VOORAL VOOR DE VROUW
„Hakkie" Holdert staal
terecht te Amsterdam
PARELEN - een van de
oudste modes
Nieuwste Meteors voor
Nederland en België
's Avonds met de lichtjes aan
J
Op ds IwAAsd
Vrijdag 30 September 1949
3
Glanzende schommels, rekken]™™
7 groot
7 *7 J I hij carrlèr
en koorden, hoog in de nok
mogelijke te bereiken.
Vijf jaar zijn ze ~u getrouwd. Vqf
ja&r heeft ze bijna avond aan avond
onder de schommels en rekken ge
staan. Met het lapje voor z'n handen
en het tovermiddel voor z'n moed.
„Het liefste zou ik echt met hem
samenwerken," zegt ze „Het malle
is dat ik zeker weet dat ik het zou
kunnen, 't Is of ik het al gedaan
heb. Ik ken dat li.-htc, ijle gevoel
van daarboven, het tintelende van
te zweven alsof je geen gewicht
hebt. Maar ik mag het niet. De nok
van de tent is van m'n man. Ik ben
vertelt blij welk een
I groot artist haar man is Hoe snel
h\j carrière maakte, hoe hij nu een
der beste nummers van dit grote
va-o lixjiv circu» is en nog ernstig en nauwge-
Op straat leerde ze hem kennen. Er zijn mensen die daarop iets tecen zet tr,0Ï "traks het bijna on-
hebben Zo ook haar Moeder en Vader. Ze heeft nog een foto van ze:
het ganse gezin op een rij de ouders met vier dochters. Zc draagt die foto
in haar tas al heeft ze in jaren niets meer van hen gehoord
„Ik lijk het meest op m'n moeder", zo vertelt zc," ik lach net zo.."
Ze heeft wat men in Engeland noemt een „crooked smile" Dat is zo'n
beetje scheve, stoute, jongensachtige lach. D or haar is blond en d er ogen
hebben iets van grijs en groen maar het opvallendst aan haar is hoe ze
kijkt. Zo driest zo avontuurlijk alsof er niets bestaat dat ze niet durft
Haar man is artist. Hij werkt in de lucht met glanzende schommels, rek
ken en koorden. Hij zweeft in z'n tricot als een lenig dier van rek naar
schommel van koord naar lus Terwijl de muziek en het publiek elke
stunt met lawaai onderstrepen. Hij werkt zonder net. Beneden staat
alleen z'n kleine blonde vrouw. Ze heeft een wit glinsterend pakje aan
en werpt hem als hij voor het voetlicht komt om te buigen, een lapje
toe. Hiermee wrijft hij over z'n gezicht en handen.
Avond aan avond staat ze daar,
geschminkt en gekapt. Ze buigt en
j ze lacht, deelt in het succes. Ze ont-
breekr nooit want met haar daar
onder die schommel voelt hq zici
veilig. Hij bekent dat niet graag
doch in z n felle eis. dat ze er zijn
moet ligt voor haar dc zekerheid.
Ze is niet bang. ook niet bij die
moeilijke sprongen, waar de muziek
stopt. Ze weet dat hij dat kan! 'i
Enige waarvoor ze beducht blijft Is
I voor haar eigen hevige verlangen
ook eens aan die ijle schommel in
I de rok van de tent te hangen. Met
het hoofd omlaag en de glinstering
van al die lampen en schijnwerpers,
het orkest en de starende mensen
beneden zich.
I „Dat kun je nu niet meer leren"
zegt haar man
Ze houdt van hem. Ze zou het niet
opbrengen van iemand te houden,
die niet zulke ademloze dingen
deed. 't Boeit haar eeuwigdurend.
Daarvoor heeft ze al het harde
I werken over. En ze werkt hard. Ze
vormen een nummer uit een groot
geheel. Het circus, dat rondreist
met paarden en olifanten, clowns,
goochelaars en altisten eist veel
vooral van hen, die zelf voor hun
optreden niet gespaard behoeven te
worden. Ze is overal bij ingescha
keld Bij de opbouw van de tent. bij
het repareren en vermaken van eos-
tuums, bq het helpen var de paar
den, het poetsen van al wat glim
men moet en het boenen van wat
schoon moet zijn. Ze doet dit met
die drieste zekerheid, die zoveel
vrouwen misstaat m?ar haar be
koorlijk maakt door het roekeloze
ervan.
j ,,De meeste mannen stappen op
straat argeloos hun geluk voorbij."
zegt ze. „maar de mijne wist dat we
bij elkaar hoorden. Zoals ik begreep
dat Moeder. Vader en heel de rest
voor hem vergeten moesten worden.
