(ÉR
VOORAL VOOR DE VROUW
Een bakje zeep
om te rillen
en een kwast
„Waar ken ik die meneer
ook al weer van
M'n moeder? Die begrijpt
er niets van
„Ik ga niet in de zaak
en toch
Inenten!
Nederlands oudste padvindster
omhelst Lady Baden Powell
Misdadige aanleg
Ruzie
HET MEXICAANSE
AFGODSBEELD.
Vrijdag 19 Augustus 1949
3
„Scheerkwast" noemden de kinderen en ..iv
Tineke Scheerkwast." Ze wee? n?s hoe fe erom hjndï-
misselijk van woede. Maar elke Woensdaemiddag kreee
ze een bakje zeep met een kwast en moest ze de klantlf
inzepen in haar vaders „kapsalon Ze rilde van de wiltt
vette brei. van het pappig celtnd dat d,e kwast maakte
prt-prt - op al die wangen En ze haatte de^grote
fPJ-i"1' »aar<>°°r ieder kind van sSÖo?
zei haar
haar kon zien staan.
..Ik zal haar die grosigheid wel afleren
vader.
„Ze is onze enigste protesteerde de moeder En toen
ze van school kwam kreeg die moeder haar zin Ze
hoefde nittin de zaak en mocht wel naar de kweek-
school, wat ze zo graag wilde.
Dat -as daar intern en ze kan er De
nog blij van vertellen. Hoe ze op
leefde in die veranderde sfeer. De
\ader. gegriefd, zat stil in een stoel
als ze een weekend thuis kwam. De
moeder, trots op de knappe dochter
stond zo'n ganse dag lekkers klaar
te maken.
Dit is echt gebeurd, al klinkt het
als een verhaal. Op een dag was er
Elke vrouw verandert door
het beroep van haar man.
Deze week onze tweede ont
moeting: Een vrouw, die met
haar smaak en werkkracht
haar man en zijn vak (kap
per) steunde.
een feest. Ze ging er heen in een
groene jurk met stroken Dat moet
de moeite waard zijn geweest want
ze heeft groene ogen en zwarte
speelse haren. Ze danste vaak met
dezelfde knaap en pas toen ze dacht
„Deze of nooit een", zei hij „Leuk
haar heb je. Maar *t is fout geknipt.
Ik zal het eens over doen
„Een kapper," schrok ze doch ze
bleef verliefd. Zes maanden lang.
dus verloofden ze zich. En omdat
het almaar duurde trouwden ze Ze
was toen net klaar op die kweek
school. ^De vader, het werk moe,
droeg de zaak over aan schoonzoon.
De pokkengevallen in Indonesië
en op schepen, varende uit dit ge
biedsdeel, wettigde de vraag of im
port van deze ziekte in Nederland
mogelijk is. Dit gevaar is. on
danks uitgebreide voorzorgsmaat
regelen zeker te duchten. Gezien
de uitermate slechte vaccinatie
toestand van de bevolking in
Nederland, zou dit een ramp bete
kenen. Met de meeste klem moet
dan ook worden aangeraden: alle
kinderen beneden de 2 jaar te doen
inenten en allen (ook volwasse
nen) die langer dan 3 jaar geleden
werden gevaccineerd, te doen her
inenten.
Het gevaar voor complicaties is
voor hen zeer gering Slechts zij
die ouder zijn dan 2 jaar en nog
nooit gevaccineerd zijn, dienen te
wachten, totdat het zich voordoen
van pokken in Nederland een al-
mene vaccinatie tot dwingende
noodzaak maakt.
Dr. H. A. Meurs
Wellicht ten overvloede wil ik er
nog eens op wijzen hoe gevaarlijk
het is kinderen boven de twee jaar
in te enten tegen pokken, voorzo
ver dit nog niet gebeurd is.
De beste leeftijd is tussen 5 en 12
maanden, want onder twee jaar is
het gevaar voor encephalitis denk
beeldig. Boven deze leeftijd is het
inenten voorlopig ongeschikt we
gens deze encephalitis-kansen. Wel
moeten kinderen die reeds inge
ënt zijn meer dan zeven jaar gele
den, opnieuw worden ingeënt,
waarbij evenmin gevaar bestaat.
Een in te enten kind moet van
te voren worden nagezien.
