Vier jaren zwarte historie moeten nu in
Monde Tafel-gesprek eindigen
Amendering interim-regeling
inbreuk op overleg
Betrekkelijke rust in de
wereldpolitiek
Nederland en Republiek faalden
in oprechtheid
Opkomende storm is voor het
ogenblik overgewaaid
Arie van Vliet's demarrage
nog altijd verrassend
Regering moet de wagen weer
in het spoor brengen
4
Vrijdag 12 Augustus 1949
2 SEPTEMBER 1945 aan boord
van het Amerikaanse slagschip
.Missouri'' in de Baai van Tokio
tekenen de Japanners de voor
waarden waarop zij capituleren
voor de geallieerde overmacht.
(Van een onzer redacteuren)
Morgen is het vier jaar geleden, dat in de baai van Tokio. Japan de wa
pens strekte. Voor de volken van Indonesië betekende dat een nieuw begin.
Het begin van een nieuwe, volledige vrijheid waarbij geen nieuwe over
heersing ook door de Nederlanders meer zou worden geduld. En op 17
Augustus na enkele dagen van aarzeling en afwachting, liet Sukarno door
een groep vrijheidlievende Indonesiërs, die van nieuwe denkbeelden onder
de Nederlanders nog niet hadden kunnen horen, zich overhalen de vrije
onafhankelijk souvereine Republiek Indonesia uit te roepen. Dat was de
inleiding van een tragedie, die vier jaren lang. Indonesië en Nederland
heeft uitgemergeld en afgemat; maar die nu misschien, na talloze mislukte
pogingen, ter Ronde Tafel Conferentie voorgoed uit de wereld kan worden
geholpen. Als een zwarte bladzij, die is uitgelezen en wordt omgeslagen.
Door een reeks van dramatische
hoogtepunten is het Indonesisch
conflict, dat uit de proclamatie van
17 Augustus 1945 is gegroeid in
verschillende perioden te verdelen.
De eerste eindigde reeds zes weken
na de uitroeping van de Republiek,
toen op 1 October 1945 de Neder
landse regering, dit, wat hier be
schouwd werd als een Japans
maaksel min of meer ongeldig ver
klaarde. In de regeringsverklaring
van die dag werd gezegd, dat op
suggesties om met het zogenaam
de Sukarno-bewind te spreken,
niet kon worden ingegaan. Dat be
tekende in feite, voor de Republiek
dat zij om haar bestaan zou moe
ten strijden, en dat haar dat recht
zou worden betwist.
Het was de ongelukkigste perio
de misschien uit het ganse conflict.
Misverstanden bestonden over en
weer. Informaties over de gebeur
tenissen uit de bezettingstijd wa
ren buiten Indonesië niet doorge
drongen. En binnen Indonesië,
doorgrondde men weinig van de
andere geest, die in Nederland en
in Londen tijdens de oorlog was
ontstaan ten aanzien van het kolo
niale probleem, doch die door de
loop der gebeurtenissen en in de
stroom van nieuwe sentimenten al
spoedig weer verdween.
Tjarda gaat heen
En toen Van Mook op 15 Octo
ber een weinig meer "inzicht in de
situatie had gekregen en bereid
was om met Sukarno te onderhan
delen werd hij door de Haagse re
gering gedesavoueerd. „Wel con
tact met de Indonesische leiders,
doch niet met Sukarno," zei het
kabinet-Schermerhorn. Voor Van
Mook was dat te weinig. Voor
Tjarda teveel. Op 16 October leg
de de voormalige gouverneur-ge
neraal zijn functie neer.
Op 3 December deed minister
Logemann eindelijk mededeling
van het regeringsbesluit dat met
Sjahrir gesproken zou worden.
Doch Sjahrir antwoordde dat dan
eerst de Republiek erkend moest
worden. Verzekeringen, die zoals
vele latere toch niet konden wor
den gehandhaafd. Er werd wel ge
sproken, echter niet dan nadat Van
Mook met Schermerhorn en Loge
mann eerst nog een bespreking
met Attlee te Chequers in Enge
land had gevoerd op 27 December
1945. Toen duurde het nog tot 12
Februari van het volgend jaar voor
Van Mook en Sjahrir voor het
eerst konden gaan praten over de
voorstellen, die de Nederlandse
regering intussen had gedaan. Die
kwamen er op neer, dat er een ge
menebest Indonesië zou komen,
deelgenoot in het Koninkrijk, en
dat lid van de UNO zou kunnen
worden. De overgangstijd zou tien
jaar duren.
