Drie maal het land uit en nog het
emigreren niet moe
Toch zonde van m mooie asbak"
Economen bezien vraagstuk
der betalingsbalans
Wilt U -
D. v. A.-KALENDER 1950
ft
a
Slechts 9S ees&t
Ets is meer clan „zoom
naast schilderkunst"
BON VOOR DE D.V.A. KALENDER 1950
4
Woensdag 2 November I949
Armoe in Brazilië, armoe in Frankrijk
maar klein te krijgen .nee!
O ja. als twaalfjarige jongen werkte ik nog in een Braziliaans waren
huis, zei de Rotterdamse zanger Tony Diamant zo terloops aan het slot
van het gesprek, dat wy onlangs met licm hadden over zijn engagement
bij de Vlaamse Opera in Antwerpen. Myn ouders waren kolonisten. Maar
dat is weer zo'n verhaal apart. Het was 'n heel verhaal en apart.
Vader Ephraim Diamant heeft 't ons met assistentie van de hele familie
kring verteld Een lang verhaal van drie emigraties, twee naar Brazilië
en éen naar Frankrijk, pogingen om in een ander land een nieuw beslaan
op te bouwen, omdat het hier niet langer ging. E11 driemaal de terugkeer
naar het vaderland, na korte of lange tijd, omdat 't daarginds ook niet
ging. Tegenslag, verkeerde start, ongunstige conjunctuur? Wie zal 't zeg
gen? Vader Ephraim staat er niet lang bij stil. Hij heeft de moed nog
niet opgegeven.
want van sociale voorzieningen had
men daar natuurlijk helemaal niet
gehoord. Zo was hij ook 'n cjjdje
sergeant by de brandweer; dte was
pas uit de grond gestampt en be
halve de mannen en hun mooie
rode pakjes, was er verder niets
aanwezig. Dat bleek bij de eerste
flinke brand, die bestreden werd
met emmertjes.
In Curityba leerde de jonge Dia
mant ook z'n vrouw Rika kennen,
zij was een jaar eerder met een
transport uit Nederland gekomen.
Tot 1918 kon Ephraim Diamant 't
bolwerken, maar toen bij 'n nieu
we crisis vooral de vreemdelingen
het moesten ontgelden, ging hij
naar Nederland.
Magere Jaren
Dat werden allesbehalve vette
jaren; eerst M. H. steun en vervol
gens allerlei baantjes, waar je net
je hoofd mee boven water kon hou
den.
Op 'n avond las hij een couran
tenbericht: emigratie naar Frank
rijk en Canada. Wat zullen we
doen. vrouw? vroeg hij aan Riekje.
Frankrijk of Canada? Maar omdat
Canada koud leek en hij geen En
gels sprak, viel de keus op Frank
rijk. In 1922 emigreerde Ephraim
Diamant ten tweeden male. met
vrouw, dochter, grootouders en
broers naar een grote „ferme" bij
Soisson in Noord-Frankrijk. Als
daggelder verdiende je daar 14 a 16
francs, je vrouw kon er 8 frs. bij
werken, verder vrij wonen en 'n
stuk grond.
Maar 't leven was veel te duur.
Toen maar weer elders geprobeerd:
Zuid-Frankrijk, Goudom (bij Mar
seille), wijnbouw. Maar 't zette al
lemaal geen zoden aan de dijk. Het
was onmogelijk zich boven het be-
gin-minimum uit te werken.
In 1926 werd weer een enkele
reis Rotterdam gekocht. En weer
geen huis en weer in de steun. Ten
slotte kwam Ephraim Diamant bij
Gemeentewerken. Dat duurde zo'n
paar jaar. tot in 1934 de crisis
kwam. Wegens „reorganisatie", zo
heette dat dan. konden 2000 werk
lieden afzwaaien. Diamant hoorde
ook tot de gereorganiseerden. En
Brazilië lokte weer. Zijn ouders leef
den nóg in Curityba; een spring
plank had hij dus. Maar hoe het geld
voor de overtocht van het gezin,
dat inmiddels met 6 Diamantjes
was gezegend, bij elkaar te krijgen?
Dat werd praten en schrijven en
tenslotte 'n onderhoud met burge
meester Drooglever Fortuyn Het
resultaat was 500 wachtgeld, dat
hij nog zou ontvangen. Het Crisis-
comité past 250 bij.
Pas 55 jaar!
Zo belandde Diamant voor de
tweede maal in Brazilië; 200 gulden
•oor een gezelschap van 8 perso
nen is niet véél om mee te begin
nen. Maar deze keer scheen 't te
lukken. Een rijke Braziliaan be
zorgde hem een huisje met een goed
stukje grond. Als tegenprestatie
hoefde hij alleen toezicht te hou
den op het buitenhuis van de man.
