De directeur komt nu ze
De Bretons zijn de Friezen van
Frankrijk Het is goed reizen in dat land
De heersers van het Kremlin
zijn voorzichtig geworden
rl":
Holland festival
bestek
HIER IS
UW
1 geniale seconde
99 vlijtige uren en
ROOSTER'1001 verloren dagen
Paradoxen mogen ons oordeel
niet vertroebelen
•}Ai
Zaterdag 2 Juli 1949
Voor het behoud van taal en zeden
(Van onze bijzondere correspondent)
GUINCAMP (Cóte du Nord), Juni 1949. Het uiterste westen
van Frankrijk, dat Bretagne heet, is een streek met een eigen
cultuur, met eigen klederdrachten en volksgebruiken en met een
eigen laai. Wie 's avonds om tien uur aan het Gare Montparnasse
te Parijs in de expres naar Brest of Lannlon stapt, die passeert
's morgen in de vroegte de taalgrens, die ongeveer van St. Brieuc
naar La Roche Bernard loopt. Ten Westen daarvan wordt Bretons
gesproken, het zuiverst in Finistère en de omgeving van Vanncs,
minder zuiver in de buurt van Guincamp.
Bezoek aan de markt in fraaie
oude costuums.
Op ck knhJisd
Wees op uw hoede
jLJET doet ons, twintigste eeuwers.
-*■ 1 een beetje vreemd aan, wan
neer wij door de medici worden
gewezen op het pokkengevaar. De
meesten van ons kennen, gelukkig
maar, de pokken alleen maar van
horen zeggen. Wij weten uit
boeken.en uit overlevering, dat het
een zeer besmettelijke en zeer on
aangename ziekte is en allerminst
ongevaarlijk, een ziekte, die in
vroeger eeuwen talrijke slachtoffers
maakte en eigenlijk nog niet zo erg
lang geleden uit Europa werd ver
dreven dank zij de koepokinenting,
een uitvinding van Jenner. De eer
ste mededelingen omtrent haar be
staan, zijn wij aan de Arabieren
verschuldigd (570 n. Chr.). Sedert
de achtste eeuw richtte zij onder de
Europese volkeren verschrikkelijke
verwoestingen aan. Vóór de uitvin
ding der koepokinenting in de 18e
eeuw veroorzaakten de pokken in
Engeland nog een tiende van de
gehele mortaliteit, in Frankrijk
stierven in 1796 nog 24000 mensen
aan deze ziekte.
Lang voor de inenting tegen pok
ken geregeld werd toegepast, had
men reeds pogingen gedaan de
ziekte tegen te gaan door gezonden
opzettelijk te besmetten, omdat men
waargenomen had, dat een derge
lijke infectie gewoonlijk gunstiger
verliep dan een toevallige. Het was
de eerste poging ons tegen de pok
ken te beschutten. Ra.i Jenner open
de de wereld de ogen voor het
belang en de veiligheid van vacci
natie, nadat hij had vaargenomen,
dat melkers, die pokpuistcn aan de
handen hadden gekregen bij 't mel
ken van koeien die met pokken be
smette uiers hadden, later tijdens
een pokkenepidemie vrij bleven.
Hij entte toen met opzet mensen
met de pokstof van de koe en van
de ingeënte puisten op de arm,
weer andere mensen.
Na de inenting bleken deze
personen onvatbaar te zijn voor een
inenting met smetstof van natuur
lijke pokken; de vaccinatie had het
pleit beslecht.
Helaas zijn in de laatste tijd in
alle landen (maar vooral in Enge
land en Nederland) gevallen van
encephalitis na de inenting waarge
nomen, die in ons land zelfs geleid
hebben tot de opschorting van de
bepaling in de wet, dat kinderen
niet op school mogen worden toe
gelaten zonder te zijn ingeënt. De
kans op deze ernstige ziekte is zeer
gering, ongeveer 1 op de 5000 in
entingen. Thans, nu er pokkenge-
vallen zijn waargenomen, is het te
betreuren, dat zovele kinderen niet
tegen de ziekte zijn bewapend. De
oproep der medici is daarom niet
zonder grond. Enting en herinen
ting, vooral van hen, die door hun
beroep met het buitenlands verkeer
in aanraking komen, is dringend
gewenst. Het staat buiten twijfel,
dat de inenting een voortreffelijk
middel is om de pokken te bestrij
den. Nu er in Indonesië, in Italië
en m Engeland enkele gevallen ziin
gesignaleerd, kan men niet voor
zichtig genoeg zijn. Zonder in een
paniekstemming te vervallen, kun
nen wij zeggen; wees op uw hoede!
