Per tram dwars door België met een hongerige maag
Trekhondenprobleem is h kwaad
maar géén schandaal
MOEILIJKHEDEN?
Wij geven raad
Gepensionneerden krijgen
jaarlijk se toeslag
Colonel Blake
NOG 2000 VAN
DE 60.000
Dinsdag 20 Juni 1950
5
Haurkweiti»
rentezeeels
ouderdomspensioen
Invaliditeitswet
civiele procedure»
arbeidswet enz.
Vraag: D. J. B. stelt een vraag
over het interen van een kapitaaltje
in verband met een eventuele uitke
ring ingevolge de Noodwet Ouder
domsvoorziening.
Antwoord: De grootte van het
toegestane gedeelte, dat mag worden
ingeteerd, is sterk afhankelijk van
allerlei factoren, die moeilijk in een
beknopt antwoord kunnen worden
samengevat. Dg Raad van Arbeid zal
in elk geval graag nauwkeurige in
lichtingen verstrekken. Om toch te
laten zien hoe in een dergelijk geval
gehandeld wordt, laten wij hier de
berekening volgen, zoals deze in het
onderhavige geval zal worden toege
past.
De maximum .nooduitkering voor
ongehuwden, wonende in een ge
meente der 4e klasse, bedraagt
f 456,Het inkomen ad f 624,
wordt eerst naar beneden afgerond
op een veelvoud van 50.dus op
f 600,Hiervan wordt de helft, of
f 300,—, van de maximum- uitkering
afgetrokken. Er resteert dan nog
156.—.
Nu mag dit restant plus het gehele
inkomen niet meer bedragen dan
f 725,d i. de inkomensgrens voor
ongehuwden, wonende in een ge
meente der 4e klasse. In dit geval
wordt de inkomensgrens met 55,
overschreden (f 156,plus f 624,
is f 730,—). Deze f 55,worden daar
om afgetrokken van het restant ad
f 156,Dan blijft dus nog een be
drag over van f 101,—.
Dit wordt naar boven afgerond op
een veelvoud van f 12.—, derhalve
op f 103,zijnde het bedrag der
nooduitkering. welke thans genoten
wordt. Bij de wet van 26 Maart 1949
werden de nooduitkeringen verhoogd
met een tijdelijke bijslag, ingaande 1
November 1948. De tijdelijke bijslag
bedraagt f 2,50 per maand voor ge
huwden en f 1,50 per maand voor on
gehuwden.
Met ingang van 1 Jan. 1.1. onder
gingen de nooduitkeringen plus de
tijdelijke bijslagen een verhoging van
5 pCt., met een minimum van f 2,—
per maand voor gehuwden, en van
1,per maand voor ongehuwden.
Vraag: J. de W. is één van de
velen, die in twijfel zijn over ver-
I hoging van huur bij inwoning.
I Antwoord: De huiseigenaar
mag de huurprijs verhogen wanneer
de huurder een gedeelte van het huis,
al dan niet gemeubileerd, aan ande
ren heeft verhuurd. Deze verhogin
gen wegens medc-inwoning bedra
gen voor 1 mede-inwoner 5 pCtvoor
2: 10 pCt., voor 3 of 4: 15 pCt.. voor
5 of 6: 20 pCt. en voor 7 of meer
mede-inwoners: 30 pCt. Wanneer
zich onder de mede-inwoners fami
lieleden van de huurder bevinden,
mag voor het berekenen van het per
centage één inwonend familielid niet
worden meegeteld.
Vraag: M. M. K. wil iets weten
over verhoging van sociale renten.
Antwoord: In tegenstelling tot
uitkeringen bij andere sociale ver
zekeringswetten zijn de renten inge
volge de Ouderdomswet 1919 niet met
een toeslag verhoogd. Dientengevolge
wordt krachtens deze wet slechts die
rente betaalbaar gesteld, welke werd
overeengekomen bij het sluiten der
verzekering en werd vastgelegd in
de toelatingsbeslissing.
Vraag: W. S. wil iets weten over
de loonbelastinggroep voor een we
duwnaar zonder minderjarige kinde
ren.