Het land werd bebouwd met mais.
olienoten, aardappelen en alles
Rotterdams zanger
doet lang verhaal
Hij vertelt. Een laat zonnetje
maakt nog iets vriendelijks van
deze triestige herstige regendag. Het
oude huisje aan de Aelbrechtskolk
vrolijkt er zichtbaar van op: het
staat vlak voor de houten ophaal
brug. Hier. uit diezelfde haven gin
gen een paar eeuwen geleden de
Felgrimvaders. uit Engeland ver
dreven, scheep, een nieuwe vrijheid
in het Westen tegemoet.
Zouden de Diamanten door dit
voorbeeld zijn gesticht? Nee. z<
zijn pas een jaar of wat Delfshave
naar. Honkvast waren ze nooit. Ook
in de Maasstad niet. Het aantal stra
ten. die ze tijdens hun Rotterdamse
retraites hebben bewoond, is zo
respectabel, dat we van een opsom
ming maar liever afzien. En met die
Rotterdamse straten is 't ook niet
begonnen.
Pionierswerk
In 1908 pousseerde de Nederland
se regering een emigratie-project
voor Brazilië. Er was een crisispe
riode ingetreden en het waren niet
de slechtsten. die zich hier uitge
praat voelden. Een vier vijfhon-
honderd families trok naar Brazi
lië om landbouwkolonies te stich
ten. De voorwaarden leken gunstig:
vrije overtocht, de eerste zes maan
den ginds ondersteuning van de
Braziliaanse regering. 25 ha. land,
gereedschap, pootgoed ontving men
ook
Maar men maakte 'n cardinale
fout. het ging om landbouwpio-
nierswerk en van de ongeveer 500
emigrerende kostwinners kende
meer dan driekwart het verschil
niet tussen zeis en sikkel. Het wa
ren goeddeels ambachtslieden, die
zich aan dit nieuwe bedrijf in 'n
\'reemd land maar slecht konden
aanpassen. Zo was de vader van
Ephraim Diamant van huis uit han
delaar in behang en tapijten. En
dan staan je handen niet naar het
ontginnen van de 20 hectaren zwa
re bosgrond, die in het regerings
cadeautje van 25 ha begrepen wa
ren. Machines om de grond bouw-
riiD te maken, bestonden nog niet.
Alles moest met bijl en hak gebeuren.
Om zich in 't leven te kunnen hou
den. werkte men twee dagen aan
de spoorlijn de rest van de week
kon men aan de opbouw van het
bedrijf besteden, maar omdat de
mensen arm kwamen, was er geen
geld om inheemse werkkrachten te
huren voor 't zware ontginnings
werk.
De weg terug.
Successievelijk ging ieder zijn
weg terug naar Nederland, of va
ker: de stad in. De familie Dia
mant trok na 9 maanden van de
kolonie Yratti in de staat Parana
naar Curityba. een stad op een dag
sporen van Santos. Ephraim's vader
werd koetsier bij een brouwerij.
Ephrgims zelf begon aan het eerste
van een onafzienbare reeks baan-
jes. Hij werd bakkersknecht.
Je moet alles aanpakken zegt hij
kwam prachtig boven de grond.
Door 't land liep zelfs een mooie
sloot, een uitkomst voor 't drenken
van de 50 kippen, die Diamant al
spoedig bij elkaar had gefokt. Ach,
die sloot. Hij leek zo kalm en vrien
delijk. Maar in een regentijd ont
popte hij zich als een woeste ri
vier en aan de smalle bedding van
vroeger hield ie zich allerminst.
Het land kwam een meter onder
water te staan en toen 't water drie
weken later zakte, bleek het gewas
reddeloos verloren.
De familie Diamant verhuisde
maar weer eens. Ephraim vestigde
zich als schilder, maar toen hij 't
hele dorp witgekalkt had, moest hij
weer verder. Weer naar 't land, maar
ditmaal was de grond slecht, vol
stronken van omgekapte bomen,
't Wemelde er ook van meterslange
klapperslangen, reuze spinnen,
sleepmieren, zandvlooien en de ge
vreesde Bichobernen. steekvliegen,
die poppen leggen onder de opper
huid; na een poosje ontdek je daar
een grote rups.
't Eind van het lied was. dat de
Diamanten weer naar de £tad trok-
ken. Ephraim vond een redelijk be
staan lot de nieuwe wet van 1938
hem voor "t alternatief stelde: natu
ralisatie of ontslag. Diamant wilde
Nederlander blijven en daarom zat
er niets anders op dan scheep te
gaan naar Holland. In Rotterdam
kreeg hij al gauw een betrekking
bij dë afdeling Bestratingen van de
"G.T.D. en daar is hij nu nog steeds.
