Ontmoeting met Sint Nicolaas
Grietje op reis
Zondag speelt Boys thuis
Quick en Amsvorde uit
SinJtsiAklaaA in dn
Aiohm
v
Iedere vrouw haar type trou w
4
Zaterdag 3 December I949
Marsepein-maquette van kern plan
bleek niet te verdelen
GA zitten, jongeman," zei de voorname grijsaard en zijn
fijngevormde hand bewoog zich uitnodigend in de rich
ting van een zetel, tegenover de zijne. Ik aarzelde even, waarop
het weer, maar nu wat indringender, ja haast gebiedend klonk:
„Ga zitten, jongeman". Ik ging zitten met een „Dank U", ver
gezeld van een hoofdknik.
Burgemeester had de
„Lange Jan"
gekregen
Het verzoek (of was het een be
vel?) werd tot me gericht in de
koffiezaal van een Amersfoorts
café-restaurant, welks naam ik u
overigens niet verklap, omdat deze
naam er niet toe doet en ik geen
reclame wens te maken voor een
bepaald bedrijf. Het was op een
Novemberdag, kort geleden, toen de
herfststormen over ons lage land
gierden en stortbuien uit de donke
re wolken op de aarde neerplens-
den. Ik had niettemin, tussen twee
regenbuien in. mijn genoeglijke
vrijgezellenkamer verlaten, om in
de stad inkopen voor het Sinter
klaasfeest te doen. Er zijn altijd
lieden, zelfs in de omgeving van
een oude en zure celibatair gelijk
ik. die bij deze gelegenheid iets
vriendelijks van ons verwachten,
zodat men tegen wil en dank be
sluit de hand over het hart en de
portemonnaie te strijken. Maar het
was geen weer om te winkelen en
dus had ik mijn toevlucht gezocht
in een café.
Het v/as elf uur in de morgen
en de koffie geurde er heerlijk. Ik
had een goed plaatsje aan het raam
gevonden en een klein duiveltje in
ipe verheugde zich bij de aanschou
wing der moeilijkheden, die de
voorbijgangers met hoed en para
plu hadden in hun strijd tegen de
elementen.
A AN een tafeltje naast me zat
een heer. een grijsaard, een
uiterst gedistingeerde verschijning.
Hij droeg niets opvallends, maar
was fijn gekleed. Maar wat onmid
dellijk de opmerkzaamheid moest
trekken, was zijn voorname kop
met prachtige, witte lokken en een
profetenbaard. Onder het hoge en
gerimpelde voorhoofd prijkten bor
stelige wenkbrauwen. Wonderlijk
waren zijn ogen; zij hadden een
gestrenge blik. maar er sprak daar
naast een goedheid uit. die haast
bovenmenselijk was. Het was een
kop als die van Zeus. maar vol
nobele verfijning, een zeldzame
kop. En tóch moest ik dit gezicht
meer hebben gezien, het kwam me
zo bekend ja haast vertrouwd voor.
maar waar en wanneer had ik het
eerder gezien?
De grijsaard riep om de ober en
deze kwam, teneinde naar zijn
wensen te informeren. Daarbij
klonk er hoe kon het anders
werkelijke eerbied uit de stem van
de bedienende geest, die vervolgens
vol respect de bestelling in ont
vangst nam: ..Een kop sterke koffie,
en daarbij speculaas, veel specu
laas van de beste kwaliteit, zoals ze
gebakken wordt bij En
daar noemde de gast een reeks ge
renommeerde bakkerijen uit onze
stad op. zodat ik versteld stond over
zoveel locale kennis bij een vreem
deling. En toch gaf deze opsom
ming van namen mij licht. Er flit
ste iets in mijn brein: ik wist plot
seling wie daar aan het tafeltje
naast mij zat. Natuurlijk. Hij moest
het zijn: Sint Nicolaas' Ik had
moeite mijn ogen van hem af te
wenden, en niet onbeleefd te schij
nen. Dit ontging hem blijkbaar
niet, want eensklaps, als had hij
mijn gedachten geraden, sprak hij
me aan met z'n diepe, rustige stem.
„Ja zeker, u hebt het goed. ik ben
wel degelijk, wie u veronderstelt."
Onwillekeurig stond ik od van m'n
stoel en- deed een stap naar zijn ta
fel. Daarop volgde de uitnodiging
uit de aanhef van dit verhaal en
daar zat ik nu. tegenover de grote
mensenvriend van alle tijden, te
genover Sint Nicolaas.