Terwijl de onderhandelingen
moeizaam voortstrompelden, Ne
derland vaster voet kreeg op Java
(9 Maart: Batavia) en het tweede
kabinet Sjahrir intussen was op
getreden (12 Februarii, werd het
roeriger in de Republiek, uit pro
test tegen concessies aan Neder
land. Tan Malakka en Subardjo
moesten worden gearresteerd,
maar de onrust bleef. Zij beïn
vloedde de besprekingen zo sterk,
dat de Republikeinse delegatie die
op 23 en 24 April op de Hoge
Veluwe met Schermerhorn, Drees,
Logemann en Van Mook bespre
kingen voerde, de schrale vooruit
zichten die de Nederlandse rege
ring kon openen niet in de Repu
bliek kon verkopen. Onze eigen
regering had op haar beurt niet
verder durven gaan, uit vrees in
ons weerspannige parlement de
tweederde meerderheid niet te
krijgen. Dat was het einde van de
tweede periode.
Malino periode
Kostbare maanden hebben de
derde periode gemarkeerd. Maan
den van toenemende tegenstellin
gen. Uit een langdurige regerings
crisis in Nederland was tenslotte
het kabinet-Beel tevoorschijn ge
komen. Van Mook had intussen het
initiatief genomen, tot een tegen
spel tegen de Republikeinse drang
naar een eenheidsstaat. Deze een
heidsstaat kwam in botsing met de
Nederlandse opvatting, dat zulk
een staat aanzienlijke minderheden
zou opleveren, die niet meer aan
het woord zouden kunnen komen.
Op 16 Juli riep Van Mook de
Malmo-conferentie bijeen, waaruit
thans in het BFO de geëmanci
peerde federalisten tevoorschijn
zijn gekomen. Uit de Nederlandse
kabinetscrisis was intussen de ge
dachte gegroeid, een commissie-ge
neraal in het leven te roepen, die
een belangrijk deel van de onder
handelingen met de Republiek van
de landvoogd zou overnemen.
Op 31 Augustus aanvaardde de
Eerste Kamer deze gedachte en
reeds op 14 September vertrokken,
Schermerhorn, wijlen Max van
Poll en de oud-waarnemend bur
gemeester van Amsterdam F. de
Boer naar Batavia. Maar tien da
gen later stuurde Nederland er de
7 December divisie achteraan. En
dat had op de Republikeinse leiders
weer een averechtse uitwerking.
Niettemin werd op 14 October de
eerste wapenstilstand gesloten
nog twee dagen later verklaarde
Sjahrir dat hij persoonlijk met een
federatief Indonesië in beginsel ac-
coord kon gaan. Men groeide naar
elkaar toe en hoewel voor het
overige geen der partijen ook maar
iets scheen na te laten om de ander
te prikkelen, werd op 15 Novem
ber 1946 de ontwerp-overeenkomst
van Linggadjati getekend. Haar
19 DECEMBER 194S Neder
landse luchtlandingstroepen
landen op het vliegveld bij Ma-
guwo en rukken snel op naar
Djokja. het hart van de Repu
blikeinse gedachtenwereld.
25 MAART 1947, Sjahrir en
Schermerhorn,de toen malige mi
nister-presidenten van de Repu
bliek en Nederland, onderteke
nen de overeenkomst van Ling
gadjati, die het fundament zou
zijn van het nieuwe bestel.
beginsel mag nog steeds voor een
groot deel van kracht zijn, de over
eenkomst zelf is een treurig lot be
schoren geweest. Terwijl de Ka
mers er nog over moesten begin
nen, verklaarde generaal Roell hier
dat als het niet anders ging zelfs
ondergronds tegen deze overeen
komst gestreden moest worden. (12
December) Prof. Romme vond een
ander weg om haar krachteloos te
maken. Hij kleedde haar aan en
van der Goes, in een uiterste po
ging om het stuk althans te redden
verenigde zich met dat aankleden.