Antwoord: Indien men 5 jaar
gehuwd Is geweest, wordt men ge
acht te behoren tot loonbelasting-
groep II. Dit is dezelfde groep als die
voor gehuwden zonder kinderen. Is
men evenwel minder dan 5 jaar ge
huwd geweest, dan wordt men inge
deeld in groep I en gelijkgesteld met
een ongehuwde.
Vraag: J. K. is niet tevreden
over een opvatting van de Schade
Enquête Commissie.
Antwoord: Het uitgangspunt
van de schaderegeling is het schep
pen van de mogelijkheid om het be
zit" te herstellen, dat sociaal voor be
langhebbende gewenst is, dan wel
voor het economisch herstel van ons
land nodig. In de wet is verder be
paald, dat. de voorlopige bijdrage,
welke reeds vroeger aan hen, die
schade hebben geleden, was toege
kend, slechts werd uitgekeerd aan
erfgenamen in de rechte lijn en aan
de echtgenoot of echtgenote De aan
vullende bijdrage, welke thans wordt
verleend, valt eenmaal onder de mo
gelijkheid van vererving.
Salvotore Giuliano. Cicilie's ban
dietenkoning. die tot nu toe hele
politielegcrs te slim af is geweest,
zal nu eindelijk door dc recht
bank in het stadje Viterbo wor
den berecht in zijn afwezig
heid. Van zijn schuilplaats in de
bergen uit heeft Giuliano 'n ver
dediging naar de rechters ge
stuurd, waarin hij zegt, dat de
met zorg
moord op 12 mensen, die hij bij
Palermo pleegde, een onge
lukje was. Zijn machinegeweer
ging „bij toeval" af! Maar al is
Giuliano er dan niet bij, 27 van
zijn volgelingen, die eveneens
zullen terechtstaan, bevinden
zich in handen van de politie.
die naar de kettingen op de
foto laten zien de gangsters
bewaakt.
DEN HAAG. Eindelijk is dan de reeds zo dikwijls toegezegde rege
ling voor de toeslag op de pensioenen der ambtenaren in kannen en krui
ken. Het wetsontwerp, dat het wetsontwerp in zake een toeslag op de pen
sioenen. dat onder dc critiek der Tweede Kamer Is bezweken, zal ver
vangen brengt over de gehele Unie een toeslag van 90 per jaar voor de
burgerlijke, militaire en spoorwegambtenaren, die vallen onder dc toe-
slagwet 1948. Zy". die daaronder niet vallen, krijgen een toeslag van 50
per jaar. Deze toeslag wordt beschouwd als een tegemoetkoming In dc
nadelige gevolgen der devaluatie.
De veertig gulden, welke de ge
pensionneerden. vallende onder de
toeslagwet daarenboven ontvangen,
moet gezien worden als de vcrwer-
lijking van het indertijd door dc
heer Van Sleen ingediende amende
ment, dat een glijdende schaal be
vatte voor de toeslag op pensioenen,
welke in de plaats moest komen van
de door de Regering voorgestelde
onbevredigende regeling, waarvan
alleen een klein getal tussen 1920
en 1922 gepensionneerden zou pro
fiteren.
De door de heer Van Sleen voor
gestelde oplossing was vrij ingewik
keld, zodat voor iedere toeslag be
rekeningen nodig waren. De Rege
ring heeft deze eenvoudiger weg
van een toeslag over de gehele linie
mede gekozen, omdat de uitkering
dan kan geschieden korte tijd na de
aanneming van het wetsontwerp.
Tegelijkertijd wordt voorgesteld
een kindertoelage toe te kennen ten
behoeve van gepensionnec,rde amb
tenaren, die nog kinderen beneden
de 16 jaar te hunnen laste hebben.
Voor de eerste drie kinderen wordt
132 per kind per jaar toegekend,
terwijl dit bedrag van het vierde
kind af 162 per jaar bedraagt.
De bijzondere toeslag zal 12.3
millioen per jaar vergen en de kin
dertoelage 3.750.000
Het totaal bedrag aan pensioenen
van oud-ambtenaren der Overheid
inclusief de pensioenen voor oud
militairen en het spoorwegpersoneel
dat vóór de toeslagwet 1943 rond
180 millioen beliep, en na inwer
kingtreding dezer wet tot circa
220 millioen is gestegen, zal bij
aanneming der thans ingediende
wetsontwerpen 236 millioen be
dragen. Het totaal aantal gepen
sionneerden. dat onder dg eerstge
noemde bijzondere toeslagregeling
valt. beloopt rond 147.000.
