over de weilanden en dc
En ze waren ook erg mooi. Rood sloten!
en groen en paars, en de kinderen je begrijpt, hoe bang het
die langs kwamen, konden niet vrouwtje was. Wat moest ze doen?
laten om er eentje te kopen, zo- Waar zou ze terechtkomen?
dat het vrouwtje 's avonds al haar
ballonnetjes kwijt was. TUIST toen ze duizelig begon te
Eens op een dag zei het vrouw- J worden, kwam er opeens van de
tje bij zich zelf: Weet je wat, ik andere kant een heel groot vlieg-
neem vandaag tweemaal zoveel tuig aan. Het vloog, knal boem!
ballonnen mee naar de markt als door de ballonnetjes heen. Poeff,
De Hertogin zei vol venijn
aan 't andre einde van de lijn:
Meneer, als ik U mag geloven,
hebt U mijn kindren laten roven?
Dat is een groot schandaal,
zeiden ze en sprongen kapot. Het
vliegtuig vloog door en het
vrouwtje tuimelde naar beneden,
hals over kop, lager en lager en
lager en lager. Och, dat arme
vrouwtje! Maar luister nou Ze
kwam precies neer op de hooimijt
van boer Krelissen. O, wat een
geluk. Daar lag ze boven op het
anders, dan verdien ik ook twee
maal zo veel.
Tjonge, jonge wat had ze toen
verschrikkelijk veel van die vro
lijk gekleurde bolletjes bij zich,
ze kon ze haast niet allemaal vast
houden.
En net op die dag begon het te
waaien, heel hard te waaien. O,
je begrijpt het al, hè, je begrijpt hooi, en ze had geen schrammetje
het al, wat er ging gebeuren? Er en fieen builtje en geen kneusje.
voorwaar! kwam een rukwind, de ballonne- Boer Krelissen was een vriende-
De kinders plus de ooievaar? tjes gingen allemaal de lucht in; lijke man en toen hij het verhaal
en nog een koffer luierdoeken? het vrouwtje hield ze stevig vast hoorde gaf hij het vrouwtje ge-
Wat zeat V Wilt U ze gaan zoeken? en och, zij ging mee. Mee de lucht noeg geld om een kaartje naar de
.1 .li iu in. stad te kopen en een tros nieuwe
Meneer, daarwi j)aar zweefde ze, over het ballonnetjes. Was dat niet aardig1*
Ik zal ze zelf wel op gaan sporen, marktplein. Alle kinderen riepen: En nu staat ze weer iedere dag
Zo sprak zij door de telefoon, Kijk de ballonnenvrouw, en de op de markt, met ballonnetjes
de Hertogin. Op bitse toon. mensen schreeuwden: loslaten, Maar ze past goed op, dat ze cr
('t Is nog niet uit.) loslaten! Maar het vrouwtje durf- niet te veel tegelijk meeneemt.
trein en een flinke ruk met de auto
naar Oldonjo Sambu.
Het paard uit de tijd
En nu zal ik U eens vlug uit de
droom helpen, wat die dlerenvan-
gerij aangaat. Het paard cn de lasso
komen er tegenwoordig niet meer
aan te pas. De auto doet het veel
Je spitst de oren. Wat, met een
auto dieren vangen in de jungle?
„O, die jungle," zegt meneer Pe
ters lachend. „Jullie denken aan
ondoordringbaar oerwoud met lia
nen en varens en brullende leeu
wen. Kijk maar eens hoe die jungle
in Tanganjika er voor het grootste
deel uitziet!" En de heer Peters
toont ons kiekjes van een land
schap, dat eerder aan de Sahara,
dan aan een oerwoud doet denken.
Groten vlakten zijn er, vertelt hij
en we zien aan zijn ogen, dat hij
ze weer voor zich ziet.
„Vlakten, waar je met een sterk-
gebouwde auto een aardige snelheid
kunt halen, in ieder geval groot
genoeg om de dieren, die je wilt
vangen, te kunnen inhalen en ze
dan zonder veel moeite een lus van
zacht eland-leer, gebonden aan een
bamboestok, over de kop te gooien."
