VOORAL VOOR DE VROUW
VALDA
RoepenLeer me 'l vak maar,
ik ben je vrouw
Hongerstaking is geen grapje
maar bittere ernst"
Op de feestdagen komt het weer
op Moeder aan
Schoenmakersvrouw niet bang
voor ruw spijkerwerk
Voor m'n hele
leven
Wie het leed der gebrekkigen
kent zal het begrijpen
Laat de kinderen zo mogelijk
zelf wat maken
De voorpret is
het leukst
voorkomingVan griep
v'rijdag 25 November 1949
3
TWAALF PAAR RUSSISCHE LAARSJES
ZE WAREN een dag getrouwd. Toen werd er gebeld. „Ga jij
eens kijken," zei haar man. „Als het een klant is, roep
je maar."
't Was een klant, maar ze riep niet. Ze lachte en klom op een
ladder, om ergens in de haar onbekende kast, een doos te
zoeken. Een doos met een paar schoenen.
„Deze passen prachtig," riep de meneer. „Ik houd ze aan"...
„Dat zijn de eerste, die ik in m'n leven verkoop," zei ze. „Ik
woon hier pas een dag. Ik ben een dag getrouwd. Ze holde met
het geld de trap op. „Waarom heb je niet geroepen?" vroeg
haar man.
„Roepen?" triomfeerde ze, „roepen doe ik nooit. Leer me het
vak maar. Ik ben je vrouw."
En ze leerde het vak. Ze was z'n
vriendin, z'n maat, z'n collega. Vroe
ger, thuis, had ze schoenen nooit be
langrijker gevonden dan een hoed,
een jas, een jurk. Nu zag ze van elk
een de schoenen het eerst. Ze kon
in een oogwenk maten herkennen.
„Mam. d'er is wat gebeurd".
Onder aan de trap staat zoontje,
zo ontredderd dat ik met 't dikke
zusje en al naar beneden hol.
„Wat is er? Is je fiets weg?"
Triest doet hij z'n jasje uit.
„Meester heeft m'n schrift ver
woest".
In de kamer begint hij bibberig
te huilen. Als het zusje troosten
wil, zo van „Ach pijn. au, ach
komen er hoge fluittonen bij. „Uu,
oe, ooo.en maar snikken.
„Lieverd, toe nou", troost ik, „in
een winkel zijn toch schriftjes ge
noeg".
„Maar niet met sommen en taal
erin", snottert zoontje.
„Dan schrijf je nieuwe sommen
op de eerste bladzij, die zo lekker
glad is. En je zet je adres op het
etiket".
„Hoeft niet eens. Alleen je
naam", zegt zoontje toch wat ge
kalmeerd. En dan: „Mam, zie jij
wat aan m'n handen?" Somber be-
tuurt hij z'n vieze vingers. „Zie je
wat van binnen".
„Ze zijn alleen maar vuil en je
bijt op je nagels".
„D'er moet van binnen ook wat
zijn. Soms kan ik heel prachtig
schrijven en dan tjoep is de boel in
de soep".
„Hoe in de soep?"
„Dan komt er een klodder uit of
de letters worden dik en groot.
Vanmorgen was 't er ineens een
plas
„Je doopt te diep in".
Maar zoontje opstandig: „Nee
Mam, hoe wèèt jij dat nou?" En
omdat dat bibberen weer begint,
stop ik het gepraat.
„Hier heb je een kwartje, koop
maar een nieuw schrift. De rest
van het geld moet terug".
's Middags komt hij voldaan
thuis.
„Mam, een cent".
„Waarvan?"
„Nou van dat schrift toch...."
„Kost dat 24 cent? Hadden ze
geen goedkopere?"
„Oh ja, een hele bak vol".
„Waarom neem jij dan zo'n
dure?"
En zoontje verontwaardigd: „Maar
Mam. dit is toch voor m'n hele
leven".