Voor het behoud van deze Bre
tonse taal, voor de handhaving der
oude costuums, liederen en dansen,
strijdt de „Mouvement Breton", de
Bretonse beweging, die men kan
vergelijken met de Friese beweging
in ons land. Evenals deze draagt
zij een cultureel, artistiek en lite
rair karakter. Zij wil de Bretonse
literatuur bevorderen en zij heeft
het weten te bewerkstelligen, dat
sinds het vorig jaar October het
onderwijs in het Bretons op de
lagere scholen is ingevoerd, zij het
dan facultatief. Maar deze beweging
streeft geen enkel politiek doel
meer na.
Voor alles: Fransen!
Het is waar, dat er voor de oorlog
door enkele, weinig representatieve
personen in Bretagne 'n klein kran
tje werd uitgegeven, waarin 'n se-
paratisch standpunt werd verdedigd.
Het zou echter 'n grote vergissing
zijn te menen, dat de bewoners van
Bretagne er ook maar iets voor zou
den voelen zich van Frankrijk af te
scheiden. De dagen, dat de Bretons
onder leiding van hun aanvoerder
Wiomarc'h ten strijde trokken
tegen het machtige rijk van de Me-
rovingers zijn immers te lang voor
bij. De Duitsers, die dachten, dat
deze dagen terstond zouden her
leven, wanneer de Franse staat
maar eenmaal krachteloos was ge
maakt en de Bretons een weinig
werden aangemoedigd, hebben zich
daarin, zoals in zoveel andere din
gen, grondig vergist.
De inwoners van Bretagne zijn
weliswaar voor alles Bretons, maar
zij zijn bovendien en daarnaast
Fransen, evengoed als de bewoners
van de Midi of van Auvergne. Net
als al hun overige landgenoten he-
ben zij vol vreugde de geallieerde
tankcolonnes, na de invasie, over
hun wegen zien trekken en vol
enthousiasme hebben zij zodra zij
konden in 1944 de geliefde tricolore
uitgestoken toen de Amerikanen
hun kleine stadjes binnenkwamen.
Maar al zijn de Bretons dan
Fransen door dik en dun, zij heb
ben wel een eigen volkslied, dat
„Brogoz ma zadou" heet, hetgeen
„Oud land mijner vaderen" be
tekent. Het is zeer merkwaardig, dat
dit Bretonse volkslied gezongen
wordt op precies dezelfde wijs als
het volkslied van Wales in Groot-
Brittannië, al zijn de woorden dan
ook anders. Henry Kerfant, burge
meester van Guincamp, vertelde
mij, dat er tussen het Keltische
Bretagne en het Keltische Wales
meer punten van overeenkomst zijn
en dat hel Bretons en het Welsh zo
veel op elkaar lijken, dat een bewo
ner van Plougastel en een Welsh
man elkaar zonder al te veel moeite
kunnen verstaan.
Alle muzen waren er
Evenals de literatuur van Zuid
Wales heeft ook de Bretonse lite
ratuur vaak een fantastisch en mys
tiek karakter. Dat geldt bovenal van
de oude sagen en legenden, waarin
figuren als de tovenaar Merlijn en
Ankou, de compagnon van de dood,
een grote rol spelen. Pierre Loti,
Anatole le Braz, Ernest Renan,
Francois Ménèz, Charles le Goffic
en Chateaubnant, die op het ka
steel van Gambourg woonde en
werkte, zijn de grote Bretonse
schrijvers. Naast hen moet vooral
niet worden vergeten Louis Aubert
uit St. Brieuc, die weliswaar geen
Breton van geboorte is, maar zich
zo voor land en volk interesseerde,
dat hij er een reeks van werken
aan wijdde.
In tegenstelling tot Wales is Bre
tagne bovenal een katholiek land.
St. Anne is er de patrones van en
St. Anne d'Auray is Je plaats, die
aan haar is gewijd. In andere stad
jes en steden echter worden weer
ontelbare andere heiligen vereerd.
Steeds weer opnieuw is er het een
of andere grote „Pardon" of de een
of andere processie. De 26ste Juli
is het de feestdag van St. Anne.
