HetSchreieder-Spiel gaat beginnen
spel van de slimme, die altijd wint....
Herr Kriminaldirektor wil voor geld een
boekje gaan open doen
GELD STINKT NIET EN DE 1200 DODEN
ZULLEN WEL ZWIJGEN
Met vrouw en twee kinderen in
één kamertje (2x4 meter)
Ik sprak hem
in München
kijk op de dingen
Mijn succes zat vooral in een realistische
r~n
Dinsdag 13 October 1949
3
Voorlopig tapt Joseph Schreieder moppen
in een Münchener „Bierkneipe"
M ROSENGARTEN" is 'n klein café in Miinchen. Het ligt
111 schuin tegenover het station van die sombere Duitse puin-
stad, tussen omheinde bouwstellingen, dode ruines en schamele
noodgebouwtjes. 's Avonds valt door de twee ramen van het
café een onwerkelijke roze schijn van schemerlampen op de
keien van de spaarzaam verlichte straat, waarlangs aan weers
kanten hoge uitgebrande huizenskeletten en geblakerde gevels
spookachtig oprijzen in de nacht.
Er zitten slechts vier heren als ik er binnen kom. De ober,
in een versleten jas met een servet over de schouder geslagen,
leunt verveeld tegen de glimmende tapkast. De vier heren
zitten rond een klein tafeltje in een hoek en hebben ieder een
glas bier voor zich. Een van hen is een kleine dikke man met
een kale schedel. De spaarzame haren, die nog achter zijn oren
groeien, liggen zorgvuldig rond zijn achterhoofd geplakt. Hij
heeft een bleek gezicht, grijze ogen en een grote, vooruitsteken
de neus. Er is geen twijfel mogelijk. Het is Joseph Schreieder.
ONTMOETING METEEN
„HANDIGE JONGEN"
Ik was er op voorbereid hem
hier te zien .want hij komt vaak
in dit café. Maar nóg geeft de ont
moeting een schok. Kriminaldirek
tor der Gestapo Joseph Schreie
der, de uitvinder van de „Dauer-
vernehmung", die zijn slachtoffers
op een stoel zonder leuning vast
bond en hen vierenzeventig uur
lang zonder onderbreking in het
woedende licht van zijn schijnwer
pers deed staren, tot hij de murw
gefolterde wrakken kon kneden
naar zijn wil: daar zit hij en drinkt
2ijn biertje. Hij heeft een keurig
streepjespak aan. Een sigaret bun
gelt tussen zijn lippen. Hij heeft
zijn korte benen genoeglijk over
elkaar geslagen, na eerst voorzich
tig zijn broek te hebben gladge
streken om de scherpe vouw niet
te bederven.
Op dit ogenblik is hij juist aan
het woord. De lange schrale man
tegenover hem heeft daarnet be
weerd dat het met het grote Beier
se herfstfeest „Oktoberwiese", dat
aanstaande is, wel niet veel zal
worden. Het bier is immers duur
en de mensen hebben geen geld.
Maar de kleine Schreieder is het
niet met hem eens. „Je kent de
Beieren niet" zegt hij. „Met Ok
toberwiese verzuipen ze alles. Hun
laatste centen gooien ze er tegen
aan!"
Hij gebaart druk. Zijn ogen glin
steren van pret. Zijn voorhoofd
glimt. Hij heeft al een respectabel
aantal biertjes op. Nu leunt hij
voorover. „Hoor eens," zegt hij.
„Ken je die mop van
Maar de heren luisteren niet.
Een ander is hem net voor, en
heeft aandacht tot zich getrok
ken. Het is een bleke paffe man
met een haarziekte. De anderen
noemen hem Herr Major, en de
ober noemde hem daarjuist Herr
Ziegler. Herr Major Ziegler is in
de oorlog in Frankrijk geweest,
heb ik begrepen, en hij vertelt nu
een pikante anecdote uit Parijs.
Schreieder luistert met een on
geduldig gezicht naar de man die
nu het middelpunt is geworden
met zijn interessante belevenissen
iii het buitenland. Als het verhaal
uit is en het lachen gedaan, laat hij
blijken dat hij ook in het buiten
land is geweest. Hij roept ineens
in zuiver Nederlands: „Krijg de
pest!"
En uw verslaggever vraagt zich
af van wie hij dat zinnetje heeft
geleerd
Ze zitteu nog wat te praten. Dan
staat de majoor op en trekt zÜn
jas aan. De een na de ander stap
pen de heren op. Scnitieud ue
laatste die vertrekt.