Als de laatste van de mandval
Skipjes weggegeven is, wordt het
Skip te gortig. Op een morgen holt
ze het huis. de tuin, het hek uit tn
door de manier waarop ze nog een
keer omkijkt, weet ik ineens zon
derling zeker: die zien we niet weer
terug, 's Avonds blijft de honden-'
mand leeg en een week daarna
huilt zoontje: „Schrijf het nou in
de krant Mam. Schrijf nou dat ie
Skipper heet en dat ie van ons is.
Dus maken we een advertentie:
..Weggelopen, Spaniel, bruin met
wit. vrouwtje. Naam Skipper. Kin
deren verdrietig."
Er komt een meneer op met een
hoge, blote hond aan een touw. In
de keuken hurkt het beest bij de
mand en meteen drijft de mat. ..HU
ruikt hem," praat de meneer.
„Als tie Skip vindt, mag-ie het
hele huis vol plassen, hé Mam?"
belooft zoontje.
.Breng jij meneer maar een eind
je weg," raad ik, „misschien mag je
het touw vasthouden." Bedrukt
komt hij even late terug. „Die me
neer zegt. dat Skip om iets wegge
lopen is." vertelt hij. „Misschien
wou hij wel elke dag feest-eten
Of was-t-ie boos op m'n fiets?"
Stil staat hij bij de lege mand. „An
dere honden hun plassen zijn vie
zer dan die van Skipp. hè Mam?
Die meneer zegt dat alle plassen
eender zijn...." Als ik blijf zwij
gen, pakt hij z'n groene fietsje er
gaat voor de honderd-duizendste
keer naar het Asyl.
Ze zijn nooit by ons trouwen ge
weest. Ik ben als dochter ge
schrapt." Vergoelijkend meteen ver
telt ze allerlei van vroeger. Van de
regelmaat in dat ouderlijk huis. Van
de kinderlijke moeder en dc zusjes,
de stipte vader. „We ganzebordden
elke Zaterdagavond," lacht ze" Nog
toen ik achttien was En niemand
die zich verzette. Naar de bioscoop
gingen we niet. Vade was daar fel
tegen en dansles heb ik nooit ge
had.
Ze was aan het leren voor apothe
kers-assistente. Dat trok haar wel.
Ze is nog graag in een apotheek als
ze een drankje of wat dan ook ha
len moet. Eigenlijk dacht ze dat de
man, waaraan ze prompt het hart
verloor, dokter was. Maar hij werk
te toen nog als beginneling in een
tent op de kermis. Dat viel niet mee.
„Vooral overdag niet, dan is alles
zo armoedig, zo kaal. Maar des
avonds met de lichtjes aan en de
muziek erbij kreeg ze het te pak
ken. Geweldig wat een leven. Verge
lijk daar zo'n apotheek, zo'n thuis
eens mee." Zo lacht die „crooked
Later op de dag. het regent en
waait, rent hij verward de kamer
in. „Kom gauw, Mam, Skip loopt
voor het huis.Met de riem en
een koekje om te lokken, gaan we
de straat op. Bij de lantarenpaal
staat een spaniel, bruin met wit,
lange oren.
„Niet roepen", fluister is „stil
dichterbij komen.De hond be
snuffelt de paal, kijkt op noch om.
Zo dromerig kan ook Skipper doen.
Opeens schiet zoontje op hem af.
„Skippie, Skippie" en stort zich bo
ven op hem.
Koel kijkt de hond op. Z'n kop is
bruin met wit, z'n oren zijn lang.
z'n ogen zijn duister met iets van
geel erin. 't Is hem en het is hem
niet. Bij z'n neus zitten vreemde,
bleke sprieten en die wimpers, nee
die zijn ook ander,'t Is hem
niet," zucht ik. ..Kom lieverd
Zoontje kan dit niet verwerken.
Heftig knelt hij dat dier tegen zich
aan. zoekend naar een oplossing van
dit vreemde. En dan met een stem
van „ik zal je overtuigen": roept
hij fel: „'s Welles Mam. 't is n z e
Skip. Mara hij is verklaed."
Jeanne van SchaikWilling
„Het doel waarvoor de waard van
ons hotel werkt is niet moeilijk te
raden: het gaat in hoofdzaak om
zijn oogappel, zijn dochtertje Mitsou.