Dan komt de aartsbisschop van
Rennes de Bretonse hoofdstad
naar St. Anne d'Auray en dan is
heel het land op de been. Iedereen
trekt op zijn mooist uitgedost in
lange stoeten over de wegen en dan
ziet men overal de oude Bretonse
costumes dragen.
Deze klederdrachten zijn een van
de grote aantrekkelijkheden van
Bretagne. Men zal ze onder meer
het komend weekeind kunnen be
wonderen tijdens het „Grand Par
don de Notre Dame de Secours" in
Guincamp. wanneer in dit stadje
van ongeveer tienduizend inwoners
grote feestelijkheden worden ge
houden.
Oh, mijn Bretagne
Maar al worden deze karakteris
tieke klederdrachten op gewone
werkdagen niet meer algemeen ge
dragen, geheel verdwenen zijn ze
niet. Op de markt, die Zaterdag j.l.
in Guincamp werd gehouden heb
ik ze nog in menigte gezien, de oude
Bretonse mutsen, die verschillen al
naar de plaats van herkomst van de
draagster. Er waren fraaie hoge
mutsen van de vrouwen en meisjes
uit Quimpel, mooie kanten mutsen
van de Paimpolaise en mutsen uit
Guincamp zelf. Gemakkelijk kan
men zich voorstellen welk een
schitterend gezicht het moet zijn,
wanneer de Bretonse meisjes bij
deze mutsen ook hun costumes dra
gen en samen met de jongemannen
oude Bretonse dansen uitvoeren.
Een erg geliefde dans in Bretagne
is de „Jabadoa". Voorts kent men
er ontelbare andere, reidansen en
quadrilles. Dansers en danseressen
worden meestal begeleid door de
z.g. „biniou" en de „bombarde".
De „biniou" is een klein soort trom
pet, de „borilfrarde" is niets anders
dan de ook in Schotland bekende
doedelzak
Ik schrijf deze regels in de trein
tussen St. Brieuc en Lamballe. De
avond valt. Als ik uit het coupé
raampje kijk, zie ik links het Ka
naal en het smalleKstrand van Bre
tagne met zijn grote zwerfstenen,
Uit de Atlantische Oceaan komt een
dikke nevel op zetten, die boom
gaarden ëh boerderijen, torentjes en
valleien aan 't oog onttrekt, 't Heeft
er veel van of de fantastische figu
ren uit de oude volksverhalen ko
men rondwaren over het Bretonse
land. De trein stpot. Ergens in een
klein stadje. Er klinkt muziek. Een
oude Bretonse boer speelt op de
biniou het „Kousk breiz Izel", het
sombere lied „Rust zacht, oh mijn
Bretagne"
Yale Glee Club
Onder bescherming van de ambassa
deur van Amerika, de heer Baruch.
zong het studentenkoor van de Yale
Universiteit te Carolina in de Ridder
zaal, een der oudste historische Haag
se monumenten. Aldus tevens een uit
zonderlijke omlijsting voor dit concert,
dat behalve door de gezant en de wet-
hauder van O K ën W door de vele
andere autoriteiten werd bezocht.
Door deze Gleeclub. 69 leden tellend
en geleid door Marshall Bartholomew,
werd een afwisselend program van
volks, cn studentenliederen ten gehore
gebracht, veelal in bewerkingen van
de dirigent. Deze Amerikaanse „spes
patriae" weet wat muzikale discipline
is en beschikt over vele mooie stem
men. zoals in sommige der soli te con
stateren was.
Over het algemeen spreekt uit de ge
hele zangwijze een zekere naïveteit en
ook distinctie
In de a-capella-koren was de strijd
met de zuiverheid merkbaar, hoewel
de accoustlek vrij goed Is in deze zaal.
Marshall Bartholomew hield alles vast
in de hand en gebaarde zonder over
daad. Jammer dat de negro-spirituals
te veel „uit hun doen" gehaald waren.
Kostelijk was het muzikale grapjo
van de trelnnabootsing. In „The demon
of the Gibbet", een compositie van
Hindcmith speciaal voor deze zang
club kon men nauwelijks de maker
herkennen.
Met de wederzijdse volksliederen
werd besloten
Een grotendeels uit studenten be
staand auditorium toonde zich zeer
voldaan over het gebodenc De tour
nee gaat nu verder naar Kopenhagen.
