VOORAL VOOR DE VROUW
Als de vrouw in de kooi ligt
kan de man niet varen
r
Al die schoonheid is nog
geen echte hygiëne
Fantasierijke oplichter-,,weldoener
door politie ontmaskerd
De Emmaüsgangers
Nieuw onderzoek naar
Jokkebrok
Belangstelling
Het is moeilijk wennen, als je
niet van het water bent
r~
Op de ItoWioI
r>r>
Vrijdag 12 Augustus 1949
3
TIEN JAAR MAN EN SCHIP GEDIEND
Skip, de hond, heeft kleine Skip-
jes. Een mand vol. Zoontje is in
alle staten. En omdat hij er niet
mag aankomen, schrijft hij in een
schriftje zijn opwinding weg.
„Skippe drinke uit Skip zijn
flesse" staat er. En „Skippe hebbe
oge." En „Skippe piepe".
't Is na deze laatste vordering
dat de eerste klacht komt. Van het
hotel naast ons. Er wonen daar
veel kostbare gasten uit Engeland
en Zwitserland en laat die nu door
die Skipjes niet kunnen uitslapen.
Een dik heer staat op onze stoep
en gromt: „Als ze van mij waren
verzoop ik ze."
Gelijk zo vaak weet ik ook nu
niet direct een lekker weerwoord.
Pas uren verder vind ik vlijm
scherpe zinnen. En 's avonds, aan
tafel, rollen die m'n mond uit.
„En toen zei ik" roep ik fier
„Meneer wees blij dat we geen
hanen houden. Ik heb zin er direct
dertig te bestellen
Zoontjes vader, met journalis
tieke neus, ruikt het bedrog.
„Heb j ij dat gezegd?" spot hij.
Ijverig kiest zoontje partij: „Ja,
heus, Vader."
„Jij was er niet eens," roep ik,
„Jij was bij Henkie".
En zoontje, glashard: „Maar ik
hoorde je praten, Mam".
„Jokkebrok," zeg ik. Maar ik
voel me dwaas en doorzien.
Luiheid en slordigheid zijn ner
veuze vormen van geldingsdrang; bij
voorkeur benut door kinderen die
teveel in het centrum van de be
langstelling hebben gestaan. Een
kind dat oorspronkelijk op de han
den gedragen is. doet niet graag af
stand van zijn machtige positie.
Komt er op zekere dag een situatie
tot stand, waarin de kleine plotse
ling niet meer het middelpunt van
de omgeving is (bijv. door de ge
boorte van een broertje of zusje, of
door ervaringen op school) dan
neemt hij dat niet en verweert zich
tegen die nieuwe en onlustverwek-
kende stand van zaken. Luiheid en
slordigheid zijn geraffineerde mid
delen om de omgeving toch nog tot
een overmaat aan belangstelling te
dwingen. Daarom zijn de eindeloze
verwijten die wanhopige opvoeders
tot hun onwillige pupillen richten
niet alleen nutteloos, maar boven
dien koren op de molen van deze
kinderen. Ze horen niets liever dan
die geprikkelde klachten,- waarmee
de doeltreffendheid van hun strijd
middelen bewezen is. De enig mo
gelijke oplossing ligt voor de ouders
-in begrip van de achtergrond van
het gedrag, dat ze terecht als onge
wenst voelen.
Wanneer ze er in slagen het kind
in zijn nerveuze strijd om de macht
te begrijpen, kunnen ze het tevens
duidelijk maken, dat het zich niet
gepasseerd behoeft te voelen en dat
ook voor het kind in iedere nieuwe
situatie, een nieuwe waarde kan
liggen.
Ik kan twee maanden leven op een
sappig compliment. Mark Twain.
Originaliteit is alleen maar een stel
eerlijke, jonge ogen. Edmun Fuller.
De dans van het kwik inspi
reerde onze tekenares. „Kyk naar
de lengte van het kwik-staafje en
die van de blote benen" schreef zij
onder deze schets. De drie juffen
zijn inderdaad op het weer gekleed
De ene met zonnebril en weinig
textiel profiteert van de gratis
vitamine D. Variaties op dit the
ma zijn bekend. Nummer twee
koos een jurk met voorzichtige
blote hals en de derde voelde zich
happy bij wind en kilte in lange
broek plus blouse. Ook hierop kan
men sappig varieren.
