Het gaat niet goed
IJzeren Gordijn
achter het
Nieuwe vakbondinternationale
positief anti-communistisch
Zeven advocaten in
vol afwisseling
"li proces
r
r
5
Russisch Vredesoffensief
faalt schromelijk.
W
Thans ook samenwerking met
confessionelen gezocht
Achtjarige school geen regel
met TREVOR HOWARD
Zaterdag 3 December 1949
is geen
Litwinow
Men ziet er nu tenminste niet
teeenop het kind bij zijn naam te
noemen De vrees daarvoor was
een van de benauwende dingen in
ons land vóór 1940. Wat men ver-
te]de van de concentratiekampen
,ou wel overdreven zijn. En die
bewapening liep zo een vaart niet.
En zeker zouden Hitier en de
zijnen het niet op een oorlog laten
dooii -v
dr. M. v. Blankenstein
aankomen. Voor deze stemming,
d;e werkelijk onze openbare me
ning beheerste, waren er tweeërlei
oorzaak De belangrijkste was
angst voor de Duitsers. Deze waren
zeer gevoelig voor harde critiek.
Wie laat zich ook graag in de kaart
kijken? De Duitsers wisten hoe die
critiek tot zwijgen te brengen. „Als
gij niet zorgt dat uw pers vriende
lijker over ons schrijft, boycotten
wij uw haven," lieten zij een grote
Nederlandse stad weten. Zij deden
dat elders ook. Maar vergeefs. Het
was puur afdreiging. Want zij had
den al die havens heel hard nodig
voor hun wapening. Maar de be
trokken Nederlandse autoriteiten
bogen het hoofd en lieten al hun
invloed gelden om aan de eis te
voldoen.
Maar dat was het niet alleen.
Zoals de Duitse industriëlen Hitier
meenden nodig te hebben tegen
ce vakverenigingen, zo waren er
ook in Nederland invloedrijke lie
den, die misschien wel niet mooi
vonden, wat in Duitsland geschied
de. maar toch wel nuttig. In die
kringen zag men het niet graag,
dat de toestand in Duitsland in een
kwalijk licht werd gesteld. Onze
belangrijke bladen waren te fat-
maakt voor de Amerikaanse rege
ring. Rusland wilde niet anders
dan vrede, zo leraarde hij nu.
Best mogelijk, nadat gebleken is.
dat de wereld zich niet meer bang
laat maken en de handen ineenge
slagen heeft. Maar hij wilde meer.
Hij wilde de leden van de Verenig
de Naties, bij meerderheid van
stemmen, laten verklaren dat de
Angelsaksen het oorlogsgevaar in
de wereld brachten. Wie is te
Moskou zo naïef geweest, hem die
opdracht te geven? Kan dan Mos
kou niet anders dan het ene échec
op het andere te laten volgen9 De
volken van de V N hebben Wis-
jinsky met het lichtelijk geslonken
groepje satellieten jammerlijk al
leen laten staan. Men heeft ook
zijn voorstellen ten aanzien van de
atoombom tot de bodem doorzien,
en ook daarvoor heeft hij geen
aanhang gevonden. Tito heeft
steeds nog gehoopt, men zegt tot
in September toe, het geschil met
Moskou te kunnen bijleggen. Nu
schaarde hij zich herhaaldelijk on
der de tegenstanders van Moskou.
Wisjinsky is verder gegaan. Hij
heeft het nu lasterlijk genoemd dat
Rusland op een wereldrevolutie
uit zou zijn. Twee verschillende
stelsels kunnen heel goed naast
elkaar in de wereld in vrede en
samenwerking leven, zo verklaar
de hij thans. Hij wordt zoetsappig.
Communisten-jacht
Moskou heeft in de buitenlandse
politiek een nieuwe koers ingesla
gen. Maar het heeft er nu geen
Litwinow voor. Het was al gerui-
men tijd te zien aankomen. Met het
ontslag van Molotow is het be
gonnen. Maar men gelove niet, dat
er nu in Oost-Europa iets veran
deren zal. Het tegendeel is waar.