20 December.
Het harnas aan
Met deze nieuwe overeenkomst
kon de Republikeinse regering
haar aanhangers niet meer vast
houden en hoewel het stuk nog ge
tekend is (25 Maart 1947) is de
verwachte heilzame uitwerking
uitgebleven. De Republiek gordde
zich reeds een harnas aan, en tal
loze schepen van Britse en Ameri
kaanse nationaliteit die dit harnas
aanvoerden in ruil voor producten
werden deswege in de maand Maart
door de Nederlands-Indische rege
ring opgebracht. De economische
besprekingen die van het grootste
gewicht waren mislukten defini
tief op 11 Mei: de reis van Beel en
Jonkman die op 3 Mei waren ver
trokken. kon daar geen verande
ring in brengen. En zo liep alles op
de eerste grote gewapende ontmoe
ting van de 21ste Juli aan, die de
eerste politie-actie zou brengen.
Ook die greep naar de wapenen,
die Nederland ondernam om uit de
omklemming van de paar steden te
komen, bracht echter de oplossing
niet.
De Veiligheidsraad, op 31 Augus
tus op verzoek van India en Aus
tralië in het geweer gekomen,
dwong de Nederlanders de actie te
staken, op de 5e Augustus. Van
toen af verplaatste zich het zwaar
tepunt gedurende vele maanden
naar Lake Success, Washington en
Londen. Er kwam een C. v. G. D.
en een poging van Van Mook om
persoolijk het State Department
tot andere gedachten te brengen,
vermocht niet de lijn van Marshall
en Lovett te veranderen (710
September).
Onwillig aanvaardde Nederland
de goede diensten, die intussen niet
veel hebben uitgehaald. Daarvoor
bleven de verschillen aan beide zij
den te groot en waren vooral de
tegenstrevers in beide kampen te
sterk geworden. Wel kwam er op
31 JULI 1947, de Veiligheids
raad. het forum van de interna
tionale wereld, mengt zich in
het conflict en geeft het aanzijn
aan de C.v.G.D. (Commissie van
Goede Diensten) en later aan de
U.N.C.I. (Commissie van de Ver
enigde Naties voor Indonesië).
17 Januari 1948 een Renville-over-
eenkomst tot stand, waarvan de
beginselen ook nu nog worden ge
handhaafd.
Doch de toestand in de door Ne
derland tijdens de eerste politie-actie
bezette gebieden lokte doorlopend
ernstige incidenten uit. Het aantal
Nederlandse strijdkrachten was veel
te gering om die gebieden behoorlijk
te bezetten. Infiltraties van onwilli
ge elementen aan de andere zijde
werden er als het ware door in de
hand gewerkt en terwijl men aan de
conferentie-tafel moeizaam naar een
oplossing streefde werd de sfeer
steeds slechter. Zo slecht, dat het Ne
derlandse volk een nieuwe koers in
sloeg.
Het kabinet Beel was na de ver
kiezing met te handhaven, de basis
werd verbreed, doch voor Van Mook
was zij te smal en na de regering
aanvankelijk op dit punt nog even
aan het weifelen te hebben gebracht
moest de oude landvoogd gaan. Hij
had de oplossing niet kunnen bren
gen: Beel zou het gaan doen (3 No
vember). Wat hij bracht was een
voortzetting van de politie-actie (18
December) op de dag nadat de Vei
ligheidsraad met reces was gegaan.
Dat bleek echter een misrekening.
De Raad kwam terug (22 December)
en opnieuw werd het zwaartepunt
naar het internationale toneel ver
legd.
Op internationaal plan
Nu echter was Nederland minder
bereid tot toegeven. Djokja zelf was
op de eerste dag van de actie reeds
bezet. Voor Nederland toegaf aan
de order het vuren te staken, was het
ganse resterende territoir van de re
publiek eveneens onder Nederlandse
controle gebracht. Toen liet Beel bo
vendien nog de Republikeinse leiders
in Prapat en op Banka interneren.
(31 Dec.).
Aanvankelijk scheen dat het einde
van iedere mogelijkheid tot spreken.
