0**SFL
Een vader-vlieger laat
de wereld zien
dochter
zijn
r
MOEILIJKHEDEN?
Wij geven raad
Mntsnémlf
Binnenkort honderdste (en laatste)
Niwin-troep naar Indonesië
Ja, dit is het grote leven
voor Avyola
THOMAS GARRIGUE MASARYK
f 1850 - 7Maart -1950
)JIU0SB
Om Uw krachten te\crhogcn cn de
levenslust cn de kracht Uwer Jeugd
jaren terug te winnen, neem eenvoudig
2 Pink pillen bij elke maaltijd. Dank
zij de opbouwende eigenschappen van
het medische ijzer der ■rTTÉTJTl
Tink Pillen vermeerde- EÉhMhtS
ren deze dc rode bloed- oillCAJ
lichaampjes van het Hl LLC Iw
bloed zodanig, dat dc vitaliteit in alle
cellen van het organisme terugkeert.
Na enkele weken is Uw uiterlijk veran
derd. Pink pillen apothekers en drog.
Dinsdag 7 Maart 1950
17 F e b r u a r i. De maan is ondergegaan, veel wolken verduisterden alle sterren en
namen ook alle lichtjes van de mensenwereld weg. Die heet hieronder tijdelijk Italië. Als we
tenminste de radio kunnen geloven, zijn we de Alpen over. We vliegen door al dit zwart op
Rome aan. Voor ons is dat de eerste stop op weg naar Indonesië. Voor de oude Jood en zijn
vrouw tussen de passagiers is het de laatste stop voor Palestina. In het schemerlicht van
de cabine heb ik de jonge blonde haren van de stewardess lang naast hun twee witte hoofden
over veel papieren gebogen gezien; over zo'n knoedeltje oude en nieuwe papieren als mensen
tegenwoordig vaak met zich mee door de wereld dragen in de mening, dat het houvast
geeft. Die twee werden dus geboren in Polen (1878 en 1879); verder komen ze achtereen
volgens uit Berlijn, uit een kamp en nog een kamp en nog een kamp, dan uit Oostenrijk, dan
uit Nederland en nu zijn ze er bijna. Ze zijn
met hun tweeën begonnen (18991, ze waren
met hun vijven in 1910, ze waren met hun
vijftienen in 1933, de oudste kleindochter had
nu net zo oud als Avyola "kunnen zijndaar is
nog een gekreukt portretje op een wit Ber-
lijns vachtje van. Nu zijn ze weer met hun
tweeënnog met hun tweeënhet is allemaal
- heel verkeerd gegaan. Mijn stewardess no
teert dus zorgvuldig: 2 passagiers voor Rome,
2 stuks bagage, transiet en doorgeboekt naar
Haifa.
20 Februari. Aan de tempels in
Baalbek voor hun Romeinse Goden hebben de
bezetters van Syrië acht generaties van
Syriërs laten werkenheden zeventien eeuwen
later moet ik met mijn stewardess in Damas
cus een vliegtuig overslaan en eet ik met haar
onder de laatste vijf overeind staande zuilen
,van de jupitertempel sandwiches met kaas.
Het is lente, heerlijk warm in de
zon en windstil in de vruchtbare
vlakte onder de nog dik besneeuwde
bergen van de Libanon. De jonge
Arabier, die ons hierheen gebracht
heeft, vertelt honderd uit over dit
kleurige stuk wereld. Hij studeerde
in Cairo en is vol van de cultuur
geschiedenis van Syrië, die hij schrij
ven wil, hij is vrolijk, hij is geestig,
hij heeft met Bedouinen geleefd n
weet de wonderlijkste verhalen uit
deze bergen en woestijnen. Avyola
.luistert, Ja, ja, dit is het grote leven;
ze heeft zelf nog niet veel van deze
landen gezien^ bekent ze alleen uit
de verte en uit de lucht, Beyrouth en
Haifa.
