Drijvend betonkasteel door Botlek
Delft is Hollands Gouden Eeuw
verbeeld in steen
Feilloos manoeuvreren bracht
het over cle zandrichel
De grote en de
kleine strijd
Stad aan Schie moet kunststad
van betekenis worden
Zaterdag 27 Aug. 1949
3
Eerst een bakkie
pikheet
Zoiets is altijd gemakkelijker ge
zegd dan gedaan Om het motor
bootje de „Vlaardingen" te berei
ken moeten we over een paar kas
ten van schuiten heen en de schuin-
lopende dekken zijn zwaar be
dauwd. Dank zij onze spekzolen
maakten wij een onnavolgbaar ma
nuaal en dat bracht ons zo aan het
schrikken, dat we meer kruipend
dan lopend op de „Vlaardingen"
overstapten. Het jonge dekknechtje
heeft onze capriolen grijnslachend
gevolgd, maar nu we voor hem
staan, groet hij ons toch met ver
schuldigde eerbied, want hij tikt
aan zijn witte petje
„Kom maar in de stuurhut." zegt
de kapitein En verontschuldigend
laat hij er op volgen: „Er is hier
niet veel ruimte, zie je."
Het bootje begint nu kwaadaar
dig te grommen en te schudden.
Het maatje gooit de touwen los en
langzaam glijden wij de haven uit.
naar buiten. De rivier glanst zilve
rig. Het is een beetje heiig, maar
de zon doet al stevig haar best de
nevels uit elkaar te scheuren. We
roken onze eerste sigaret en ver
heugen ons in de dag. die mooi en
stralend beloof? te worden. De mo-
OP deze Dinsdagmorgen werpt de zon een schraal bleek
licht op de pakhuizen van de Wilhelminahaven in Vlaar
dingen. Het is nog vroeg, klokslag zeven uur, en zeer stil. De
schepen langs de wal spiegelen hun rompen in het klare water,
waarin de omtrekken breken in brede golvingen. Een enkele
dekknecht fluit een schril deuntje. Onze voetstappen klinken
hol, worden teruggekaatst door de oude gevels, die nog na-
dromen in de ochtend.
Een kleine man in uniform staat ons reeds op te wachten.
Het is sleepbootkapitein de Bruyn en wij zijn z'n gasten. Even
als gisteren vergezelt hij met de „Vlaardingen" de enorme
zinker uit Vlissingen, die volgend jaar voor de afdamming van
de Brielsche Maas gebruikt zal worden. Straks, op de Nieuwe
Waterweg, zullen wij die zinker oppikken.
Kapitein de Bruyn doet een laatste haal aan zijn sigaret,
kijkt op zijn polshorloge en zegt: Zullen we dan maar gaan.
wij de zinker goed kunnen opne
men Het is inderdaad een knaap
van jewelste Hij is 12 meter hoog.
13.40 meter breed en heeft een diep
gang van 4 50 meter. De waterver
plaatsing is 3321 ton. het gewicht
3300 ton Hij en z'n broertje hebben
ons land reeds goede diensten ge
leverd. Ze komen uit een voorraad,
die bij het eiland Wight heeft opge
slagen gelegen en de geallieerden
putten daaruit bij het aanlccgen
van kunstmatige havens voc» de
kust van Normandië tijdens de in
vasie. In 1945 kocht de regering een
paar van deze zinkers uit de dump
Men gebruikte ze bij het dichten
van de dijk te Westkapelle. In de
Brielse Maas zullen ze nu verder
dienst moeten doen. één voor di
rect gebruik en deze als reserve.
De ..Vlaardingen" is naast dc
„Delfshaven" gaan liggen. Zo dar- 1
tel als het bootje eerst was. zo rus-
tig is het nu. Langzaam, bijna
schoorvoetend, trekt de sleep ver
der. De fotograaf danst als een
clown van de ene boot op de an
dere; hij is zichtbaar in extase. Vol
komen begrijpelijk overigens, want
het is een imposant schouwspel
deze zinker over de brede rivier te
zien schuiven.
