Vï« ij.
Kleine gids
Diergaarde
Blijdorp
voor een bezoek aan
SYRIË bevindt zich op
het hellend vlak
T°
r~
PisdtuphoA (pauw
KONINKLIJKE
&M.JAADSMA
Parlementaire enquête vergt
meer dan twee jaar
r
4
Zaterdag 20 Aug. 1949
De apenrots, waar de grote en
kleine bezoekers van de Dier
gaarde Blijdorp nooit op uitgeke
ken raken.
Geef geen worstvelletjes aan de apen en
geen frujetta aan de leeuwenbaby
1LJ ET lieve kind zegt:
„Zeg nou eens koppiekrauwmaar Lorre, die bijna een hoogstand
je maakt van het genot onder z'n kuif gekriebeld te worden, laat alleen
maar een geluid horen, dat men „spinnen" zou kunnen noemen, als het
niet een beetje te dwaas was om een papegaai met een poes te vergelijken.
„Koppiekrauw... koppiekrauw..." en wanneer het gevlei onbeantwoord
blijft, is plotseling de liefde uit en wordt het lieve kind een boos kind, dat
een lelijk woord zegt en de papegaai nijdig aan z'n gekleurde staart trekt.
Hier is kennelijk een klein misverstand, dat misschien z'n oorsprong
vindt in de huiselijke kring, of op school of tussen vriendinnetjes, die uit
Diergaarde Blijdorp zijn thuis gekomen en er over hebben opgeschept, dat
een papegaai „koppipkrauw" liceft gezegd.
en het liefst die dieren, waarin ze
iets van zichzelf terugzien. Bijvoor
beeld' meneer Jansen zou het
eens in z'n hoofd moeten halen om
de reptielen aan laten we zeggen
meneer Ouwehand te verkopen, die
toch al duizend krokodillen heeft
en nog wel wat van dat gebroed
erbij kan gebruiken. Dan zou het
protesten regenen en iedereen ver
ontwaardigd vragen: „Waarom
hebben we in Diergaarde Blijdorp
geen slangen?" Maar meneer Jan
sen heeft slangen grote en
kleine en de mensen drentelen
er voorbij. Soms wil er een kleine
dreumes blijven staan, doch z'n
Giraffe eet alleen
wilgentakken
Mensen grote en kleine men
sen in een diergaarde, zij wil
len eigenlijk qfllcmaal hetzelfde.
Een kraanvogel op twee poten is
niks bijzonders, maar daar staat
me zo'n beest op één lange, dunne
poot, „Kijk es," zegt Jantje, „hij
hep maar één poot.
Snappie nou. juffrouw, hoe
zo'n beest het uithoudt. En als 't
nou nog een flinke stevige poot
was, maar het toppie van een vis
hengel is er sterk bijHet
doet me weer denken aan het be
kende verhaal van de bediende,
die de verleiding niet had kunnen
weerstaan om van een kraanvogel
een poot op te eten en toen stijf en
koppig tegen z'n meester volhield,
dat kraanvogels maar één poot
hebben. „Kijk maar," zei hij de
volgende dag, toen ze even aan de
Nijl gingen kijken, „daar staan
ze!"
Ik zal je bewijzen, dat je
liegt," zei de meester en hij klapte
in z'n handen, waarna de kraan
vogels bij het opvliegen hun twee
de poot lieten zien. Nou.
zei de meester triomfantelijk,
waarop de schavuit antwoordde:
„U hadt gisteravond in uw handen
moeten klappen.
