Rusland voorzichtig met China,
een slimme politiek
Johann Sebastian Bach
Straks komt er nog een Hollandse
kolonie op Bermuda
Londen koketteert met Mao en
Amerika verlegen met Formosa
Het schaap im de dierentuin
CDn ftcunlLuï JOiibboLcd
OP ZOEK NAAR EEN NIEUW BESTAAN X
Laatste etappe naar
New York begonnen
WREKER
Griepbestrijding met
4 middelen tegelijk.
met James Stewart
Zaterdag 7 Januari 1950
CHINA is het middelpunt van velerlei complicaties. Voor iedereen,
waarschijnlijk zelfs voor Rusland. Over het lang-gerekt bezoek van
Mao aan Moskou wordt allerlei verteld. Dairen, de havenstad van Zuid
Mandsjoerüe, is aan het einde van de oorlog tot vrijhaven voor de Russen
en tot terrein voor Russen en Chinezen samen verklaard. Wie zich met de
Russen te slapen legt, wordt uit het bed gewipt. Zo is het ook de Chinezen
te Dairen gegaan. Mao zou o.a. de afspraak in ere hersteld willen zien.
En daarvoor zou Stalin moeilijk te vinden zijn.
als economisch belang. Londen be.
grijpt, dat Mao, die buitenlandse
betrekkingen niet ontberen kan en
die het, door de blokkade van
Sjanghai, economisch al zeer be
nauwd heeft, voor Britse erken
ning en Britse economische samen
werking. allicht een vriendelijk ge
zicht zal overhebben. Dan is Hong
kong voorlopig veilig.
De Amerikaanse en de Britse
politiek lopen op het ogenblik
weer eens diametraal uiteen in het
Verre Oosten. Het doet denken
aan de tijd na 1918 toen Amerika
in Engeland een mogelijke vijand
zag, doordat de Britten toen nog
dc bondgenoten waren van de Ja
panners. Engeland heeft, om die
reden reeds, dat bondgenootschap
niet kunnen handhaven.
Toen op de Pacific-conferentle
Mao kan gunsten verdelen
Tsjang wantrouwt vloot
Is Mao een Tito? Hij kan dat niet
wezen. Zeker, er is overeenkomst.
De Chinese communisten hebben
zelf hun overwinning behaald. De
hulp van Moskou is merkwaardig
onbeduidend geweest. Opmerkelijk
lang ook hebben de Russen zich ge
houden aan hun, evenzo opmerke
lijke afspraak van 1945, waarbij zij
in China alleen het gezag van
Tsjiang Kai Sjek erkenden. Eerst
in de laatste tijd hebben zij de re
gering van Mao als wettige rege
ring erkend. Zoals de Joegoslaven
recht hebben tot fierheid tegenover
Moskou, zo hebben dat ook de com
munistische Chinezen; en vooral
niet minder.
De houding van Rusland te
genover beide volken is echter
verschillend. Het is wel zo
voorzichtig geweest, geen ge
zag over het communistische
China te eisen, zoals het dat
ten aanzien van Zuidslavië
heeft gedaan. Ook zal Moskou
zich wel wachten te proberen,
China een handelsverdrag te
dicteren, dat in feite een ver
drag voor Russische uitbuiting
is. Men weet, wie in de satel
lietstaten van Oost-Europa
zich tegen dergelijke exploita
tie verzet, hij moge nog zo
hoog staan in de communisti
sche hiërarchie, wordt 'n eigen
land subiet als verrader om
hals gebracht. In China echter
handelt Rusland anders. Het
heeft de industrie van Mand-
sjoerije weggesleept, het heeft
zich daar genesteld en de Chi
nezen zelf vrijwel uit het nest
geworpen. Maar daarmede
neemt het ook, voorzichtiglijk,
genoegen Dit wijst op een be
trekkelijke voorzichtigheid,
waartoe de Chinezen wel aan
leiding zullen geven. Daarom is het
begrijpelijk, dat men achter het ge
rekte verblijf van Mao wrijving
als reden zoekt. Maar is niet de
wens, tendele tenminste, vader van
deze gedachte?