Dr. A. K. W. Arntzenius.
Zwart zo woru. er gefluisterd
heeft toch weer een plaats
veroverd. Die ivordt haar gegund
mits ze voorzien is van een kleu
rig etiquet. Handschoenentas,
zakdoekje of kralen moeten hel
getint zijn. Geel, groen, laven
delblauw zijn de kleuren. Dit
Franse meisje koos franjes-gar
nering, zo wit als sneeuw. Op
handschoenen en kapje.
oudjes verhuisden. De jonge
bruid kwam weer te wonen in de
straat, waar ze zo lang Tinc-ke
scheerkwast geheten had. ..Als je
maar weet. dat ik nooit wat met je
werk te maken wil hebben." zei ze.
„Na alles wat ik je verteld heb moet
je dat kunnen begrijper»."
Hij begreep dat ook wel maar hij
was jong en eerzuchtig. Hij wilde
de salon veranderen, uitbreiden,
's Avonds tekende hij in een apart
daarvoor bestemd schriftje hoe het
allemaal moest worden. Maar ja.
personeel is duur en geld was er
weinig. Tenslotte is ze gezwicht. Ze
is het vak gaan leren. Ze heeft gor
dijnen gemaakt voor de ramen en
een gordijn dwars door de salon. Er
kwam een bord buiten: coiffeur
voor dames en voor heren. En toen
het liep, durfden ze een verbouwing
aan. Lichte betimmering, ingebouw
de spiegels, hand-douches, droog-
kappen
Nu heeft ze nog altijd dat leuke
springerige haar. waarvan de da-
mcc n'on zeggen „Zoals U, zó wil
ik het hebbenMaar tussen d er
groene ogen is een kleine felle rim
pel. Een spoor van haar doorzetten,
durven en denken. Ze krijgt die niet
weg. met alle dure crèmes uit haar
étalage niet. Ze fronst zo'n ganse
werkdag want die is druk. Het be
spreekboek is dagelijks volgeboekt,
er zijn meisjes om te wassen en
meisjes om te knippen. Er is een
kassa en een garderobe.
Maar als ge er eens heen gaat en
ge vraagt haar, terwijl ze bezig is,
naar haar dochters, dan kan het zijn
dat ze u feestelijk aankijkt in de
spiegel.
„De ene speelt nu al schóóltje met
de póppen", zegt ze blij. En dan
vriendelijk maar zakelijk: „Van vo
ren iets korter dan van achteren?
Is dat de bedoeling?"
Spelbreker
„We moeten naar Amsterdam",
beweert ze. „dan naken we er een
gezellige dag van". Haar lang niet
afstotende vriendin mag ook mee.
Door hun vacantieachtig gedoe aan
gestoken zwicht ik. Een paar uur
later staan we in Amsterdam in een
loodrecht regentje. We vluchten in
een eethuis waar we onder het arg
wanend oog van een fossiele dien
ster boven onze stand schransen.
De dames werpen me speels, alsof i
het niets is. de plicht toe voorstel
len te doen. Voor de bioscoop trek
ken ze nuffig de neus op. Daar
voor hoeven ze niet naar Amster
dam te gaan. „De grachten bekij
ken" wijzen ze met het oog op het
weer gramrig af. Ons warm en
droog verblijf hebben we moeten
verlaten daartoe gedwongen door
de ongemoedelijkc leegte van de
geldbuidel Om niet in de regen te
staan, schuilen we trapsgewijs bo
ven elkaar in een luguber portiek.
„Laten we naar een museum gaan"
stel ik cultureel voor. Deze Don
Quichotene wordt door een zo dui
delijk waarneembaar zwijgen be
groet. dat ik er nog kleiner van
wordt. Als ze mijn armoede aan
amusante invallen onder de neus
gaan wrijven wordt het me te veel
Met een droevig restje grandezza
geef ik ze hun retourtje, met de
mededeling, dat ze het nu maar zelf
moeten uitknobbelen, maar dat ik
naar huis terug ga. „Ja. als je zo
gaat doen. vinden wij er ook niks
an." zeggen ze. Ze volgen me nat en
trots. Thuisgekomen zeg ik: .Een ge
zellige dag. Even een stukje eten in
Amsterdam. Dat doe ik vast meer."