Wij hopen dat goede herinnering aan
Holland met hen gaat
De burgemeester van New Or
leans (dc grote Amerikaanse zee
havenstad). majoor De Lcsseps Mor
rison, vertoefde Donderdag verge
zeld van zijn echtgenote te Amster
dam. Hier zat de majoor aan een
noenmaal aan. dat door burgemees
ter d'Ailly was aangeboden. Op uit
nodiging van burgemeester d'Ailly
hebben ook burgemeester Oud
ziin echtgenote aan deze maaltijd
deelgenomen
Achttien jaar geëist tegen
aanrander van Togliatti
ROME. De openbare aanklager
heeft achttien jaar gevangenisstraf
geë.st tegen de student Antonio Pal-
lante, die indertijd op de Italiaanse
communistische leider Palmiro To
gliatti een moordaanslag pleegde.
De aanklager zei, dat de aanslag „m
kaele bloede voorbereid was en
„de hoogste straf achttien jaar
verdiende
Tien jaren R.W.I. voor
Gerbig
ZWOLLE. Het Bijzonder Ge
rechtshof in Arnhem, zitting hou
dende in Zwolle, heeft uitspraak
gedaan in de zaak van de Duitse
Hauptsturmfuehrer O. C Gdrbig,
die een der verantwoordelijke hoofd
personen is geweest in het drama
van de Woeste Hoeve op 8 Maart
1945, waarbij 117 gijzelaars zijn
doodgeschoten. Gerbig werd ver
oordeeld tot tien jaar R.W.I. met af
trek. De eis was levenslang.
DF, KINDERKRANT
ZIJ zat een uurtje te verzinnen
rechtop (zo zitten
Hertoginnen),
En zei toen: Ha, ik heb een plan
Kom Adolf, word eens wakker
man.
Bind jij die kind'ren aan een
touw
en laat ze naar beneden, gauw!
En Adolf kwam uit zijn
verveling
en pakte toen de kleine ttoeeling
hij liet ze zakken van de berg
de tweeling jammerde wel erg,
en ging aan 't brullen cn aan
't zeuren,
maar ja, het zou en moest
gebeuren.
De kinders waren vreeslijk bang,
maar och, het touu) teas sterk
en lang,
en veilig landden ze beneden.
Mooi, zei de Hertogin tevreden.
Nu wij, maar och, dat was een
strop!
Er was geen touw meer,
het was op!
De Hertogin hing uit het nest
en keek eens Oost en keek eens
West,
toen zei ze, fluisterend cn hees:
Ik durf niet, ik heb hoogtevrees.'
Daar zaten ze nu met zJn tioeeën
de tweeling was allang benejen,
de arendsjongen piepten schel,
de arendouders keken fel.
de ooievaar was weggegaan,
hoe kwamen zij hier ooit
vandaan?
Och, och, de arme Hertogin,
wat zat zij er weer vreeslijk in!
De ooievaar was onderwijl
teruggevlogen naar de Nijl,
hij kwam aan 't kindqrtjesbureau
en riep: Hee, directeur, Hojo!
De directeur kwam aangerend:
Wat heerlijk, dat je cr weer bent,
Johannes, lieve ooievaar,
hoe gaat het toch, vertel het
maar,
hoe gaat het, toe vertel eens iets
van de familie Paskowiets.
Johannes trok een zuur gezicht
en zei: Ik deed alleen mijn plicht.
Maar och, die Hertogin, meneer,
die Hertogin, die wou niet meer,
die Hertogin, dat is zo'n bitse!
ze joeg me weg, en nou,
daar zit ze....
en toen Johannes uitgelegd had
wat iedereen zo al gezegd had,
toen zel de directeur; Parbleu,
ik vind het toch een beetje sneu,
als ik jou nu dus mag geloven,
dan zit de Hertogin nog boven?
Kom mee, we gaan haar redden,
vlug
ik klim wel even op je rug!