Verloren in de menigte
Omstandig zet hij zijn hoed op.
Een beetje scheef, maar precies zo
tat zijn kale schedel geheel bedekt
js en het lijkt of hij gewoon haar
heeft. Dan stapt hij op de deur toe.
Zijn gezicht licht bleek op in het
smoezelige rose licht van de sche
merlampen.
Hij loopt de straat uit en springt
bij de halte op de bijwagen van
kin 1. Eer. kleine dikke man, ver
loren in het dicht opeengepakte
blok van sjofele Duitsers op het
achterbalkon.
Hij woont' in de Erhart Auer.
slrasse. De tramconducteur en de
taxichauffeurs van München we
ten niet waar die is, want er wordt
Dooit naar gevraagd. Het is een
onaanzienlijk zijstraatje van de
Dachauerstrasse, dat in de oorlog
geheel in puin gelegd is. Aan de
ene kant zijn niets dan hoge puin
hopen. Er groeit onkruid op en er
staan een paar geiten te ^-azen.
Aan de andere kant staan nog een
Paar uitgebrande ruïnes en verbo
gen staalconstructies half overeind.
Een van die ruïnes is opgelapt'.
Lr is een dak op gelegd. De ramen
zijn dicht getimmerd, of opnieuw
van vensters voorzien. Er zijn deu
ren van kistenhout in gemaakt, en
de scheuren in de muren zijn ge
dicht. Het is een grauwe, plompe
woonkazerne met kleine vensters,
bouwvallig, somber en uitgewoond.
Er wonen negen families in. Een
er van is de familie Schanung en
bij deze heeft Schreieder een ka
mer met gebruik van keuken, voor
hem, zijn vrouw en hun twee kin
deren.
Blauw streepjesbehang
Het is een nauwe, smalle pijpen
la van ongeveer twee bij vier me
ter, behangen met een verschoten
lichtblauw streepjesbehang. Er
hangt een duffe etenslucht. Er is 'n
klein venster. In de hoek staat een
bed met drie matrassen er op, on
der een versleten gebloemd over
trek. De matrassen worden des
avonds naast elkaar gelegd. In de
hoek staat een grote kachel en on
der het bed ligt 'n voorraad brand
hout. Aan de wand hangt een schil
derij in een vergulde lijst, voor
stellende een schip, zeilende in een
maal thuis. Schreieder zit dan aan
zijn bureau en werkt. Op het bed
zit zijn vrouw en stopt sokken.
Naast haar zit zijn oudste zoon, die
op het gymnasium is en zijn huis
werk moet maken. En zijn tweede
kind loopt iedereen in de weg. Het
is een achtjarig jongetje met blon
de krullen en grijze starende ogen.
Het heet Werner en het heeft een
Beiers leren broekje aan en een
bloesje met figuurtjes. Het kind is
wat achter. Het praat niet veel en
speelt nog met een beertje. Het
staat een beetje in een hoek, zit
een beetje op de grond, kijkt een
beetje naar zijn vader, loopt een
beetje rond en wordt afgesnauwd
als het lawaai maakt. Schreieder
heeft een tijdje geleden zijn kin
derbedje verkocht om een nieuw
pak te kunnen kopen. Sindsdien
slaapt het jongetje met zijn beer
tje bij zijn vader in bed.
Het huis wordt bewoond door
een zorglijk slag kantoormensen,
met inkomens, die in geen enkele
verhouding staan tot de hoge prij
zen in Duitsland. Schreieder heeft
geen omgang met hen. Zelfs de fa
milie Schanung, waar hij bij in
woont, kent hem amper. Toch is
hij practisch een der hunnen.
H\j heeft lang moeten wachten op
zijn denazificatie, omdat zijn zaak
eerst laat aanhangig is gemaakt, en
de laatste nog niet opgeheven dena-
zificatlehoven de stroom maar lang
zaam verwerken. Voordat hi) Is ge-
denazlficeerd kan hij geen positie
krijgen. Zijn enige mogelijkheid was
puinruimen of andere handenarbeid.
Er Is hem door vrienden een ':ans
geboden zolang als rechercheur zon
der officiële aanstelling bjj de poli
tie in dienst te komen, maar dat
wil hi) niet. HU, de grote Gestapo-
chef als ondergedoken rechercheur-
tje!