IN DE STUDIO'S VAN HOLLYWOOD
Van de illusies blijft weinig over
Een bezoek aan de studio's van
de „20th Century Fox" leek mij
te interessant om te missen en zo
braken we een middag uit om dit
bedrijf te zien.
Relaties hadden gezorgd, dat we
een introductie kregen en zodoen
de duurde het niet lang of we
mochten het heiligdom binnen. We
moesten ons melden bij de portier
van het schitterend ingerichte kan
toorgebouw, maar deze deed de
deur niet eerder open, voordat hij
geinformeerd had of de invitatie
echt was.
We begonnen onze visite met
een bezoek te brengen aan het
grote restaurant, waar juist de
lunch plaats had Onze begeleider
vertelde, dat in twee grote groe
pen werd geluncht opdat zo wei-
HARTELIJK WELKOM VOOR CHIEF GUIDE
Bezoek aan internationale cursus voor
kabouterleidsters op Buitenzorg
(Van een onzer verslaggevers)
BAARN. Alsof iU thuis kwam na een langdurige afwexlgheld. so
heeft de Chief Guide of the world. Lady Olive Baden Powell of Gil well
Donderdagmiddag haar Intrede gedaan op „Buitenzorg", het nog gloed
nieuwe nationale centrum van het Nederlandse Padvindsters Gilde. Bijna
een kwartier had de beminnelijke eerste padvlndstcr ter wereld er voor
nodig om de vijftig meter van de Inrit naar de deur van het hoofdgebouw
af te leggen. Enkele honderden leden van het Gilde, die toevallig op het
terrein kampeerden, waren op het gerucht van haar komst naar de oprij
laan gestormd cn bereidden de grijze, In lichtblauw uniform gestoken
vrouw een spontane ontvangst.
In een vrouwenkamp op Suma
tra ruilde ik twee luiers tegen
..Gone with the wind" Een film-
uitgave met gekleurde platen. Vi
vian Leigh en Clark Gable ge
kleurd op de kaft. Vivian als Scar
lett O'Hara. poes mooi. Clark Ga
ble als de liefhebbende, gekwelde
Rhett Butler.
Ze mogen zeggen wat ze willen
van dit boek dat 's werelds dave-
rendste best seller geworden is' ik
heb het jaren meegesjouwd van
kamp naar kamp met de luiers, de
pot en de armzalige rest.
Of Scarlett nu vocht met Rhett.
stiekem liefdesbrieven las van haar
rivale, schold op haar taille of eten
stal: ik vrat de letters 391 blad-
zijdei. kleine druk. twee kolommen
op elk blad. Daarom: er moet iets
ziin met dit lijvige verhaal, 't Is
niet alleen omdat het geraffineerd
in elkaar zit 's werelds meest ge
kochte boek (behalve de bijbel).
Margaret Mitchell was 31 jaar toen
ze het na jaren werken af had. 't
Was de dag na verschijning uitver
kocht. Acht millioen exemplaren in
veertig verschillende talen, in der
tig landen. Nu Margaret dood is
heb ik het nare gevoel dat het nu
helemaal uit is met Scarlett O'Ha
ra. Tijden hoopte ik kinderlijk op
een vervolg omdat ik niet verdra
gen kon dat het zo miserabel ein
digde.
„Die Scarlett is een hysterica",
zegt een literaire vriend. ..En dat
boek is een draak".
„Wil je zwijgen", dreig ik Ik
kan het nóg niet hebben.
door
FANNY
Blankers-Kocn
nig mogelijk arbeidstijd verloren
gaat.
Reeds de entree was leuk, omdat
het een komen en gaan was van
artisten, die allemaal in hun werk
pak je waren. De moderne stalen
kapstok leek zijn tijd ver vooruit,
want hij was behangen met aller
lei jasjes en hoeden uit de 19e
eeuw.
Toen voor ons een tafel was
•rijgemaakt, keek ik natuurlijk di
rect nieuwsgierig om mij heen of
ik bekende filmstars kon ontdek
ken.
Geen drie meter van ons van
daan zat een blonde schoonheid,
die Betty Crawford bleek te zijn,
terwijl even later een alleraardigst
meisje passeerde, dat naar de
naam Ann Sheridan luisterde.
