Lot drijft mensen soms uit
eigen vertrouwd milieu
li I It
Ook wie niet meer zó slank is kan
er aardig uitzien
He/o
Zo
O O RAL VOOR VROUW
vies als een oliemanmaar het cloel is bereikt
Aloette
ALESSANDRINA REGGIO-BENVENUTO
KINDEREN
Voordelig en
leuk
JOHN MOIRS
Verlos ons van die bloemetjes
„EXCELLENTIE, IK BEN BLAKE"
I
Colonel Blake
VJ
dj dag 14 Juli 1950
iZ
,,'k Weet een liedje," roept zoon
tje, ver van school. „Een liedje met
vreemde woorden."
„Zo." zeg ik verstrooid want de
Damstadt gaat nog
twee weken door
AMSTERDAM. Het ral nos
veertien dagen duren alvorens
Damstadt ontmanteld zal worden.
Er zijn sinds de opening tot op he
den bijna 300.000 bezoekers geweest.
Het programma zal in de komende
weken een andere inslag hebben
dan in de afgelopen maand het ge
val is geweest. Het dansorkest de
Skymasters. een Amerikaans show
Advertentie (I.M.J
lucht is zo blauw en er is nog te orkest en tiet Ballet der Lage Lan-
ssandrina Reggio-Benve-1
heet de vrouw uit de Ita-
;e ijswinkel. Ze komt uit
a, een klein plaatsje in
[g ord-Italië, maar ze woont
s-en-twintig jaar in ons
3. Haar zoon en dochter zijn
geboren. Alessandrina
acht 'broers, die wonen
erken in Amerika. Haar
«.van vier-en-twintig is er
heen. maar haar doch-
naar Italië terug omdat
n ons klimaat niet wen-
:on.
ERLIJK GEURIG IJS
nding:
familiegeheim
iat ge wellicht het ijs uit die
1 beter kent dan de maakster
wel goed om wat van haar te
Er leven in ons land zoveel
en, die ver van hier gebo-
opgegroeid zijn en slechts
oeval (liefde en trouwen)
lal, nationaliteit en volk ver
ten.
dat is een Finse, een Egyp-
een Engelse," zeggen wij* en
er niet bij stil. Maar als je
ing in een ander land gè-
l hebt, weet je hoe moeilijk
d en eenzaam dat kan zijn.
al is Alessandrina met een
""•in getrouwd en al woont ze
aren hier, al spreekt ze onze
le eenzaamheid ligt op de
Ze is niet zoals de vrouwen
en achter en tegenover haar.
nkt anders, ze voelt anders,
of hoe boos ze worden kan over
at ons nauwelijks raakt en
^iu: wie treurt en huilt om
dwaze dingen? En waarom
:e koppig en beheerst, terwijl
Ijna in de gordijnen vliegen
erzet?
schil in temperament heet
en rustige naam voor iets dat
ot onrust zelf zou kunnen noe-
^;sandrina is, ge ziet het op
ening, nog altijd een knappe
Hoewel in Noord-Italië de
's blonde haren hebben en
ogen, zijn haar haren zwart
ogen groenig. Ze heeft een
gebruind gezicht en gave tan-
'e lijkt jonger dan ze. is Mis-
i omdat ze altijd hard heeft
n werken.
•sir'man, Reggio, was vroeger
•rman, electricien, graniet-
•r, violist. Totdat hij op een
n kreeg om ijs te maken, een
waarvoor men in zijn land
ntuig schijnt te hebben. Dat
iet zomaar in een machine en
jaar draaien, maar er komen
lal geheimzinnige, ingewik-
dingen bij te pas, waarover
•g geen woord is los te krij-
Resultaat van dat alles was
chotel vol heerlijk rose gn
htig zacht en koud spul. Hij
het z'n vrouw en samen
en ze totdat de Reggio's in
igen werden wat ze nu zijn.
at Alessandrina opdracht ge-
i heeftlover ijs-recepten te
•n, komen we meteen terecht
of verschillen van het leven in
en hier. Hoewel ze het kli-
nog altijd iets vreselijks
is ze blij met de gemakke-
of manier van wonen De hui-
elfs de geringste, zijn bij ons
dan die in de Italiaanse dor-
Dntzettend veel mensen (ook
steden) hebben daar nog
gas. men stookt er houtskool
nen fornuizen en schept het
uit putten. Een huiskamer
toelen waarin het gezellig zit-
kent men niet. Divans, fau-
't is'er allemaal niet bij.
aan de slaapkamers wordt
zorg besteed dan bij ons
Italiaanse huisvrouw houdt
ran haastig weg te goochelen
bbéddën. ze is gesteld op een
net een sprei, liefst van echte
en met lange franies Komt
processie langs, dan hangt
sprei over haar balconnetje
als een eerbe.oun maar ook als een
bewijs van welstand.
