Halvering schoolgelden voor
middelgrote inkomens
Lustrum
Sprong over de Pyreneeën, vier jaar na de 10e Mei
MOEILIJKHEDEN?
Wij geven raad
Vertrokken
Niet alle stoffelijke resten van in
Duitsland omgekomenen naar huis
Kosten privé-gebruik auto's
Mod U eens
hóren
op een derde geschat
ZO-polder-dijk komt
boven water
Drieduizend (van 30.000)genoeg,
zegt Den Haag
Woensdag 28 Juni 1950
5
DEN HAAG. Het ligt in het voornemen der regering het verlaagde
tarief van de inkomsten- en loonbelasting per 1 Januari 1951 te doen in
gaan. Het inkomen, beneden hetwelk voor werknemers met de het fine
van loonbelasting zal worden volstaan, zal worden verhoogd van 4000.—
tot 5.000.In verband met klachten over de grote sprongen in het tarief
van de loonbelasting, worden de tariefklasscn tot bij een Inkomen van
5 010.— gehalveerd. In het wetsontwerp, dat thans bij de Tweede Kamer
aanhangig is. wordt een nieuw artikel Ingelast, dat betrekking neeft op
bet privégebruik van personenauto's. Indien dergelijke voertuigen voor
particuliere doeleinden worden aangewend hetgeen zo nodig door de
Inspecteur dient te worden aangetoond wordt gerekend, dat de privé-
uitgaven tenminste een derde van de totale autokosten bedragen. In de
Memorie van Antwoord, waaraan wy dit ontlenen, deelt de regering mede.
dat zij om budgetaire redenen niet tot een verdere verlaging van de in
komsten- en loonbelasting kan overgaan. Om sociale cn economische re
denen kan zü evenmin een verdere verschuiving van direct© naar ver
bruiksbelastingen verantwoorden.
Spoedig regelingen
voor unificatie
omzetbelasting
De regering heeft nagegaan of een
verlichting van lasten kan worden
bereikt, welke tevens doeltreffend is
voor wat betreft de opvoeding en
intellectuele vorming van de kin
deren. Haar conclusie is, dat een
belangrijke verlaging van de school
gelden voor nlle geledingen van het
onderwijs gewenst is. In de toekomst
zullen slechts de meest draagkrach-
tigen belastingplichtigen met een
inkomen van f 30 000.- of meer
het maximum schoolgeld verschul
digd zijn. Voor de matige en middel
grote inkomens zullen de schoolgel
den tot op de helft van de tegen
woordige bedragen worden vermin
derd.
Het ontwerp van wet tot beffing
van opcenten op de personele belas
ting op grondslag van de huurwaar
de wordt door de regering ingetrok
ken. Aan de aandrang van de Twee
de Kamer om het stelsel van hef
fing der omzetbelasting thans reeds
te wijzigen door de kleinhandel vrij
te stellen, is de regering niet tege
moet gekomen op grond van techni
sche bezwaren. Om deze vrijstelling
voor de kleinhandel echter niet naar
een al te verre toekomst te ver
schuiven zal de minister van Finan
ciën trachten op korte termijn met
zijn Belgische en Luxemburgse col
lega's tot overeenstemming te komen
over de regelen, die bij unificatie
der omzetbelasting zouden moeten
worden gevolgd. In Nederland zou
den die regelen dan vast kunnen
worden ingevoerd, ook al kan Bel
gië daar door diverse omstandig
heden niet terstond toe overgaan.
De levensmiddelenbedrijven. die
door vrijstelling voor een groot
aantal noodzakelijke levensbe
hoeften in administratieve moei
lijkheden komen zullen zo eenvou
dig mogelijk worden behandeld.
Vlees en vis zullen uit het voor
gestelde tussentarief verdwijnen.
Voorts iS-itfe regering van plan bij
verhoging^van de gedistilleerdac-
cijns in Beneluxverband gedistil
leerde dranken weer naar het ge
wone tarief over te brengen.
De voorgestelde verhoging van
het registratiegercht van één tot
drie procent wegens openbare ver
koop van roerende goederen wordt
EMMELOORD. Deze
week zal het eerste stuk dijk
van de Zuid Oost Polder, dat
achter Kampen ligt, boven
water komen. De naam van dit
stuk zal Vosseweerd worden.
De slechte weersgesteldheid
van de laatste week heeft het
werk enigszins vertraagd.
En nu weer hogere premie
voor het ziekenfonds
Eindelijk zullen dan toch ook de
gepensionneerden een beurt krijgen
met f 90— per jaar.
Tegelijkertijd mei dit „verheu
gende" bericht bereikt ons tevens
de tijding dat de vrijwilligverzeker-
den meer premie zullen moeten
betalen voor hun ziekenfonds.