Verder weg tegen de muur van
het restaurant zag ik een gezicht
dat mij heel bekend voorkwam,
maar dat ik toch niet thuis kon
brengen. Het bleek Cary Grant te
zijn. die op zijn gemak van zijn
lunch genoot en links en rechts
korte praatjes maakte. Onze bege
leider vertelde, dat hij een aller
aardigste kerel is, die behalve voor
zijn werk, voor veel andere dingen
grote belangstelling heeft.
Na een voortreffelijke lunch te
hebben gehad, gingen we per auto.
want dit complex is een der groot
ste, naar een van de zeventien
studio's, di<* de 20th Century Fox
bezit. Grote stenen gebouwen,
minstens twee verdiepingen hoog
van onze huizen.
Men was bezig een film te ma
ken, die het Amerikaanse leven ty
peerde omstreeks de negentiende
eeuw in Chicago.
De scène speelde in een café, met
een reusachtige toonbank, waarvoor
zich tientallen mensen bewogen.
Op de voorgrond stond een piano,
waarachter Victor Nature zat, met
wie ik al spoedig op een plaatje
werd vereeuwigd. Zijn piano was
echter een stomme, want geluid
kwam er niet uit. Hij trommelde
maar zo'n beetje met zijn handen
heen en weer, terwijl even hoger
buiten het bereik van de lens, de
echte pianist de dansmuziek ten
gehore bracht.
Tot vier maal toe werd de scène
overgenomen, omdat de regisseur
steeds niet tevreden was. Dan wa
ren de figuranten niet enthousiast
genoeg, dan was er te weinig rook
te zien. Het laatste had to' gevolg,
dat een klein mannetje fnorm
zwaar aan zijn sigaar oegon te
trekken en reusachtige rookwolken
uitblies. De gelegenheidsgezichten,
die telkenmale werden getrokken,
als het spel weer begon, waren
kostelijk. Het grootste medelijden
had ik met het mannetje, dat tot
viermaal toe een stepdans moest
weggeven van enige minuten lang.
Hij transpireerde in zijn oud model
jasje, dat het niet mooi meer was.
Na het bezoek aan deze studio
maakten we een tocht over het
grote complex. Onze begeleider
scheen er genoegen in te scheppen
ons precies te vertellen, hoe met
allerlei hulpmiddelen de werke
lijkheid wordt benaderd. Maar als
je ziet, dat zeeslagen, scheepsram
pen in een groot bassin plaatsheb
ben, waarin zelfs een zelfmoorde
naar moeite zou hebben zich te
verdrinken, begreep ik, waarom
een bezoek aan de studio's bij uit
zondering wordt verleend. Het
neemt alle illusies weg.
Maar ik hield bewondering over
voor de wijze, waarop ze het voor
elkaar brengen.
Nog meer na de rondgang door
de enorme grote magazijnen, vol
met meubels, schilderijen, auto's
enz. enz. uit alle tijdperken. Veel
was echt, maar veel ook nage
maakt door kundige vaklieden, die
hiermede soms maanden werk heb
ben. Ten koste van alles wil men
namelijk vermijden, dat de bios
coopbezoekers fouten zouden zien.
Het filmen zelf trok mij niet.
Het leek mij door de vele herha
lingen zeer moeilijk en de beroeps
glimlachjes moeten tot de zwaar
ste opgave van de filmstars beho
ren. Ze mogen enorm grote salaris
sen verdienen, maar deze krijgen
ze niet cadeau.
„Wij hebben ons reuze geamuseerd"
zeggen ze vinnig, „totdat JU zo ver
velend ging doen." Gearmd lopen ze
de deur uit. Mijn vrouw steekt haar
hoofd nog even om de hoek. „Spel
breker!" zegt ze.
lige
lek-
„Heeft ons kind een misdadii
aanleg?" vragen ouders, die ontde!
ken dat hun kind steelt. Ze pogen
door toepassing van strenge straffen
het kind voor verdere morele ont
sporing te behoeden. Zonder succes,
Dit bewijst, dat het „stevige aan
pakken" als opvoedkundig wapen
nutteloos is. Wie het kind van zijn
„fout" wil afhelpen moet het eerst
begrijpen. Kinderen die stelen heb
ben meestal een diep verborgen ge
voel van misdeeldheid, en lijden
onder dcmeestal onbewuste voor
stelling tederjieid te ontberen.
