VOORAL VOOR DE VROUW
Van top tot teen geladen met
stuwend rhythme
Bij ons valt de ijstijd altijd als een
bom uit de lucht
Amerikanen overwegen
herstel van luchtbrug
3
Dansorkesten durfden het niet
aan met dat rode kind
Vrouwen
Politie
Ondernemingsraden niet in
P.B.O.-wet opgenomen
Kinderen zonder eigen thuis
en kinderlijke expressie
Van een wrokdie de lentezon
eerst zal kunnen smelten.
Vederlicht, ijl en feestelijk
v
Gemeenschap heeft
recht op meer
openbaarheid
Yrijdag 3 Februari 1950
Ze speelde en speelde tot die
vleugel sloeg als het hart van
een helse vogel
Nu nog een keer een verhaaltje. Omdat erom gevraagd Is en omdat ik zo
graag vertel Een ontmoeting, net als verleden Vrijdag, maar nu met een
wild kind. zo eentje met rode haren en ronde, grauwe ogen 's Zomers werd
ze zo bruin als een hazelnoot en 's winters zat ze vol sproetjes. Als er jon
gens aan het knokken waren bij het fietsenhok van school, was het altijd
om haar en lieden van een verre H-B.S. spijbelden om haar te kunnen
thuisbrengen. Maar ze was zo kil als de mist, het enige wa^t ze hartstochte
lijk kon, was sarren. Ze hitste vrienden tegen elkaar op en troggelde meis
jes haar trouwe aanbidders af. In de klas heerste ze als een vorstin want
ze durfde alles. Ze was van top tot teen geladen met rhythme. Ze zong en
ze danste, trok snoeten, droeg voor en begeleidde zichzelf met handen en I
voeten, zo meesterlijk opwindend dat de dufste leraar moest toegeven,
dat dit iets bijzonders was.
Op de versleten piano in het gym
nastieklokaal ging ze te keer als zat
de duvel op haar hielen .Ze kon niet
eens noten lezen, wist niets van ac-
coorden en toonladders, maar haar
vingers waren vlug en IJzersterk Ze
speelde elke melodie na op haar
eigengereide manier; droog, hard,
ontstellend, rhythmisch.
Toen ze voor de tweede maal bleef
zitten in de derde, ging ze van school
„Al die onzin heb jij toch niet no
dig," zei haar vader, ..'t is jammer
van de tijd. Je krijgt pianoles en je
wordt beroemd."
Hij vertelde haar van zalen vol
mensen, vrachten bloemen en haar
naam in blinkende letters, waar je
maar keek Haar vader werkte in
een bioscoop en je kon hem zulke
fantasieën niet eens kwalijk nemen.
Die worden door de ..muziekfilms"
met de paplepel toegediend.
Dus kreeg dat kind. toen ze zes
tien was, de beste leraar van het
stadje Maar na een paar maanden
bedankte deze voor de eer Ze was te
kil en tegen-de-draad en ze dreef
hem met haar rauwe aanslag tot ra
zernij. De juffrouw, die het van hem
overnam, had lange tijd geleden
overbodige dingen als gevoeligheid
en liefde afgeschaft en daardoor
kwam ze met haar nieuwe leerling
een flink eind Dal deze ongewoon
snel met een naargeestig gemak van
het blad spelen kon: opvatting, tem
po melodie en componist verachtend,
deed haar geen pijn. Ze verbeterde
wel, gaf standjes, maar de kern van
de zaak raakte ze niet. Dat wil zeg
gen: ze ging niet naar de vader om
te vertellen dat die dromen van la
ter dromen blijven zouden omdat er
iets niet klopte met dit talent En ze
was niet modern genoeg om te we
ten, dat wat het meisje wel kon van
een soort was, waarvan zij geen be
grip had Ze verbood dus al dat ge-
jazz en schreef voor: Mozart. Chopin
Aan het gemartel kwam een eind
toen ze negentien was. want ze leer
de een leider van een in ons land be
roemde band kennen en trouwde.