Hij klom fluks op dc ooievaar
zo vlogen ze dus met elkaar
daar vlogen ze, zo snel ze konden
totdat ze 't arendsnest weer
vonden,
het tvas er heus om var
se. MVUiV« Op
daar zat die Hertogin te s gem
en daar zat Adolf, de lakr ,errc I
die zat cr ook niet fleurig^nicrhnf;-w opcr
en daar benee, bij.de kamg^r^^bgendg
de kindertjes, met luide kierde <jcnlang
Johannes riep." Daar zijn Zrnictigd. rrc Mo
we brengen jullie in het d; hebben Jankte
('t ls nog fiif'n-actie" bijzon
Mc*
omoakt. de re;
roepen uUudcn".
voor al
cn-n iH zofn
•aren tusij
ALS U EENS UITVINDER WERD
[st-
slechts
Verwenste tijdrekening
STEL, dat u zomaar wande-
delend in een park of zittend
achter een biertje ineens een
reuze vondst doet: een broodzaag-
machine, een stratosfecr-ademhaai.
machine, een liaargrociolie-mct-
speciale-gictcr. Het doet er niet
toe wat, maar een vinding, een
baanbrekende gedachte.
U behoort dan meteen tot dat
leger van voortrekkers, diie in hun
vrije tijd de wereld vooruitbrengen.
U wordt ineens de begaafde artist
of blijkt dat altijd al geweest te
zijn. Kortom, u blijft natuurlijk de
eenvoudige, 'bescheiden man van
weleer. Maar zo helemaal van
binnen natuurlijk toch vindt u
zichzelf nu wel een beetje belang
rijk. Het was toch niet zo maar
iets het, was een vondst, belang
rijker dan het ei van Columbus
wellicht of eigenlijk welzeker.
En dat juist u dat geniale idee
moest hebben. Een half leven ge
sleten achter de werkbank, op de
kantoorkruk in de trein (met ac-
tetas)... en nu ineens dit! Na
tuurlijk heeft u meteen genoeg
van die kruk of die tas. De uit
vinder, de artist is ontwaakt.
De eerste tijd gaat het nog wel.
U wandelt niet meer, u drinkt geen
biertjes meer. U mijdt vrienden,
VOOR DE ZONDAG
VAN LICHT EN DONKER
Nooit kom ik de ziekenzaal op, of
ze zit rechtop in bed. oud Moedertje,
en luistert scherp. Waakzaam in hei
donker, waarin ze altijd leeft, sinds
het licht uit haar ogen wegging. Met
een levendige belangstelling "oor
ivat er om haar heen gebeurt. En
met een blijde dankbaarheid, wan
neer ze ontdektdal de belangstel
ling haar zelf geldt Daar is ze ver
rast en verlegen mede
Met haar geestelijk leven is het
net zo gesteld. Vaak zit ze in het
donker, ook daar En altijd is er die
waakzame belangstelling Maar ook
daar is ze kinderlijk verlegen, wan
neer ze ervaren mag, dat de troost
en trouw Gods tot haar uitgaan Ze
is van harte gelovig. Ze is alleen
maar tvat kleinmoedig. En ze heeft
er behoefte aan, dat ze het telkens
weer opnieuw hoort. Dan licht haar
gezicht op. en luistert ze gretig, als
was ze bang, dat de verteller eraens
op zal houden.
Het leven is vaak uitzichtloos Eu
het geloof mist telkens de macht,
omhoog te zien. Maar Gods nabijheid
wordt ervaren, waar zo gretiff ge
luisterd wordt. Die de Heer ver
wachten. zullen de kracht vernieu-
\oen Zij lopen en worden niet moe
de. zij wand'len, en worden niet
%iat.
v. E.
Het is juist bijtijds, dat lieden zoals Zjdanof, Molotof en hun vrienden
uit dc dagelijkse leiding van de internationale politiek van Rusland
verdwenen zijn. Wel tronen de meesten hunner nog in dc posities in het
Politburo waaraan zij hun feitelijke macht ontleenden. Als die macht
echter nog de oude geweest was, zouden zij niet uit de Raad van
Volkscommissarissen zijn weggedrongen.
Hun macht berustte indertijd op een samengaan van Russisch messia
nisme en Russisch imperialisme. Zij konden deze twee. vaak in dezelfde
mensen werkende geestelijke stromingen, wereldrevolutie en Russische
wereldheerschappij beloven. En niemand kon deze belofte een illusie
door:
dr. M. v. Blankenstein
de enige, en misschien zelfs niet de
bedenkelijkste. De economische po-
w litiek van Moskou in zijn vazallen-
noemen, m de wankclijkc politieke en economische omstandigheden, wereld, die op een omgekeerd wer-
waarin de wereld, onmiddellijk na de oorlog, verkeerde.