Schrijnende weemoed gaat in zo'n
geval schuil achter uitdagende on
handelbaarheid. Natuurlijk cn sterk
is de drift, die het doet verlangen
naar tedere liefde. Wanneer deze
behoefte onvoldoende bevredigd
wordt, maakt het onbewuste ziele-
leven van het kind zich er meester
van en komt een nerveus symptoom
tot stand, in dit geval: het stelen.
Bijzonder duidelijk bleek dat bij een
klein meisje, dat veel liefde moest
missen, zich onhebbelijk gedroeg en
herhaaldelijk moeders portemonnaie
plunderde. Innerlijk (volkomen on
bewust) redeneerde het kind: „als
ik van moeder iets waardevols
(liefde) niet krijg, dan steel ik iets
waardevols (geld). Het stelen van
het geld betekende voor het onbe
wuste van het kind niets anders,
dan dat het zich liefde iets waar
devols van moeder toeeigende.
Hieruit blijkt dat het niet kan baten
een dergelijke afwijking met straf
fen te lijf te gaan. Het kind voelt
zich dan nog eenzamer door de
morele vernedering die het onder
gaat en zal daardoor eerst recht
vasthouden aan de nerveuze vorm
van het „liefde-roven."
't Jochie dat zoontje ineens z'n
beste vriend noemt is klein cn bleek
met smalle oogjes en geen enkele
voortand.
„Ze waren rot," zegt hij kalm.
„Wat doe je d'r aan?"
Zulk een zin verraadt wijsheid.
Daar blijft het ook niet bij. „In spe
len heb ik geen zin," vertelt hij, ,,'k
Wil liever praten over de wereld
„Ook goed." knikt zoontje. Zo zitten
ze naast elkaar in het gras en kijken
ongewoon plechtig.
„Vroeger," praat 't vriendje,
„stond de horizon op de zee. Maar
dat is nou niet meer."
„Nee," beaamt zoontje. „Néé."
„En d'er was vuur onder de grond.
Dat knalde wel es naarbuitcn. Maar
altijd in Amerika. Nooit hier."
,Nee," zucht zoontje dromerig.
„Nee." En dan wat critischer: „Wie
zegt dat eigenlhk?"
„Me Vader, die weet alles. Hij heb
een fietsenstalling met millioen fiet
sen."
„Mijn vader is bij de krant."
„Krantc liege," troeft 't vriendje.
,,'s Nietes", hapt zoontje.
,,'s Welles."
Ineens rukken en trekken ze aan
elkaar. Zoontje neemt een sprong, 't
vriendje sjort zich los en holt naar
het hek. „Pierebak," gilt hij. „Vuile
pierebak."
Zoontje rent hem na. Is te laat en
moet z'n woede in woorden omzet
ten. „Je vader is van plèstik", krijst
hij. En daarmee is de kous af.
's Avonds onvergetelijk
kampvuur
Welhaast ieder van dc opgewon
den meisjes drukte zij dc linker
hand Allerhartelijkst was het
weerzien van Lady Baden Powell
met Nederlands oudste padvind-
stcr, mej. E H. Piepers uit Bilt-
hoven, nog ouder en al veel grijzer
dan zij zelf. Tot grote vreugde
van de meisjes drukten die twee
elkaar stevig in de armen. Enige
Amerikaanse padvindsters, voor
vier weken in het centrum aan
het werk. waren druk in de weer
met fototoestellen, om thuis een
staaltje van die Europese sponta
neïteit te kunnen laten zien.
Het driedaags bezoek van Lady
Baden Powell c'raagt geen officieel
karakter. Op Schiphol, waar zij
twee uur te voren, vroeger dan
was verwacht, met het lijntoestel
uit Londen aankwam, waren daar
om alleen de presidente van het
Gilde, mevrouw E. van den Bosch-
de Jongh, en enige andere hoofd
bestuursleden aanwezig. Behalve
om zich op de oogte te stellen
van de gang van zaken bij de in
ternationale cursus voor kabouter-
leidsters op „Buitenzorg", kwam
de Chief Guide ok naar ons land,
om kennis te maken met de R.K.