Moskou wil blijkbaar zo weinig
mogelijk wrijving westwaarts heb
ben, om zijn, inderdaad groot ge
worden moeilijkheden achter het
IJzeren Gordijn ongestoord te
kunnen oplossen op zijn manier.
Het gaat er niet goed. Overal zijn
nu de communisten de vervolgden,
in Tsjechoslowakije, in Roemenië,
in Bulgarije. Wie nog een gnjntje
vaderlandsliefde onder hen bezit
gaat, als spion en verrader, aan de
galg. Nu is in Bulgarije Kostow
aan de beurt. Het kringetje van
„verraad" onder de hoogste com
munistische leiders in de vazal
staten is nu compleet. In Polen
neemt Rokossowski niet enkel de
militaire, maar ook de politieke
leiding in handen. Hij is een mili
tair Russisch gouverneur, zoals de
tsaren er steeds te Warschau had
den om met harde hand de Polen
klein te houden.
Maar kan een regime zo op den
duur tal van naties onder zich
houden? Wij hebben Moskou in
zijn wereldpolitiek zo verbluffende
fouten zien maken, dat wij reke
ning mogen houden met de moge
lijkheid, dat het met de Kominform
ook nog zou kunnen mislopen.
Litwinow
die het Kremlin node mist.
Een der klassen van de R.K.
Huishoudschool te Harlingen heeft
de hoofdprijs ge wonnen in de wed
strijd voor scholieren, welke verbon
den was aan de actie voor de ver
koop van Kinderpostzegels. De
hoofdprijs is een vacantle van 14 da
gen in Zwitserland. Zestien meisjes
en drie leraressen werden er geluk
kig mee gemaakt.
Wysjinski
man van een mislukt vredes
offensief'
soenlijk om iets tegen hun over
tuiging te zeggen. Maar om zekere
dingen over het hoofd te zien
dat was wat anders.
En ten slotte was er dan de
vrees, dat de Duitsers gevaarlijk
boos op ons zouden worden. Van
oorlogszucht moest men liever niet
spreken. Dat was immers een on
bewezen beschuldiging, zolang
Hitier niet tot de aanval was over
gegaan. Men zal zich herinneren
dat jhr. de Geer zelfs te Londen
nog van mening was, dat de Duit
sers ons, zonder het geval van
Venlo, niet zouden hebben aange
vallen.
Zo was het bi; ons, maar zo was
het ook zelfs in Engeland. Daar
wilde men in machtige kringen
niet het kwaadste van Hitier gelo
ven, omdat men in hem een bol
werk tegen de Russen zag.
Kind wordt bij de naam
genoemd.
Maar, zoals gezegd, nu noemt
men het kind bij de naam. Het ge
vaar komt van Russische kant. Het
Atlantisch Pact is tegenover Rus
land gesloten. Als men van een
verdedigingslinie langs de Elbe
spreekt, dan is het zonder erbij te
verzwijgen van welke kant men de
aanval ducht, die moet worden af
geweerd. Rusland is niet zo dicht
bij, Rusland is tegen niets een bol
werk, tenminste nu niet meer. Zijn
dreigementen vreest men niet, ge
lijk onlangs nog gebleken is toen
het Noorwegen verbieden wilde
moe te doen aan het Atlantische
Pact. Dit had het omgekeerde ef
fect. Men is bereid heel erge ver
halen en berichten over gruwelen
te geloven. Dit komt o.a. doordat
de Duitsers ons hebben geleerd,
dat dingen mogelijk zijn, waarvan
wij vroeger niet bereid waren de
waarschijnlijkheid aan te nemen.
Wij leven daardoor in eon realis
tischer atmosfeer. Het gevaar zelf
is er door verminderd. Ware men
in 1936 al even realistisch ge
weest, dan zou dit ons allicht de
tweede wereldoorlog hebben be
spaard.