„Haifa?", roept onze'gids. Dan zit
er plotseling een heel andere Arabier
met ons op de oude stenen alsof
een wilde priester van de Baalstem-
pel vanonder deze Romeinse fur la-
.menten bezit van hem genomen
heeft. Zijn zwarte ogen glinsteren,
zijn slanke handen bewegen nerveus
als hij van de volgende oorlog tegen
Israël spreekt. Dan zal alles anders
gaan dan de vorige keer. Nu zal
Syrië de leiding nemen. De wapenen
en vliegtuigen komen al binnen. Hij
wil vrijwilliger worden, hij wil Jo
den doden waar en wie hij kan. We
ten wij soms niet van het lot van
de Arabische vluchtelingen? Van hot
moorden in Arabische dorpen? Vrou
wen en kleine kinderen wil hij óók
doden; zouden wij soms een jonge
alang in het gras sparen omdat die
jong was? Zijn broer woonde in Jafla
alles is hem ontnomenZijn
r,woorden zijn flitsend fel geworden;
hij is alleen maar haat. Een kwartier
.^au TH.v.KBiiimimiBBiin.mr: cnsiir.iinuirn
Voortgezette cursus in
mensenkennis
„Ik vind alle mensen lie/." heeft m'n dochter Avyola
gezegd, op de avond van haar vijfde verjaardag na
het bezoek tevreden temidden van de cadeautjes ge
zeten. Een heel redelijk inzicht. Ik heb daar toen enige
tijd over nagedacht en gevonden, dat er genoeg waar- irrorrr v
heid in stak om ontslag te nemen uit de militaire A. XIRULY
dienst; het leek mij onzin om op lieve mensen bommen
te gooien of er met bajonetten of wat dan ook van die aard in te prikken. Vijftien
jaar later leek dat mij nog onzin, ook toen Avyola, het afgetrokken Duitse leger na-
ogende en van de universele liefheid niet meer zo zeker, twijfelend gevraagd heeft:
„Zeg. die mensen...?" Nu zo gaat het met het ieugdidealismemen moet dat elke vijf
tien jaar toetsen aan de feiten, die men cr bijgeleerd heeft. „Wat nu?" heeft ze gevraagd.
Het antwoord was gemakkelijk te geven.
„Reizen en rondkijken; stewardess bij de K.L.M. worden," heb ik aangeraden. Goed
dan. Na een opleiding tot dit vak is de hele wereld voor haar opengezet; de hele wereld,
op, nu ja, Zuid-Amerika na dan vanwege jnaar een 3 voor Spaans En na een jaar
oefenen op de buurtverkeer-passagiers voor Londen of Stockholm of zelfs Teheran zijn
we, op nader onderzoek naar de mensen, de echte grote wereld ingevlogen.
«sy
Hilversum houdt zijn
marinekamp
HILVERSUM Het staat thans
vast, dat de marinestaf de matrozen-
opleiding naar Vlissingen wenst
over te brengen. Dit betekent ech
ter geenszins, dat het marinekamp
uit Hilversum zal verdwijnen. Vlis
singen heeft wel getracht de gehele
opleiding tot zich te trekken, maar
hiertegen is krachtig geageerd en
deze „strijd" is door Hilversum ge
wonnen. Het marinekamp aldaar
zal zelfs worden uitgebreid.
Amerikaans Senator wil
een ontwapenings
conferentie
WASHINGTON. Dc Dcmocra-
tische Senator Millard Tydings uit
Maryland heeft de Amerikaanse
Senaat dringend verzocht, de V N.
te verzoeken een wereldconferen
tie voor ontwapening bijeen te roe
pen. Meer dan 20 Senatoren hebben
reeds gezegd, dat zij het voorstel
steunen.
HOME Aan het einde van deze
maand zal Italië een vriendschaps
verdrag" met Turkiie sluiten. Het
verdrag geliikt op verdragen tussen
Italië en vele andere landen voor
het tot stand brengen van diploma
tieke betrekkingen.
HuarkTrertlM
rentezeer!»
oaderdomspenrtoen
Invaliditeitswet
civiele procedures
arbeidswet ens-
Vraag; A. B. stelt
gen over de aftrek van
ten van verwerving.
Antwoord; Ingevolge art. 15
van de Wet op dc Inkomstenbelas
ting worden de kosten van verwer
ving ingevolge art. 14 van genoem
de wet als uitgegeven beschouwd,
zodra zij:
le. betaald of verrekend zijn, dan
wel
2e. door de belastingplichtige ter
beschikking zijn gesteld, of
3e. rentedragend geworden zijn-
Bij speculatie worden bovenbe
doelde kosten beschouwd als te
zijn uitgegeven op het ogenblik,
waarop de speculatie is voltooid.
Wel mag ingevolge art. 27a het be
drag van de kosten van verwer
ving voor de gezamenlijke inkom
sten uit dienstbetrekking, indien
het minder is dan honderd gulden,
tot dat bedrag worden verhoogd
(Dit artikel geldt met ingang van
het belastingjaar 1946).