Gidsen Beweging, sedert enige tijd
in het wereldverband van de pad
vindsters opgenomen
Hoewel het èn naar Engelse èn
naar Nederlandse begrippen tijd
voor een kop th:c was, toen Lady
Baden Powell eindelijk de direc
trice van het centrum, mej. Van
Dam, aan de glazen deuren van
het witte huis V m begroeten, had
zij er allerminst bezwaar tegen, die
verfrissing nog even onder de
thecmuts te laten. Jonge vrouwen
uit twaalf landen, deelneemsters
aan de cursus, stonden haar im
mers, in een wijde kring om een
grote paddestoel geschaard, op te
wachten. Met de armen naar hen
allen uitgespreid trad zij in hun mid
den, om zich door de vertegen
woordigsters van elk land apart in
hun eigen taal te horen begroeten.
En al verstond Lady Baden Powell
het „Glad to meet you" van haar
landgenoten en de Canadese meis
jes beter dan het „Ghia Chara"
van de Griekse mademoiselle Vre-
tos, begrepen heeft ze de strekking
van al die welgemeende woorden
zeker.
De hele verdere dag en nog de
lange avond bovendien hebben de
tijdelijke bewoonsters van „Bui
tenzorg" hun grote voorgangster in
hun midden gehad. En 's avonds
bij het kampvuur waren ze er trots
op, met haar de zusterketen te
mogen vormen.
„HOW LOVELY Lady Baden
Powell (links) kon geen woor
den genoeg vinden om dc direc
trice van ..Buitenzorg", mej. Van
Dam die zij hier begroet van haar
voldoening over de ontvangst
te doen blijken. De presidente
van het N.P.G. mevrouw E. van
den Boschdc Jongh (rechts) is
er ook al over in de molken.
DE moeder van vijfenveertig heeft bijna nooit besef van de bijzonder
moeilijke perikelen in het leven van haar dochter van achttien. Gek
is dat, en toch heeft die moeder het allemaal ook zelf meegemaakt en nu,
na een goeie vijfentwintig jaar is ze het blijkbaar helemaal weer verge-
ten, die hele tijd vol emoties. Toen ik met ja vader verloofd was, vertelt gaten, dat het een gezellig knap
moederen de verhalen die dan komen, zijn altijd verhalen van hoe meisje is, dat ze natuurlijk over
het toen hoorde en wat je toen allemaal niet mocht, maar van het begin een half jaar wel de ware Josef
van de verloving met vader en wat daaraan voorafging, weet zij maar zal vinden, maar daarom is dit
bitter weinig meer, of in elk geval vindt zij dat niet meer belangrijk, don toch maar een grote en ellen
dige ervaring.
Het zuchten en het piekeren en in hun bakvisjaren of iets daarbo- Een moeder moest zich op zo'n
het wachten en het smachten en ven. We zijn geneigd om het vol- moment even terugdenken m haar
het helpt nooit om aan iemand, die
verdriet heeft te zeggen: dat ver
driet van jou is niet diep. Al is het
erg, het gaat gauw weer over. Dat
is nooit een troost; integendeel, dat
verdriet is het enige waaraan het
meisje zich nog vastklamp en voor
zichzelf neemt ze 't heel serieus en
het geeft een gevoel van oneindige
eenzaamheid, als er dan in haar
omgeving om gegniffeld wordt. Na
tuurlijk. iedereen heeft wel in de
het romantiseren Wij weten niet
meer, dat we urenlang konden dro
men op ons kamertje, over de Hij
met een grote H. Dat we verschrik
kelijk sentimentele romans lazen,
waar we over jankten in bed. We
weten niet meer dat we lekker
twee jongens tégen elkaar uitspeel
den en dat we in onze verbeelding
van ons zelf een heldin maakten,
een soort femme fatale- We weten
ook niet meer, hoe 't was. toen we
voor 't eerst ontdekten, dat we er
best leuk uitzagen, en toch was dat
toen een geweldige gebeurtenis.