Doch toen werd ook de Veiligheids
raad werkelijk onvermurwbaar. Ne
derlands beste vrienden incluis (28
Januari). En al heeft Nederland nog
lang het been stijf gehouden vooral
waar het betreft de gelijktijdigheid
van de terugkeer naar Djokja en het
geven van de order staakt het vuren,
de Veiligheidsraad had de Republi-
Gambi zwemt van Napels
naar Capri
NAPELS. De Italiaan Gianni
Gambi is van Napels naar Capri ge
zwommen. een tocht die hem lang
zal heugen! Onderweg raakte hij
twee maal bijna uitgeput van het
zwoegen tegen stroom en getij, en
bovendien werd hij aangevallen door
een zwerm kleine haaien, die ech
ter door de volgboot op de vlucht
werden gedreven. Gambi was hier
door uit de koers geraakt, met het
gevolg dat hij in totaal een kleine
veertig kilometer heeft moeten
zwemmen.
Toen hij voet aan wal zette, was
hij vrijwel aan het eind van zijn
krachten gekomen.
Alleen Kunst naar
Kopenhagen
AMSTERDAM. De sportcom-
missie van de NWU heeft besloten
geen tweede amateur achtervol
ger naar de wereldkampioenschap
pen in Kopenhagen te zenden om
dat men de kansen van de twee
de man zeer klein acht. Alleen
Kunst zal dus op dit nummer de
Nederlandse kleuren verdedigen.
Duitsers sneven op Balkan
in Russische dienst
BERLIJN. Ten bewijze dat
Duitsers (gedwongen?) strijden in
het communistische partisanenle-
ger in Griekenland, publiceert de
met Britse licentie werkende Ber
lin Telegraf een lijst van 32 namen
en adressen van mannen „die in
gevechten om het leven zouden
zijn gekomen". Gezegd wordt dat
al deze mannen deel uitmaakten
van de politiemacht der Russische
zone en dat zij gedood werden in
gevechten nabij de Albanees-
Griekse grens.
keinen in een te sterke positie ge
bracht.
Eerst moesten dezen naar Djokja te
rugkeren. En pas toen dat was ge
schied konden de onderhandelingen
over het staken van het vuren en
het begin van de RTC worden be
ëindigd. Dat is dan voorlopig het
einde van een lange reeks vergis
singen, en noodlottige prestigefouten
aan beide zijden.
Moge ter RTC blijken, dat er op
die reeks geen vervolg meer zal ko
men.
ER IS betrekkelijke rust in de
wereldpolitiek. Kort geleden
was er een spannend moment, toen
alle gemaakte vooruitgang tussen
Rusland en het Westen in gevaar
scheen Het was in de dagen van de
tijdelijke en waarschijnlijk niet
laatste crisis van het Engelse
pond. In die dagen brak de wereld
zich tevens het hoofd over de eerste
uitvoerige berichten over depres
sietekenen in de Verenigde Staten.
Men wist, dat de stugge, agressieve
politiek van Moskou gedurende eni
ge jaren bepaald was door het ge
loof dat Amerika voor een ineen
storting stond en zich dan uit Euro-
door:
l^dr. M. v. Bla;
Blankenstein
pa zou terugtrekken. iDit had het
grote moment voor Moskou moeten
zijn, waarop een ecpnomisch chao
tisch Europa een gemakkelijke prooi
zou worden voor zijn predikers van
de revolutie. Toen dit geloof nog de
scepter zwaaide in het Kremlin was
de blokkade van Berlijn onderno
men. Het geloof scheen ad absur-
dum gevoerd door het uitblijven van
de ineenstorting van Amerika, door
het plan-Marshall, dat die instor
ting en tevens een chaos in Europa
nog onwaarschijnlijker maakte, en
ook door de vele tekenen dat een
Atlantic Pact in de maak was. Zo
veel tegenbewijs tegen de grond
slagen van hun politiek hebben de
speculanten rondom Molotof niet
kunnen weerstaan. De voornaam-
sten hunner verdwenen uit hun
machtsposities. Op de uitvoerige
foto van de omgeving van Stalin
bij de grote parade op de Lucht
vaartdag, ontbraken met Molotof
verschillende van zijn ten val ge
komen medestanders. Deze foto
was, als aanduiding van de politieke
Woerdenaar verslaat
Harris en Derksen
AMSTERDAM Op de wieler
baan van het Olympisch Stadion is
gisteravond een soort generale re
petitie gehouden voor de a.s. wie
lerkampioenschappen te Kopen
hagen, waar Arie van Vliet bleek
in de sprintmatch voor professio
nals de snelste te zijn. Zijn drie
ritten a deux won hij gemakkelijk
en slechts zün overwinning in de
rit met vieren was aanvechtbaar.