Werkschema voor
huisvrouwen
Er wordt wel beweerd dat huis
vrouw het slechtst betaalde beroep
ter wereld is. Als men zwart op wit
ziet hoe snel en veel een vrouw met
een paar kinderen en zonder hulp
v/erken moet, zou men het er bijna
mee eens kunnen zijn. Het maand
blad van de Ned. Ver. van Huisvrou
wen „Denken en doen" heeft in het
Novembernummer enkele werksche^
ma's. Eén ervan is van een gezin
dat bestaat uit man, vrouw, kind
van 3 jaar en één van 3 maanden.
Geen hulp. Huis: suite, slaapkamer,
keuken, zolder. Grote was en baby-
was in huis. Het sluit allemaal als
een bus. De dagen beginnen om half
acht met kinderen wassen en aan
kleden. Ze eindigen met kinderen
naar bed, stoppen, verstellen, was in
het sop zetten, aardappelenschillen
en lezen. De leden van de vereni
ging kunnen werkschema's aanvra
gen. Na opgave van grootte van het
gezin, leeftijd der kinderen enz.
Getrappel van paardenhoeven: een
koetsje. Een deurtje gaat open en
'n elegant versierd dametje hinkt on
handig de schoenmakerij binnen.
Een hakje in haar hand. Daar staat
de vrouw, die in een handomdraai
de zolen van haar kinderen verstel
len kan, even vanzelfsprekend als de
gaten in hun kousenVaardig en
vlug slaat ze de hak er weer aan.
Ze is gewend aan dit werk, gewend
aan de ontreddering der dametjes.
Het zijn de trappen van het station,
vlakbij, die haar deze klanten be
zorgen. Soms wel vier, vijf per
dag
Je voelt hoe het geweest moet zijn.
Nu wordt ze een-en-zestig, de man
en partner is er niet meer. Een
zoon zit in de zaak en zy zit thuis,
haar voet, die pijn doet, op een
stoel. De zoon leerde het vak op de
schoenmakersschool en volgde daar
na een cursus voor verkoper. Dat
laatste zit haar een beetje dwars.
,,'t Zou kunnen dat hij er toch nog
uitstapt." zegt ze. „Alleen verkoper
wordt
Maar dan. met een schalksheid,
niet meer van deze tijd: „Wat let
me? Dan ga ik er weer zelf in. Met
een knècht."
GESPREK MET LOUIS GROOTERS
En als het 's avonds laat werd, zat
ze op een krukje in de werkplaats en
herstelde even ijverig als haar man:
laarsjes, balschoentjes, muiltjes.
„Hakken en zolen zijn niets voor een
vrouw',, zei hij. „Met dat ruwe spij
kerwerk mag je je niet ophouden."
Maar ze ping iets rechter zitten in
d'er ogen kwam dat schelle licht,
waarop hij verliefd geworden was.
„Een"vrouw," riep ze, „een vrouw
kan alles."
Zo bleef het niet bij de rozetten,
de strikjes, de gespen, die de schoe
nen toen sierden. Niet bij het linten
aanzetten en langsboren van elegant
lak. Ze stikte het binnenwerk in
hoge laarzen, repareerde scheuren
en tornen, schreef kwitanties, hielp
klanten en behamerde zolen en hak
ken met een zekerheid, een lust, die
haar man deden fluiten van plezier.
Ze werkten samen de kleine
schoenmakerij op tot een zaak, die
bekend werd in de stad. Buziau ont
dekte hen en gaf voor z'n nieuwe
revue een goede opdracht. Twaalf
paar Russische laarsjes uit rood leer.
Ze maakten ze allemaal met kwast
jes, met koorden, met franjes en
weet ik wat meer. Buziau kreeg er
plezier in, hij kwam wel eens op
lopen, zomaar voor een praatje. En
kijk hoe ze nog blozen kan, deze
kleine vrouw met d'er zwarte ogen
en witte krulletjes. Ze heeft lekkere,
ronde wangen, die van geen oud
worden willen weten. Net als haar
manier van vertellen. Modern en
jong. 't Is allemaal al zo lang gele
den maar luisterend voel je hoe het
geweest moet zijn.
