Wat geen mens ooit kan vinden
zoekt een speurhond op
Churchill liet vriend George
niet in de steek
Schoonhovense deserteurs zijn
weer gewone soldalen
r
Voor Nico kan de smokkelaar
moeilijk opium verbergen
r~
DE KINDERKRANT
Grieks probleem voor Engeland
onoplosbaar gemaakt
M&lfjhandKotsd
J
Zesde gedeelte blijft echter
hardnekkig weigeren
Ginette Neveu
Marcel Cerdan
Zaterdag 29 October 1949
MET NEUS IN DE WIND OP SPOOR VA N DE MISDAAD
(Van onze speciale verslaggever)
DEM HAAG. Zelden zult ge ergens zo luidruchtige worden begroet
als in de Rljksspeurderhondcnsehool te Den Haag. Als ge het terrein aan
de Waalsdorperweg betreedt, schünt de hel los gebroken In allerlei toon-
kleuren en -hoogten klinkt oorverdovend hondengeblaf Maar dan ge
schiedt het wonder: een woord van opperwachtmeester Bouma en de rust
is weer gekeerd.
„Jr moet ic even laten uitvoeren." zegt de opper. „Maar als je ie stil
wilt hebben moeten ze stil run. Diseipllne is hier nummer één. Daarmee
staat ot valt de hele africhting van een speurhond. Hoewel laten we dat
beginnen vast te Stellen: die discipline wordt gekweekt met geduld en
tact. Slaan van hnden komt lner niet voor. Een hond. die je slaat wordt
angstig en dan is hij voor speuren niet meer te gebruiken
School in Den Haag
leidt honden op
en geleiders
Robby is afgericht op speu
ren, zoeken. Maar als hij wat
gevonden heeft kan hij ook als
„manhond" dienst doen. De mis
dadiger, die hij heeft opge
spoord, hoeft niet te proberen
weg te lopen. Onverschrokken
valt Robby dan aan.
Daar komt een rijzige, stramme
officier ons tegemoet en salueert:
Kolonel dr H. J Weekenstroo, hoofd
van dc veterinaire dienst der Rijks
politie. tevens belast met de leiding
van de Speurhondenschool. De ko
lonel weet waarvoor wij komen.
.Laten we meteen maar op weg
gaan'. zegt hij.
Buiten staan nog vier man in bur
ger te wachten, de twee instruc
teurs van de school en twee adspi-
rant-geleiders. die hier twee maan
den gedetacheerd zijn. Want behalve
de speurhonden leidt de school ook
de speurhondgeleiders op.
Met zijn zevenen trekken wij de
duinen in, achter een hond aan de
lijn. Robby heet het dier en het
voert ons door de ruigte en over de
toppen langs het spoor, dat een ter
instructeurs al in de vroege morgen
heeft uitgezet. Robby beschaamt zijn
bazen niet, want prompt vindt hij
de voorwerpen, die zijn verstopt,
diep onder het zand.
Rivieren
Wij hebben niet veel tijd om te
genieten van de prachtige wolken
lucht boven het duinlandschap.
Want „rrrrr.." heeft de geleider ge
zegd en er komt een rond wijzend
gebaar met de hand bij. Rrrrr is de
eerste letter van ..revieren" en hoe
wel de hond niet kan speLcn be
grijpt hij bliksems goed wat van
hem wordt gevraagd: in het grote
gebied vóór hem, zonder een spoor,
het voorwerp vinden, dat dezelfde
lucht heeft als men hem heeft laten
opsnuiven.
Tegen de wind in gaat de hond. in
zigzagbeweging over het terrein, tot
Dit is het gewone werk: speu
ren aan de lijn. Zonder lijn zou
men de hond niet bij kunnen
houden.
hij in de „luchtkegel" komt. Men
ziet aan het dier, dat het de lucht te
pakken heeft, het blijft even staan,
snuift nog eens en snelt dan vrijwel
regelrecht naar de plaats waar het
voorwerp is verborgen.