„Hebt U dat zelf gedaan?"
„Welnee. Mijn aandeel in de hele
affaire waren de „dubbeltjes". Ik
huurde in Oldonjo twee sterke
vrachtauto's, 15 negers en drie
blanke jagers, of beter gezegd,
vangers. Dat waren getrainde
kerels, Zuid-Afrikaners, van wie de
een De Beer heette, een goede Hol
landse naam. Hij was ook nog van
Hollandse kom-af. Er zitten daar
meer bekende dierenvangers met
Hollandse namen, zoals „tante-
Sien", de vermaarde olifanten-jage
res.
Maar om op mijn eigen vangerij
terug te komen; één auto was inge
richt voor de vangst, 'n snelle, ster
ke vrachtwagen, waarop de mannen
met het vangnet zaten. Ik gaf ze op,
welke dieren ik wilde hebben en
dan zochten en vonden zij als door-
en-door ervaren vangers, de plaat
sen waar we die dieren konden buit
maken.
De auto ls sneller
Zebra's, giraffen, antilopen en
bokken leven jn kudden bijeen. Als
dan zo'n kudde was ontdekt, wer-
I den enkele van de mooiste exem
plaren geïsoleerd van de rest en dan
I begon de jacht in de auto. Met een
vaartje van 60 tot 80 km per uur
haalden wij het uitgekozen dier
doorgaans vrij snel in en dan was
één welgemikte uithaal met de lus-
aan-de-bamboo meestal voldoende
om het dier te pakken te krUgen.
Achter de vangwagen kwam dan
de auto met de hokken en in no-
time zat het beestje dan in 't hok.
Zelfs de snelle struisvogel moest
het afleggen tegen de auto.
Niet sportief, zegt U?
Misschien minder dan te paard
met een lasso, maar vergeet niet,
dat het paard het te vangen dier
opjaagt totdat het er bijna dood bij
neervalt, terwijl de auto het dier
snel inhaalt en het dus hoegenaamd
niet lijdt.
Zelfs de jacht op de wilde dieren,
b.v. leeuwen is veranderd. Vroeger
groef men valkuilen om daarin de
volwassen exemplaren tc vangen.
Nu tracht men de jonge leeuwen
(leeuwen leven veelal op de vlak
ten), van hun ouders te scheiden en
ze dan'van uit een auto te vangen
doorze bij de staart te grijpen.
Advertentie LM.
neem een
Het klinkt raar, maar toch wordt
het zo gedaan."
Heer Peters toont ons zijn liefde
voor dieren door enthousiast te ver
halen van het natuurreservaat Ngo-
ro Goro in Tanganjika, bestaande
uit een uitgedoofde vulkaan-krater
van tientallen kilometers omtrek.
Daarin leven families nijlpaarden,
neushoorns, olifanten, tezamen dui
zenden stuks wild, geheel onge
stoord door jagers en vangers.
„Het is een mooi land," zegt de
heer Peters. In October of Novem
ber is hij van plan te starten voor
zijn derde reis naar het verre Afri
ka en dan neemt hij, als 't enigs
zins kan, vrouw en kinderen mee.
Misplaatst medelijden van Engelse bond
voor Dierenbescherming
T) E Engelse bond voor Dieren-
J-y bescherming is hoogst veront
waardigd over wat zij noemt: een
ernstig geval van dierenmishande
ling, waarbij de Nederlandse die-
renvanger, de heer Peters, is be
trokken.
Een deel van de door hem uit
Oost-Afrika meegebrachte dieren
is in Londen aan wal gebracht.