Deze hoed werd voor Mariene
Dietrich ontworpen, doch ze wil
de er niet aan. Haar impresario,
zo vertelt men, gaf haar de raad
met zulke luide dingen te stop
pen. Ondanks dat heet de hoed
toch Mariene en de mannequin
die hem droeg op een kostbare
Parijse show, kreeg 'n beschaafd
applausje. De rand is van bleek
blauw vilt, de bol en het lint van
dezelfde tint satijn. Dat alles bij
zwart, parels en blond haar.
COMEDIE OF
ERNST?
Tussen iemand die volgens de
gangbare opinie „echt" ziek is en
iemand die zich dat maar „ver
beeldt", wordt meestal een ver
keerd onderscheid gemaakt. Men
vat het zo op, alsof alleen een dui
delijk organische kwaal recht geeft
op „echt-ziek-zijn". In de kinder
opvoeding kan men dikwijls op dit
probleem stuiten.
Een kind wordt ziek. „Echt" ziek.
Met pijn en lichamelijke verschijn
selen waarvan de arts de concrete
oorsprong kan aanwijzen. De fami
lie omgeeft het patiëntje met een
grotere tederheid dan het gewend
is. Als het 's nachts huilt wordt
het gesust. Het mag „op zitten".
Langzamerhand verdwijnt de ziek
te, dat merkt men overdag.
's Avonds keert alle kwaal en
ellende terug: men raakt in twij
fel. Kan dat wel? Overdag gezond
als een vis, 's avonds weer pijn.
Beangst, het misschien nog zieke
kind te hard te behandelen neemt
een eindeloos spel van vertroete
len en bevreesdzijn een aanvang.
Het wordt een ziekelijk kind. Later
een volwassene met een aanleg
voor vreemde plotseling optreden
de ziekteverschijnselen, waarvan
de arts zegt: „nerveus". Zijn om
geving zegt: „Hij beeldt het zich
maar in!" en gedraagt zich alsof
een „ingebeelde ziekte niet ernstig
is'" Dat is een ernstige fout. Een
nerveuse maagkramp is minstens
zo erg als één met een organische
oorsprong en is op geheel andere
wijze even ernstig. Deze wijze van
reageren op het leven door middel
van nerveuze kwalen is ontstaan in
de jeugd, toen het kind merkte dat
ziek zijn niet alleen verveling en
pijn, maar ook belangstelling en
liefde ver boven de normale maat
bracht. Er moet een moment van
comedie geweest zijn dat aan de
angstige ouders is ontgaan. De
overgang tussen comedie en de ge
vaarlijke ernst van de pseudo-
lichamelijke nerveuze ziekten is
vloeiend. Zodra een psychisch
defect zich meester heeft kunnen
maken van een oorspronkelijk
zuiver l.chamelijk symptoom kan
niet meer van comedie of simule
ren gesproken worden. Dit is een
meestal over het hoofd gezien ge
vaar bij het doodgewone ziek zijn
van kinderen.
Durven ze-niet?
Met nieuwsgierige verbazing lazen
we een advertentie waarin de vrouw
van elke leeftijd gegarandeerd werd
dat ze (als ze dat wilde) nog vele
centimeters zou kunnen groeien.
Benen, bovenlichaam alles was rek
baar, ze behoefde maar een brief te
sturen naar een bepaald adres en
dan kwam de zaak voor elkaar. We
hebben er op geschreven doch kre
gen nog geen antwoord
Misschien durven ze niet?
(Van een onzer verslaggevers)
HILVERSUM. „Als het straks Kerstavond is geworden en de regering
heeft nog niets gedaan om de bestaanszekerheid der gebrekkigen wettelijk
te garanderen, zal ik, als de klok twaalf heeft geslagen, heel eenvoudig
ophouden met eten. „De man. die tegenover ons zit en langzaam en be
dachtzaam deze woonden spreekt, is de 52-jarige Hilversumse violist Louis
Grooters. de secretaris van de vereniging „Recht voor alle gebrekkigen",
die voor het wel en wee van deze groep uit onze bevolking in de bres staat
Een ogenblik tuurt hü met zijn dromerige grijze ogen in de verte. Dan glim
lacht hij en zegt nog eens. dat het voor hem héél eenvoudig is.