..Je hoeft je niet voor te stellen,
jongeman, ik ken je naam en je
antecedenten", sprak de oude heer.
..Jongeman, herhaalde ik scham
per. jongeman. U houde mij ten
goede, maar ik heb de nodige
kruisjes achter de rug De Sint
glimlachte. ..Toch zal ik je zo aan
spreken". zei hij. ..bii mij verge
leken is de oudste inwoner van dit
land nog maar een zuigeling. Zo
vele eeuwen zijn over dit hoofd
gegaan, dat ik zoiets rustig mag be
weren".
..Maar, hoe ter wereld, is het mo
gelijk. dat een mens zo oud kan
worden?" vroeg ik.
..Luister", antwoordde hij, ..ik
zal het je uitleggen. Ieder mens ge
denkt eens per jaar zijn geboorte
dag. Hij laat zich dan gelukwen
sen en geschenken geven. Hij laat
zich fêteren, zoals jullie dat graag
noemen. En na zo'n drukke dag be
geeft hij zich des avonds min of
meer voldaan ter ruste, naargelang
van de mate. waarin aantal en om
vang der cadeaux aan zijn ver
wachtingen hebben beantwoord en
hij eindigt de dag met de verzuch
ting: „Al weer een jaar ouder." Bij
mij niet aldus. Zolang me heugt, is
het niet bij mij opgekomen me op
m'n naamdag te doen fêteren, want
ik had het te druk met het berei
den van vreugde aan anderen. En
zo ging de^ dag voorbij zonder het
streepje achter m'n naam. dat bij
elke sterveling in de desbetreffen
de lijst jaarlijks wordt toegevoegd.
Mijn jaren telden niet. om het plas
tisch uit te drukken."
..Dan hebi u dus het eeuwige le
ven". waagde ik te zeggen.
„Neen," sprak hij nadrukkelijk
en ernstig. „Dai heeft op deze aar
de niemand en niets en ik weet.,
dat ook m'n leven ten einde spoedt.
De mensen zelf verhaasten dit
einde. Zie eens om je heen in de
steden, zo tegen de nadering van
viif December. Het wemelt op de
straten van Sinterklazen en Zwarte
Pieten. Zij zijn niet het symbool
van Goeddoen in Silte, zij zijn de
luidruchtige reclamemakers voor
zaken en zakenlieden. Soms ont
moet men er in één straat velen
tegelijk. Hoe zou een kind zo het
geloof in mij kunnen behouden?
En als dit geloof in Sint Nicolaas
is gestorven binnen afzienbare tijd.
dan zal ik met mezelf bezig zijn op
5 December, in plaats van met an
deren en ieder jaar zal er een
streepje achter m'n naam worden
gezet, tot ook voor mij de grote ure
komt en men mij ter ruste zal leg
gen. Wel zal er met mij een grote
en goede gedachte ten grave zijn
gedaald, maar ik troost me met de
verwachting dat de mensheid weer
op een andere wijze tot het inzicht
ven aanprijzen, kan ik niet zo erg
goed lijden. Maar deze opmerking
terloops, ze heeft met mijn vroeg
tijdige aankomst hier ter stede geen
bemoeienis. Wel ben ik opgeschrikt
door een artikel in dit blad van
een zekere meneerja. hoe
was de naam ook al weer. wacht
maar even." Hij haalde een om
vangrijk notitieboek uit z'n zak.
zette z'n bril op en zocht in z'n aan
tekeningen. ..Ja. hier heb ik 'm.
Ingwerse is de naam, Ingwerse.
Lastige namen hebben jullie soms
in Holland en ook lastige lieden,
naar ik beg:n te begrijpen. Deze
meneer nu beschuldigt de Amers
foortse Gemeenteraadsleden van
vandalisme, omdat ze bezig zijn
hun oude binnenstad te vermoor
den en als je weet hoezeer dit oude
Amersfoort me na aan het hart
ligt, kun je misschien begrijpen, in
welke mate ik me door het artikel
van die meneer Engmans
T NGWERSE", waagde ik te ver-
jeteren". Nu ja. door dat
artikel van meneer Engwerse ge
schokt gevoelde." Ditmaal rectifi
ceerde ik niet. daar me een zekere
gedachtenassociatie, die in het
brein van de Sint aanwezig moest
zijn en waarbij hei begrip ..eng"
een belangrijke rol speelde, logisch
en verklaarbaar voorkwam. Maar
de grote man. tegenover me. ging
reeds verder ..Nu ken ik jullie
burgemeester Molendijk en de wet
houder Koopman, die in dit drama
als overheid belangrijk schuldig
moesten zijn. nog al goed. Ik ken
ze vooral daarom omdat ze niet
zulke brave knaapjes waren. De
man. die nu jullie burgemeester is.