De toch al zo misdeelde gepen
sionneerden zijn allen vrijwillig
verzekerd en moeten dus ook nog
verhoogde ziekenfondspremie beta
len' Wélja waarom ook niet, zij be
horen immers tot de economisch
overbodigen, tellen dus in geen en
kel opzicht meer mee. Vooruit maar.
EEN DER HOPELOZEN
Met verbazing ias ik, dat met in
gang van 1 Juli de ziekenfondspre
mie van vrijwillig verzekerden
wordt verhoogd van f 0.63 tot f 0.80
per week. Hiervan worden weer
vele gepensionneerden etc. de dupe.
Wordt het niet hoog tijd. dat de re
gering maatregelen treft om voor
gepensionneerden enz. een lagere
premie vast t" stellen dan van f 0 80
per week? J. S
Wordt het nu langzamerhand geen
tijd, dat de ambtenaren verplicht
\erzekerd worden? Het is toch wer
kelijk belachelijk, dat wij, ambte
naren, binnenkort een premie moe
ten betalen, die voor man en vrouw
te zamen vaak meer dan 60 cent
per week hoger is dan voor de ver
plicht verzekerden. J. SPRUIT.
Ik ben zo iemand, die na 31 dienst
jaren bij de politie een pensioen ge
niet en in wiens budget door
ceze verhoging een nog groter te
kort ontstaat. Alleen de bedoelde
bijdrage legt beslag op 5 van
mijn pensioen. Ik vraag.in gemoedc:
Is dit ook iets. dat ondergebracht
kan worden onder het motto „so
ciale rechtvaardigheid"? K. B.
Billijk?
Minister Schokking heeft ver
klaard. dat de repatriëring van mi
litairen uit Indondesië zou geschie
den „billijkheidshalve" naar gelang
hun diensttijd aldaar doorgebracht.
Dit begreep iedere weldenkende
Nederlander. Maar nu! Officieren
van de tweede Divisie mochten „bil
lijkheidshalve" niet met hun ba
taljon mee. omdat zij een half jaar
later bij deze afdeling in dienst wa
ren gekomen dan hun kameraad.
Zij namen dit. Zouden zij nu repa-
tircren met de 3de Divisie? Mis.
Eindelijk, tien Mei gingen deze men
sen naar Djakarta. Holland in zicht,
meenden zij. Reeds meer dan vier
ueken verblijven zij in deze stad,
terwijl gewoonlijk de militairen na
tien of veertien dagen vervoerd
werden naar Nederland.
Zijn deze mensen vergeten? Zij
lopen zonder enig resultaat alle
bureaux af. Omdat hun bataljon
reeds in Holland is en zij bij diverse
bureaux zijn ingedeeld, officieren
dus zonder manschappen, komen
hun namen steeds niet voor op de
boothjsten. Deze mensen hebben hun
plicht gedaan, grote verantwoorde
lijkheid gedragen. Waar blijft nu
hun recht, waar blijft nu voor hen
oe „billijkheid"? Militairen die lang
na hen in Indonesië zijn aangeko
men, zijn thuis of op weg naar huis.
j. JANSEN.
(Van bevoegde zijde deelt men
ons mede, dat betrokken officieren
deel uitmaken van het zogenaam
de detachement nazending 2e
Diyisie". Deze categorie viel, op
grond van het tijdstip van haar
eankomst in Indonesië, in het re-
Pfhrïèringsschema van de 3e Divi
sie. Dienovereenkomstig zijn deze
officieren gedurende de repatrië
ringsperiode van de 3e Divisie
overgeplaatst naar het sub-bataljon
te Djakarta, teneinde als indivi-
duelen te repatriëren. Hun insche
ping werd echter vertraagd, om
dat op de vertrekkende schepen
olie officiersplaatsen waren ingeno
men door de officieren, behorende
tot de onderdelen, die ingescheept
werden. Aan deze officieren
merd, hoewel zij korter in Indone
sië waren dan de groep „nazen
ding 2e Divisie", voorrang ver
leend, omdat anders de onderdelen
zonder hun eigen officieren zouden
repatriëren, hetgeen niet wenselijk
wordt geacht.
Intussen zullen thans de meeste
officieren van de hier bedoelde
groep wel ingescheept zijn).
Motor in plaats van
trekhond
Met zeer veel belangstelling las ik
bet artikel over het trekhonden-
vraagstuk. Uw advies echter om de
bonden door ponnies te vervangen
is niet juist, immers ook de li
chaamsbouw van paarden stempelt
ben niet tot trekdieren.
Waarom wordt er niet aangestuurd
op de constructie van een kleine
motor, in de geest van de rijwiel-
bulpmotor? Deze zouden niet alleen
aan veel dierenleed een eind ma
ken. maar ook het werk van hen
dlo bakkers- en melkkarren moeten
ouwen kunnen verlichten.