TSJIANG zit nu op Formosa. Hij
heeft er een luchtmacht en het
overgrote deel van de Chinese
vloot. En vooral natuurlijk: het
DL KINDERKRANT
"A
NGAN-
HWEl
Geloof. In zijn musicerend gezin. In zijn
componeren van ..Wohlkllngendcr Har.
monle zu Ehrc Gottes" Zijn kunst Is
wonderbaarlijk geniaal, heeft een kos
mische en menselijke Inhoud die nooit
de ziel vermoeit maar haar altijd weer
zuivert. Naar het uiterlijk Barok, inner
lijk meer steunend op de Gothiek.
bouwde hij klankkathedralen waarin
de stijlen en de religieuze epische, lyri
sche en dramatische gevoelens van
Europa's culturele opgang werden sa
mengevat.
Het laatste licht van zijn bijna
blind gewerkte ogen gebruikend
voor bet schrijven van muziek,
stierf hij ir. 1750. op de 28ste Juli Zijn
gr3f raakt or.bekend doch men heeft
later met bijna volkomen zekerheid
zijn geraamte teruggevonden Hij was
begraven als hoog-geacht organist- de
onvergelijkelijke componist Johann Se
bastian Bach werd n.l door hemzelf,
noch door zijn tijd in hem vermoed.
Piet Möhringer
-door
Dr. M. v. Blankenstein
goud van China. Maar hij zit er
niet op zijn gemak. In de weinige
jaren na de teruggave van Formo
sa aan China hebben de ambtena
ren van Tsjiang door willekeur,
corruptie en verwaarlozing, een
fanatieke haat gewekt bij de in
heemse bevolking tegen het Chine
se bewind. En is Tsjiang van zijn
vloot zo zeker? Zijn gezag in China
is afgebrokkeld, doordat de ene van
zijn generaals na de andere naar de
communisten overliep. Zijn admi
raals voor overeenkomstige gevoe
lens immuun? De omgeving van
Tsjiang is er verre van zeker van.
Waarlijk, Tsjiangs positie op
Formosa is niet weinig hachelijk.
Dat bevalt de Amerikanen niet.
Formosa is van zeer grote beteke
nis voor de hele strategische positie
in de Stille Oceaan. Amerika kon
geen basis op het eiland vestigen:
zo iets verdraagt de openbare me
ning in de Verenigde Staten niet.
Het wil alleen alle critieke punten
in vertrouwde en bevoegde handen
weten; Singapore bij de Britten.
Soerabaja bij de Nederlanders, enz.
enz.
Washington heeft eerst zonder
zorg Formosa in de handen van de
regering van Tsjiang gelaten. Nu
doet het in de allei-hoogste mate
gealarmeerd. Wapenen aan Tsjiang
zenden? Men weet niet waar zij te
recht komen, als de zijnen vergeten
te vechten. Hem bijstaan, door een
vloot naar Formosa te sturen? Dat
betekent oorlog met de communis
ten. En wegen daarbij de voordelen
tegen de nadelen op? Amerikaanse
militairen hebben geadviseerd: Laat
ons Tsjiang op Formosa op de been
houden en in ruil daarvoor enige
vlootsteunpunten eisen. Dat is er in
Amerika stellig niet door te krij
gen.
Engeland schijnt op het punt
te staan, de communistische
regering te erkennen. Het kan
beter op goede voet ermede staan,
dan in conflict Want Hongkong,
dat Engeland tot het uiterste zou
moeten verdedigen trekt de Chi
nezen zeer aan Het is Chinees ge
bied, het heeft een voortreffelijke
haven en enorm strategisch zowel
van Washington In 19211922,
zwichtte Engeland voor Amerika.
Nu staat het, ondanks alles waar-
in het van Amerika afhangt, op
dit punt toch sterker, omdat het
weet wat het wil. en Washington
dit niet weet. De Brltton hebben
een Chinese politiek: de Ameri
kaanse politiek is slechter zelfs,
dan helemaal geen politiek.
