Nederland moet zuinig zijn
op
natuurschoon
%ÜDT
Kaj Munk: avonturier van het
Koninkrijk Gods
Idealisme in de praktijk
Inge
r
r
JEU60W
Wij geven raacl
Moet l eras
hóren
r
Ir. van Steenis: Wat men doet
moet uit roeping voortkomen
Al tachtig jaar
tweeling
Bedreigingen de laatste tijd
vooral van m ilitaire zijde
^einig meer te
ontginnen
MOEILIJKHEDEN?
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Dinsdag 23 Februari 1950
3
De publicatie in cms blad van
17 Februari omtrent de Coöpera
tieve Vereniging Ingenieursbu
reau Van Steenis W.A.. heeft tot
vele reacties geleid. Het bestaan
van een dergelijke onderneming
geeft hen, die hopen op, maar le
vens wanhopen aan de levensvat
baarheid van zulk een gemeen
schap, moed.
De directeur gaf ons ook inza
ge van de bij hem naar aanleiding
van onze publicatie binnengeko
men post. Uiteraard nemen wij
niet de vrijheid, de namen van
deze briefschrijvers bekend te
maken.
Veel geluk!
Vol bewondering lazen wij van
uw prachtige onderneming. Vaak
dachten wij, mijn vrouw en ik, dat
zoiets mogelijk moest zijn, maar
steeds werden wij door anderen
tegengesproken. En nu lazen wij
plotseling uit de krant, dat het
tóch kan.
Wij hopen van harte, dat u na
volging moge vinden in deze be
narde wereld van hebzucht en
machtlust. Veel geluk!
Dellamyaans
De idee, die ir. van Steenis in
praktijk brengt, wordt al jaren ge
propageerd door de Internationale
Vereniging Bellamy.
Wij Bellamyanen hopen van har
te, dat het goede voorbeeld, dat
hier gegeven wordt, navolging zal
vinden, omdat het tegenwoordige
winstsysteem onherroepelijk moet
leiden tot crisis, werkloosheid en
chaos.
EEN ABONNé
Meehelpen
DAT GEEFT WEER MOED
litffè cis <rr«i ocer io «loomte» Mafje» n
en oo-": error c-yriognSnle**?- UotHriteiajUnffen
en a* biiaty&rbiJar*,
cr. rrfojcMo V-~tzcr.m yw, d-cr horen -ui
tedere óca tcri en
mand zcl vr.'Mn fcowe-
ron, do: udoor dm
ondrnjferpes iccrxtm
randaco *CM Y. ct«$-
dfaölter te'.-M. Er i»
tmvxrg vco te
onütkken, ito. een
rAttis leuffd doei, f -rV)
ir. OiK< Osr&v&UUffk»
onceo-Jtg. öófc i
:iy»ar t» d9
horde, na^ccruygtt ttfd
nog toe' U vinden. Ge-
leoft m /ir: riet? üo%
moet u Kcrenstoond
verify ver. een j«-
zoe't acn ir. Von Stee-
nla cc*? Urm.... Du
C**1t ireor moeit
4»3=2iiDusa*atb5ö«ztsn;
Erplosie in V.S.
k3 doden
Begrijpelijk ookdat ir. van
Steenis vele brieven ontving van
werkzoekenden, die hopen op
emplooi in zijn bedrijf. Van een
van deze brieven stond de heer v.
Steenis ons toe de volgende pas
sage over te nemen:
Ik ben 29 jaar en heb tot eind
van het vorige jaar gewerkt op een
Rijksbureau, waar ik door inkrim
ping van de werkzaamheden ben
ontslagen. Daar sta ik nu, 29 jaar
oud, en door mijn studie en mili
taire dienst in Indonesië met slechts
twee jaar kantoorervaring. Men
scheept mij overal af. Ben ik ge
noodzaakt werkloos te blijven? Ik
sta voor een probleem, waarvoor ik
geen oplossing weet.
Ik hoop van harte, dat u mij zult
kunnen gebruiken, maar mocht dat
niet gaan, dan toch wens ik u suc
ces in uw werk. Ik hoop, dat er
iets groots uit mag groeien en dat
velen uw voorbeeld zullen mogen
volgen..
Met gevoelens van grote waar
dering.
Hoe zit dat?
Weer anderen, onder meer een
officiële instantieverzoeken te
mogen kennis nemen van de sta-
5 tuten van het bedrijf, met het
doel zich met deze nieuwe orga
nisatievorm vertrouwd te maken.