De jury besloot echter, dat Van
Vliet en niet Harris winnaar was
van deze rit maar een omgekeerde
uitslag kon niet van invloed zijn
geweest op de totaaluitslag. Van
Vliet won van kop van Plattner.
In zijn rit tegen Harris spurtte dé
wereldkampioen na 275 meter
plotseling weg en nam een grote
voorsprong, die de Engelsman niet
meer kon inlopen. In de rit tegen
Derksen kroop de laatste bij het
ingaan van de laatste bocht om
hoog, van Vliet schoof onderdoor
en Derksen was een geslagen man.
Derksen won uit tweede positie bij
het uitkomen van de laatste bocht
van Harris. Evenzo werd Plattner
geslagen. De rit tussen Harris en
Plattner leverde een overwinning
op voor de Engelsman, die resoluut
de kop had genomen.
Eindklassement:
1. Van Vliet 4 p. 2. Derksen 7 p.
3. Harris 7 p. 4. Plattner 10 p.
Bij de amateurssprint deed onze
tweede afgevaardigde naar de we
reldkampioenschappen, de Am
sterdammer Geukens, het niet bijs
ter goed. In de strijd om het sprint
kampioenschap van zijn vereniging
„Olympia" verloor hij zijn drie rit
ten tegen Willekes, Van Gelder en
Schotman. Willekes won dit kam
pioenschap.
In de wedstrijd met motorgang-
making in twee ritten van 50 km
ARIE VAN VLIET
kreeg Pronk in de tweede rit pech.
De uitslag was:
Eerste rit: 1. Pronk 40 min. 32
sec., 2. Bakker op 25 meter; 3.
Clautier op 80 meter, 4. Frosio op
970 meter, 5. de Best op 1675 me
ter.
Tweede rit: 1. Clautier 40 min
54 sec., 2. Frosio op 35 meter; 3. De
Best op 225 meter, 4. Bakker op
560 meter, 5. Lamboley op 700 me
ter.
Klassement: 1. Clautier 4 pnt., 2.
Frosio 6 pnt., 3. Bakker 6 pnt., 4.
Pronk 8 pnt., 5. De Best 8 pnt.
EERSTE KAMER OVER SURINAME
(Van onze parlementaire redacteur)
Uit het voorlopig verslag der Eerste Kamer over de interim-regeling
voor Suriname blijkt, dat vrij algemeen de amendering van het wetsont
werp wordt beschouwd als een inbreuk op het overleg en als het opleggen
van een regeling aan Suriname. In het bijzonder geldt dit voor het amen
dement-De Kort inzake de financiële gelijkstelling van het kweekschool-
onderwijs. Intussen worden van de regering de stappen verwacht, waar
door de door de Tweede Kamer veroorzaakte moeilijkheden worden op
gelost. De reactie van Suriname wordt algemeen begrijpelijk geacht, of
schoon misschien te scherp.
Ook principieel blijkt de meer
derheid van de Kamer aan de kant
van Surinamé te staan. n.l. in dit
opzicht, dat ook reeds in de over
gangstijd de samenleving behoort
te staan op de voet van gelijkwaar
digheid. Met name wordt verwor
pen de opvatting der regering, dat
een regeling, waarover niet in alle
opzichten overeenstemming zou
zijn verkregen, niet beschouwd
mag worden als een aan Suriname
tegen zijn wil opgelegde regeling.
Ofschoon de p r a c t ij k van
de regering beter was dan haar
theorie en zij de amendemen
ten van de Tweede Kamer ont
raadde. vreesden verscheiden leden
toch. dat juist deze theorie de
Tweede Kamer ertoe gebracht
heeft, niet alleen om de amende
menten aan te nemen, maar ook de
geamendeerde regeling met alge
mene stemmen aan te nemen. De
regering had naar de mening de
zer leden uitstel van behandeling
behoren te vragen om het oordeel
van Suriname te vragen over de
amendementen.
Deze groep leden is verder van
mening, dat Nederland zich dient
te hoeden voor de opvatting, dat
de wijzej waarop hier te lande de
democrfcfiiche gedachten worden
verwezenlijkt, de beste zou zijn
voor alle landen en voor alle tijden.
