VOORAL VOORDE VROUW
?,En dat zijn 11011 je vrienden
Omhelzingen en vochtige ogen,
daar gaat de „Veendam
Als we eens een dure japon
kopen, zouden we zo graag
VOORDELIGER
PER DOZIJN
OP ZOEK NAAR EEN NIEUW BESTAAN (V)
...Ze rilde van al dat verse
brood Nee, van de korstjes
Potdame
Vrouwen
Het afscheid van haar vader
valt Ankie zwaar
Systeem
Verkeerde verkoopster kan de
hele stemming bederven
Met Kerstmis
bij Job
Vlijtig stemmend huispak
Vrijdag 23 December 1949
Sinds Lokke de permanent uit d'r gele haar heeft laten knippen en een
pvart fluwelen Zuidwestertje draagt, maakt ze de ene verovering na de
andere Ze schrijft mu (haar vriendin van oudsher) triomfantelijke brieven
,n ik gun 't haar best. Alleen dat met Rob begrijp ik niet helemaal. Fob
is een niet eens zo leuke vlam van vroeger. Nog van school, zoals bijna
elke vrouw er een had or heeft.
't Blauwtje dat hij eens bij me
liep heeit hem vrijgezel voor het
leven pemaakt. En al is dat niet
helemaal waar, flatteus ii 't toch.
Bovendien zit hij, als hij eens een
enkele keer komt, vol zoet gefluit.
Zo van: Is dat te duur? Wacht, ik
sla een winkelruit in. De dieven-
kar heb ik voor je over. Laat Lok
ke nu ineens met Rob getrouwd
zun.
Ze stuurt me twee kaartjes plus
een uitnodiging om te komen loge
ren.
„Doe 't nou, schrijft ze „We
lijn ontzettend happy en wonen in
mijn oude kamers. In de ene staat
een divan, weet je wel, vlakbij de
kachel, nèt iets voor jou. Ik werk
toch, dus overdag kun je alsmaar
schrijven, 's Avonds gaan we een
beetje uit. Rob zegt ook:
,,'t Zal je goed doen. Je copy is
zo huilerig de laatste tijd."
Die laatste zin tart me zc, dat ik
een nieuwe lippenstift koop. m'n
haren laat cnippen en naar de stad
ren waar 1 .okke woont. Lokke
geeft gymnastiekles ergens en om
dat ik niet weet waar, ga ik naar
Rob's redactie, hij werkt bij een
weekblad.
„Zo, en nog wel gefeliciteerd,"
zeg ik.
„Dankje, dankje," doet hij gul.
„Dus jij komt tóch logeren."
„Hoe tóch?" aarzel ik.
..Nou," lacht hij, ,,w» dachten,
dat doet z nóóit. Overigens
overdag moet je jezelf amuseren.
Ik stik in het werk."
„En dat voor één krantje per
week." hoon ik.
„We zijn critisch. Critiek kost
tijd. Jij raffelt ook maar tegen
woordig."
Veranderd is hij heus. Hij kijkt
me gewoon wég. Ten slotte ga ik
naar Lokke. Ze is net thuis en
zoent me uitbundig.
„Dat van Rob en mij," vertelt ze,
„is héél anders dan dat van hem
voor jou. Dat was gewoon een
kronkel. Allernaast, maar hij is er
af!" Ze kijkt alsof ik een steen
puist ben.
's Avonds mag ik mee uit. „Nu
moet je eens opletten hoe goed je
copy wordt," beweert Rob. „Die
sippe toon ben je nu al kwijt."
Maar de volgende morgen lig ik
als gloeiend vuur op die snert
divan.
„Je lijkt wel een zigeunerin,"
spot Lokke. „Waarom sta je niet
op!"
„Ik ben ziek," zeg ik, „zeker
griep."
Dit past haar slecht, ik zie het
Nu 't hokje van 't zusje te koud
wordt hebben we haar bed in de
kamer van zoontje gezet. Die is
beschutter en er komt wat zon.
Zoontje vindt dit maar half voor-
ai om 't wandkleed dat mee komt.
„Al die grieten dingen", moppert
hij. 't Lieve kleine Grietje zelf
trekt zich nergens iets van aan.
Blij gaat ze slapen met al haar
poppen beren en weet ik wat
voor rommel aan 't voeteneind.