Een hond is geen trek
dier. Dat is hft begin en het
einde van het trekhonden-
vraagstuk, dat de laatste
weken opnieuw dc aan
dacht heeft getrokken,
doordat de dierenbescher
mers zich tot regering en
parlement hebben gewend
met het verzoek, het ge
bruik van honden als trek
dieren totaal'te verbieden.
In dertig jaar tijds is het
aantal trekhonden van
60.000 afgenomen tot nog
maar iets meer dan 2000.
Zou men dat restje niet ook
kunnen missen?
Vooral de vreemdelingen,
die Nederland in steeds
grotere mate hoopt aan te
trekken, ergeren zich groen
en blauw als zij op hun
tochten door ons land kar
ren eii bakfietsen tegenko
men, die door honden wor
den getrokken. Nederland
is in dit opzicht nog een
tikje achterlijk. Bijna overal elders
in de beschaafde wereld is het ver
boden honden te laten trekken.
Hier mag het nog. Weliswaar
legt de Trekhondenwet van 1910
tal van beperkingen op, maar het
kwaad bestaat nog en met de be
perkingen wordt nog Wel eens. door
gebrek aan voldoende controle
mogelijkheden, de hand gelicht.
Het trekhondcnprobleem is een
kwaad, schreven, wij. Het is echter
geen schandaal meer. Daarover zijn,
naar ons bleek, voor- en tegenstan
ders het wel eens. Mede door de
jaarlijkse verplichte keuringen,
waarbij een nummerbewijs wordt
uitgereikt, komen ergelijke gevallen
van verwaarlozing en mishandeling
bijna niet meer voor. De honden
•hebben het in het algemeen niet
kwaad, eigenbelang van de eigenaar
waarborgt over het algemeen een
goede verzorging, de dieren gaan
graag met hun baas op stap. En
toch moet er nu maar gauw een
einde aan gemaakt worden, want
de hond is geen trekdier.
„Maar hoe moet het dan met mijn
bedrijf?" vraagt de eigenaar van de
trekhond. We hebben met enkele
neringdoenden die een hond gebrui
ken gepraat. We zijn daarvoor naar
Zwijndrecht gegaan, waar men nog
ongeveer 15 honden in dienst heeft
De inspecteur van de Anti-Trek-
hondenbond, oud-rechercheur D.
van den Burg, zelf hoofdbestuurslid
van de Bond van Politie-ambtena-
ren in Nederland tot Bescherming
van Dieren, wijst ons de weg. In de
straten van het stadje komen wit ze
overal tegen: een soort handkar
met handelswaar er op en een hond
in een tuigje tussen de wielen er
onder.
We blijven eens op een afstandje
kijken naar de kar van groenteman
Los. Op zijn wagen een stapel
groentekistjes, een 300 kg misschien.
Hij heeft hart voor zijn dier, want
als hij verder gaat trekt hij eerst
zelf dc wagen aan en als deze een
maal rijdt kan de hond er onder
het gemakkelijk verder trekken.
De heer v d. Burg, die hier regel
matig keurt, kent eigenaar en dier.
Zij maken een gemoedelijk praatje.
Los vertelt verontwaardigd, dat
iemand hem gisteren toeriep
„schaam jij je niet om met die
warmte een hond te laten trekken!"
„Hoe moet het dan anders?" vraagt
Los ons. „Moet ik dan trekken?" Hij
stelt de kwestie echter naar onze
mening verkeerd. Is er geen andere
oplossing? onderzoeken wij. Er is
«:cn dier. dat voor het trekken de
juiste bouw heeft: het paard. Ja,
de groenteman heeft wel aan een
paard gedacht. Als het gebruik van
.een hond verboden wordt, zal hij
een paard moeten aanschaffen. Dat
heeft ook vele voordelen. Nu moet
Een pony-paardje
is sterker en niet
veel duurder
IVAR trekt petro
leum en zakken ko
len door de straten. In
het verleden waren
zijn lasten zo zwaar,
dat zijn achterpoten
doorzakten, maar nu
past zijn baas beter
op. (Foto boven).