Maar de manier waaróp hu dat zegt, laten er geen twijfel over bestaan,
dat hij over de betekenis er van wel degelijk heel goed heeft nagedacht.
Het is geen loze bedreiging, die hu er haastig uitflapt in de hoop, dat zij wat
effect sorteren zal. Het is hem bittere ernst
„Er zijn mensen", zegt hij. eerst
glimlachend, maar dan hoogst se
rieus. „die mij gewaagd hebben of
het geen grapje is. Maar dat is het
allerminst. Daarvoor is de zaak
waarom het hier gaat. veel te be
langrijk. Er zijn ook mensen al
weer een glimlach die gevraagd
hebben of ik ook gewoon blijf door
lopen wanneer ik eenmaal een
hongerstaking ben begonnen. En
natuurlijk blijf ik gewoon door
lopen.
„En als u dat niet meer kunt?"
„Als ik dat niet meer kan ga ik
zitten".
„En als u ook daartoe niet meer
in staat bent?"
„Dan ga ik natuurlijk liggen Dat
is allemaal erg vanzelfsprekend. En
wat cr dan verder gebeurt wacht
ik maar af. Dat komt allemaal van
zelf. Maar ik heb dezer dagen in
een brief aan de ministerraad ver
klaard. dat ik er desnoods mijn
leven voor over heb, als er maar
wat voor onze gebrekkigen gedaan
wordt. Dat méén ik".
In de Hilversumse huiskamer is
het een oeenblik stil. De ogen van
de heer Grooters dwalen naar de
muur. waar een met bloemen ver
sierd portret van zijn jongen hangt,
die veertien iaar lang aan kinder
verlamming heeft geleden en die
zeven jaar geleden op 18-jarige
leeftijd stierf. Dan vervólgt hij op
eens:
„U zoudt het begrijpen, als u wist
welk een leed en welk een ellende
in de gezinnen der gebrekkigen
wordt geleden. Het is heus geen
toeval, dat onze vereniging bij haar
oprichting door de ouders van ge
brekkige kinderen met enthousias
me werd begroet en dat wij thans
bloeiende afdelingen hebben in
Hilversum. Enschede, Utrecht en
Amsterdam. Men heeft ons werk
wel verward met dat van de ver
eniging voor Arbeid voor Onvol
waardigere Maar wat wij nastreven
is heel iets anders. Wij willen, dat
de ouders en verzorgers van ge
brekkige kinderen de zekerheid
Indonesië en het
Wilhelmus
DEN HAAG. Onlangs werd het
bericht verspreid, dat de minister
van Voorlichting van Oost-Indonesië
zich in een rede op laatdunkende
wijze over het Wilhelmus zou heb
ben uitgelaten. Inmiddels heeft deze
minister officieel tegengesproken,
dat hij op minder gepaste wijze over
ons volkslied zou hebben gesproken.
Het Eerste Kamerlid de heer Ruijs
de Beerenbrouck (K.VP heeft nu
schriftelijk aan de minister-president
en de minister van Overzeese ge
biedsdelen gevraagd, wat hiervan nu
waar is Tevens vraagt hij de mi
nisters of zij bereid zijn, van deze
gelegenheid gebruik te maken om
onder de aandacht van de Indone
sische regering te brengen, dat ook
na de souvereiniteitsoverdracht'het
respecteren der wederzijdse volkslie
deren. en met name vrn het Wilhel
mus, .in het bijzonder op zijn plaats
is, zulks te meer, omdat ook het
hoofd der eventuele Unie zelf recht
streeks bij het aloude Wilhelmus is
betrokken, daar dit lied de onderlin
ge trouw van vorstenhuis en volk
van Nederland symboliseert.