Een der schrijvers, een accoun
tant, verbindt aan zijn vraag het
aanbod van zijn arbeidskracht,
omdat hij die, zoals hij schrijft:
„Graag zou aanwenden in over
eenstemming met mijn idealen"
Gevaren bedreigen U
Tenslotte is er een groep brief-
IV schrijvers, die, uit weimenen met
j: deze onderneming, meent te moe-
ten waarschuwen.
In een van deze brieven (van een
kantoorbediende) lezen wij: „Hoed
u voor de medewerker, die niet
volkomen te goeder trouw in uw
bedrijf stapt. Uw mensen moeten
j een enorme werkkracht bezitten en
ook gedragen worden door een
'.«idealistische kijk.
Ik heb in deze dingen nogal ge
grasduind. Ik heb gelezen over
„Walden" van Frederik van Eeden
en overeenkomstige gemeenschap
pen en heb helaas moeten consta
teren, dat zij zijn ondergegaan door
ontbindingsverschijnselen van bin
nen uit en aanvallen van buitenaf".
Weer een ander schrijft:
„Ik heb de grootste bewondering
en eerbied voor Uw idealisme. Bij
overdenking komen echter drie
vragen bij mij op.
J 1. Ik meen, dat de menselijke
J natuur een beletsel is voor de ver-
vezenlijking van uw idealen. De
pogingen uit het begin van deze
j.eeuw met de z.g. productieve be-
drijfs-associaties zijn gestrand op
onderlinge naijver van de deelne-
i mers.
2. Men kan er wel in slagen een
aantal gelijkgezinde medewerkers
fom zich heen te verzamelen, maar
J als uw gedachte in de maatschappij
f zal moeten doorwerken, dan zullen
j. ook mensen, die er niet mee in-
temmen erin betrokken moeten
vorden. Dit leidt naar mijn me
ning tot staatssocialisme (zie Rus
land).
3. Als er nu eens in uw bedrijf
een belangrijk verlies wordt gele
den, wat bij grote waterbouwkun
dige werken zeer wel mogelijk is,
zijn de deelnemers (de arbeiders)
l^dan verplicht bij te passen, of is
"hierop in andere wijze voorzien?
J. C. W.
In de kolommen hier naast treft
men het antwoord aan van ir.
van Steenis op de vragen, die bij
deze briefschrijvers zijn gerezen.
Wees een heer in 't
radio)-verkeer
Dat is natuurlijk geen redelijke
oplossing voor de ovwlast van
radio-lawaai, als een inzender
schrijft, dat men dan maar watjes
of andere geluiddempers in de
oren moet stoppen. Het typeert
een onwelwillende instelling "tegen
over andermans moeilijkheden.
Overlast van te hard afgestelde
•adio's raakt de geestelijke volks
gezondheid.
Mijn advies: dag in, dag uit tus
sen de onderdelen van het radio
programma een kernachtige oproep
van de omroepers om de radio niet
te hard aan te zetten.
P. S.
Gaarne grijp ik de door de re
dactie geboden gelegenheid aan,
om een aantal vragenstellers col
lectief te beantwoorden. Dat dit
antwoord uiteraard beknopt moet
zijn spijt u waarschijnlijk even zeer
als ons.
A. Maatschappelijke vormen
zijn pas te verwezenlijken op het
moment dat de maatschappij er rijp
voor is. Wij zien dit in de geschie
denis met alle sociale bewegingen
en ook met politieke stromingen.
Dat bepaalde pogingen parallel
met ons streven in het verleden
zijn mislukt, doet daarom nog niets
aan hun waarde af en is ook geen
bewijs, dat deze pogingen altijd
zullen blijven mislukken. In zekere
zin kan men de voorlopers als mar
telaren beschouwen.
Wat men in het leven doet, dient
niet tc worden ingegeven door het
airecte practische nut, maar moet
uitvloeisel zijn van een roeping die
men voelt. De wil en de durf om
deze roeping te volgen zijn een
kwestie van geloof of levensbe
schouwing, waarover niet te dis
cussiëren valt.
De nieuwsgierige mens vraagt
naar 't resultaat, de gelovige mens
alleen naar het doel zonder daarbij
op succes te rekenen.
Bovendien gaan wij veel minder
ver dan b.v. Frederik van Eeden
en Margaretha Meybaum, die le
vensgemeenschappen stichtten,
waarin de gehele gezinnen waren
betrokken, terwijl wij alleen een
werkgemeenschap vormen. Mis
schien ligt in deze minder verre
strekking grotere kans op practi
sche verwerkelijking.