Tien jaar geleden trouwden ze. Hij was van het water; de binnenvaart.
Zij was van de wal: een aardige, gezonde dochter uit Winschoten. En door
dit huwelijk veranderde voor haar alles waaraan ze gewend was. De huis
kamer. thuis, werd geruild voor een kleine kajuit met petroleumlamp, de
slaapkamer voor een kooi en de tuin met het hek voor het dek en het
ruim van haar schuit. De buurt voor de Hollandse wateren in sneeuw, in
zon, in regen. Een keuken, een gootsteen, een bad, een W C.: 't is er allemaal
niet meer bij. Ze moet trapje op, trapje af met emmers en koken op een
kacheltje dat vastgebonden wordt als 't buiten spookt. Boodschappen doen
bij parlevinkers (boten met levensmiddelen) op 't water.
Ze heeft een gevoelig gezicht en
bruine, zachte ogen. Aan de wand
van de kajuitkamer hangt een trouw
foto. Je herkent haar gauw in net
meisje met de bouquet. Alleen is ze
wat dikker nu, wat gezonder, wat
koppiger. Tien jaar heeft ze nu de
man en de schuit gediend, 't Eten
gekookt, aan het stuurwiel ges'aan,
kinderen gekregen en groot gebracht
De kleinste, het meisje, genoemd
naar de schuit en 's mans moeder,
ligt in een houten wieg. De oudste,
een jongen, is acht geweest en is op
het schippersinternaat.
„Om de kinders," zegt ze, „zou ik
liever aan de wal komen. In wieg en
box gaat het nog maar daarna grijpt
me de angst. Ik ben bang voor het
water, komt misschien omdat ik niet
zwemmen kan De oudste is twee
maal met lijn en al (we binden de
kinders vast) over boord geslagen.
Die was zo woelig dat ik 't niet uit
hield. Nu is hij acht en op het in
ternaat. Hij is nog maar klein, 't af
scheid valt zwaar."
De lamp boven de tafel, een kope
ren bol met glazen kralenslierten
schommelt. De Rildina ligt voor
anker doch roerloos liggen kan ze
niet.
„Die kleine houdt van slingeren,"
vertelt de moeder. „De oudste ook,
maar de tweede is net als ik. Die
moet dat niet. We slingeren nogal
gauw want onze schuit is vlak en
klein. Als de lamp gaat zwaaien be
gint hij te huilen, ,,'k Wil naar Oma,"
roept-ie dan.
„Dat heeft-ie van mij," zegt ze
stil, „ik lig soms op de vloer van
zeeziekte en angst. Vooral op het IJs-
selmeer als het spookt."
Hoe stiller ik luister hoe meer ze
vertelt. Van die angst vooral; aan
het stuur als het water woelig is, op
de plank als ze daar over moet, als
ze te koken staat en de kinderen zijn
op het dek. Ook van die drift in
haar als veel tegen zit. Als het ka
mertje vol rommel is. de motor af
slaat, de regen lekt door de kieren
op de bedden. Toch went ze aan dit
leven beter nog dan de schoonzus
ters, geboren en getogen op het wa
ter en door het huwelijk bewoon
sters van moderne schuiten. De jong
ste is zelfs zo bang dat ze voor goed
op de wal woont nuEn dat ter
wijl die moeder, die oude Rildina,
een mensenleven aan het stuur stond.
Toen nog van de zeilschuit.
Die oude moeder was sterk net als
zij. Ziek zijn bestaat niet op een
schuit. Want als de vrouw in de kooi
ligt kan de man niet varen. Staat hij
Over Hollands wateren varen
schepen, bevracht met ijzer, met
vodden, met papier, met van alles.
Ze varen van Noord naar Zuid
van Oost naar West. Op die sche
pen wonen vrouwen wier leven
door het huwelijk met schipper
en binnenvaart gans anders werd.
Er zijn er meer zo. Elke vrouw
verandert door het beroep van
haar manIn 'n serie „ontmoe
tingen" willen we die eens van
dichtbij bekijken.
aan het stuur dan zorgt zij voor eten,
voor drinken, de was en de kinderen.
Eet hij dan stuurt zij. Ze hebben
ai die jaren in de vaart nooit samen
gegeten. En elk kind beduidde een
dag of tien stil liggen dus tijdver
lies, dus geen geld.