De eerste nacht gaat 't best. Ze
worden bijna tegelijk wakker en
't zusje blijft zoet in bed tot ik
binnen kom. Zoontje echter ziet er
bleek en knorrig uit.
„De hele nacht niet geslapen",
gromt hij. „Door die meid".
„Ach kom," lach ik. „Wat over
drijf je weer".
„Heus Mam", roept hij. „Heus
ze kom* midden in de nacht uit
bed en holt heen en weer. Dan doe
ik 't licht aan en dan moet ze op
ae pot En dan wil ze spelen met
m'n trein". Woedend stompt hij in
't kussen
„Kleed je maar aan", zeg ik.
,,'t Is al laat".
zo. „Hè vervelend," zucht ze. ..Hoe
moet dat nou? Schat!"
Daar komt Rob. Samen staan ze
me te bestaren. „Ze moet dan maar
m onze kamer." besluit Lokke. „In
mijn bed. Dan zetten we jouw bed
naast de divan. Gauw, 't is half
negen
„Kun je niet even vrij vragen?"
aarzel ik. Maar nee, dat is er niet
bij. Ze moeten in Januari met
vacantie, ei mag geen dag ver
brokkeld worden. Dat is redelijk
en ik laat me versjouwen „Wat lig
je toch n malle todden," moppelt
Lokke. „Hier heb je een nachtpon
van mij.' Een nieuwe.
Ze geeft me iets buitensporigs
van zwarte zijde, 't Past me ner
gens er ik voel me een vod.
„Ze moet iets roods om d'r hals,"
beweert Rob.
„Ja, 't is hier een modeshow,"
grom ik.
„Schiet alsjeblisft óp!"
Dat doen ze tenslotte. In de gang
hoor ik Lokke organiseren. De juf
frouw boven moet melk en brood
bij me neerzetten. En als Rob zich
ongerust maakt, zegt ze: „Je weet
toch.. ze wordt üek als ze d'r
zelf zin in heeft. Deed ze vroeger
ook altijd. Met te veel aandacht..."
„Wacht es even!" roep ik. Maar
ze horen 't niet. Zijn de trap al af.
't Zoemt in m'n oren van woede.
De ganse morgen verzin ik de ene
felle brief na de andere. Totdat ik
suf en bibberig alleen maar afge
zaagde scheldwoorden weet. En
zinnetjes als: dat zijn nou je vrien
den van vroeger!
De juffrouw van boven brengt
eten. Ze heeft smalle oogjes en ze
roddelt. Drie dagen ratelt ze als ze
even kans ziet al haar grieven af,
dan is de koorts weg en besta ik
weer voor die twee naarlingen.
„We zullen een flesje wvjn voor
je kopen Dan krijg je rode wan
gen," zegt Rob.
„Rouge is beter," vindt Lokke.
„M'n copy is ook nog niet af."
tob ik. ,,'t Is al Woensdag."
„Zal ik wat voor je schrijven,"
verzint Rob. „Wacht maar. iets in
jouw nieuwe stijl. Over een bakker
of nee over een bakkersvrouw! En
dan als titel: „Ze rilde van al dat
verse brood"."
„Nee, van de kórstjes," gichelt
Lokke
Nu staan ze op m'n hart. Ik ben
te futloos om dit anders dan dra
matisch te zien.
„Ik moet naar huis," besluit ik.
„Laat me alsjeblieft naar huis
gaan. 'k Had nooit zolang willen
blijven."
„Lieve kind," begint Rob.
„Wel ja, sla een winkelruit voor
me in," ruzie ik.
„Dat is vergane glorie," zegt
Lokk,e en ze heeft gelijk ook.
Ze brengen me naar 't station,
als was er wat te lijmen.
„Is wedden dat alle heilsoldaten
met eau de cologne op je af
komen," praat Lokke. Onder 't flu
welen zuidwestertje is haar gezicht
wit en kattig.
„Toe nou...." sust Rob. Hij
staat daar zo mal.
Een beetje dik, onbeholpen en
nü al onder de plak.
„Dag," lach ik. „Dag en wel be
dankt." Ik ben d'r ineens overheen,
'k Ga lekker naar huis. De trein
rijdt en we zwaaien. Net als zoveel
andere mensen.
Binnen is nog één plaats Tegen
over een juffertje dat me direct
nieuwsgierig gaat begluren.
