VOORAL VOOR DB VROUW
Muzikale paard en slangenkind
zitten op de Lagere School
Over smaak valt niet te twisten,
maar we kunnen wel praten
De Blauwen en Roden nu niet
langer „vijanden"
Kun je al op je
hoofd staan?
Spelen
Marseillaanse manieren
Het inrichten van een woning
is niet ieders werk
Oefeningen voortaan meerdere
malen in het jaar
Listig
spel
Matig
Psciido-sultan (lacht *11
slag te slaan
Het verkeer eist nog
voortdurend offers.
CciifoSjon
Vrijdag 5 Augustus 1949
3
CIRCUS ELLEBOOG (NIET KNIE)
In Amsterdams jeugdhuis
is elk lrind welkom
De directéur van Circus Elleboog
(niet Knie) is twaalf jaar. De jong
leur. die met vijf ringen kan gooien
is veertien, 't Gedresseerde hondje
en het muzikale paard zitten op de
Lagere School, net als de acrobaten,
de beer en de zwaar gewichtheffers
En de artist, die zijn kijk op dit bon
te gedoe gaf op de muur van het
jeugdlokaal is net vijf geweest. Z'n
vader is schilder en daarom achtte
dit knaapje geen kleurboek groot
genoeg.
..Teken dan op de muur," zei me
vrouw Last. 't Resultaat was een rij
wonderlijke poppen beduidende:
„Een kind dat kijkt naar het cir
cus. Een kind, dat niet kijken kan
want z'n oor zit tussen de deur en z'n
neus zit in de klem. Een slangen
kind. een huis, ladders, bomen en
regen."
„Is het niet prachtig," zegt me
vrouw Last en haar olijk gezicht
hééft putten en gleufjes van plei-
^rA'-\P^rI
zier. Haar werktafel staat vlaknaast
die beklodderde muur. Ik krijg zin
in dit interview.
„We hebben een slangenkind,"
vertelt mevrouw Last. ,.een meisje
van een jaar of elf, dat met haar
voet haar mutsje kan afzetten. Ach
terover. En een koorddanseres, een
goochelaar en een jongleur. De goo
chelaar is nog wat zenuwachtig. Hij
is dertien maar leeft voor de gooche
larij. Ik heb hem nu les laten geven
door Alex Wins, bekende goochel-
grootheid. De jongleur leert hét in
z'n eentje, die is al flink ver. 't Is
een jongen, die van z'n vijfde jaar
af met van alles balanceerde, liefst
op z'n neus. Hij gooit vijf ringen te
gelijk en kan een bal vangen op een
stok. die hij in z'n mond heeft,
't Ringen gooien mag hij oefenen in
een oude. ongebruikte kapél op de
Zeedijk. Er was geen lokaal hoog
genoeg, 't Kind met het oor en de
neus in de klem, op de muur, kijkt
op me neer. „Eventjes," roep ik.
„laten we bij het begin beginnen
„Voor de oorlog had ik in de Jor-
daan een klem kerkjé gehuurd waar
„Ouders", riep die stem door de
radio, „maak van dc Zondag een
gezinsdag. Trek er met de kinde
ren op uit
„Zie je", zei ik tegen zoontjes
vader, „daarin zijn we fout. Zoiets
doen wij nou nooit. Wc laten dat
joch maar modderen. Als we nu
eens
De Zondag daarop wordt het
roer omgeworpen. Bepakt met
brood in blik, pruimen in een zak,
rijden we naar oorden vol gras en
bomen. Daar hollen we opgewon
den achter een bal. rennen elkaar
na en spelen langdradig verstop
pertje met jochle's wier ouders lui
in de zon liggen toe te kijken. Op
gebrand komen we thuis. Er ligt
een plank over het pad, die was er
's morgens niet. „Zeker van Kees
je, prevelt zoontje. „Z'n kruiwa
gen zal er ook wel zijnDan
hunkerend: „Mam, mag ik nog
even
„Wat nou?" doe ik kregel.
„In de tuin, mam".