„Het gaat langzaam, kap
„Straks gaat het nog veel lang
zamer." zegt de kap veelbeteke
nend. „Gisteren hebben we ook zo
getobd om 'm in de vaargeul van
de Botlek te krijgen. Er ligt daar
een zandrichel. waar we 'm over
heen moeten loodsen en dat kan
alleen bij opkomend tij. Het is een
precies karweitje."
Als we eenmaal voor de Botlek
zijn gearriveerd en de ..Thames",
wiens taak nu is volbracht, terug
keert. mogen de sleepboten een
paar uur op hun lauweren rusten.
Het begint warm te worden, en er
is bijna geen wind. Boven de met
rietkragen omzoomde oevers van de
Botlek trilt de lucht. Zeilboten met
vacantiegangers in minimale kleeaij
zoeken hun weg naar de Oude
Maas.
De machinist van de Vlaardin
gen" kruipt aan dek om een luchtje
te scheppen. Hij valt met zijn neus
in de koffie, die het maatje met zijn
eeuwige grijns juist bedrijvig loopt
I uit te delen in gebarsten komme-
i tjes. Er komen boterhammen voor
de dag en kapitein de Bruyn roept
I om een haring.
„Hij heb worst op z'n brood en
nou mot ie ook nog haring." zegt
het maatje misprijzend.
„Zei je iéts?" vraagt de kap
„Ik zei. dat het vandaag donders
mooi weer is, kap."
Uit de nevel maakt zich een tros
rompen los met daarachter een
hoge, witte vlek. Langszij van de
62 meter lange betonnen romp
hangt de Phoenix" als een ver
liefde poedel.
die lui zijn voor de duivel
niet bang. Eens haalde de kapitein
van De Zwarte Zee een Griek op
in de Atlantische oceaan. Die kast
had nooit harder gelopen dan 8
mijl. Nou. en de Zwarte Zee liep er
veertien. Had je die kapitein van de
Griek moeten zien kijken. Van z'n
leven had ie nog nooit zo hard ge
varen
We knikken, zijn in ons hart een
beetje trots. Dat flikken die Hol
landers toch maar.
Wachten duurt lang en we pope
len van ongeduld om te zien wat
er nu verder gaat gebeuren. Als het
fluitje klinkt, dat het einde van dit
gedwongen nietsdoen aankondigt,
halen we opgelucht idem. De
schoorstenen van de „Delfshaven"
en de Phoenix" braken vette,
zwarte rookwojken. die als een
grauwe sluier over de rivier blijven
hangen. De kabels staan strak ge
spannen en nauw merkbaar komt
er beweging in de betonnen kolos.
Pang! De Phoenix" schiet opeens
vooruit. Op de zinker is het plotse-
„Morrege, meester".
tor stampt monotoon en regelmatig.
Het maatje steekt zijn neus om de
hoek en zegt: „Daar komt een
Zweed, kap, doe het een beetje
kalmpies an. anders spoel ik van
't dek."
„Je mot je niet met dingen be
moeien. die je niet an gaan." werpt
de kapitein hem toe. „Zorg liever
voor een bakkie pikheet. Je weet
niet hoe 't hoort."
„Nou," zegt de fotograaf, „ik ben
eens op een zaak geweest, daar had
je om deze tijd.
„Waa!" gilt het maatje en maakt
benen.
De kapitein schudt eens met het
hoofd.
„Die jeugd van tegenwoordig.
Brutaal als de beul!"
Als een betonnen vesting
We naderen Maassluis. Die zinker
kan nooit meer ver weg zijn. Hij is
al gisterenmiddag uit Vlissingén
vertrokken en z'n broertje kwam
ook om deze tijd binnen. Dat kan
ook makkelijk, want er is geen
mooier weer dan dit om zo'n ge
vaarte over zee binnen te brengen.
Het maatje steekt opnieuw zijn
neus om de hoek."
„Ik zie een roodbandje. kap."
„Ik zie nog veel meer." zegt de
kap.
Wij' kijken gespannen toe en ja,
nu zien wij het ook. uit de nevels
maakt zich een tros rompen los met
daarachter een hoge, witte vlek
Het is de zinker. De ..Vlaardingen'
loopt wat hij lopen kan. De foto
graaf maakt zijn toestel schietkjaar.