Met e toenemende politieke en
sociale stabilisatie in de West
Europese landen en met het econo
misch herstel dat vooral door het
plan-Marshall bevorderd is. ver
duisterden de vooruitzichten voor
de Moskouse nationalisten en pro
pagandisten. De Westerse Unie, als
voorbode van het Atlantisch Pact,
heeft misschien de deur dicht ge
daan. In wezen sterker krachten
nog dan die van Molotof en de
zijnen begonnen het spel te ge
vaarlijk te vinden. Vandaar de
verschuiving.
Zoals ik al zeide, kwam die juist
bijtijds. Op het ogenblik had er
vellicht reeds iets kunnen ontbre
ken aan de overtuigende kracht
der argumenten, die voorzichtiger
machten het overwicht hebben
verschaft te Moskou In Amerika
neemt de werkloosheid toe. De
vooruitzichten zijn er niet meer wat
zij geweest zijn Dit heeft niet en
kel zijn eenvoudig, voor ieder be
rekenbaar effect. Groter schroom
inzake de steun aan West Europa,
inzake de technische kant van het
Atlantische Pact, verhoogde nei
ging tot irolationnisme kunnen de
veelbelovende ontwikkeling ver
slapping en daarmede gepaard
gaande sociale ziekteverschijnselen.
Het land verkeert in een monetaire
crisis. Dit zijn alles dingen, die de
kend plan-Marshall lijkt, terwijl de
Russen een overeenkomstig wer
kend plan hadden beloofd wekt
stemmingen, waarvan wij de gloed
kunnen aflezen van een thermo
meter. die gevormd wordt door de
afzetting, vervolging, zelfs uit-
onverzettelijken te Moskou zeker roeiing van aÜertrouwste werklui-
het handhaven van hun positie
zouden hebben vergemakkelijkt,
als zij ze bijtijds in het geding
hadden kunnen brengen. In het
Verre Oosten zijn de gebeurtenis
sen voortgegaan, de loop te nemen
die voor de Russische bolsjewiko-
ïmperialisten het gunstigst is.
Het ligt voor de hand te vragen:
Is er dan geen gevaar dat de radi-
gen van gisteren. Met zoiets in de
rug waagt men geen groot avon
tuur. Naarmate een speculatie op
de moeilijkheden v?n het Westen
te verleidelijker lijkt, zal Stalin
oppassen voor Russische regeer
ders met neiging voor deze verlei
ding te bezwijken. Naarmate Mos-
kou's politiek de internationale
spanning zou doen groeien, konden
allicht die moeilijkheden in de
caalsten te Moskou in de macht
worden hersteld? Groot lijken de
kansen daarop niet, omdat er
uiteenlopende redenen waren voor
de ommekeer die hun de leiding
uit handen nam. Het was niet en
kel teleurstelling over de gang van
uitwerking ervan zijn. Men zegge zaken in het Westen; Rusland zelf
niet dat het plan-Marshall er te
onmisbaarder voor Amerika door
blijkt: reacties van de openbare
mening, die nergens machtiger zijn
dan in Amerika, hebben veelal
meer met emotionele prikkels dan
met strenge logica te doen.
Overeenkomstige verschijnselen
doen zich, onvermijdelijk, in Euro
pa voor. In Engeland toont een
kon het tempo niet volhouden dat
het had gekozen. Het vond dit be
leid ook. tegenover de wilskrachti
ge politiek van Washington, te ge
vaarlijk geworden. En daaraan is
niets veranderd. Rusland is zeer
buiten adem geraakt in de wed
loop, en wordt aangemaand tot
voorzichtigheid door allerlei ver
schijnselen. Tito is daarvan niet
westelijke wereld slinken. Wij
weten het nu eenmaal, helaas:
Oorlogsgevaar is een patent mid
del tegen slapte in bedrijf en werk
loosheid, om het even of dit gevaar
uit oorlogszucht of uit oorlogsvrees
ontstaat. Op den duur wreekt zich
deze „opleving", maar dat kon voor
Rusland te laat zijn.
Ware Molotof nog in het bezit
van de leiding geweest, dan ware
hij nu wellicht moeilijker weg te
krijgen; nu hij die kwijt is, hoeft
de zelfde oorzaak niet zijn kans op
terugkeer te verbeteren. Er staat
te veel tegenover.