Zo ver komt het hier niet. De
ene poot van de kraanvogel wordt
door niemand betwist, want hot
zien van z'n tweede poot zou im
mers niets bijzonders zijn. Komen
wc bij de ooievaars, dan vraagt
Jantje: „Mammie, welke ooievaar
heeft broertje gebracht...." Die
daar, zegt mammie en ze wijst zo
maar een steltloper aan. Maar zo
gemakkelijk is Jantje niet te over
tuigen, want hij informeert hoe
ze dat kan zien. Weer brengt de
ene poot redding en mammie heeft
geluk, dat de steltloper, die er
naast staat, juist(op dat ogenblik
statig naar een kikker toewandelt,
die brutaal z'n kop boven het
water uitsteekt. Jantje vergeet om
te vragen, waar de ooievaar klein
broertje vandaan heeft gehaald,
maar dat vraagt hij nog wel eens
aan meneer Jansen, de adjunct
directeur van de diergaarde, die
regelmatig van zulk soort briefjes
ontvangt en dan altijd plichtge
trouw doorgeeft aan de oppasser
van de steltlopers. Wat d i e ermee
doet is om geen ongenoegen
met de lezers te krijgen een
zaak, die hem alleen aangaat.
Dieren zien II aan
Er is een film geweest en ook
een boek van deze titel, doch hei
is. met permissie, precies anders
om: de mensen zien de dieren aan
moeder trekt hem mee
„Wat zie je d'r nou aan.
kan verdwijnen en Jantje, die op
het hek geklommen is, gooit er een
snoepje in. Ik verwacht een ver
ontwaardigd gesnuif van het beest,
want waar in de Nijl. waar deze
merrie toch oorspronkelijk van
daan komt, vind je frujetta....?
Maar nee hoor. Dit voorwereldlijk
dier, waarvan als ik het goed weet
het ras aan het uitsterven is, houdt
van een snoepje en hippopotamus
junior zou ook wel z'n bekje open
doen als hij maar niet zo verlegen
was.
Hetzelfde zie ik bij de olifanten,
die waarschijnlijk ook karrevrach-
ten van deze zoetigheid naar bin
nen krijgen, getuige de vlotheid,
waarmee zij in de korte poze van
mijn nabijheid,.frujetta's consume
ren. Als meneer Jansen er vrede
mee heeft, heb ik het ook, maar
het is beslist frujetta over de balk
gesmeten om er een leeuw of een
tijger of een panter mee te verlei
den. Zelfs de leeuwenwelp, die zo
langzamerhand te groot wordt voor
z'n min, de hond, trekt er z'n neus
voor op en giraffes, mijne vrienden
en vriendinnen, eten heus alleen
ma&r wilgentakken.
In dit voederen der dieren, al is
het ook met kilo's snoepgoed, zit
de slangen blijft de „Karrebies"
gesloten, voor hen geen kaakjes,
geen frujetta, die blijven bewaard
voor de nijlpaarden, de olifanten,
de wasbeertjes, ja zelfs nog voor
de tijger, die onverschillig met z'n
rug naar het publiek toe ligt te
maffen.
Ik heb me er nooit zo in ver
diept, wat een olifant of een nijl
paard of een wasbeertje iedere dag
op z'n bord krijgt, doch wat het
mag zijn, geen frujetta. Ik zie daar
een hippopotamus, met een klein
hippopotamusje aan d'r staart uit
een bij d'r omvang kinderachtig
wasbakje haar kolossale gestalte
omhoogstuwen, ik zie een bek
opengaan, waarin een kruiwagen
De verstandhouding tussen hond-
min en leeuwenbaby is nog goed,
maar zo langzamerhand wordt
het tijd om naar een andere be
huizing voor Afrika-junior om
te zien.
Kilo's snoepgoed verdwijnen in
de slurf van de dikhuiden die al
les met gelijkmatige pret in de
bek stoppen. Frujetta? Goed,
maar geen proppen papier en af
val.
een enorme bron van hartelijkheid
en daarom moet niemand er een
kwaad woord van zeggen. „Wie
niet geeft, wat hij heeft, is niet
waard dat hij leeft," wordt hier
dagelijks in toepassing gebracht.
Maar doe het met verstand en
geef geen worst velletjes aan de
apen en frujetta aan de leeuwen
baby. En als ik, zoals ik een klei
ne dreumes zag doen, proppen pa
pier m de olifant z'n slurf zie stop
pen, houd ik m'n hart vast, want
van papier houden deze dikhuiden
beslist niet en ze hebben er een
hekel aan om voor de gek gehou
den te worden. Voor een te grote
familiariteit zou ik ook nog willen
waarschuwen. De juffrouw, die
haar hand door de tralies steekt
om een panter achter z'n oren te
krabben, kan veel beter onmiddel
lijk de G.G.D. op bellen en een
leeuwtje, hoe klein en schattig
ook, is geen kleine poes. Heus niet.