Nu zijn we er al vlak bij. Geflan
keerd door de „Achilles", de ..Per
nis" en de „Delfshaven" trekt de ge
weldige zeesleper „Thames" de zin
ker. die er uitziet als een vesting,
door het water van de Nieuwe Wa
terweg Langszij van de 62 meter
lange betonnen romp hangt de
„Phoenix" als een verliefde poedel.
De „Vlaardingen" beschrijft een
wijde boog om het transport, zodat
Nylonkabels, ijzersterk
De runners op de zinker maken
het zich gemakkelijk. Ze hebben er
al een nachtje op zitten en nu is het
goed rusten daarboven Employés
van Rijkswaterstaat komen een
kijkje nemen. Nu gaat het er. op
aankomen. We roken onze zoveel
ste sigaret en kijken slaperig naar
het vonken van de golfjes. In de
verte rusten de machtige complexen
van de Bataafse. Als een flikke
rende vlag steekt een gasvlam uit
een der pijpen We spreken over
het onrustige en dikwijls gevaar
lijke werk van de zeeslepers Dal is
een onderwerp naar het hart van
de kap.
Het is inderdaad een knaap van
jewelste. Hij en z'n broertje wer
den reeds in 1946 gebruikt om de
dijk van Westkapelle op Walche
ren te dichten.
Het doel is bereikt: de water
schotten worden geopend, het
zinkstuk gaat naar de bodem.
ling een wild geren van de runners.
Kabel gebroken!
„Dat kan op de „Pernis" niet ge
beuren." zegt onze kap„ „die ge
bruiken nylonkabels, vreselijk duur,
maar ijzersterk."
„Ik heb wel eens gehoord van
nylonkousen." mompelt de foto
graaf nadenkend, „maar dat daar
een zinker aan kan hangen..
Het maatje slaat zich op .de dijen
van pleizier.
;.Die Lord Wanhoop op z'n Zon
dags!"
.Je mag je witte petje weieens
wassen," kaatst de fotograaf terug.
Intussen is de kabel alweer gere
pareerd. We drijven naar de ingang
van de Botlek. Men kan zich nau
welijks voorstellen, dat hier over
enige jaren een machtig industrie
gebied zal verrijzen, zo landelijk is
deze omgeving nog. Voor de stad
Rotterdam is het natuurlijk een
peuleschilletje, die heeft al meer
opgeslokt zonder dat daardoor haar
honger werd verzadigd. Het zal wel
minder eenvoudig zijn dan het lijkt,
maar dat het gebeurt, is zeker.
De zinker zit nu boven op de
zandrichel. Het schroefwater der
der sleepboten kolkt en bruist en
rond het betonnen gevaarte wordt
het water zandkleurig Maar op de
duur wordt de strijd beslist ir. het
voordeel van de op volle toeren
jagende sleepboten. Er komt bewe
ging in de betonnen reus e/i heel
zachtjes glijdt hij verder, de Botlek
in. Het is de laatste étappe.
Drie flessies voor de dorst
We hebben dorst gekregen. Het
maatje heeft zwarte thee gezet,
maar die smaakt ons niet. Het blon
de jochie voelt zich schuldig.
„In Nieuwesluis is een leuk ca
feetje." zegt hij.
..En daar hebben ze bier," zegt
de fotograaf.
De kapitein van de „Delfshaven",
waar we aanhangen, spitst zijn oren.
„Drie flessies,'' bestelt hij.
De koppen worden bij elkaar ge
stoken en even later doorklieft de
„Vlaardingen" het water van de
Botlek in de richting Nieuwe
sluis. Er is een leuk cafeetje en als
de dorst is gelest, keert het gezel
schap naar de sleep terug. De kapi
tein van de „Delfshaven" krijgt z'n
drie flessies. Het gaat nu wat snel
ler. Aan de einder maakt zich uit
de dampkring het silhouet los van
de toren van Den Briel. Daar ligt
het doel van de reis. Nog een half
uurtje en we zien het broertje van
onze zinker een beetje scheefgezakt
midden in dc rivier liggen. De wind
steekt op en doet de smook uit de
schoorstenen over het water trek
ken. Een paar zwemmers hebben
zich behaaglijk op de eerste zinker
genesteld en kijken nieuwsgierig
haar wat te gebeuren staat. Een
passagiersboot met wuivende men
sen passeert ons rakelings.