En weet u. dat er in ons land nog
bijna 80 000 kettinghonden zijn? Ook
bun lot is meestal een drama in een
ootedop. K. M. E. SCHUURMAN
VAN STRIJEN
ingetrokken. Het registratierecht
wegens plaatsing en volstorting
aandelen m vennootschappen,
welker kapitaal in aandelen is
verdeeld, zal respectievelijk wor
den verminderd van 1,4 tot op 1
procent en van 2Vz tot op V2 pro
cent. Bewijzen van ontvangst vgn
vervoerde goederen zullen van
zegelrecht zijn vrijgesteld.
Het nieuwe wetsontwerp op de
personele belasting bevat geen be
langrijke wijzigingen van de huidige
toestand. De overige hierboven op
gesomde wijzigingen zullen, naar
raming, een verlies van zestig mil-
lioen gulden veroorzaken.
Meer geld nodig voor door
storm geteisterde gebieden
DEN HAAG Het Nationaal
Rampenfonds heeft van H.M. de Ko
ningin een grote gift ontvangen om
verdeeld te worden over de door de
storm van Woensdag 21 Juni geteis
terde gebieden.
Hoewel er belangrijke bedragen
beschikbaar gesteld zijn voor het
lenigen van deze nood. blijkt, ech
ter het bedrag dat nodig zal zijn
om de getroffenen te helpen, aan
merkelijk groter te zijn dan de tot
dusver ontvangen bedragen.
Het Nationaal Rampenfonds zal
zich gaarne beschikbaar stellen om
giften in ontvangst te nemen. Deze
giften zullen in overleg met dc
Commissarissen van de Koningin ter
beschikking van de geteisterde ge
bieden worden gesteld.
Giften worden aanvaard op post
rekening van het Nationaal Rampen
fonds no. 9575 te 's-Gravenhage.
nuurkvresdi
rentezegels
ouderdomspensioen
Invaliditeitswet
civiele procedures
arbeidswet enx.
Vraag: V. J. v. d. B. twijfelt of
hij de verplichte contributie aan
zijn vakgroep moet betalen, omdat
hij niet zelf laat werken iViaar zijn
personeel voor derden beschikbaar
stelt.
Antwoord: Het bedrijf wordt
uitgeoefend en is als zodanig inge
schreven. Hier zal betaald moeten
worden. Een geding voeren vraagt
nogal wat geld. Laat vragensteller
eens zijn vrije vakvereniging raad
plegen.
V r a a g: A. H. wil iets veten over
onteigening van een boerderij bij
stadsuitbreiding.
Antwoord: Reeds honderden
boerderijen zijn, als gevolg van onze
toenemende bevolking en daardoor
mede uitbreiding van de steden,
verdwenen. Dit proces is moeilijk te
stuiten. Wanneer een gemeenteraad
een uitbreidingsplan wil vaststellen,
dan kunnen zij, die gedupeerd drei
gen te worden, daartegen bezwaren
inbrengen. Bijstand van een advo
caat is daarbij onvermijdelijk. Is
het uitbreidingsplan tenslotte van
hoger hand goedgekeurd, dan volgt
een voorstel van B. en W. tot aan
koop. Wordt dit voorstel afgeslagen,
dan volgt tenslotte bij rechterlijk
vonnis onteigening ten algemene
nutte en schadeloosstelling. Ook
.Mijlpaal 1950' vraagt
regeringshulp
Verwachtingen veel te
hoog gespannen
(Van een onzer redacteuren)
DEN HAAG Het tentoonstel-
lingsbestuur van de „Mijlpaal" en d^
gemeente Arnhem hebben zich tot
ce regering om hulp gewend in ver
band met de grote teleurstelling,
welke de grote Arnhemse tentoon
stelling tot nu toe heeft opgeleverd.
De regeringscommissaris voor het
vreemdelingenverkeer dr. W. L.
Groeneveld Meijer, heeft ons. naar
aanleiding hiervan verklaard, dat de
„Mijlpaal" geen overheidszaak is,
doch dat uiteraard de overheid wat
mogelijk is zal doen. om Arnhem te
helpen over het dode punt heen te
komen.
„Dc verwachtingen ten aanzien
van dc „Mijlpaal" zijn van het be
gin af aan te hoog gespannen ge
weest," zei dr. Groeneveld Meyer.
„Men heeft zich getallen voor ogen
gehouden, die zweefden omtrent het
millioen bezoekers. Dot is natuur
lijk veel en veel te hoog geweest."