Mes van moordenaar
Het kan een mes zijn. door een
moordenaar in zijn vlucht wegge
gooid. of een revolver. Het kan ook
een valse sleutel zijn. Maar ook dik
wijls wordt de hond aan het revie
ren gezet als een kind is verdwaald,
Verdwenen paspoort
Onlangs op een Zondagavond
kwam een zakenman tn Amers-
foot tot de ontstellende ontdek
king, dat hij zijn portefeuille
verloren was. Daar zat zijn pas
poort in en hij moest de vol
gende ochtend beslist met de
Scandinavie-expres op reis voor
een belangrijke aangelegenheid.
Hij had die Zondagmiddag met
zijn kinderen gewandeld op de
Leusderhei en vermoedde dat
hij daar zijn portefeulle was
kwijt geraakt.
Daar zelf zoeken op die uitge
strekte hei ondoenlijk was
spoedde hij zich 's Zondags
avond laat naar de rijksspeur-
hondengeleider ter plaatse. De
ze, de heer De Sutter, zei dat
hij in het donker niet met de
hond kon gaan „revieren". De
zakenman moest echter 's Maan-
dagsmorgens bij het opgaan van
de zon bij hem zijn. Hij moest
zorgen, dat er aan de Leusder
hei een taxi klaar stond om
hem, als de pas gevonden werd,
nog vliegensvlug naar het sta
tion te brengen.
En het is gelukt. De hond
rende over de hei heen en weer
en kreeg plotseling lucht. Hij
ging aan het graven en diepte
waarempel de portefeuille op,
die al een aardig eind onder het
zand zat en die een mens nooit
meer gevonden zou hebben. De
taxi heeft de zakenman nog tij
dig aan het station gebracht om
de Scandinavië-expres te ha
len.
als een zwakzinnige uit een inrich
ting is ontsnapt of.als een voort
vluchtig misdadiger wordt gezocht.
Het komt nog al eens voor. dat men,
revierende naar een voorwerp, ook
de misdadiger in de buurt vindt.
Robby en andere honden kunnen
nog veel meer laten zien. Hoe een
man, die opgebracht wordt, niet
hoeft te proberen tersluiks bezwa
rend materiaal weg te gooien. De
hond pakt het op en brengt het zijn
baas. De hond haalt uit een groot
aantal voorwerpen precies dat van
de man, van wien men hem de lucht
heeft laten opsnuiven. Binnen wei
nige minuten haalt hij uit een groot
terrein alle kleine voorwerpjes, die
men er van die man heeft verstopt.
Mensen zouden ze in een hele week
niet vinden.
Maar het meest kijkt men op van
de prestaties van Nico, die speciaal
is afgericht op het zoeken naar ruwe
opium, in verband met de smokkel
handel. Overal waar Nico wordt
binnen gelaten snuift hij meteen of
hij opium ruikt. En hij ruikt het
inderdaad door alles heen. kasten
en koffers incluis. Hij haalt u
prompt een stuk opium uit de ach
terzak en hij klimt tegen een schil
derij op om het daar van de rand
af te halen. En als wjj in afwe
zigheid van de hond een stuk
opium achter de la van een bureau
verstopt en daarna nog een paar
stoelen voor het bureau gezet heb
ben, smijt Nico alle hindernissen op
zij, trekt met zijn poot de la open,
haalt hem helemaal uit het bureau
en krabbelt uit de hoek achteraan
de opium weg.
De reuk is alles
Zo'n hond gaat volledig af op zijn
reuk, vertelt kol. dr Weekenstroo.
Hfj kan ook wel goed horen en re
delijk zien, hoewel hij kleurenblind
is. Maar hij ziet de mensen niet, hij
ruikt ze, hij onderscheidt ze aan de
specifieke lucht, die ieder bij zich
draagt.
De kolonel, zelf dierenarts,. ver
telt welke honden zich het best
voor het speurwerk lenen. Het zijn
de herders, die met hun lange kop
en lang reukorgaan gemakkelijk
aan de ]grond komen. De bouvier is
anatomisch minder geschikt. Deze
krachtige hond is meer de patrouil
lehond, de „manhond".
Moeten die herdershonden ras
honden zijn?