hebben wij in z'n jeugd tot drie
maal toe een roe in z'n schoen moe
ten leggen en de wethouder, die ik
zoeven noemde, ontkende m'n be
staan. toen hij nauwelijks goed en
zal komen, dai het zaliger is ie ge
ven dan te ontvangen."
Zijn woorden hadden diepe
druk op me gemaakt en ik staarde
voor me uit. Zo viel er even een
stilte tussen ons, die door de grijs
aard werd verbroken. „Kom",
sprak hij. „je zit aan mijn tafeltje
en bent dus in zekere zin mijn gast.
Het was niet mijn bedoeling op de
ze sombere dag ook nog sombere
gedachten bij je te wekken. Wat
mag ik je aanbieden? Je bent toch
geen geheelonthouder?" En nu. in
de mening zó kort voor 5 De
cember een goede beurt te ma
ken. loog ik heel ordinair: .Ik ge
bruik geen alcoholische dranken."
„Deze verandering in je levens
wijze is dan stellig van zeer recente
datum, mij is daarvan nog niets ge
meld. Maar voor jou wil ik me in
deze beterschap verheugen. Ik had
je anders graag een glas aangebo
den van de heerlijke Sherry, die ze
hier schenken en waarvan ik dan
voor mezelf een glas zal bestellen.
Zal het voor jou dan nog een kopje
koffie zijn?"
Ik verwenste m'n leugen, toen
even later voor de Sint een prach
tig glas lichtgele Sherry en voor
mn een kopje koffie werd neerge
zet. Groter nog was m'n teleurstel
ling. toen de Sint daarna, langs z'n
neus weg opmerkte: „Laat ik niet
vergeten de fles prachtige oude
Cognac voor je door te strepen, die
achter je naam op de geschenken-
lijst prijkt."
„Maar je rookt toch zeker wel?"
was de volgende vraag.
Visioenen van een grote kist met
een prachtig assortiment sigaren,
geschenk op 5 December, kwamen
bij me op en ik antwoordde gretig:
..O ja. veel en graag". „Dat zou je
dan moeten laten, klonk het. „op
jouw leeftijd bevordert het roken
de aderverkalking, maar neem bij
wijze van compensatie flink wat
speculaas: die Amersfoortse bak
kers zijn meester in hun vak."
„Dank u" zei ik. een weinig
boos. ..ik moet aanstonds eten en
wil m'n appetijt niet bederven".
„Zoals ie wilt", sprak de grijsaard
droog en ik meende een weinig
leedvermaak in z'n stem op te mer
ken.
IDjOTSELING werd hij weer
ernstig, na een flinke teug van
z'n Sherry genomen te hebben.
„Weet je eigenlijk, waarom ik zo
vroeg, en nog wel incognito naar
Amersfoort ben gekomen?" klonk
eensklaps z'n vraag. Ik moet be
kennen. dat ik geen flauw vermoe
den had van de motieven, welke
hem daartoe hadden kunnen bewe
gen. „Dan, luister. jongeman",
sprak hij. Hii nam nogmaals een
teug van het kostelijk vocht, welke
handeling ik met licht verholen
spijt aanschouwde en begon toen
zijn uiteenzetting.