„Heb je nu nog niet genoeg ge
had?" aarzel ik.
Maar: „nee" beslist z'n vader.
„De dag is om, ventje. Handen
wassen, eten en naar bed".
Opeens zijn er tranen.
Ontredderd rent zoontje de keu
ken door, de trap op. naar boven.
Het zit me dwars. Dat dit het slot
van een gezins-Zondag is kan de
bedoeling niet zijn van die radio.
„Kom nou", sus ik. „Wat doe je
toch raar. Nu ben je de hele dag
uitgeweest
En dat jong met een natte stem:
„Maar ik heb nog helemaal niet
gespeeld, mam".
ik met kinderen toneel speelde, ik
heb nog recensies en foto's van
voorstellingen van ons circus in Ko
penhagen. waar we uitgenodigd wa
ren. Ook nog wat costumes doch het
meeste is weg. Nu zijn we begin Juli
opnieuw gestart in dit jeugdlokaal.
Deze week is de premiere van de
circusvoorstelling in het Amster
damse bos. als onderdeel van het
programma van het vacantie comité.
Amsterdam 1949. Omdat we nog
niet zo tévreden over ons zelf zijn
dat we grote mensen critiek willen
hebben wordt slechts publick toege
laten dat rechtop door een laag
poortje kan. Alle kinderen die hier
voor te groot zijn moeten op een
andere keer wachten. Van 19 Augus
tus tot 18 September geeft het cir
cus dagelijks lopende voorstellingen
in het Rai-gebouw, op de tentoon
stelling van de Jeugd van Nedér-
land."
„Hoe hebt u het die kinderen zo
gajuw kunnen leren?"
„Ze zijn geweldig enthousiast. Dit
jeugdhuis staat open voor elkeen en
het loopt storm. Niet alleen candi-
daten om op te treden kunnen we
gebruiken doch ook heipérs en me
dewerksters en knutselaars. Ze ko
men voor deze tafel en dan vraag
ik: „Wat kun je allemaal?"
„Op m n hoofd staan," zegt er een.
„Goed en stil en lang?" vraag ik.
„Niet zo erg...
„Dan moet je maar eens flink
oefenen. Juffrouw die en die zal je
bovendien leren hoe het precies
gaat."
Die juffrouw is een gymnastiek-
lerares. Ik werk met primitieve mid
delen maar de leiding moet in bc-
kwamé vakhanden zijn. Wc hebben
een jongeman van de academie die
de kinderen helpt met schilderen,
een volksdanseres, een modiste
De bedoeling is werk met achter
grond te geven. Iets dat bezig houdt.
Er zijn op het ogenblik heel wat
jongens en meisjes in Amsterdam
die hévig proberen op hun hoofd te
staan. Zie je dat is belangrijk. Geen
gecommandeerd kinderwerk doch
vrije dressuur. Bij zo'n circus kun je
talenten op allerlei gebied ontdek
ken en gebruiken De primitiefsten
kunnen er aan meedoen.
Langs een smalle trap klauteren
we naar boven. Daar is een wijde
planken vloer. Een matras voor de
acrobaten om op te oefenen, éen
kist met muziekdingen. een rek met
bonte kleren. De huid van het
paard met vier malle slappe benen
en lachende mond. De vacht van het
gedresseerde hondje, de hoge hoed
van dc directeur en het stréepjespak
van de gewichtheffers
„Dit is een liefje," zegt mevrouw
Last en toont het blauw glanzende
gewaadje van de koordanseres. Ze
kijkt onweerstaanbaar feestelijk. Zo
moet ze éruit gezien hebben toen ze
tegen d;e kleine jongen zei: „Kom
vent. klodder de muur maar vol."