Een aantal jonge struisvogels was
wereld ziet er in Duitse ogen
zonderling uit. Wat wij mis
schien niet zo helder zullen inzien
is blijkens redevoeringen van vroe
de vaderen, die ik hier op de dag
van de opheffing der blokkade heb ZOU(jen opgeven. Velen hunner wis- een democratische wereldbeschou- niet toe konden brengen op te hou-
aangehoord, een onweersprekelijk ^en wa^ zjj wachten hadden bij wing wérkten. den onvriendelijk over het natio-
feit: Berlijn heeft door zijn volnou- een binnendringen van de macht Tegelijkertijd echter houdt iets naal-socialisme te schrijven. Of die ^"deéeïiTk'^Hierin'rten zïï'dT'mol
den de geallieerden gered. Wat de der Russen> zij beseften te goed, anders hen bovenal bezig: Nationale autoriteiten daartoe ernstige pogin- peij.theid voor nieuwe grootheid
goede Berlijners anders konden boevelen er in de Russische sector zelfrechtvaardiging. Zij zoeken het gen hebben gedaan is mij niet be- 5an Duitsland De nriis die ervoor
doen dan volhouden, is niet duide- gearresteerd en spoorloos verdwe- nog dieper. Maar de ouderen maken kend, wel echter de poging der zou moeten worden betaald deert
...avam TVTrtl nlla ïlömrtap'if icplift Kef 7ipK odm^lfL-oliiL-flr' Wii KoK_ nnifeere Maar er ie „cal entleef en/i -
zij niet al te overmoedig. De grote
menigte rekent op oorlog. „Binnen
vier jaar", zo hoort men vaak. Men
kan er zeker van zijn dat het, te
midden van zijn puinhopen ellendig
gehuisveste volk zich niet verheugt
op dit „vooruitzicht". De talrijke
goede nationalisten doen het echter
lijk. Het hing van de westelijke ge-
aïheprHon af nf 7Ü 7,eh al dan ncn 'T"' Met a.Ue democratische het zich gemakkelijker: Wij heb- Duitsers. Maar, er is veel ontketend hen niet Mensenievens en mensen-
ameerden zelf af, oi zij zien ai aan vrjjheid ware het uit geweest en ben het niet geweten, en konden er terwille van die 70 vierkante kilo- lnt 7iin _ltonriprg^crhikt pp-irht
niet in westelijk Berlijn konden 0Qjc me^ pers0onlijke vrijheid, mets aan doen. Bovendien was het meter weinig kostbare grond. Als
handhaven. Natuurlijk, de Berlij
ners hadden hun dit heel erg moei-
--- - - - w i j aa" de grote belangen van de natie
Niet enkel wie de Russen als poli- oorlog, cn de oorlog is wreed. En regeren vooruitzien is. zoals de door hen die van deze grootheid
hik kunnen mVkën "dV Russische tieke tegenstander beschouwden, er moet nu eindelijk maar eens een Fransen beweren dan lijkt dit een pro(iteerden. Het is altijd weer ver-
berekemne was wel" nood in dl had weinig vrolijke vooruitzichten, einde komen aan de verwijten. Ik niet wèl behandelde aangelegen- bluffend- deze dlngen van nablJ
berekening was wel, dc nooct in <je 6 j heb op die manier horen verkondi- held. waar te nemen Het eeeft te denken
geallieerde sectoren tot zo grote Ook wie zij voor nun_mausirie gen. dat „de grenscorrecties van
door:
Begin de dag
met IVOROL
Tanden blank en rein; adem
fris als morgendauw.