Onder deze omstandigheden zal
Moskou zich niet al te veel aan
trekken van de verkiezingsneder
lagen der communisten in ver
schillende westerse landen Mos
kou heeft zelf daartoe meegewerkt,
door de anti-nationale verklarin
gen, die het zijn trouwe volgelin
gen in die landen heeft laten af
leggen. Als de wereldrevolutie tij
delijk moet worden opgeborgen, is
niet de omvang van de opgebor
gen kern van gewicht, doch de
deugdelijkheid ervan. Dictatoriale
bewegingen hebben geen meerder
heid of sterke minderheid nodig,
als de toestand hun vergunt, de
greep naar de macht te doen. Dal
leren jonge ervaringen in allerlei
landen. Een onverwaterde aan
hang, die blindelings bevelen ge
hoorzaamt, wat deze ook zijn, die
is het wat Moskou steeds bij de
hand wil hebben. Het heeft te
slechte ervaringen opgedaan met
vurige communisten die tenslotte
zelf mede willen denken en oor
delen. In alle satellietlanden heeft
het daar last mee, nadat het deze
kwalijke lieden in Rusland zelf
heeft uitgeroeid.
Het is Moskou niet om sociale
verbeteringen in zijn geest te doen,
in andere landen. Het verloochent
de arbeider of de „onder imperia
lisme zuchtende inboorling" onbe
schroomd, wanneer dit dienstig
voor een accoord met een regering
van ongelovigen. Het wil alles
(voor Rusland), of niets. Geen tus
sentrap, die slechts ketterij aan
kweekt, heeft waarde. Een onvoor
waardelijk trouwe kern, die slechts
in actie zal worden gebracht als
de omstandigheden zich daartoe
lenen, is het enige nuttige en no
dige. De kans van slagen moet ab
soluut zijn zoals zij het in de sa
teUietstaten scheen te wezen. Zelfs
China voldoet nog niet, blijkens de
niet-erkenning van de communisti
sche regering door Moskou. Mos
kou is heel voorzichtig geworden.
En het heeft steeds verkondigd en
getoond, te kunnen wachten.
Overeenl.omstig deze dingen
moet men de politiek van Moskou
beoordelen. Wat ons voordelig er
voor kan lijken, hoeft dit in de
ogen van het Kremlin nog niet in
bevredigende mate te wezen. En
wat ons tegenslag voor Moskou
lijkt, zoals communistische verkie-
eingsnederlagen, hoeft dit in de
ogen \an Moskou niet te zijn, zo
lang de omwenteling toch niet aan
de orde is.
café's on zo. Men ziet
scharrelen op de markt. Natuurlijk
ook nog wel op uw werk maar dat
eigenlijk verloren tijd U leeft
daar helemaal boven op zolder of
achter in de schuur met het
bordje Laboratorium. Daar zwoegt
u m stilte hele week-ends, avon
den en nachten. Het is passen,
monteren, demonteren, meten vij
len, flinke woorden gebruiken,
weer vijlen meten en zuchten. En
al maar paffen, de ene sigaar (et)
de andere. Dat hoort allemaal
bij de 99 transpiratie, waar
Edison over spreekt. Maar u
dc.et het met bezieling, want u
brengt met uw vinding de mens
toch een sprong vooruit. Wie dat
mocht onderschatten wordt nim
mer in uw heiligdom toegelaten.
Dat voorrecht is weggelegd voor
de fijnproevers, die u en uw vondst
naar waarde schatten. Weken
duurt dat zuchten en meten, want
het valt niet mee, die snelschuicr
of duikboot of wat was het ook
weer. Het idee moet toch even
tastbaar gemaakt worden op
ware grootte of een verkleind mo
del.
Midden op een Zondag dc
stelselmatig door u geschonden
rustdag kunt u met zo'n afwe-
ge oogopslag naar beneden ko
men. U vrouw weet het wel. U
komt heus niet zorfiaar weer op
tijd voor het eten. Verbeten fluis
tert u: ,,Nog wat onderdelen no
dig weer alles verprutst leen
me een pop uit de huishoudkas.
don ga ik nog even naar de
markt".
U krijgt dan vanzelfsprekend
ten antwoord: „Maar man het is
Zondag, dan is er geen markt.