Moskou vindt deze toestand
merkbaar onbehagelijk. Door zijn
agressieve propaganda, door zijn
brutaal streven naar expansie en
intimidatie Perzië was daarvan
een goed voorbeeld heeft het die
aan zich zelf te danken. Het kra-
kelerig optreden van het regime
Molotow, het fulmineren tegen het
plan-Marshall, de oprichting van
de Kominform, het tyranniseren
van de communisten in het Wes
ten, de actie tegen Tito, de onder
werping van Tsjechoslowakije en
de blokkade tegen Berlijn, dit alles
met elkaar heeft de ogen van de
wereld wijd geopend. Die wereld
heeft door Hitier, geleerd hoe ge
vaarlijk illusies zijn.
Daartegenover heeft Wisjinsky
hu zijn vredesoffensief onderno
men. Dezelfde Wisjinsky die door
zijn ongebreideld beledigend op
treden te Lake Success het plan-
Marshall uitvoerbaar heeft ge-
(Van een onzer redacteuren)
LONDEN. Twee problemen hebben tot nu toe het Londense oprich-
tings-congres van de nieuwe vakverenigings-internationale beheerst. De
vraag, welke houding de te stichten organisatie in zal nemen ten aanzien
van politieke vraagstukken en de verhouding tot het Internationaal
Christelijk Vakverbond. Wat het eerste betreft: toen Herbert Bullock, de
voorzitter van het Britse Trade Union Congress, de afgevaardigden wel
kom heette, legde hü er de nadruk op, dat men de economische sfeer
niet met de politieke moet verwarren en dat het niet de bedoeling was
het niet-communistische wereldvakverbond in politieke geschillen te
mengen. Het Is echter om meer dan een reden duidelük, dat men deze
woorden niet al te letteriyk op moet vatten,
houding wil bewaren. Maar heel
merkwaardig, voor wie zich herin,
nert. dat juist de kwestie van steun
aan het Atlantisch pact in 1948 tot
de breuk in het oude Wereldvak
verbond heeft geleid.
Het laatste woord over deze
kwestie is nog niet gesproken, om
dat de Zweden steun ontvingen van
de Denen, die zich door Denemar-
kens lidmaatschap van het Atlan
tisch pact niet gebonden achtten en
omdat de Belgen tussen de beide
uitersten willen inblijven.
Verhouding tot I.C.V.
Het vraagstuk van de verhou
ding tot het I.C.V. hangt met het
andere probleem ten nauwste sa
men, omdat de Amerikaanse vak
verenigingen, die op samenwerking
het sterkst hebben aangedrongen,
KAB en CNV gaan
niet naar Londen
Een kleine honderd jaar geleden
heeft de vakbewegingswereld zich
op het standpunt gesteld, dat men
niet de gevolgen van een bepaald
economisch stelsel kon bestrijden
zonder tegelijkertijd zich tegen dit
stelsel zelf te verzetten. Al is de
vakbeweging sindsdien in kwesties
als bijvoorbeeld het loonstelsel héél
wat minder radicaal geworden en
al is deze stelling door de Christe
lijke arbeidersbeweging nimmer
aanvaard, er is geen enkele werk
nemers-organisatie zelfs niet een
zo gematigde als de American Fe
deration of Labor die zich vol
komen buiten het terrein van de
politiek kan houden. Dit bleek ook
weer duidelijk op het Londense
congres, waar Arthur Deakin. zon
der protest van Bullock, verklaar
de. dat elke vrije vakvereniging
openlijk critiek op haar regering
moest kunnen uitoefenen.
De woorden van Bullock en
die van Deakin trouwens eveneens
zijn dan ook meer bedoeld als
een poging de beginselen van het
nieuwe wereldvakverbond duide
lijk af te grenzen van het bestaan
de, dat onder communistische in
vloed is geraakt. Zoals de door
Deakin ingediende ontwerp-cónsti-
tutie voor de nieuwe vakbewe-
gingsinternationale van A tot Z een
positief anti-communistische geest
ademde.