Vanmiddag en de volgende dagen
heeft dr. Groeneveld Meyer in Arn
hem weer besprekingen met het ten-
toonstcllingsbestuur. Blijkbaar wor
den koortsachtig pogingen in het
werk gesteld om althans van half
Juli af de „Mijlpaal" in het centrum
van de belangstelling van het gehele
land te plaatsen. Als men daarin
slaagt zou een redelijke uitkomst nog
wel te verwachten zijn.
hierbij is juridische bijstand onver
mijdelijk. Kan men tot ruiling ko
men b.v. een andere boerderij
dan verdient een dergelijk voorstel
ernstig te worden overwogen. Laat
de belanghebbende landbouwer dan
advies vragen aan de provinciale
Rijkslandbouwconsulent.
Vraag: F. B. heeft bezwaren te
gen dc regeling (steun), welke voor
ijsventers geldt.
Antwoord: Voor ijsventers
geldt de volgende regeling. Zij ont
vangen van de gemeente hulp zo
lang zij hun ventvergunning hebben
ingeleverd. Hebben zij deze weer
terug, dan ontvangen zij geen steun
meer, daar zij dan geacht worden in
hun onderhoud te kunnen voorzien.
De ijsfabrikanten willen de mensen
wel in hun dienst nemen, wanneer
zij zich verplichten het gehele sei
zoen voor hen het ijs te venten, ook
dus in de periode, dat het weer
minder geschikt is en zij in die tijd
misschien niet voldoende inkomsten
hebben. Men stelt die conditie, op
dat men in het hoogseizoen over de
nodige ijsventers kan beschikken.
Een zekere firma heeft echter om
die minder gunstige tijd te over
bruggen een regeling met zijn ijs
venters getroffen, waardoor zij over
die periode f 40.per week als
voorschot krijgen te verrekenen met
de naderhand te verdienen provisie.
Echter lang niet alle ijsfabrieken
hebben dit gedaan of kunnen dit
doen.
Vraag: C. v. E. heeft een vraag
over de Ziektewet en de werkster.
Antwoord: Een werkster in
een particuliere huishouding heeft
alleen dan recht op ziekengelduitke
ring, indien zij op tenminste 5 da
gen per week bij dezelfde werk
gever werkt.
Werkt zij echter voor een onder
neming. d.w.z. voor winkel of kan
toor. dan is zij altijd verzekerd in
gevolgde de bepalingen van dc
Ziektewet. Wij wijzen er nog op. dat
voor deze verzekering afzonderlijk
premie betaald moet worden. Het
plakken van rentezegels geschiedt
voor de Invaliditeitswet.
Centrale televisie
zender bijna klaar
DEN HAAG. De centrale tele
visiezender voor Nederland zal
binnen afzienbare tijd worden op
gesteld te Jaarsveld. De appara
tuur is practisch gereed en ook aan
de antennemasten wordt de laatste
hand gelegd. De constructie van de
tweehonderd meter hoge zendmast
is opgedragen aan de Duitse firma
Stahlbau uit Rheinhausen, die de
voordeligste offerte met de kortste
levertijd heeft gemaakt. Deze leve-
ringstijd loopt tot half September.
Voordat de masten geplaatst kun
nen worden dient men nog maat
regelen te treffen om verzakking
in de vrij drassige grond te voor
komen. De zender zal via kabels
met de studio's in Hilversum wor
den verbonden.
K MR.P.LIEFTINCK
n MINISTER van FINANCl'
1945*1950
0 9 EERBIEDIG AANGEBODEN DOO'Bfiï
„Donderslag" in
Leidse raad
LEIDEN In de Maandag go-
houden vergadering van de Leidse
gemeenteraad verklaarde de bur
gemeester, dat hij het besluit van
de Raad om de Mare te dempen
niet zou uitvoeren. Hij zou vernie
tiging ervan door de Kroon vragen.
Oorspronkelijk lag er een voor
stel van B. en W. ter tafel om vier
bruggen in de binnenstad te bou
wen. Daartegen kwam een plan uit
dc Raad, om de Mare te dempen,
zodat de bruggen niet nodig zou
den zijn. Dat is aanzienlijk goedko
per dan de bruggenbouw. Hierte
gen kwamen van diverse zijden
protesten. Men zag er vernietiging
van historisch stadsschoon in. De
betrokken wethouder verklaarde,
dat hij een besluit van de Raad
loyaal uit zou voeren, maar toen.
de Raad met grote meerderheid tot
demping besloot, zei de burgemees
ter, dat hij dit besluit in strijd
achtte met het algemeen belang.
Zijn woorden kwamen voor allq
raadsleden als de bekende donder
slag en zij waren cr aanleiding
toe, dat verscheiden m de zaal ver
lieten.
DEN HAAG. Gistermor
gen om tien uur is van dc Alex-
anderkazerne aan de Waalsdor-
perweg een missie onder leiding
van majoor van Ogen van de
Dienst Identificatie cn Berging,
naar Duitsland vertrokken.