Verliefd was ze niet op hem. in
„houden van" geloofde ze niet. maar
ze vond dat ze bij hem op haar plaats
was. Ze wist tenminste dat ze leefde
als ze deel had aan al die wilde klan
ken om haar heen. Ze joeg ze op,
sprak tegen, viel aan. beet zich vast,
speelde en spéélde tot die vleugel
sloeg als het hart van een helse vo
gel. Van verre kwamen de mensen,
vooral om haar. „Daar zit zo'n wild,
rood kind", zo zeiden ze, „je mag dat
niet missen
Maar omdat ze net als vroeger kil
en boosaardig was. ging het niet
goed. Het teamwerk leed onder haar.
Ze hitste, stookte, sarde, genoot van
de verdeeldheid en trok toen aan
het kortste eind.
„Voor jou en je band duizend an
dere." riep ze. Maar omdat ze hoge
eisen stelde en haar gedoe bovendien
bekend was. durfde niet elkeen het
met haar aan Tenslotte kreeg ze een
weergaloos aanbod van een dure
nachtclub Van twaalf uur 's nachts
tot vijf uur in de morgen spelen: al
leen. Dat is zwaar voor een vrouw;
maar ze was IJzersterk, net als haar
vingers en die waren nog niets, ver-*
geleken bij haar wil haar eerzucht.
De vleugel was wit en d'er jurk was
zwart met een snoer van groen en
goud Ze verving nacht na nacht een
ganse band: was pianist, saxofonist,
drummer en lady-croonster tegelijk
Ze sloeg met haar polsen in woeste
vaart op het hout naast het toetsen
bord en stampte met de voet als d'er
vingers zwegen.
Ze verdiende een massa geld, want
weer kwam men om haar te horen
om haar te zien.
Maar toch bleek dat allemaal nog
niet genoeg voor één. die tijden ge
droomd heeft van volle zalen, bloe
men en applaus zonder eind. Ze ver
gat dat ze dit had moeten bereiken
met de muziek, die ze verachtte. Ze
eiste vaak niet ten onrechte
voortdurende aandacht en erkenning
van de dansende nachtclub-schare.
Ze werd nijdig als de dans hoofd
schotel bleek en zij slechts het mid-
.del Dan fantaseerde ze zo roe
keloos onsamenhangend, dat men
verward ging zitten.
Het eind van dit liedje werd een
daverende herrie met de directie Ze
wilde niet toegeven en vertrok, als
een op 't hart getreden primadonna
Wat er daarna gebeurd is weet ik
niet. maar nu jaren later speelt
ze in een zeer beschaafde gelegen
heid, waar je kostbaar kunt soupe
ren bij kaarslicht en waar je het
wrange van de wereld kunt vergeten
omdat de sfeer daar zo roze en rijk
is. Ze sluiten er om één uur en dan
rijdt ze in eeii bus naar huis, elke
nacht.
Ze speelt op een wij'ze, die past bij
het glanzend parket en het vorste
lijke haardvuur: glad en parelend
zoet om op te dansen en te dromen
En als het publiek wat moe is, of
als er verondersteld wordt dat het
even aan iets „beters" toe is. zorgt
ze gewillig voor een wals of nocturne
van Chopin.
Bibeb 1
Die middag is zoontje in alle sta
ten. „We hoeve niet naar school",
gilt hij, ,,'t Is omdat het verschrik
kelijk vriest
In z'n jak van rood baai, met een
trui eronder, trekt hij naar de ijs
baan verderop. De schaatsen, koen,
om de hals.
„Ik blijf tot het donker is." roept
hij nog. „Ik mag toch tot het licht
helemaal wfcg is. hè Mam?"
Maar er is nog geen uur om, of
daar staat hij weer Koud. zorgelijk.
„Wat is er nou? Ging het niet?"
Hij knikt somber, gaat zitten en
bijt gemarteld op z'n nagels.
„D'r is bijna wat gebeurd." praat
hij. „Wat denk jij dat er bijna ge
beurd is
„Weet ik dat?" zeg ik. „Schiet op.
Vertel dan..."
„D'r was een politie," zucht zoon
tje. en die reed ontzettend mooi.