Vraag: W. B., die met echtge
note al op jaren is, ziet bezwaren
tegen komende inwoning.
Antwoord: Wanneer de ge
zondheidstoestand van één der
echtgenoten een bezwaar zou kun
nen vormen tegen nieuwe inwo
ning, is het goed contact op te ne-
Advertentie (l.M.)
L TANDPASTA .f en voor witte tanden!
Artisten verrichten hun heilzame werk
onder zeer grote moeilijkheden
maakt, dat haast ieder mens op
iedere plek de overtuiging gekregen
heeft, ver van het geluk te wonen.
Maar voor Avyola is het rlog nieuw.
„Pakistan zegt de man- „Han
del dood. alles dood. In Lahore heb
ben de Hindoe? alle Mohammedanen
bijeengedreven en ze zUn gaan
schieten mun vrouw en mijn eni
ge zoon waren daar bij. De Hin
does
Met een van onmachtige haat en
verachting vertrokken oude mond
buigt hy zich weer over onze blote
voeten.
Is liet elders beter?
later zit hij weer te schudden /an
het lachen als hij van een vorige
vlicgtuigbemanning vertelt, waar
mee hij een Bedouinenkamp bezocht.
De emir van de stam bood die K.L
M.'ers koffie aan in zijn tent en zij
boden hem daarop bij het afscheid
niet zonder nadruk een Amerikaan
se ballpointpen van een kwart dol
lar ten geschenke. Toen nodigde die
emir hen nog in een andere tent en
daarin stonden toen rijn twee nieuwe
Cadillac's en zijn Buick.
Maar de stewardess is er. in die
Jupitertempel cn na Rome. wat na
denkend op geworden en niet hele
maal zo goedlachs meer om deze
,*nens uit Arabië als 's ochtends
vroeg.
.22 Februari. Er loopt een
heel goede likdoornsnijder door Pa
kistan; ik kende hem daar al, toen
het er nog Brits-Indië heette We
zijn 's nachts om vier uur in Karachi
geland, om vijf uur gaan slapen, om
tien uur opgestaan. In de warme
ochtendzon drinken we thee. elk met
een uitgestoken blote voet naar de
ze heelmeester; er zit iets aange
naam romantisch in het toereiken
van eksterogen aan vriendelijke
oude voorzichtige Mohammedanen
Ineens echter licht hij het hoofd op
cn vraagt:
„Waarheen bent u onderweg?"
H „Naar Djakarta".
9 „Kan ik niet mee? Neem mij maar
mee", zegt hy, „waar dan ook naar
toe".
„Het is daar niet zo goed", zeg ik.
„Beter dan hier", zegt hij.
i Ik heb dit gesprek al wel honderd
keer en meer gevoerd, in Enschede
en Rio en Montreal en München en
overal, want we hebben met ons
vliegen en velerlei ander vernuft de
•Vereld nu al zo afstandsloos ge-
Progressieve zege
in Griekenland
ATHENE. De progressieve
Nationale Centrumpartij (Natio
nale Politieke Unie), een coalitie
van vooruitstrevende dissidente li
beralen, die wordt geleid door oud
premier Piastiras, heeft voor zo
ver aan de hand van officieuze cij
fers kan worden vastgesteld de
Griekse verkiezingen gewonnen.
Zij verwierf 376.000 stemmen. De
Populisten van ex-premier Tsalda-
ris behaalden 330.000 stemmen, de
liberalen onder ex-premier Sopho
cles Venizelt^ 300.000, de democrati
sche socialisten van ex-premier Pa-
'pandreou 270.000 en de linkse de
mocratische coalitie van de voor
malige minister van financiën Svo-
los 160.000.
Naar schatting heeft 85% van het
jjttiezerscorps gestemd.
„Morgen zijn we bij de Hindoes",
zeg ik tegen mijn stewardess in het
Nederlands
„Daar hoef ik dan al niet meer te
luisteren. Hetzelfde maar omge
keerd. Ik weet er, geloof ik. nu al
alles van", zegt die ontdekkingsrei-
zigster van een en twintig.