HU zit op zUn kamer of ln de
kroeg en wacht af. HU verkoopt zUn
laatste bezittingen. ZUn vrouw gaat
uit werken om het gezin te onder
houden.
Teleurgesteld
Het is niet moeilyk om met hem
in gesprek te komen. Duitsland
heeft hem bitter teleurgesteld. Hij
is er een onbelangrijk mannetje ge
worden en dat kan hij moeilijk ver
kroppen. Zijn ydelheid maakt hem
praatziek en hij is blij als er eens
Schreieder, dal is de naam
van een der hoogste Gesla-
pochefs die vele van de af
schuwelijkste herinneringen
in ons oproept. De naam van
een man, die de arrestatie en
de dood van vele onzer beste
landgenoten veroorzaakt
heeft. Schreieder, die na de
oorlog weliswaar gevangen
zat in afwachting van zijn
lot, maar die vrijkwam en
ongehinderd over onze Oost
grens verdween
Waar is Schreieder? Hoe
leeft hij? Wat denkt hij, van
zichzelf en van ons, Neder
landers? Een der verslag
gevers van „Het Parool", op
een reis door Duitsland, ont
moette hem in München.
Zijn indrukken van deze ont
moeting vindt U hiernevens.
„In de illegaliteit kwamen de principieelste men
sen samen, dat is misschien mooi, maar daar win
je niets mee"
maannacht. Aan de andere kant
staat een zware eikenhouten kast,
die veel te groot is voor die kleine
kamer. Het zijn de laatste overge
bleven stukken uit een goede tijd.
En in de hoek bij het raam staat
een klein bureau met een wereld
bol, een foto van Schreieder, die la
chend een paard bij de toom voert
en een schrijfmachine.
Men kan elkaar niet passeren in
die kamer. Daar is geen ruimte
voor. Als het regent zitten ze alle-
iemand komt die met hem wil pra
ten over de tgd dat hij nog de grote
gevreesde Schreieder was. HU heeft
een zachte klankvolle stem. HU
praat snel.
„Ja weet u," hoor lk hem zeg-
De man van het England-Spiel
verlaat streng bewaakt de
gevangeniswagen op weg naar de
Tweede Kamer, waar hij door de
Parlementaire k Enquête-commis
sie zal worden gehoord.
gen. „Mijn succes zat hem vooral in
mUn realistische kUk op de dingen.
De Nederlandse illegaliteit deugde
niet voor haar werk. Je moet in dit
vak geen idealisten hebben. Die
kunnen het niet. Ze slaan hun me
demensen te hoog aan. Ze zUn te
lichtgelovig, te goed van vertrou
wen. Neem nu Van der Waals. Dat
was een realistische jongen. Die
wou geld en anders niet. Hij wan
trouwde iedereen. Daarom liep hij
er nooit in.
Ja, Van der Waals was slim,"
zegt Schreieder bewonderend. HU
schuift zUn stoel achteruit en staart
naar het vale behang boven zijn
bureau. Hg' glimlacht vaag. Tegen
het vierkante stuk sterrenhemel dat
door het raam te zien is, tekent zijn
ronde kop zich scherp af. Het beeld
roept onweerstaanbaar herinnerin
gen op uit een tUd, waarmee zijn
naam zo nauw verbonden is. De dof
fe wanhoop van het concentratie
kamp. Magere vervuilde kaalkoppen
in de striemende regen. De starende
lUken in het prikkeldraad. Het door
dringende angstgehuil van een man,
die doodgeslagen wordt. De grauwe
gezichten van een fusilladetrans
port.
Een meter van my af zit Schreie
der, de kleine Kriminaldirektor die
1200 Nederlanders de dood instuur
de. HU staart voor zich uit. Ziet
hU beelden voor zich uit die tUd van
de grote Duitse roofoverval Ziet
hij de starre maskers van ryn
slachtoffers in de schgnwerpers,
hangend in de boelen, vUftig, zestig,
zeventig uren lang?
„Weet u," zegt hij Ineens. „Ik heb
in Holland veel geleerd. Vóór de
oorlog was lk niet zo goed ln ver
horen. Dat kwam omdat ik van
vastgestelde regels uitging. In Hol
land heb lk geleerd dat dlc niet goed
is Gevangenen verhoren is geen vak
dat je uit boekjes kunt leren. Je
moet niet van vastgestelde regels
uitgaan. Elk mens is weer anders.