Deze missie zal stoffelijke over
schotten van in Duitsland tij
dens de oorlog omgekomen Ne
derlanders naar ons land bren
gen. Zoals bekend heeft de re
gering besloten deze stoffelijke
overschotten naar ons land te
laten overbrengen, voor zover
de nagelaten betrekkingen der
overledenen dit wensen. Aan
ongeveer 3000 ingekomen ver
zoeken, waarvan ongeveer 200
de stoffelijke overschotten van
militairen betreffen, zal thans
worden voldaan.
VJ
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG. Pelotons van de Dienst Identificatie en
Berging zullen zich dezer dagen naar dc Franse zone van
Duitsland begeven. Daar gaan zfj een begin maken met een
taak die sinds lang in uitzicht was, namelijk het terugbrengen
van de stoffelijke overschotten van Nederlanders, die, tenge
volge van oorlog cn terreur, 0111 bet leven zjjn gekomen. Met
deze terugvoering dreigt zich iets heel pijnlijks te gaan af
spelen.
Talloze Nederlandse families hebben sedert de bevrijding
gewacht op de mogelijkheid in Duitsland gestorven familie
leden in eigen land de laatste eer te kunnen bewijzen. In
Augustus 1947 besloot de ministerraad in beginsel tot identifi
catie en terugbrenging op 's lands kosten. Ten aanzien van dat
besluit is destijds in de dagbladen een summier bericht ver
schenen. Daarna heeft er stilte geheerst, totdat vorige week
uit het antwoord van de minister van Oorlog op vragen van
het Tweede Kamerlid Vermeer bekend werd, dat men op 1 Juli
aan het werk gaat.
Allereerst vraagt men zich af, waar
de oorzaken liggen* van dit grote gat
tussen besluiten en beginnen. Het
eerste besluit dateert van Augustus
1947, de Dienst gaat aan het werk in
Juli 1950. Alleen personeelstekort?
Dat men in die jaren geen stap ver
der kwam, verzekerde men ons, zat
vast op het feit dat de departemen
ten van Oorlog en Soziale Zaken het
er niet over eens werden, wie de kos
ten diende te dragen De afspraak is
nu dat Sociale Zaken tot 1951 finan
ciert, daarna neemt Oorlog het over.
Wie echter aanneemt dat einde
lijk! nu dan alles in kruiken en
kannen is, vergist zich. In Den Haag
schijnt men dat echter graag aan te
willen nemen. Hoe is de situatie? Er
zijn in de loop der jaren verschillen
de verzoeken van verwanten binnen
gekomen. Ze zijn van personen wier
oog is gevallen op de publicatie in
1947. van anderen die op eigen houtje
eens zijn gaan informeren. Geduld,
werd uit Den Haag gezegd. In totaal
zijn ongeveer 3000 verzoeken binnen
gekomen. De minister heeft dat de
heer Vermeer doen weten. Naar
ruwe schatting liggen in de Britse,
Franse en Amerikaanse zones van
Duitsland echter 30.000 Nederlanders
IV
TOULOUSE! Ik heb het beter
leren kennen dan mij lief was.
Negen dagen heb ik er moeten
wachten tot er een gunstige rege
ling was gevonden voor mijn pas
sage over de bergen. Er gingen tel
kens hele convooien onder leiding
van gidsen, maar er was nu een
maal uitgemaakt, dat ik niet met
een convooi maar alléén passeren
zou. In afwachting van een moge
lijkheid moest ik noodgedwongen in
de stad blijven rondhangen en daar
bij erg voorzichtig zijn. De Gestapo
wist al te wel, dat Toulouse het
centrum van veel illegale activiteit
was cn hield dus telkens de gebrui
kelijke razzia"s. Bovendien werd er
in die dagen juist een antibolsjewis-
tische tentoonstelling gehouden, zo
dat er extra „milice" rondliep met
tommyguns en zo. Tot overmaat van
ramp kwam de toenmalige Franse
minister van propaganda, de Goeb-
bels van de Vichyregering, Philippe
Henriot, later door de maquis ver
moord, die tentoonstelling hoogst
persoonlijk openen, en te dier gele
genheid was de halve stad afgezet
en krioelde het cr van dwarskijkers.
Ergo heb ik veel van mijn tijd ge
sleten in de Jardin des Plantes,
waar men voor luttele franken een
luie stoel kon huren en achter zich
aan door het park slepen. Een paar
apen, een paar schreeuwende pau
wen, een poppekast en een serie
bedaagde dames met haakwerkjes
en romannetjes vormden de stoffe
ring van dit rustig oord, waar ik
mijn tijd zat te verbijten cm, einde
lijk. de sprong over de Pyreneeen
te wagen. Gelukkig was cr af en
toe een afwisseling. Eerst kwam de
RAF op nachtelijk bezoek. Het leek
of de hel was losgebroken toen de
bommenregen op Toulouse begon.