Maar op het tafeltje naast hem
liggen grote stapels brieven en bro
chures; het woord landverhuizing
kom er vaak in voor en er zijn er
ook bij. in het Portugees gesteld met
oficiële stempels en zegels.' Dia
mant geeft 't nog niet op. Als hij 'n
kans krijgt, gaat hij 't voor de vier
de maal proberen Ik ben pas 55
jaar, zegt hij, en we zijn nu maar
met z'n drieën om de sprong te wa
gen. Ik ken de taal en de gebrui
ken ginds. Ik weet zeker, dat 'k het
nog doen zal."
Dit moet het einde zijn van een
lang verhaal. Maar we weten zeker,
dat het nog lang niet werkelijk óf
De nestor onzer Nederlandse et
sers, tevens vooraanstaand artist,
J. M. Graadt van Roggen, be
hoort onder de exposanten op de
tentoonstelling van De Grafische
(Centr. Museum). Hij is erelid
en men heeft voor zijn nog altijd
eerbiedwekkende bladen een ex
tra plaats gereserveerd. Hierbij
een reproductie van zijn dro
ge naald" Antibes (Frankrijk).
Vereniging voor staathuishoudkunde komt op
19 November te Utrecht bijeen
een werkelijk fraaie wandversiering
in Uw huiskamer?
BESTELT DAN NU NOG DE
I95Q."
1 e 15 22-29
5 i2 19 '26
2 S 16 22 20
j
6 13 20 27
5 IC I? 24 51 t
7 14 21 28 7
4 1 1 ifi 25 V j
1 15 22 t 8
2 9 16 23 o
6 15 20 27 v
3 10 17 24 i :K>
7 14 21 '23 :t
A
4 11 18 25 - ii
Do A'foortkalcnder 1950 bevat zes door onze deskundigen met zorg
gekozen foto's. Deze mooie diepzwarte foto's ztjn gereproduceerd
tegen een matgrljze tint. De kalender bevat een goed duidelijk
calendarium. Uct geheel geeft een rustig artistiek beeld en ls een
waardevol bezit,
BESTELT U VOORAL TIJDIG! BESTELT NU!
Debat gaat over drie
prae-adviezen
UTRECHT. Op Zaterdag 19 Novem-
oer houdt de Vereniging voor de staat
huishoudkunde en de statistiek In de
Schouwburg te Utrecht haar jaarlijkse
algemene vergadering Hierin zullen
prae-adviezen besproken worden van
prof. dr. J Tinbergen, prof S Posthuma
n dr. A. de Graaff. over de vraag'
„Welke mogelijkheden en middelen be
staan er tot het in evenwicht brengen
van dc betalingsbalans van Nederland
na afloop van de Marshall-hulp onder
gelijktijdig streven naar een overwegend
vrijer internationaal handels- en beta
lingsverkeer?"
Prof. Tinbergen behandelt het vraag
stuk in zijn algemeenheid. Hij beveelt
een politiek aan var. investeringen en
verhoging der arbeidsproductiviteit.
Waar de prae-advlseurs over devaluatie
spreken blijkt, dat hun rapporten zijn
opgesteld voordat tot de recente waarde
vermindering van de gulden besloten
werd. Prof. Tinbergen meent dat, voor
zover eerstgenoemde aanbeveling onvol
doende blijkt, een verlaging van winsten
en lonen, of «el een devaluatie nodig
zal zijn, dan wel een quantitatieve be
perking van de invoer. Het belangrijke
tekort op de betalingsbalans schrijft hij
in hoofdzaak toe aan de ln verhouding
tot onze gedaalde productiviteit sterk
gestegen vraag aan de veranderde
positie t.a.v. Indonesië en aan de ver
woestingen ln Duitsland, waardoor een
deel van onze productie niet ln het
buitenland ls af te zetten
Herstel van het evenwicht ln de be
talingsbalans bij beëindiging van de
buitenlandse hulp vereist in de eerste
plaats, dat Nederland evenwicht brengt
tussen de totale guldenswaarde van
buitenlandse ontvangsten en uitgaven
Bovendien .noeten de valuta's, waarin
Nederland een overschot heeft, Inwissel
baar zijn ln de valuta's waarin het een
tekort heeft, o w.z vooral ln dollars.
Aangenomen wordt voorlopig, dal
Nederland ln staat zai zijn in 1952/53
weer de voor-oorlogse prijsverhouding
tot zijn concurrenten te realiseren. Het
evenwicht van de Nederlandse betalings
balans ls eveneens afhankelijk van een
aantal factoren, die geheel of ten dele
buiten Nederland's macht liggen, zoals
de toestand ln onze afnemerslanden, de
toestand ln Indonesië en de mogelijk
heden om op de Amerikaanse markt te
verkopen.