„U bent zo bleek," zegt ze. „Wilt
u. en ze trekt een zakdoek en
een flesje uit haar tas. Bij d'r voe
ten staat een mandje met een
Kerstboompje.
„Is er wat?" vraagt ze.
„Ik ben ziek geweest in een
zwarte nachtpon," zucht ik.
„Zó!" doet ze argwanend. En zet
't Kerstboompje als een schild
naast zich op de bank.
.95
(Van onze speciale verslaggever)
„Vannacht heb Ik maar weinig geslapen", vertrouwt Ankie ons toe als
we met haar een kop koffie zitten te drinken In de cantine van een der
gebouwen van de Holland—Amerika-lUn. „Gisteren ben Ik de hele dag
nog overal afscheid wezen nemen en daar word Je toch wel een beetje
nerveus van Het moeilijkste was het toen ik vanmorgen mUn vader vaar
wel heb gezegd. Die spreek Ik nu niet meer. HU komt straks nog wel aan
de kade. maar dan ben ik al aan boord. HU is over de zeventig en kan
niet zo lang meer staan".
Verkoopster
Opvoedkundige rubrieken en
boekwerken wekken bij lezers al
gauw het idee dat men kinderen aan
de beschreven paedagogische syste
men moet aanpassen. Mensen die
door een idee gegrepen zUn, hebben
de gewoonte een dergelijke houding
aan te nemen ten opzichte van hun
omgeving. De nieuwe opvoedkunde
die grote voordelen uit de vorderin
gen van de psychoanalyse heeft we
ten te halen werkt op alllerlei men
sen even meeslepend als andere sys
temen die de belofte van wereld
verbetering in zich bergen.
Hierdoor vergeet men dat de op
voedkunde er voor het kind is en
niet andersom. Dat betekent dat men
niet met pure abstracte boekenken
nis het kind te lijf mag gaan met
starre dogma's, waarmee men kinde
ren kan afstempelen alsof het post
zegels zijn. De nieuwe opvoedkunde
is er veel meer één van: „wat moet
ik zeker nalaten?" dan van „dat
moet ik zeker doen".
Systematisch opgevoede kinderen
herkent men onmiddellijk aan het
systematische; bijna automatische in
hun gedrag. Zelfs wanneer de vrij
heid en bewustheid al te veel tot
systeem worden ontstaan averechtse
afbuigingen van het oorspronkelijk
doel. Tamelijk veel o ntmoet men
bijv. kinderen van min of meer psy
choanalytisch geschoolde ouders,
die zich helemaal gedragen als ovcr-
redelijke complexloze en zo erg ge
zonde vruchten van een bepaald op
voedingssysteem. Geloof het niet.
Wie er door heen ziet, bemerkt al
leen een geraffineerde aanpassing
aan een star toegepast systeem. Zul
ke kinderen gedragen, zich al te
vroeg als redelijkheidsfanatici, cn
verbergen achter hun onaandoenlijk
masker van systematische gezond
heid, het gemis dat ze voelen: „Dat
ze nooit prettig onredelijk en eens
een beetje ongezond mochten zUn".
's-Middags hoor ik hem z'n nood
klagen tegen Bram „Ze komt
overal aan, joh? En 's nachts moet
ze op de pot!"
„En ie moeder dan?"
„M'n moeder slaapt", zucht
zoontje.
„Als ze een prinses was had -e
daar een hofdame voor," praat
Bram
„Ja*', zegt zoontje.
De nacht daarop maakt wild ge
huil me wakker Ik ren naar die
twee en doe de lamp aan. Daar
staat 't dikke zusje zonder broek
je, midden in de kamer.
„Ze moet een -plès", vertelt zoon
tje knipperend tegen 't licht.
„Maar Bram zegt ook: ze is geen
prinses En ik ben d'er potdame
niet".
BIBEB.
Even later zijn we samen in de hall
voor de passagiers. Daar zijn nog zus
ters van Ankie en tantes en haar
zwager, waar ze de laatste tijd in huis
is geweest. Als ze aan de .balustrade
haar passage-biljetten in orde heeft
gemaakt wordt nog eens voor het
laatst afscheid genomen. Handdruk
ken. een paar omhelzingen, vochtige
ogen. En dan stapt Ankie resoluut
door het hekje voor dc passagiers.
Wij hebben een kaart om aan boord
te gaan en wij stappen mee.