Onze ramen en deuren werden ge
rammeid. de gasfabriek ontplofte,
de waterleiding legde het voor een
dag of drie af, en ik heb. heel te
vreden. de volgende dagen met em
mertjes door de straat gelopen om
bn een „citerne" die rondreed, wa
ter te tappen. Vervolgens kwamen
Jacques en Frans opdagen. Zij
komen in dit reisverhaal later in al
hun glorie tot hun recht Hier zeg
ik er alleen van. dat zij een jurist
<mr F Simons nu ambtenaar bij
Buitenlandse Zaken) en een dokter
I (de arts J van Goor uit Tilburg)
1 waren, sedert enkele jaren van Ne
derland naar Zwitserland uitgewe
ken en nu eveneens op weg naar
Spanje. Drie dagen voor mij uit zijn
zij per convooi vertrokken, Frans
minutieus ingelicht aan de hand van
kaarten en schetsen, Jacques gewa
pend met enkele medische praepara-
tcn, die hem, als zijn benen eens
geen zin meer mochten hebben, over
de bergen helpen moesten. Weinig
heb ik toen vermoed, dat ons drieen
nog een paar weken samenwonen in
Spanje beschoren zou wezen....
Eindelijk, op de negende Mei,
hoorde ik dat ik de volgende och
tend zou vertrekken. Een rugzak
was gevonden, een heel mooie zelfs,
met een heupsteun. een passeur
was er ook, nu kwam het er maar
op aan, de zone interdite, die de
Duitsers boven de Pyreneeën had
den getrokken, en waarin niemand
zich mocht bevinden zonder een
speciaal stempel op zijn identiteits
kaart. te passeren en tussen de
bergpatrouilles door te marcheren.
die de Duitsers naar men zei in
grote freuentie de Frans-Spaanse
grens lieten bewaken. Ik was zestien
dagen onderweg en wilde niets lie
ver dan opschieten. Maar de voor
uitzichten, die mij nu werden ge
opend, waren werkelijk prachtig.
Uit Zwitserland waren twee leiders
van onze reisorganisatie de laatste
dagen in Toulouse geweest en zij
zelf hadden de mogelijkheden nog
eens duchtig bekeken. Ik zou maar
kort, een uur of tien. hebben te
lopen: ik zou vandaar door de hulp
van het consulaat verder reizen naar
Portugal; ik zou visa en al het ove
rige noodzakelijke krijgen: ik zou,
kortom, in Londen zitten vóór ik het
wist. Welaan, ik zette mijn rugzak
klaar, sliep nogeens met wekker, cn
vertrok de volgende morgen met een
heel vroeg treintje naar Foix. aan
de grens van de verboden zóne. Via
de „Maquis" werd die dag naar mijn
vrienden in Zwitserland bericht, dat
..dc )"eer Blake" op weg was naar
S >anje Zes dagen na nïijn vertrek
arresteerde de Gestapo al mijn
vrienden in Toulouse. Bij die gele
genheid kreeg zij, jammer genoeg,
mijn tabakspijp in handen, die ik
had laten liggen. Maar de vogel was
gevlogen
Op de morgen, waarop ik, gedo
ken in een bescheiden hoekje, met
twee begeleiders naar Foix reisde
om de sprong over de bergen, het
gevaarlijkste stuk van dc reis. te be
ginnen, wees de kalender 10 Mei.
Welke Nederlander zal die datum
ooit kunnen vergeten? Vier jaar te
voren hadden de Duitsers, zonder
zweem van oorlogsverklaring, en
zonder dat de houding van Neder
land er ooit schijn of schaduw van
rechtvaardiging voor had gegeven,
bij nacht en ontij ons volk met een
onbarmhartige overmacht overval
len. Wat was er sindsdien allemaal
niet gebeurd! Terwijl mijn treintje
door het heuvellandschap van Zuid-
Frankrijk rolde dacht ik aan de
jaren onmiddellijk achter mij. Aan
mijn broer, reserve-marine-officier,
commandant van het IJsselmeer-
eskader gedurende de Meidagen van
1940, door verraad gegrepen bij een
moedige poging om met een bootje
naar Engeland te ontkomen en na
vier maanden gevangenschap in
strijd met elk internationaal recht
doodgeschoten. Aan talloze vrienden,
die hun vaderlandse moed bekoch
ten met het vuurpeloton of met
maanden, soms jaren concentratie
kamp. Aan de gruwelijke mishande
lingen, waaraan zij waren overge
leverd. Aan de landgenoot, die m
Amersfoort vanwege de honger een
koolstronk opraapte en daarom
want wat was dat anders dan een
demonstratie tegen het voortreffelij
ke régime van de Gestapoboeven?
in zijn rug geschoten werd. Aan
een van mijn beste vrienden, die bij
een poging om een stervende Jood
in het Vughtse kamp een beker
water te geven werd bedreigd met
een schot van een der wachttorens.