Prof. Posthuma bespreekt de mone
taire zijde van het vraagstuk. T.a.v. de
vraag, welke mogelijkheden en middelen
Nederland heeft om na afloop van de
Marshall-hulp zijn betalingsbalans in
evenwicht te brengen, onder gelijktijdige
opheffing van het contlngenterings- en
deviezenregime. merkt hij op: „Zolang
niet de valuta's van alle andere bij onze
buitenlandse handel betrokken landen
onderling vrij inwisselbaar zyn gewor
den en zolang wij gebonden zijn aan
een systeem van gefixeerde wisselkoer
sen, zal zulks alleen partléel t.a.v. een
of enkele andere landen mogelijk zijn.
Van een devaluatie, zo zegt hij, valt
alleen een gunstig resultaat te verwach
ten. voor zover de hogere kosten van dc
invoer leiden tot een daadwerkelijke
vermindering van het verbruik en/of
van de Investeringen Dit zal .alleen dan
het geval zijn, wanneer de prijsverhogin
gen, die van devaluatie het gevolg zijn,
niet worden doorberekend ln de lonen
en salarissen. Wanneer een devaluatie
derhalve niet wordt aangevuld door
maatregelen, die een stijging van lonen
en salarissen voorkomen zal het gunstig
effect op dé betalingsbalans grotendeels
.weer verloren gaan.
Gevaarlijk instrument
Devaluatie ls een gevaarlijk instru
ment, in zoverre het een verlichting
geeft, die zonder de steun van een ver
standige sociale politiek ten dele slechts
tijdelijk is en dan vroeg of laat tol
nieuwe devaluatie moe', lelden, tenzij
men opn'euw tot contingenteringen en
deviezcnmaatregelen terugkeert Prof.
Posthuma acht het vrijwel onaanneme
lijk, dat tegen het einde van de Marshall
periode een vry internationaal handels-
en betalingsverkeer zal zijn ontstaan In
tegenstelling tot België heeft Nederland
belangrijke Inkomsten uit beleggingen in
het buitenland verloren. Het verlies van
het Duitse achterland is voor Nederland
veel belangrijker dan voor België. Bo
vendien heeft Nederland ntet de be
schikking over ultvoergoederen van een
aard zoals België. Daardoor is België,
wat de sterkte van zijn .valuta betreft,
vrijwel met de Verenigde Staten gelijk
te stellen.
Dr. De Graaff belicht het probleem van
de handelspolitieke zijde. Hij schrijft
het tekort op de betalingsbalans niet toe
aan bepaalde factoren in het handcis-
verkeer met het buitenland, maar noemt
de stand van de betalingsbalans de
weerspiegeling van de gevolgde econo
mische politiek De opheffing van het
doilartckort acht hij geen monetair pro
bleem cn stellig geen vraagstuk, dat men
met devaluatie kan overwinnen Het ls
voor alle een politiek probleem, een
vraagstuk van de constellatie van het
betrokken land in zijn geheel. De
devaiuatie kan nimmer een middel,
hoogstens ln een aantal gevallen de
noodzakelijke sluitsteen ztjn Hij is geen
voorstander van devaluatie, maar ge
looft op grond van de prjjsnlveaux, dat
bij de schepping van een voldoend
representatieve vrije deviezenmarkt de
harde valuta's t.o.v. de gulden niet of
nagenoeg niet zullen stijgen, terwijl de
zachte valuta's belangrijk zullen dalen.
Devaluatie is daarom onvermijdelijk,
omdat te eniger tijd de rekening der
verstarring zal worden gepresenteerd.
Een Illusie
Dr. De Graaff acht het herstel van
het interne monetaire evenwicht en de
verbetering van de interne situatie als
geheel niet een kwestie van kunnen,
maar van willen. De verwachting, dat
het tekort aan harde valuta belangrijk
zal Inkrimpen, ls een Illusie. „Nu hebben
wij nog de middelen," zo zegt hij, „om
schokken op te vangen, nl de Marshall
hulp en de bereidheid van particuliere
beleggers om in ons land geld te inves
teren, maar zo zeker als de Marshall
hulp afloopt, zal ook deze bereidheid
kleiner worden, naarmate het herstel
van een vrij deviezenverkeer uitblijft."
Eerste landbouwpensioen
wordt uitgereikt
Op Dinsdag 8 November zal het
Bedrijfspensioenfonds voor de
Landbouw, in de prov. Utrecht de
eerste pensioenen uitkeren.
Deze pensioenuitkering zal op
officiële wijze geschieden.
Zij zal plaats hebben, 's avonds
om 8 uur in Café „Astoria", Oran
jestraat 8, te Baarn. De bijeen
komst is georganiseerd door de
provinciale sociale afdeling van de
Stichting voor de Landbouw in
Utrecht. Enige vooraanstaande
personen van de landelijke en pro
vinciale organisaties zullen daar
spreken.