„En de zonen? Moeten die ook
schipper worden?"
„Ik zal ze er niet van terughou
den," zegt ze peinzend. „Al is er op
een ouderwètse schuit als deze wei
nig toekomst."
„En hoe vinden uw ouders dat
nu?"
„M'n moeder kan d'er niet an wen
nen," zegt ze stug. „Haar is 't hier
te klein, te benauwd Die zit maar
op haar stoeltje als ze hier is en doet
niets."
D'r bruin gebrande wangen wor
den donker rood. Er is koppig verzet
in haar ogen. „Maarik heb er
geen spijt van." zegt ze. „En dat is
waar het om gaat."
Amerika ontbijt in
de keuken
Als waarlijk een goed begin het
x ha<vc werk ls. dan hebben de
meeste Amerikaanse (amille's grote
kans de dag tot een goed einde te
brengen, want wij beginnen de dag
in de vriendelijke, glanzend wit
gelakte keuken met een eenvoudig
ontbijt, waarbij ieder gewend is
zichzelf te bedienen.
Alles staal binnen ons bereik. De
vruchtenpers bereidt ons het dage
lijks glaasje sinaasappel- of grape
fruit-sap; uit de broodrooster ha.cn
we de warme, goudgele toast en wij
schenken ons een kop koffie uit de
pot. die op het fornuis warm ge
houden wordt. De z.g. cereal" (d.i.
shredded wheat of cornflakes) staat
In keurige verpakking klaar cn de
melk vinden we in de koelkast.
Na afloop van het ontbijt gooien
we ons papieren servetje weg en
het gebruikte servies vindt een
plaatsje In de daarvoor bestemde
wasmachine of in de gootsteen
Geen ochtendkrant geen post,
maar de weldadige sfeer van een
frisse, moderne keuken, waar het
ontbijt minder tijdrovend, pract»-
scher en toch intiemer is dan wij het
in Hol.and gewend zijn In een huls.
kamer Waar dikwijls nog geen .stof
ls afgenomen en waar al te vaak
verwelkte bloemen en ongclcdlgde
asbakjes aan de avond te voren
herinneren.
Sophie Hoedt-Wlnkler Prins.
V.
Sfeer
„Gezellig dat je thuis bent." zegt
mijn deelgenote in het leven cn laat
met bijna dierlijke tevredenheid de
radio los op de zomeravondrust. Een
circusachtig tumult, onderverdeeld
door talloze bekkenslagen, onder
neemt een aanval op mijn gehoor
zenuwen.
„Leuk hè?" prijst ze haar pro
grammakeus. Ik glimlach witjes. Er
wordt gebeld en ik mei naar het
balcon om te zien wie mijn smart
komt delen. Beneden staat de mu
zikale jeugdliefde van mijn vrouw:
iemand, die alles van toonkunst
weet en verder ook niet oppervlak
kig is. Ik kondig zijn verschijnen
aan en duik in het trappenhuis om
onze gastvrije deur voor hem te
ooenen. Mijn hiertoe noodzakelijke
afwezigheid uit de kamer moet heel
kort ziin geweest. Des te meer over-
pelt mij de veranderde sfeer als ik
met onze goede vriend binnentreed.
Een serene rust hangt in de kamer.
De oppervlakkige circusklanken zijn
met een haastige beweging in het
toestel teruggeduwd. „Zij" zit blo
zend in een andere stoel, achter
een zoëven nog leeg tafeltje, waar
op een raadselachtig snel versche
nen boekwerk van gedegen inhoud
waarvan ik de aanwezigheid in onze
boekerij nooit vermoed had.
„Jullie hebben me zeker niet ho
ren fluiten De radio ging keihecd,"
zegt de jeugdliefde bestraffend.
..Ach," antwoordt zij haastig doch
subtiel. „Sjors zat een beetje voor
zijn plezier aan dat apparaat te
prutsen."
HOLLANDS NETHEIDS-COMPLEX
't Was aardig om eens bij een lerares van een huishoudschool te loge
ren. Een gescheiden vrouw met twee kinderen en een huishouden, flink
en sportief en verstandig en ik dacht, voor ik er heen ging: hemeltje, wat
zal het daar precies en pietepeuterig toegaan. Maar na een paar dagen
ging het gesprek zo:
Haal jij de bedden niet iedere dag af. vroeg ik.