Aan die andere, die uren lang was
vastgebonden aan een hete radiator
omdat hij de namen van zijn vrien
den niet verraden wilde Aan nog
een andere, die zich stiekem bij een
vuurtje in het Vughtse kamp had
gewarmd en die men voor straf
twintig minuten in ijskoud water
liet staan, waarna hij zijn met ijs-
water volgegoten klomoen moest
aantrekken en weer verder werken.
Aan een collega-journalist, cie de
privaten in het Amersfoortse kamp
moest schoonhouden en er ochtend
aan ochtend lijken vond van men
sen, die dit onbeschrijfelijke leven
niet langer konden volhouden. Aan
de man. die samen met een ander in
Vught aan het vechten sloeg omdat
zij beiden gelijkelijk begerig waren
naar het rauw opeten van een mus.
die zij dood uit een boom hadden
zien vallen. Aan honderdduizenden
jonge, gezonde Nederlanders, die als
slaven naar Duitsland waren ge
sleept. Aan de treinen vol mensen
vee, die ik met eigen ogen naar het
Derde Rijk. had zien vertrekken.
Aan die melkboer, die een Jood
door het raampje van de coupé
de trein stond stil buiten Het Loo
een dronk reikte en die deswege
zelf werd meegesleept naar Polen.
Aan de duizenden, die. zoals Ikzelf,
nu al jaren leefden als opgejaagde
honden, zwervend door het land,
geen dag meer zeker van hun leven.
Aan de galgen in Vught, waaraan
vrije Nederlanders, als waren de
vroege middeleeuwen teruggekeerd,
bij tientallen werden opgehangen.
Aan de mannen en vrouwen, die in
die vier jaar het verzet tegen de
vijand hadden volgehouden, telkens
hun gedunde gelederen aanvullend
met nieuwe strijders. Aan de vriend
schappen. die er in die vier Jaar ge
groeid waren tussen Nederlanders,
die elkander vroeger niet kenden of
niet begrepen. O, dat ooit Engelsen
en Amerikanen komen mogen tot
het waarachtig besef van wat ons
volk gestreden en geleden heeft! Dat
zij ooit onze onpeilbare haat. onze
grondeloze verachting voor Duitsers
mogen begrijpen, opdat de vrede
rechtvaardig en sterk, niet slap en
fluwelig worde jegens de schurken-
troep, die het Nederlandse volk,
wellicht meer dan enig ander volk
ter wereld, heeft doen lijden. Wij,
die terecht trots waren op de plaats
die wij in het gelid der beschaving
door eieen kracht wisten in te ne
men: wij die al eeuwen lang bewe
zen hebben ruimschoots de ge
schiktheden te bezitten die voor na
tionale zelfstandigheid nodig zijn;
wij,, die innerlijk zoveel meer ver
wantschap met de Angelsaksen dan
met de Duitsers hebben; wij, die
geen schuld dragen aan de culturele
achterlijkheid waarin het Midden-
Europese Duitsland gevangen is ge
bleven; wij, vredelievend, rustig,
trouw in de nakoming van onze
verplichtineen wij zijn door Hit-
Iers sprinkhanenplaag van een wel
varend tot een straatarm, van een
vreedzaam tot een opgejaagd volk
gemaakt. Vandaag, vier jaar na die
misdadige overval, hongert Neder
land, het hongert naar brood en
naar recht, naar werk, naar weder
opbouw en vergelding. Mijn treintje
rolt door een vriendelijk landschap,
waarover een jonge zon langzaam
omhoog rijst. O ik weet het: eens
zal de zon ook over Nederland weer
opgaan en zullen wij tesamen de
handen aan de opbouw slaan. Nóóit
vallen wij de Duitsers te voet! Nooit
buigen wij de nek, nooit krommen
wij de ruggen! Ver weg, in het va
derland, gaat het vei-zet verder, en
ineens bekruipt mij een diep heim
wee. Wat heb ik gedaan? Ik heb mij
bereid verklaard om naar Londen
te gaan. Dat is alles. Overmoed? Ik
kijk naar het langzaam bergachtiger
wordende landschap. Waaraan ben
ik begonnen? Zal ik er ooit komen?
Wat wacht mij allemaal nog? Zou
den de Duitsers myn gezin oppak
ken? Zij zijn cr gemeen genoeg
voor. Zetten zij niet de vrouw en
het tweejarig kindje van een onder
gedoken inspecteur van politie
maanden lang op water cn brood?
Schoten zij niet de oude vader van
een vriend uit ons ondergronds
groepje dood, toen de zoon bij een
overval nog net wist te ontsnappen?
Een huivering loopt over mijn rug.