De Chinezen van Mao kijken de
kat uit de boom wat het Westen
betreft. Hebben z ij een politiek in
het hoofd? Op de ene hoofdplaats,
zoals in het Noorden, is hun hou
ding tegenover westerlingen on
vriendelijk, willekeurig, lomp en
onrechtmatig. Elders weer hebben
de achtergebleven westerse zaken
lieden op het ogenblik weinig re
den tot klagen, behalve dan over
omstandigheden, waaronder Chi
De kunst v»n het genezen, dr B.
Aschner (H. P. Leopold. Den Haag)
Dit boek (op uitstekende wijze uit
het Engels vertaald door dr nir W.
Schuurmans Stekhoven) van de beken
de Oostenrijkse arts, die na de bezel-
tine van Oostenrijk door de Nazi's naar
Amerika is uitgeweken. Is al evenzo
origineel als de boeken, die voor de
oorlog van zijn hand zijn verschenen.
Aschner probeerde reeds vele jaren
bepaalde methoden der oude of volks
geneeskunde in de moderne geneeskun
de ingang te doen vinden. Ook dit
boek geeft op vsak amusante wijze een
beeld van zijn gedachten en ervarin
gen Er is veel wetenswaardigs in ver
werkt. hoewel, dit moet er bij gezegd
worden de schrijver zijn ideëen wel
een beetje te veel doordrijft. In elk ge
val een interessant boek. dat feiteliik
hoofdzakelijk voor artsen en ontwik
kelde leken geschikt ls. De uigave is
goed verzorgd.
Bij van Holkema en Warr-ndorf N V
te Amsterdam verscheen Slnmhe, de
Egyptenaar van de Finse schrijver Mi-
ka Walteri Het boek plaatst de lezer
33 eeuwen terug de tijd der pharao's
in Egypte, de tijd. dat men dacht, dat
de aarde plat was en dat er buiten
Egypte Syrië. Babylonië en Kreta geen
ander land bestond.
Siniihe. een vondeling, wordt de
lijfarts en vertrouwensman van de al
machtige Pharao Echnaton cn diens
..grote" veldheer Horemheb Als zoda
nig maakt hij met hen alle grote reizen
mee cn kan een „blik achter de scher
men" werpen, welke reis hij in dit
boek op boeiende soms geestige, maar
ook op aangrijpende wijze in een een
voudige taal vastlegt
Mika Waltarj moet wel een zeer gron
dige studie gemaakt hebben van dit
tijdperk voor Christus geboorte. Het
werk is zowel literair als historisch van
grote waarde.
nees en niet-Chinees gelijkelijk ge
bukt gaan. Hoe Mao de politiek
van zijn bewind tegenover de wes
terse handel tenslotte bepalen zal.
is nog met goed zichtbaar. Maar
een ieder wete dat hij die zich de
minste illusies maakt, ook het
minst zal worden teleurgesteld.
De Chinese politiek is nog niet
uit de doeken gedaan, zelfs niet
ten aanzien van Rusland, on
danks alle betuigingen van solida
riteit met Moskou. China, het land
met meer dan 400 millioen indi
vidualisten en met een openbare
mening die in haar traagheid toch
van oudsher de dwingster Ier we
reld was, is voor ieder een moei
lijk object. De Russen zijn niet
dwaas met hun omzichtigheid.
Huisvader en componistgeen pilaarheilige
f?EN DER VOORVADEREN van een uitgebreide familie van Thüringse
FL/ musici, de muzikale molenaar Veit Bach, werd vier eeuwen geleden
geboren. In 1950 herdenken wij zijn grote nazaat Johann Sebastian, die
in 1750 stierf. Hij liet een levenswerk na ran grote omvang en van een bijna
bovenmenselijke volmaaktheid en geestkracht. Lang na zijn dood werd de
gemeenschap zich van de waarde van deze kunst bewust en de belangstel
ling neemt nog steeds toe, gevorderd als wij zijn in de eeuwen waarin het
begrip ervoor moest en nog moet groeien.