Hij heeft twee dochters. Een ouder
meisje, dat ziek is geweest en er
armetierig uitziet en dit kleine co
quette nest van drie en een half
jaar. dat elke dag in dc beeldigste
jurkjes paradeert en telkens met an
der kapsels haar entree maakt. Zelfs
haar nageltjes zijn soms rose gelakt,
's Avonds drinkt ze uit een zuigfles
omdat ze niet geleerd heeft uit een
kroes te drinken."
Uit het reisverhaal van Jeanne van
Schaik-Willing. „Marmer en Abriko
zen" geïllustreerd door Maaike Braat
en uitgegeven bij N.V. Em. Querido.
Ik houd niet van reisverhalen. Maar
dit kleine boekje lees je als een
verhaal.
r
MODE-NOVELLETTE
Dat mantelpak blijft
Er moet iets zijn met dat mantelpak. Het is
niet alleen zo lang de baas omdat het handig
bedacht is: een jasje en rok van hetzelfde.
Ook niet omdat het net en keurig en precies
dat-wat-hoort heet. 't Schijnt z'n kracht te put
ten uit gans andere bronnen. Misschien is er
eens een tovenaar geweest, die beval dat de
vrouw tailleurs moest dragen. Tot in lengte
van dagen. Denk dus niet dat er ooit een eind
komt aan deze macht. Dat mantelpak blijft:
het meesterlijk gesneden uit prachtige soepeie
stof, en alle min of meer goedkope namaak
ervan. Deze herfst en winter heeft men won
derlijke kleuren bedacht: geelachtig groen,
grijsachtig-geel, rood, pauwblauw en onbe
stemd bruin. De Frangaise breekt het eento
nige van haar stadslivrei met middelen die
zelfs tailleur-tegenstanders zullen bekoren.
Deze van de tekening draagt bij een pak van
Jeanne Lanvin van groen-gele wollen stof een
groen vilten hoedje met zwart lint en een
zwarte halve omslagdoek met franjes Omdat
ze een mannequin is heeft ze er nog een bij
passende jas bij ook. Groen-zwart-wit geruit.
Hoe dan ook: dat omslagdoekje is iets om te onthouden.
van de grond." En dan. zo fier als
ik het geen vrouw ooit heb horen
zeggen: „Ik vervang het nèt."
Een Hollandse vrouw
bezoekt Amerika
Ge kent ze allen wel. d:e
fraaie, gekleurde platen in de
Amerikaanse tijdschriften van
keukens en badkamers. Hoe vaak
hebben wij zitten watertanden
bij het zien van deze verleide
lijke afbeeldingen, die ons bijna
te mooi schenen om waar te zijn.
Welnu, ze zijn waar! De keu
kens en badkamers zijn hier in
derdaad juweeltjes. Vloer, muren,
houtwerk en tegels alles
glanst. In dc keuken- witgelakt
fornuis, frigidaire, kastjes, aan
recht en tafel; in de badkamers
(de meeste huizen hebben er twee
of meer) witgelakt bad "en toilet
en blinkende douche met een
gordijn van plastic
De rest van het huis vormt
meestal een grote tegenstelling
hiermede, want bijna alle wo
ningen zijn antiek ingericht. Het
woord „antiek" moet men echter
niet met één. doch met vele kor
reltjes zout nemen, aangezien de
meubels meestal maar doodge
woon ouderwets zijn; men noemt
ze in dit jonge land echter gaarne
antiek.
Ik bezocht een tentoonstelling
van antiquiteiten en vond er voor
het grootste deel enkele zeer
goede meubels en voorwerpen
uitgezonderd een overstelpen
de hoeveelheid oude rommel, die
op onze markt geen kwaad fi
guur zou slaan. Het overgrote
deel van het publiek bleek zo
weinig verstand van antiek te
hebben, dat het lorren met blijd
schap kocht voor fantastische
prijzen. Zo zag ik stenen badoop-
jes, waarmede wij als heel kleine
kinderen speelden en die wij voor
vijf cent van ons karig weekgeld
kochten, hier geprijsd voor 75
dollarcenten, dat is dan twee
gulden.
Dit zijn dan de momenten,
waarop wij buitenlanders onwil
lekeurig toch even het hoofd
schudden
Sophie HoedtWinkler Prins.
Vervelend gemaakt
Soms wordt een kind met een be
paald doel door de ouders vervelend
gemaakt. Dat klinkt vreemd cn zelfs
overdreven. Dit vindt zijn oorzaak
in het feit dat de ouders zich in geen
van die gevallen bewust zijn van
het doel dat ze nastreven. Het vol
gende geval waaraan we kunnen
,zien hoe zo iets in zijn werk gaat is
niet algemeen van toepassing, maar
toont aan dat het kind. soms niet
andcis kan dan vervelend zijn. om
dat het die rol nu eenmaal toebe
deeld heeft gekregen.