Middag van gesprekken
25 Februari Djakarta. „Het
wordt hier straks gewoon de Hoekse-
en Kabeljauwse twisten; ik zal wei
zorgen, dat ik geen Floris de Vijfde
word", heeft de eerste Hollander,
die we spraken, gezegd: daarom zal
hij met ons mee terug naar het zo
veilige Europa vliegen. Nu lopen we
's ochtends door de stad. Van twisten
echter geen spoor. De man. die twin
tig jaren op Java gevlogen heeft,
ziet hetzelfde als het meisje, dat er
voor de eerste keer is: vriendelijke,
bedrijvige, goedlachse mensen, die
druk met hun handeltjes, bedrijfjes
of hun was bezig zijn Hebben deze
mensen ons hun vrijheid afgedwon
gen'' Nergens kijkt cr ons een ge-
z.cht smalend of haatdragend of
tartend op aan. Alles lijkt een vrien
delijke rustige gaifg te gaan maat
ook komen we langs een groot auto
park en het station van Tandjong
Priok en een ongetwijfeld eens on
berispelijk electrisch emplacement,
waar de roest en het verval een ver
re van onduidelijke taal spreken.
De middag is een middag van ge
sprekken. Met de Indonesische ju
rist. die ons vertelt, hoe een Neder
lands officier op Celebes in opstan
dige kampongs de vrouwen dwong
om honderd in hun ogen mede
schuldige mannen aan ie wijzen oin
er dan van zo'n honderdtal tien
neer te schieten. Met de Hollandse
vrouw, die op midden-Java door ae
Indonesiërs de ene Europese of half-
Europese vrouw na de andere zag
afmaken. Met de Hollander, die be
toogde, dat ook de meest bezielde
en goed willende Indonesiërs met
de hun overgedragen Staat toch ner
gens zouden komen, omdat nu een
maal geen mens ver komt. die een
auto overgedragen krijgt zonder re
servewiel. crick, benzine, onderdelen
en les in 't rijden of onderhouden
Met de baas van de suikerfabriek in
de Oosthoek, die zei. dat zijn bedrijf
weer op gang aan 't komen was
dank zij 't feit, dat de bevolking zoet
gehouden werd met de communisti
sche leer. dat de kapitalisten in staat
gesteld moesten worden om er nog
een paar jaar veel geld en moeite in
te steken, zodat dan later een goed
lopend modern bedrijf onteigend
zou kunnen worden. Wat beduusd
van dit alles liepen we voor 't eten
nog maar eens de Molenvliet langs
„Het Recht van de Sterken is 't On
recht der Vlerken", stond er op een
bord. maar dat bleek alleen uit een
campagne voor Veilig Verkeer te
stammen.
In de avond zitten we in de tuin
van 't hotel iets te drinken voor In-
De vlieger-schrijver A. Viruly
met zijn dochter Avyola, die als
stewardess haar eerste Indone-
siëvlucht met papa maakte.
vJ
donesische guldens, waarvan er op
straat al zestig voor een Engels pond
en vijf en twintig voor een dollar
werden aangeboden. Een bejaarde
Nederlandse zakenman heeft mijn
dochter orchideeën gebracht ter ere
van haar eerste reis door de Grote
Mensen Wereld.
„Zie je", zegt hy, „ik wens ze hier
alle succes; dat verdienen ze ook.
want er is veel goede wil. Maar ik
geloof niet, dat ze het zullen krij
gen; ik verwacht veel ruzie en veel
honger. Waarom zou het hier in In
donesië nu zonder Westerse organi
satie beter gaan dan het ooit in
China gegaan is? Maar wie weet? ik
ben ver over de zestig en dan ge
looft een mens niet gauw meer in
iets nieuws. Overigens: het geeft
toch niet meer. De militairen zullen
het in de wereld wel winnen van
ons. handelsmensen, 'n H-bom en
dan nog een en dan nog een paar.
en dan komt het er niets meer op
aan waarin wie dan ook ooit geloofd
of niet geloofd heeft, 't Is mij wél.
Ik heb mijn hele leven hier op Java
nu voor niets gewerkt: het enige,
wat ik heb. is de satisfactie, dat ik
dank zij die bommen denkelijk zelf
nog zal kunnen zien, hoe de wereld
geschiedenis afloopt. Dat doet me
plezier want ik heb er vroeger,
toen ik in Velp woonde, altijd het
land aan gehad om in Arnhem by
een toneelvoorstelling voor het eind
van het stuk weg te moeten gaan
om miin laatste tram te halen". Hij
lacht. Het is niet het soort lach. dat
bij een luisterend meisje en bij jon
ge. witte orchideeën past.