Zo met zwaaien erbij en helemaal
schuin en met z'n handen op z'n
rug en z'n hoofd scheef".
Hij zwijgt bedremmeld of de rest
hem moeite kost.
„Nou en?" dring ik. „heeft die je
omver gereden? Ben je tegen hem
op gebotst?"
,,'t Is niet wat ik gedóèn heb,"
praat zoontje, ,,'k Heb alleen maar
wat gedacht
Ik dacht telkens: Nou ga ik die
bink vragen hoe laat het isZeg
bink, weet je ook hoe laat het is
Is het al laat, bink?" Zo ging het in
m'n hersens en toen bleef-t-ie op
eens vlak bij me staan. Met een
kras stond-ie stil
„En toen?"
En zoontje verward: „Toen was
ik z'n echte naam vergeten. Ik wist
niet meer dat hij politie heette en
toen zei ik ineens: „Dag bbbbb
en toen ben ik gauw wegge-
schaatstMaar omdat ie aldoor
naar me bleef gluren, ben ik nou
hier
Triest peutert hij aan z'n schaat-
senbanden.
„En je hebt 't woord niet eens
gezegd," troost ik, „alleen de b.
maar".
En zoontje opstandig: „Maar de
rest zat ook in m'n mond mam. En
denk je dat zo iemand dat niet
ziet..." Bibeb
Nagelbijten
„Nagelbijter mensentreiter."
zegt de volksmond. Dikwijls ligt in
zulk een populaire zegswijze een
verborgen zielkundige kennis. Bij
nagelbijters kan men echter moei
lijk aannemen dat het spreek
woord geliik heeft. De meeste
kinderen die nagelbijten zijn
schuchter en angstig. Het is alsof
het nagelbijten een typische vorm
is van knauwen op je eigen IK.
Dat doen zulke kinderen dan ook.
Ze knagen niet alleen op hun vin
gertoppen maar ook aan hun eigen
ziel. Meestal vanuit een gevoel van
moedeloosheid. Door verkeerde op
voedingsmethoden znn ze zo ver in
de positie van de moedeloze „het
kind waaraan geen eer te behalen
valt" vastgeroest, dat de afgebeten
nagels dat aan de wereld moeten
bewijzen.
Kinderen die aan dergelijke din
gen lijden hebben een innerlijke
dwang om hun gevoelde minder
waardigheid steeds weer te accen
tueren. Bijv. door het nagelbiiten
niet te kunnen laten. Ouders die
het kind hiervoor straffen han
delen daarmee geheel verkeerd. Ze
drukken het kind nog meer in de
ban van een demonische cirkelgang
van: „ik doe het verkeerd ik
kan niet anders als ze maar niet
op me letten, want dan moet ik
weer nagelbijten enz."
Een ontleding van de gevoelens
die tot nagelbiiten leiden toont ook
dikwiils dat er kinderen ziin die op
een dergelijke wijze gevoelens van
haat tot uitdrukking brengen. Kin
deren kunnen fel haten. Het is dik
wiils moeilijk deze haat op de bui
tenwereld uit te leven. Dit wordt
dikwiils bemoeilijkt door schuldge
voelens. Kinderen met minder-
waardigheidgevoelens hebben al
tijd een reservoir vol onuitgeleefde
haat.
Wat doet zo'n kind met haat. die
het niet op de wereld kan uitleven?
Het moet de haat kwijt en leeft die
op zich zelf uit. door zich zelf te
schaden. Door aan zichzelf te kna
gen. zowel lichamelijk als geeste-
liik.
(Van onze parlementaire redacteur)
DEN HAAG. Vrjj onverwacht is gistermiddag het wetsontwerp op de
ondernemingsraden zonder hoofdelijke stemming aangenomen. De C.P.N.
en de heer Van Dis (St. Ger kregen aantekening, dat zij tegen de instel
ling waren. De in het bijzonder van protestants-christelijke zijde onder
nomen poging om de regeling van de instelling der ondernemingsraden te
incorporeren in de \Vct op de Publiekrechtelijke Bedrijfsorganisatie is mis
lukt. De betreffende motie van de heer Stapelkamp werd verworpen met
50 tegen 19 stemmen. Voor stemden A.R., C.H., V.V.D., St. Ger. en de heer
Welter, tegen K.V.P., P.v.d.A. en C.P.N.