De runners op het betonnen kas
teel zijn weer actief geworden. Ze
draaien aan de kranen, opdat het
water in de caissons kan stromen.
De sleepboten hebben de reus feil
loos achter het broertje gesleept.
Daar wordt hij nu eveneens te rus
ten gelegd. Over een jaar gaat het
broertje naar dc dijk tussen Voorne
en Rozenburg om het laatste gat te
dichten. Tot zolang moet hij geduld
hebben. Breekt hij. dan is er altijd
nog zo'n knaap in reserve. We vin
den het nu al een historisch ogen
blik. De fotograaf is er zenuwachtig
van en struikelt bijna over z'n eigen
benen met de bolle plusfours om
maar vooral niets te missen. Het
gaat allemaal van een leien dakje,
het water stijgt langzaam en opeens
ligt de zinker onwrikbaar vast De
Delfshaven" gaat er al vandoor.
De ..Pernis" volgt hem ras. De
..Phoenix" en wij vormen de hek
kensluiters.
En hiermede is onze reis vol
bracht Verwonderlijk snel loopt
een boot, die huistoe keert. Het
maatje liét zijn Vitte pet uit pure
vreugde op éen oor dansen De ma
chinist zong het een of ander schoon
lied en de kap borstelde z'n uniform
af. Achter ons hijgde de „Phoenix"
en uit dit hijgen konden we op
maken. dat ze het er weer bliksems
best had afgebracht. Dat was vak
werk. jongens!
I VOOR DE ZONDAG
Carlo Levi, arts, schilder en
schrijver, werd om zijn politieke
eenzame en onherbergzame streek Louw es, het woord voeren,
ran Zuid-Kalk*. tussen teen en hiel Des avonds zal in het Circusge
van de „laars". Hii schreif over bouw te Schcveningen een cultureel
zijn verblijf daar een kostelijk ver- I spel worden opgevoerd, dat als titel
haal, vol diepe wijsheid, onder de draagt „De Gouden Ploeg^ In to-
Centraal Bureau 50 jaar
ROTTERDAM. Op 16 Scptem-
ber n.s, zal dc nationale coöperatieve
aan- cn verkoopvereniging voor de
Landbouw „Centraal Bureau" te
Rotterdam 50 jaar bestaan. Bij deze
organ;satie zijn meer dan 80.000
land- en tuinbouwers aangesloten.
In een buitengewone algemene
vergadering in het Kurhaus te Sche-
vcningen zal worden gehouden, zul-
De Ste-Ursula, sedert kort van
steigers bevrijd, met het beeld
van Hugo de Groot op de voor
grond en rond het ruime plein
rusten toeristen onder het genot
van een glaasje spuit.
titel: Christus kwam niet verder
dan Eboli", een uitdrukking, waar- I
mede dc bewoners van die streek
hun volstrekt vergeten zijn plegen
aan te duiden. Wanneer deze men
sen enige aardse verwachting koes
teren, gaan hun gedachten niet uit
naar Rome. Van Rome, de hoofd
stad van een rijk. dat van zeer jon
ge datum is in een streek, waar
men nog van het koninkrijk Napels
weet te vertellen, merkte men
nooit iets anders dan de vordering
van zwaar drukkende belastingen,
meestal met de sterke arm geïnd.
Het fascisme had een officiële
plaatselijke leider. Alles, wat die
zei, bleek echter gelogen, qf werd
niet begrepen. Neen, mocht er al
een illusie zijn overgebleven, dan
was die gericht op Amerika, waar
velen heengegaan en sommigen ge
slaagd waren. Naast een a/beelding
van Maria, de Moeder des Heren,
trof Levi, bijna -in elk woonvertrek
dc bemoedigend glimlachende beel
tenis van president Rooseuelf aan!
Wat deze politieke balling plezier
had, toen vanuit Rome juist Roose
velt verdacht werd gemaakt!