Elk mens moet je dus weer anders
verhoren. BU de een breek je by-
voorbeeld de weerstand het best
door hem met vUf man tegelUk on
der handen te ncmea Maar een an
der mark je daarmee alleen maar
koppiger. Op sommige mensen
werkt namelUk de aanwezigheid van
meer mensen geruststellend. Die
worden juist bang als ze met slechts
één man alleen ln de cel zUn.
De verschillende soorten uit el
kaar te houden en direct te her
kennen is een heel subtiele kunst.
Doe je dat goed dan ls het halve
verhoor al achter do rug."
„Is het mogelUk om onder een
verhoor van u uit te komen?"
„Uitgesloten," zegt Schreieder be
slist. „Het klinkt misschien wat
verwaand, maar lk kan met stellig
heid zeggen dat, als Ik Iemand on
der handen heb, er niets verbor
gen biyft!"
Weer glimlacht hy en staart ln
Joseph Schreieder als getuige,
in het proces-Van der Waals, in
levendig debat met mr P. J.
Oud, Rotterdams burgemeester.
De verdediger, mr. van der
Starp staande achter Schreie
der). volgt het gesprek met
aandacht. Geheel rechts zit be
klaagde Van der Waals, die
door zijn chef, Herr Kriminal
direktor, om zijn sluwheid zo
hogelijk wordt geprezen en be
wonderd.
Zó snapte de fotograaf Schreie
der in de omstreken van Den
Haag, kort na de vrijspraak van
het Bijzonder Gerechtshof.
Hoe Harster, zijn chef, tegen hem
zei: „Man, laat toch een paar van
je intriges schieten, want het
wordt veel te ingewikkeld!" Hem,
Schreieder, kon het echter niet in
gewikkeld genoeg zijn. Hoe inge
wikkelder hoe leuker! „Maar men
moet het inzicht hebben natuurlijk,
want als men het inzicht mist, dan
komt men niet ver"
Hij ziet de toekomst niet donker
in. Hij zit vol plannen. Eerstdaags
zal iedereen zijn grootheid erken
nen. Hij is bezig met een boek,
vertelt hij. Met verscheidene boe
ken zelfs. Een groot dik boek over
al zijn belevenissen in Nederland
en een klein boekje over de kunst
van het verhoren, dat echter niet
vrij in de handel zal komen en uit
sluitend voor vakmensen bestemd
is. Dan nog een boek over het
Englandspiel. En ten slotte een
boek over de mensen die hij ont
moet heeft. Wat waren het voor
mensen met wie hij in Nederland
in aanraking kwam? Hij zal het
opschrijven. Het zal heel interes
sant worden. Het zal goed ver
kocht worden, daar meent hij wel
op te kunnen rekenen. Denk eens
aan: de bezettingstijd van Neder
land, gezien uit het oogpunt van
een vakman! „Daar zal men zich in
Nederland zeker voor interesse
ren!".
Voor hem staat zUn schrUfma-
chine. Straks zal hg weer doorgaan
met werken. Dan zal die tUd weer
voor hem levend worden. Die grote
tyd waarnaar hy heimwee heeft.
Voor hem zullen de bleke gezich
ten opryzen van zUn slachtoffers.
Kloos, Emmer Dutihl, Althof, ze
zullen er allemaal zijn en het spel
zal opnieuw beginnen. Zyn spel zul
len zc spelen. Het spel van de slim
me Schreieder die altyd wint. Het
is een spel zonder risico, want de
doden zwUgen. Opnieuw staan ze
voor hun pgnlger, de weerlozen.
Opnieuw kneedt hij hen naar zyn
doel. Hoe slim zal hij hun gestalten
vormen in zgn boek. Hoe slim zal
hy schrgven over zijn eigen mense-
lgkheid. Hoe slim zal hg de lof der
Illegalen zingen. Want zyn bock
moet immers goed verkocht wor
den. Geld moet hy hebben om vro-
lgk te zgn en uit te gaan! Geld voor
Kasteln, die uit het raam sprong en
er een eind aan maakte om zo de
marteling te ontgaan! Geld voor
Jongerllc, die onder de hele lange
marteling zweeg in de meest letter-
lgke zin van 't woord! Geld voor
Andringa, voor Elders! Geld voor
al die dode helden uit een reeds ver
geten tyd, die hy met zUn verkoop
bare lof de laatste trap nog zal ge
ven!
Want hoe minacht hy hen, de
idealisten dlc het waagden voor een
idee zyn slimheid te trotseren. En
heeft hij geen geiyk? Geiyk heeft
men altyd. als men maar slim Is.