Waarom zijn er van dezulken maar
zo weinig in dit regenachtige land"
„Het kind is wat laat
met spreken
Kleine Hans kon nog steeds niet
praten. Terwijl even oude kinderen
al behoorlijk babbelen, kakelde hij
er nog net zo ongearticuleerd op los
als in zijn box-periode. Volgens zijn
moeder was „het kind met praten
wat laat." Maar het was ook een
onhoudbaar kereltje in huis en op
straat. Tyraniek was hij en hij wist
hóe hij zijn zin moest doorzetten. De
moeder deed er weinig tegen, want
beweerde zij, „er valt immers niet
met het kind te praten. Was het nou
eerst maar 's zover, dat je er mee
kon spreken." Ze gooide de schuld
dan op een problematisch intelligeh-
ticdefect bij het kind. waarvan de
herkomst echter duister was, daar
het een uitgeslapen kereltje was in
alle dingen die niet met het gebruik
van de taal samenhingen.
Toen het niet meer ging tussen
het „lastige" kind en de onverstan
dige moeder moest er wat aan ge
daan worden. De moeder moest le
ren zien, dat ze fout was Dat viel
niet mee Ze moest leren begrijpen
dat „niet-kunnen-spreken" een mid
del was om de baas te blijven Het
kind wilde de onbeperkte band van
zuigeling en moeder zo lang moge
lijk vasthouden. Daarom bleef het
hulpeloos en kon maar niet praten
Nog moeilijker was het de moeder
duidelijk te maken, dat dit precies
was. wat ze wenste. Eigenlijk wilde
ze niet dat het kind sprak Was het
niet juist heerlijk dat een moeder en
een kind niet behoeven te spreken,
en elkaar bijna „biologisch" be
grijpen.
Het kind moest duidelijk gemaakt
worden dat zijn spelletje doorzien
was. Dat was alleen langs een om
weg mogelijk: door op zijn nieuws
gierigheid te speculeren. Vertellen
liet hij zich niets. Dat verstikte hij
in oorverdovend gebrul. Daarom ver
telden we aan elkaar, wetend dat hij
het gesprek jaloers bewaakte, een
verhaal, waaruit bleek, dat we hem
zo goed door hadden en dat we
voortaan alleen rekening met hem
zouden houden, als hij duidelijk ver
staanbaar sprak Zijn moeder poog
de consequent deze regel te verwer
kelijken Het resultaat was verbluf
fend. In minder dan geen tijd kon
het kind oven goed praten als zijn
leeftijdgenoten, nu het „niet-kun-
nen" zijn functie verloren had.
Een vrouw is als een poes. Krijgt
ze geen plek om te spinnen dan
krabt ze.
Espadrillos
Maar met die espadril
los hóór je dat zo niet.
Omdat er tóch al zo- °uwe schipper ver
veel leven herr.et door telt nog wel meer en
de klimmende kronkel- omdat-ie Marseillaans
straatjes van de buurt Praat hoor je ook niet
lopen de Marseillaanse
meisjes op espadrillos.
En omdat ik niet
weet wat espadrillos
zijn ben ik naar de
Marseillaanse voetjes JSls.'ze zien" er uit als
gauw dat-ie
staat te liegen.
In de grote magazij
nen van de stad liggen
de espadrillos op sta-
gaan staan zien.
Die kun je met hon
derden te gelijk over
de stoffige avenue du
Prado zien
blauw
heel doodgewone bal
letschoentjes en ze heb
ben een dubbel-dikke
laag gevlochten hen-
trippen in Qeptouw als onderwerk,
rood, wit, Het linnen lapje, dat
bont en geel. met touw- de bovenschocn" vormt,
tjes opzij of van achter, is zo ma^r ergens op
gesneden. Je maakt er
zoveel
van voren of heel niet.
Hóren doe je ze niet zelf gaatjes in:
want zij zijn gemaakt 2n waar je wilt.
van wat touw en een
linnen lapje.