Als knaapje van tien jaar was Jo
hann Sebastian Bach reeds een wees,
die bij een gehuwde broer werd op
gevoed. Toen hij 15 jaar was, werd
hij om zijn mooie sopraanstem in
een klooster opgenomen. Als jong or
ganist vond hR zijn eerste betrekking
in Arnstadt waar direct al bleek hoe
moeilijk Bach zich aan regel en re
gels kon houden. Toen hij eens te
voet naar Lübeck was gegaan om de
beroemde Buxtehude orgel te horen
spelen en. uit louter enthousiasme
voor wat hij daar aan muzikale heer
lijkheden vond, geheel Arnstadt we
ken lang vergat, kwam de opgekrop
te critiek op zijn „moderne muziek"
en artistieke nalatigheden los! Het
was een thema dat nog vaak in
Bach's leven zou komen: de alles-
vergetende overgave aan het schone
en zijn grootse scheppen, in strijd
met de welomschreven plichten van
de functionaris. Het bracht hem zelfs
een maand in de gevangenis' Bach
was een slecht paedagoog want hij
had geen geduld, noch met koren
noch met enkelingen. Eens geraakte
hij in zulk een hevig gevecht met
een leerling, dat, indien men niet
tussenbeide was gekomen, we géén
Mattheus-Passion, géén Hohe Messe,
géén Wohltemperiertes Klavier, enz.
zouden bezitten! Hij maakte zich in
Arnstadt onmogelijk toen hij samen
met het zangeresje Barbara die
later zijn vrouw werd had gemu
siceerd. Zo ging het door: Bach was
geen pilaar-heilige!
Huiselijk componist
Aan het hof van Cöthen bracht
Bach zijn gelukkigste jaren door,
want de muzikale vorst liet hem on
gestoord componeren Helaas ontviel
hem in 1720 zijn Barbara. Het vol
gend jaar heeft hij de intelligente
dochter van een trompetter, Anna
Magdalena, voor zich cn zijn kin
deren gewonnen. Zij had een mooie
sopraanstem en speelde uitstekend
clavecymbel. Haar man maakte voor
haar vele stukken ter oefening die
nu wereldliteratuur zijn. Zij heeft
met eindeloos geduld eindeloos veel
muziek voor haar man in schoon
schrift uitgeschreven. Vooral tegen 't
einde van de week, als aan dc ver
plichting een nieuwe Cantate klaar
te hebben (én ingestudeerd') moest
worden voldaan, was haar hulp on
ontbeerlijk. Ook kinderen hielpen:
menig manuscript verraadt de hui
selijke situatie bij Bach, vader van
21 kinderen.
Ambtenaar
Bach was niet als zijn leeftijdgenoot
Handel een reizend, beroemd man. De
huisvader kwam voor het feit te staan
naar een veilige goed betalende baan
uit te zien Hij vond die met tegenzin
in het leraarschap („cantor") aan
het in diep verval verkerende kerkelijk
gymnasium te Leipzig Aan deze Tho.
masschule bleef hij tot zijn dood. Hij
onderwees er de Jongens in de zang en
de Instrumenten en aanvankelijk ook in
het Latijn. Veel vrijheid van beweging
had Bach niet want zonder vergunning
van de burgemeester mocht hij de stad
let uit. Deftige begrafenissen moesten
hij en zijn Jongens beReleiden om het
treurmotet te zingen. Maar: hij kreeg
elk geval apart betaald en klaagde in
een jaar. volgend op een epidemie,
over de financiële gevolgen van de ge
zonde lucht.
De falende schoolmeester en ambte
naar voerde een strijd met beneoen
omstandigheden Doch zijn enorm gonlo
vond troost, kracht en vreugde in het
HA, die mus, zei het schaap in
de wei.
Ha, dat schaap, zei de mus op
het hek. Ik ben weer 'zó ver ge
weest vandaag!
Waar ben je dan geweest, vroeg
het schaap.