Och, 't is niet erg, dat de moeder
dat allemaal weer vergeten is, er
is van al die romantiek ook in der
komen te negligeren en vooral de eigen jongemeisjesjaren en probe-
moeder doet dan altijd erg stoer: ren terug te vinden wat haar in die
Och kind. zegt ze luchtig, je komt tijd de grootste emoties gaf. Waar-
Ex-koning Carol blijft bij
madame Lupescu
LISSABON. Ex-koning Carol
van Roemenië is Donderdagavond
wederom kerkelijk gehuwd met
madame Lupescu, met wie hij
reeds eerder in Brazilië in het hu
welijk was getreden toen zij zo
ziek was, dat men voor haar leven
vreesde. Dit nieuwe kerkelijk hu
welijk was voor velen een verras
sing, want onlangs deden geruch
ten de ronde, dat Carol van ma
dame Lupescu wilde scheiden om
een nieuw huwelijk aan te gaan
met de ex-koningin, de moeder
van ex-koning Michael.
De kerkelijke inzegening werd
verricht door Martinian Ivanovitsj,
in tegenwoordigheid van enkele
vrienden van de ex-koning.
Carol heeft madame Lupescu, de
dochter van een Joodse apotheker
en gescheiden vrouw van een
lcger-kapitein, voor het eerst ont
moet in 1923, toen hij gehuwd was
met prinses Helena van Grieken
land. Twee jaar later, nadat aan
madame Lupescu verzocht was het
land te verlaten, deed hij afstand
van de Roemeense troon. In 1930
keerde hij terug in gezelschap van
madame Lupescu, doch tien jaar
later verliet hij, na abdicatie, Roe
menië opnieuw.
Marg. Mitchell begraven
als een vorstin
ATLANTA. Marc Mitchell',
stadgenoten hebben van haar begra
fenis iets gemaakt, waar nog lang
over zal worden nagepraat.
Dc burgemeester sloot dc stad, zo-
dat iedereen te voet naar de kerk
moest voor Margaret's uitvaart
dienst. Toen dc kerk zo vol was dat
er niemand meer bij-kon, werden
buiten allerlei menigten geformeerd
langs de weg naar dc begraafplaats.
Niemand of hij was diep onder de
indruk. Op het uur van dc begrafe
nis knielde, in z'n gevangeniscel, de
taxi-chauffeur Gravitt die Marg.
Mitchell heeft aangereden cn die nu
beschuldigd wordt van dood door
schuld, naast zijn krib om voor Mar
garet te bidden. Op zijn brits lag de
bijbel, opengeslagen by het hoofd
stuk Samuel.
Gravitt zeide tot zijn cipiers: ,,'k
Had liever gehad dat ik aangereden
was. Waarom heeft men mij niet
naar haar begrafenis laten gaan
(Ing. bied.)
Vacantielectuur
er wel weer overheen. Vooruit, eet
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
nog een boterham, je moet er 't
eten niet voor laten, ik heb altijd
gezegd dat dat geen jongen voor
jou was. Ik zei het je toch, je had
die knul allang moeten laten schie-
ten. En bedenk, kind, zo zegt de u.artc»i uc
daad weinig meer over. En per slot moeder steevast: Het gaat allemaal toen zei hij en toen zei ik
komt het meisje alleen tot al die
ontdekkingen en zal ze toch nooit
haar moeder precies aan de neus
hangen wat er allemaal in haar
om gaat aan geweldige Storm en
Drang.
Maar wel vind ik het over het
algemeen vrij harteloos, zoals wij
oudere vrouwen een meisje behan
delen dat een teleurstelling heeft
gehad „Wanneer het uit is"! Dat is
toch iets wat de meeste vrouwen
toch wel eens hebben meegemaakt
over, je zal eens zien over een jaar
weet je er niets meer van. En niet
zelden worden er in 't gezin zelfs
grapjes gemaakt over grote zus die
een ongelukkige liefde heeft en
kwijnt.
Dat is bijzonder naar en dat
komt allemaal omdat we zelf ver-
schijnlijk was het ook dc helde,
want dat is nu eenmaal zo. Ais ze
zich dat goed indenkt zal ze niet
meer met zulke nuchtere troost
woorden bij haar dochter aanko
men. Ze vindt net i.u inderdaad
niet meer belangrijk, maar ze moet
bedenken: De dingen zijn zo be
langrijk als je ze voélt! En dan kan
ze toch wel eens 's avonds naar het
kamertje van haar Loes of Mies
of Trees gaan en zeggen: Kom. en
vertel nou 's hoe komt het eigen
lijk.