Alle amendementen,'welke waren
ingediend, werden ingetrokken, na
dat de regering enige wijzigingen
had aangebracht, waarvan de voor
naamste zijn, dat de instelling van
ondernemingsraden binnen drie ja
ren moet geschieden en dat vóór het
besluit tot instelling wordt genomen
de betreffende bedrijfschappen of
hoofdbedrijfschappen moeten worden
gehoord.
Om dit resultaat te bereiken, werd
de beraadslaging geschorst om over
leg tussen de commissie van voorbe
reiding en de regering mogelijk te
maken. Dit cverleg duurde ongeveer
vijf kwartier, in welke tijd de niet
aan het overleg deelnemende Kamer
leden de vergaderzaal blauw rookten.
Bij de heropening van de zitting
werd bekend gemaakt, dat de rege
ring, als resultaat van het overleg,
nog een nota van wijziging zju in
dienen. Met het oog hierop weid de
behandeling geschorst en nam minis
ter in 't Veld achter de regeringstafel
plaats om met een beminnelijke
glimlach te luisteren naar hetgeen de
geachte afgevaardigden te berde
brachten over de Wederopbouwwet,
welke in hoofdzaak de wettelijke re
geling beoogt van de thans bij de we
deropbouw reeds gevolgde praktijk.
Intussen werd laat in de namiddag-
de nota van wijzigingen rondgedeeld
en minister In 't Veld moest weer
plaats maken voor zijn collega Joe-
kes, voor wie de verdere behandeling
van de wet op de ondernemingsraden
nu een zacht eitje was. De agitatie
van de heer Wagenaar (CPN), te
gen enige katholieke vakbondsbe
stuurders ging geheel langs hem
heen. De communistische afgevaar
digde legde een foto over, ten einde
Advertentie (IM.)
d
O l00p' voos uw OS
DE BETERE SCHOEN VOOR DAMES. HEREN EN KINOERÊN
Belangwekkende boeken
over kindervorming
De dochter van Sigmund Freud
heeft zich. onder de indruk van de
rol die de kinderjaren spelen in de
ziektegeschiedenissen die haar va
der analyseerde, gekeerd tot de
analytische kinderpsychologie. Sa
men met Dorothy Burlingham
schreef ze een boekje over ..Kinde
ren zonder eigen thuis" (uitgege
ven door Scheltema en Holkema).
Het beschrnft óbservaties door de
ze twee meesterlijke kinderpsycho
logen verricht in 3 kindertehuizen
voor oorlogspleegkinderen in En
geland. Het boekje geeft in korte
zakeliike notities het leven weer
van kinderen die geen „thuis" heb
ben en daarom in een „tehuis" te
rechtkomen. Deze kinderen treden
het andere milieu met dezelfde
wensen en behoeften tegemoet als
kinderen uit een normaal gezin.
Na de beschrijving van de babies
Oma ivandelt
WE hebben een klimaat, waar men niet over schrijven kan. want soms
regent, sneeuwt en vriest het. allemaal tegelijk. Best mogelijk dat
de voorjaarszon weldadig schijnt op het ogenblik, dat U deze woorden
leest. Maar op die, dagen, dat we gezegend worden met een plotselinge
portie winter, blijkt het hoe hopeloos slecht we er tegen gepantserd zijn.
Er bestaan mensen die op alles zijn voorbereid Willa Jansen van de over
kant. bijvoorbeeld. Ze komt even overwippen en heeft lange wollen kousen,
beeldige kousen met ingebreide ruitjes. Waar haalt ze die zo gauw vandaan?
En elegante laarsjes met bont. Ze is met de hele familie wezen schaatsen
rijden. en iedereen had de goeie schaatsen en de goeie schoenen en de
goeie broeken en de goeie onderbroeken en ook de goeie stralend-rode ge
zichten, die horen bij de Hollandse ijspret.