„Enkele maanden geleden werd
mij een nummer van het Neder
landse weekblad „Elsevier" toege
zonden. Ik ken dit blad. maar ik
houd er niet van. Wel ben ik in m'n
diepste wezen conservatief, doch ik
ben er van overtuigd, dat de soci
ale inzichten en economische sy
stemen. welke gedurende een zeer
lange periode in mijn leven opgeld
hebben gedaan, langzamerhand on
houdbaar zijn geworden. Ze heb
ben ons te veel ellende gebracht,
om op de duur aanvaardbaar te zijn
en een blad, dat doorgaat ze te blij-
wel z n hoofd boven vaders tafel
kon uitsteken." Ik bewoog vol af
grijzen m'n hoofd enige malen van
links naar rechts en herhaalde
daarbij het bedenkelijke „Sjonge,
sjonge". Had ik het maar niet ge
daan. want onmiddellijk werd me
een gestrenge blik toegeworpen en
de opmerking: „Doe niet zo braaf,
want met jou heeft zich zowel het
een als het ander afgespeeld." Ik
zweeg dus beduusd en luisterde
braaf verder. „Maar ik heb ook ge
zien". ging de Sint voort .dat ze
tot ferme mannen zijn opgegroeid,
van wie ik niet wenste te geloven,
dat zij willens en wetens de eer
bied. welke wii aan het voorge
slacht verschuldigd zijn, zouden
veronachtzamen. Toch ben ik naar
de dienst van Gemeentewerken ge
gaan en heb met de heren van
Nouhuys. Zuiderhoek en Rooy-
mans gesproken. Deze mensen heb
ben mij de plannen haarfijn uitge
legd en me een maquette laten
zien. Dit alles heeft me volkomen
gerustgesteld. Ze hebben een goed
begrip getoond voor de eisen, die
onze tijd stelt, en blijk gegeven van
grote piëteit voor het vaderlijk erf
deel. Ze krijgen de grootste specu
laaspop, die in mijn bakkerijen kan
worden vervaardigd. En met „El
sevier" maken we de kachel aan en
meneer Engwerse krijgt een roe.
E Gemeenteraad wilde ik ook
J-y-belonen en ik had een groot
plan. Deze hele. door mij genoemde
maquette, wenste ik in marsepein
te doen namaken en haar op vijf
December aan de raad te schen
ken. De burgemeester zou de Lange
Jan krijgen ik ben verliefd op
die toren en de rest zou in een-
en-dertig stukken, zoveel als er
raadsleden zijn. worden verdeeld.
Ik geef toe. dat die verdeling veel
moeilijkheden zou opleveren, maar
de heren hadden er voor óm kun
nen staan en ieder had zijn aan
deel gekregen. Helaas, dit plan «kan
geen doorgang vinden." „Waarom
niet?" vroeg ik. „het idee is bijna
geniaal." „Wel. jongeman", zei de
goede heilige, „je ziet één ding over
het hoofd. Stel je voor. dat bu het
omstaan, de dikste brokken van de
rondweg toegevallen waren aan de
vijf leden, die tegen het plan heb
ben gestemd. Dat zou onrechtvaar
dig zijn en daarom kan er niets ko
men van een maquette in marse
pein, hoe jammer dit ook is." Ik
kon dit slechts beamen. De regen
was intussen opgehouden, het ver
keer op straat werd drukker, dicht
bij klonken de tonen van 'n draai
orgel. Zeer toepasselijk was het
lied, dat de helper van Teus er uit
draaide: Zie. de maan schijnt door
de bomen. Sint Nicolaas wiegde
behaaglijk z'n grijze hoofd, gevolg
van de Sherry en de muziek. De
orgeldraaier kwam binnen en pre
senteerde z'n centenbakje. Ik diep
te een dubbeltje uit m'n portemon
naie. de Sint tastte in z'n vestzak
en gaf een dollarbillet, want hij
had blijkbaar genoeg harde valuta.
Teus liet met een ontstemd gezicht
het papiertje aan de Ober zien.
maar deze goede man gaf er hem
een prachtig nieuw kwartje voor in
ruil. Toen waren er drie gelukkige
mensen: de Sint. omdat hij had
welgedaan, de orgeldraaier om z'n
kwartje en de ober weer ergens
anders om.
Ik meende, dat het tijd was om
afscheid te nemen, maar dacht goed I
Vuot de Zondag
Aan de vooravond van
Sint Nicolaas
Vol verwachting klopt ons hart.
Het is een goed en een heerlijk
feest, want het is een echt huise
lijk feest. Daar is dus geen enkele
reden, om sarcastisch te spreken
over dit schone kinderspel. Maar
wat als kinderspel geweldig be
langrijk is, blijkt tenslotte geen
houdbare levensstijl te vertegen
woordigen. Sint Nicolaas moge kin
derlijk zijn of kinds, in ieder geval
is zijn moraal naïef. Wie zoet is,
krijgt lekkers, wie stout is, de roe!