B. Daar de Coöp. Ver. Inge
nieursbureau Van Steenis w.a. geen
aannemersfirma is, maar 'n bouw
en waterbouwkundig adviesbureau,
speelt reservering voor materieel
vrijwel geen rol omdat dit er prac-
tisch niet is. Afschrijvingen op in
strumentarium en inrichting wor
den in de algemene kosten meege-
calculeerd.
C. Het is inderdaad niet zo
moeilijk, om een aantal gelijk ge
zinde medewerkers tc verzamelen,
maar hiermede zou in onze maat
schappij niets nieuws bewezen zijn.
Opzettelijk is in onze vereniging
niet getracht mensen met bijzonder
groot gemeenschapsgevoel aan te
trekken. Er werken mensen in van
de meest uiteenlopende politieke en
godsdienstige overtuigingen.
De mens is product van de fac
toren maatschappelijke instelling
en omstandigheden. De omstandig
heden (een stelsel) kan. men met
cén slag revolutionnair veranderen,
wat hier is geschied, maar daar
mede is voor de maatschappij nog
niets bereikt, als de mensen niet
veranderen (zie Rusland). Het ver
anderen va» de maatschappelijke
instelling duurt daarentegen gene
raties.
D De toekomst zal moeten le
ren of onze bedrijfsvorm ertoe me
dewerkt de normale individualis
tisch ingestelde mens om te vor
men tot een gemeenschapsmens.
Voorlopig verwachten wij daarom
nog geen al te grote resultaten en
zijn van mening, dat, wanneer
daarvan na een jaar of tien iets te
zien zal zijn, dit reeds een grote
winst zal betekenen.
IR. H. J. VAN STEENIS
DOETINCHEM Jan cn Ber
nard Taken vierden te Hengelo
hun tachtigste verjaardag. De bei
de Hengeloërs zijn zeer kras. Dc
één werkt nog altijd in de tuinderij
en de ander in de landbouw.
Hun stadsgenoten hebben nu al
tachtig jaar lang moeite gehad om
de beide broers Taken uit elkaar te
houden.
De symbolic* In dc novelle „De wolf
van Gubblo" van R. L. Brockbercer
(Uitgeverij Ploegsma. Amsterdam i.
door Marianne Philips uitmuntend ver
taald is dezelfde als In alle sprookjes,
waarin dieren een hoofdrol spelen; dc
wolf. rfie na een ontmoctlnc met Sint
Franelscus van een bloeddorstig beest
in een weldoende allemansvriend ver
andert. had een bekeerde schurk kun
nen zijn In dit geval strekt zo echter
verder dan in soortgelijke verhalen
Aanvankelijk tekent Bruckbcrgcr ons
de wolf als* een redc\pos dier. dal rooft
cn verscheurt wanneer het daar lust
in heeft Do tegenstelling tot zijn late
re „menselijke" staat ls daardoor de* te
schriller geworden en 's schrijvers ver
oordeling van de mensen, die het won.
derdicr eenmaal ultgetoverd ten
slotte als een „troep wolven" achterna
zitten, de-s tonbarmhartiger Niette
min 's dit geen cynisch boekje, want
ondanks alles gelooft Bruckbcrgcr bin.
kens het laatste hoofdstuk, in de sou-
vcrcine en almachtige cn nooit volpre
zen Liefde (Godsi Er zijn ln dit in
strak poëtische stlil geschreven verhaal
humoristische trekjes, die aan het brein
van een wanhopige niet zouden ont
spruiten Nee. in „De wolf van Gut>-
bio" lc iemand aan het woord, die ook
zichzelf terdege kent cn z ij n reme
die tegen het kwaad als een moderne
apostel tot dc mensen wil brengen.
Dc bekende kinderschrijver A. D.