Dc staat, dc oorlog, de droogte
cn de ziekte waren voor deze men
sen vier aspecten van één en de
zelfde macht: het noodlot. En hun
strijd was niet de veldtocht tegen
Abessynië, maar de uitzichtloze
strijd tegen dat taaie noodlot. Dc
detail-tekening van deze schilder-
schrijver is zó raak, dat de lezer
zich vanzelf dc vraag gaat stellen
naar het zedelijk bestaansrecht van
zulk een staat, en wie nu eigenlijk
a-sociaal waren, regering of primi-
taal zullen er meer dan 500 mede
werkenden uit alle delen van het
land aan deel nemen. Plattclands-
organ.satics op cultureel gebied heb
ben hun medewerking toegezegd.
Kees van Iersel regisseert
Ter nadere informatie diene dat
Kees van Ierssel een der spelers is
van het Amsterdams Toneel; hij
woont in de hoofdstad.
Schrijvers van De Gouden Ploeg
zijn de heren A. den Doolaard
iSpoelstra) en Govert van der
Meint.
Van de 500 medcspelcndcn ko
men er 80 uit de staf van het Cen
traal Bureau zelf en 420 anderen
uit geheel Nederland; er zijn volks
dansers bij, f endclzwnaiers, e.d.
ticve bevolking. Bij nader inzien
blijkt deze vraag niet eenvoudig
af te doen met een oordeel over het
fascisme, terwijl de bemoedigende
glimlach van over de Oceaan'ook
het antwóórd niet kan geven.
In dc Bijbel haalt koning Achab
zich een onzalige dood op de hals,
door zich te vergrijpen aan leven
u goed van een heel klein boertje.
En Paulus bindt ons op het hart,
te bidden voor de overheid, opdat
wij een goed en gerust leren mo
gen hebben. En diezelfde Bijbel
laat ons aan het einde zien de be
moedigende glimlach uit de „Nieu
we Wereld", waarin dc Gerechtig
heid woont. Wanneer we in deze
dagen onze krant lezen, vergeten
we dan dat alles niet? Ook niet het
gebed?
EIGENLIJK moet je Delft bezoeken op een zonnige
Zondagmorgen, als het er stil is en het water in de
grachten nog groener ligt te glimmen dan anders. Eigen
lijk moet je Delft zien zonder al die roezemoezerige bedrij
vigheid onder de bomen want des te beter kunnen de
bruggen en de gevels aan het woord komen en waarlijk,
ze hebben veel te vertellen. Delft is een stadje, waar
Hollands gouden eeuw in het steen is bewaard gebleven;
daar horen carillonklanken bij en het gerucht van je eigen
trage voetstap; meer geluid liever niet.
Achter de oude gevels is
De schilderachtigste hoekjes
van Delft vindt men bü de Oude
Kerk: steen, water, een brugge
tje en oude lindebomen.
een nieuwe geest
gevaren
MAAR natuurlyk, ook op een
door-de-weekse middag is het
de moeite ruimschoots waard voor
wie over de talloze anachronismen
heen wil stappen. Nu, dat wil ieder
een wel, als op het deftige Markt
plein, waar renaissance, gothiek en
barok in al nun glorie rijk vertegen
woordigd ztfn; wat felgekleurde pa
rasols staan opgesteld met stoelen
en tafels eronder,
waar het goed zit
ten ls op deze zo
mermiddag. Er
komt twintigste-
eeuwse Cola op ta
fel en een lip-stlc-
ked meisje komt
onbeschroomd
naar je wensen
vragen maar als
die eenmaal zjjn
vervuld, ls er nau
welijks schoner ge.
legenheid denk
baar om je te laten
r.ieevoeren ln de
sfeer, die hier on
miskenbaar tussen
de oer-oude gevels
hangt: een sfeer
van eeuwen terug.
De Nieuwe Kerk,
gelukkig nog maar
een paar meter in
de steigers, wordt
nog wat ontsierd
door de rommelige
bedoening van di
rectiekeet en hek
jes, die nu eenmaal
bij een restauratie
horen maar kenne
lijk schiet de res
taurateur, prof.
Lansdorp, op met
zijn kolossaal kar
wei: Ste Ursula
beheerst weer in
haar gothieke
waardigheid het beeld van plein en
stad Aan de andere kant troont als
een anachronisme in zichzelf het
stadhuis, een wonderlijk bouwwerk
met al de sporen van de wufte ba
rok, maar met er boven uit de re-
naissance-spits. En voorts de ge
vels, beelden uit v rschillende tijden,
van alle soorten makelij, met Hugo
de Groot, als een der grootste den-
I kers van al die tijden, eerbiedig in
1 het midden.