IN ZWIJNDRECHT
ziet men behalve
trekhonden tientallen
Shetlandsc pony's
door dc straten rij
den. Deze dieren zijn
wel geschikt om te
trekken. Een oplos
sing voor het trek-
hondenprobleem?
hij af en toe terug naar huis, om
nieuwe voorraad te halen. Als hij
een paard heeft, kan hij alles in
één keer meenemen. Het kost meer.
in aanschaffing en onderhoud. Dc
verschillen zijn echter niet zo groot
en wij krijgen de overtuiging, dat
deze zakenman niet in zijn brood
geschaad wordt, als hem verboden
wordt een hond te gebruiken.
En zo is het eigenlijk overal. In
Zwijndrecht viel ons iets merkwaar
digs op. Overal in het stadje vindt
men wagens, met een miniatuur-
paardje er voor. een Shetlandse
ponny. Ook de bakker heeft voor
.zijn gewone bakkerswagen zo'n
grappig, kwiek dier lopen. Ligt hier
de oplossing voor het vraagstuk?
De kolenboer Bakker kijkt ernstig
als wij deze mogelijkheid met hem
bepraten. Zijn hónd Ivar, een enor
me kolos en een kolos van louter
goedheid, is maar net door de keu
ring van verleden jaar gekomen.
•Zijn achterbenen zijn doorgezakt,
een gevolg van het trekken van te
zwaro lasten. Boze tongen hebben
ons verteld, dat het dier soms meer
dan 1000 kg moet trekken. De heer
v. d. Burg wijst ons echter op het
grote nut van de keuringen: Bakker
heeft zijn les geleerd en het dier
minder zwaar belast. De „koehak-
kigheid" is niet erger geworden
Ivar heeft zijn baas 110gekost
en dat was niet duur, want een
goede trekhond, die bijzonder zwaar
.moet zijn om aan de wettelijke
eisen te voldoen, kost gemiddeld
150. En Ivar lust heel wat, hij is
een echte Hollcbollegijs, waar wel
voor vijf gulden per week voer in
gaat. En een paardje of een paard
voor de kolenwagen of de kar met
petroleum, waarmede Bakker ook
de stad afrijdt? Bakker gelooft niet.
dat het zo heel veel verschil zal
maken. Maar hoe komt hij aan het
geld voor de aanschaffing?
Wij hebben de overtuiging uit al
deze gesprekken gekregen, dat het.
in ieder geval in de steden, voor
namelijk daar om gaat. Men zal bij
Robert Vogeler komt
misschien vrij
WASHINGTON. De Ameri-
kaanse zakenman Robert Vogeler,
die op 21 Februari door het Volks
gerechtshof te Boedapest wegens
Vspionnage en economische sabota
ge" tot 15 jaar dwangarbeid werd
veroordeeld, zal, naar men in
Washington hoopt, binnen een
week op vrije voeten komen. Ame-
'ikaanse autoriteiten onderhande
len reeds enige tijd met Hongaarse
functionarissen over een vrijlating
van Vogeler. Deze onderhandelin-
?en zouden thans in een vet gevor
derd stadium verkeren.
Het is nog niet bekend of de
Brit Edgar Sanders, die in hetzelf
de proces en op gelijke gronden tot
13 jaar gevangenisstraf werd ver
oordeeld, eveneens vrij zal komen.
Pok df Britse regering poogt haar
Onderdaan uit zijn gevangenschap
|te doen ontslaan.
Toneeltentoonstelling
in Amsterdam
I AMSTERDAM In het Interna-
[honaal Cultureel Centrum is giste-
Iren de tentoonstelling „Fleur en
geur van Nederlands toneel in oude
en nieuwe tijd" geopend. Op deze
expositie wordt voornamelijk de
aandacht gevestigd op de verschil
len In de decorbouw tussen vroeger
en nu De tentoonstelling duurt tot
Juli a.s.