In de dierentuin in de stad, zei
verder, en overal waren groepen
kinderen, die riepen: Kijk ce--,
en schaap, een doodgewoolt
schaap in de dierentuin. Och,
wat voelde dat dier zich onge
lukkig, hij verlangde zo naar de
wei terug
Gelukkig kwam er een oppas-
hele verademing. Daar waren
geen bijzondere dieren. Er waren
heel gewone kalfjes cn geiten cn
een heleboel andere gewone
schapen.
Hier ben ik thuis, zei 't schaap
ging liggen en at een bosje gras.
En nooit heeft het er meer naar
He mul En vol dat het erwas ser aan- die het schaaP oppakte verlangd om in een echt hok te
de mus. En vol. dat het er was. w tin^rK^r^rii k» ai die bijzondere die-
Chinese communisten eisen tij
dens 'n demonstratie de aanslui
ting van Formosa bij het rijk van
Mao Tse-Toeng.
Prinses Wilhelmina in
Amsterdam
AMSTERDAM. H.K H. Prinses
Wilhelmina heeft gisteravond om
streeks acht uur haar intrek geno
men in het paleis op de Dam in Am
sterdam. De prinses brengt een on
officieel bezoek aan de hoofdstad
waarschijnlijk enkele dagen.
Er waren wel duizend kinderen.
Is een dierentuin dan een tuin
met kinderen, vroeg het schaap.
Welnee, dommerd die je bent,
zei de mus. Een dierentuin zit
vol met beesten, beesten in hok
ken en de kinderen, wel die ko
men om er naar te kijken.
Zijn er ook schapen in de die
rentuin, vroeg het schaap.
Ja-a-a, zei de mus weifelend.
Ik heb er "wel schapen gezien,
maar ik geloof dat het geen ge
wone waren, ze hadden allemaal
iets bijzonders.
Zouden ze niet eens 'n gewoon
schaap willen hebben daar, vroeg
het schaap. Ik zou het best in
teressant vinden om in een hok
te zitten in de stad en door kin
deren bekeken te worden. Pro
beer het dan maar eens. zei de
mus. Nou, gegroet, en toen vloog
hij weg.
Het schaap piekerde een poosje
en toen opeens nam hij een be
sluit. Hij sprong over het hek van
de wei en liep naar de stad.
Hij moest heel ver lopen en
toen hij eindelijk in de stad was,
viel het nog lang niet mee om de
dierentuin te vinden. Hij vroeg
de weg aan een stelletje kinderen,
maar omdat hij alleen maar
„beeeh" kon zeggen, verstonden
ze hem niet en riepen „beeeh"
terug.
TV/JAAR ineens stond 't schaap
AVA per ongeluk voor de ingang
van de dierentuin en glipte naar
binnen, op zoek naar de hokken
met schapen.
Hy kwam voorbij de kange-
roe's cn de giraffe's en de fla
mingo's en eindelijk, warempel
daar was een schaap in een hok.
Nee, inderdaad het was geen ge
woon schaap, het was een Peru
aans schaap, regelrecht uit Peru.
En ernaast was een Afrikaans
schaap, en daarnaast was een
Marokkaans schaap. Toen al die
vreemde schapen daar het gewo
ne schaap voor hun hokken zag
staan, begonnen ze heel spottend
te lachen. Dat was niet aardig,
cn het naar de kinderboerderij
bracht. En dat was werkelijk een
zitten bij
ren.
ET hele gezin van Kribbekat
viert feest vandaag, zeg zie
je dat?
Papa en Mama en de kinderen
Ze vieren feest en ze zeggen: Kom,
we weten wel niet precies waarom,
maar och, dat mag niet hinderen.
Ze hebben een tulband op tafel
staan
ze hebben een koffiekan met een
kraan
De kinderen zijn met z'n vijven.
En Vader zuigt aan z'n sigaret,
de kleintjes moesten al lang naar
bed,
maar mogen nog eventjes blijven.
De oudste zoon heet Snorrehein.
Hij heeft een schelvis aan de lijn
die heeft hij zelf gevangen.