dr. M. v. Blankenstein
waar te nemen. Het geeft te denken
Zover onze beschaving. In Oost-
ELFRECHTVAARDIGING is Europa, in de satellietstaten zijn er
het probleem der Duitsers, eveneens ontelbaren, die op een
zoals tijdens en na de eerste we- oorlog rekenen omdat zij er op ho-
reldoorlog. Het onheil en de ver- pen. Voor hen is het in hun ogen
woesting, die zij zelf over zich heb- de enige kans op bevrijding van
ben gehaald, wordt daarbij in reke- de Russische overheersing en van
ning gebracht en ziet, zij zijn dan het communistische juk. Zodra men
nog de schuldeisers. Talloze Duit- over onze westelijkt grens is, is
KQ™rirtP -riiiinn nipt nnPPVPn voor Nederland in vredestijd'veel erger sers geloven zelfs niet, of maar zeer men ni?t meer in een gezond
konden slechts in zeer geperkte lieerden zullen niet opg zijn dan hetgeen de Duitsers in oor- gedeeltelijk, aan de misdaden der Europa. Het Atlantisch Pact was
mate worden verstrekt Het dieet zy de zekerheid "hebben dat de Sn mfsdaan Waarom nazi's. Anderen, in het tnjzonder een noodzakel.jkheid voor het Wes-
der bevolking was. wat calonenbe- Russen het ^bken van P djt zq crg js. en vergelelten wordt jonge lieden, schuiven alles op re- ten. om zich dit alles van het lijf. en
treft, ruimschoots voldoende, m^ar niet zullen misbruike met het opdringen van de Slaven kening van de S.S. Echte soldaten zo mogelijk rustig te houden tot een
quantitahef wat gering Het vulde daarvan met^zeker Nog chicaneren mei^e Qm_ hebbebn zich n00it misdragen. Wat geestelijk en politiek evenwicht,
niet, het was eenzijdig en eentonig, de Russische militai dat Nederland een klein land is en wil men dan van hen? Dat de echte door het effect van .de tijd, opnieuw
Desniettemin was het een wondo:, bers te Bejlyn op d,B treinenloop niet behoorde le mogen meespreken soldaten, van hoog tot laag. werk- ontstaan is. De tegenwoordige genc-
wat.de luchtbrug volbracht. Ten- Het is dwaasheid te beweren, dat inzakc een gr00t land als Duitsland tuig zijn geweest van het regime, ratie gelooft niet aan de mogelijk-
het dubbele v^n hetgeen in den be! BlriuneS de enige oo^aak is De Duitser beschouwt dit als het en dat zonder die hulp de misdaden held. Zij droomt van eigen nat.o-
geallieerde sectoren tot zo grote vjuit wie v«w hun industrie n
hoogte te laten stijgen, dat de bur- meenden nodig te hebben, zouden
gerij er onrustig, wellicht opstandig zij weten te vinden. In het beste ge-
onder werd. De drie grote geal- val kwam hij op „vrijwillig trans
lieerden zijn er in geslaagd, die port" naar Rusland,
nood te voorkomen. Onaangenaam Deze gevaren zijn nu afgewend,
bleef het leven daarom toch in z,-j het technische wonder van
westelijk Berlijn. In de winter was luchtbrug, waarvan het gezoem
koude geleden in de woningen. en gedreun nog onverminderd bo-
Electrisch licht en stadstransport ven Berlijn weerklinkt. De geal-
wa« Hp - symbool van zijn vernedering. Men niet mogelijk waren geweest, moest naai herstel, zo niet van nationale
eenu «Sp „Door uw standvastigheid hebt gij vindt een waarlijk aan het hysteri- men hen duidelijk maken. Dat heerlijkheid, of zij heeft een vurige
AJi^cHp& hnpfdP niet alleen West-Duitsland er mo- sche grenzende verwoedheid tegen dringt dan tot de besten door. Voor begeerte naar het Westen, en naar
Snis reel boven op gehouden, maar 0ns land bij oude politici, die na- de grote menigte echter is dit allés de moeilijk begrepen, als mystiek
mpn pfieJ'2ÏÏÜfnïïSlDaarvoor waarschijnlijk zelfs ook de geal- tuurlijk weer hun publiek ermede vijandige propaganda ,deaal gevoelde democratie.
lieerden," hoorde ik hun burSe-
zorgden de luchttransporten- van
kolen en grondstoffen. Berlijn had meester verkondige
het jaren lang veel slechter gehad Dergelijke woorden zijn niet on- neia j r
dan onder dit beleg. De winkels zijn schuldig, omdat de Duitser nu een- Zeker, het stuit iedere Nederlan-
aardig vol. maal weinig begrip van proporties der tegen de borst zich door de
-1 - JTS--ÏXWij
rele redder der wereld is gewor
den.