Hlldehrand heeft Jonathan Swifts be
kende verhalen „GulHvcr bij de dwer
gen" en „GuLlivcr b|J de reuzen" na
verteld Deze boekjes, uitgegeven door
de Uitgevers-maatschappij A. Rutgers
tc Naardcn. zijn een verademing na dc
rommelige bewerkingen, die men van
deze vertellingen vroeger vaak op de
boeVonmarkt durfdo gooien Hildebrand.
zelf bekwaam verteller, heeft alle moei
te gedaan het wezen van Swifts verha
len geen geweld aan te doen. cn hij ls
daarin wonderwel geslaagd Eón ding
blijkt weer. dat de Gulliver-gcschiedc-
nisscn 1 n wezen geen kinderlectuur
zijn. maar hekelingen van maatschap
pelijke toestanden in de „normale"
mensenwereld. Men leze b.v. maar eens
het gesprek dat Gulliver heeft met de
koning van Brobdlngnag. het reuzen-
land. Ook het aloude verhaal van Rei
naart Ar Vos de Telle rover mei dc ro.
de baard, onderging een nieuwe bewer
king door Hildebrand. Evenals Gulliver
werd het een voor kinderen zeer bege
renswaardig boekje. Wat opvalt, zowel
by Gulliver als bij Reinaart, zijn dc
aardige typografische verzorging en dc
goede tekeningen. W. J. Boer Lcffcf 11-
lnstrccd" .Gulliver". J. F. v d Broccko
„Reinaart".
„Zeg... luister eens" is een alleraar
digst kinderboekje, dat Winnie cn
Moowccn. twee wollige hondjes, „zelf"
vertellen. Alleen.. dc vrouw (M. C v
Pesch) schreef 't op cn dc baas maakte
foto's van de rollebollende broertjes.
En om die foto's schijnt het in dc eer
ste plaats te gaan. want het prima ver
zorgde boekje is uitgegeven door dc
NV. Focus te Bloemendaal, die. als
Winnie en Moween eenmaal uitverteld
zijn, een duidelijke handleiding geeft
voor het fotograferen van- dieren.
Zelfs voor hen, die ..maar" een box
camera hebben. Een boekje dus, waar
aan kleintjes en groten plezier kunnen
beleven.
Dr. J. Alelda Nijland heeft in 1904
een bloemlezing samengesteld om dc
poëzie van Guïdo GoZelle in ruimer
kring bekendheid tc geven. Van deze
bloemlezing is onlangs bij L J. Veen,
Uitg. te Amsterdam een elfde druk ver
schenen. Dit is op zJchzelf al voldoende
aanbeveling voor dit prettige cn han
dige boekje,
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM. Vroeger betekende vacantie voor vele
mensen alleen maar „twee weken niet werken". Maar tegen
woordig willen de meesten ook werkelijk „er uit" z\jn als ze
vacantie hebben. En ze hebben groot gelijk. Maar waar moeten
al die mensen been? Er komen er ieder jaar meer, ook al door
de bevolkingsgroei. Hot is maar
goed, dat we nog wat bos en
hei hebben in Nederland. Maar
hebben wij genoeg „recreatie
gebied"? En kunnen wij dat in
de toekomst behouden?
Deze en enkele andere vra
gen legden wij voor aan mr II.
P. Gorter, de secretaris van de
Vereniging tot behoud van Na
tuurmonumenten in Nederland
te Amsterdam.
Van de bedreigingen van het na
tuurschoon is de landbouw de
oudste, aldus mr Gorter Dan heeft
men natuurlijk de stads-uitbrciding
cn de wegenaanleg maar dc laat
ste tiid kornt het gevaar meer van
het Ministerie van Oorlog.
Wat de landbouw betreft is cr
niet meer die strijd van vroeger
Er is sinds 1948 regelmatig over
leg tussen de Stichting voor dc
Landbouw en dc contactcommissie
voor natuurbescherming. Wii ziin
tot dc conclusie gekomen, dat de
belangen van het natuurschoon cn
de landbouw op vele punten de
zelfde ziin. men denke b.v. maar
aan het vraagstuk van de bodem
erosie.
In de werkloosheidsperiode vóór
de oorlog is er veel te veel ont
gonnen in Nederland, dikwijls
economisch onverantwoord. Men
geeft nu algemeen toe. dat veel ge
bieden beter in hun oorspronkelij
ke staat hadden kunnen bliiven
omdat de slechte grond toch niet
lonend geëxploiteerd kan worden.
Nu is er niet veel te ontginnen
meer overgebleven, hoogstens mis
schien nog iets in de Peel. En bii
de grote landhonger, die ons land
De Nederlander met vacantie tuil
ook wel eens wat anders zien
dan bordjes met „Militair ter
rein - Verboden toegang"
Recreatiegebied is
beperkt
Van de 330.000 km-, die ons
land groot is, bestaat 41% uil
grasland, 28% "it bouwland, 37o
uit tuingrond, 8% uit bos, 8%
uit woeste grond en 12% uit an
der onpccultiveerd gebied (we
gen. huizen, enz.)