Er komen paarden aangeklik-
I klakt door de kromme straatjes; ze
zwenken het marktplein op met
sierlijke koetsen achter zich aan en
houden stil voor het stadhuis: een
trouwerij. Daar ga je voor staan.
I vinden alle vrouwen, die onder de
j parasols lui lebberen aan hun gla
zen en, het moet gezegd, 't is een
plezierig gezicht. De gitzwarte glim
mende koetsen, de fleurig uitgedoste
I palfreniers, die met weidse gebaren
j het bruidspaar op de loper helpen,
die tot op straat is uitgelegd,
i Meid, wat kedin, kan een Am-
j sterdamse niet onderdrukken en dat
j stoort, net zo goed als die motor-
i fiets, waar ze straks met veel mis-
I baar op wegknettert. Hadden we
ook maar op een Zondagmorgen
moeten komen, overweeg je dan en
je gaat de stilte zoeken, ergens in
het stadje.
By een illusie
DIE is op zo'n werkdag ook in
Delft moeilyk te vinden. Het
wemelt er van toeristen: Engelsen,
Fransen, Zwitsers. Zy zoeken net
als wij naar die stilte, alleen wat
luidruchtigerOntwijk ze dan,
raden wij u, wandel de Verwersdijk
af en schiet daar een slopje in. Op
de hofjes schijnt de aardse rust ge-
Delft is een stadje, waar je in
de stille van moet genieten.
kristalliseerd. Lindcbcmen, wat
goudsbloemen, suffende huisjes met
geraniums en een kanariepict ach
ter de ramen en een oud vrouwtje,
dat komt aangesloft om je een goe
de middag te wensen. En een gevel
steen: 1575
Maar Delft ls meer. Delft is voor
al het Prinsenhof maar dat wist u
al Toch doet ge goed, de wegwijzers
in de stad te volgen, t ge aanbe
landt op het Oude Delft dat
moest u toch zien >vant het is de
mooiste gracht van de stad, en daar
wandelt u gerust het poortje onder-
door. Voor een luttel bedrag laat ge
u een kaartje geven en u moet dan
eens zien, hoe schoon het weer ge
worden is, ons Prinsenhof Ook daar
ls het weer veel te druk van alle
maal lieden, die zo zielsgraag de be
roemde kogelgaten van Balthazar
Gerard* willen zier en van andere
lieden, die hun medebezoekers me
nen te moeten laten horen, hoe -u
ze nog in Vaderlandse Geschiedenis
zjjn. Heus, dat valt meestal teQen
en ondanks de ingrijpende restau
ratie, die pas klaar is, zien die
kogelgaten er nog precies eender uit
als toen ge er lang geleden op een
schoolreisje stil naar stond te kij
ken. Neen, ge moet vooral letten op
het gebouw, van buiten en van bin
nen, op de curiositeiten, op de ten
toonstelling van Japanse prentkunst
zeker ook want daar hangen ju
weeltjes.
Van het Prinsenhof naar het Huis
Lambert van Meerten is maar een
paar passen. Houdt u niet van bin
nenhuiskunst uit lang vervlogen da
gen, van tegelwerk in een zo rijke
verzameling als men ze in Holland
vrijwel nergens anders tegen komt?
Dan zult ge u ook in het Museum
Paul Tetar van Elven wel niet ver
maken, het achttiende-eeuwse pa
triciërshuis aan dc Koornmarkt,
waar een schildersatelier uit Ver-
meers tijd ls ingericht. Goed, maar
dc koffie en thee, die daar in Delfts
Blauw wordt opgediend, wilt u zich
toch wel laten smaken. En luistert
u vooral niet naar kniesoren die be
weren, dat het een Chinees servies
is omdat Delft weinig gebruiksvoor
werpen van porcelein heeft vervaar
digd. Het is Immers niet zo heel erg.
een paar minuten maar te leven bij
een illusie?
Klaarwakker!