II
MIJN gids was student aan de
Leuvense Universiteit en 'n ge-
noegelijk reiskameraad. Om zowat
negen uuT namen wij afscheid van
de gastvrije schoolmeester en togen
naar de rivier, waar een klein roei
bootje met een zwaar behaarde
roeier lag tc wachten. Wij tuurden
dc overkant af. Pas op. daar gaat een
patrouille. Even wegduiken in het
huisje van de veerman. Na ccn klein
half uur lijkt de kust veilig en wij
plopperen naar de overkant, klau
teren tegen het talud op. ik ben
in België. Door een prachtige avond,
maar onder een betrekkende lucht,
wandelen wij een kilometer of vijf;
dan komen wij het eerste Belgische
dorpje, Maaseyck. binnen, waar wij
ons. met de weinige franken die
mijn geleider heeft, te goed doen
aan een maaltijd in het enige hotel
letje. Helaas maar ook: gelukkig,
want het is een teken van de nade
rende invasie was diezelfde
avond het station Dicst, waarlangs
wjj moesten passeren, door dc R A.ff
platgegooid, en aan ons stationne
tje werd ons dus prompt meege
deeld, dat er van een mijnwerkers-
trein geen sprake zou wezen. Daar
het intussen was gaan onweren en
gietregenen zijn wij doornat m het
hotel teruggekeerd, waar wij tegen
onderpand van dc fiets van mijn ge
leider een kamer kregen, om de vol
gende morgen per tram onze reis
voort te zetten
Gij kent de Belgische trams? Zo
niet, ga naar België en haal Uw
schade in. Een Belgische tram is een
rijdende sociëteit, die bovendien gie
ren. fluiten, gillen en rookgordijnen
verwekken kan. Zij wordt voortge
zeuld door een vierkant ijzeren blok
met een kort pijpje er bovenop, en
waarin een Zwarte Piet aan allerlei
handles staat te sjorren. Soms rijdt
zij niet. maar doorgaans wel. Zij ver
oorzaakt doorlopend de innigste ver
broederingen tussen de mensen, wijl
zij hen onophoudelijk doorelkaar en
tegenelkaar aan schudt Voorts
wordt er met voorliefde van gebruik
gemaakt door de ecnvoudigen, dio
doorgaans ook de gezelligsten zijn
Ik heb het recht te zeggen, dat ik
spreek uit grote, uit rijke ervaring
Want ik heb tcnslote op deze reis
gans Belgic doorgetramd, van Bree
naar Beringen, van Bermgen naai
Diest o nee. dat deden we per
vrachtauto van Diest naar Leu
ven, van Leuven naar Brussel, van
Brussel naar Enghien. van Enghicn
naar Gastaux, van Gastaux naai
Mons, van Mons naar Quivrain.
Iedere afstand in een andere tram,
iedere tram bemand met andcro
mensen, maai niet één keer hiet
vervelende mensen. Mijn reiskame
raad Sjef Lcjéune roep ik tot getui
ge: hebbén wij die morgen van de
25ste April een verkwikkende reis
gehad, ja of neen? Probeer maat
niet om je figuur te redden, want ik
zie je en, erger, ik hoor jc nog mee
doen in dat vrijwillig dubbelman-
nenkwartet van mijnwerkers, toen
't uitbundig begon te zingen: „Wan
neer je piano kunt spelen, heb je al
tijd succes bij de vrouw", en ik er
ken dat ik zelf gecapituleerd heb en
ben gaan mcejammeren toen dat af
grijselijke. drama op de proppen
kwam, waarvan het refrein luidde:
Mijn vader ken Ik niet
Mijn moeder udl mij niet
En sterven kan ifc niet
'k Ben nog zo jong....
Wij hebben het later op de dag,
toen wij in de kou en de regen en
bijna zonder franken van de ene
tram op de andere stonden te wach
ten elkaar nog maar eens toegezon
gen. „En sterven kan ik niet, k ben
nog zo jong" Maar honger hebben
wij die dag gehad! Want mijn gelei
der wist niet hoeveel frankskes hij
voor de trams in petto houden moest
en daarom werd hij zo gierig als
Harpagon. Toen wij eindelijk in
Leuven waren en er bij vrienden
geld hadden gepoft heb ik hem erop
attent gemaakt dat hij mij nodeloos
de hele dag zonder eten had gelaten
want toen had hij nog wel vijftig
franken in zijn zak. Hij vond het
niet eens erg. en wij hebben ons dus
maar weer verbroederd en zijn
per electrische tram, want in de
treinen controleerde de Gestapo
naar Brussel getogen, waar wij aan
wijzing hadden voor een boulevard-
café: daar zou ik mijn Franse „pas-
seur" vinden. Het klopte „als een
ouwe Ford", gelijk een van mijn
vrienden pleegt te zeggen Michel,
in werkelijkheid Edmund Chait,
houthandelaar uit Rotterdamdik.