Dat is helemaal niet nodig, zegt
de kolonel. Natuurlijk moet het een
dier zijn, dat er behoorlijk uitziet,
want de politiemannen-geleiders
overal in het land. die er mee moe-1
ten werken, krijgen de hond meteen
als huisdier en het oog wil nu een
maal ook wat, Maar verder letten
wij niet op raskenmerken. Als het
beest maar niet bang is, niet zenuw
achtig, niet kwaaaardig, niet lui,
enz. Lang niet iedere hond is ge
schikt, maar met zuiverheid van ras
heeft dat niets te maken
Men moet de speurhonden niet
verwarren met de patrouillehonden.
Die zijn er veel méér by de politie.
Officieel gebreveteerde speurhon
den in dienst van het crimineel on
derzoek zijn er in ons land op het
ogenblik 33. Er moeten er 44 ko
men, twee in elk district Rijkspoli
tie. Er zijn momenteel vijf in op
leiding. Per jaar kan de school er
twaalf afleveren en de kennel kan
er zestien herbergen.
Zeer dikwijls wordt de assistentie
van een speurhond en zijn geleider
ingeroepen en vaak met succes.
Maar men kan niet verwachten dat
een speurhond wat vindt als men
vóór zijn komst allerlei mensen de
voorwerpen heeft laten vasthouden
of de plaats heeft laten betreden.
Dan raakt de hond natuurlijk de
kluts kwijt.
In de 1666 gevallen, waarin in
1948 assistentie van een njksspcur-
hond werd gevraagd, had de hond
in 9der gevallen rechtstreeks
succes en leverde hij in 399c waar
devolle aanwijzingen. In 52% der
gevallen kon de hond om verschil
lende redenen niets uitrichten, dik
wijls doordat de lucht was „bedor
ven" door aanwezigheid van te veel
andere mensen.
Waar men de ruwe opium ook
verbergt, overal haalt Nico het
goedje te voorschijn. Deze hond,
afgericht door opperwachtmees
ter Bouma van de Rijksspeur-
hondenschool, is de eerste en
enige opiumspeurder in Neder
land.
Maatregelen tegen woning-
woeker noodzakelijk
DEN HAAG. Een groot kwaad
wordt in het Voorlopig Verslag der
begroting van Binnenlandse Zaken
I de ernstige woeker genoemd, welke
I speciaal in de grote steden, gedre
ven wordt ten koste van woning
zoekenden. De positie van de wo
ningzoekende is meestal zo, dat
aangifte voor hem grote risico's me
debrengt. Gevraagd wordt of ter af
doende bestrijding de mogelijkheid
niet geopend kan worden om in een
I geval van woeker het pand onmid
dellijk te vorderen, zonder dat men
hiertegen op de gebruikelijke ma
nier in beroep kan gaan. Peze gif
plant moet met wortel en tak wor
den uitgeroeid, is de algemene over
tuiging.
Onbillijk wordt geacht, dat huur
ders en onderhuurders de dupe kun
nen worden van de tegen de eige
naar ingestelde vordering der ge
hele woning. Zij worden niet door
de betreffende commissie gehoord
en hebben geen recht op beroep
Aangedrongen wordt om de reeds
het vorige jaar aangekondigde wij
ziging van de Woonruimtewet nu
eindelijk te doen plaats vinden.
DE GROTE VERGISSING
HET EINDE van de burgeroorlog in Griekenland is tevens het einde
van een voor de Westelijke mogendheden moreel hoogst onsmake
lijke toestand. Deze oorlog had wellicht of waarschijnlijk voor
komen kunnen worden, als Churchill niet een hoogst ongelukkige in
vloed had uitgeoefend bij het herstel van de Griekse monarchie. In
menig opzicht moge Churchill de wereld hebben verrast met de beweeg
lijkheid van zijn geest, met zijn toegankelijkheid voor gezonde denk
beelden van anderen. Toch moet men hem, naar zijn geaardheid, tot de
aartsconservatieven rekenen, tot de verlichte despoten.