Nee. zei ze. vind je 't heel schandelijk? Ik haai ze hoogstens tweemaal
per week af. Dat is heus voldoende. De andere keren sla ik de lakens
en de dekens terug, de ramen staan natuurlijk open. het beddegoed lucht
dan toch net zo goed. als wanneer je 't allemaal over een stoel hangt?
Dit is practischer en gemakkelijker.
Is het niet een beetje een voor
oordeel van de Hollandse huisvrouw
dat bedden afhalen, iedere dag en
vaak ook nog 's Zondags? Het kost
tijd,* voor oudere- vrouwen is het
een inspanning, om ze weer op te
maken en bovendien, de slijtage aan
lakens en dekens! Je krijgt onder
de bedden altijd vezeltjes en pluis
jes van linnen en wol. dat komt.
omdat je er teveel mee sjouwt. En
dit is de Engelse manier, weinig af
halen, toch luchten.
O, er zijn meer dingen: de Hol
landse huisvrouw heeft, als ze zo
echt door en door Hollands-keurig
is, een vreemde instelling! Zij is al
tijd bang voor wat anderen zullen
zeggen of denken, zodra er visite is
gaat zij zich excuseren over de rom
mel. (die er niet is) over het stof
(wat er niet ligt). „Je moet maar
niet om je heenkijken, hoor! 't Is
hier 'n reuzenbende". Dat is een zin.
die vele vrouwen op de mond be
storven ligt. Onnodig, want ieder
een heeft het recht om rommel in
huis te maken, in zijn eigen huis
dan. Wanneer zullen de vrouwen
eens leren af te gaan op hun eigen
gezond verstand, inplaats van op de
eventuele mening van anderen?
Koper poetsen? Wat een werk! Je
kunt het veel beter vernissen. Pre
cies even mooi en het is voorgoed
klaar. Maar dat is ook al weer een
vooroordeel, het koper moet zo no
dig altijd gepoetst worden. En als
die schoonheid dan nog altijd sa
menging met werkelijke hygiëne.
Maar dat is het juist. Een douche,
bijvoorbeeld wordt in Engeland als
een dringende noodzaak gezien.
Ieder huis heeft een douche of een
badkamer. O. maar dat is te duur
voor ons, zeggen de mensen hier.
Maar ze schaffen wel een wasma
chine aan, die ook inderdaad erg
nodig is, maar veel duurder. In
nieuwbouw huizen is er meestal
plaats voor een douche gemaakt,
arbeidershuizen in de bijkeuken,
ook in Holland tegenwoordig. Dan
moest toch ook eigenlijk iedereen,
die er plaats voor heeft, zich een
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
N.V. „ERF EN WEDERERF VAN GESLACHT OP GESLACHT"
Meneer Vermij had negen beste jaren door
zwendel in „erfenis-aandelen
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM Laurcntius Vermij is zo tc zien een vriendelijke be
jaarde oom. een man die graag met je kinderen stoeit cn voor iedereen
een hartelijk woord heeft. Hij is dat misschien ook wel, maar nooit zou
hU met de politie in aanraking zijn gekomen, als hy niet bovendien een
oplichter was. een oplichter van groot formaat zelfs.
Negen Jaar lang heeft hy geleurd met een verhaal van een heldhaftige
daad. Er was (volgens Vermy: „Er is") een Duitse gravin, von Schlos-
singen von Weh, die met haar auto onder een trein dreigde te geraken.
Vermij sprong naar voren, slaagde er in de trein te doen stoppen en de
gravin wees hem aan als haar universele erfgenaam.
Vermy, die dit verhaal aan duizenden landgenoten, voornamelijk Am
sterdammers. heeft gedaan, zou dus op zekere dag een ryk man zUn. Als
onbaatzuchtig mens stelde hy op dat grote bezit voor hem zelf alléén
geen prys.
dende lichamen waren verbonden
varieerden sterk. Die van de reis-
vereniging bedroegen bij voor
beeld f 4.40. Hoewel het onderzoek,
dat door de politie met stijgende
verbazing wordt gevoerd, nog niet
is afgesloten, de boekhouding van
meneer Vermij is een ingewikkel
de aangelegenheid, staat reeds vast,
dat hij sommigen zyner deelgeno
ten meer dan twee honderd gul
den lichter heeft weten te maken.