groot, goedgemutst, maar zonder
hoed, onttroggelde mij mijn identi
teit en gaf mij een nieuwe: ik werd
de apotheker Joseph Marcel Dugard,
wonende aan de Boulevard du Ma-
réchal te Toulouse, geboren in Cas-
scl, nee niet het Duitse, maar het
Noord-Franse, en ik was na een be
zoek aan mijn kinderen op terugweg
naar mijn pillendoosjes. Die avond
legde de apotheker Dugard het moe
de hoofd neer in een Brussels hotel
letje. De ochtend tevoren was hij
uit Amsterdam vertrokken, maar nu
al leek dat lang, lang geleden. Toen
hij de volgende morgen w?s opge
staan en naar de ontbijtzaal dren
telde viel in de gang zijn oog op
twee paar hoge zwarte laarzen met
prachtig gepoetste beenkappen.
Blijkbaar had hij naast een paar
vertegenwoordigers van het Herren
volk geslapen
De dagen van de „Etoile du Nord"
waren in het voorjaar van 1944 lang
voorbij. Wel liepen er nog treinen
van Brussel naar Parijs, maar ze wa
ren schaars en er werd hevig gecon
troleerd Bovendien moesten de rei
zigers er aan de Belgisch-Franse
grens uit om er behalve de Franse
douane ook de Duitse Gestapo te
passeren. Menige Nederlander heeft
dat kunststukje uitgehaald, gewa
pend met valse papieren... van de
Gestapo, vermeldende dat zij zelf tot
die Illustere instelling behoorden en
„für Dicnstzwecke" naar Parijs
moesten. De regelaars van mijn reis
evenwel vonden het risico te groot.
Een paar dagen tevoren was er
iemand gepakt en sindsdien moest
op scherpere controle worden gere
kend, Wel kon ik een uitmonstering
als arbeider krijgen, maar ook dat
leek mijn gidsen niet veilig genoeg.
Na een dag overleggen in Brussel
werd dus uitgemaakt dat ik de
Frans-Belgische grens al even clan
destien over moest als ik het de Ne
derlands-Belgische had gedaan. Ge
lukkig behoefde ik niet nog een
nacht in een hotel te zijn. want
Hugo, een der vrienden van mijn
Belgische geleider, die ik in Leuven
had leren kennen cn die nu „in
battledress door zijn oude strijdto
neel rondwaart, Hugo had een ka
mer in Brussel cn ik kreeg er do
sleutel van. Dat was wel zo rustig
als verblijven in een hotel, waar elk
ogenblik iemand van dc Gestapo een
razzia in zijn hoofd kon halen. Met
AMSTERDAM-LONDEN in 55 dagen
dat al lag ik al achter mijn „time
table", want in Nederland hadden
vrienden mij bezworen dat ik in
hoogstens vijf dagen in Barcelona
zou arriverenOp de derde dag
na mijn vertrek had ik het nog niet
verder dan Brussel gestuurd, en
toen de electrische tram naar Eng
hien zich 's morgens vroeg in bewe
ging zette wist ik althans dit éne ze
ker: het zou een langere reis worden
dan mij voorspeld was en dan ik
gehoopt had. Maar ook die dag
scheen de voorjaarszon, en Michel
was zijn gezelschap overwaard. Hij
had al tijden lang in dc Franse or
ganisatie meegedaan, sprak Frans als
Nederlands, en zat boordevol met 'n
humor en een welgeiputstheid, die
ons zeer te stade zijn gekomen.