Koningin danste de
zevensprong
(Vervolg van de voorpag.)
Maar haar gezicht staat ock ern
stig. Daar is trouwens alle reden
voor, want het is met alleen de zon
zijde, welke door deze tentoonstel
ling waaraan drie jaren van
voorbereiding ten grondslag liggen
wordt belicht. Er zijn ontstellen,
de cijfers te lezen. Of is het niet
schrikbarend, dat elk jaar onge
veer 4500 kinderen voor de kinder
rechter moeten verschijnen, dat
jaarlijks 4000 onwettige kinderen
worden geboren en ongeveer 8800
kinderen bij een echtscheiding zijn
betrokken?
Overvloed van gegevens
De tentoonstelling, welke In het
R.A.I.-gebouw 'n Amsterdam wordt
gehouden, put het onderwerp niet
uit noch de bezoeker. Maar wel
stelt'zij aan de belangstellende ho
ge eisen. Er is een overvloed van
gegevens verzameld, die echter op
een voortreffelijke en overzichtelijke
wijze ztfn gerangschikt. Daartoe
werkt een indeling in vijf afdelin
gen: Gezin, Kinderhygiënc, Onder
wijs, Kinderbescherming en Vor
ming Buiten Schoolverband uitste
kend mee. Er is een sterke nadruk
gelegd op een snel kunnen obser
veren, al moet men nist denken met
een oppervlakkige beschouwing
klaar te komen. Om het doel te be
reiken is een veelvuldig gebruik ge
maakt van foto's, welke een beeld
geven van bestaande toestanden ten
aanzien van de huisvesting, de ont
spanning en het onderwijs. Maar
men is bij het bestaande niet blij
ven staan. Daarnaast zjjn ter ver
gelijking in vele gevallen, de wen
sen, hetzij door tekening of maquet
te kenbaar gemaakt.
Zelfwerkzaamheid
Heel het brede terrein van de sa
menleving gezin, school, kerk,
arbeid en liefhebberijen is in de
expositie betrokken. Van de prae-
natale .zorg tot het kind volwassen
is wordt zijn terrein verkend, in
kaart gebracht en gecultiveerd,
maar het kind wc t geen harnas
aangelegd. Er is ee^ duidelijk stre
ven merkbaar naar een harmonische
ontplooiing en ontwikkeling. De
zelfwerkzaamheid vormt een be
langrijk element in dit proces. Tel
kens weer komt men op de expositie
dan ook weer de jeugd tegen, bij
arbeid en spel. Zo zal het zijn ge
durende de weken dat de tentoon
stelling geopend is en zo was het
ook gistermiddag. Plotseling stond
er voor de Koningin op een paar pas
afstand een prachtig Amsterdams
joch, zijn haren wat "erward en aan
zijn voeten een paar tennisschoenen,
die eens wit waren geweest, maar
waar olie of andere kwalhke stof
fen hun sporen hadden achtergela
ten. Hij kijkt vol intersse. maar
moet dan het gezelschap verlaten.
Toch duikt hij telkens opnieuw
op, en als de Koningin een voorstel
ling in het kindercircus „Elleboog"
bijwoont zit hij op enkele meters
afstand. Ook die voorstelling is weer
een prachtig moment tijdens de
rondgang. Twee stoelen stevig te
gen elkaar gebonden, bedekt met
een of ander kleed en versierd met
papleren bloemen vormen de zetel
voor de Koningin en de voorzitter.
De overige gasten zitten op banken
en biertonnetjes. Koningin Juliana
helpt zelf er een dichterbij rollen
voor de leidster van het circus,
mevrouw I. Last-Ter Haar. Het is
een volledig programma met direc
teur, ooggehoed en in rok, jong
leurs en muzikale paarden. Want
ook dit is een van de grote attrac
ties van de tentoonstelling, dat zy
niet alleen over en voor de jeugd is
maar dat zij er ook zelf in belang
rijke mate aan medewerkt.