Een klein meisje twee broertjes
en een zusje had ze onderscheidde
zich volgens haar moeder door een
ongenaakbaar en ergerlijk optreden.
Ze begreep het niet. De andere kin
deren waren zo aardig, maar deze
Zo redeneerde ze een paar jaar lang
Tot ze een ontdekking deed Haar
man had haar in de steek gelaten on
met vier kinderen achtergelaten. Ze
ontdekte steeds bij het gewraakte
kind een (tamelijk geringe» gelijke
nis met haar voormalige echtgenoot.
Dit wekte in haar bittere gevoelens
op die zich echter niet aan de op
pervlakte van haar bewustzijn ver
toonden. Zc begon het kind lastig te
vinden. Ze wist toen nog niet dat dit
kwam omdat het kind verbitterde
gevoelens ten opzichte van de man
in haar wakker maakte. Die gevoe
lens moesten ergens heen. Maar de
hoofdpersoon van het drama was
niet te bereiken. Daarom nam in
haar onbewuste 't kind steeds meer
dc gestalte van dc vader aan Als
ze het kind strafte, dan strafte ze
eigenlijk de onbereikbare man. Nog
maals. ze was zich niet van deze sa
menhang bewust. Het kind werd
door de eeuwige op en aanmerkin
gen in de hock van „het lastige
kind" gedrongen cn kon zich op de
duur niet anders meer gedragen.
Tot de moeder op een dag een
licht opging Ze herkende plotseling
dat ze het kind onbewust „een ake
lig kind" had willen doen worden,
om op die manier, terwijl ze het
sirafle, in dc gelijkenis van het kind
op dc vader, deze laatste te treffen.
Toen ze zich dit bewust werd. ver
anderde zc haar houding. Het kind
\erloor hierdoor buitengewoon snel
de krampachtige stoutheid, die het
eerst vertoonde.
Hoewel dit een bijzonder geval is.
zit er toch een algemene kant aan
Is een kind vervelend'' Kijk dan of
het niet door de volwassenen uit
zijn omgeving tot voorwerp is ge
maakt om gestoorde gevoelens op af
te reageren en veroordeel bet niet
te vlug.
Mussert's bedoelingen met De Telegraaf
AMSTERDAM. Nadat hy In December 1946 In een woonschip was
gearresteerd, waarin hy zich sedert de bevrydlng had schuil gehouden,
stond gisteren de 42-iarlge voormalire directeur van het dagblad „De
Telegraaf". Henri Holdert, voor het Amsterdamse Byzonder Gerechtshof
terecht.
Beraadslaging P.B.O.
gesehorst
De Tweede Kamer besloot he
denmiddag de beraadslagingen om
trent de Publieke Bedrijfs Organi
satie tot volgende week Donder
dagavond te schorsen, teneinde de
commissie van voorbereiding in
staat te stellen zich te beraden
over de voorgestelde amendemen
ten en de motie Stapelkamp (ar.)
waarvan de strekking is, de onder
nemingsraden op te nemen in het
onderhavige wetsontwerp.
„Hakkie" Holdert. zoals hij alge
meen in de wandeling werd ee-
noemd. was de zoon van H M. C.
Holdert en een neef van F. H J.
Holdert. beiden behorende tot de
directie van De Telegraaf. Hij was
NSB-er cn nam in Maart 1941
dienst by de SS. Na besprekingen,
die zijn vader met de vroegere se
cretaris-generaal. de NSB-er ir C.
J. Huygen. had gevoerd, werd hij
teruggeroepen van het Oostfront en
benoemd tot directeur met de be-
doeline de Duitsers daardoor gun
stig te stemmen.
In die functie werkte hij mede
aan de aanstelling van enkele zeer
pro-Duitse of nationaal-socialisti-
sche redacteuren aan de krant, on
der wie de beruchte Marinus. dr.
Smit cn dc Haas Voorts wordt hij er
van beschuldigd „goede" redacteu
ren ontslagen te hebben cn tenslot
te wordt hem ten laste gelegd de
administrateur G. J. van de Linde
te hebben verraden, zodat deze door
de Sicherheitspolizei werd gear
resteerd en ruim een jaar in een
concentratiekamp werd opgesloten
Holdert gaf als zijn beroeD van
morgen op „technisch bedrijfslei
der" te zijn geweest en erkende alle
hem ten laste gelegde feiten.