Het zal duidelijk zijn dat die
240.000 ha bos en die 240.000
ha woeste grond het recreatie
gebied voor onze tien milliocn
Nederlanders uitmaken. Dit re
creatiegebied wordt rcgelniatio
bedreigd, door de stadsuitbrei
ding en wegenaanleg cn de
laatste tijd vooral door de be-
heefte aan militaire oefen
terreinen.
NJ
met ziin groeiende bevolking heeft,
haalt het niet veel uit of men nu
hier cn daar nog een stukie grond
gaat ontginnen. Dat ziin druppel
tjes op een gloeiende olaat.
Bescherming
Gelukkig ziin er meer dan drie
honderd „beschermde terreinen"
in ons land die vastgesteld ziin bil
de inventarisatie voor het Nationa
le Plan Er wordt een nieuwe liist
samengesteld, dc eigenaren krij
gen bericht als hun grond is aan
gewezen. Werkzaamheden op zo'n
terrein, die het karakter van het
landschap veranderen, moeten door
het Nationale Plan worden goedge
keurd. Overigens is die bescher
ming maar zeer betrekkelijk. De
zen Natuurbescbermines-beschik-
king van April 1940 is in dc prac-
tiik van meer betekenis. Zii be
paalt. dat geen gesubsidieerd cul
tuurtechnisch werk mag worden
uitgevoerd zonder toestemming van
Staatsbosbeheer. Dit is vooral van
belang in verband met de vele
ruilverkavelingen, die aan de cang
of op til ziin in ons land en die op
vele plaatsen het landschap zeer
ingrijpend kunnen wijzigen Be
plantingen verdwijnen of verrij
zen enz. Niet minder dan een mil-
lioen ha Nederlandse grond komt
voor ruilverkaveling in aanmer
king Er is al voor honderdduizen
den ha subsidie aangevraagd. Heel
N.O. Twente is één grote ruilverka
veling.
Legcr-oefeningen
Wat de bedreiging van militaire
zijde betreft geven de natuurbe
schermers toe, dat er oefenterrei
nen moeten zijn, aldus mr. Gorter.
Maar zii maken er bezwaar tegen,
als daarvoor gronden worden ge
bruikt. die nodig zijn voor de be
oefening der wetenschap en voor
de recreatie. Voor de recreatie heb
ben we met onze groeiende bevol
king toch al niet zo heel veel meer
over gehouden. In de tiid vóór de
oorlog, tóen er links en rechts ont
gonnen werd en de natuurbescher
mers zich inspanden en veel geld
uitgaven om de mooiste gebieden
voor het nageslacht te bewaren,
hebben de militairen niet voldoen
de grond gereserveerd voor het
leger. Nu alles weg is ontgonnen
cn practisch alleen nog de natuur
monumenten en andere beschermde
gebieden over ziin. die destiids met
vooruitziende blik in veiligheid zijn
gebracht, wih het leger delen van
die natuurmonumenten voor oefen
terrein hebben. Generaal Kruis
staat op het standpunt „dat men de
paraatheid van het leger niet kan
opofferen aan een paar grasspriet
jes" Prachtige gebieden van dc
Veluwe o.a. tussen Oldebroek on
Epe. lopen gevaar aan de recreatie
onttrokken te worden. Een militair
vliegveld op Doelen bij Arnhem be
tekent bovendien onophoudelijk
ronkende vliegtuigen boven het Na
tionale Park de Hoge Veluwe. De
eisen, die „Oorlog" nu stelt, aldus
mr. Gorter, staan niet in een be
hoorlijke verhouding tot de hoe
veelheid grond, die cr nog over is.
Zo is een onoplosbaar probleem ge
schapen, Maar in ieder geval, als cr
terreinen moeten komen voor mili
taire oefeningen, moeten deze cen
traal aangewezen worden, in over
leg met het Nationale Plan. Nu ge
beurt het nog al tc vaak. dat de
commandant van een bepaald on
derdeel op z'n eigen houtje ergens
de hand legt op een stuk grond.
Natuurmonumenten
Dc Vereniging tot behoud van
Natuurmonumenten, die 20.000 le
den telt. heeft momenteel 13.000 ha
grond in bezit, waarvoor vier mil-
lioen gulden is betaald. Staatsbos
beheer bezit 11.000 ha grond, die tot
natuurreservaat is verklaard. Ver
der ziin er nog de grote gebieden
van de provinciale „Landschappen"
zoals Gelders Landschap. Utrechts
Landschap etc.. terreinen van bij
zondere stichtingen, zoals het Na
tionale Park de Hoge Veluwe en
dc vele particuliere bezittingen,
Idie min of meer als een natuurmo
nument in stand worden gehouden.