Einde eerste les
4 Maart We komen d'r aan.
De cabine met onze veertig passa
giers, bijna allemaal Hollandse moe
ders met heel kleine blonde kinde
ren die van Java teruggezonden wer
den. is al vervuld met het soort
blije opstand en bedwongen ontroe
ring. dat me van twintig jaren
thuisvliegen over Maas en Merwede
vertrouwd geworden is. De reis is
om. De telegrafist heeft het laatste
telegram aan een achtergebleven
man op Java aangenomen en uitge-
seind. Avyola heeft het laatste kop
je babvpao klontjesyrij geroerd.
Daar komt de Westeinaer Plas al.
Nu staat die stewardess achter mijn
stuurstoel, terwijl we. 500 voet in de
minuut, omlaae steken naar 't aan
schuivend Schiphol.
„Landincsklappen zestig graden
uit!" zeg ik. en dan:
„Nu, wat vind je nu van de we
reld en de lieve mensen na je eer
ste reis?"
„Lieve0" Ik vind ze haast allemaal
een beetje zielig en treurig", zegt
Avyola. ,.'t Is haast gek. dat ik me
zelf niet zo voel".
„Drie en twintig honderd vijftig
toeren!zeg ik. Hebben we druk op
de remmen? Ja, zestienhonderd
pond Wat zei ze deze keer0 zielig
en treurig? nu ja ook dat inzicht
zal voorbij gaan: over nog eens vijf
tien jaar moeten we m&ar weer ver
der praten als God wil.
.Wielen uit!"
Dan tikt de Constellation ran op
baan 32 en is een Eerste les van een
Voortgezette Cursus in Mensenken
nis beëindigd.
(Eigen bericht)
DEN HAAG. Wanneer binnenkort het honderdste gezelschap artisten
voor de Niwin naar Indonesië vertrekt, zal dit tevens het laatste zijn dat
de op hun repatriëring w achtende militairen gaat vermaken. De Niwin-
artistcn zullen In Indonië blijven zo lang er nog Nederlandse soldaten
daar zijn. In totaal heeft de Nlwin tot dusver 467 mensen uitgezonden,
waarvan verschillende twee of drie maal de grote reis hebben gemaakt.
Van hen z(jn helaas elf tydens de tournees omgekomen. De terugkerende
gezelschappen komen meestal met de troepenschepen mee, om ook aan
boord nog voor verstrooiing te zorgen. Wegens hun gemakkelijke ver
plaatsbaarheid zijn voornamelijk klein kunstgezelschapjes uitgestuurd,
in totaal 58, aangevuld door tien amusementsorkesten van gemiddeld
zeven man. Vele solisten, trio's en kwartetten brachten er klassieke en
seml-klassieke recitals. Het Concertgebouw-trio is er geweest, evenals
het Rocntgcn-kwartet. Zes toneelgezelschappen zyn er opgetroden. Tartuffe
is er In de barre hitte gespeeld In fluwelen pakken met kanten chabots.
Zes mensen hebben lezingen gehouden.
Ook de burgers zijn niet verge
ten Bij het regeringsjubileum is
met groot succes een spel van Han
Hoekstra opgevoerd en de kinde
ren van de burgers zijn vermaakt
met kindervoorstellingen o.a. van
Adri van Oorschot.
In het algemeen kan men zeg
gen, dat de artisten een zwaar le
ven hebben gehad. Niet alleen
reisden zij iedere dag, soms in vrij
wel onbereisbare streken, maar zij
bouwden ook hun eigen toneel op,
sleepten hun eigen bed en klam
boe alsmede vaak een piano mee
cn deelden alle moeilijkheden van
de militairen in de rimboe. Het
zwaarste vonden de meesten het
„napraten". Honderden keren
moesten zij na afloop van hun
werk overal hetzelfde vertollen. Zij
vervulden de taak van de min-
streels der middeleeuwen.
Deze uitzendingen hebben enorm
veel geld gekost, dat echter grif
door de Nederlanders thuis is op
gebracht. De Niwin is een belang
rijke werkgeefster: in de eerste
helft van 1950 wordt ruim ton
aan salarissen voor de artisten uit
betaald.
Gekke dingen 'erden meege
maakt. Daan Hooikaas trad eens
d in een theater, waarvan de di
recteur hem verzocht geen mee-
zing-liedjes te geven, want dan
kon het balcon wel eens naar be
neden komen. Ook een variété-ge
zelschap deed wonderlijke ervarin
gen op.