Als eerste getuige verklaarde de
verraden Var. de Linde, dat hy wel.
is waar een lijnrecht tegenover die
van verdachte staande politieke
overtuiging had. maar dat tijdens
de samenwerking aan De Telegraaf
de onenigheden tussen hom cn ver
dachte daartoe vrijwel beperkt wa
ren gebleven. Toen Hakkie werd
verpleegd in een ziekenhuis, waren
enkele personeelsleden hem gaan
bezoeken en hadden hem daarbij
bloemen gebracht. Van de Linde
had hun dit verweten met de op
merking, „dat men landverraders
geen bloemen moest aanbieden"
Zes maanden later, toen hy over
iets anders onenigheid had met
Hakkie. had deze laatste dit schrif
telijk aan de Sicherheitspolizei la
ten weten.
„Het was slechts mijn bedoeling,
dat Van de Linde een flinke
schrobbering van de Sicherheits
polizei zou krijgen." verweerde
verdachte zich, „ik heb er geen
idee van gehad, dat hy gevangen
zou worden gezet."
President: „Dergelijke onzin ge
loven we hier niet."
De voormalige, thans 52-jarige
gedetineerde secretaris-generaal
ir. C. J. Huygen, destijds een der
voornaamste figuren uit de N.S.B..
vertelde, hoe hij door Hakkie in
contact was gekomen met diens
vader, met wie hij uitvoerig had
besproken hoe De Telegraaf het
beste uit de vingers van de Duit
sers kon worden gehouden. Niet
alleen de Duitsers keken er bege
rig naar, ook de N.S.B. zelf toonde
interesse. De beide heren sloten
een contract af: Huigen kreeg
maandelijks een bedrag uitgekeerd
voor het uitbrengen van adviezen
aan De Telegraaf en zou pogingen
doen Hakkie terug te roepen van
het Oostfront, zodat H. M. C. Hol
dert hem als directeur kon aan
stellen.
President mr. A. C. N. Ruys:
„Was het de bedoeling van Mus-
sert van De Telegraaf op die ma
nier langzamerhand een nationaal-
socialistisch dagblad te maken?"
Huygen: „Dat kan ik categorisch
tegenspreken. Integendeel, het was
de bedoeling er een oppositieblad
van te maken."
President: „Dat is in strijd met
alle N.S.B.-beginselen. In geen en
kel land, dat onder dictatuur staat,
wordt oppositie toegelaten. Ik vind
dit een kinderachtige opmerking
van u."
Huygen: „Ik kan u het bewijs
leveren, dat het toch zo is."
President: „Goed, het is mis
schien mogelijk, dat u dat kinder
achtige idee hebt gehad, maar
daarom was het niet werkelijk de
bedoeling."
Huygen: „Ik geloof, dat u de
Duitse opvattingen en ideeën op de
nationaal-socialistische beginselen
transponeert. Ik kan alleen maar
toegeven nu, na de oorlog, dat het
EEN PARELCOLLIER, 't Ziet er zo aardig uit, soms vier snoeren dik,
dicht om de hals gedragen, het flatteert bijzonder. Wie denkt eigenlijk
ooit nog' aan echte parels. Ze bestaan nog wel. natuurlijk, maar voor een
gewoon mens zijn zc onbereikbaar, en om de waarheid te zeggen, hebben
we ook niet de minste behoefte om ze te bereiken, want de imitaties zijn
even glanzend en even flatteus. En wat moet het griezelig zijn om zo iets
kostbaars te dragen, stel je voor. dat het snoer breekt.
Maar het zijn toch wel romantische dingen, die echte parels. In Austra
lische of Japanse wateren leeft zo'n pareloester De binnenwand van zijn
schelp is bekleed met glanzend parelmoer. Een heel klein zandkorreltje,
dat in de schelp binnendringt, is voor die oester aanleiding om dat onge
wenste ding onmiddellijk te gaan inkapselen in kalk en parelmoer en dan
ontstaat de echte parel. Eigenlijk is het dus een ziekteverschijnsel, een
oester-kwaal.