Van de particuliere landgoederen
ziin er 320 voor dc leden van dc
vereniging t.b.v. Natuurmonumen
ten toegankelijk.
Het zal nog heel wat striid vra
gen om al deze gebieden in dc toe
komst ongerept als natuurschoon te
bewaren, aldus mr. Gorter. En dat
zal toch nodig ziin. In de eerste
plaats al omdat onze groeiende be
volking steeds om meer recreatie
gebied voor de vrije tiid vraagt en
wij dat gebied toch grotendeels
binnen de grenzen van ons eigen
land moeten vinden.
Advertentie (I.M.)
sinds Ik kracht
cn levenslust
herwonnon hob.
Om Uw krachten lc verhogen cn do
Icvcnslnsl en dc kracht Uwer jeugd
jaren terug tc winnen, neem eenvoudig
2 Pink pillen hij elke maolUjd Dank
zij dc opbouwende eigenschappen van
-liet medische Ijzer der I
Pink Pillen vermeerde f
ren deze dc rode bloed- nt/iChJ
lichaampjes van hef LLC IV
bloed zodanig, dat dc vitaliteit In alle
cellen van liet organisme terugkeert.
Na enkele weken Is Uw uiterlijk veran
derd. Pink pillen apothekers cii drog.
PINK
HuurkwcsUes
rcntezcccls
ouderdomspensioen
Invaliditeitswet
civiele procedures
arbeidswet enz.
ger. Er komt een kostelijk verhaal
in voor van een bezoek aan Rome
en een ontmoeting met Petrus. Het
is alleen al actueel door het Hei
lig Jaar, dat thans in en rond
Rome gevierd wordt.
A F en toe ontdekt men iemand, die beslist niet de kleur heeft van de Maar, wét het ook is: elke bij-
H grauwe alledaagsheid. Kerkelijk en geestelijk gesproken dan. drgge is prediking. Prediking
Iemand, die de moed heeft allereerst mens te zijn en die het vreemde Van dat verborgen Koninkrijk,
avontuur van het wérkelijk christelijk leven aandurft in al zijn conse- de wereld tot een paradijs zal
quenties. Kierkegaard was zo iemand. Hij was geen predikant, deze maken. Van die overwinning op
Deen. Maar hij heeft ivèl gepredikt van het verborgen Koninkrijk. En het leven die met Pasen voorgoed
zo, dat er eigenlijk geen geluid gegeven kan worden, wanneer het om ji- bevochten.
God en dit leven gaat, of het komt van en grijpt terug op Kierkegaard.
e oiji
e ge- f
to- I 1
ikant.
Deze week:
Kaj Munk is óók zulk een
„vreemde eend geweest in de bijt
der christelijke en kerkelijke
zapigheid. Hij was aestheet
neelschrijver, essayist, predikant.
Een man. die buiten alle lijnen T/nrPiwi, tjfZzt
liep. en daardoor juist to_ het grote_ oplage onder ons verspreid. Teven bewfjdt van alle kramp-
in Kerk en Wereld
Dan geeft Kaj Munk, altijd do
minee gebleven in zijn kleine Jut-
landsp Vedersö, consequenties aan
vcor het Evangelie, die wij eigen
lijk niet aandurven. Zo bijvoorbeeld
in de bijdrage in dit boek: „Het
lichaam dezes dpods". Een verhaal
rechte spoor. In zijn land, Dene- „In Gods Waagschaal" en „Troost an„L„;,,
marken, waar de grauwe officiële en Tucht". En dat in een tijd. dat 8 n 5"?
léést
geeft naar de bevrijdende bood-
een avond thuis en weet. dat in
haar huis, een boerderij, een man
is De leider van haar bedrijf. Zij
vecht met zichzelf. Vlees en geest
en traditionele kerkelijkheid hoog- niemand meer preken jc«i c - -
tij vierde, is hij het symbool ge- weinigen ze werkelijk hóren. Het vrouw ^en weduwe Zn veriiaacT
worden van het (kerkelijk) ver- „gehoor" van deze predikant ligt
zet tegen de geest en de praktijk waarschijnlijk ver buiten het
van het nationaal socialisme. Na- doophek of het ruim der kerk!