Er waren eens twee bokken, die
dienden als boekensteunen.
Weet je wel. die boekensteunen,
die ieder aan een kant van een
rijtje boeken staan op de schrijfta
fel.
Ze stonden daar al heel lang,
met hun koppen naar voren gebo-
Sen en ze duwden en duwden cn
uwden, omdat ze zo gemaakt wa
ren en omdat ze dachten dat het
zo hoorde.
Maar na drie jaar zei de ene bok
tegen de andere: Ik ben zo moe!
Ik ook. steunde de andere bok.
(Steunen deden ze de hele tijd,
maar daar waren het boekensteu
nen voor!)
Als we er eens mee ophielden,
zei de ene bok weer. Dat is best
zei de andere. En ze stonden tege
lijkertijd op, strekten zich uit,
want ze waren helemaal stijf ge
worden en gingen een eindje wan
delen. Om de boeken bekommer
den ze zich geheel niet meer.
Maar de bokken hadden een
enorm plezier. Ze liepen het huis
uit en de straat door. Het was nog
heel vroeg 's morgens en gelukkig
was er niemand op straat, dus ze
hadden geen bekijks.
oen kwamen ze voorbij een
wei en daar stond een echte
bok. Hallo, collega, riepen de bok
ken en de bok in de wei hief zijn
kop met de horens en zei lusteloos:
Ha!
Wat doe je daar, vroegen de
bokken. Ik eet gras. zei de levende
bok en ging door met kauwen.
Goed. dat gaan wij ook doen,
zeiden de twee bokken. Ze spron
gen over het hek, kwamen in de
wei en begonnen van het gras te
proeven.
Bah. zei de ene bok, het smaakt
me niet.
Boe. zei de andere bok, mij
smaakt het helemaal niet. Hoe zou
dat komen?
misschien omdat we van hout
zijn. Weet je wat, we gaan maar
een beetje slapen. Ze legden zich
in het zachte gras en probeerden
te slapen. Maar na een poosje zei
de ene bok tegen de andere: Ik
kan niet slapen.
Ik ook niet. zei de andere bok.
Ik moet aldoor denken aan die
boeken. Wat zou er met die boe
ken zijn? Die zijn omgevallen, zei
de andere bok.
Dat is vreselijk, zeiden ze toen
tegen elkaar, de boeken zijn om
gevallen en wij liggen hier maar,
of we niets te doen hebben.
Ga je mee terug?
Ze slopen door het weiland en
door de straten van de stad,
terug naar het huis waar hun boe
ken stonden. Stonden? Nee. lagen,
want de boeken waren omgevallen
en lagen op het schrijfbureau.
Het was nog steeds vroeg in de
ochtend, niemand van de familie
was opgestaan, niemand had het
gemerkt.
De bokken zetten al die boeken
weer overeind en gingen weer
ieder aan een kant staan.
Heerlijk, daar staan we weer,
zei de ene bok.
Ja, zei de andere, per slot zijn
we toch houten bokken en we zijn
nu eenmaal gemaakt om boeken te
steunen. Daarom moeten we dat
ook maar blijven doen.
En toen vader en moeder bene
den kwamen stonden de bokken
weer precies als tevoren met hun
koppen gebogen en niemand heeft
ooit geweten, dat ze een poosje
weg zijn geweest.
PIETAGORAS Pauw was een ijdele pauw
zo'n pauw, die de hele dag pronken wou
hij liep op z'n tenen
en strekte zijn benen
en trippelde ijdel en trots heen en weer
en vond zich een gentleman (dat is een heer)
en als hij zijn staart liet ritselen, Oh!
Dan zong hij een liedje en 't liedje ging zo:
Wie heeft er zo'n staart,
wie heeft er zo'n staart,
o niemand, o niemand op aard
mijn staart is een wonder
mijn staart is bijzonder
Wat ben ik toch beeldig, en welk dier is gezonder?
jrlJK?, daar heb je hem met zijn staart in de lucht!