Ergens in mijn hoofd klinkt dat
„Voorwaarts Vaderland", en ik vul
het aan: „riemerj om de kin, met
God door bloed én tranen, een scho
ner toekomst In"Ik kijk naar
mijn rugzak, waarin mijn berglaar-
zen. een trui, een paar grote hom
pen brood met vlees, een zak sui
kerklonter cn een flesje cognac
mijn uitmonstering voor de bergen
vormen. Voorwaarts Vaderland! Sta
jer ervoor dan moet je er door.
(Wordt vervolgd).
begraven. Ook als men de doden dor
massagraven uitzondert, en verder
degenen, die niet onder de regeling
zouden vallen (de „onvaderlandslie-
venden" cn zij die vrijwillig naar
Duitsland zijn gegaan) dan nog komt
men aan een getal, dat het aantal in
gekomen verzoeken met duizenden
overtreft.
Men moet aannemen, dat ettelijke
landgenoten het eerste bericht, dat
géén oproep bevatte, Is ontgaan. Men
mag ook aannemen, dat tallozen bul
ten die 3000 waar de minister het
tegenover de heer Vermeer over
heeft, vurig verlangen een dierbare
dode in de nabijheid een graf te kun
nen verschaffen.
Genoeg
In Den Haag vindt men dat
blijkbaar niet nodig. Men wil star
vasthouden aan de 3000, getuige
de opdracht aan de Di.9psKïdenti-
ficatie en Berging. Daarin wordt
nadrukkelijk vastgesteld dat
geen publicatie ten behoeve van
verwanten mag plaats hebben,
waardoor nieuwe verzoeken wor
den uitgelokt. Wat de oudere
aanvragen betreft, moet deze
Dienst eerst met nabestaanden
overleg plegen of nog altijd over
brenging op prijs wordt gesteld.
Wij menen te weten dat men bij
de betrokken Dienst over deze van
onstellend weinig piëteit getuigende
gang van zaken allerminst te spre
ken is. Bij deze Dienst is men ove
rigens niet gauw meer geschokt. In
het begin van het jaar hield men
nog rekening met de mogelijkheid
dat de gehele Dienst zou v/orden
opgedoekt per 1 Juni.
Men herinnert er zich dat op het
stationsemplacement te Amersfoort
jaren lang een speciale trein heeft
klaar gestaan voor lijkentransport
uit Duitsland. De trein is nooit ge
bruikt, hij is twee maanden geleden
weggehaald. De vrachtauto's die er
staan zullen nu dan eindelijk dienst
kunnen doen.
Ambtelijke dwaasheid
Diet de werkzaamheden zal be
gonnen worden in de Franse zone.
Het is mogelijk, dat men naar een
kerkhof moet waar acht Nederlan
ders begraven liggen, maar dat men
slechts de stoffelijke resten van drie
hunner moet meebrengen. Dit om
dat slechts drie families een ver
zoek indienden. Voor de identifica
tie kan het echter noodzakelijk z(Jn
alle graven te openen. In vljt ge
vallen moet dan weer tot begraven
ter plaatse worden overgegaan.
DIoeht later Den Haag zUn stand
punt herzien, dan zullen de Ber-
gings-pelotons opnieuw naar dat
kerkhof moeten.
Zoals in het hier gestelde voor
beeld zal het gaan op vele tientallen
begraafplaatsen verspreid door de
Franse, Britse en Amerikaanse sec
toren van Duitsland. De Franse re
gering heeft aangeboden een kerk
hof in te richten voor alle Neder
landers, die in de Franse zone ge
vallen zijn. Waarom dit niet met
graagte Is aanvaard is ons niet
duidelijk!
Deze hele gang van zaken komt
in een zeer vreemd daglicht te staan
als men weet. dat het terughalen
van de stoffelijke overschotten van
Nederlanders uit de Sovjet-Russi
sche zone steeds voortgang heeft
gevonden en intussen vrijwel is vol
tooid.
Dit is mogelijk geweest doordat
de Franse autoriteiten, die onmid
dellijk na de bevrijding contact met
de Russen hadden gezocht, als pleit
bezorgers voor de Belgen .en voor
ons zijn opgetreden. De Russen wa
ren bereid ook ons toegang te ver
schaffen, officieel liep alles over de
Fransen.
Een Nederlands peloton heeft
zich twee cn een half jaar in de
Russische zone bezig gehouden met
identificeren, bergen en terugvoe
ren. De Nederlanders konden onge
stoord werken, maar konden niet in
aanraking komen met do Duitso
bevolking.
Intussen is het nu dus zo, dat
men in Nederland wel al een
graf heeft voor iemand die uit
het uiterste hoekje van de Rus
sische zone werd gehaald,
maar niet van iemand, die vlak
over de grens, bij Kleef, be
graven ligt.