EVENWEL, al hebt ge alle musea
van onder tot boven bekeken
en lang voor alle gevels stilgestaan,
Oude en Nieuwe Kerk bewonderd en
uzelf weerspiegeld gezien ln het
groene grachtenwater boven alle
bruggetjes, rfieen niet dat ge nu
Delft kent. Delft mag eeuwen oud
zijn en lijken op een fossielachtige
verzameling bouwsels van vriiwcl
uitsluitend kunsthistorische waarde,
het is een levende stad met fut.
Vooral de laatste jaren is achter die
stille gevels een nieuwe geest van
aapakken gevaren en iemand die het
weten kan heeft er ons .geestdriftig
van zitten vertellen.
Delft heeft lang gedommeld maar
sinds het een nieuwe burgemeester
heeft, is het klaarwakker. Mr. Van
Walsum heeft in allerlei richtingen
stoten uitgedeeld en het was won
derlijk te zien, hoe allerwegen de
hand aan de bekende ploeg werd
geslagen. Er zijr. al verblijdend veel
huizen gebouwd en het sportpark
Marlot, dat een half millioen moet
kosten, komt er binnen afzienbare
tijd. Naarstig wordt gewerkt aan de
gebrekkige riolering en aan de over
kant van de Schie ploeteren studen
ten ietwat onwennig maar vastbe
raden aar hun nieuwe barakken om
dat ook Delft, al heeft het van de
oorlog niet geleden, gebrek aan wo-
ningen heeft.
Er is een actieve V.V.V gekomen
in een fris kantoor ln het hart van
de stad Een stichting Delfesta bun
delt alle verenigingen samen, die
aan volktontwikkeling doen en zo
kan er lijn komen in de vrijetijdsbe
steding en ln cle culturele ontwik
keling En nu we het toch over cul
tuur hebben: de Dclftenaren zjjn
vast van plan, van Delft de kunst
stad van Holland te maken.
Kunststad van Holland, daar
komt heel wat voor kyken. Maar de
Dclftenaren zyn ook heel wat mans
en geen inwoner twijfelt er aan dat
het zal lukken. Het Prinsenhof moet
permanent belangrijke tentoonstel
lingen herbergen, dc orgels in
uitvoeringen op dc binnenplaats van
het Prinsenhof bekoren alleen al
in het Holland-Festival.
Delft seniel? Geen sprake van!
Guldensrekeningen van
niet-ingezetenen
AMSTERDAM. Op verzoek van
de Nederlandsche Bank N.V., kan
toor deviezenvergunningen, geeft
de hoofdgroep banken hierbij be
kendheid aan de volgende medede
ling van dit kantoor:
Aan de Boerenleenbanken, welke
zijn aangesloten bij de Coöperatieve
Centrale Raiffeisenbank te Utrecht
of de Coöperatieve Centrale Boe
renleenbank te Eindhoven, is tot nu
toe een aantal speciale vergunnin
gen verleend, krachtens welke het
haar is toegestaan guldensrekenin
gen van nict-ingezetenen te behan
delen volgens de bepalingen van de-
viezenbekendmaking 4/49 en de in
verband daarmee verleende algeme
ne vergunningen.
Ter besparing van onnodig werk
is het gewenst het systeem van gul
densrekeningen van niet-ingezete
nen tot een meer sluitend geheel te
maken. Dit betekent niet, dat de
boerenleenbanken zich op ruimere
schaal dan tot nu toe met de be
handeling van guldensrekeningen
van niet-ingezetenen zullen bezig
houden.
Een en ander brengt mede, dat op
genoemde boerenleenbanken als be
palingen van de deviezenbekend-
making 4/49 betreffende de behan
deling van guldensrekeningen van
niet-ingezetenen van toepassing zijn,
zoals deze reeds gelden voor de le
den van de bedrijfsgroep handels
banken en van de Vereniging voor
de Effectenhandel. (Handelingen uit
sluitend toegestaan aan deviezen-
banken mogen dus niet worden ver
richt).
Russen in Wenen wilden
lastig worden
WENEN. Uit kringen der Wes
telijke geallieerden te Wenen ver
neemt Reuter, dat de Russen on
langs de onmiddellijke stopzetting
van alle commerciële luchtdiensten
op Wenen hebben geëist. Zij lieten
deze eis echter vallen, toen de Ame
rikanen een zelfde maatregel voorde
Russische luchtlijnen voorstelden.