Tentoonstelling van ,.De Grafische"
in Centraal Museum te Utrecht
Noorse kunstwerken
ook
aanwezig
Flanor (Vosmaer) had géén gelijk,
toen hij etsen noemde „flaneren over
koper". Het ls heel wat moeilijker cn
inspannender werk dan deze uitdruk
king zou doen verwachten. Er komt
naast talent en verbeelding een massa
vakkennis aan te pas. een heel beetje
chemisch besef en misschien ook wat
alchemie en daarnaast een niet gering
stuk athletische vaardigheid, tenminste
voor de etser, die zelf en dat is
eigenlijk dc goeie toestand ook zijn
bladen afdrukt Daar komt nog bij, dat
de etser in feite nooit klaar ls, tenminste
als hij zelfkritiek heeft en zijn werk
ook nog eens anders zien wil.
Schmidt Degener had het méér bij 't
rechte eind „Teveel beschouwd als een
zoom naast het schilderwerk, zijn de
etsen een wereld" zei hij met 't oog
op het etswerk van Rembrandt maar
't geldt ook voor anderen.
Wie dc bevestiging van Schmidt Degc-
ner's uitspraak wil zien, richte zijn voet
stappen naar de nieuwe tentoonstellings
zaal van het Centraal Museum. Daar zijn
nu. naast een aantal Noorse grafici, de
leden van „De Grafische" met hun
werk. 35 in totaal. Niet Alle grafici zijn
in deze organisatie verenigd, maar dc
tentoonstelling is toch een goede graad
meter voor de stand van zaken in onze
grafische wereld. He* aantal beoefenaars
van deze technieken ls verheugend en
de kwaliteit van hun werk doet ln 't
algemeen zeker niet voor dat van de
voorafgaande generatie onder. De ets
neemt onder deze technieken nog wel
altijd de leidende plaats ln.
Utrechtse exposanten
Het aantal Utrechtse exposanten be
paalt zich. als ik 't goed heb. tot twee:
Hans van Dokkum en Dick van Luyn.
beide overwegend etser, makers van
kundig cn bezield werk, van wie de
laatste ook een knap verteller ls. (illu
straties van de verhalen van Poel).
Aan het erelid van de vereniging.
J. M. Graadt van Roggen, nestor in het
vak, ls een groot deel van de ronde-
tafelvlakte afgestaan: een elegante
geste. Oog en hand van deze bejaarde
werker blijken nog steeds bij machte
veel moois te maken. D. Hasting, ook
een der ouderen, trekt zich terug op een
minimaal klein formaat, en past in zijn
etsen met raffinement en eindeloos veel
geduld het „puncteren" toe: is het ver
schil met de foto nog wel zo heel groot?
Ook de in 1948 zeventig jaar geworden
S. H dc Roos is vertegenwoordigd, even
als de knappe exllbris-tekcnaar Pam G.
Rueter. De in 1948 overleden Simon
Moulijn. een der pioniers, voornaam
lithograaf, wordt met piëteit herdacht.
Het verbaast niet, dat tal van expo
santen het realisme huldigen, zij 't min
of meer gestylcerd. Maar niet ieder heeft
de kracht van visie, waarover Arend
Hendriks beschikt (hij komt in dit
opzicht de 17e eeuw dicht nabij!) Niet
alleen ook bezitten de epigrammatische
stijl van Theo Beerendonck, de fijne
landschapssfeer die men in bepaalde
platen van Nico v. d. Jagt cn Toon de
Jong aantreft, de Japanse verfijning van
J. C Windhorst.
Alfred Löb (de cellisteI en de kop van
dr. Tenhacff die gelijkenis vertoont met
Arthur Schnitzler) heeft een krachtige
romantische Inslag. Op een andere wijze
heeft Thijs Mauve dat ook ln zijn fanta
sierijke houtgravures. Joh. Mulders weet
in nietig bestek ruimtelijke effecten te
bereiken. Joh. Hemkes toont gevoel voor
humor. N. Eekman en Jan A Bakker
voor het groteske. Een tedere distinctie
bij J. A. Deodatus. iets van een fijne
19e ceuwse ironie bij Wilh.a C. J. Cam-
bier van Nooten.
Prix de Rome
J. B Sleper ls winnaar van de Prlx
de Rome.
Het surrealisme ls (al heeft het zich
Aan de afd. Kalender 1950 van „Dagblad voor
Amersfoort", Snouckaertlaan 7. •Verzoeke mij te
zenden voor 1 Dcc. 1949 ex. van de D. v. A.-
kalender 1950 0.95 per stuk.
De betaling geschiedt
per postgiro no. 510330.
aan de D. v. A.-bczorgcr bij aflevering.
(Gelieve met blokletters In to vullen)
STRAAT:
PLAATS:
BIJ voorkeur ontvangen wij .Uw bestelling via de bezorger (ster).