IN de oudste legenden speelt de kapselt het met parelmoer en de
parel al een rol. In de Bijbel parel ontstaat, die niet helemaal
wordt zq' herhaaldelijk genoemd als echt is, maar toch mooi en waarde-
symbool van reinheid en puurheid. Vol is, een cultuurparel, een half-
"Van koningin Cleopatra wordt parel. Het proces is vlugger ver-
verteld, dat zij een parel, die even- lopen, de samenstelling en het op-
veel kostte als een hele Aziatische pcrvlak zijn iets anders, met behulp
provincie, in een beker wqn oploste, van een microscoop is het onder-
alleen maar om te laten zien, hoe scheid te zien. Maar toch zouden
verkwistend zij wel was. we blij moeten zijn, als we een snoer
Een beroemd juwclenkenner .Fa- van deze cultuur-parels cadeau zou-
lize, heeft gezegd: Alle edelstenen den krqgen.
kan men synthetisch produceren. Er is een verhaal over een baro-
maar nooit zal men een parel kun- nesse de Surlère. uit dc achttiende
nen maken. Nu heeft hq maar .zeer eeuw. die een bijzonder kostbaar en
prachtig parelsnoer kreeg van haar
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
man. Zij droeg het op een dag. dat
ze uitreed met haar koets en ver
loor het. Toen was Leiden in last. de
arme barones durfde het niet aan
haar man te vertellen (die Franse
baronnen konden blijkbaar heel bars
zijn) en ze ging naar een juwelier
om een namaakcollier te laten ma
ken. Dat lukte en op een van de
eerstvolgende soirrees droeg het
vrouwtje die keurig-nage-
men nam de parels eens tussen de
vingers en de barones stond doods
angsten uit. En jawel, het snoer
brak, alle parels vielen op de vloer
en sprongen hoog op, kaatsten wel
een halve meter terug. Toen was
er een oude markies, die ironisch
begon te lachen, dicht by de baron
ging zitten en fluisterde Het zqn
alleen valse parels die zo hoog
springen. En Inderdaad daaraan
herkent men onder anderen echte
parels, ze zijn niet zo elastisch dat
ze een halve meter terugspringen.
Op die manier kwam het uit. Wat
die arme barones te verduren kreeg,
meldt de historie niet, maar het zal
wel een hele rel geworden zyn.
Er zijn, de geschiedenis door. heel
wat beroemde parels geweest, zwar
te parels, roze parels, parels zo
groot als duiven-eieren. Maar pa
rels hebben nooit het eeuwige le
ven. Ze sterven na honderd jaar of
hoogstens honderdvijftig jaar Men
kan dan de bovenste laag er af
schillen, de onderliggende laag blijft
dan weer een jaar of dertig goed cn
dan is het uit, de parels z(jn dof cn
schilferig geworden
En nu draagt men vrolijk en te
vreden algemeen de imitaties, in al
le kleuren. Ze worden van glas ge
maakt en gedompeld in namaak-
parelmoer, of bestreken met een
substantie, die uit de schubben van
een klein visje worden vervaardigd.
En we zijn er even gelukkig mee
als met de echte.
gedeeltelqk gelijk gehad, echte pa
rels worden nog steeds niet ge
maakt. Maar ze worden wel ge- jonge
kweekt. Men heeft nameiyk het maakte parels. Haar mar was trots
trucje geleerd, om de oester te op het sieraad en zei »egen alle gas-
dwingen een parel te produceren, ten: Kqk toch eens. hoe vinden jul-
Wat is eenvoudiger dan een klein lie het,het parelsnoer, dat mqn
ongerechtigheidje tussen de oester- vrouw van me heeft gekregen? Ie-
schelpen te stoppen, de oester om- dereen keek, ook van dichterbij,
Broekman in Oslo
gearriveerd
OSLO Kees Broekman, die
verleden week Maandag per race
fiets naar Noorwegen is vertrok
ken, vergezeld van zijn vriend
Chardon, is in Oslo aangekomen.
Alleen door Duitsland hadden zij
per trein moeten reizen, omdat zij
in een dag dit land moesten passe
ren. Zij hebben ongeveer een af
stand van 1300 km. afgelegd.
Voor liefhebber»
DE openbare verkoping van
goederen uit het voormalige
concentratiekamp Vught is alweer
enige tijd achter de rug. De goe
deren zijn in andere handen over
gegaan en na alles, wat cr over is
geschreven, is cr geen enkele aan
leiding meer op deze zaak terug
te komen. Tenminste, dat dachten
wy.
Wij vonden echter in een van de
Rotterdamse dagbladen een adver
tentie. waarover wy anders mis
schien hadden heen gelezen wan
neer er niet met grote letters haa
gestaan „Kamp Vught". Dc ver
dere inhoud luidde: De twee kerk
klokken van bovengenoemd kamp
zyn voor liefhebbers te koop.