gen. En verder zou ik het u niet
precies kunnen zeggen Ik leef
sterk in het gevoel, dat ik het
verder maar moet overlaten aan
een Hogere Macht. Want ik word
tot deze hongerstaking gedreven
door een innerlüke stem. Een soort
van roeping, zoudt u kunnen zeg
gen. Maar u zoudt het misschien
nog beter de stem van het geweten
kunnen noemen. Mijn geweten is
wakker geschud. Ik hoop veler ge
weten te doen ontwaken. Want zo
als het nu is mag het in de toe
komst niet meer zijn
J. LOUIS GROOTERS,
hebben, dat er voor deze hulpbe
hoevenden zal worden gezorgd, ook
wanneer zij zelf er niet meer zijn.
Wij willen dat de staat deze ver
zorging verzekert, voor het geval
de ouders daar niet meer toe in
staat zijn. Dat is voor ons een eis
van naastenliefde en van democra
tie".
„Nee, ik doe niet aan politiek",
zegt de heer Grooters. als hij ziet.
dat wij op het punt staan iets te
vragen. Ik ben zonder meer idea
list. En ik ben bereid ales op te of
feren om mijn idealen verwezen
lijkt te krijgen.
„Wat ik met een hongerstaking
denk te bereiken? In de allereerste
plaats wil ik daarmee natuurlijk
de aandacht van het gróte publiek
op de nood der gebrekkigen en het
streven van onze vereniging vesti-
BFO verdeelt zijn
zetels
BATAVIA De vergadering
van het voltallig B.F.O. heeft een
resolutie aangenomen betreffende
de volksvertegenwoordiging van de
R I S. Hierin wordt gezegd, dat van
de 100 zetels, die in de eerste
volksvertegenwoordiging ter be
schikking staan van de gebieden
buiten de negara Republik Indo
nesia, 3 zullen worden afgestaan
ten behoeve van de vertegenwoor
digingen der volken van de in art.
2 sub. c der constitutie genoemde
gebieden (de overige gebieden, die
geen deelgebieden zijn). De voor
zitter is inzake de vervulling dezer
drie zetels gemachtigd in overleg
te treden met de voorlopige fede
rale regering. De overige 97 zetels
worden naar de verhoudingen der
zielenaantallen als volgt verdeeld:
Oost-Indonesië 17, Pasundan 21,
Oost-Ja va 15, Madura 5, Oost-
Sumatra 4. Zuid-Sumatra 4. Mid-
den-Java 12. Banka 2, Billiton 2,
Riouw 2, West-Borneo 4. Groot-
Dajak 2. Bandjar 3. Zuid-Oost-
Borneo 2 en Oost-Borneo 2 Do
verkiezingen zullen worden ge
houden door de leden van de ver
tegenwoordigende lichamen en
raden dier gebieden. Er zal naar
gestreefd worden deze verkiezin
gen te houden vóór 15 December.
(Inge?. Med.t
Een menselijke barometer
zijt Gij, als vocht cn tocht Uw vijanden
zijn. Uw gevoelige spieren cn gewrich
ten waarschuwen U bij elke wisseling
in temperatuur en weersgesteldheid.
Tijdelijk lichte pijnen laaien vaak In
alle hevigheid op, bederven Uw levens
vreugde cn verwoesten Uw gestel. Wrijf
Uw rheumatiek en Uw lendenpijn weg,
maak Uw stijve spieren weer soepel met
de beroemde Akker's Kloosterbalseni,'
het middel waarvan men al 3 geslachy
ten lang zegt: „geen goud zo goed.',
DECEMBERMAAND grijnst ons weer aan. mogen we wel zeggen. Want
we kunnen nog zo dol zijn op Sinterklaas-houden en op Kerstmis-
vieren maar moeder de vrouw moet maar zien dat ze 't allemaal weer
voor elkaar krijgt en er iets van maakt. De mannen trekken zich er over
't algemeen bitter weinig van aan. Hebt U al eens gemerkt, hoe vanzelf
sprekend een man die dingen aanvaardt? De vrouw beslist meestal of er
al dan niet Sint en Kerst echt gevierd zal worden, en dat moet ook eigen
lijk want zij is de enige die het kan. En daar gaat ze dan maar weer.