Niet verwonderlijk
Deze geest is niet verwonderlijk,
omdat de thans in Londen verte
genwoordigde vakbonden juist uit
afkeer van het communisme met
het bestaande wereldvakverbond
hebben gebroken. Toch is het anti-
communisme, dat vooral de Ame
rikaanse vakbonden aan de dag
legden, die Deakin's ontwerp-con-
stitutie nog te zwak vonden, op
verzet gestuit. De Zweden hebben
er zich bijvoorbeeld tegen gekant,
dat de nieuwe organisatie steun mu
verlenen aan regionale overwn-
komsten als de Westerse Unie en
het Atlantisch Pact. Heel begrijpe
lijk, wanneer men bedenkt, dat
Zweden niet bij de Atlantische
Unie is aangesloten en zoveel mo
gelijk, in verband ook met zijn ge
ografische ligging, een neutrale
EVERT KUPERS (N.V.V.)
„Samenwerking met I.C.V. heeft
zijn bezwaren
WILLIAM GREEN (A.F.L.)
Breed anti-communistisch
front..
daarbij worden geleid door de hoop
op die wijze een sterk anti-commu.
DE AFFAIRE-JOANOVICI
Joano lieert zich als een praatvaar op
een home-trainer
Joanovic! moge al dan niet betrokken geweest zün bU sommige zaken
die men hem aanwreef, zeker is het dat hü een Indrukwekkend aantal
relaties en vrienden had, die wegens hun verplichtingen jegens hem, èf
wel gezwegen hebben, dan wel gelogen of zelfs getracht hebben de jus
titie op een dwaalspoor te brengen. Het beschermende „gouden gordUn"
waarmee Joanovici omgeven was na de Bevrüding bestond echter niet
alleen uit bewust-medeplichtigcn, maar ook uit mensen, die volkomen te
goedertrouw waren geweest en die zich aan hem verplicht voelden we
gens zün onmiskenbare diensten aan de Franse Resistance bewezen.
Men vindt beide categorieën die een rol in Joanovlci's leven speelden
als by hooggeplaatsten, politiemannen, politici, ambtenaren, zaken,
lieden, enz.
Alles gekocht, zelfs
sympathie
nistisch arbeidersfront te kunnen
vormen.
Dat er over de verhouding tot de
Christelijke Vakvercnigings Inter
nationale op het Londense congres
uitvoerig is gesproken, wordt hier
door verklaard, dat de verhoudin
gen in West Europa sterk van die
in de Verenigde Staten afwijken.
Anders toch dan in Amerika zijn in
tal van West Europese landen de
Christeiyke en Katholieke vakver
enigingen de concurrenten van tn-
ganisaties als bijvoorbeeld het
Nederlandse N.V.V. De Nederland
se, Belgische, Deense. Luxemburg
se en Zwitserse afgevaardigden
naar het Londense congres hebben
zich er dan ook van het begin af
aan tegen verzet, dat de Christe
lijke vakverenigingen uit hun lan
den naar Londen zouden worden
uitgenodigd.
In Frankryk en Italië echter is
de toestand weer volkomen ver
schillend. Vandaar dat mensen als
Bouladoux en Giulio Pastore
scherp tegen het niet uitnodigen
der confessionele bonden hebben
geprotesteerd.
Resolutie
Het resultaat van de discussie is
nu geweekt, dat men een resolutie
heeft aangenomen, die het besluit
bevat de bij de Christelijke Inter
nationale aangesloten vakorganisa
ties alsnog te inviteren, met dien
verstande, dat zij vóór het volgend
congres (d.w.z. binnen twee jaar)
het principe zullen aanvaarden en
uitvoeren, dat slechts één interna
tionaal vakverbond mogelijk is.
Dat de vertegenwoordigers van
Nederland, België, enz. vóór deze
resolutie hebben gestemd is gedeel
telijk misschien een gevolg van de
invloed der Amerikanen, ander
zijds echter van hun hoop, dat op
deze wijze sommige confessionele
bonden van het I C.V. zullen wor
den losgeweekt. Zo althans verkla
ren sommige gedelegeerden.
Of deze hoop gerechtvaardigd is
en van een juiste kijk op de Chris
telijke vakverenigings wereld ge
tuigt, zou kunnen worden betwij
feld, waar de resolutie door katho
lieken werd ondersteund.