-Tl zo zeiden de vogeltjes dan met een zucht,
pff, hoor nou dat lef is
alsof hij de sjef is
die malle staart is een doorn in ons oog,
wie houdt zo'n opzichtige staart nou omhoog
maar ze durfden niet lachen en zeiden maar gauw:
Meneer, wat bent U een pracht van een pauw!
Meneer, onze staart
is de moeite niet waard
U bent wel een koning, een koning op aard,
Uw staart is een wonder
Uw staart is bijzonder
Wat bent U toch beeldig, van boven, van onder!
TOTDAT op een middag Pietagoras
een olifant tegenkwam op het gras,
hij riep: Ha, die slurf!
Kom 's op als je durf!
Wat ben je toch saai en wat ben je toch grauw
hi, hi, moet je dat zien, dat staartje van jou!
De olifant vond het een beetje komiek
en zei tot Pietagoras, heel lakoniek:
Zeg, hou je bedaard!
jij prul met je staart!
al heb je zo'n staart, nou, wat is dat dan waard?
je bent niet bijzonder
ik vind jou geen wonder
pas op, ga opzij, anders kom je eronde
Pietagoras Pauw deed zijn staart naar omlaag,
Hij schaamde zich diep. 'Is genoeg voor vandaag.
(Ingez. Med.)
WIE MET STAATSGREEP OMGAAT zal door staatsgreep vergaan.
Deze \arlatle op een bijbelwoord is niet alleen voor Zuid-Ameri
kaanse republieken van kracht. Door een staatsgreep ls Hoesni Zaïm
in Syrië aan het bewind gekomen. Door een staatsgreep hebben zyn
macht en z(jn leven een einde gevonden.
H(j heeft in het korte tjjdperk van zjjn bewind zhn best gedaan Syrië
vooruit te helpen. In een wereld van gemakzucht was hij een harde
werker. Hy toonde In menig opzicht begrip voor fatsoen. De internatio
nale positie van Syrië, en ook het internationale aanzien des lands gingen
onder zyn leiding vooruit.
HU had echter vyanden te over. Hy was een gevaar voor de feodale
parasieten, waaraan de Arabische wereld nog zo ryk is. Felle party-
gangers van de Angelsaksische belangen zagen ln hem vooral de vriend
van Frankryk en de Franse Invloed. Had hy niet tydens de oorlog voor
Vichy tegen de geallieerden gevochten? En had hy, als meester van het
land, niet een financieel accoord met Frankryk gesloten, dat Syrië lang
niet slecht scheen te bekomen?
HAARDENFABRIEK
HILVERSUM
Abdullah v. Transjordanlë moest
in hem een ernstige hinderpaal zien
voor zyn grote plan: De vereniging
van Groot Syrië onder zijn leiding.
Kort en goed, Hoesni had vyanden
te over. Dat betekent in die wereld,
dat het zorgeloos van hem was, zich
niet beter te laten beschermen dan
nu het geval bleek. Want hoge of
ficieren met wat tanks of pantser
wagens konden hem, zonder veel
moeite, in de nanacht, in zijn huis
in zyn slaap overvallen. Hun
macht was klein, maar zy zou groot
zyn, voorlopig tenminste, als zy
Hoesni niet meer te vrezen hadden.
Zy maakten dus kort geding. Op
staande voet veroordeelden zij hem
ter dood, en zonder tydverlles werd
het vonnis uitgevoerd. Zo beveiligt
Cripps terug in Engeland
LONDEN. Sir Stafford Cripps,
de Bnise minister van Financiën, is
na een verblijf van vier weken in
Zwitserland te Londen terugge
keerd.
Cripps, die in Zürich een medi
sche behandeling heeft ondergaan,
zag er veel beter uit dan bij zijn
vertrek. Men verwacht. dat hij
thuis nog een week vacantie zal ne
men alvorens naar de Verenigde
Staten té vertrekken voor de bespre
kingen over Engelands dollar-moei-
lijkheden.