Was maar vast je handen, dan
gaan we aan tafel. Maar neen hooi
onze Gregoriaanse tijdrekening
de schuld van deze vertraging
verwensend, bestijgt u de trap
v/eer, voorzien van een nieuwe
voorraad sigaren of andere zenuw-
bezwerende middelen. Boven stort
u zich opnieuw tussen dc onwillige
hulpwerktuigen op het product in
wording
Een moedeloosheidsmannetje be
sluipt u soms verraderlijk
fluistert in uw vermoeide oor:
„Pak dat gammele ding op en
smijt het dwars door de ruiten,
smijt het weg WEG, VER WEG.
Maar u doorstaat de aanval. Zó
gauw laat u zich niet uit het veld
van eer slaan. Gelukkig heeft u in
dio tijd van noeste vlijt nog geen
flauw idee welk een lan^ j1ar'
weg u en uw vinding nn.",„\.'invliegl
denkt er bijna te zijn voor dc Ri* lal
schenkt u de kracht. Jceicf tot 10
maar.
En daarom zullen wij
densgeschiedenis maar ">ima
houden tot een volgend r
Navjk
De woorden van de .vOEMr hebbei
vinder waren: „Uitvind«.e j aang
inspiratie en 99 trar Ulj dc van t
ester d'-'
hce j
da
Kerknicuv j"j
Ncd. Ilcrv. kerk
Beroepen te Alblnsserdam
o»«-.nburg) A. Makker""
te ter Aar J. W.
fteres ,n w<net
voor schao
we>
\t ko'
lange! i.^
ven
Sprang.
Aangenomen nanr Rhencn f
d. Helde) N. Kooreman te Sch
naar Eycrlnnd (Texel) W
le Bilthovcn.
Bedankt voor Andel (N.Br.) (^ST
kerk te Ernst. woT*l 1 1'
Gcref. kerken e 1 LJ
Beroepen te Oostermecr C. v.
te Berkum te Wilnis J. Couv jloor,
te Axel.
Bedankt voor Gendcrcn L. v nt/l
Grijpskcrkc V.y lt-c
Bapt. Gemeenten *^ni
Beroepen t_e "s-Gravcnhagc -lieOCTlIl n
Brongers te Enschedé
Gcref. kerken art 31 K
Aangenomen naar Wctslngc
D. Deddcns tand. tc Kampen,
dankte voor Hijken. Onncn or
„ÜE NI JEN BURG II"
In tegenwoordigheid van b.
docenten had aan de Nljcnbi
Geref. opleidingsschool voor vro
krachten in kerkelijke arbeid, t i
de officiële uitreiking plaats \|j
gek,®
n de
de
einddiploma's, aan een twaalftal
van „De NijenburghHet aantal
welijke werkkrachten In dienst
ref kerken is daardoor reeds t
klommen. Het aantal nan via/
verre het getal der afgesludcer-J
treffen. Almelo. Assen. Bectgui'
Eindhoven cn Surhuisterveon
éón of twee evangelisten. Mlddci jW/XliiTOt Z.
Zaandam een diaconale nssistc Reefde or
cialc werkster). Amersfoort 0lf Hedig
pi
gc
u)
'tr
Hij, e
m nat v
lukte t
ir Di«
le hij
*rstek v
i were
oordet
ïdeplit
de
Rotterdam een Jeugdlcidstcij^'T
kants-assistente
een jeuguieiusieip ijk"*
GEREF. VERENIGING V 'jVw 'Stte,
ulgaars»
Tanef, j
UV toe dlKt-lllt-llt- vviKUUtiiilh
Gercf. Ver voor Drankbestrljdin.'-6crde ee
naar wij vernemen, op Woensdag 27 hzelf te
tc Amersfoort in hotel Monopole onc» on(j
presidium van ds. J. v Hcrkscn van Er-_
melo worden gehouden.
DRANKBESTRIJDING
De 46c algemene vergadering
'rljdi
Aan dc Hagenaar Charles Brcs-
sers is 200 toegekend a'.s aan
moedigingsprijs voor zijn toneelstuk
„Hier verandert mcts". De prijsvraag
was uitgeschreven door het tijd
schrift „De Nieuwe Spoel" ter ver
betering van het repertoire van het
amateurtoneel. Een eerste prijs werd
niet toegekend.
~DE „NIEUW AMSTER DAM"
kwam op 20 mijlen van Nan
tucket in aanvaring met een vis
sersboot. De hotsing was geluk
kig niet ernstig. Het vissersvaar
tuig kon op eigen kracht naar
Nantucket varen. Van een red
dingboot uit wordt de schade
aan de „Nieuw Amsterdam" op
genomen.