Wat de Nederlandse K.A.B. be
treft, zij zal, zulks in tegenstelling
tot haar Belgische zusterorganisa
tie, ondanks de uitnodiging niet
naar Londen gaan. Zij acht het een
organisatorische fout. dat de uitno
digingen niet via het I.C.V. verzon
den zijn. Het Nederlandse C.N.V.
neemt een soortgelijk standpunt in.
Zo bezat en dit geval illustreert
het bovenstaande de heer Joseph
bij het uitbreken van de bevrijding
niet minder dan vijftien automobie
len waarvan de meestê niet „regle
mentair" waren verworven. Ambte
naren van verschillende diensten
waren gul met het verlenen van
„officiële" vergunningen geweest..
Het „gouden gordijn" werd door
Joanovici gesmeed op een wijze die
de homerische smid-god Hephaistos
(Vulcanus) jaloers gemaakt zou heb
ben! Daarbij werd het hem gemak
kelijk gemaakt de politie diensten te
bewijzen: hij stelde haar bijvoor
beeld door zijn inlichtingen in staat
de bende Laffont van de Franse Ge
stapo op te rollen.
Joanovici kocht alles, sympathie
zowel als ettelijke privé-auto's. Aan
de vooravond van zün proces kon
men zich afvragen of hij ook zün
invrijheidsstclling zou kunnen ko
pen, en hoe duur hij die zou moeten
betalen.
Het proces
Zo begint dan eindelijk op 5 Juli
1949 het langverwachte proces. In
dezelfde rechtszaal waar het proces
van Kravchenko tegen de Lettres
Frangaises gevoerd was. zit Joano
vici thans in de beklaagdenbank,
welgedaan, glimlachend, blijkbaar
zeker van zijn zaak die verdedigd
wordt door niet minder dan zeven
advocaten: de massieve en ernstige
advocaat Delauney, de stijve, schra
le Torrès, dc jonge meester Le Mée
en meester Valensi die aldoor zijn
zwarte puntbaartje koestert; ver
der Ceccaldi. Aujol en Blumel.
loanovici, zeer beweeglijk, praat
met zijn advocaten, keert zich tel
kens om in zijn bank, want zün wel
gedane hals laat hem niet toe alleen
het hoofd te draaien als hü wil spre
ken met iemand die achter hem zit.
Naast Joano zitter» in de beklaag
denbank, zijn broer Mordhar en
twee „medeplichtige metaalhandela-
ren", Scandroglio on Victor Terre.
Het voorlezen van de acte van be
schuldiging die zeventig bladzijden
beslaat, neemt drie uren in beslag.
Er is sprake van economische colla
boratie en van zijn rol in verband
met verschillende Verzetsaffaires.
De gehele bezettingsperiode wordt
er in uiteengezet en Joanovici fun
geert er als de metaalhandelaar be
kend in dit milieu als „Monsieur
Joseph", maar ook als Verzetsfiguur
onder de naam „Spass" (afgeleid van
het Russische woord „Spassitiel" d.i.
redder). Men hoort de namen van
Otto Brandl, Piednoir, Laffont, van
«de Gestapo en de „Honneur de la
Police". In de warme zaal luisteren
driehonderd belangstellenden op de
publieke tribune. De rechters gaan
bijna schuil achter de groene dos
siers op hun tafels. De advocaten kü-
ken nog eens alles na. Joano zit
telkens met een ander papier in
de hand, hy praat, hy glimlacht, hij
luistert nu en dan even en ant
woordt op hem gestelde formele
vragen. Dan volgt de voorlezing van
de namen van getuigen. Dertig mi
nuten neemt dit deel van de proce
dure in beslag!
(VIII)
aangebroken en deze periode van
„hartstochtelijke opwinding en mas
sapsychose" voorbü is.
De president geeft toe, dat dc
zaak-Joanovici op ongeoorloofde
manier door dc pers is uitgebuit
maar hy verzoekt de advocaat te
vertrouwen dat het Hof zich daar
door geenszins zal laten beïnvloe-
dcn.