Men vraagt zich af, hoe er men
sen geloof hebben kunnen heen
ten aan Vermij's verhalen. Een van
zijn slachtoffers geeft hierop dit
antwoord: „U kunt ons nu wel
uitlachen, maar U had zelf maar
eens zo'n vergadering moeten bij
wonen, waarop Vermij van tiid
tot tüd zyn aandeelhouders verza
melde, U zoudt hem zelf ook ge
loofd hebben." Het waren trou
wens n{ü. alleen kleine bescheiden
mensen, die van de slechtigheid
van deze wereld geen weet hebben,
die onder de ban van Vermij
kwamen.
Profetenmantel
Blykens een register van zUn
„erven en wedererven van ge
slacht" dat bestaat uit tien volge-
pende schoolschriften waren
onder hen ook personen met lei
dinggevende functies op grote kan
toren. Vermy heeft dank zij de al
lure van profeet van het goede
leven, negen jaar lang kans ge
zien uit handen van de politie te
blijven.
Hy beschikte over een kleine
kring van bijzonder vertrouwden,
bij wie hy by toerbeurt onder
dook, en pas een publicatie in een
der Amsterdamse dagbladen,
waarin Vermij's ware gestalte
werd geschilderd, heeft enkelen,
tien op de twee duizend deelgeno
ten, er toe gebracht de gelofte tot
zwijgplicht, hen door Vermij op
gelegd te verbreken. Daardoor
slaagde de politie er dezer dagen
in, Laurentius Vermy te arreste
ren op een zijner onderduikver-
blijven waar hij innig op zijn ge
mak een weekblad zat te lezen cn
een boterham verorberde, toen de
politie aanklopte
En nu is het dus zover dat Ver
mij tegenover een uiterst critisch
gehoor opheldering moet geven
over zijn zeepbel-instituten. Hij
blijkt daarbij een gemoedelijk pra
ter te zijn. Hij geeft toe, dat hij
wel eens een beetje overdreef.
„Och meneer, doen we dat niet
allemaal op onze tijd?" Hii geeft
toe, dat die gravin niet von Schlos-
singen von Weh heette, maar wil
de illusie van haar bestaan niet zo
maar voetstoots prijsgeven. „Kijk
heren, ze heet eigenlijk anders,
maar hoe. dat mag ik niet zeggen.
Ze zei tegen me: „Meneer Vermy.
ik verbied U in het openbaar mijn
Dreef handel in 1
imposant papier
Anderen zouden er ook van
moeten profiteren, en dus creëerde
hij een kring van lieden, die. hoe
zeer ze ook naar rang en stand
mochten verschillen, dit met elkaar
gemeen hadden, dat zij tegen be
taling van een rijksdaalder werden
opgenomen in zyn testament,
waardoor ook zy op zekere dag
vermogend zouden zyn.
Vermij begint met hen te ver
enigen'in een N.V. „Erf en We-
dererf van Geslacht op Geslacht".
Wie daarin aandeelhouder wórdt,
ontvangt van Vermij een impo
sant papier, dat heet „Akte van
Hoofd- Vrucht- Verbruik- Erf-
Lijfrente- Aandeelrecht". De in
komsten uit dit papieren lucht
kasteel moeten hem volgens de
Amsterdamse politie, waar hij nu
ziin kleurrijk verhaal moet naver
tellen tegenover een bar ongelovig
inspecteur, drieduizend gulden
hebben opgebracht.
Schoner zwendel is nog zijn vol
gende creatie, de „Internationale
Neutrale Verenigde Stichting Mor
genrood Zonsopgang". Wie
daarvan deel uitmaakt, kan te ge
legener tijd rekenen op een eigen
huisie. In vele gevallen reikt Ver-
mij bij de afgifte van een deelheb-
bersbewlis meteen de bijbehoren
de huissleutel uit. die de geluk
zalige droomtoestand van zijn
slachto'frs aanmerkelijk ver
hoogt.
Nu ren Syndicaat
Volgende stap: Wie een huis
heeft, moet dit ook laten onder
houden en dus sticht Vermij een
Woning Onderhouds-Syndicaat".
Het gaat goed, men blijft Vermij,
al moge het ongelofelijk schijnen,
vertrouwen schenken. Er moet dan
ook wel een haast hypnootische in
vloed van hem zijn uitgegaan.