De douane moet nog eens vele pa
pieren zien. het geld controleren, in
het handtasje snuffelen cn dan gaan
we de loopplank op. Er is nog een
meisje bij ons. dat ook naar Calgary
in Canada emigreert. Het is Julia uit
Amsterdam, die in Calgary bij ken
nissen in betrekking gaat. Bij een
der ambassades hebben de meisjes
elkaar ontmoet en nu kunnen ze de
hele reis samen maken.
De loopplank op
Ze geven elkaar een arm cn
lachend wuiven ze beiden van de
loopplank naar de familie. En dan
gaan we samen eerst aan boord eens
in de hutten kijken. Ankie reist tou-
ristenklasse. niet zo chique als eer-
ste-klasse, maar heel comfortabel.
Al gauw hebben we contact met an
dere passagiers Er blijken er heel
wat aan boord te zijn, die gaan emi
greren. Een boerenarbeider uit
Friesland, een automobiel-technicus
uit Amsterdam, een verpleegster. Er
worden nieuwe vriendschappen ge
sloten Ze zullen zich aan boord best
vermaken met elkaar.
Weldra staan allen aan de ver
schansing. want de stoomfluit heeft
al een paar maal geblazen en de boot
gaat nu spoedig vertrekken.. „Kijk,
daar heb je Leo ook nog", roept An
kie, die weer een familielid ontdekt
„En Koba. En kijk, daar heb je va
der. Vader, vader", roept zc. maar
opa Schouten staat aan de wal ach
ter glas en hoort haar niet. Wel ziet
hij haar en hij wuift. Hij doet erg
vrolijk, zwaait met zijn hoed Maar
wat zal er nu omgaan in de oude
man'
Wij moeten van boord. We druk
ken Julia de hand. En dan Ankie.
„Houd je goed kind, en laat gauw
eens wat van je horen. En de groe
ten aan Job".
„Met Kerstmis ben ik bij hem",
zegt Ankie.
Dc trossen los
Als we ons even later bij de fami
lieleden aan de wal hebben gevoegd,
wordt de loopplank ingehaald. Drie
maal achtereen een zware stoot op
de. stoomfluit. Dan is de „Veendam"
los van de wal. Iedereen zwaait en
wuift. Ankie heeft haar witte sjaal
afgedaan en daar zwaait ze mee.
Opa moet ineens nodig zijn neus
snuiten. Snel gaat de grote boot nu
al door het water. Weldra kun je de
gezichten aan boord niet meer on
derscheiden. Je ziet alleen nog wui
vende zakdoeken in de verte en dan
alleen nog de boot, die statig weg
glijdt over de Maas.
Enige honderden mensen gaan
naar Amerika en Canada. Velen van
hen voor goed. Hoe zal het hun
gaan in het nieuwe vaderland? Hoe
zal het Ankie gaan aan de overzijde
van de oceaan? Wij hopen het spoe
dig van haar zelf te horen.
Er Is nog een meisje dat ook naar
Canada gaat. Het is Julia uit Am
sterdam. Ankie geeft haar een
arm en samen wuiven ze de
familie gedag.
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
TOEN ben ik dus maar meegegaan met Jet om een avondjurk te kopen.
Omdat ze zo onzeker was en zo vreselijk bang om net het verkeerde
uit te kiezen, 't Is voor dat kerstdiner, zei ze Ik krijg die jurk van Kees
en 't mag een echte goeie dure zijn. Maar waar zal ik hem kopen? Laten
we maar eens eerst étalages kijken stelde ik voor. En toen begon de tocht
langs alle winkels. Jet was als een kind, dat een hobbelpaard mag kiezen.
Precies zo gespannen, precies zo opgetogen en precies zo lastig.
Maar inderdaad is het voor een vrouw ook een geweldige gebeurtenis
als ze eens een enkele keer iets heel moois en duurs kan kopen. Het liefst
zou ze dan met een vriendin een hele middag alleen gelaten willen worden
in een modemagazijn, alleen gelaten in een kleedhok, en dan telkens een
paar japonnen gaan uitzoeken in de kasten, urenlang, tot ze eindelijk ge
slaagd was. Maar dat kan nu eenmaal niet. zeker niet in de duurdere zaken
en zo is ze dan afhankelijk van een verkoopster.