Dan komt Joanovici tussenbeide.
Hij is het niet eens met z'n advoca
ten cn wenst niet dat zün proces uit
gesteld wordt; „ik heb er genoeg
van in de gevangenis tc zitten" zegt
hu.
Een lach en een traan
Hg gaat zün levensgeschiedenis
vertellen, zijn jeugd, de pogroms,
zün huwelijk, zijn reis naar Frank
rijk, alles passeert dc revue. Hij
spreekt ongelooflijk snel en daar hij
zijn Frans niet geleerd heeft aan dc
Sorbonne. valt het wel eens moei-
lijk hem te volgen. Hü maakt dc in
druk van iemand die op een „home
trainer" zwoegt: hü fietst als een
razende maar komt niet vooruit, en
zijn fiets heeft een kleine versnel
ling. Hü maakt z'n zinnen niet af,
raakt in de war met de Franse
grammatica, struikelt over ingewik
kelde woorden en rolt zwaar met
zijn r's. Hij maakt bijna de indruk
van iemand die overtuigd is van wat
hij zegt. Hij gelooft aan z'n eigen be
toog. ook. als hij beweert dat hu. als
hij te maken had met de Duitsers,
j dit altijd deed met de bedoeling zc
I tc benadelen en te bedriegen. In-
Wel waar geen andere oplossing
Een der advocaten van Joanovici,
Delauney, neemt het woord. „In
Frankrijk zegt hij," heeft elke be
klaagde recht op een volledig zuive
re cn serene behandeling van zijn
zaak. Deze voorwaarden zijn in dit
geval niet vervuld". Hij geselt de
felle perscampagne tegen zijn cliënt,
die mede ten doel had Joanovici de
betrekken bu de zaak-Scaffa. Hij
legt de nadruk op Joano's optreden
in het Verzgt, leest hierover een
brief van Joano aan minister-presi
dent Queuille voor, wüst erop dat
zijn cliënt eigener beweging zich bij
de Justitie gemeld heeft in het ver
trouwen van een loyale behandeling.
Hij ontkent dat Joanovici iets te
maken heeft met de moord op Scaf-
fa, en zegt dat Joanovici steeds te
gen het nationaal-socialismc geweest
is. Hij protesteert tegen de manier
waarop verschillende Parijse bladen
over Joanovici geschreven hebben
en vraagt tenslotte verdaging van
het proces tot een „kalmer klimaat"
mogelijk is
(Van onze parlementaire redacteur)
De strijd om de ontwikkelings
mogelijkheden voor het Voortgezet
Gewoon Lager Onderwijs raakte gis
teren in de Tweede Kamer geheel
op de achtergrond, doordat de kwes
tie van de voorbereidende klas aan
de Ambachtsscholen in het middel
punt der aandacht kwam te staan.
En de bezegeling daarvan geschied
de in een motie van de heer Peters
(K.V.P.), welke door vertegenwoor
digers van verschillende andere
fracties getekend was.
Ogenschijnlijk was de motie on
schuldig genoeg, omdat niet anders
van de regering werd verlangd dan
dat zij zo spoedig mogelijk voor de
dag zou komen met een plan tot de
coördinatie van al de soorten van
onderwijs, welke zich speciaal rich
ten tot de leerlingen van het zeven
de en achtste leerjaar. Doch het
venijn zat in de middenmoot, waar-
In handhaving werd verlangd van
een K.B. van 1935, dat uitsluit de
overgang van leerlingen van de La
gere School naar de Ambachts
school, indien zij het zevende leer
jaar niet gevolgd hebben. Dit zou
dus betekenen, dat de voorbereiden
de klas bij de Ambachtsscholen,
waaraan de minister zijn hart heeft
verpand, taboe zou zijn.