Dit doet niets af aan zijn democratische opvattingen in het binnen
landse politieke spel. Daarin is van Churchill geen despotisch beleid te
vrezen. Dit spel heeft zich eerst op de duur in Engeland ontwik
keld tot een traditie, en een man, zo gehecht aan traditie als Churchill
zal niet dulden dat iemand raakt aan de Britse zede. Daarnaast koes
tert hij sterke gevoelens van feodale trouw. Ook daaraan zal hij weer,
niemand laten raken. Toen hij de macht daartoe bezat heeft hij die ge
voelens waarlijk despotisch doorgezet. Daaraan is het ongeluk van
Griekenland voor een groot deel te wijten.
schoonzoon dood te schieten, en ik
niet!"
Voor de juistheid van dit verhaal
kan ik niet instaan. Maar het past
voortreffelijk bij Churchill's stijl en
Winstons loyaliteit
had noodlottige
gevolgen
LOYALITEIT, een kenmerk van
het karakter van Churchill,
heeft hij niet alleen tegenover eni
ge vorsten betoond. Ook sommige
van zijn politieke vrienden hebben
partij er van getrokken, niet altijd
tot voordeel van de Engelse staat.
Men heeft zich, vooral in het begin
van de oorlog, verbaasd over het
aanblijven van enige ministers,
maar Churchill laat nu eenmaal
iemand, met wie hij op enige wijze
verbonden is geweest, ongaarne los.
Die feodale neiging van Churchill
heeft niets met snobisme te maken.
Hij heeft hartelijke vriendschappen
onderhouden met zeer eenvoudige
collega's, die de samenwerking met
Labour hem verschafte. En hij on
derhoudt die stellig nog. Hij heeft
zijn dochter Sarah .die zijn artis
tieke neigingen heeft geërfd, niet be
let in het openbaar als danseres op
te treden. Zij is getrouwd geweest
in eerste huwelijk met een bekend
toneelspeler van het lichte type. Dat
hij om de persoon niet met zijn
schoonzoon ingenomen is geweest,
kunnen velen begrijpen. Er wordt
daarover een kostelijke anecdote
verteld, uit het laatste gedeelte van
de oorlog. De schoonzoon vroeg
schoonpapa wat hij van Mussolini
dacht. „Ik kan geen kwaad van hem
zeggen, want hij heeft zich flinker
kerel betoond dan ik", was het ant
woord. „Waarin bestond dan die
flinkheid?" vroeg de schoonzoon.
,,Hy heeft de moed gehad zijn
•door
Dr. M. v. Blankenstein
gevatheid. Niet lang daarna is het
huwelijk ontbonden, zeker tot op
luchting van Churchill zelf.
,HURCHILL heeft de, thans
overleden koning George van
Griekenland door dik en dun ge
steund. Koning George was zijn
vriend, en hij was bovendien ko
ning. Hij heeft de koning zeker te
veel vrijheid gelaten in zijn plan
nen en in de vorming van zijn om
geving. Waarom heeft Churchill
toen niet evenzeer ingegrepen als
hij en daar was kracht en stem
geluid voor nodig ingegrepen
heeft in generaal de Gaulle's oor
spronkelijke. bedenkelijke omgeving
van „anti-Dreyfusards"? Koning
George had een reactionnaire omge
ving en s konings plannen waren
dienovereenkomstig. De tegenwoor
dige koning, toenmaals Prins Paul.
gold als een veel verlichter, veel
soepeler persoonlijkheid dan George.
Churchill is van vele kanten ge
waarschuwd. Zijn plan, koning
George de vrije hand te laten bij het
herstel van Griekenland, vond sterk
verzet in regeringskringen. Maar met
despotische kracht heeft Churchill
zijn wil doorgezet. Dit maakte iedere
overbrugging van tegenstellingen
tussen rechts en links in Grieken
land onmogelijk. Koning George,
eens afgezet, later tot de troon te-
JAN BIET had een groentewin
kel. Iedere dag verkocht hij
sla en radijzen en bloemkool en
andijvie, maar hij had één klant,
een mijnheer met een bontkraagje,
die iedere morgen met zijn auto
voor de winkel kwam en iedere
morgen opnieuw vijf-en-twintig
kilo knolletjes kocht. Die werden
dan in zakken dc auto ingedragen
en foetsj. weg was hij weer.