Er zijn zaken, waar de vrouw-die-
maar-eens-een-enkele-keer-iets-
duurs-koopt een minderwaardig
heidscomplex krijgt. De marmeren
trappen, de dikke lopers, dc beel
dige witte kleedhokjes met spiegels,
de gedempte stemmen, de chique
vrouwen, die er kopen, en die een
hoge toon durven aanslaan, veel ho
ger. dan je zelf ooit in je hoofd zou
krijgen. Door dat alles word je al
een beetje schichtig. Soms is er een
juffrouw, die ons op ons gemak stelt,
maar je kunt daar ook een verkoop
ster aantreffen, die bijzonder vast in
haar schoenen staat, ik bedoel, die
vastbesloten is om iets te verkopen
en die het air heeft van: Als U bij
ons niet slaagt, dan oast U niet in
onze elegante zaak Ze zegt dat niet.
maar ze laat het alleen merken. Wij
stakkers laten er ons vaak door
overrompelen. We staan in het
kleedhokje in een onderjurk van
5 90. waar een wolletje uitpiept.
We ergeren ons over het feit dat we
ons voor dat ondergoed een beetje
generen. Soms laten we ons zo over
rompelen door al dat vanzelfspre-
kende-chique. dat we de jurk kopen
en op het moment, dat we aan de
cassa staan te betalen, weten we op
eens. dat dót nu juist niet was. wat
we zochten. En we voelen ons be
kocht en heel, heel verdrietig. Deze
verkoopster heeft dan in haar en
thousiasme haar doel voorbij gescho
ten. Soms staan we heel erg pal en
kopen de jurk niet. Dan kijkt zij
gekwetst, zegt niets meer en begint
zwijgend alle mooie japonnen weer
op de houtjes te hangen terwijl wij
onze charmeuse onderjurk en het
wolletje haastig weer bedekken met
onze bruine japon van alledag.
Die ogenblikken duren altijd een
eeuwigheid.
doen. zijn op zichzelf al een ver
kwikking. Het is onmogelijk van
haar te vergen, dat ze het enthou
siasme voelt, dat onszelf bezielt, nu
wij een nieuwe jurk uitkiezen, maar
toch voelt ze opperbest, dat het voor
ons een zahk van groot gewicht is
en dat we niet iedere dag hopen geld
uitgeven aan japonnen. Daarom ac
cepteert ze ons weifelen ook met
geduld en met begrip Ze laat ons
vrij. tot we haar raad vragen en dan
geeft ze eerlijk naar haar eigen inzicht
raad. En er is geen spoor van op
dringen. geen spoor van beledigd-
zijn als we niet kopen en vooral
geen spoor van imponerende deftig
heid. geen air van: We zijn hier ook
alleen maar de bestgeklede vrouwen
gewend.
Bij zo'n verkoopster is het werke
lijk een feest, om eens een enkele
keer veel geld uit te geven voor iets
erg moois.
Uitspraak ongeluk Vorrink
vervroegd
(Eigen bericht)
DEN HAAG. Naar wij verne
men, zal de Raad van de Lucht
vaart over het verongelukken van
een vliegtuig van de Aero-Holland,
in Denemarken, waarbij twee pilo
ten werden gedood en de voorzit
ter van de Partij van de Arbeid
Koos Vorrink werd gewond, reeds
uitspraak doen op 2 Januari. Aan
vankelijk was de datum van uil-
spraak vastgesteld op 9 Januari.
(Ingez. Med.)
Hebt Gij ook al rheumatiek
Wie de kwellingen van rheumatiek of
van rheumatische aandoeningen kent,
weet hoe een groot deel van zijn leven
vergald wordt door de vaak zware pl|nen.
Zodra gij Uw kwaal bestrijdt met Akkers
Kloosterbalsem, waarvan de genees
krachtige bestanddelen diep in de weef
sels doordringen, voelt U. hoe een heer
lijk verwarmende balsem Uw pljner
lenigt cn zult U bemerken welk een wel
dadlge werking dit ideale wrijfmlddel be
zit. Niet voor niets zegt men: Akker'
Kloosterbalsem: „Geen goud zo goed'
5>oms is er een onverschillige ver
koopster. Zij heeft een plastic ge
zicht, een plastic glimlach en plastic
ogen. die langs U heen kijken en
niet de minste uitdrukking hebben.
Uit zuivere routine zegt zij: Deze
japon is heel apart, ziet U wel, zit
U keurig, vindt U niet. mevrouw?