Men kan hieruit afleiden, dat
deze kerkklokken door opkopers
zijn gekocht met het doel ze weer
van de hand te doen. Tot zover is
de zaak formeel in orde. Niemand
-kan deze lieden beletten cr handel
Huygen: „De krant stond be- mee te drijven. Erger is. dat de
ivrl sic snli-Hinlc I11. liAfhftKKArc" t*»
er tenslotte waarschijnlyk toch van
zou zijn gekomen, maar het plan
was geheel anders. Mussert wilde
oppositie hebben om verwording te
voorkomen, zoals hy dat in Duits
land had gezien."
President: „Mussert heeft zelf
verklaard, dat hij er een natio-
naal-socialistisch blad van wilde
maken door Hakkie in dc direc
teurs-stoel te helpen. Wat bedoelde
u, toen u voor de politie verklaar
de, dat H. M. C. Holdert twee
yzers in het vuur wilde hebben
kend als anti-Duits cn
President: „Daar ben ik het niet
mee eens."
Mr. A. H. van de Veen, advocaat
fiscaal: „Integendeel. Dc Telegraaf
stond zelfs in 1935 al niet meer
als anti-Duits bekend. Uit een
brief, die in het dossier ligt. blijkt
duidelijk, dat het Reichspropagan-
da ministerium in Berlijn het blad
als Deutsch-freundiich beschouw
de."
Huygen: „Ik blijf er bij. dat H
M. C. de aandacht van de Duitsers
wilde afleiden door Hakkie tot di
recteur te benoemen. Op die ma
nier wilde hij de krant voor zich
zelf behouden."
President: „Moest u daarbij in
opdracht van ziin vader een oogje
op hem houden?"
Huygen: „In zekere mate ja
Hakkie was een erg spontaan man
Ik noemde hem wel eens een veu
len op hoge benen, maar hij kon
geen invloed op het redactionele
gedeelte van de krant uitoefenen."
President: .Indirect wel Hij
stelde mannen als dr. Smit. Dc
Haas en Marinus aan."
Huygen trachtte dit te verklaren
door te zeggen, dat er nu eenmaal
een politiek redacteur moest zUn.
De zaak werd tenslotte aange
houden tot Maandag 17 October
's middags om half twee voor het
horen van nog drie getuigen. Daar.
na volgen die middag het requisi
toir en het pleidooi.
Binnen drie maanden
wapens naar Europa
WASHINGTON. Binnen drie
maanden tijds zullen kanonnen,
tanks en vliegtuigen van Ameri
kaanse havens naar Wcst-Eir a
verscheept worden, zo heeft een mi
litaire woordvoerder verklan.J. De
zending van Amerikaanse uitrustin
gen en wapens zal voorbereid 'or
den, zodra president Truman de wet
voor de levering van wapens heeit
ondertekend.
klokken „voor liefhebbers" te
koop zijn. Wat bedoelen deze lie
den daar eigenlijk mee? Wy kun
nen dit slechts op één manier uit
leggen cn wel. dat hier wordt ge
speculeerd op lieden, die de on
hebbelijkheid zullen hebben om
tot hun kcunissm te zeggen: Kijk,
cn dit zijn nu de kerkklokken uit
het kamp Vught. Interessant, niet
waar? Naar het gelui van deze
klokken hebben de gevangenen ge
luisterd. Ja. ja, dat was me een
tijd!
Kamp Vught. Onmenselijk leed.
Afzichtelijke ellende. Cremato
rium
Voor liefhebbers.
Wat weten opkopers van piëteit?
Geld stinkt niet.
A
Die Molotof toch
NEW VORK: Toen minister
Molotof in 1942 tijdens z(jn be
zoek aan de Verenigde Staten ten
huize van president Roosevelt
logeerde, ontdekten bedienden in
zijn koffer een roggebrood, een
worst cn ccn pistool, aldus
onthulde mevr. Eleanor Roose
velt in haar magazine
Een van de bedienden van het
Witte Huis was zeer verbaasd
toen hij Molotofs koffer opende
en daarin een groot zwart rogge
brood, een worst en een pistool
vond. De oeheime dienst had het
niet voorzien op bezoekers die
gewapend waren, maar in dat ge-
val werden geen aanmerkingen
jvmaakt. Molotof heeft kennelijk
gedacht dat hij zich misschien zou
moeten verdedigen cn dat hij tvel
eens honger kon krijgen"al
dus mevr. Roosevelt.