Dat ging zo drie weken achter
elkaar door en Jan Biet. de groen
teboer. dacht; Wat moet die me
neer toch iedere dag met vijf en
twintig kilo knolletjes? Al heeft
hij vijf en twintie kinderen, dat is
toch teveel? En eten die mensen
iedere dag knolletjes?
Hij begreep er niets van en be
sloot om eens te gaan onderzoe
ken. hoe het zat. Op een morgen,
toon de meneer de knollen had in
geladen. ging Jan Biet stiekem
achter op de auto zitten en reed
mee. De auto reed de hele stad
door en stopte voor een groot pak
huis. De meneer stapte uit. en
bracht één voor één de zakken
knollen naar binnen. Zachtjes
sloop Jan Biet ook mee naar bin
nen. zonder dat iemand het zag en
keek om zich heen. En daar hele
maal achter in het pakhuis o.
maar wat was dat voor een won
derlijk dier? Een heel groot beest.
Een beest met twee staarten een
beest dat helemaal niet meer be
stond. Jan Biet schrok er zo van.
dat hij: „Tjonge, jonge!" riep. De
meneer draaide zich om en zei
Maar groenteboer, wat doet U
hier? Niets, meneer, zei Jan Biet
Ik wilde alleen maar eens kijken,
waar U toch al die knolltjes laat
IjCH. zuchtte de meneer. Wat
jammer dat je het ontdekt
hebt. Dit is mijn tweestaartige
marmadot. Het is een voorhisto
risch beest, heb je daar wel eens
van gehoord? Het soort is al lang
uitgestorven, hij is de laatste. En
hij klopte de marmadot op de rug.
Wat een groot beest. Zo groot als
een olifant, met lang grijs haar en
een bult en een spitse bek met
hele grote tanden. En dan die twee
staarten! Hu lust alleen maar
knolletjes, zei zijn baas. Maar lie
ve groenteman, vertel het nooit
aan iemand, want dan doen ze
hem in een dierentuin of zetten
hem op voor een museum en dat
wil ik niet.
Ik zal het niemand zeggen, zei
Jan Biet en ging naar huis. Maar
het was zo moeilijk om zijn mond
te houden. Hij was zo vol van die
marmadot die hij gezien had Hij
vertelde het aan Jans, zijn vrouw.
En de volgende dag wist de hele
buurt het en iedereen was opge
wonden. Ze trokken Jan Biet net
zo lang aan zijn jas. tot hij had
verteld, waar die tweestaartige
marmadot huisde. En toen gingen
alle mensen in de buurt er met
een sleperswagen naar toe.
Ze braken de deur van het pak
huis open en vonden het vreemde
beest. Hij moet naar Artis. zei de
bakker. Nee, naar een circus, zei
de slager. Nee. we verkopen hem
aan een Dierenpark, zei de krui
denier. Ze waren het er maar niet
over eens. wat ze met het dier
zouden doen en daar stonden ze
met de sleperswagen voor het pak
huis en hadden het beest nog niet
"ens ingeladen!
^AAR het circus! schreeuwde de
1 slager. Naar de dierentuin!
tierde de bakker. Ze kregen een
vreselijke ruzie en daar opeens.
daar kwam een auto aanrijden. De
baas van de tweestaartige marma
dot stond voor de deur. blies op
een fluitje en daar kwam het beest
uit het pakhuis hollen met een
grote vaart. Iedereen stoof van
schrik opzij. De marmadot ging
boven op de auto zitten, de me
neer gaf vol gas en langzaam reed
de auto weg. iedereen verbluft
achterlatend.
Daar stonden ze nu. met hun
mond vol tanden. Ze konden met
hun lege sleperskar naar huis toe
keren, iets anders zat er niet op.
De meneer met de marmadot is
nooit, nooit, nooit meer terug ge
zien, misschien is hij wel naar
Thibet gereisd, wie weet Maar
Jan Biet was zijn klant .kwijt en
dat vond hij erg jammer. Vijf en
twintig kilo knolletjes per dag,
dat scheelt!
I/IIE fluit daar onder aan de trap
de trap van 't Grand Hotel?
Het is de graaf van Pieperlepap
een muizsngraaf, jawel!
De waard komt al dc voordeur uit
het is een brave waard,
met rode haartjes op zijn snuit
en met een ferme staart.