Door die gaatjes ry-
de Marseillaansen
tv gen de Marseillaansen
ellenlang koord, dat
Sfalsmaar zigzaggend om
de zonnige kust vertelt, hun bruine enkeirnaar
dat 2"/.r.tei„SPf2?™ boven kruist tot halver- ™isjes arm maar aar-
wege de kuit. Een strik aiK^zun:
en een knoop: voila.
twee keer in het jaar
(tussen middernacht en
even later) bij alle aar
dige meisjes van Mar-
In Marseille doet
Miètte er wel een jaar
Je moet er niet mee mee.
seille een paar van die in dc plassen blijven En dat is genoeg om
Spaanse schoentjes op trappen want ten slotte er Mieke dertig Hol
de stoep leggen. Bij wij- zijn die licht-gewicht- landse zomers mee te
ze van garantie-tegen- gevalletjes gemaakt tooien. Espadrillos vra-
ruzie. Want ook de voorde landenwaarde gen zon en drie
Marseillaansen komen zon allijd op tijd aan Hollandse guldens,
wel eens laat thuis, het werk gaat en de Marseille, Zomer 1949.
I-I EBT U wel eens iemand horen zeggen* Ik heb geen smaak? Vast niet.
want iedereen ter wereld vindt van zichzelf, dat hij een uitstekende
smaak heeft, (net als met humor, iedereen vindt van zichzelf, dat hij ge
voel voor humor heeft). Maar er moeten toch heus wel mensen zijn, die
zich dan daarin vergissen!
't Is een moeilijk te definiëren begrip, smaak. Wat is het eigenlijk? Is
het aangeboren? O, nee. stellig niet. het moet worden aangeleerd. Een
mens neemt de smaak over van degeen. die hij bewondert. Als iemand
een vader heeft, die schreeuwende dassen draagt en monsterachtig opzich
tige jasjes, zal hij waarschijnlijk dat soort kleren zelf ook gaan dragen,
tenzij hij ooit iemand ontmoet die hij meer bewondert, dan ziin vader
Mensen, die nooit iets anders om zich heen zien dan woest-lelijke meu
belen en schemerlampen met duizend tierlantijnen en die altijd horen
zeggen, dat dat toch zo mooi is, zullen uit zichzelf nooit een betere
smaak krijgen.
Met meubelen wordt
vaak gezondigd
Over het algemeen is de smaak
heel erg slecht. Als we zo eens
langs de meubelwinkels lopen zien
we bijna niets anders dan al die
drukke, quasi-deftige meubelen en
bloemige of hard-glimmende snuis
terijen. Met meubelen wordt veel
meer gezondigd tegen dé goede
smaak, dan met kleren. Al die plu
chen crapauds, al die namaak old-
finish stoelen, al die namaak-gothi-
sche boekenkasten: het wordt mooi
gevonden, maar het is bepaald niet
mooi.
En het is niet mooi, omdèt het na
maak is en omdat het quasi-deftig is.
En alles wat namaak is en quasi
deugt niet.
Maar het is heel moeilijk om dat
aan iemand te zeggen, en bovendien
vraag je je af, of je daar het recht
toe hebt. Het is nogal onhebbelijk
om ergens bij kennissen te beweren:
Jouw meubelen zijn niet mooi, je
hebt teveel pluche, je hebt teveel
franjé, die balpoten van die tafel
zijn nagemaakt van antieke tafels.
De huisvrouw zou tranen in haar
ogen krijgen van verontwaardiging
en zeggen: Wat? Mijn nieuwe ameu
blement? Wat komt het er op aan. of
jij het mooi vindt, als ik het maar
mooi vind. Dat is natuurlijk een
standpunt: Als iemand gelukkig is
in een lelijke omgeving, wat doet
het er dan toe, of iemand anders het
leliik vindt?
Nee, toch is dat standpunt -niet
juist; als dat opging zou dus iemand,
die geniet van het lied: Grootvaders
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
klok precies even gelukkig zijn als
iemand, die van Beethoven's negen
de kan genieten. En dat is beslist
niet waar, omdat smaak éen kwestie
is van opvoeding, van telkens een
stukje hoger komen, een klimtocht
die de moeite rijkelijk waard is!