Bij ons valt de ijstijd altiid als
een bom uit de lucht. Plotseling
moeten alle schaatsen worden op-
MODE-NOVELLETTE
ANNY BLATT en haar dochter hebben in
Parijs twee brei-zaken. In de ene kun je
's werelds verleidelijkste truitjes kopen voor
verdrietig veel geld. En jasjes voor in oed die
alles wat daarvoor ooit uit linten en zijde werd
gemaakt, verslaan. In de andere vind je dege
lijke rekken met honderden knotten wol en
nylon. Zo dik. zo dun. zo vaag en tartend van
kleur als je maar wensen kunt
Bovendien geven drie-talen-ratelende ver
koopsters raad aan elkeen die iets gebreids
van Anny Blatt wil. maar geen kans ziet zulk
kostbaar goedje kant-en-klaar te kopen, 't Is
altijd een druk gedoe daar. want breien is
vooral een Franse hartstocht. Het houdt hier
niet op met sokken, broeken, mutsen, vesten.
Ook vederlichte, ijle, feestelijke dingen, zo
als het hesje van de tekening, kruipen uit die
grammen wol. Dit hier is bedoeld om mee uit
te gaan met een beetje brutale rok erbij. Plus
een glanzende gordel van lak.
't Hesje zelf is uit uiterst dunne wol, het
decollete van achteren moet v-vormig, de
mouwtjes worden aangebreid. En de kleur tot
en met de taille? Z w a r 11 B.S.
zijn. Nu hebben we 's avonds al
door het schrikbeeld voor qgen:
Straks hier van de kachel weg.
Straks uitkleden in die iissalon met
lits-jumeaux. Tussen lakens gaan
liggen, die niet ver van 't absolute
nulpunt meer af zijn
En dan. van kachels gesproken...
heel zuinig mengen we onze laatste
anthraciet met grote bergen cokes
en eierkolen. Dat betekent dat ie
de ganse dag aan een stuk door
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
gezocht. Die van Jantje zijn te
klein geworden, die van Pietje
hebben kapotte riempjes. Klaasje
heeft geen hoge schoenen, iedereen
mekkert, trainingsbroeken ziin zoek
en als eindelijk de familie is inge
spannen. dan regent het lauwe
regen.
Bovendien, men mag dan zeggen,
dat dit nu zulk bijzonder puik. fris
gezond hollands winterweer is. bii
ons heeft een iegelijk griep of is
onderweg. Wintermoeheid. dus vi-
taminentekorl zegt de huisarts.
Maar ik vraag me af. hoe je met
veldsla, sinaasappelen, levertraan,
pilletjes en hoogtezon-nu-en-dan.
nog aldoor vitaminen-tekort kunt
hebben.
Misschien, als we een Russisch
klimaat hadden, dat we er dan ook
meer op bedacht zouden ziin. Wan
neer ie wist: Nu houden we con
stant nog vier maanden ijs en
sneeuw, dan zou het inderdaad de
moeite lonen om hoge laarzen,
bonten vesten, nieuwe schaatsen en
ijsmutsen te kopen. We zouden dan
ook onze huizen anders gebouwd
hebben en niet altiid met een stuk
waterleiding buiten. We zouden
dan geen last hebben van W.C.'s
die 't niet doen en van badkamers
waarin opeens een zondvloed los
breekt. zodra het gaat dooien, op
het moment dat alle loodgieters al
elder* bezig ziin met lekken stop
pen.
We zouden, net als de Russen,
bovenop warme stenen kachels
slapen. Wat moet dat verrukkelijk
kunt poken, opladen, slakken uit
krabben. asladen legen. Dat bete
kent. dat er een stage asregen valt
over kleden en meubels en de pas-
beklede lichte stoel en de nieuwe
kap van de schemerlamp. Je zou
haast anthraciet zwart willen ko
pen. alleen om die lavastroom in je
kamer te vermijden.