Dc graaf zegt: Ik ben adellijk
en vresel\jk voornaam!
en daarom wil ik dadelijk
een kamer met een raam.
Ik wou ook nog een bad er'oij
en hebt U een garage?
En is er plaats voor mijn lakei,
en ook voor mijn bagage?
Ik ben voor m\jn plezier op stap
als U het nog niet ie 1st,
ik ben de graaf van Pieperlepap
een heel voornaam tourist!
Ik teil een kamer met ontbijt
teat zteoerdjes en wat kaas
De waard zegt: O. doorluchtigheid,
dat is er niet, helaas!
Een mooie kamer heb ik tocl
al is het niet zo'n grote,
dit is een eekhoorntjesholel
met enkel beukenoten.
De graaf zegt: Als't niet anders kan,
nou ja, dan muet het wel.
Breng mijn bagage boven, Jan,
wij nemen dit hotel.
De waard is blij en erg verrast,
daar boven aan die trap,
h\j zegt: U bent mijn hoogste gast,
o, graaf van Pieperlepap!
V-
ruggekeerd en stichter van een fas
cistisch bewind, terwijl zijn vader
reeds twee maal door de Grieken
afgezet was. had zeer eigen denk
beelden. Indertijd heeft de Times een
felle campagne gevoerd tegen het
beleid van Churchill in deze aange
legenheid. De Atheense correspon
dent van het blad, gesteund door
zijn redactie, voorspelde ongelukken
die niet zijn uitgebleven. Maar
Churchill's loyaliteit tegenover de
vriend-en-koning was sterker dan
alle critiek, waarvan het gefun
deerde zich bijna onmiddellijk toon
de. Moskou was er spoedig bij om
van deze toestand partij te trek
ken. En de loop van zaken was zo,
dat Engeland het Griekse probleem
niet meer aankon, en het moest
overlaten aan Amerika, dat er de
handen aan vol heeft gehad.
Betere tijd
NU schijnt een betere tijd voor
Hellas aan te breken. Misschien
heeft een andere koppige staatsman
van groot formaat daar onvrijwillig
de hand in gehad. Markos was de
trouw gevolgde en bekwame aan
voerder van de rebellen. Maar Mar
kos was stellig niet de man om de
vrijheid van zijn land op te offeren
aan de wensen van Moskou, dat aan
zijn vazal Bulgarije, en daarmede
aan zich zelf, de haven van Smyr
na had toegedacht. Markos heeft
stellig niet gewild, dat zijn land
bleef voortbestaan, puur als streng
gebreidelde, van alle wil beroofde
naloper van Rusland, die Rusland
een sterke positie in de Egaeische
Zee moest verschaffen, die het zich
onthouden zag aan de Dardanellcn.
Door een sowjetiek Rusland moes
ten de Turkse wateren worden in
gesloten. Markos heeft wel de illu
sie gehad dat hij alleen voor de
vrijheid van zijn land vocht. Daar
door werd hij in de ogen van Mos
kou een Tito, en hy moest verdwij
nen. Hij verdween spoorloos
verdwijning a la Russe.
Sedertdien is het' eerst goed ge
gaan met de strijd van de Griekse
regering tegen de rebellen. Het
heeft misschien ook nuttig effect
gehad voor de regering, dat na de
sombere dagen en het harde régime
van koning George, meer licht van
liberaliteit over het politieke toneel
des lands valt. Tito's weigering, de
volgelingen van Moskou in Grie
kenland verder in de hand te wer
ken, heeft stellig sterk meegewerkt.
Bulgarije werd voorzichtig en Al
banië kon het alleen niet aan. In
Albanië zelf is de positie van Mos
kou onzekerder geworden; het land
je, met zijn lastige en ten dele dissi
dente bevolking ligt nu heel erg
geïsoleerd van zijn grote bescher
mer. En als Rusland duidelijk, ten
koste van veel prestige, telkens een
conflict uit de weg gaat, dan zal het
dit niet zoeken om de haven van
Valona.
Europa ziet er. ondanks alle ge
schreeuw in de Moskouse radio,
rustiger uit, door de kalmering in
zijn Z.O.-hoek.