Slim als Schreieder.
De kleine man legt zyn hand op
de schryfmachlne en glimlacht. Hij
heeft gespeeld met angst en wan
hoop. Met witte lampen en leuning-
loze krukjes. Uit de doodsangst
van tot waanzin gedreven mensen
wrakken heeft hy zyn carrière ge
bouwd. Op de graven van hen die
in de modder van Mauthausen kre-
peerden bouwde hH zgn bestaan.
Veel slimmer ls hy aan de gcfusil-
leerden die in hun stervensuur al-
leen maar begrepen dat de zon rood
opging en het een mooie dag zou
worden. De mooie dag was voor
Schreieder.
En hy voorziet nog vele mcoie
dagen. „Met Rusland komt nr oor
log, dat is zeker," zegt hy. En weer
glimlacht hij. „Oorlog met Rusland:
het is een oud lied voor die kleine
vakman. Het Oosten communis
ten Joden totaler Krieg
Schreieder kijkt naar oulten.
Bleek glanst de maan boven de
puinhopen van het bandietenrgk,
dat hy hielp bouwen. HU glimlacht.
Als hy straks naast de kleine Wer
ner in bed ligt zullen er geen we
duwen en wezen in zyn droom
staan. Geen tot waanzin gefolterde
slachtoffers zullen hem bezoeken.
Alles ls immers duidelijk! Pahud
de Mortangcs. Goudswaard, Smit,
De Jonge, ze waren gewoon stom.
Ze hebben niet op de centjes ge
past, de zaakjes niet gered, do
baantjes niet behouden. Ze deugden
niet. Ze waren geen vakmensen.
Het is dus juist dat ze onder de
trieste kruisen op de begraafplaat
sen liggen.
Want deze wereld is voor de
slimmen!
v.
de verte. Zgn korte handen spelen
met een potlood. Met langzame be
wegingen laat hy het tussen zyn
vingers rollen.
Principe contra realisme
„Daarom deugde de illegaliteit
niet voor haar taak", gaat hij plot
seling verder. „Zij moest het wel
tegen mij verliezen! In de illegali
teit kwamen de principieelste men
sen samen. Dat is misschien erg
mooi, maar daar win je niks mee.
Ik had een andere selectie. Ik koos
niet de principieelste, maar de
slimste mensen, de meest realisti
sche mensen. Die vind je nooit on
der de idealisten. Idealisme werkt
altijd beperkend en remmend in de
strijd. Ik heb dan ook altijd elk
aanbod van principiële NSB-ers om
met mij samen te werken afgesla
gen. Die kon ik niet gebruiken."
Schreieder pauzeert even. Hij
steekt een sigaret op en inhaleert
genietend de rook. Hij straalt van
zelfvoldaanheid.
„Men schrijft mij een uitzonder
lijk grote intelligentie toe," zegt hij.
„En die heb ik ook wel, maar ik
had toch niets bereikt als ik met
mensen had moeten werken zoals
de tegenpartij ze had. Van der
Waals was veel slimmer. Natuur
lijk moet men met dergelijke figu
ren weten om te gaan, maar daar
voor ben ik vakman.
Ik wist heel goed dat Van der
Waals mij zou verraden en verko
pen waar ik bijstond, als hij daar
voordeel in zag. Maar dat heeft hij
nooit gedaan, want ik zorgde altijd
dat hij goed betaald werd. Boven
dien prees cn vleide ik hem voort
durend. Als hij bij mij op het kan
toor was, dan wist hij zich bewon
derd als een groot man. Dat deed
ik met opzet. Hij was namelijk ver
schrikkelijk ydel, en ik wist dat,
mocht hij soms eens ondanks alles
toch met de illegaliteit gaan samen
werken, hy altijd weer terug zou
komen. Want de kleinste wrijvin
gen in de dagelijkse omgang kwet
sten zyn ijdelheid altijd diep en
als hem dat in de illegaliteit zou
overkomen, zou hij onmiddellijk
terugkomen naar mijn kantoor,
waar hem doorlopend de meest on
vermengde bewondering ten deel
viel. Bewondering was voor hem
een levensbehoefte"
De gouden tijd
Schreieder praat en praat. Zijn
ogen glinsteren. Hy praat over de
gouden tyd van het Englandspiel.