tuurlijk! Hij kwam prompt op de Wij hebben zijn „Levensherinne-
lijst en zes jaar geleden, op een ringen", en er zal nog meer vol-
Januari-morgen vond men z'n gen. zoals kort geleden de nieu- iechtcn^op^even' on^dood ^Ze
ontzielde lichaam in een tfroge we bundel kwam: „Actuele Ecu- dat hii oD haar wacht fn
sloot. Vermoord door het veem- wigheid". Dit is een verzame- hii L haw Tiid afweet Wit
gericht. dat rechtstreeks staat te- ling opstellen zo men wil. Ge- yd wat moét ze
genover het gericht Gods. schreven voor een Kerstalmanak. wat mag en wat moct ze
Wij zouden van Kaj Munk mis- een dagblad, een jaarboek. Er Ze "houdt hrt nipt «it? Tn hun
schien langzamerhand wel ge- staan enkele toespraken in. Voor bedjes ademen haar kinderen
hoord hebben. Al was het slechts de Deense studenten, die „Deen- Maar hebbcn Eeen vadcr meet
do°r z'n toneelstuk en film „Het se-Ume" neigingen haddem vlak cn 2jj ,st a]1 haar ,even
Woord". na de bezetting, zoals wij „Neder- jevcn maakt.
Maar mogelijk zou deze prediker landse Unie-neigingen hadden. -
in al zijn facetten toch voor ons Wie weten wil, waarom dat hier
verborgen gebleven zijn, indien niets kon en moest worden, moet te hulp. Het enige .moderne aan
Joh. Winkler niet zijn geschriftu- maar eens lezen, waarom Munk hem is, dat hij een Fordje heeft en
ren had verzameld en vertaald- zoiets in Denemarken afwees. Er gauw komt. Maar hij begrijpt er
Twee prekenbundels zijn al in staat een toespraak in tot het lc- niets van. „Je zult het wel aan je
Deze man? En nu?
Ze roept, in de nacht, de dominee
hart hebben, net als jc moeder." Hij
puft gemeenplaatsen, zegt Munk En
hij puft dus terug, na een halfuur
tje. Maar er is geen oplossing. Die
oplossing komt.
In de kamer is de oude bijbel van
haar vader. Ze slaat het boek open
en leest, wat een man gesqhrevcn
heeft, 2000 jaar geleden, die wereld
cn leven kende: Paulus „Ik weet,
dat in dit mijn vlees, dat is mijn
lichaam, geen goed woont Het
goede, dat ik wil, doe ik niet cn
het kwade, dat ik niet wil. ligt mij
bij. Maar ik dank God, die mij de
verlossing gegeven heeft van het
lichaam dezes doods."
Ze buigt zich over het bed van
haar jongste. Knielt neer en bidt
het Onze Vader. Dan gaat ze de
gang op. Ze hóórt de man en ze
weet, dat hij wacht. Ze doet de deur
open en gaat naar binnen
Ziet u dit is dc uiterste con
sequentie van het Evangelie. De
officiële kansel durft haar waar
schijnlijk nooit aan. Maar wat be
tekent het in de vrijheid te staan,
waarmede Christus vrijgemaakt
heeft, «ils men het niet durft, als
traditie en bindingen, buren en ge
rucht, het werkelijke leven terug
dringen naar een substraat van
schijn-christendom. zónder de prak
tijk van het avonturier-zijn?
Kaj Munk was de prediker van
het gevaarlijke leven. Dat is: van
het bijbelse leven.
Overal, waar de veiligheid wordt
gezocht en de nette norm, blijft de
gezapigheid. En de gebondenheid,
die de vrijheid niet kent.
Heeft Munk daórom zoveel le
zers buiten de Kerk, omdat er daar
zijn, die vermoeden, dat het énders
is bedoeld, dan leer en praktijk
veelal aangegeven?
„Actuele Eeuwigheid" door Ka)
Munk, vert, van Joo. Winkler.
Ultg. Daamcn - Den Haag.
I Vraag: Mevr. C. M. v. E.-M. wil
graag iets weten óver het recht op
weduwenrente.
Antwoord: Recht op weduwen-
rente op grond van dc bepalingen
I der Invaliditeitswet is in twee ge-
I vallen aanwezig, n.l. bij het berei
ken van de 60-jarige lc-aftijd of bij
het intreden van blijvende invalidi
teit. In het laatste geval behoeft met
het aanvragen dezer rente dus niet
gewacht te worden tot het 60e jaar.