Deze naïeve moraal trachten we
nu tegen elk beter inzicht in mede
te nemen. We spelen ons sinter
klaas-spel, en zien niet, dat het
niet klopt. Onze ontspanning is er
op ingesteld. Onze radio is er op
afgestemd. In detective- en ban
dieten-verhaal komen de dingen
altijd terecht. Paul Vlaanderen
moge dan het koude staal van mes
of revolver in de nek voelen, het
revolver gaat niet af en het mes
prikt niet door, daar kun je staal
op maken. De praktijk van het le
ven is, dat zulke dingen echter wél
gebeuren, dat de werkelijkheid
volkomen indruist tegen de rechte
moraal, dat de onschuldige lijdt
voor de schuldige, de weerloze valt
ter. prooi aan het roofdier.
Sinterklaas is een prachtig feest
voor kinderen. Maar het mist het
moment van het dramatische vol
komen. En wie de sinterklaas
verwachting niet ontgroeit, is in
fantiel.
Vanuit dit primitieve rechtvaar
digheids- en vcrgeldings-bewust-
ijn stort een mens zich teleur
gesteld in de verwachtingloosheid,
en kankert. Of hij komt van het
sinterklaas-verwachten tot de ad-
vents-verwachting, waarin al het
vreemde in deze wereld is verdis
conteerd in dat éne: dat God zelf
zichzelf heeft vernederd, en heeft
de gestalte van een slaaf aangeno
men en is de mensen gelijk ge
worden. De profetie spreekt van
de lijdende Knecht. De geschiede
nis spreekt van stal en kribbe, van
doornenkroon en kruis. Toen aller
juichten op de Olijfberg, weende
Jezus, en klaagdè over de onbe-
keerlijkheid van Jeruzalepi, dat
verloren zou gaan. Toen ae vrou
wen uit Jeruzalem luid-op ween
den over Zijn lot, vroeg Hij, dat
vooral niet te doen, omdat hun lot
erger zou zijn. H\j geeselde de
mensen in de tempel en zegende
de moordenaar aan het kruis. Hij
at met tollenaren en zondaren,
werd geëerd door een, die toch
eigenlijk een deerne was. Hij prees
de armen zalig, en verkondigde
Gods ontferming over de i>erlorene.
En het lied van Maria zingt: hon-
gerigen heeft Hij met goederen
vervuld, en rijken heeft Hij ledig
heengezonden.
Ons beledigde rechtsgevoel is
wel erg naïef. En ons verdiende
loon" een verschrikkelijke armoe
de. Heerlijk het evangelie, de blij-
mare van God. Want eeuwig duurt
Zijn genade. v. E.
(Ingez. Med.)
Geen goede Sint
voor een vroaw of meisje wan
neer ze als geschenk niet een tube
Hamea Gelei heeft ontvangen.
te doen. me voor vijf December nog
even in de gunst van Sint Nicolaas
aan te bevelen Hij keek me even
zeer ernstig in de ogen en sprak
toen: „Hoe luidt ook alweer de
Oud-Hollandse uitdrukking? Kin
deren. die vragen, worden overge
slagen. Voor de rest, jongeman, wil
ik je een gunst betonen, al weet ik
niet. waaraan je die zou hebben
verdiend. Ik heb niets bij me dan
vreemde deviezen. Voor vandaag
mag jii de vertering betalen, die we
hier samen hebben gemaakt." Min
zaam wuivend, liet hij me gaan.
Ik maakte een buiging, betaalde
en verliet het café in de weten-
DE KINDERKRANT
H* R was eens een klein meisje, dat Grietje heette.
Niet die van Hans en Grietje, maar een andere
Grietje. Ze was verschrikkelijk nieuwsgierig en ze
wilde alles zelf graag onderzoeken, voordat ze het ge
loofde. Toen haar moeder dan ook verteld had van
Sinterklaas, die in Spanje woont en ieder jaar de
kinderen hier in het land komt opzoeken, toen dacht
Grietje bij zichzelf: Dat wil ik zelf eens gaan zien. En
eens op een dag 's morgens heel vroeg, toen er nog nie
mand op was. kwam ze uit haar bedje. Ze deed haar
blauwe jekkertje aan, ze deed de deur van het nachtslot,
O, wat er toch nu weer gebeurd is, zeg!
Bij Monnikendam op de grote weg,
daar zijn we toch zo van geschrokken!
Daar reed Sinterklaas op zijn dooie gemak
hij was net met Piet en de roe en de zak
uit Monnikendam vertrokken.
't Ging allemaal goed, 't was een kalme rit
en Sint dacht juist aan Pietertje Smit,
die jongen die altijd zo lui is.