Amerikanen en communis
ten slaags in China?
HONGKONG. Het communis
tische nieuwsbureau „Nieuw China"
verklaart in een radio-uitzending
uit Peiping, dat op verscheidene
plaatsen in China Amerikaanse
troepen slaags zijn geraakt met com
munistische soldaten. Amerikaans
militair personeel was „verscheide
ne malen" gevangen genomen. Ver
der is gezegd dat van Formosa een
Amerikaanse marinebasis is ge-
|dr. M.
door:
v. Blankenstein
Verslag England Spiel
eerst in 1950
(Van onze parlementaire redacteur)
Uit het vierde verslag van haar
werkzaamheden dat de Parlemen
taire Enquête-Commissie aan de
Tweede Kamer heeft uitgebracht,
blykt, dat zij aan -c verlenging van
de oorspronkelyke termyn met één
jaar niet genoeg zal hebben. Ook ln
het tweede jaar zullen de werk
zaamheden niet kunnen zyn vol
tooid. De commissie zal tydlg een
voorstel doen tot verdere verlen
ging-
Na de beide tot nu toe plaats ge
vonden publicaties: deel I, het mili
tair beleid 1939-1940, de neutrali
teitspolitiek met he daarop ge
volgde vertrek der regering naar
Londen en de kwestie-De Geer, is
in de loop van de herfst de ver
schijning te verwachten van een
derde deel, bevattende de financiële
en economische politiek der Londen-
se regering, daaronder begrepen
het aankoop- en het scheepvaartbe-
leid.
Het verslag ln zake het belang
rijke punt van de verbindingen met
het bezette Nederlandse gebied, in
het bijzonder de militaire en civiele
inlichtingendiensten England-
Spiel! is ln het volgende voor
jaar te verwachten. Een deel der
commissie is pas in Londen ge
weest om daar verhoren af te ne
men, terwyl de voorzitter mr. L. A.
Donker te zanien met mr. A. M.
baron van Tuyll van Serooskerkeri
in Duitsland verschillende perso
nen verhoord heeft o.a. Schreieder.
De tot nu toe gepubliceerde de
len van het onderzoek hebben veel
belangstelling gevonden. Van deel I
zijn ongeveer 4000 exemplaren ver
kocht, terwijl er r.og enige honder
den exemplaren beschikbaar zyn.
Van deel II was de eerste oplage
van 3000 exemplaren reeds voor de
verschtfning verkocht; een tweede
oplage van 2500 ls ter perse en ten
dele reeds verkocht. Op de exploi
tatie van deel I 's een voordelig
saldo van 11.000 waardoor de ten
laste der Kamer komende kosten
van zetten en drukken konden wor
den verminderd tot 13.700.
Gedurende deze vierde verslag
periode van ll Jan. tot 16 Aug.
werden fti totaal 267 verhoren af-
.genomen. Bovendien vergaderde de
commissie sedert haar Instelling in
November 1947 114 keer.
men zich in de Levant voor risico.
Als eerste wysheid geldt daar. een
tegenstander niet de geringste'kans
te laten.
Zyn zyn nu dan veilig? Als dit in
dergelijke wankele staten bjj herha
ling voorkomt wordt het allicht tot
slechte gewoonte. En moord uit
weerwraak pleegt in het Naburige
Oosten in- eindeloze opvolging te
worden voortgezet. Ieder zyn beurt.
C YRIë BEVINDT ZICH NU op
een hellend vlak. Dit te meer,
omdat de moord een deel uitmaakt
van een kluwen van verwikkelingen
Er zyn daar oude bittere tegenstel
lingen tussen Britten en P'ransen.
Zyn die landen dan nu ^een vrien
den en bondgenoten? Thuis wel.
Maar het duurt gewoonlijk lang
voor het de agenten en volgelingen
voldoende is ingeprent. Er is tevens
reeds geruime tijd een worsteling
gaande tussen Britse en Amerikaan
se oliebelangen. Ook op dit punt
gaan de beide regeringen, die als
Siamese tweelingen nu verbonden
zyn, samen. Maar gaan dc liéden
ter plaatse, wier bestaan op die cx-
tegensteUing berustte, daarmede
accoord? Hoesni had aan de Ame
rikanen. niet grif voor het overige,
de concessie van een „pipe line"
door zyn land verleend. Waar olie-
dampen in de atmosfeer hangen
raakt men nooit uit de complicaties.