Heb jij daar dan geen last van?
zeg ik tegen Willa Jansen, (die met
de bontlaarsjes). Nee. zegt ze. wii
hebben immers centrale verwar
ming? We hoeven geen eens an
thraciet te stoken
Waarop ik bepaald een wrok in
me voel groeien,, die de lentezon
pas weer zal doen smelten.
Peulvruchten
De peulvruchten zijn op het ogen
blik niet meer zo hoog in prijs
een reden om ze geregeld te gebrui
ken. Het hoge eiwitgehalte van deze
producten (erwten, bonen, capucij-
ners) maakt ze geschikt om vlees te
vervangen bij de maaltijd De meeste
waarde hebben ze echter pas dan.
als ze met aardappelen tezamen
worden gegeven, omdat het eiwit
van peulvruchten, gecombineerd
met dat van aardappelen, het vlees
eiwit (waaruit ook het grootste deel
van ons lichaam is opgebouwd) kan
vervangen. Ook melk. bijv. verwerkt
in het nagerecht, kan aanvullend
bij peulvruchten worden gegeven.
Vitamine B komt in peulvruchten
ook in een aanzienlijke hoeveelheid
voor. Dit vitamine, dat tevens in
bruin brood, havermout, varkensvlees
e.a. aanwezig is. is oplosbaar in wa
ter. Er wordt dan ook altijd aange
raden. het kooknat van peulvruch
ten te bewaren
die in het eerste halfjaar een gun
stiger ontwikkeling te zien geven
dan de thuis opgroeiende kinderen
(omdat die minder hygiëne, min
der ruimte, minder goed voedsel in
het dikwiils beperkte proletarische
milieu genieten) komt het eigenlij
ke probleem duidelijk op tafel. Na
dat halfjaar ziin er bepaalde ach
terstanden, die hiermee samenhan
gen dat een kind behoefte heeft
zich met krachtige liefdesgevoe
lens te binden aan een verzorger.
Uil een dergelijke binding gaat het
kleine kind ook pogen te spreken,
door imitatie van en bekendheid
met altiid het zelfde geliefde ge
zicht. De wisseling van het perso
neel in de tehuizen, het grote aan
tal verzorgsters bemoeilijken het
tot stand komen van zo'n binding.
Het gevolg is een traagheid in de
injelligentie ontwikkeling die be
rust op het feit dat het kind geen
enkele speciaal geïnteresseerde
persoon de ziine kan noemen om
na te bootsen.
In de paedagogische monografie-
en II (uitgave Wolters) noudt men
zich op andere wijze bezig met de
vreugde van het kind. De publi
catie heet „Kinderlijke expressie
in deze Tüd" en toont aan dat men
zich bewust wordt van het grote
belang dat spontaan tekenen en
schilderen voor kinderen heeft. Er
wordt scherp stelling genomen
tegen de zielloze onderwijsmetho
den waarmee veel onderwijzers,
die zelf verlaten ziin van alle artis
tiek gevoel, werken. Het boekje
propageert collectief tekenen en
schilderen door kinderen, en te
recht. De muffe kelderlucht eigen
aan de vijandigheid tot elke origi
nele uitdrukkingszin bii het kind
wordt door deze methode verjaagd.
Een groep kinderen maakt teke
ningen waaruit men later homo
gene stukken knipt, bii elkaar
zoekt en aanéén plakt totdat een
groot collectief werkstuk is ont
staan. Dit zoeken en schiften van
het materiaal doen de kinderen
zelf. Het resultaat is verbijsterend
levendig, zo dat men biina denkt
aan de rijke nuancering die bii le
vensvormen ontstaat door het na
tuurproces. En in feite is zo'n groot
collectief kinderwerk een natuur
lijk organisme. Een boeiende
kunst, een volkskunst van een
klein, primitief, maar echt volkje.
Een buitengewoon scherp artikel
van P. Post over 60 jaar tekenon
derwijs is zo lezenswaard, dat men
het massaal verspreid zou willen
zien. Het blaast met' ijzige conse
quentie tegen alle bedompte tradi
tie op dit gebied.