Allereerst winkelen in straten, die veel te vol zijn en in winkels, die nog
voller zijn En het volle is nog niet het ergste, maar het dure. Juist nu,
tegen Sinterklaas blijkt weer eens duidelijk, dat alles gewoonweg te duur
is. Het is natuurlijk niet de bedoeling om dure cadeaux te geven, maar het
moet toch iéts zijn en 't is toch zonde om waardeloze prullen te kopen
prutsen, tot hij ook iets heeft ge-
Dan is het toch maar 't beste om
de kinderen zoveel mogelijk zelf te
laten maken In elk geval, de pre
sentjes die zij elkaar geven.
Bovendien is dat zelf maken een
groot feest. Er zijn weer stapels
boekjes in de handel over knutse
len met waardeloos materiaal. Een
vaA. de aardigste blijft: Kinderhan-
denarbeid van Fok Verrink, uitge
geven bij Nijgh en van Ditmar.
Wat U dan wel moet doen is naar
stig alle lege lucifersdozen, klossen,
jampotten, W.C. rolcartonnetjes,
koekomslagen e.d. bewaren want
van alles kan iets gemaakt wor
den, met nog wat papier, lijm en
verf. 't Voordeel van zo'n boekje
is, dat het ideëen geeft, men hoeft
dan lang niet alle voorbeelden uit
te werken. Je hoeft tegen een kind
maar te zeggen: Kijk, op die ma
nier maken ze van kurken, ijzer-
draad en een oude kous zulke eni
ge poppetjes, en het kind is er al
helemaal in en zal wel zo lang
wrocht. En aangezien de voorpret
van alle feesten liet. belangrijkste
is, en zeker van Sinterklaasfeest, is
het stellig aan te bevelen om de
kinderen zoveel mogelijk zelf te
laten knutselen, 't Prettigste is om
een zolder te hebben of een rom-
melkamertje, maar weinig mensen
kunnen zich nog de luxe van rom-
melkkamertjes permitteren. Dan
moet het >n de huiskamer maar 't
bezwaar is natuurlijk dat kinderen
liever stiekem hun surprises ma
ken en bovendien dat de huis
kamer er uit gaal zien als het ter
rein van een spoorwegongeluk. In
elk geval is het de moeite waard,
om vooral veel pakpapier, touw en
gom in huis te nemen en veel
punaises, lege dozen en oude lap
pen gereed te houden.
Dan moet moeder al de vragen
en de problemen opvangen, die er
komen en serieus ingaan op alle
ideëen die het scheppende brein
van haar kinderen allemaal op
brengt, en dat is meestal heel wat.
Ieder kan rijmen.
Ik wil alles, als ik maar niet
hoef te rijmen. Weet U, wat een
uitstekend hulpmiddel is Alle me
deklinkers van het A-B-C onder
elkaar op een papiertje zetten, be
halve de C en de X, die komen te
weinig voor. Dan de eerste regel
van het vers opschrijven, daar is
niets aan, die kan zelfs met de
deur in huis vallen: Lieve Jan,
hier is een bootje. Nu moet er iets
op bootje rijmen, dan gaat U met
't' potlood in de hand even het
lijstje af: Bootje, dootje, footje, tot
zoodje. Welja, waarom niet zoodje.
,,'t Is bij jou altijd een zoodje."
Men komt er altijd, dit is een
voortreffelijk hulpmiddel.
En dan komt het er bij die fees
ten in December uitsluitend maar
op aan wat moedei ervan weet te
maken, of ze fantasie en humor
heeft, of ze de kinderen weet te
stimuleren en te animeren: Maak
jij nu nog eens een kleedje van dit
lapje en ga jij nu eens aan dat
versje beginnen."
Verder k'jmt het ar op aan, of zij
geduld heeft en haar goeie humeur
bewaart. Wee het huisgezin waar
nooit iets mag, waar ook vlak voor
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
Sinterklaas alles precies op tijd cn
precies volgens regel moet. waar
geen rommel mag liggen en waar
boze woorden vallen bij ieder
klein ongelukje.