Maar dé pap wordt nu eenmaal
niet zo heet gegeten als zij wordt
opgediend. Om te beginnen stond de
heer Stokman (K.V.P.) geruime tijd
te blazen om er de voor minister on
aangename hitte van te doen ver
dwijnen. Deze medeondertekenaar
van de motie stelde het voor, alsof
het geenzins de bedoeling was om
de minister de handen te binden. En
deze putte daaruit moed om te ver
klaren, dat hij aan verdere uitbrei
ding der voorbereidende klassen op
het ogenblik geen behoefte had en
in ieder geval dit alleen zou doen,
indien het beschouwd moet worden
als een hulpmiddel om de toekom
stige vorm van het V.G.L.O. te be
palen.
Toen aldus aan de motie feitelijk
alle kracht was ontnomen, werd zij
zonder hoofdelijke stemming aan
vaard.
De heer Van Sleen (Arb.) had
succes met een amendement, waar
door niet als in het ontwerp de
achtjarige school regel wordt, doch
bepaald wordt, dat deze alleen daar
wordt gevormd waar geen andere
oplossing mogelijk is. Aan de minis
ter wordt overgelaten om te bepa
len, wanneer de school zes en wan
neer zij acht klassen zal tellen. De
poging van dezelfde afgevaardigde
om het verplichte minimumaantal
leerlingen voor een school voor
V.G.L.O. in de huidige vorm te
handhaven mislukte, ook nadat hy
zyn amendement zodanig had gewy-
zlgd, dat het minimum met dat van
de regering maar 10 meer ver
schilde.
De eindstemming over het wets
ontwerp wordt Dinsdag a.s. ge
houden.
„Hoe bent U bü de film geko
men?" luidde de eerste schriftelijke geen natuurlijk
vraag, die wij Trevor Howard voor- zich meebrengt,
legden.
Wel, het toneelspelen zat mü in
het bloed en ik ging, na m'n gewone
schoolopleidingyiaar de „Kon. Aca
demie voor dramatisch toneelspel" in
Londen. Ik werd een groot Shakes-
lunen; de rest is improvisatie, het-
consequenties met
Het toeval wilde, dat in de film
„The Passionate Friends" m'n tegen
speelster Ann Todd was. Ik moest
haar in die film uitnodigen voor een
lunch en kon maar niet de juiste
woorden vinden, haar dit te vragen.
Joanivici raadpleegt zijn raads
man tijdens het proces dat deze
zomer tegen hem gevoerd werd.
middels geeft hij de rechter van In
structie een pluimpje: „Die man had
minister moeten worden...." Ieder
een lacht en Joano maakt wederom
allerlei grapjes.
Als hij uitgepraat is, legt hy
plechtig buigend de linkerhand op
de welgedane maagstreek en gaat
langzaam zitten.
Einde van de eerste zitting.
Kerstpakketten-actie
geslaagd
's-GRAVANHAGE. Alle miU-
tairen overzee en de burgers die
onder gelijke omstandigheden le
ven, zullen met Kerstmis 1949 een
Niwin-kerstpakket ontvangen. Dit
is het verheugende resultaat van
de inspanning van het gehele Ne
derlandse volk, waardoor de 4e
kerstpakketten-actie wederom een
succes is geworden. Het was de 5e
pakketten-actie, die de Niwin sa
men met de thuisfronten voerde.
In totaal zün thans 1.000.000 pak
ketten naar Oost en West gezon
den.
Als overbrugging tussen de
kerstpakkettenactie en de voor
jaarsactie 1950 waarover op het
ogenblik besprekingen met het le
gerbestuur in Indonesië worden
gevoerd zal een derde Niwin-
lcterij worden gehouden. De hoofd
prijzen zijn: een reis naar Ame
rika, Egypte of enig ander door de
winner te kiezen land, een luxe
auto. en een schaapskooi met scha
pen "en herdershond.
Praag roeit normale
boerenstand uit
PRAAG. De grote campagne
tegen de boeren en de zakenlieden
maakt deel uit van het Tsjechische
regeringsprogramma.
De compagne tegen de boeren be
gon echter pas nadat de oogst ach
ter de rug was.
Dorpsrijken zijn gearresteerd en
meer dan honderd boeren hebben
hun land reeds verloren. Ettelijke
honderden boeren zijn op een ande
re wijze slachtoffer geworden van
de regeryigscampagne.