Dit is geen schilderij van 'n mo
derne meester, alhoewel het wel
meesterlijk is. Het is een groeps-
iekening door Franse kinderen
uitgevoerd en toont aan tot wel
ke artistieke prestaties het col
lectief tekenen voert. Niet voor
niets hebben sommige moderne
kunstenaars ingezien, dat ze bij
de spontane uitingen van het
kind in de leer konden gaan.
„Sluipende blokkadeder Russen
prikkelt geallieerden
WASHINGTON. Een legenblokkade van de Sowjet-zone van Duits
land als represaille voor de Russische verkecrsbelemmeringen op de we
gen naar Bcrltfn is bij het Amerikaanse Departement van Buitenlandse
Zaken in ernstige overweging. Mc Dermott. de perschef van het departe
ment verklaarde gisteren: „Wij geloven niet. dat «ij werkeloos kunnen
toezien, wanneer de Sowjets op deze wijze internationale overeenkomsten
schenden. Wij geloven, dat wij In actieve overweging moeten nemen, of
er geen tegenmaatregelen dienen te worden getroffen". „Er bestaat nog
geen gevaar voor de voorziening van Berlijn, daar de reservevoorraden
daar groot genoeg zijn, zo zcldc Mc Dermott verder. Een wederinstelling
van de luchtbrug op dit ogenblik is waarschijnlijk nog niet nodig, „wij
blijven bereid ook hiertoe over te gaan, als dit nodig mocht blijken".
uitgesloten achten.
Uit Berlijn wordt gemeld, dat
Westelijke geallieerde functionaris-
sen reeds enige dagen besprekin
gen over tegenmaatregelen voeren.
Men gelooft daar. dat geen algehele
blokkade van de Sowjet-zone wordt
beoogd, maar een beperking van bet
Oost-Duitse verkeer, dat door Wcst.
Berlijn gaat en een uitvoerverbod
van zekere West-Duitse goederen
naar de Sowjet-zone.
Waarnemers in Berlijn vrezen
echter, dat Westerse maatregelen
met nieuwe Russische maatregelen
zouden worden beantwoord.
In diplomatieke kringen in Lon
den gelooft men, dat Engeland,
Frankrijk en de Verenigde Staten
besprekingen voeren over het ne
men van tegen-maatregelen tegen de
Russische „sluipende blokkade".
Generaal Hays, de plaatsvervan
gende Amerikaanse Hoge Commis
saris in Duitsland, heeft gisteren een
bezoek aan kanselier Adenauer
gebracht en men neemt aan, dat hij
Adenauer er van in kennis gesteld
heeft, dat de Verenigde Staten de
toestand ernstig opnemen en een
wederinvoering van een algehele
Russische blokkade van Berlijn niet
zijn de vorige dag gedane bewering
te staven, dat o.a. de heer De Bruyn
een bezoek aan Duitsland had ge
bracht tijdens de bezetting. Dit was
Woensdag van de zijde der KVP ook
niet ontkend en de heer Andries-
sen (KVP) herhaalde zijn verkla
ring. dat dit geenszins bewijst, dat
genoemde vakbondsbestuurder fout
zou zijn geweest. Indien de heer Wa
genaar dit meent, moet hij hem maar
aanklagen.
Achter de schermen
(Van onze parlementaire
redacteur)
Zich bewust van hun positie
kwamen om kwart voor drie
gistermiddag onder aanvoering
van de heer Andriessen de Ka
merleden Van den Bom, Stapel
kamp, Beernink en Van Thiel
de blauw-gerookte vergaderzaal
binnen schrijden. Zij wisten zich
de inspanning van de worsteling
met minister Joekes van de
glanzende voorhoofden en na
men voldaan hun plaatsen weer
in. V at er wederzijds voor argu
menten waren aangevoerd,
drong niet tot de openbaarheid
door Zij bleven achter de scher
men van de vertrouwelijke be
spreking verborgen.