En toen ging het waaien, dat was me een wind'.
heel zachtjes en daar stopd Grietje op straat. Dat was jqou zei de sint. Och, kom, zei de Sint
de» Populierenstraat, die kende ze heel goed, maar hoe
kwam ze nu naar Spanje? Ik ga liften, dacht Grietje
en meteen hield ze al een auto aan. Ik ga niet helemaal
naar Spanje, zei de chauffeur, maar ik wil je wel mee
nemen naar Tubbelsbergen. Dat is al een heel eind in
de buurt.
En daar reden ze. Grietje zat voorin en ze genoot
van de rit. Ze gingen door alle mogelijke dorpen en
steden, ze reden langs weiden en boomgaarden en ze
kwamen hoe langer hoe verder van Grietje's huis af.
Maar eindelijk stopte de chauffeur. Hij deed het portier
open en zei: Stap nu maar uit. We zijn in Tubbels
bergen. Je moet maar proberen om nu een andere auto
aan te houden Toen reed hij door.
Daar stond Grietje, helemaal alleen, en wat zo gek
was, er was helemaal geen dorp daar. Er was een oude
boerenschuur en er was een hondehok zonder hond er
in. Het was er zo verlaten en zo koud. De enige die op
de weg liep was een oud vrouwtje. Ben ik nog ver van
Spanje?, vroeg Grietje haar. Spanje, zei de oude vrouw,
Spanje, ik weet helemaal niet waar Spanje ligt. En
de vrouw trok haar schouders op en liep door. En
daar stond me dat kleine meisje. Ik zal maar naar het
Zuiden lopen, dacht ze, dan kom ik er vanzelf.
Ze liep en liep over de eindeloze weg en zo nu en dan
vroeg ze aan de mensen waar Spanje was. Maar die
bgrepen haar niet of ze lachten haar uit. En eindelijk
was Grietje zo vreselijk moe en zo koud en zo verdrie
tig, dat ze maar aan de kant van de weg ging zitten,
tegen een boom en begon te huilen.
Het was al laat in de middag ook en het begon al
langzamerhand donker te worden. Was ik maar thuis,
dacht Grietje, was ik maar niet weggelopen. En toen
viel ze in slaap. Ze wist niet hoe lang ze had geslapen,
maar ineens werd ze wakker. En ^laar voor haar....
o. wat was dat? Daar stond Sinterklaas. Sinterklaas op
zijn witte paard, met zijn mijter en zijn tabberd en zijn
staf. Zwarte Piet stond er naast en lachte met al zijn
witte tanden. Wat doe jij hier zo alleen op de weg.
vroeg Sinterklaas. Ik ben Grietje, zei ze. En ik wou
naar Spanje toe om U op te zoeken. Maar lieve grut
ten, zei Sinterklaas, ben jij Grietje uit de Populieren-
straat? Weet je wel, dat je Vader en Moeder vreselijk
ongerust zijn over je? Ik heb het net door de radio
gehoord. Och, wat ben je toch een dom klein meisje.
Wat gelukkig dat ik hier toeval
lig in de buurt ben. Hij tilde
Grietje op zijn schimmel en daar
reden ze. En in het eerste 't bes
te dorp waar ze kwamen, liet
Sinterklaas een auto huren om
Grietje weer thuis te brengen.
Hij wuifde haar na. toen ze
ik denk dat het even een bui is.
Het paard van Sint Nicolaas zette zich schrap
't ging tegen de wind in, zo stap voor stap
en Piet zei: Boe, wat een weertje.
Toen kwam er een windvlaag, zo vreselijk wild,
de Sint werd gewoon van zijn paard afgctild
hij vloog door de lucht als een veertje.
Nu stond er daar gelukkig maar, zeg!)
een telefoonpaal aan de weg,
het was een hele hoge.
Maar als die paal er eens niet was gewee
dan hadden we nu geen Sint Nicolaasfer
dan was hij weggevlogen!
Nu zat hij dus tegen die paal gedrukt
die goeie Sint, van zijn paard afgeruk:
het leek of hij daar bleef kleven
Een eindje verder zat Zwarte Piet
en kijk eens, zijn dat de cadeautjes nu
die daar door het luchtruim zweven?
Had Sint niets gebroken, geen arm of been
gelukkig niet, hoor, alleen, alleen
de schrik had hij wel te pakken.
Zijn bril was hij kwijt, das waar, zijn bril.
maar de wind ging liggen, het werd bladstil
en de Sint liet zich langzaam zakken.