Wij hobbelden door de Zuidelijke
streken van België, stapten van de
ene tram in de andere, cn kwamen
tcnslote aan m Mons Vandaar ging
het naar Quivrain en daar kwam de
eerste tegenvaller: de tramlijn was
versperd door een pas gevallen bom
en we moesten verder lopen. Michel
zou Michel niet zijn als hij geen
kans had gezien ons in een minimaal
klein vrachtautootje te wurmen,
waarin al drie mensen, plus een on
waarschijnlijke hoeveelheid bagage
waren opgepropt, en waarin ik min
of meer in een knoop toch nog rede
lijk paste. Helaas, dat ding moest na
een kilometer of drie een andere
kant uit dan wij, maar nadat we
weer een paar kilometer te voet
hadden afgelegd verscheen er een
wagen met zuurstofcylinders aan de
horizon, cn wij mochten er bovenop
gaan liggen, tol in het grensdorp
waar wij ons geluk zouden beproe
ven. Michel had overal zijn onder
grondse relaties. Nauwelijks waren
wij het dorpje ingestovend of hij
werd al aangeschoten door 'n vrien
delijk man. die zeer veel met de
gendarmerie bleek te doen te heb
ben en die ons meenam naar zijn
kraakheldere huis. Daar bleek Michel
zelf de nodice persoonsverwisseling
te moeten ondergaan en buitendien
had de apotheker Dugard geen duim
of vingerafdruk op zijn cartc
d'identité, een onregelmatigheid die
met behulp van Michel's vriend in
vlot tempo werd verholpen. Wij ont
deden ons verder van onze Belgische
franken, en toen ging het op de
grens af. Die grens was netjes ver
sperd. Dwars over de grote weg,
wij zagen het in de verte, was een
tolboom en daar stonden ze, de Hit-
Ierknechten. „Had je soms gedacht
dat die lui ons er met een beleefde
buiging door zullen laten?", vroeg ik
Michel. Nee. dat had hij niet. want
hij boegseerde mij een smal zij
straatje in, dat weldra ophield
straatje te zijn en ontaardde in een
pad door de weiden, waarop wij en
kele lieden tegenkwamen, die, ge
heel ongevraagd, vertelden dat „alles
in orde" was. Zij kwamen namelijk
zelf van Frankrijk marcheren, met
kinderwagens vol smokkelwaar, en
hadden het trucje uitgehaald dat wij
eveneens zouden vertonen: klimmen
over een met prikkeldraad grondig
versperd bruggetje. Het doet jc hart
goed, te bemerken dat er een stille
solidariteit is tussen allo illegale
werkers, de smokkelaars incluis. Wij
groetten dc passanten als waren zij
onze dierbaarste verwanten, en vlak
voor het bruggetje kwam er nog een
aanzetten, die ons vrolijk „bon
voyage" en „passez seulement" toe
riep. Dat heben wij dan ook gedaan.
Gewapend met het koffertje ben ik
achter Michel aan over de draden,
deels over. deels buiten langs de
brug geklommen cn zo liepen wij
even later op Franse bodem. Wij
waren niet zo gek ver van Valen
ciennes cn ons plan was, te proberen
nog dezelfde avond een trein naar
Parijs op te diepen. Dat wil zeggen:
eerst hebben wij een drankje op de
goede afloop gedronken bij Mada
me X, die aan deze kant van de
grens de, kluis voor Michel hield-
Hij had er Frans geld liggen en nog
andere nuttige dingen, hij scheen er
iedereen tc kennen, met uitzonde
ring van „monsieur le chef" van de
Gestapo, die op een splinternieuwe
fiets door de straat paradeerde. Ik
heb de vent er eens op aangekeken,
en gedacht aan de „gründllche" or
ganisatie. waaraan zo menige reizi-
?,erJn u ie tijd tcn offer is gevallen.
Ik dacht aan een van mijn trouwe
vrienden uit de ondergrondse strijd.
Sieg Vas Dias, wiens Moeder ik later
in Londen, zouontmoeten en die ik
heb mogen troosten over het bitter
verlies van ha^r zoon, die zich held-
de afschaffing van de trekhonden
een ruime overgangstermijn in acht
moeten nemen, een paar jaar, waar
in dc eigenaar kan sparfen voor an
dere tractie. De Anti-Trekhonden
Bond stelt een jaar voor, maar men
neemt graag genoegen met twee of
drie jaar. vertelde ons dc secreta
resse, mevrouw C. Quarles van Uf-
fordvan Ermel Seherer. En, nu
ja, wc mogen het eigenlijk niet zeg
gen, want daar schuilt gevaar in,
maar als het nu helemaal moet, dan
is er wellicht hier of daar nog wel
eens een voorschotje tc vinden voor
een paard of 'een motortje.