En op zijn fietsje zit Pipet,
die is zo mollig en rond en vet,
met hele dikke wangen.
want per slot waren ze toch alle- y o zitten ze allemaal bij elkaar
is- om
maal familie van elkaar,
schien wel volle neven.
Het arme gewone schaap slikte
een traan weg en liep verdrietig
X.
om voor het eerst in 't nieuwe
jaar
eens echt pleizler te maken.
Pas op, zegt moeder tegen Tom,
Pas op, je trekt dc koffie om,
pas op mijn tafellaken!
En moeder bromt en moeder
snauwt,
maar kleine Tom is vreselijk stout
hij is een echt klein schoffie!
En dan ineens, o. voor je 't weet
hangt kleine Tom aan 't tafelkleed
en huup, daar gaal dc koffie!
En huup, en rommelebom, daar
gaat
de tulband, die op tafel staat
en pats daar gaan de borden!
En moeder schreeuwt: Miauw,
miauw!
En vader schreeuwt: Wat krijgen
we nou?
Zijn jullie dol geworden?
Zy1 N alles wat op tafel stond
dat ligt in stukken op de
grond
en Tom zit vol met builen.
Het feest is uit. wat jammer is dat
en de familie Kribbekat
gaat treurig zitten huilen.
Zo gaat het altijd vroeg of laat:
Waar katten zijn, is kattekwaad.
.J
Amor kan zich zelfs van draadjes wol
bedienen
BERMUDA-EILANDEN. Over ons pleizierig oponthoud hier moet ik
u beslist nog wat vertellen, want het was een welkom intermezzo van
deze zeereis. Op de kade was het een drukte van belang. De grote bagage
werd uit het ruim gehesen; we zagen zelfs een zeilboot in de takels han
gen. De passagiers hingen gezellig over de reling en gooiden kleine geld
stukken naar de wal, waar heel veel kleurlingen waren samen gestroomd.
Zij rolden over elkaar heen om ze te bemachtigen. Telkens waren we bang
dat zij in het water zouden rollen. Toen kreeg een van de meisjes aan
boord een helder moment. Zij nam een prentbriefkaart van dc Veendam,
bond hem aan een kluwen wol en gooide hem zo over boord Dat voor
beeld werd nagevolgd en binnen enkele minuten hingen tientallen draden
met kaarten langs de scheepswand.
Het was een gelach cn gesnater
van belang. Een van de halfbloeden,
die meedansten en sprongen om
kaarten in te palmen, stuurde zijn
eigen foto met naam en adres per
draadje wol naar een Hollands
meisje. En de Hollandse meisjes
aan boord stuurden ook hun adres.
Wie weet wat daar nog van over
blijft. Straks komt er nog een Hol
landse kolonie op Bermuda. Amor
is nu eenmaal een vreemde sinjeur;
het zou mij niets verwonderen als
hij zich ook van draadjes wol zou
kunnen bedienen
Een van de kleurlingen had een
hei-gele slipover aan. Toen de Veen-
dam vertrok, haalde hij een heel
Dat was iets nieuws voor de
kleurlingen. Ze vonden het prachtig
en hielden elkaar vast om maar zo
dicht mogelijk bij het schip te kun
nen komen en de kaarten te grijpen.
Het lukte en met gejuich werden
de kaarten bekeken. Natuurlijk gin
gen zij met het spelletje door en
bonden zij prentbriefkaarten van
Bermuda aan de touwtjes, na er
eerst hun naam en adres op te heb
ben geschreven.
DE ONBEKENDE^
door
I GEORGES SIMENON!
De commissaris nam de telefoon
van de haak.
Hallo! Is Mortimer thuis? Neen?
Is er niemand geweest voor kamer
17? Hallo! Ja. Een pak van een
magazijn op de Boulevards? Onno
dig het boven te brengen.
Hij hing de hoorn weer op en
vroeg bars:
Waar is Anna Gorskine?
Eindelijk had hij het gevoel, dat
hij verder kwam.
Zoek maar.
Anders gezegd, ze is hier niet,
maar ze is er geweest. Ze heeft dit
valies gebracht met een brief. Met
een vlugge beweging liet hij de as
van het verbrande papier ineen val
len. zodat er slechts stof over bleef.