We krijgen de neiging om deze dame
te slaan, maar als we even naden
ken. zien we in. dat het ook een heel
moeilijk vak moet zijn, en dat wij
zelf ook niet altijd tegen al die las
tige winkelende mevrouwen harte
lijk en innig en warm zouden kun
nen zijn In elk geval is dit type ver
koopster niet zo gevaarlijk als de
eerste. We kopen bij haar niet zo
gauw iets. waar we later spijt van
hebben. En dat moet voor de zaak
toch ook beter zijn. want geen
vrouw eaat ooit terug naar de win
kel. waarvan ze het gevoel heeft,
dat men haar iets heeft opgedron
gen. al was dat opdringen ook nog
zo subtiel.
Dan is er het heel jonge meisje,
met hot lieve gezichtje, die het vak
nog niet zo door en door kent, nog
niet veel kijk heeft op kleren en op
de psychologie van de klant. Ze kan
niet zoveel raad cn steun geven,
maar ze is prettig en we voelen ons
bij haar niet zo provinciaals en niet
zo angstig en onzeker.
En dan is er ook de ideale ver
koopster. Ze is meestal ouder en ze
doet gewoon. En mensen, die gewoon
MODE-NOVELLETTE
Er was een vrouw, die sliep in een oude
jurk. 's Morgens trok ze daar iets flodderigs
overheen en dan begon ze klokslag zeven door
't huis te rennen. Thee zetten, pap koken en al
wat er te doen valt.
Op een dag kreeg ze van haar man een weer
galoos mooie nachtpon met een housecoat van
hetzelfde. Zo dromerig en weelderig dat de
vrouw opeens geen zin had in de pap en de thee.
Ze versliep zich niet alleen, ze stond haar
tijd te verprutsen met kam en spiegel. Tot slot
stond de man zelf op en rende naar de keuken.
Nooit meer," zuchtte hij, „nooit meer zulk lui
makend spul voor m'n vrouw
Toch was 't zijn eigen schuld. Hij had 't
verkeerde gekozen. Hoe kun je verlangen dat
een vrouw gehuld in iets filmsterachtigs aan de
macht daarvan ontkomt? Beter is een vlijtig
stemmend huispak, dat denken doet aan nijvere
kabouters of Kerstmannen (die ook geen stil
zitten kennen).
Een wollen broek, een jak met capuchon en
aan de voeten wollen of vilten laarsjes. Rood
met blauw, of fel groen zijn de kleuren. Met
nog een heel klein beetje wit.
Aan de balustrades worden Ankies passage-biljetten in orde gemaakt.
De douane moet nog eens vele papieren zien. het geld controleren en
in het handtasje snuffelen.
Van „De Kerstschoof", de
bundel verhalen van mevrouw C.
E. Pothast-Gimberg, ver
scheen bij dc uitgeverij Ploegsma
te Amsterdam de vierde druk. Deze
vertellingen over kinderen, die op
hun eigen wijze het kerstfeest be
leven, blijken dus wel succes te
hebben, ondanks hun ietwat sen
timentele inslag. Het best geslaagd
achten wij het verhaal van Maria
en Jozef, die naar Bethlehem moe
ten trekken om zich te laten regi
streren. Hier bereikt mevrouw
Pothast een soberheid, die wel
dadig aandoet.
Geen geschrift over de halve
eeuw, d;e wij over enkele dagen
gaan afsluiten, kan ons zo drin
gend het verhaal van 's werelds wel
en wee vertellen als de 256 afbeel
dingen in het „Aanschouw dc
Jaren 19001950" dat onlangs is
verschenen bij „De Bezige B ij"
te Amsterdam.
Schier onfeilbaar hebben de sa
menstellers dr Jane de Iongh en drs-
M. Kohnstamm die foto's gekozen,
die welsprekend zijn voor' alge
meen-menselijke. politieke, mili
taire en culturele aspecten van deze
jaren.
De uitvoering is royaal en typo-
I grafisch van zeer goed gehalte. Zij
betekent een passende vorm voor
deze unieke "collectie foto's. Wij
aarzelen niet dit werk van harte
aan te bevelen.
Voor wie op het Kerstfeest zijn kin
deren een goed verhaal wil voorlezen.