Dat moet toch mogelijk zyn
Over smaak valt niet te twisten,
dat is al een heel oud woord. En
twisten hoeft ook niet, maar erover
redeneren, dat zou toch mogelijk
moeten zijn. Je zou toch moeten
kunnen zeggen tegen een vriendin:
Jij hebt je huis zo ingericht, omdat
je het déftig vindt, omdat je het
chique wou hebben, en omdat de
Jansens en de Pietersens het ook
zo doen en dat is geen goeie maat
staf. Kijk eens een goed tijdschrift
in over woning-inrichting, ga eens
kijken op tentoonstellingen van bin
nenhuis-architectuur, die zijn er
toch wel eens, praat eens met men
sen, die zo iets inrichten, daar kun
jé toch iets van leren.
Alleen door veel zien, veel lezen,
door tijdschriften en étalages bekij
ken, en vooral critisch bekijken, le
ren we dat onderscheid tussen
smaakvol en smakeloos, tussen ver
fijnd en banaal.
Eigenlijk moest het op school al
onderwezen worden, of er zouden
cursussen moeten zijn in het leren
onderscheiden.
Namaak-deftigheid
Om te beginnen moeten we af
stand doen van de neiging om def
tig ingerioht te zijn. Want dat wordt
altijd namaak-deftigheid. Veel vrou
wen klagen: Ik hou niet van dat
moderne' Ik vind het zo kaal en on
persoonlijk, ik hou zo van antiek!
Ja, maar echte antieke meubelen
zijn niet te betalen, en namaak blijft
namaak en dus lelijk.
De eerste voorwaarde voor een
smaakvol huis is: Eenvoud. Strak
heid van lijn, zo min mogelijk ver
sieringen aan stoelen en tafels, zo
min mogelijk kleuren in de vloer
bedekking, zo min mogelijk patro
nen in de gordijnen en vooral geen
patronen in het behang.
Saai? Al die effen vlakken? Née,
vloerbedekking en meubelbekleding
moeten een stemmige achtergrond
vormen en vooral niet het eerst de
aandacht trekken. Heus, de vrolijke
noot komt toch wel, al was het al
leen maar door een bos bloemen of
door een felgekleurd kussen. En
dan raad vragen aan mensen, die
het weten kunnen, dan zult U leren
mooi vinden wat U eerst te kaal en
te gewoon vond. Goede smaak is
een kostbaar bézit!
NU DE MANOEUVRES WEER VOORBIJ ZIJN
4 AUGUSTUS HOOFDKWARTIER TE VELDE. De eerste na-oorlogsc
legeroefcningcn, die van 2 Augustus af op de Vcluwc werden gehouden,
namen heden in dc voormiddag een einde.
Nadat de Blauwe troepen dc Rode frontlijn hadden doorbroken, ver
volgden de Rode troepen de doorstoot naar dc IJsselbruggen, onderbro
ken door enkele tegenaanvallen der Roden, welke deze opmars niet
konden verhinderen.
Op de rechtervleugel van Blauw wilde Rood zijn tegenstander nog de
voet dwars zetten, maar zijn linkervleugel kon niet snel genoeg doorsto
ten. want de tanks der Blauwen waren er te vlug.
Vrij spoedig kwam van de commandant der Roden dc mededeling, dat
hij zijn commandopost naar de Noordelijke oever van de IJssel had over
gebracht. Zo kon in de middag door generaal-majoor Opsomcr het derde
legerbericht worden uitgegeven:
UET lijkt allemaal zo artistiek
1 en zo bohémien maar iedere
maand gaan de zeventig groten van
Parijs gedwee de trappen op naar
de geheimzinnige conferentiezaal op
de tweede verdieping van een groot
herenhuis en daar wordt in onder
ling overleg gewikt en gewogen.
Daar stellen Schiaparelli en Fath'.
Worth en Desses en tientallen an
deren tezamen en in nauw overleg
de roklengte voor de komende
maanden vast, de heuplijn en de
wijdte, de snit en de „type's".