Hoe is het anders te verklaren,
dat zelfs zijn volgencje scheppingen
geen achterdocht hebben gewekt
bij zijn slachtoffers, die steeds
hebben gehoorzaamd aan de
zwijgbelofte, die Vermij van hen
eist, wanneer zij in de kring der
toekomstige rijken worden opgeno
men.
Nu immers komt de „Stichting
Buitenlands- Binnenlandse Om
wissel- Herstel- cn Rustoorden-
Kinderkoloonies Wooning- Tuin-
Landbouw Veeteelt- ACZNLF Van
Geslacht op Geslacht". Daarvan
begrijpt niemand meer het fijne,
maar dat betekent niet. dat het
geld niet langer binnenstroomt.
De laatste stunt van de vinding
rijke prater Vermij is, door nog
steeds op grondslag van de legen
darische erfenis een soort onder
linge pretvereniging te stichten,
waarvan de bewijzen van deelne
ming recht geven op ..Feestdagen
met Rondrit en Vrij Hntelverblijf
en Consumptie naar Keuze en
Waarde der Bonnen".
De kosten die aan het deelge
nootschap van elk dezer wellui-
Charlotte von Stein,
een episode
„De minnebrieven van Goethe
zyn wonderen geiyk zijn gedich
ten. Uitgesproken heeft hy wei
nig. Hy bepaalde zich tot de din
gen van de dag. Nam graag het
voor de hand liggende begrip, 't
voor de hand liggende woord. Her
haalde in elke brief met bijkans
koele onbewogenheid „ich liebe
dich" en „habe mich lieb".
Ton Naeff's boek „Charlotte von
Stein" is voor de derde maal her
drukt. De liefde van deze vrouw
voor Goethe springt van de blad
zijden af. Vooral Charlotte wordt
scherp en eerlyk getekend. Als
Goethe zich tenslotte van haar
ontdoet is haar wrok volkomen
aanvaardbaar. Uitgever: Querido,
Amsterdam.
naam te noemen, want ik wil on
bekend blijven"".
Documenten
In kamer 127 van het Amster
damse hoofdbureau aan de Mar-
nixstraat liggen de scherven van
een droom van twee duizend men
sen. Ik graai met mijn hand in een
indrukwekkende hoeveelheid im
posante stempels. Ik blader in boe
kon. waarin „stukken" zijn opge
nomen, die gesierd worden met
namen van ministers, doktoren,
notarissen en personen in andere
vertrouwenwekkende ambten. Ik
vind er ook twee afbeeldingen.
Een van de gravin en een van haar
kasteel. De goede gravin blijkt een
knipsel te zyn uit een tijdschrift,
het slot is een prentbriefkaart van
eer nog niet geïdentificeerd, maar
daarom niet minder fraai pand in
een lommerrijke omgeving. Niet
voor niets heeft de uitgever van
deze kaart cr in dc linker onder
hoek opgedrukt ..ons mooie land".
Het volledige verhaal van deze
oplichtingsklucht zal wel worden
verteld voor dc rechtbank, waar
voor de weldoener-beklaagde ont
daan van de mantel der profeten
misschien nog nieuwe onthullingen
in petto heeft.
Prins Margaret Rose heeft zwart
linnen strandklercn gecombineerd
met mist grijs.
douche aanschaffen, het ding kost
zo iets van 135 en gebruikt een
dertig liter water per keer.
Verder zijn de huizen te vol. Wist
je, zei ze, wist je dat het is uitge
maakt dat een te volle kamer de
mensen de straat opjaagt?
Nou, ja. je moet het n:et zo let
terlijk nemen, maar het schijnt een
psychologisch verschijnsel te zijn.
dat de mensen neiging hebben om
weg te gaan uit een te volle kamer.
Men heeft omgekeerd de neiging om
te blijven in een kamer waarin al
leen de nodige dingen staan en
waarin ruimte is om je te bewegen.
Maar afgezien daarvan is een kamer,
die te vol is gepakt met onnodige
meubelen en bazarprullen hopeloos
voor een huisvrouw om schoon te
maken.
Ja. zei ze met een verontschuldi
gend lachje, laat ik nu ophouden
met af te geven op een Hollandse
huishouding, want ik heb veel in
het buitenland om me heen gekeken,
maar over het algemeen is het hier
toch wel gezellig.