En meteen, toen hij daar weer die paal uitkwam
toen stond daar een jongen uit Monnikendam
die heeft Sinterklaas afgeschuierd.
Hij hielp Zwarte Piet met zijn muts en zijn jas
en weet je wel, wie dat jongetje was?
Pieter Smit, die altijd zo luiert.
Dat liep goed af, zei Sinterklaas
alleen mijn bril is weg, helaas,
maar verder is alles in orde.
En JIJ bent een flinke jongen, jij
jij Pietertje Smit, je krijgt van mij
de Telefoonpaal-orde.
Ja Sinterklaas, zei Pieter bedeesd,
en sindsdien is hij nooit meer lui geweest.
wegreed en zei: Je hoort nog na
der van me. Ik kom nog bij jul
lie thuis ook.
Een paar uur later was Griet
je weer bij haar Vader en Moe
der. Die waren zo blij, zo blij,
veel te blij om nog boos op haar
te kunnen zijn. En nu dezer da
gen wacht Grietje in spanning
af, of Sinterklaas nog komen zal.
Wat denk je? Ik denk van wel.
schap, dat mijn vijf December zou
znn als alle vorige en zoals ze al
tijd zal zijn voor. alleenstaande
mannen.
Amersfoort, November 1949.
BEN C. HAITES.
De wil van de mode
ontwerpers is voor ve
le vrouwen wet. Zij
vragen zich dan niet
af, of het ontworpen
model wel bij haar
type past; zij zeggen:
het is toch immers mo
de. Een veel voorko
mende zonde is ook het
verkeerd of te over
vloedig gebryik van
accessoires. In Am
sterdam werd onlangs
een juwelenshow ge
houden. Met nadruk
werd er op gewezen,
dat overdaad schaadt.
Zwaar beringde vin
gers geven van de per
soon in kwestie een
opzichtige indruk. Het
verhaal wil, dat één
der dames, die de ju
welenshow bezocht, na
de afkeurende woor
den over het teveel
aan sieraden omzich
tig een ring van haar
vingers schoof en in
haar tasje liet verdwij
nen.
Links op de foto
ziet u een eenvoudig
fluwelen avondtoilet,
dat het juwelen-en
semble voordelig laat
uitkomen. De clip aan
de rechter kant bij de
hals geeft aan de ja
pon het a-symetrische
effect. Door het korte
kapsel, waarop een tu
len hoedje prijkt, ko
men de oorbellen voor
neen, ook de wenk
brauwen lopen op
waarts en naast de
ogen is een klein lijn
tje omhoog getrokken.
Het is, dat wij geen
duiveltjes willen lij
ken, monsieur Guil-
laums, maar anders
zouden wij uw nieuwe
haardracht niet eens
zo onaardig vinden.
Rechts komt de
delig uit. De armband vrouw, die haar type
is over de tulen hand- trouw durft te blijven.
schoen geschoven. Bij
de diep uitgesneden
hals had de om de nek
liggende ketting niet
mogen ontbreken.
De Parijse haarkun-
stenaar Guillaume
moet wel heel wat met
zijn vrouwelijke klan
ten uitgestaan hebben,
anders had hij nooit
voor haar het „dui-
velskapsel" ontworpen
(midden). Niet alleen
zijn twee lokken haar
als duivelshorentjes op
het hoofd gekruld,
Het mooie blonde haar
ligt in een Griekse rol
rond het hoofd. De
make-up is, zoals het
bij een blonde vrouw
behoort uiterst be
scheiden. Bij het een
voudige mantelpak be
horen eenvoudige sie
raden, zoals het uit
drie snoeren bestaande
parelcollier. Van deze
vrouw kan worden ge
zegd, dat zij het be
langrijkste bezit wat 'n
mens kan bezitten, nl.
persoonlijkheid.
Zondag zullen HVC en APWC
geen competitiewedstrijden spelen.
Van de overige drie clubs is
Amersfoortse Boys de enige, die
thuis speelt en wel tegen JSV.
Quick gaat op bezoek bij Olympia
en Amsvorde gaat naar RUC.
In de HVC-afdeling komen er
een paar interessante wedstrijden.
Zo gaat Elinkwijk bij AFC op be
zoek, dat volgens het gelijke spel
tegen De Spartaan vorige week
toch wel tot het een en andej: in
staat is. Of De Spartaan het zo ge
makkelijk zal krijgen bij het- in
opmars zijnde Vriendenschaar is
een andere vraag, die we niet zo
graag zouden willen beantwoorden.