Abdullah van Transjordanië was
zo door het gebeurde geschokt, dat
hy onmiddellijk een conferentie be
legde in zyn paleis van de vertegen
woordigers van Amerika Engeland,
Irak, Libanon en Arabië Niet zon
der spot constateren de Fransen:
Een bloemlezing, door oliegeur be
paald.
Men ziet, er zit heel wat vast
aan deze moord, die te velen ge
legen komt om als spontane na
tionale uitbarsting te kunnen wor
den aanvaard. Niet allen zyn er
voor verantwoordelijk, die tegen
Hoesni waren. Integendeel. De een
of de andere groen zal hebben wil
len handelen: het is denkbaar dat
dit tegen de wil der principalen is
geschied. De Fransen maken geen
geheim van hun wantrouwen.
f-] ET ENIGE BELANGWEK
KENDE aan de Duitse ver
kiezingen is de opmerkelijke neder
laag van de communisten. Deze heb
ben, ondanks alle ontevredenheid
over het economisch beleid der Wes
telijke geallieerden geen been aan
de grond gekregen. De arbeiders in
het Ruhrgebied, hoofdzetel van die
ontevredenheid, bleken liever het
stemmen na te laten, dan de com
munisten hun gunst te betonen. De
communisten, met hun 15 van 402
zetels, komen nog aan achter de 17
zetels van de Duitse nationalisten
en zelfs achter een zo dwaze groe
pering als die der Beierse separatis
tische monarchisten.
De rest van de uitslag is niet
byster interessant. De christelijke
democraten hebben 139 zetels ver
kregen tegen de socialisten 131. Een
overwinning? Als westelijk Berlyn
mecgestemd had, zouden de socia
listen de meeste zetels veroverd
hebben. Maar ook dat zou niets aan
de machtspositie der partijen hebben
veranderd. De CDU ware toch in
staat geweest, met de liberalen en
wellicht nog een of twee andere
groepjes een regering te vormen.
Adenauer, de oude, maar daarom
nog niet bezadigde voorzitter van de
Parlementaire Raad, had in leder
geval zijn regering kunnen vormen.
In sympathieke handen is het pre
mierschap bij hem niet. Men zal
zich herinneren hóe onzinnig hy te
keer is gegaan naar aanleiding van
de Nederlandse „grenscorrecties".
Deze man heeft zich menigmaal in
redevoeringen nationalistisch-dema-
gogisch vergaloppeerd. Hij is ech
ter de figuur die het denken en voe
len van het Duitse volk op dit ogen
blik het best weergeeft.
De kans is nu groot dat de nieu
we regering een rechtse overdrij
ving zal blijken van de wil van de
kiezers. Zo werd het echter weldra
ook in de republiek van Weimar.
Het is goed dat deze dingen bijtijds
in het licht treden. Zij kunnen de
westelijke mogendheden, en in het
bijzonder de Amerikanen, tot waar
schuwing dienen tegen illusies en
politiek avontuur.
IN CHINA gaat de opmars van de
communisten zuidwaarts met de
gebruikelijke snelheid voort. Reeds
bereid de kwomintang-regering
haar aftocht uit Kanton naar
Tsjoenking voort. Zal echter
Tsjoenking zelf nog lang veilig
zijn?
Wat men een terugtocht van de
„nationale legers" noemt, is geen
aftocht maar een afbrokkeling. En
de afgebrokkelde stukken komen de
communisten als uitbreiding van
hun troepen ten goede. Het ls niet
de geest van de mannen te Peking,
die nu het Chinese volk het meest
zal interesseren, maar die van de
soldateska. die als een lawine over
het land rolt, en waarvan een groot
gedeelte aan centrale tucht ont
snapt, van welke zyde die ook
komen moge.