Want al jaren geleden zijn zij er
3chter gekomen dat de triomf van
de een de ondergang van de ander
is c.i dat dus 'n revanche te wach
ten staat, die altijd aan een van hen
geld gaat kosten. Daarom zweren
zij elkander trouw in de Chambre
Syndicale de la Couture en zó ver
weren zij zich tegen elkander.
Maar terwijl de groten in zuiver
commercieel overleg dc creaties der
toekomst vaststellen wordt de ko
perswereld netjes buiten gesloten
Er heerst achter de deuren maar
één wet: De mode van volgend jaar
moet juist zóveel van die van nu
verschillen dat vérmaken van oude
jurken onmogelijk is. Zo wordt op
de meest elegante en geraffineerde
wijze over het lot van de vrouw
beschikt Zónder impulsen, zonder
passie, zonder pardon.
Modemannen: zij zijn evenmin
„vrij" als bankmannen. Een han
dige samenzwering geeft het hoog
ste rendement en de reclame zorgt
wel voor het aureool van vrijzin
nige artisticiteit.
ZIJ staart bezonnen naar de Rosse
Probeert het vraagstuk op te
losse(n)
Hoe HIJ zo zichtbaar zonder pijn
In Panama en Zonneschijn
(Om 't maar 'ns dui-de-lijk te
zeggen)
Z'n boterham weet te beleggen.
A CHTER een glas water plus
ijsje zetelt de rosse, die het
leven kent. Zijn panama ietwat
verschoven dekt de joyeuse ros
se kuif en het enorme scherm
snijdt de barre zonnestralen boven
onze hoofden weg. Ergens op een
hete achtermiddag in een land
waar aardappelen kostbaar zijn.
Zij heeft zo een en ander ge
kocht, leuke dingen, die kleurecht
zullen zijn (naar ze hoopt).
Vroeger, zegt de rosse (waar
ik een kind bij ben), „vroeger"
Toen kocht je die dingetjes op Ma
jorca voor twee cent. En een flat
met bad voor zes cent in de maand.
Met een matig inkomen leefde je
er als een vorst...."
De rosse is nog jong, zo'n veer
tig hooguit. Maar hij heeft wat ge
zien en hij is echt bij in prijzen en
zo.
Dan vertelt zij hem enthousiast
over haar leuke dingen, die mis
schien kleurecht zijn en zó goed
koop.
Nou, val ik in.
Maar de rosse mengt rustig zijn
ijsje-met-room.
Vroeger, zegt-ie, had je dat in
Malaga voor zeven cent. En een
héle tros bananen voor een halve
stuiver. Met een matig weekgeld
was je daar koning. Je kón het
gewoon niet uitgeven. Da's nu al
lemaal anders.
Wel, wel. zeg ik om iets terug
te doen. Want ik weet dat zij nu
meteen naar Spanje wil. En naar
Majorca.
Plotseling mikt hij de laatste
kluit room energiek en vakkundig
in het doel. Wat vermoeid deint
zijn panama dan weg, de filmzon
in.
Met een matig inkomen,
droomt zij wat na.
Zo'n veertig gulden in de
week, vul ik triest aan. Dat zéi-die
toch....?
Als ik hem weer eens zie dan
móet hij me eens helpen.
Aan een matig inkomen
„Geheel volgens de plannen zet
ten sterke blauwe eenheden van
alle wapens gesteund door een
krachtig artillerie vuur en felle
luchtactie van onze moderne „me
teors" hedenmorgen een krach
tige aanval in op het rode brugge-
hoofd west van de IJssel.
Ondanks verwoede Rode tegen
stand werden de Rode linies door
broken.
De beheersende hoogte van Olde-
broek de z.g. „Knobbel" werd in
verbitterde gevechten veroverd. Na
net afslaan van heftige vijandelijke
tegenaanvallen op de „Knobbel"
werd een snelle opmars naar de
IJssel ingezet en het Rode bruggc-
hoofd west van de IJssel opge
ruimd".
Het was uiteraard nog te vroeg,
om een gedetailleerd rapport over
de oefeningen uit te brengen, maar
gen-majoor ODsomer en luit.-kol.