(Van één onzer verslaggevers)
ROTTERDAM. Van de 193 deserteurs uit Schoonhoven, waarover
de laatste dagen veel te doen is geweest tot in de Tweede Kamer toe,
zijn er Vrijdagmorgen vroeg 161 aan boord van de „Zuiderkruis" gegaan
en zijn daardoor van deserteur weer gewoon soldaat geworden. Van de
32 anderen weigerden er elf in Schoonhoven aan het dienstbevel tot ver
trek gehoor te geven en 22 soldaten, die nog waren meegekomen naar
Rotterdam, weigerden op het allerlaatste ogenblik om zich aan boord
van de „Zuiderkruis" te begeven. Deze 32 desercturs zijn nu onderge
bracht in het dépot- en detentiekamp te Nieuwersluis en zullen te zijner
tijd voor de Krijgsraad moeten verschijnen. Er hebben zich bij deze
inscheping in het geheel geen onregelmatigheden voorgedaan. De soldaten
gedroegen zich correct en ook over hun behandeling hadden zij zich
toen wij hen spraken niet te beklagen. Van handboeien of dwang is
geen sprake geweest alleen verklaarden sommigen, dat er te weinig
aandacht aan hun bezwaren tegen uitzending was geschonken.
den: „Dat doen we niet." Het
dienstbevel is daarop herhaald,
doch de elf bleven weigeren." Ik
heb ze toen gewezen op de gevol
gen van hun weigering, maar zij
bleven bij hun standpunt." Op de
kade heeft zich in de vroege och
tenduren hetzelfde afgespeeld,
met 22 soldaten. Ook zij bleven
weigeren en zijn toen meteen afge
voerd naar Nieuwersluis.
Herhaald dienstbevel
Het is niet onwaarschijnlijk, dat
zij dit voor een deel aan zichzelf
te danken hebben, want kolonel J.
W. Sluiter, de garnizoens comman
dant van Schoonhoven vertelde ons
dat hij alle deserteurs, die voor
deze uitzending in aanmerking
kwamen in de gelegenheid had ge
steld om bij hem te komen praten.
Hij vertelde zelf niet hoeveel er
gekomen waren, maar de soldaten
vertelden ons, dat er veel niet eens
de moeite hadden genomen om zich
met de kolonel te verstaan. Luit.
kolonel G. J. van Brakel, hoofd van
de militaire juridische dienst, was
zelf bij het transport aanwezig ge
weest. „In Schoonhoven" zo zei
hij „is vannacht aan 193 men
sen bevel gegeven de bagage op te
nemen en zich klaar te houden
voor het vertrek. Elf mensenen zei-
er niet lang meer blijven." Het
overgrote deel ongeveer 80%
was om andere dan principiële re-
der.pn weggebleven, maar ook on
der hen gingen stemmen op, dat dit
toch wel de meest geschikte (ot
minst slechte) regeling was ge
bleken. De meesten gaven de in
druk zich wel te kunnen schikken
en een enkeling sprak er reeds zijn
verheugenis over uit, dat hij nu
veriest was van alle strafmaatrege
len.
De soldaten bevonden zich nor
maal temiddei} van de anderen, die
met de „Zuiderkruis" de reis naar
Indonesië aanvaarden, van een
speciale bewaking of iets dergelijks
was geen sprake meer en voor ve
len werkte dit stimulerend.