De bezorger van dit blad zal U de kalender gaarne laten zien
ZO'N spektakel had die
Kea gemaakt. dat
Oma er van een hele week
over haar zenuwen was ge_
weest. Het betrof hier ook
niet zo maar een gewone
burenruzie met veel ge
schreeuw en weinig wol.
Een complete ravage had
Kea in Oma haar woning
aangericht en daarom was
het ook wel begrijpelijk,
dat de oude dame haar
recht zocht. Om dat recht
te halen was ze uit het
Eemland gekomen. Een
hele reis voor een vrouw
van 68, die slecht ter been
Aan de arm van haar
dochter verscheen ze voor
de rechter en die vond het
wel goed, dat de dochter
Oma een beetje bleef on
dersteunen tijdens het ge
tuigenis. Zo'n Kea toch.
Kenau had ze beter kun
nen heten. Maar misschien
was die historische naam
nog te eervol voor haar ge-
weest. Hoor maar, wat dat
brutale vrouwmens ze
was niet eens ter zitting
verschenen Oma had
aangedaan:
,,'t Was op mijn verjaar
dag, Edelachtbare. Ik had
drukke visite. Mijn ge
trouwde kinderen waren er
met de kleinkinderen en
allemaal hadden ze bloe
men meegebracht. Erg veel
bloemen krijg ik altijd als
ik jarig ben, ja. Kea was
de hele dag bij me. Ze had
meegezongen van „Lang zal
ze leven" en koffie en thee
en een advocaatje gebruikt
en taartjes gegeten. En, dat
moet ik d'r nageven, ze
hielp mee met de afwas.
Nu moet U nog weten,
Edelachtbare, dat Kea en
d'r man bij mij onder één
dak huizen. Toen mijn
echtgenoot was overleden,
moest ik ze bij me in ne
men. En al zeg ik het zelf,
ze hadden aan mij geen
slechte hoofdbewoonster.
Kea is nogal een beetje
slordig en vergeetachtig,
ziet U. En als ze nou es
vergat om d'r boodschap
pen in huis te halen, dan
kon ze gerust bij me aan
komen om een kopje sui
ker of een flesje bleekwa-
ter of zo. Op haar kinde
ren passen deed ik ook wel
eens.
OM kort te gaan dan, op
mijn verjaardag had
ik 's avonds mijn volkje
weggebracht naar de bus
van half tien. En toen ik
terug kwam stond Kea me
op te wachten. „Buur
vrouw, zegt ze. Buurvrouw
ik wou eens eventjes vra
gen of ik de laatste huur-
kwitantie kon krijgen. Er
komt in het 'dorp een huis
vrij en daar heb ik wel zin
nigheid in". Ik zeg tegen
Kea: Kind, zeg ik, die kwi
tantie heb ik je toch al
lang gegeven? Dan heb je
er zeker weer de kinderen
mee laten spelen. Maar
goed, zeg ik. Je kunt wel
een andere krijgen. Kom
dan morgenochtend een
kopje koffie drinken, dan
maken we het eventjes in
orde. Ik ben nu zo moe van
al die visite. En daar be
gint me dat mens, of beter
gezegd dat kind, want ze
is pas vier cn twintig, daar
begint ze me op te spelen
en me uit te schelden! Ik
gunde haar zeker dat nieu
we huisje niet. Nou Edel
achtbare, dat gunde ik haar
juist wel. Want voor je
plezier neem je toch tegen
woordig geen mensen bij je
in. Maar het hielp niet, of
ik dat al beweerde. Ze was
woest en ze werd nóg
woester. Ze pakte me beet
en ze kneep me in mijn
arm, dat ik er een week
later nog de blauwe plek
ken van had. Die heb ik
aan onze burgemeester la
ter zien, als stille getuigen,
want er was niemand by,
toen ze me zo afblafte.
De volgende morgen was
ik trouwens ook alleen met
haar Toen drong ze mijn
kamer binnen en omdat ik
die kwitantie nog niet
klaar had, begon ze als een
razende furie mijn boeltje
te verruïneren. Eerst smeet
ze een prachtige asbak ka
pot, terwijl ze wist, dat ik
daar zo bijzonder erg op
gesteld was. Toen sloeg ze
een pul van de schoor
steenmantel en daarna
smeet ze de ene vaas bloe
men na de andere op de
grond. Allemaal diggels,
meneer. En ik kon d'r niets
legen doen. Ik was als ver
lamd van de schrik. In
haar dolle woede vloog
Kea naar m'n keuken en
daar trok ze een spiegel
van de wand. Mijn mooie
clectrische soeppan hamer,
de ze kapot op het aan
recht. Ja, zo was het. Wie
mijn kamer binnen kwam,
zou niet gezegd hebben, dat
ik daar een dag te voren
zo in-gelukkig met alle
kinderen mijn verjaardag
had gevierd".