Koning van zijn staf wilden toch
reeds enkele algemene indrukken
geven. Op de eerste dag ging het
allesbehalve gesmeerd met de ver
bindingen. De radio liet vaak ver
stek gaan. Later ging het beter en
op de derde dag kon gezegd wor
den. dat alles prefect ging. Het
hoofdkwartier was nu volledig op
alles ingespeeld. Men bleef er
slechts 3 minuten achter op het
werkelijke gebeuren.
De militaire attaché's bleken
alle waardering voor de gevechten
te hebbpn. Maar, zoals gen.-majoor
Opsomer het zei. de laatste phase
van dc oefeningen van dit soort be
vredigt nooit. Ook in het buiten
land weet men deze niet reëel op
te lossen.
Er zijn vele fouten gemaakt, bij
de staven, zowel als bij de troep.
In het algemeen was de leider
zeer tevreden over de oefeningen.
In het bijzonder noemde hij het
enthousiasme, waarmee gevochten
werd Dat geeft vertrouwen. Er
zijn zeer vele fouten gemaakt, maar
de leider noemde het 't belangrijk
ste. dat er gewerkt is.
Het ligt in de bedoeling van de
commandant strijdkrachten te velde
meermalen per jaar oefeningen te
houden. Zo bestaat het plan eind
September—begin October een gro
te oefening te houden. Men zal dan
evenwel niet do beschikking heb
ben over eenzelfde aantal troepen
als ditmaal. Dan toch zijn er vele
manschappen naar Indonesië die nu
nog in het land zijn.
De volgende dagorder werd aan
het sint der oefeningen uitgegeven:
Bij het eindigen van deze meer
daagse oefening is het mij een be
hoefte. alle deelnemers dank te zeg-
eon voor de wiizc. waarop een ieder
ziin taak heeft vervuld en er het
ziine toe heeft bijgedragen, om
de:.e oefening een leerzaam en vlot
verloop te geven.
Ondanks de slechte weersom
standigheden en ondanks de vele
moeilijkheden is de.oefening, dank
zij uw aller medewerking, tot ceri
pood en succesvol einde gebracht.
Uiteraard ziin er bij deze eerste grote
oefening tekortkomingen geweest.
Maar juist daardoor is het nut van
deie oefening zo groot, omdat de
zwakke ounten. die men in do
theorie niet merkt, in de practijk
duidelijk naar voren zijn gekomen
en waaruit ten behoeve van heel
het leper de nodice leringen kun
nen worden getrokken.
In het bijzonder waardeer ik het
enthousiasme dat door een ieder
van hoog tot laag is getoond. Dit
geeft vertrouwen voor de toekomst.
De genernal-majoor.
commandant strijdkrachten te velde,
(w.g. A. T. C. Opsomer),
(Ingez. Wied. j
Het fruitringetje -
dat zo héérlijk op de tong ligt
EEN NIEUWE ROL VAN DE FAAM FRIS ALS FRUIT
Accountant, cargadoors en een Belgische
wilden mee-profiteren
AMSTERDAM Enige tyd geleden arresteerde de Amsterdamse
politie een zekere S., die zich aan oplichting had schuldig gemaakt. Hjj
had zich tegenover n metaalhandelaar uitgegeven als kapitein Robert
Voogd van de Nederlandse Militaire Missie te Berlijn en hij beweerde in
staat te z(jn op makkelijke wijze van Duitsland uit met militaire auto's
goederen naar Nederland to kunnen smokkelen. Smokkelen was trouwens
zo zeide hij niet het goede woord, want do Duitsers hadden zoveel
hier gestolen, dat er best wat voor terug kon komen, zonder alle bij
behorende rompslomp.
De metaalhandelaar, die vroeger
grote zaken met Duitsland had ge
daan. had er wel oren naar en gaf
„kapitein Robert Voogd" een be
drag van 21.415 om de zaken te
regelen. Het was natuurlijk wegge
gooid geld. Dc politic slaagde er in
de „kapitein" te achterhalen: het
bleek een zekere S. te zjjn, dig in
1916 volgens zijn mededelingen met
de K.L. naar Indonesië was vertrok
ken, daar was overgegaan naar het
KNIL en ln 1948 gedemobiliseerd.