ZO bekeken is het een geluk, dat
de Rus voor een zeker tegen-
„Wie leert ons democratie", is
een hartekreet, die ik vaak heb op
gevangen. Een militaire bezetting is
daartoe een slechte school, ook al
tracht zij, op haar manier, de Duit
sers op de goede weg te helpen. Wat
Er was eenvoudig geen reden tot heeft. Ik heb in de laatste dagen Duitser te laten intimideren,
fctanhiouea.ej v>nnoorrpiiptipq vpIp wplmpnpnde mensen gespro- hebben te slechte herinneringen
daaraan, uit de tijd van voor de oor-
/aaruiKe wij^e log. toen b.v. de Rotterdamse haven- -
westelijke geaïlleö-den de grote ln- voor zich zelf aan het voor hen autoriteiten gedreigd werden^ met te hopen
naorfleinr utnr/lon nflfl HiliHpliilf'
opstandigheid of honger relletjes, vele welmenende mensengespro- hebben tei slechte nmnnerH^ gez0rgdheeft Datnooptde echter'zou ir worden van Duitsland.
sidderde61^edeWgedachteK Duitsers in ?>ost en West, hJ heil zonder.. we_stêlijke. beschermende
ie U at trnnr Kon ontriritpitpvi PPnTPlPfl WPl'flPn me
SSK» van een boycott, als zij de N.R.C. er lijke geallieerden. Daardoor worden - nog duidelijk!
door de heer Peters per vliegtuig
naar de Engelse hoofdstad verzon
den.
Nu heeft de Engelse bond voor
dierenbescherming scherp gepro
testeerd tegen de wijze van ver
voer. De kisten, waarin de dieren
o.a. giraffen, waren „verpakt",
waren volgens de bond lang niet
ruim genoeg. Maar bepaald
„shocking" vond men het feit, dgt
de jonge struisvogels zó waren
vastgebonden, dat de dieren zich
nauwelijks meer bewegen konden.
Dat was in één woord schande!
De heer Peters bracht over zijn
Londense ervaringen verslag uit
aan de directeur van Diergaarde-
Blijdorp, de heer Siewertsz van
Reesema, die de vinnige protesten
van de Engelse dierenbeschermers,
niet zo maar naast zich heeft neer
gelegd.
De heer Van Reesema heeft de
Engelse bond doen weten, dat de
heer Peters zich ten aanzien van
het onderhavige dierenvervoer aan
zijn instructies heeft gehouden.
Deze zijn nota bene een uitvloeisel
van het werk van een speciale En
gelse commissie, die benoemd werd
om advies uit te brengen over de
beste wijze van vervoer van die
ren. Dit advies luidt: de dieren
mogen slecht zó ruim .verpakt'
zijn, dat ze maar net kunnen lig
gen en staan. Vooral niet uit me
delijden een te grote kooi geven
tijdens het vervoer, daar anders de
dieren gaan springen en trappen
en het gevaar bestaat, dat zij zich
zelf verwonden.
Dit zelfde geldt voor de struis
vogels, waarvan men de vleugels
en de poten in dit geval had vast
gebonden. Zouden de dieren in
ruime hokken of kooien zijn op
gesloten, dan was er alle kans ge
weest, dat zij zich de tere poten
hadden gebroken De zes struis
vogels, door de heer Peters op
eerstgenoemde wijze verzonden,
kwamen alle levend te Londen
aan. Op aandrang van de Engelse
dierenbescherming werden de die
ren in het vliegtuig voor Amster
dam in ruime hokken geplaatst,
met gevolg, dat een van de dieren
met een gebroken heup op Schip
hol arriveerde en moest worden
afgemaakt.
De heer Van Reesema acht dc
Engelse bezwaren in de eerste
plaats van sentimentele aard en
door de feiten niet gerechtvaar
digd.