Wij hebben eens geïnformeerd
naar dc prijzen van trekpaarden op
het ogenblik. Zij zijn veel duurder
dan voor dc oorlog, maar een ponny
is wel tc krijgen voor 3 a 400 gul
den en een paard* voor 5 a 600 en
deze dieren gaan meestal veel lan
ger mee darueen hond,
Een belangrijke factor is echter,
dat zelfs dit vaak niet podig is. In
de grote, steden als Amsterdam en
Den Haag zijn geen trekhonden en
niemand mist ze. Wie in die steden
de melkboeren met hun zware
melkwagens door de straten ziet
sjouwen, heeft behalve het begrip
voor het zware werk dat deze men
sen moeten verrichten ook de over
tuiging gekregen, dat als het hier
zonder hond of paard kan, dat ook
elders gaat.
Ook een proef van het leger in de
eerste wereldoorlog, toen men hon
den voor de mitrnilleurkarren pro
beerde. is er volledig op mislukt.
V.-artsenijkunde wijzen daar allen
zonder onderscheid op.
Veel zou al bereikt zijn, zegt me
vrouw Quarles van Ufford. als de
minimum borstbreedte, die thans 14
cm is, verhoogd zou worden tot 16
cm. Ingewijden geloven, dat bij deze
eis 80 van de nu nog bestaande
trekhonden zouden afvallen en het
kwaad dan vrijwel al beteugeld zou
zijn,
De open brieven die de bonden
aan de overheid gestuurd hebben,
zijn bij de regering in behandeling
genomen. Een ambtenaar op binnen
landse zaken, die wij om inlichtin
gen vroegen, kon ons op dit moment
nog niets verder zeggen. Er moeten
adviezen worden ingewonnen en de
kwestie moet worden bekeken. Als
wij met deze ambtenaar echter van
de formele zijde afstappen, blijkt hij
er als mens alles voor tc voelen om
met een geschikte overgangstermijn
de trekhonden af te schaffen. Hoe
moet dat dan echter met die boeren,
die met behulp van honden de melk
bussen van het land naar de grote
weg brengen? piekert hij.
Ja, hoe moet dat? vroegen wij op
onze beurt aan mevrouw Quarles
van Ufford. Deze geeft toe, dat voor
dat karweitje, twee keer per dag en
dan meestal met wagentjes die op
rubber banden rijden, dc trekhond
uitstekende diensten bewijst. Maar
naar haar mening zijn zij daarvoor
beslist niet onmisbaar- En zij bewijst
dat uit het ongerijmde: elders in de
wereld gaat het er ook zonder. In
Engeland, in Oostenrijk, in de Scan
dinavische landen, en om dichter bij
huis te blijven: in Zeeland gebruikt
men nergens meer honden daarvoor
cn eigenlijk helemaal vrijwel niet
meer.
Het kan zonder. Daar is iedereen
het wel over eens, ook de bezitter
van een trekhond, die bereid is er
redelijk over na te denken. In Mei
1943 werden in Drachten van de 56
honden 49 afgekeurd. En de zeven
die overbleven zijn er nu nog zeven.
En van dc overige 49 voormalige be
zitters is niemand in moeilijkheden
gekomen. De snelle vermindering in
de laatste jaren tot ruim 2000 is een
verder bewijs, dat afschaffing thans
mogelijk is.
En als het dus mogelijk is, moet
het ook gebeuren. Hier wordt van
de mensen afhankelijke dieren on
nodig leed berokkend. De trekhond
op dc Nederlandse wegen is behalve
een gevaar voor het moderne ver
keer een ergernis voor landgenoot
en vreemdeling. Ook hierin mag Ne
derland niet bij het buitenland ach
terblijven. Een beroep op de rege
ring om dit anachronisme op te rui
men verdient ieders steun. Wij heb
ben symptomen ontdekt, waaruit
blijkt dat de belangstelling van vele
kamerleden is gewekt. De regering
heeft aandacht voor de zaak. De te
kenen zijn gunstig. De trekhond
moet verdwijnen-
haftij gedragen heeft tot in zijn
laatste ogenblik, toen hij stond voor
het Duitse vuurpeloton: Vas Dias.
die reeds via Parijs Dijon had be
reikt op weg naar Zwitserland en
die toen plotseling in een val van de
Gestapoowas beland. Dc armen van
Himmler reikten tot in, ja tot over
de Pyreneeën.
(Wordt vervolgd)