Goudkleurig satijn en
parels
Korte, gladde haren. Pony op het
voorhoofd en op de kruin een glan
zend goud-satijnen kapje, bestikt
met allemaal glinsterende dingen:
kralen, steentjes, gouddraad en pa
rels. Om de hals een geraffineerde
ketting met een stralende ster eraan.
Donkere handschoenen en van bo
ven geen draad textiel. Tot waar em
bèhaatje pleegt te beginnen De jurk
zal wel kloppen met het kapje. Maar
dat vermeldt deze foto niet.
Arnhemse kassier wegens
oplichting gearresteerd
ARNHEM De Arnhemse poli
tie heeft Donderdag een juist van
vacantie terugkerende kassier van
een bekende bankinstelling aldaar
gearresteerd .omdat hij ervan ver
dacht wordt zich te hebben schul
dig gemaakt aan oplichting.
Voordat de kassier met vacantie
ging had een loodgieter gedispo
neerd over een bedrag van
f 16.000.-, de som van de eerste
afleveringstermijn voor loodgie
terswerkzaamheden. De kassier
had de loodgieter er toen opmerk
zaam op gemaakt, dat dit geld
reeds was uitbetaald. Hij legde een
door de loodgieter ondertekende
kwitantie over als bewijsstuk. Dc
politie dacht aanvankelijk, dat
deze handtekening echt was. Bij
een voortgezet onderzoek rees
echter twijfel.
De omstandigheid, dat de kas
sier veel geld verteerde op uilstap
jes met allerlei vrienden, ver
sterkte het vermoeden, dat hij
ander geld dan ziin salaris voor dit
doel gebruikte. De kassier heeft
inmiddels een volledige bekentenis
afgelegd.
Lokkende emigratie
T N DEZE NA-OORLOGSE JA-
-*■ REN is de belangstelling voor
de emigratie en de neiging om te
emigreren aanzienlijk toegenomen.
Men kan zeggen, dat deze belang
stelling er altijd is geweest cn dat
de neiging toenam naarmate dc
kansen om in het eigen land een
eerlyke boterham te verdienen ge
ringer waren. Dit is ongetwyfeld
waar. Wie emigreert, zoekt oen
nieuw bestaan en een nieuwe toe
komst cn al moge in het verleden
de zucht naar verandering, naar
avontuur en andere wensdromen 'n
woordje meegesproken hebben, in
deze nuchtere tyd is emigreren een
zeer nuchtere zaak. Over de oor
zaak, die duizenden mensen naar
een vreemd land doet trekken, be
staat dan ook geen misverstand
meer Het ontbreken van cultuur
grond voor de jonge boeren, van
een grondstoffenbasis voor een
grotere uitbreiding dor industrie, de
kentering op de arbeidsmarkt cn de
te verwachten bevolkingstoeneming
hebben deze bereidheid tot emigra
tie doen ontstaa^. In ons land staat
het er zelfs zo voor, dat, wanneer
de werkgelegenheid zich niet vol
doende uitbreidt, Nederland genood
zaakt zal zijn, zo niet in de eerst-
komen de 2 3 jaar, dan toch in de
volgende 15 jaar, een actieve cmi-
graticpolitick te voeren.
Nu is de wereld, buiten het' dicht
bevolkte West-Europa, groot genoeg
om aan vele mensen uit dit oude
werelddeel nieuwe bestaansmoge-
lykheden te bieden. Het zal echter
met verstand en overleg dienen te
geschieden om de kans op misluk
king. die helemaal niet denkbeeldig
is als er maar lukraak geëmigreerd
wordt, te voorkomen. Uit de be
richten, die wij zo nu en dan onder
de ogen krijgen, weten wij, dat
Canada buitengewoon in trek is.
In het jaar 1948 vertrokken ruim
16 000 Nederlanders naar het buiten
land, met de bedoeling zich aldaar
blijvend te vestigen. Volgens de
Canadese statistiek kwamen 9.868
Nederlanders dit land binnen, voor
het overgrote deel mensen van de
landbouw. Dit laat zich verstaan,
omdat de agrarische mogelijkheden
in Canada het grootst zijn. Het qou-
tum van 3153, door de Verenigde
Staten t.a.v. Nederland vastgesteld,
vermindert een uitbreiding van de
emigratie naar dit land. Naar Zuid-
Afrika loopt het nog stroef, al is
daar plaats voor flinke Nederlandse
vaklieden en technici.