Maar het grootste percentage is
aan boord gegaan en velen waren
naar zij ons verklaarden bl*j
dat de zaak nu tenmniste afgelopen
was. „Het was wel heel moeilijk",
vertelde er één, die om princi
piële redenen gedeserteerd was
'.Want een directe voldoening kan
het me toch niet schenken, nat ik
aan boord ben gegaan. Maar als je
voor de keus staat tussen een zwa
re gevangenisstraf en inschepen.,
ja wat doe je dan? Ik hoop, dat we
„Ik ben van plan Jack la Motta
knock-out te slaan, maar ik zal hen,
die toeschouwer zijn bij dat gevecht,
geruime tyd plezier bezorgen". Aldus
verklaarde de Franse middenge-
wichtkampioen Marcel Cerdan, toen
hij zich de vorige maand voorbe
reidde op een ontmoeting met de
Amerikaan met de wereldtitel als in
zet. La Motta liep een schouderbles
sure op en de boksmatch werd een
maand uitgesteld. Thans zal geen
enkele Amerikaan de met zoveel
spanning tegemoet geziene wedstrijd
meer kunnen volgen. Op weg naar
de Verenigde Staten is hij om het le
ven gekomen, toen het toestel van de
Air France, waarmee hij de over
tocht over de Atlantische Oceaan
maakte, verongelukte. Daarmee is
een einde gekomen aan een dertien
jarige carrière als professional. Zijn
dood zal niet alleen grote ontstelte
nis wekken in de Franse sportwe
reld, waar hij buitengewoon gezien
was, maar ook in Amerika en in
vele Europese landen waar hij in de
ring verschenen is.
Cerdan werd in 1916 in Algiers ge
boren en diende in de jongste oorlog
bij de Franse marine. Hij is gehuwd
en vader van di;ie kinderen. Hij
stond op het punt zich uit de boks-
wereld terug te trekken om zich
meer te kunnen wijden aan zijn ge
zin. In 1945 won hij te Rome het
intergeallieerde bokstournooi. Gedu
rende de tijd, dat hij professional
was heeft Cerdan meer dan hon
derd wedstrijden gebokst. Slechts
enkele hiervan heeft hij verloren en
evenals La Motta is hij nog nimrr.or
knock-out geslagen.
Echtpaar Van Dam
zeer getroffen
Er was ook nog altijd sprake van,
dat Cerdan in Parijs, eventueel om
dc- titel, een wedstrijd tegen onze
landgenoot Luc van Dam zou bok
sen. Deze, die Cerdan zeer goed kent,
verklaarde ons, evenals zijn vrouw,
door het bericht, van Cerdan's plot
selinge dood zeer te zijn getroffen.
„Over een wedstrijd tussen hem en
mij", zo verklaarde ons Luc van
Dam, „stond nog niets vast. Ik kan u
alleen zeggen, dat er voortdurend
iets tussen schijnt te moeten komen.
Zoals u weet scheurde ik even voor
de wedstrijd die op 9 Maart zou wor
den gehouden een spier. En nu di4
ongeluk Ik ben er echt van onder
de indruk. Cerdan was zo'n aardige,
eenvoudige jongen, gelukkig met de
titel, die hij had veroverd, maar
zonder hinderlijke pretenties. Een
fijne opgeruimde Fransman
Ginette Neveu, die thans b\j het
ongeluk met de Franse Constella
tion om het leven is gekomen, wordt
algemeen als een der grootste vio
listes van deze tijd beschouwd en
is ook in ons land geen onbekende.
Na de oorlog is z\j opgetreden in
Den Haag en in Utrecht en overal
op haar Nederlandse tournee heeft
zij buitengewoon veel succes ge
oogst met haar vertolking van
Beethoven, Mozart, Brahms en Ra-
vel.
Geboren in 1920, leerde zij reeds
op zeer jeugdige leeftijd viool spe
len bij niemand minder dan Carl
Flesch. Toen zij vQftien jaar oud
was behaalde zij de eerste prjjs aan
het Nationale Conservatorium te
Parys en ontving zij uit 85 deelne
mers de Grand Prix van het inter
nationale violistenconcours te War
schau.
Van 1935 tot 1939 maakte Ginette
Neveu grote concertreizen door
Europa en Amerika. Na 1944 her
vatte de jonge kunstenares haar
muzikale loopbaan.
De Soclété des Concerts du Con-
cervatoire de Paris verzekerde zich
van de exclusificke harer Parljse
orkestconcerten. Z(j trad weer op in
België, vierde triomphen in Neder
land, maakte een succesvolle tour
nee door Zwitserland, ging naar En
geland, waar zy o.m. optrad in de
Albert Hall, waar ook aanwezig
was het konlnkljjk paar van Enge
land. Veel succes oogstte zij op het
muziekfestival in Zürich. Vele lan
den werden door haar bezocht. Gi
nette was klein van postuur met
Romeins gekapt haar en een Inne
mende persoonlijkheid.