Geen weduwenrente komt toe aan
de weduwe, die inmiddels is her
trouwd
Vraag: J. B. v. A. Deze vraagt
hoe het beste gehandeld kan worden
bij het regelen van een nalatenschap.
Antwoord: Bij vragen als deze
is het het beste naar een notaris te
gaan, die precies weet wat gedaan
moet worden. Ook ten behoeve van
eventuele successierechten.
V r a a g: J. V. wil graag weten of.
ondanks de gcldsanering, schulden
van 1942, 1943 en 1945 betaald moe
ten worden.
Antwoord: Zeer zeker. Dc gcld
sanering is niet toegepast om schul
den ongedaan te maken. Indien men
echter van mening is dat de in reke
ning gebrachte bedragen te hoog
zijn, dan kan men met de plaatse
lijke Prijzencommissie contact op
nemen, opdat deze commissie kan
nagaan waar hier de waarheid ligt.
Vraag: L. v. d. Z. staat voor het
feit, dat een onderhuurder, ondanks
opzegging, het verhuurde niet wil
vrij geven.
Antwoord: Hier bestaat de mo
gelijkheid om met een rechterlijk
vonnis tot uitzetting te komen. Ech
ter zal, alvorens een dergelijk von
nis wordt uitgesproken, wel nauw-
Advert rut tf I M l
U zult 's morgen» „kiplekker"
uit bed tpringen.
Elke dag moet uw lever een liter gal In
uw Ingewanden doen stromen, andera
verteert uw voedsel niet, het bederft
U raakt verstoot, wordt humeurig en
loom. Neem de plantaardige CARTER'S
LEVERFILLETJES om die liter gal op
te wekken en uw spijsvertering en stoel
gang op natuurlijke wijze te regelen.
Een pluntaurdlg zacht middel, onover
troffen om de gal te doen stromen. Eist
Carter's Levcrplllotje*.
gezet rekening worden gehouden
met de omstandigheden. Heel ge
makkelijk komen uitspraken als
deze niet voor elkaar.
Vraag: B. wij graag weten wat
hij moet doen om ouderdomsuitkc-
ring tc krygen.
Antwoord: Wendt U zich zo
spoedig mogelijk tot de Raad van
Arbeid, met een verzoek om toeken
ning van een nooduitkcring. Indien
het inkomen, zonder steun van de
kinderen, blijft beneden het maxi
mum, dan zal zeer zeker uitkering
worden verstrekt.
Vraag: A. A. stelt eveneens eni
g-a vragen over de nooduitkcring.
Antwoord: In het onderhavige
geval is de maximum inkomens
grens voor het recht op nooduitkc
ring f 1375 per jaar. De voorgenomen
verhoging van de loongrens in bc-
paaldp sociale verzekeringswetten
tot f 4500 per jaar strekt zich niet
uit tot de Noodwet Ouderdomsvoor
ziening.
Vraag: H. K. meent, dat dc prijs
regeling van het waterleidingbedrijf
wellicht niet juist is.
Antwoord: Daargelaten of de
tarieven billijk zijn, zijn dczc in het
onderhavige geval wei iu'st tocgc-
past.
Vraag: B. du P. stelt enige vra
gen omtrent dc berekening van de
rente krachtens de Invaliditeitswet.
Antwoord: Een weduwe, die
rente ingevolge dc Invaliditeitswet
krijgt, ontvangt deze rente tot haar
eventueel volgend huwelijk.
Vraag: D. F. W. wil graag we
ten of pachtgronden ook onder de
komende huurverhoging volt.
Antwoord: Dit is niet het ge
val Het landelijke onroerend goed.
waarvoor het Pachtbesluit geldt,
valt builen de voorgestelde wettelij
ke regeling. Deze regeling toch be
oogt de huurprijzen te rog Jen. waar
bij onder begrip „huur" wordt ver
staan hetgeen daaromtrent wordt ge
zegd in het Burgerlijk Wetboek.
Vraag: Mej. C. H. stelt vragen
omtrent hulp aan familieleden.
Antwoord: Men kan verplicht
worden hulp te verlenen in de op
gaande en naergaandc lijn, hetgeen
dus betekent, dat men wettelijk niet
verplicht kan worden tot hulp aan
hen, die buiten deze lijn liggen. Of
men daartoe moreel verplicht is. is
een zaak. welke een ieder voor zich
zelf moet uitmaken.