Oma zegt het met beven
de stem. Ze is er nu nog
van onder de indruk. Maar
ze is ook zichtbaar voldaan,
dat dit verhaal nu einde
lijk tot deze hoge instan
ties is doorgedrongen. Doch
haatdragend is Oma niet.
Dat blijkt, als de Oicier
bij verstek vijftig gulden
boete tegen Kea heeft ge-
eist en de rechter wil we
ten, of Kea de aangebrach.
te schade aan Oma heeft
vergoed.
„Nee, Edelachtbare, ze
zou het wel doen".
„Hoeveel beliep die
schade?"
MINSTENS vijftig gul
den. Maar ze zou het
toch niet kunnen betalen,
zeker niet als ze ook nog
zo'n hoge boete krijgt. Ik
wil van die schadevergoe
ding wel afzien, Edelacht
bare. Want Kea heeft haar
straf al gehad. Haar man
is gewond bij een ontplof
fing met benzine. De stak
ker ligt al twee maanden
in het ziekenhuis. Geeft U
haar maar geen bekeuring
meer, Edelachtbare".
Maar de rechter vindt,
dat het recht zijn loop
moet hebben en veroor
deelt Kea tot 25 gulden
boete. „U ziet dus af van
schadevergoeding?" vraagt
hij nog eens.
„Ach ja, Edelachtbare",
zegt Oma medelijdend.
„Laat U het maar. Al jvind
ik het zonde van m'n mooie
asbak. Die was nog van
mijn moeder d'r moeder,
een echt antiek stuk.
TOEN HET ZWEEDSE SCHIP
„ASTRID" bij Zeebrugge op een
wrak liep, is men onmiddellijk
begonnen de lading van boord te
halen. Nu dit is gebeurd, zijn de
vaartuigen Meerminen „Bruin
vis" van de Bergingsmaatschap
pij b.d. Tak Astridwaarts geva
ren om te trachten het lek te
dichten en het schip in veilige
haven te brengen. De duikers van
de „Mèermin" en „Bruinvis"
hebben zich onder het water
oppervlak begeven, iets wat jam
mer genoeg niet uit de foto kan
blijken, om de schade op te ne
men en te herstellen.
H oeveluken
OPBRENGST COLLECTE
De collecte te Hoevelaken gehou
den voor het sanatorium „Zonne
gloren" heeft opgebracht f 134,45.
SCHOORSTEENBRAND
Bij de fam. van R. ontstond een
schoorsteenbrand. Met behulp van
emmers water wist men het vuur
te doven. Er werd weinig schade
aangericht.
DANKSTOND
Hedenavond om 7 uur wordt te
Hoevelaken een dankstond voor
het gewas gehouden. In deze dienst
gaat voor ds. de Bruin van Barne-
veld..
TERUG IN 'T VADERLAND
Per „Veendam" keerde het gezin
van de heer C. Looijen uit Canada
in ons dorp terug na een een-jarig
verblijf aldaar.
UITVOERING „SELECTA"
De uitvoering van dè accordeon
club „Selecta", m.m.v. de toneel
vereniging „Hierna Beter", die a.s.
Zaterdagavond te Hoevelaken zou
plaats hebben, is tot nader orde
uitgesteld.
misschien de kwaadaardigste veren t»i,
uittrekken) vertegenwoordigd door wi
Beuning (Katermuurtje), die bovenri,^
met krachtige contrasten werkt"
Wlm.Rctera en tot op zekere hoogte
door Jeanne Bieruma Oosting
Radicaler dan hun Hollandse'coUera'.11
wie het realisme toch zelden helend
loslaat, heelt dc Noorse groep, bohalw
een enkeling, zich buiten de zintm2i,iJI
werkelijkheid geplaatst. Niet aj'Ll
Borchgrcvlnk b.v. zou een Holland»
kunnen zijn en men is geneigd u]u
invloed van Hoytema te veronderstellen
Egner combineert om zo te zeggen stein'
!en met Matisse. Paul Rcné Gaueuh
heeft in zijn kleur iets van dc grote
Fransman van deze naam behouden en
in de vorm iets ontleend aan Henrr
Moore. De abstracte vormgeving van
Paul Klec spookt onder enkele leden
van deze groep (Ncsch, Gunnar S Gun
dersen, wellicht ook Sigurd Winge)
enkele andere, Knut Rumohr. beroep'
zich op dc Marées. Tidemand-Johannè-
sen weet zijn housnetfen heel knap té
kleuren. Zijn schepengezicht lijkt wd
gebatikt. Ornulf Bast brengt een aanül
wandelende naaktfiguren samen, min of
meer op de wijze der Griekse vazen.