Hij had te Batavia een funttic aan
vaard bij een chemische industrie,
doch kort geleden was zijn vader
ernstig ziek geworden en hij had
vier maanden verlof gekregen om
naar Nederland te gaan. In die pe
riode had hij bovengemelde, oplich-
Een Franse mannequin met een
hoed vol veren. Soepele en lange,
die prinselijk over haar schou
der hangen. Stellig romantischer
dan bloemen en bruikbaarder te
vens in ons voor vilt geschikte
weer. Bij storm veren vasthou
den!
(Ingez. Med.)
Helaas! De was in gewone zeep
echter ook. al zijn de slachtoffers
dan gelukkig geen mensen, maar
wollen kledingstukken. Alles wat
wol is. verdraagt geen .gewone zeep.
Wol blijft alleen nieuw en soepel
en mooi. als U het regelmatig in
ECHFALON wast
Was Uw wol Veilig in
033.
ALKAtlVRIJ
35 cl oor ps* Netto 100 gr.
ting gepleegd; het geld had hij af
gedragen aan een zekere Van R.,
accountant, en twee cargadoors,
belden K. geheten, die kantoor hiel
den in de omgeving van het Leidse-
bosje. Met deze heren had hij con
tact opgenomen via een bediende
op het cargadoorskantoor, die hü ln
een café in Amsterdam had ont
moet. Deze bediende is op het ogen
blik spoorloos verdwenen, volgens
zijn patroons met een bedrag van
5800 en vermoedelijk zwervend in
België. Het contact van S. met Van
R. en de beide K.'s is door de politie
nader uitgezocht en heeft veel
merkwaardigs aan het licht ge
bracht.
Paspoortzwendel
S. heeft namelijk tal van bespre
kingen gevoerd met Van R. en do
beide cargadoors, waarbij hij o.m.
voorgesteld heeft valse Indonesische
paspoorten te vervaardigen. Ook
handel ln verdovende middelen is
een onderwerp van gesprek ge
weest. Bovendien is een doctorsbul
van een Londense universiteit, wel
ke S. bezat, door Van R. gefotogra
feerd, met geen ander doel dan om
copieën te maken en deze te ver
kopen. Het was Van R. opgevallen,
dat S. grote gelijkenis vertoonde
met de Sultan van Pontianak en hij
stelde voor dat S. zich voor de sul
tan zou uitgeven Indrukwekkend
briefpapier was nodig en omdat er
geen wapen van dc sultan van Pon
tianak te vinden was, nam men
maar het wapen van de staat Paki
stan; „dat ligt daar toch ergens in
dc buurt", zo zeide Van R. cn
plaatste dat boven het briefpapier.
Inmiddels waren ook druk zaken
gedaan met een zekere mevr. De
W., een Belgische, die In Antwerpen
woont en getrouwd is met een
Griek. Mevr. De W. wordt er van
verdacht schuldig te zijn aan ern
stige smokkelpraktijken, aldus luid
den de inlichtingen van de Ant
werpse politie.
Slecht palingseizocn
LEMMER. Het zomerseizoen voor
de pallngvisscrs op het IJsselmecr is
niet erg best geweest. Eind April wa
ren de vangsten aanvankelijk behoor
lijk. maar over het algemeen genomen
was het resultaat ongunstig Dc vang
sten waren gemiddeld de helft kleiner
dan het vorige Jaar, waar nog bij kwam
dat de prijzen ook aanmerkelijk lager
waren Dit Jaar bleven de glasaaltjes
weinig tajrtjk dus men behoeft voor het
volgende seizoen niet al te hoge ver
wachtingen te koesteren. Het enige
lichtpuntje voor de IJsselmeervissers is,
dat de snoekbaarsvangstcn de laatste
weken weer wat beter werden.