De commissaris begreep, dat het
niet het ogenblik was om er losjes
een woord uit te gooien: hij was op
de goede weg, maar de kleinste mis
stap kon hem zijn voorsprong doen
verliezen.
Door gewoonte gedreven stond hij
op en naderde het vuur zo plotse
ling, dat Pietr opsprong en een be
weging maakte om zich te verwe
ren. waarover hij zelf bloosde.
Want Maigret ging alleen maar
met zijn rug naar het vuur staan.
Hij blies kleine wolkjes uit zijn
PÜP.
De stilte drukte zwaar vanaf dat
ogenblik, zo zwaar dat men er ze
nuwachtig van werd. De Let zat op
hete kolen, hoewel hij nog moeite
deed om zijn houding te bewaren.
Als antwoord op de pijp van Mai
gret stak hij een sigaret op.
De politiebeambte begon heen en
weer te lopen, bijna brak hij door
er op te leunen, het tafeltje waarop
het telefoontoestel stond.
Zijn metgezel zag niet, dat hij op
een knopje drukte zonder de hoorn
van de haak te nemen Het resul
taat volgde onmiddellijk. De tele
foon ging. Het kantoor vroeg:
Hallo! hebt u gebeld?
Hallo! Ja.wat zegt u?
—Hallo! Hier is 't kantoor van het
hotel
En Maigret onverstoorbaar:
Hallo! Ja.. Mortimer? Dank u!
Hallo! Hallo!
Nauwelijks had hij de hoorn weer
opgehangen of de bel klonk op
nieuw. De stem van de gérant drong
aan:
Wat gebeurt er? Ik begrijp het
niet
Stik.' donderde Maigret.
Hij vestigde zijn blik op de Let.
die veel bleker geworden was en
wie een seconde lang de lust be
kroop naar de deur te vliegen.
Het is niets! zei de commissa
ris. MortimerLevingston is terug
gekomen. Ik had gevraagd me te
waarschuwen.
Hij zag zweetdruppels op 't voor
hoofd van de Let.
Wij spraken over het valies en
over de brief die er bij was.An
na Gorskine..
Er is nooit sprake geweest van
Anna.
Pardon. Ik dacht.. Was de
brief niet van haar?
Luister eens.
De Let trilde. Het was duidelijk
te zien, dat hij buitengewoon ner
veus was. Zijn gezicht was vertrok
ken en zijn hele lichaam was in be
weging.
Ik luister, zei Maigret met zijn
rug naar het vuur.
Zijn hand gleed in zijn revolver-
zak. Hij had slechts een seconde no
dig om aan te leggen. Hij glimlach
te, maar achter die glimlach voelde
men zijn aandacht tot het uiterste
gespannen.
Welnu? Ik zeg u immers dat ik
luister.
Maar de Let greep een fles whis
ky en de tanden op elkaar geklemd
mompelde hij:
Ik kan er niets aan doen
Hij schonk zich een vol glas in. le
digde het in één teug en keek zijn
metgezel met de troebele blik van
Fédor Yourovitch aan, terwijl een
druppel alcohol op zijn kin glin
sterde.
XIII
Dc Twee Pietrs
Nog nooit had Maigret zo'n plot
selinge dronkenschap gezien. Hij
had ook nooit gezien, dat iemand
in één teug een groot waterglas vol
whisky leegdronk, het weer vulde,
weer leeg dronk, het voor de derde
keer vulde en zo de fles alcohol van
60% leegdronk tot op de laatste
druppel.
De uitwerking was geweldig.
Eerst werd Pietr de Let purper
kleurig en een ógenblik later doods
bleek: op zijn wangen lagen nog
enkele onregelmatige plekken Zijn
lippen werden wit. Hij hield zich
aan het tafeltje vast, deed wanke
lend enige stappen cn zei toen met
de onverschilligheid van een
dronkaard:
U hebt het gewild, niet
waar?" en hij lachte met een dub
belzinnige lach. die alles uitdrukte:
angst, spot, bitterheid, misschien
zelfs wanhoop. Hij gooide een stoel
om, toen hij er op wilde leunen en
veegde het klamme voorhoofd af.