Een avond beleefde men eerst
het vreemde schouwspel, dat alle
militairen met stoelen en divans de
cantine binnenkwamen. Vervol
gens rende tijdens de voorstelling
een troep apen over het dak. Daar
na kletterde een tropische regen
bui op de zinken dakbedekking,
waardoor niemand zich meer ver
staanbaar kon maken. Het licht
ging drie keer wegens een defect
uit en tenslotte zakte een acrobaat
met zijn „houten been" door het
moest worden uitge-
toneel
zaagd.
„Op handen gedragen"
Al het materiaal dat overzee is
gezonden komt met de laatste afde
lingen terug. Een speciale commis
sie zal een bestemming geven aan
wat er nog bruikbaar is. Maar het
materiaal Js intensief en onder
moeilijke omstandigheden gebruikt.
Veel moois zal het dus niet zyn,
wat in het vaderland terugkomt.
Dit prachtige werk van de Niwin
is in Nederland georganiseerd door
mevr. Zalsman. Dick van Gelder en
Frans Muriloff. De proefvoorstel-
lingen werden in Den Haag bijge
woond dooor militairen, die stem
biljetten moest invullen, en door
deskundigen.
Op deze wiize werd beslist wie
uitgezonden zou worden. Iedere
tekst werd gekeurd door aalmoeze
niers cn legerpredikanten.
Nu loopt het werk af. Na het
honderdste gezelschap heeft het
eeen zin meer om nog mensen te
sturen. Er reizen thans veertien
gezelschappen op Java en Sumatra
voor de 59.000 man die er nog zit
ten.
enige vra- i men met de dokter en deze een
i zgn. kos- schriftelijke verklaring te vragen.
Dat attest zal dan het Gemeente
lijk Huisvestingsbureau moeten
worden getoond, dat, wanneer
dc gezondheidstoestand werkelijk
slecht is. zeer zeker bij de aanwij
zing van nieuwe mede-bewoners
daarmede rekening zal houden.
Vraag: R. H. is medebewoner
en ondervindt de moeilijkheid, dat
de hoofdbewoner een bepaald per
soon, die bij dc medebewoner op
bezoek komt, niet wil toelaten.
Antwoord: Wanneer hier
mcdebeAvoning is verkregen op on-
dershandse wijze, dan kan de
hoofdbewoner bezwaar maken te
gen bepaalde visite. Anders wordt
het, wanneer het een officieel toe
gewezen gedeelte van een huis is,
dan heeft in het algemeen de
hoofdbewoner hier geen stem in
het kapitel. Nu moet men zaken
als deze werkelijk niet te hoog op
blazen cn er/wellicht een politie-
kwestie van maken. Men komt dan
van het ene tot het andere, jaagt
elkaar op kosten en het eind van
het liedje is dikwerf toch, dat men
noodgedwongen moet blijven sa
menwonen. Hier moet toch wel een
bevredigende oplossing te vinden
zijn, want cr zijn werkelijk wel
zwaardere kwesties in de wereld.
Vraag: S. S. wil iets weten
over de aftrek voor kinderen tot 21
jaar.
Antwoord: Ingevolge art. 6
van de Wet op de Personele Belas
ting wordt het bedrag der belas
ting verminderd in verband met
het getal eigen kinderen, dat op de
lste Juni van het belastingjaar dc
volle ouderdom van 20 jaar nog
niet heeft bereikt.
Vraag: L. W. stelt een vraag
over het samengaan van het heffen
van loon- cn inkomstenbelasting.
Antwoord: Indien man en
vrouw samen werken moet er al-
tyd inkomstenbelasting worden be
taald. Van het bruto-loon mag min
stens 100,worden afgetrokken
voor verwervingskosten. Over het
loon, verminderd met genoemde
kosten, wordt dc inkomstenbelas
ting berekend. Van het aldus ver
kregen bedrag wordt de reeds be
taalde loonbelasting afgetrokken.
Vraag: A. v. d. M. Deze -wil
graag weten of een weduwe, die
rentetrekster is, haar rente behoudt
wanneer zij hertrouwt.
Antwoord: Indien een we
duwe een huwelijk aangaat, houdt
zy op rentetrekster te zijn. Zij ont
vangt echter als afkoopsom een be
drag ineens van tweemaal haar
joarrente. De Rijksverzekerings
bank moet voor de betaalbaarstel
ling zorgdragen.
Vraag: W. K. heeft bepaalde
moeilijkheden, welke voortvloeien
uit verschillende huwelijken.