Men voelt dat de Noren, typisch op 1
Parijs gericht, graag experimenteren
waarschijnlijk ook daar Ze zich minder
aan de traditie gebonden voelen Het
werk is interessant, maar tamelijk «re-
braai van aard. c. A. S.
Aviolanda levert twee
vliegtuigen per dag
DORDRECHT. De directeur-
generaal van de Rijksluchtvaart
dienst en de directie van de Avio
landa, Maatschappij voor Vliegtuig
bouw N.V.. hebben een contract
getekend voor de levering van acht
Harvard-trainers, ten behoeve van
de Rijksluchtvaartschool in Gilse-
Riien.
Van ditzelfde type werden reeds
40 stuks afgeleverd aan de Zwitser
se luchtmacht, terwijl een serie voor
de Nederlandse luchtstrijdkrachten
in bewerking is. Twee toestellen
verlaten elke week de fabriek.
Daar in Papendrecht sinds korte
tijd een z.g. airstrip is. worden de
vliegtuigen van daar naar de afne
mers gevlogen.
Soest
Gevonden voorwerpen
Snoer kralen; bruine portemon-
naie aan padvindersriem; groen
vulpotlood; broodmes; hamer; rij.
wielreparatietasje; vulpotlood;
moer; pet; glacé dameshandschoen;
2 boorden; kinderwantjes; zilver,
bon van f 2.50; grijs kinderwantje
alpinopet; paars.grijze ceintuur;
rechter pantoffel; rechter glacé
dameshandschoen; riem metplatte
gesp; herenrywiel; rode damespor-
temonnaie.
Inlichtii gen elke Woensdag en
Zaterdag van 14 tot 16 uur aan het
politiebureau.
Opbrengst collecte
De collecte welke op Zaterdag 22
October 1.1. ten behoeve der 3 sa.
netoria „Zonnegloren, Sonnevanck
en Zonnestraal" heeft plaats gehad,
heeft het bedrag van f 845.— op.
gebracht, waarvan een bedrag van
f 97.02 uit Soesterberg.
BDC aan de kop
Door de overwinning van j.l.
Zondag op En Avant, heeft BDC
deze club van de eerste plaats ver
drongen:
De stand ziet er nu als volgt uit:
B.D.C.
8
5
3
0
13
H.D.S.
8
5
2
1
12
En Avant
7
5
1
1
11
Voorwaarts
7
4
0
2
8
De Toekomst
7
3
2
2
8
Odin
8
4
0
4
8
Fortissimo
7
2
3
2
7
F.A.K.
8
2
3
3
7
Oranje Wi t
8
2
3
3
7
E.M.S.
8
2
2
4
6
Woudenberg
7
1
0
6
2
IJ. F. C.
7
0
1
6
1
SPSV wint
Dinsdagmiddag speelde SPSV de
competitie-wedstrijd tegen een elf
tal van de Rijkspolitie uit Biltho-
ven(depot). SPSV leidde voor de
rust met 21. Eindstand 41
Overtreding inentingswet
Wegens het niet voldoen aan de
bepalingen van de Inentingswet
1939, zal tegen elf inwoners van
Soest proces-verbaal worden opge
maakt.
Tafeltennis
Deze week was succesvol voor
Soestdijk. Soestdijk 2 was het eer
ste team, dat in deze competitie de
grootst mogelijke overwinning be
haalde, n.l. 100 op RATS 6.
Soestdijk 3 won met flinke cij
fers 91 van MHS 4, terwijl Soest
dijk 4 zich ook niet onbetuigd liet
door met 82 van Demka 4 te
winnen. De wedstrijd Soestdijk 1—
MHS 2 ging niet door, doch werd
verschoven naar 7 Nov. a.s., te spe
len te Utrecht.
Het programma voor deze week
luidt:
Donderdag 3 Nov.: Rivendi 4—
Soestdijk 1.
Woensdag 2 Nov.: ZTTV 2—
Soestdijk 4.
Zaterdag 5 Nov.: Soestdijk 2—
PVH 2 en Soestdijk 3Jaffa 5.
Drinkwater van Soest bevat
te weinig jodium
Het is na onderzoek van de
schoolartsendienst in Soest geble
ken dat niet minder dan 57.3
van de Soester kinderen, die de
schoolarts onderzocht heeft vergro
ting van de schildklier is gecon
stateerd. In de omliggende gemeen
ten waren deze cijfers beduidend
lager. De oorzaak van deze veel
voorkomende schildkliervergroting
moet gezocht worden in het drink
water, dat te weinig jodium bevat.
In verschillende gemeenten van de
ze provincie, waar dit eveneens het
geval is. wordt door de overheid
aan de bakkers jodiumhoudend
zout verstrekt, om op deze wijze
het tekort aan jodium in het drink
water enigszins op te heffen. Ver
wacht mag worden, dat ook het ge
meentebestuur van Soest, derge
lijke maatregelen zal treffen.