En DWV heeft het al evenmin ge
makkelijk, want Zaandijk is een
kwade tegenstander.
In de APWC-afdeling is de grote
wedstrijd tussen Baarn en CDN
van belang. Baarn heeft het voor
deel van eigen terrein, hetgeen in
derdaad in zo'n wedstrijd van
doorslaggevende betekenis kan
zijn.
Quick gaat dus naar Victoria en
moet o.i. de sterkste geacht wor
den. Olympia wint echter ook, van
De Stichtse en Donar van PVC, zo
dat in de situatie in de kopgroep
weinig zal veranderen.
AAV gaat oude traditie
herstellen
Tot voor enkele jaren was het bij
A.A.V. gewoonte om omstreeks St. Nico
laas voor haar leden veldlopen te orga
niseren. Door omstandigheden is dit en
kele jaren onderbroken, doch Zondag
worden deze St. Nicolaasveldlopen ln
ere hersteld. Het bestuur heeft hiervoor
de omgeving van hotel „Waterloo" aan
de Leusderhei gekozen.
Er worden diverse afstanden gelopen
door meisjes, dames, junioren, heren en
veteranen, terwijl als een nieuwigheid
de deelnemers en deelneemsters in ploe
gen zullen worden opgesteld, hetgeen
de loop nog aantrekkelijker maakt.
Bij de junioren zullen wij een harde
strijd zien met Wakclkamp. Wolf en an
deren. Bij de heren zal het mogelijk
Strutjens zijn, die met de eer zal gaan
strijken.
Bij de dames, meisjes en veteranen
zal de strijd geheel open zijn.
Na afloop zal er in hotel „Waterloo"
nog een St. Nicolaasfcest gehouden
worden.
Amersfoortse Boys krijgt JSV
op bezoek. We weten werkelijk
niet, wat we er van moeten den
ken. Na de reusachtige nederlaag
van de Amersfoorters vorige week
zijn we geneigd weer een neder
laag te verwachten, maar daar
staat toch weer tegenover, dat de
Boys-ploeg zeker niet onderschat
mag worden. SEC zal zijn positie
wel verstevigen door een overwin
ning op Kampong.
Amsvorde moet van RUC kun
nen winnen. Dat zou heel nuttig
zijn, want de leiders WY en GW
ontmoeten elkaar, zodat onze stad
genoten in ieder geval de kans
krijgen de achterstand te reduce
ren.
Lastige uitwedstrijden
voor AMHC
De A.M.H.C..elftallen hebben moreen
beide een lastige uilwedstrijd op het
programma staari. De heren gaan naar
Amstelveen, waar zij tegen het sterke
A.M.V.J. zullen uitkomen. De ontmoe
ting op Birkhoven werd verrassender
wijs door onze stadgenoten met 21 ge
wonnen. welke uitslag eenter sterk ge
flatteerd was. Het Is o.i. zeker hiet on
waarschijnlijk dat morgen de Amster
dammers aan het langste eind zullen
trekken, al achten we een gelijk spel
niet onmogelijk, temeer niet. nu Drie
bergen de A MJH C.-gelederen gaat ver
sterken. zodat, met een wijziging op de
linkervleugel, de opstelling van de
voorhoede thans is vl.n.r.: Keulen, v.
Houten, v. Sloten. Driebergen en Pon.
Ook de dames krijgen het niet ge
makkelijk. nu zij in Rotterdam Aeolus
zullen ontmoeten. Op Birkhoven won
nen onze stadgenoten weliswaar met
42. doch nu de toch al zwakke voor
hoede gehandicapt zal zijn door het niet
medespelen van mevr. Korthals Altes cn
mej. Indeweij Gerlings. resp midden
voor en linksbuiten, achten wij het niet
uitgesloten, dat thans Aeolus de volle
winst zal binnenhalen, al is een
A.M.H.C.-achterhoede-op-haar-bcst in
staat om voor een gelijkspel te zorgen.
De heren-reserves zullen trachten hun
puntenaantal de hoog nodige vermeer
dering te geven, iets. waarvoor zij een
kansje hebben, met het Bussumse Ka
meleon II op bezoek komt.
Voor de dames-reserves ligt een ge
lijkspel zeker binnen het bereikbare
met Schaerweijde II als tegenstandster.
Verder wordt nog gespeeld:
A.M.H.C. III—Schaerweijde IV.
A.M.H.C. III—Schaerweijde IV (d,).