Denkt U nog maar eens aan Uw
eigen jeugd Wat U onthouden
hebt, is de sfeer, de pleizierige af
wachting, het zelf bedenken van
gekke verrassingen. En beslist niet
de cadeaux. hoe mooi ze ook wa
ren. Want Sinterklaas blijft een
geef-feest. Kinderen hebben 't
meeste pleizier in hun eigen be
denksels, ergens in een hoekje tus
sen een heleboel rommel. En het
al of niet slagen van het feest,
hangt alleen af van moeders kijk
op de dingen, van haar instelling
haar humeur en geduld, en zeker
niet van haar beurs.
\nqpz. Med.)
Neem een doos echte
c PAST ILL E S
Ontdekker en AdmJraal, P. Verhoog
(Uitgeverij vh C. de Boer Jr. A'dam).
Columbus, of om precies-er te zijn.
Chrlstobal Colón, is een veelomstreden
en vcclbeschrevcn figuur <?n van wei
nigen is in de loop der eeuwen zoveel
biografisch materiaal verschonen. Wie
het. zoals de zceromanschrijver en
zeeman P Verhoog, aandurft een bock
over de beroemde Gcnuces aan deze
reeks toe te voegen, moet hier een be
doeling mee hebben omdat het geen
enkele zin heeft overbekende feiten te
herhalen. Die bedoeling wordt al le
zende duidelijk. Door de bewondering
die de schrijver voor Columbus heeft
de bewondering van een zeeman
voor een zeeman leren wij de ont
dekker van een heel andere kant ken
nen dan die ons door geschiedenis,
boekjes en vage overleveringen werd
bijgebracht. Vooral Columbus' nauti
sche kennis heeft Verhoog geboeid en
hij maakt ons van zijn naspeuringen
deelgenoot door cr overtuigend en toch
critisTh maar ook meeslepend over te
vertellen
De Engelse auteur C- S. Forester,
schepper van de bekende Hornblowrr-
trilogie. heeft onder de titel „The Süip"
(Het Schip) een boeiend relaas gege
ven van een recente gebeurtenis uit
Engelands bewogen maritieme geschie
denis namelijk het zeegevecht in de
Middellandse Zee tijdens de afgelopen
oorlog waarbij het gelukte aan een
groep lichte Engelse kruisers die een
conv'ool naar Malta escorteerden, een
veel sterker Italiaans eskader waarbij
zelfs slagschepen, op de vlucht te doen
slaan De lichte kruiser Artemis is het
schip", door Forester zo treffend be.
MODE-NOVELETTE
ZOMAAR WAT OM
TE VERMOMMEN
Veel dingen verliezen het opwindende
van vroeger Een eigen verjaardag of
Sinterklaasavond, een draaimolen, een
tent met poffers, lichtjes en limonade
wie ziet ze nog als toen als toen?
Maar iets nieuws om aan te doen, wat
leuks waarin je jezelf verrast, ver
anderd weet, blijft dat feestelijke, blije
bezorgen, dat de rest niet meer op
brengen kan-
„Er komt iets wilds in je bloed."
zeggen de Amerikanen, „gezonder dan
sinaasappelsap of leverinjecties."
Elke vrouw moest in de December
maand wat nieuws kunnen kqpen: een
rok, een bloesje of zomaar wat om een
jurk mee te vermommen. Niet omdat ze
poes-netjes moet zijn op de feestdagen
maar omdat die dagen vaak zoveel glans
van vroeger kwijt zijn. De bedoeling
van het meisje van de tekening is dat
ze u opport tot verzinnen Ze draagt
zelf een rok en jakje van Carven, daar
is geen kunst aan. Maar het is een idee
waarmee te spelen valt, juist door het
schootje. Omdat ze tot het soort behoort
dat borduursels dragen kan, werd het
lijfje met allerlei van gekleurd draad
versierd Effen echter spaart energie en
het is lang niet zo gevaarlijk ook.
schreven in zijn somwijlen wanhopig
lijkende strijd tegen de overmacht, zo
spannend ook. dot zijn beschrijving
meer dan eens aan het enerverende
relaas van de Russische oorlogshodein
Potcmkin doet denken. H W. J Schaap
zorgde voor een goede vertaling van
Forester's boeje. Het verscheen bij de
C. V Uitgeverij v.h. C. de Boer Jr. te
Amsterdam.