De methode om tijdens de be
handeling van een wetsontwerp
in de Tweede Kamer de com
missie van voorbereiding of
commissie van rapporteurs over
leg met de regering te doen ple
gen over de voorgestelde amen
dementen, teneinde de behande
ling te vergemakkelijken, wordt
steeds meer toegepflst. Zij heeft
het voordeel, dat geen verwar
ring ontstaat door een amende
mentendebat, dat van technische
aard is en alleen door de insi
ders kan worden gevolgd. Doch
het nadeel is, dat een deel der
parlementaire behandeling in
plaats van in de openbaarheid,
zoals ons varlementaire stelsel
verlangt, geschiedt achter de
schermen. Behalve de direct bij
de onderhandeling betrokkenen
kan zich dus niemand een voor
stelling vormen van de aange
voerde argumenten.
fl».
S (Vervolg van de voorpagina)
Wij hebben de heer Vos naar
positieve voorstellen gevraagd. Dit
was zijn antwoord:
„Er moet een wet op het bank
wezen komen, welke samengaat
met de instelling van een Bank-
kamer naar analogie van de Ver
zekeringskamer. (Tussen twee ha
ken. er moet naast de verzeke
ringskamer voor het levensverzeke
ringsbedrijf ook dringend een assu
rantiekamer komen voor verzeke-
ringsvormen als: brand, inbraak
en varia). Overeenkomstig richt
lijnen. m de wet vast te stel
len, zal de Bankkamer op banken
bankjes nauwgezet toezicht moeten
houden. De wet zal voorts moe
ten vastleggen aan welke regels
de banken zich moeten houden,
opdat riskante beleggingen, waar
van beleggers de dupe kunnen
worden, worden uitgesloten. Reeds
door het geven van dergelijke
voorschriften. zal vermoedelijk
een aantal kleinere banken, de
zaken aan de grotere broers moe
ten overdoen. De grotere broers
de grote vijf. hebben zodanige bin
dingen met de Nederlandse Bank,
dat deze op hun handelingen vol
doende toezicht kan uitoefenen.
Vijf banken vormen trouwens voor
een land als Nederland al een flink
aantal."
Dit is niet het enige wat de
heer Vos voor de geest staat, al
vormt deze sanering, die te
vens op een concentratie zal
uitlopen, voor hem een eerste
eis.
Hij denkt echter ook aan de
mogelijkheid, dat aan accoun
tants. die op de boeken van de
banken toezicht moeten hou
den. de bevoegdheid wordt ge
geven. om reeds bij de eerste
bedenkelijke verschijnselen,
het noodsein te hijsen. Daar
door zouden vele ongelukken
kunnen worden voorkomen.
„En clan", zo zei de heer Vos,
„moet men eisen gaan stellen ten
aanzien van de openbaarheid Dat
is overigens een eis. die niet alleen
voor het bankwezen geldt. Het is
langzamerhand een algemene, zij
het kwade gewoonte geworden,
jaarverslagen volkomen nietszeg
gend te maken. Niemand die er ook
no* maar iets uit op kan maken.
Die kwade gewoonte wordt tegen-
woord^ zelfs door een semi-over-
heidsbedrijf als de Nederlandsche
Spoorwegen gevolgd. Over dit
euvel klagen ook de financiële bla
den en het is veelzeggend dat het
kaoitalisme en het socialisme op
dit punt dezelfde klachten voort
brengen."
Vcor het overige heeft de heer
Vos de indruk, dat het zijn nut kan
hebben, wanneer kleinere banken
gedwongen zouden worden collec
tief een zekerheidsfonds te vormen,
waaruit gedupserden schadeloos
gesteld moeten kunnen worden.
Dat is voor de banken eigenlijk niet
anders dan een normale plicht,
voortvloeiend uit het recht een
bank te kunnen drijven, een recht,
dat de heer Vos overigens steeds
minder kan waarderen, als een
.-echt voor particulieren. Maar hij
is realist genoeg, om te beseffen,
dat Nederland voor nieuwe socia-
lisaties op dit ogenblik niet erg
rijp schijnt. Meer direct heil ver
wacht hij derhalve van een bank-
wet, en de spaarders, beleggers etc.
kan hij geen andere advies geven,
dan hun vertrouwen niet op de
lichtvaardige gronden te geven,
waarop het nu zo veelvuldig ge
schonken wordt.