Dan krijgt ze natuurlijk onder
tranen de hele historie van: En
.en
eerst had hij nog gezegdAls
Loes dan haar hele hart heeft ge
lucht en merkt dat moeder er iets
van snapt en vooral dat moeder
zelf vroeger ook zo iets bij de hand
heeft gehad, dan is er in ieder ge
val een groot stuk eenzaamheid
verdwenen en bovendien is het
geten zijn hoe hevig, hoe ontzaglijk wantrouwen niet geschokt. Want
sterk die gevoelens zijn. veel hevi
ger, dan we ze later nog zullen be
leven. Ook minder diep en minder
onherstelbaar, dat is waar, maar
hoeveel meisjes zijn er niet, die
schouderophalend zeggen: M'n
moeder? Die begrijpt er niets van.
Nee, die vertel ik nooit meer wat
De eens zo trotse driema.ster van
kapitein Wolter zit nu al sinds 70
jaar in het Noordpoolijs. Kapitein
Rob heeft hem nu ontdekt. Maar
hij heeft nog meer ontdekt en dat
dat ls te lezen ln
Voorradig zijn:
a Peer de Schuymer
b Kapitein Rob in China
c 24000 mijlen Oceaanrace
d Het geheim van de Bosplaat
e De vallei der vergeten wereld
f Terugkeer van Peer
de schuymer
g Mysterie van het
zevengesternte
De prijs van deze kloeke boekjes
bedraagt slecht?: f 0 75 per stuk.
Verkrijgbaar bij dc bezorger
van dit blad
Sparen voor vacanticreis
<loor zegeltjes
DEN HAAG Het zaj voortaan
mogciyk zijn v&cantieroisjes te ma
ken door zegels te Kopen van „De
Nederlandse Rcls.spaarkas". Het
voordeel, dat deze organ'satle biedt,
is niet alleen, dat de toekomstige
reiziger het gehele jaar door op ge
makkelijke manier 'kan snaren door
deze zegeltjes te kopen by z(jn vak
vereniging, werkgever of by een
winkelier, maar ook, dat hy de ze
gels vijf procent goedkoper ontvangt
dan deze nad »rhand by gebruik voor
de reis zullen zJjn Dc bedoeling Is,
dat de koper van de zegels zyn vol
ledige vrijhe'd behoudt hoe hy zyn
vacantie wenst in te richten.
In de reisspaarkas werken de drie
vp "".trales NVV, KAB en CNV
on ïeer samen rret reisvereni-
gingen, de Nederlandse Spoorwegen
de ANWB en hot Ministerie van
Sociale Zaken.
Arbeiders tegen kon-
Leopold in het geweer
geroepen
BRUSSEL. De Belgische Socia
listische Partij heeft een beroep ge
daan op de arbeidersklasse in het
gehele land, weerstand te bieden
aan elke poging om koning Leo
pold weer op de troon te brengen.
In het beroep, dat de handtekenin
gen draagt van Max Buset, de par
tijvoorzitter en andere vooraan
staande socialisten en personen uit
de vakbeweging, worden de arbei
ders tevens gewaarschuwd tegen
wat genoemd wordt de reactionnai-
re neigingen van de nieuwe coali
tieregering van katholieken cn
liberalen. „Eén ding moet niet ge
beuren, aldus de oproep. „De te
rugkeer van koning Leopold III".
Dit zou de overwinning van de col
laborateurs en de kerkelijke reac
tie heiligen. Wat er ook gebeure,
gij moet bereid zijn voor uw optre
den te bewijzen voor het te laat
is dat gij niet zult toegeven aan
Leopoldistische en fascistische ma
noeuvres.'
De Belgische Senaat heeft giste
ren met 99 stemmen (katholieken
en liberalen) tegen 51 stemmen
(socialisten en communisten) en
een onthouding zijn vertrouwen in
de nieuwe regering uitgesproken.
Auto met badhanddoeken
in een sloot
CHAAM. Een luxe personen
auto, achterin geheel volgeladen
met badhanddoeken, is op de
vlucht voor commiezen van de
invoerrechten en accijnzen bij
Chaam in een sloot gereden. De
auto kv/am uit België met smok
kelwaar en werd achtervolgd, toen
de bestuurder geen gehoor gaf aan
het stopteken van de douane.
De inzittenden sprongen bij het
ongeluk uit de wagen en zagen
kans te ontkomen.