Prins Bernhard spreekt
voor Brits Instituut
voor de Navigatie
LONDEN. Prins Bernhard zal
heden te Londen het woord voeren
op het jaarlijkse diner van het
Britse Instituut voor de Navigatie.
Ook de Britse minister van burger
luchtvaart. Lord Pakenham. zal een
der sprekers zijn. Het instituut
werd ongeveer 2 jaar geleden door
vooraanstaande Engelse autoritei
ten op het gebied van de navigatie
ter zee en in de lucht opgericht.
Oorlogsgetroffenen tegen
regeling oorlogsschade
DEN HAAG. De Landelijke
Federatie van Stichtingen voor Oor
logsgetroffenen heeft een adres,
aan de Tweede Kamer gezonden,
waarin aangedrongen wordt op
verwerping van het wetsontwerp
tot regeling van de materiële oor
logsschaden, dat Dinsdag a s. in be
handeling komt. In het adres wordt
ontkend, dat met een bedrag van
3,9 milliard als uitvloeisel van het
onderhavige wetsontwerp de gele
den oorlogsschade voor twee derde
vergoed zou zijn. Naar de mening
van de Federatie zou slechts onge
veer de helft van de werkelijk ge
leden schade worden vergoed, on
danks de daartegen ingebrachte be
zwaren in het systeem van ambte
lijke vaststelling der schade ge
handhaafd. Objectieve richtlijnen
ontbreken, zodat geen rechtszeker
heid bestaat. Verder wordt het ont
breken van een goede beroepsrege
ling als een ernstig bezwaar ge
voeld. In het bijzonder is naar de
mening der Federatie de schade
regeling voor bedrijfsuitrustingen
nog altijd op zeer onbevredigende
wijze geregeld. I
Scherpe val van de Rijn
bemoeilijkt scheepvaart
BAZEL. Het reizigersverkeer
op de Ryn tussen Bazel en Rhein-
felden is wegens de scherpe val van
de rivier stopgezet. Het goederen
verkeer wordt op verminderde
schaal voortgezet met veel kleine
ladingen. De meeste schepen kun
nen slechts de halve vracht vervoe
ren. Tengevolge van de lage rivier,
stand is het goederenvervoer in Ba
zel in September tot 182.000 ton te
ruggelopen. vergeleken met een
hoeveelheid van 203.000 ton in Au
gustus.
Sport veredelt
COMO. Zaterdag werd in
een straat in Como (Italië) het
lijk gevonden van Sergio Caba-
glio, voetbalverslaggever van
een plaatselijk blad. De politie
stelde vast, dat zijn dood het
gevolg was van hem toege
brachte slagen.
Enkele dagen tevoren had de
uitgever van het blad een brief
ontvangen waarin werd meege
deeld dat de critiek. die Caba-
glio op een voetbalploeg had
uitgeoefend, een zeer slechte in
druk had gemaakt.
Amerika verwerpt
Russische nota
WASHINGTON De regering
van de Verenigde Staten heeft het
Russische protest tegen de vorming
van de West-Duitse federale repu
bliek van de hand geweien. Omge
keerd echter is in de Amerikaanse
nota. die te Moskou is overhandigd,
scherpe critiek geleverd op de vor
ming der Oost-Duitse regering.
De Russische bewering, dat de
westelijke mogendheden van West-
Duitsland een ..exercitieterrein" ma
ken. is door Amerika ontkend. Het
heeft echter omgekeerd de Sowjet-
Unie er van beschuldigd, in de Oos-
telyke zone „een grote gecentrali
seerde politiemacht op de been te
houden". De Amerikaanse nota be
vestigt Amcrika's geloof in de be
ginselen van Potsdam en spreekt de
hoop uit. dat Rusland binnen niet te
lange tijd tot samenwerking met het
Westen zal komen.
Greta Garbo in
Parijs ballet
Greta Garbo. op 't ogenblik weer
in Amerika, zal waarschijnlijk in
de Parijse Opera optreden in de
titelrol van „PhèSre", een nieuw
ballet van Jean Cocteau. Georges
Auric en Serge Lifar. Hoewel
Greto Garbo in principe heeft toe
gestemd moet zij nog definitief be
slissen. De actrice zal in dit ballet
niet dansen, maar zich tot geba
renspel bepalen.
B-26 neergestort, 5 doden
RIVERSIDE (CALIFORNIé).
Ten zuidwesten van Riverside in
Califormë is een B-26, een bommen
werper van de Amerikaanse lucht
macht neergestort. Alle vyf inzit
tenden werden gedood.