Antwoord: Wanneer men in
verband met verschillende omstan
digheden huwelijksvoorwaarden
wil opmaken, moet men over cn
weer geen mondelinge afspraken
maken, voordat men de zaak aan
een notaris heeft voorgelegd; voor
al wanneer er sprake is van opvoe
ding van kinderen uit een vorig
huwelijk zou men volkomen te
goeder trouw mondeling een af
spraak maken welke niet gedekt
kan worden door de wet.
Advertentie (LM.)
sinds Ik kracht
cn levonslutt
herwonnen heb.
Auriol op bezoek in de
Britse hoofdstad
LONDEN Over een afstand
van 120 km van Dover tot Londen,
wapperen de Franse kleuren ter
verwelkoming van president Au
riol. die heden een driedaags be- i parochiegeestelijken, vallen niet
zoek aan Londen brengt. De Britse 1 onder het decreet dat hoofdzakelijk
hoofdstad is met vlaggen en bloe- betrekking heeft op de eigendom
men getooid. I men'der Poolse bisschoppen.
Polen besluit tot
secularisatie
WARSCHAU De Poolse Na-
tionale Vergadering heeft unaniem
een regeringsdecreet tot secularisa
tie van alle landgoederen der kerk.
die groter dan 125 ha zijn goedge
keurd. Kleinere landgoederen, van
VANDAAG een eeuw geleden werd in het Moravische dorpje Hodonin
een jongen geboren, wiens naam zou gaan over geheel dc wereld en
die voorbestemd was om groot en geëerd te worden in de ogen van alle
mensen. Zijn vader, koetsier voor een grootgrondbezitter, heeft er geen
weet van gehad. Die verdiende een on-
belegde boterham voor zijn gezin en zich
zelf en bevond zich nog In de positie van
een halve slaaf. Het paste hem niet voor
zijn jongen een grote toekomst te dromen
cn hij zal al blij zijn geweest toen Thomas
want zo heette de zoon van de Mora
vische koetsier Masaryk als smidsleer
ling een beetje tot de gezinsinkomsten
ging bijdragen. Maar Thomas zelf was
ongewoon leergierig. Hij verslond wat hij
aan boeken in handen kon krijgen en
vond smeden heel wat minder boeiend
dan lezen. Zijn vader zal er het hoofd
wel over hebben geschud en zich in een
netelig parket hebben gevoeld toen Tho
mas kwam vragen of hy niet „doorleren"
mocht. Masaryk, de koetsier, kon op die
vraag geen eigen antwoord geven. In zijn
levensstijl past geen studerende zoon eh
zeker kon van iets zó ongewoons niets
komen als niet de „heer" voor wie Masaryk reed, zijn hoge toestemming
gaf. De oude Masaryk zal wel met zijn pet hebben staan draaien toen hij
eenmaal de stoute schoenen had aangetrokken en het vérstrekkende ver
zoek aan zijn heer voorlegde. Het mócht. En in 1305 telt het Brünnse gym
nasium een nieuwe Moravische leerling: Thomas Masaryk, zoon van een
koetsier uit Hodonin.
.J
De nieuwe lee.'ling is een no. 1.
Zijn onbegrensde belangstelling
omvat vrijwel alle terreinen van
wetenschap. Vooral maatschappij
geschiedenis, strafrecht, wijsbe
geerte, trekken hem. Als het gym
nasium zijn deuren achter hem
sluit gaat hij studeren in Leipzig
en in Wenen. Zijn omstandighe
den dwongen hem tot de doodeen
voudige leefwijze die hij levens
lang in acht zal nemen. Lesgevend
verdient hij zijn studentengeld.
Maar het wordt met het jaar dui
delijker hoezeer studie aan hem
wél is besteed. Als hij 28 is trouwt
hij een Amerikaans meisje: Char
lotte Garrigue, zelf geheel passend
bij _ijn nobele aard. en een diep-
gelukkig huwelijk geeft 45 jaar
lang achtergrond en zin aan zijn
persoonlijk leven Nauwelijks een
jaar getrouwd, in 1879. wordt hij
privaat-docent aan de Weense Uni
versiteit in de filosofie. Zijn eerste
publicaties beginnen te verschij
nen. Weldra zal hij de grondslagen
leggen voor een prachtig boek over
de wijsgerige grondslagen van het
Marxisme. Zijn naam krijgt een
klank. Op Tsjechische, Slowaakse
en Moravische studenten heeft hij
een magnetische invloed.