De vraag, die velen nu zal bezig
houden. is: Vinden vreemdelingen
in hun nieuwe vaderland inderdaad
een lonend bestaan? Korrelschrijver
weet het niet Hij heeft het zelf
nooit geprobeerd en verder heeft hij
zo het gevoel, dat het nergens ter
wereld, waar men ook komt, boter
tje tot de boom is, tenzij men. ma
terieel gezien, ontzettend veel ge-
,luk op zijn weg vindt. Dat Canada
een fascinerende invloed uitoefent,
geeft hij echter grif toe. Hem kwam
dezer dagen het maandblad „Coöpe
ratie" onder de ogen en daarin las
hij o.a. het volgende over een be
zoek. dat iemand aan Canada had
gebracht.
„Welvarend, neen, ongelooflijk
rijk is Canada en is vooral Amerika.
Welvaart is moeilijk te meten cn is
moeilijk aan te duiden Het feit, dat
practisch ieder eep koelkast en een
auto heeft, moge een aanduiding
zyn. Het vrijwel ontbreken van
surrogaten en van slechte kwalitei
ten eveneens. Het opvallend hoge
verbruik van voedings- en genot
middelen. alsmede de verbijsterende
verspilling in dit opzicht niet min
der. In treinen en in hotels opval
lend veel nieuwe koffers. Overal
opvallend veel nieuwe kleren. Een
opvallende vlotheid, waarmee geld
wordt uitgegeven. Ik zag heel wat
fabrieksarbeiders, die over een
auto beschikken en maakte kennis
met een melkknecht, die de trotse
eigenaar bleek van een Buick 1939.
Niet zozeer de luxe, maar wel de
welvaart heeft ons getroffen".
Tot zover. De indruk vormt een
scherp contrast met de verarming
ln ons werelddeel en zal menigeen
doen likkebaarden. Mogelijkheden,
dit staat voor Korrelschrijver vast,
zullen alleen zij vinden, die met
eigen kennis gewapend zijn. Maar
zyn dit niet juist degenen, die wij
in ons eigen land zo hard nodig
hebben?
99
Nadere onthullingen
Het curatorium van de stichting Boy
mans, zo verneemt Het Vrije Volk van
bevoegde zijde, heeft onlangs op een
vergadering besloten, een nieuw onder
zoek te doen Instellen naar de echtheid
van het befaamde schliderij „De Em
maüsgangers". dat oorspronkelijk was
aangekocht als een werk van dc Delftsc
meester Vermeer, maar later aan wijlen
Han van Meegeren werd toegeschreven
Het curatorium meent dat het auteur
schap van Han van Meegeren nog in
het geheel niet vaststaat en is veeleer
de overtuiging toegedaan, dat inderdaad
Vermeer „De Emmaüsgangers" ge
schilderd heeft Binnen afzienbare tijd
zal het onderzoek aanvangen en ln
ieder geval kan men In het komend na-
Jaar nadere onthullingen over deze
zaak verwachten.
Als deze mededelingen Juist.zijn, en
wij hebben geen reden hieraan »c twij
felen. zal dus binnenkort dit schilderij
opnieuw in het centrum der publieke
belangstelling komen. Wij vernemen
nader, dat ,,De Emmaüsgangers" zich
op het ogenblik bevindt in het pand
Parklaan 11 te Rotterdam. Het zou in
de bedoeling Jlggen het schilderij om
streeks eind September terug te bren
gen in het museum Boymans. Twee ex
perts. n.l. Coremans cn de Belg De
Coen, zijn werkzaam aan een uitvoerig
rapport, waarin hun opvattingen om
trent het vermoedelijk auteurschap van
het doek worden neergelegd. De me
ning van deze twee heren wordt met
een zekere spanning tegemoet gezien.
Of met hun uitspraak een definitief
einde zal komen aan dc reeds zo Hng
heersende onzekerheid, valt te bezien.
Dc duisterheden om dit schilderij zijn
in dc loop der jaren zo dicht gewor
den. dat het een wonder mag heten als
het nu plotseling licht zou worden