Denk er wel aan, dat u 't al
leen nooit had kunnen opknappen.
Het is het toeval
grote, witte zakdoek tevoorschijn en
begon hij te snikken of hij ver
schrikkelijk verdriet had. De passa
giers van de Veendam hadden veel
pleizier om die komediant.
Wij hadden best nog eon uurtje
op dit sprookjesachtige eiland wil
len blijven, maar om kwart voor
twaalf was het schip los van de
kade cn ging het langzaam de ha
ven uit.
Toen wij om twaalf uur nan de
maaltijd zaten, konden wij door de
patrijspoorten nog glimpen van het
schone eiland waarnemen. Een paar
uur later ging de loods van boord,
nagewuifd door ons allemaal. En
om drie uur waren we weer in volle
zee Dc laatste etappe naar New
York was begonnen.
Met de hartelijke groeten van
ANKIE
Ingez Med.)
Voor de bestrijding van griep
is Chefarine „4" een zeer
doeltreffend middel. Elk tablal
bevat 4 geneesmiddelen, die in
de gehele wereld beroemd zijn
geworden en millioenen mensen
al baat brachten. Het bestand
deel Chelarox zorgt dat - al is de
werking zeer krachtig - uw maag
toch niet van streek raakt.
€kefarme,,4
1EGEN PONEN EN GRIEP 20 TABLETTEN *10 7»
„Het was hele
maal m'n bedoe
ling niet, om
film-acteur te
worden," schrijft
James Stewart
ons.
„U zult hier
van wel enigs-
opkijken, maar
toch is het zo.
M'n ideaal was
architect te wor
den, want het
leek me wel
prettig schep
pend werk te
gaan verrichten
in de vorm van
het bouwen van
buitenverblijven,
villa's, enz. Daar
om bezocht ik
de universiteit in
m'n geboorte
stad Indiana,
waar ik in 1932
slaagde voor m'n
eind-diploma.
Maar ja, hei
bouwen van bui
tenverblijven lag
niet opgeschep'
en ik had ook
geen zin om
niets te gaan
doen. Dat kon
ik trouwens niet
ook, want om in het leven te blij
ven, moet je je broodje verdienen.
Daarom was ik blij, dat ik tij
dens m'n studie op het toneel had
gestaan en enkele malen aan een
klein-kunst programma had mee
gewerkt. De ervaring, daarbij op
gedaan kwam me nu uitstekend
van pas. Ik kreeg een baantje bij
het Cape Cod toneelgezelschap en
speelde in verscheidene theaters op
Broadway. Het acteren ging me
vrij goed af en ik kreeg er pleizier
in. Zoveel, dat ik aan m'n archi-
tect-idealen eenvoudig niet meer opinie
dacht. Ik waagde zelfs een kansje
in Hollywood en waarachtig het
lukte.
M'n eerste film was „Small
Town Girl" met Janet Gaynor,
doch wat daar in de loop der ja
ren op gevolgd is. zou ik zo één
twee-drie niet kunnen zeggen. In
(Wordt vervolgd) 1940 kreeg ik de „Academy
Award", een onderscheiding voor
m'n spel in de film „Philadelphia
Story".
Gedurende de oorlogsjaren liep
ik in wapenrok rond en diende als
kolonel bij de Amerikaanse lucht
macht.
En nu ben ik enquêteur van een
bureau voor opinieonderzoek In 'n
film natuurlijk. Het is de RK O.-
film „Magie Town" met als tegen
speelster de veelbelovende Jane
Wyman. Ik moet in die rolprent de
van verscheidene mensen
vragen, hoe zij denken, hoe zij
vlug rijk kunnen worden. Ook een
vraag. Ik zou het zelf niet eens
weten.
Of ja, toch. Je moet maar voor
de film gaan spelen, 't Betaalt
goed. Beter dan huizen bouwen. Ik
merk het aan mezelf