De Journalist-schrjjvcr P II. de Wit.
heeft zlin roman uit de scheepsbouw
,Dc helling komt vrij" doen volgen
door één over de sloperij. ..Schroot" is
het verhaal van e"n jonge, onderne
mende smid die zijn landelijk dorpje,
ergens aan één van dc grote rivieren
bij Rotterdam gelegen, uit zijn gezant gc
rust schrikt met gedurfde pro(cct«-n,
die hoe ongelooflijk ze dc dorpelingen
aanvankelijk ook toeschijnen de één
nn de ander verwezenlijkt worden Het
plaatsje wordt door deze uitbreiding
van zijn economische mogelijkheden en
van de arbeidsmarkt een schecpsindus-
trieel punt van betekenis Maar met de
uitbreiding van het sloopbedrijf komt
ook de inmenging van vreemden, za
kenmensen aandeelhouders. P H de
Wit is een goed verteller. Ziin techni
sche kennis- van het scheensbedrijf is
een hechte basis voor de intrige van
het verhaal, maar hij heeft die kennis
nergens misbruikt om het bewijs van
ziin vakmanschap. 7,iln taal ls levendig,
beeldend schoon niet steeds even oor
spronkelijk cn hoewel hij In de karak
teruitbeelding van 7.iin personen wel
een* wat heel simpel tr werk gaat,
leest men zijn boek stellig met belang
stelling cn genoegen.
Wie over het wat stijve onder boe
kentaal gebukt gaande begin van „De
verlaten wereld" (Uitg Van Stockum)
heenstapt, zal daarvan geen spijt heb
ben in de tweede helft van deze ro
man beschrijft Frolsine des Plantcs,
wat er van onze beschaving zou over
blijven als deze (hier: door een geheim
zinnige ziekte) van zijn intellectuele
en morele bovenlaag beroofd wordt.
Boeiend wordt deze schrijfster als zij
de omzwervingen van een mensenpaar
beschrijft door een wereld, waar lage
instincten en woedende elementen in
enkele Jaren een eeuwenoude cultuur
te niet doen cn de heerschappij lier-
winnen Sn de wereld tot c?ns- e(?n nieu
we beschaving haar weer moeizaam
daaruit zal verheffen.
Er is wederom een historische roman
uit dc vulpen van de schrijfster Marie
C". van Zeggelen gevloeid. „De zwarte
Galei" (uitgave J M. Mculenholf).
speelt in het begin van dc 80-jarige
oorlog cn behandelt de rnin of meer
avontuurlijke levensgeschiedenis van
een"sehoepebouwcrs7.oon uit Enkhulzen.
De schrijfster tekende de figuur van
deze jongeman tegen de achtergrond
van dc aan spannende en grotc ge
beurtenissen zo rijke tijd Zij deed haar
werk consciëntieus d w.z. culturcel-
historisch wel verantwoord maar nok
In haar nieuwe roman treft de opper
vlakkige karaktisering van de hoofd
personen.
Tjeerd Adema laat in zijn nieuwe
bock „De wereld zonder mannen" (A.
N. Bruna en Zn.. Utrecht) zijn fantasie
de vrije teugel. Het luchtige, hier en
daar zeer komische werkje, waarin alle
problemen voortvloeiend uit het uit
sterven van het mannelijk geslacht op
aarde, slechts uiterst oppervlakkig
worden aangetipt, weet toch door zijn
originaliteit te boeien. Natuurlijk moet
Adema's nieuwe fantasie tot de ont
spanningslectuur gerekend worden.