Is het boekje van mevrouw C. E Pot-
harst—Grimberg een welkom hulpmid
del Onder de titel „Kerstmis is ge
komen" heeft Ploegsma in Amsterdam
tien Kerstverhalen van haar hand ge
bundeld. van Illustraties voorzien en
uitgegeven Het boekje bevat dc lec
tuur. waar kinderen van 5 tot 10 Jaar
niet alleen veel genoegen aan beleven,
maar waardoor zij bovendien ln aan
raking worden gebracht met de sim
pele. zuivere sfeer, waarvan ook alle
grote mensen op Kerstmis dromen.
Bij L. Stafleu in Lelden is een boekje
verschenen waar wellicht vele moeders
en vaders reeds lang naar hebben uit
gekeken: Kerstvertellingen voor de
Kleintjes door H M Christiaansc. J. A.
van Kuipers cn J Tahmara. In simpele
taal. ongekunsteld cn voor kinderen
goed te verstaan zonder een zweem van
kinderachtigheid, wordt hier verteld
over de geboorte van Jezus, hoe Hij
opgroeit te Nazareth en de welbekende
geschiedenis ln de Tempel die door deze
verteltrant bijna nieuw is. Voorts zijn
er twee verhalen rond het Kerstgebeu
ren met aan het slot drie Kerstliederen
Mede door de fraaie uitgave is dit boek
je een welbesteed Kerstgeschenk.
Uitgeverij IV. ten Have In Amsterdam
heeft toestemming gekregen om de
Advcntboodschap door Prinses Wllhel-
mlna op dc eerste Advcnts-Zondag voor
de radio uitgesproken. In dc handel te
brengen. Zij heeft zich zeer pleus van
haar taak gekweten Nelly ten Have
heeft de Koninklijke woorden stijlvol
gccalligrafccrd ln twee kleuren en er
ontstond een vouwblad dat naar vorm
en zeker naar inhoud zich bijzonder
goed leent als waardevolle attentie aan
goede vrienden Dc boodschap ls te
vens gedrukt in de drie moderne talen.
In de dagen van Advent en Kerstmis
neigen de harten van de mensen tot
elkaar cn nis vanzelf wordt ook de be
hoefte aan huiselijkheid cn gezelligheid
groter Dan is de tijd gekomen voor
lezen en voorlezen Dc bekende schrijf
ster C. M van Hlllc-Gaerthé stelde een
aardige bundel verhalen samen onder de
titel „Advent". Het boek bevat zeven
Kerstvertellingen, waarvan het eerste
gewijd ls aan de vier Advents-Zonda-
gen Dc schrijfster vond daarbij gele
genheid allerlei bijzonderheden uit de
folklore cn van advcntsgebrulkcn te
vertellen (adventskalender. midwinter
blazen en folklore», A W. Sljthoff's Ult-
geversmii N,V te Lelden stak het ln een
smaakvol kleed, waarbij Nans van Leeu
wen voor aantrekkelijke illustraties
zorgde.
Een voortreffelijk verzorgd plaatwerk
zag het licht bij J. M Niculenhoff te
Amsterdam Camerastudies of Euro
pean Sculpture anil Craftsmanship.
Hierin heeft Th. H. Lunsingh
Scheurleer 95 foto's bijeen
gebracht van ln totaal 35 kunstvoor
werpen uit dc Germaanse cultuur van
de 9e tot de 17e eeuw specimina van
tvoorsnijwerk. goud- en zllversmccd-
kunst beeldjes ln brons cn hout, tapijt
kunst, cmallleervverk. etc De keuze is
uiteraard zeer persoonlijk en het bock
beoogt dan ook geenszins een overzicht
te geven van de voortbrengselen uit
een bepaalde cultuurperiode, doch wel
belangrijke détails naar voren te bren
gen van uitingen op het gebied van
sculptuur en kunstnijverheid, die voor
een bepaalde periode zeer specifiek
zijn. Zo beschouwd, is de keuze van de
onderwerpen met zeer veel zorg ge
schied en draagt zij ook zeker een
representatief karakter. De foto's
voor het merendeel op ware grootte
zijn zeer fraai, niet persoonlijk, maar
getuigend van het streven dc schoon
heid van de objecten zoveel mogelijk
tot haar recht te doen kdmen.
f/nyeZ Med
Het vtoü/kste boek van het Jaar!
Uw boekhandelaar heeft t.Q-490)