Langzaam maar zeker ontwik
kelt zich' naast zijn wetenschappe
lijke zyn nationale zin. Zijn volk
wordt geringeloord doot de Do-
nau-dubbelmonarchie, maar bij al
le critiek blijft Massaryk in de be
ginjaren loyaal. Eerst wanneer in
1908 hij is dan al 11 jaar ge
woon hoogleraar tijdens het
hoogverraadproces van Agram de
Oostenrijkse regering zich aan een
hele reeks vervalsingen en valshe
den te buiten gaat, breekt er iets
in hem Masseryks karakter kent
eerlijkheid als een van zijn sterk
ste eigenschappen. „De waarheid
overwint" is zijn levensspreuk.
Voortaan zal hij geen geloof meer
hebben in de hoogheid van het
Oostenrijk? gezag. Zijn stem in de
Weense Rijksraad, waarin hij
wordt opgenomen, gaat meer en
meet* critisch klinken en als in
1914 OostenrijkHongarije aan
DuitSb kant voor Pan-Germaanse
idealen vechten gaat. is Masaryk's
keus niet moeilijk: hij wijkt uit en
stalt zich op aan de zijde der ge
allieerden.
Met hem strijdt weldra één van
zijn begaafdste leerlingen Edvard
Benesj.
Ook Stefanik, de Slowaak, die la
ter bij een vliegongeluk op weg
naar zijn eindelijk vrijgeworden
land de dood vinden zal. Er worden
publicaties ondernomen om de we
reld een zuiver beeld van de Tsje-
choslowaakse vrijheidsstrijd te ge
ven; besprekingen met de gealli
eerde regeringen dwingen Masa
ryk tot reizen en trekken maar het
succes is groot: tegen het eind van
de eerste wereldoorlog is de onaf
hankelijkheid van Tsjechoslowa-
kije een geallieerd programpunt
geworden en als eindelijk in het
bos van Compiègne de wapenstil
stand wordt gesloten verrijst aan'
het firmament der staten de Tsje-
choslowaakse republiek als onaf
hankelijk land. Thomas Garrigue
Masaryk hy heeft de naam van
zijn vrouw aan de zijne toege
voegd is dan 68 jaar en achter
hem ligt een gróót leven. Aller
wegen wordt zijn naam met ere ge
noemd: de zoon van een Moravi
sche koetsier heeft wereldfaam
verworven.
Maar dit is geenszins het einde.
Masaryk zelf heeft aan het einde
van de oorlog aan een terugkeer
naar een professorale leerstoel ge
dacht. Maar zijn volk koos hem als
eerste President van de nieuwe
Republiek cn achttien jaar lang,
tot op zijn 86ste jaar is hij dc lei
der van zijn volk gebleven. De
Fresident-Bevrijder noemde men
hem, zoals zijn leerling cn opvol
ger, Benesj, de President-Bouwer
werd geheten. Gedragen door die
pe rechtvaardigheidszin, door een
menselijkheid die onuitputtelijk
scheen en een wijsheid die zeld
zaam is werkte hij aan de opbouw
van de staat die hij zelf mee in het
leven had geroepen. In 1936 trad
hij af. Een jaar later op 14 Sep
tember 1937 vroeg in de morgen,
op 87-jarige leeftijd, gaf hij dc
geest.
Thomas Garrigue Masaryk heeft
geen weet gehad van München,
nqch van de tweede wereldoorlog,
noch van de vertrapping van zijn
democratie tot een despotische
volksdemocratie onder opperlei-
ding van Moskou. Dat alles is hem
bespaard gebleven. Zijn enige
zoon, Jan, ambassadeur van Tsjc-
choslowakije in Londen en laatste
lijk Minister van Buitenlandse Za
ken, heeft het alles gezien. H*! is
uit het raam van het paleis Czer-
nih gesprongen. En ook Benesj
heeft de vernietiging van Masa
ryk's levenswerk moeten aan
schouwen. Hij is als een gebroken
man gestorven. Vandaag herdenkt
een wereld dat het 100 jaar is ge
leden dat in Hodonin een koet
siersgezin met een zoon werd ver
rijkt. Op 7 Maart 1950 zal heel de
wereld spreken over Thomas Gar
rigue Masaryk, lichtend voorbeeld
voor allen, die villen strijden in
de gelederen van waarheid en
recht, van democratie en mense
lijke waardigheid. Maar in zijn
eigen land zal alle herdenking in
stille binnenkamers geschieden.
Want op het Wenceslausplein,
waar 32 jaar geleden Thomas Ma
saryk zijn tnomphalc intocht deed,
dreunen de laarzen van de com
munistische politie