V-
.J
In het Stcd. Museum „Het
Prinsenhof" te Delft exposeert van
1 October af de kunstschilder J.
Meine Jansen. De Haagse kunstcri
ticus W Jos de Gruytor houdt Za
terdagmiddag ccn inleidende be
schouwing.
Gloster nr. 8. bij Fokker in aanbouw,
stijgt sneller en vliegt langer
(Eigen berichtgeving)
DEN HAAG. Wanneer over twee jaar Fokker het grootste deel van
de 150 Gloster Meteor straaljagers aan dc Nederlandse luchtmacht heeft
overgedragen zal Nederland op slag beschikken over de modernste
jachtvloot ter wereld. Een klein, maar zeer geducht luchtwapcn. Thans
immers Is gebleken, dat de straaljagers, welke dc regeringen van België
en Nederland onlangs bij Fokker hebben besteld toestellen zijn van het
allernieuwste type, de Meteor Mark VIII.
In de berichten welke onlangs zyn gepubliceerd, werd de indruk ge
vestigd, dat de toestellen welke de regering had besteld van het nu al
weer haast verouderde type Mark IV zouden zijn. Het blijkt ons echter
dat de onderhandelingen met de Britse regering en met dc Gloster
fabrieken tot resultaat hebben gehad, dat Fokker in staat werd gesteld,
de Meteor VIII het allerlaatste model, uitgevoerd met zeer ingrijpende
verbeteringen, in licentie te bouwen.
Flinterman kan nos
wat hoger
Tijdens de grote luchtmanocuvres
welke in Juni en Juli van dit jaar
in Engeland werd gehouden is
reeds gebleken, dat de oudere
Glosters. de eerste welke in serie-
productie werden gebouwd, aan
zienlijke moeilijkheden hadden bij
de afweer van aanvallen der allcr-
moderhste bommenwerpers welke
Amerika in het luchtruim kon
brengen.
Een te geringe stijgsnelheid, en
vooral een gebrek aan adem, dat
uit de beperkte mogelijkheden voor
het meenemen van brandstof voort
vloeide, plaatsten de Glosters Mark
IV in een onvoordelige positie ten
opzichte van hun snelle, zeer hoog
vliegende tegenstanders.
Doch de Gloster-fabrieken had
den het antwoord op wat Amerika
te zeggen had reeds in de pen. De
Meteur zoals zij tot dat ogenblik
was uitgerust had reeds ruime er
varing opgeleberd en met die ge
gevens werd er een nieuwe versie
op stapel gezet welke reeds maan
den geleden voor het eerst in de
lucht kon worden gestuurd. En
Gloster bleek goed te hebben ge
rekend. De nieuwe versie bleek
een volledig succes cn het is dit
nieuwe product dat thans in Ne- I
derland wordt gebouwd cn dat j
straks met Nederlandse militairen
bemand zal worden om onverhoop
te vijandelijke aanvallen te kunnen
weren.
De Meteor Mark VIII heeft in
vergelijking tot de IV een gewel
dig stygvei mogen. Met dat toestel
zal majoor Flinterman straks ver
moedelijk een zeer succesvolle po
ging kunnen ondernemen om zijn
nieuwe hoogterecord nog een goed
cmd te verbeteren. Daarbij zal hij
de mogelijkheden nog groter vin
den nu door verlenging van de
neus een veel groter brandstoftank
de tijd, welke de straaljager in de
lucht kan blijven ongeveer een
half uur meer is dan die van zijn
oudere broeder. Indien althans op
kruissnelheid zal worden gevlogen
Deze ligt een eindje boven de 600
kilometer terwijl de topsnelheid
weinig minder dan 1000 kilometer
per uur bedraagt.
Tal van andere verbeteringen
zijn er in de Meteor VIII aange
bracht doch vele er van zijn top
geheim. Wel kunnen wij mede
delen, dat de Glosters welke Fok
ker bouwt, voorzien zullen worden
van een stuurstoel met katapult-
installtie volgens het Matin Baker
systeem. Wanneer het toestel in de
lucht onbestuurbaar is geworden
heeft de piloot maar op een knop
te drukken om met stoel en al uit
zijn toestel tc worden geschoten.
Dc parachute moet zich daarna
automatisch openen.
TER GELEGENHEID van het
30-jarig jubileum van dc Ko
ninklijke Luchtvaart Maatschap
pij, werd aan alle leden van dit
bedrijf ccn hcrinueringspenning
aangeboden die ontworpen was
door de Utrechtse beeldhouwer
Maarten Pauw.