Heeft de regering, vroegen zij, het
overleg met Suriname reeds her
opend? Zij ontveinsden zich niet,
dat overeenstemming over het
amendement-De Kort moeilijk zal
zijn te verkrijgen.
Mocht het hier bedoelde overleg
niet tot overeenstemming leiden of
zelfs vooralsnog niet mogelijk blij
ken. dan zien deze leden niet. hoe zij
het wetsontwerp in zijn tegenwoor
dige gedaante kunnen aanvaarden.
Zij geven de regering dan ook in
overweging om het in te trekken.
Verschillende andere leden, op
zich zelf voorstanders van het amen
dementDe Kort, menen toch. dat
indien de Tweede Kamer het rege
ringsontwerp rustiger had kunnen
bestuderen en behandelen en wan
neer zij volledig op de hoogte was
geweest van de inhoud en de geest
van de wederzijdse besprekingen, de
indiening van de amendementen ach
terwege had kunnen blijven. Het be
vreemdt deze leden, dat de minister
niet met meer nadruk gewaarschuwd
heeft tegen deze inbreuk op het re
sultaat van overleg. Ook zij menen,
dat de regering na de indiening der
amendementen schorsing der beraad
slaging had moeten vragen of het
wetsontwerp na eventuele aanne-
.ming der amendementen geheel had
behoren in te trekken. Zij stellen de
vraag, of de regering op verdere be
handeling eigenlijk nog wel prijs
stelt. Zij wensen zich hun stem voor
te behouden, evenals sommige andere
leden, die van de regering verwach
ten dat haar verder beleid tot ont
spanning van de situatie zal leiden
Verscheiden leden achten het min
der juist, dat minister Van Schaik
het wetsontwerp verdedigd heeft en
niet minister Van Maarseveen.
Flinterman stelde zijn
recordpoging uit
DEN HAAG. De majoor vlieger
Flinterman heeft zich. in verband
met de weersomstandigheden ge
noodzaakt gezien zijn poging om
Nederlands hoogterecord te verbete
ren. uit te stellen. Als richtdatum
is thans weer 17 Augustus vast ge
steld.
positie te Moskou meer waard da*
de berichten, gissingen en geruch
ten. waarop wij gewoonlijk moeten
afgaan.
Nu echter waren er tekenen, die
radicalen te Moskou, vooruitlopende
op de gebeurtenissen, als bewijs
zouden kunnen aanvoeren dat zij
zich slechts in het tempo, maar niet
in de onverbiddelijke loop van de
feiten hadden vergist. Een kleine
opleving van een gedeelte van de
blokkadeverschijnselen rondom Eer
lijn kon op nieuwe aarzeling te
Moskou wijzen.
Do opkomende nieuwe storm is
voor het ogenblik overgewaaid.
Moskou wilde geen avontuur meer.
Had het nu, anders dan in 1947,
gezonde critiek bewaard tegenover
de aankondigers van het einde van
het Westen? Of zijn inmiddels zijn
eigen moeilijkheden met de vazal
staten te groot geworden? Hoe het
zy, de koers van verzoening, van wil
om te praten met het Westen is
voortgezet. Niet van harte. Dat
blijkt uit zo menige uitlating. Maar
het is duidelijk, Moskou blijft van
mening dat zijn ogenblik nog niet
is gekomen. Het plan-Marshall en
het Atlantic Pact zijn nog niet uit
gewerkt, wat hun zegenrijke in
vloed betreft op het beleid der Rus
sen. Uit deze twee verschijnselen
moet Moskou tot het besef gekomen
zijn dat het met een nieuwe wereld
te doen heeft. Deze vereist een
nieuw Russisch beleid, en snel in
hun bewegingen zijn de Russen nog
nooit geweest. Wij kunnen in ieder
geval constateren, dat de verschijn
selen in Amerika en Engeland»
moeilijkheden nog geen verandering
hebben gebracht in de betrekkelijk
grotere toeschietelijkheid van Mos
kou.
Het is nuttig daarop te wijzen,
want deze verhouding Oost-West is
voor de mensheid het vitaalste van
al haar problemen. Juist als er niets
gebeurt blijven de goede tekenen
vaak onopgemerkt. Toch is de rust
van het ogenblik in de betrekkingen
tussen de grote mogendheden veel
belangrijker dan alle geruchtma
kende feiten van het ogenblik bij
elkaar.