De boeren gaan hetzelfde lot te
gemoet als de winkeliers en de
kleine zakenlieden, van wie in Oc
tober een groot aantal werd gevan
gen gezet.
peare-bewonderaar en voor de oor- Volgens het draaiboek moest Claude
log speelde ik al mee in de jaarlijk- Rains, haar man (in deze film), een
se Shakespeare-feesten in diens ge
boortestad Stratford on Avon. De J.
Arthur Rank Org. gaf mij daarna
enkele onbetekenende filmrolletjes,
totdat de „grote" Noél Coward mij
ontdekte en ik m'n kans kreeg
dag te vroeg thuis komen. Maar dat
was ik glad vergeten Midden in m'n
amoureuze gestuntel overviel mij dit
zo, dat ik sprakeloos stond. Claude
Rains, met wie ik een twistgesprek
moest beginnen, ontging dit niet en
diens nieuwe film „Brief Encounter", hield toen maar een vaderlijke toe
„Voerde Uw lilmloopbaan U wel spraak lot mij. De regisseur vond
eens in moeilijkheden?"
Ja, zeker, U moet weten, dat ik
m'n rol, evenmin als Ann Todd, uit
m'n hoofd leer. Ik bestudeer het ma
nuscript en houdt mij aan de grote
Men zal zich ongetwijfeld uit
de film Brief Encounter", herin
neren de hoofdrolvertolker Tre
vor Howard, die hierin het type
van een nuchtere Engelsman uit
beeldt en met z'n gevoelige en
eenvoudige spel met één slag zich
een plaats veroverde in de harten
van het filmpubliek.
Aan hem wijden we in deze ru
briek ons eerste interview, dat in
zoverre van andere interviews af
wijkt, dat we niet met Trevor
Howard persoonlijk spraken, maar
hem onze vragen per brief stel
den.
deze scène zo aardig, dat hij deze
keer van het draaiboek afweek (wat
zelden gebeurt) en de zaak zo liet.
„En wat zijn Uw liefhebberijen?"
Ik heb er maar één en dat is
cricket. Nadrukkelijk heb ik in mijn
contract laten vastleggen, dat ik voor
het bijwonen van cricket-test-mat-
ches twee dagen vrij moet hebben.
Ook vroegen we Trevor Howard,
of hij familie was van de bekende
Leslie Howard. Dat was niet het ge
val. Maar voegt Trevor er aan toe:
„Als m'n spel een klein beetje lukt
op dat van m'n beroemde naamge
noot, dan zal ik al zeer tevreden
zijn".
Ten slotte schreef hij ons, dat hij
de zoon is van een Engelse vader en
een Canadese moeder. Met hen heeft
hij op Ceylon gewoond, waar zün
vader scheepsagent was.
Tijdens de tweede wereldoorlog
was Howard in het Britse leger en
maakte als parachutist onder meer
de landing op Sicilië mee.
Delfts brandweer voor
komt gevaar voor
oude stad
DELFT. Het oude gedeelte der
stad is Vrüdagavond ontsnapt aan
het gevaar van een grote, alles
verwoestende brand, doordat de
brandweer energiek optrad en het
vuur, dat in de papieropslagplaats
van de firma Dijkman aan de Ko
renmarkt woedde, bedwong.
Omtrent de oorzaak is nog niets
bekend. De schade, enige drukwerk-
orders. wordt geschat op 5000. De
machines bleven onbeschadigd De
brandweer heeft de gehele nacht
wacht gehouden.
Baruch en Gromyko
zoeken naar atoomaccoord
De Amerikaanse financier Bernard
Baruch (broeder van de vroegere
Amerikaanse gezant in Nederland)
heeft met Gromyko (Wysjinski's
plaatsvervanger te Moskou) bespre
kingen gevoerd om tot overleg te
geraken inzake de buzonderheden
van de atoomenergie. Eon atoom
accoord moet tot de mogelijkheden
behoren daarvan is men ook in
Amerika overtuigd.