Gerucht maken blijven de
gebeurtenissen in China. De
communisten hebben hun opmars
naar het Zuiden met kracht voort
gezet. Te Kanton neemt de regering
van de Kwomintang maatregelen
om gereed te zijn voor een ontrui
ming van de stad. Zij heet voor
nemens te zijn wederom naar
Tsjoenking, in de Westelijke diepte
van China uit te wijken. Dit heeft
zjj onder Japanse druk eveneens ge
daan en met succes Maar toen had
den zy bondgenoten in de rug, die
haar, zo goed en zo kwaad als het
ging, van het nodige, voorzagen. Nu
heeft zij feitelijk geen vrienden
meer.
Dat Amerika de hand heeft af
getrokken van Tsjiang Kai-Sjek
heeft Acheson zonder omwegen te
kennen gegeven. Amerika heeft
geen hoop meer op zijn onbekwaam
en corrupt bewind. Het beschouwt
Tsjiang als een verloren man. Wa
pens leveren kan hem niet redden,
zo zegt Washington, ofschoon het,
als het kans zag, gaarne de duivel
Mao Tse-Toeng met Beëlzebub
Tsjiang Kai-#5jek zou uitdrijven.
Tsjiangs troepen hebben altijd een
materieel overwicht gehad, in het
bijzonder in de lucht. Daaraan ligt
het niet. Maar het volk wilde de
nationale regering niet meer. zij had
niet meer het vertrouwen der troe
pen. De grote velds^gen werden al
le gemakkelijk beslist door het over
lopen van grote legers, altijd weer.
Waarom dan Tsjiang. nog wapens
verstrekt De Russen hebben dat
is intussen gebleken Mao niet
gewapend. Zij hebben dat blijkbaar
niet meer nodig geacht.
De afloop van de strijd in China
met de volledige zegepraal van de
communisten zou dus slechts een
kwestie van afstand en tijd zijn, als
het China niet was. het land van de
onverwachte wendingen. Maar hoe
het ook lope, Tsjiang zal men moe
ten afschrijven, en weinigen zullen
dit, om zijnentwille, met harteleed
doen.
IN BELGIë IS er nu een regering.
De toestand is er veel op
geklaard. De koning heeft te kennen
gegeven dat hij slechts aanspraak
zal maken op de troon, als in een
niet bindend plebisciet een be
langrijke meerderheid van het volk
voor zijn terugkeer stemt. Het ver
schil met zyn tegenstanders is en
kel nog, dat hy niet by voorbaat
verklaren wil, wat hij als een be
langrijke meerderheid zal beschou
wen.
De socialisten zijn niet voldoende
bevredigd om aan de regering deel
te nemen. Toch is de nieuwe rege
ring geen volgzame regering voor
de koning. De meeste liberalen zijn
tot zijn tegenstanders te rekenen,
en het is de bedoeling van dit be
wind, dat de verantwoordelijkheid
voor de oplossing van de konings
kwestie aangedurfd heeft, niet zon
der overleg met de socialisten te
werk te gaan. Voor de vrede in het
land en ook voor de toekomstige
positie van de dynastie is dit een
noodzakelijkheid.
Ondanks de opklaring blijft er
ruimte te over voor koppig geschil.
Het werd echter tijd dat het land
een regering kreeg.
Engelsman wint de
Fastnet-race
PLYMOUTH. De Fastnet race
is gewonnen door „Myth of Mal-
ham", het jacht van captain Illing-
worth (Gr.Br.). Zijn gecorrigeerde
tijd bedroeg 85 uur 30 min. 23 sec.
Capt. Illingworth heeft hiermede
voor de tweede maal de Fastnet-
race gewonnen. De bemanning van
de „Myth of Malham" bestond uit
negen koppen, waaronder twee
dames.
Het eerste jacht, dat de finish te
Plymouth passeerde, was de „La-
tifa" van Mason (Gr.Br.) doch de
gecorrigeerde tijd van dit jacht be
droeg 94 uur 58 min. 15 sec.
Het Nederlandse jacht van mr.
J. Cars „Olivier van Noort" is nog
steeds niet in Plymouth aangeko
men.