De Italiaanse echtgenoot schijnt
in vele gevallen beter af te zijn dan
z'n Hollandse collega. Volgens
Alessandrina laat hij zich graag
verzorgen en z'n vrouw stelt hem
hierin niet teleur. Ze weet dat z'n
liefde voor een belangrijk deel door
z'n maag gaat en ze raffelt de ko
kerij dan ook nooit af Ze probeert
hem te blijven boeien door typisch
vrouwelijk te zijn, oefent geen
druk op hem uit en beschouwt hem
onvoorwaardelijk als 't hoofd van
het gezin. Komt hij thuis van z'n
werk, dan vraagt ze hem niet haar
even te helpen met huishoudelijke
zaken De Italiaanse man, lang niet
zo gemakkelijk als de Hollandse
(volgens Alessandrina) zou daar
ook geen oren naar hebben. Hij is
wel hoffelijker en charmanter voor
z'n vrouw buitenshuis, maar stuk
ken minder behulpzaam.
Een huwelijk tussen 'n Italiaan
se en een Hollander heeft ook
meer kans tot slagen dan dat van
een Hollandse met een Italiaan
Zo ziet ge alweer En we schij
nen ook meer te roddelen.
„Bij ons is deze woord deze
woord zegt Alessandrina, „Wij
zijn niet vandaag anders dan mor
gen
Wat de kinderen betreft: jon
gens en meisjes worden van klein
af anders opgevoed. Een jongen is
een jongen en een meisje is een
meisje en moet zich daarnaar ge
dragen. Kinderen en ouders en de
kinderen onderbng kunnen (ook
-/re-
Onder moeders parapluie
MODE-NOVELLETTE
Een triomfantelijk en pe
dant vrijgezel beweerde laatst
dat vooral vrouwen niet al
tijd zijn wat ze wel lijken.
Zowel van buiten als van bin
nen, vond hij, vielen we alle
maal geducht tegen.
Dit is een typisch vrijgezel
len lied en 't heeft met de
jurk van deze week eigenlijk
niet veel te maken. Behalve
dan dat dit model op iets ver-
maakts lijkt en in werke
lijkheid een kostbaar ontwerp
van Madame Carven is.
't Bestaat uit een effen lijf
je, waarvan de mouwopenin
gen lopen van enkele centi
meters boven de taille tot de
schouder. Daaronder behoort
een geruite blouse van 't ma
teriaal waaruit de rok ge
maakt is. Carven vond, dat
zachte wol hiervoor het beste
is, maar linnen kan net zo
goed. Alles wat aan een over-
gooier denken doet is voorde-
lig omdat er alle soorten
Iuitjes en blouses bij kunnen, 't Is jeugdig omdat 't iets spor-
;fs en op de een of ander manier kleine-meisjes-achtigs heeft.
I 't ïZt tegenwoordig niet meer in het aantal jurken maar in de
'iriatie-mogelijkheden De aardig geklede vrouw moet kunnen
5 iiochelen met de inhoud van haar klerenkast al is deze nog zo
llein. Deze jurk staat goochelen stellig toe, vooral als rok en
gDvenstuk in één kleur worden gehouden en de mouwen zo ge-
later) minder buiten elkaar dan
dat bij ons vaak 't geval is. Broers
en zusters die (allang volwassen)
alles voor elkaar over hebben zijn
daar geen uitzondering
'k Neem het allemaal graag aan,
alleen dat ons eten smakeloos is als
water, gaat er bij mij niet in. Want
wat denkt ge van andijvie op z'n
Italiaans met knoflook en sla met
knoflook en vlees met knoflook?
En weet'ik wat allemaal nog meer
met knoflook?
't Is een bof dat hun ijs geurt
naar bessen en wilde aardbeien.
Dat is een ding dat zeker is
BIBEB
Als kinderen dupe
zijn van
woningnood
F") E KINDEREN van gezinnen die
onder de woningnood lijden
vormen een speciaal probleem. Ook
voor hen is het woonruimtekort een
bron van ellende. Door gebrek aan
een eigen speelruimte, die ze kunnen
drenken in hun eigen kinderlijke
sfeer missen ze één van de belang
rijkste dingen, noodzakelijk voor de
evenwichtige groei van hun persoon.
Daarentegen zijn ze dikwijls ge
dwongen hun speelmstinct tot nader
order te remmen.
De ouders die zelf gedwongen zijn ln
een te kleine ruimte te leven kunnen
het niet goed meer opbrengen, ln hun
overbevolkte wereldje een extra rant
soen kinderlijke vrijheid toe te staan
Dat Is niet verwonderlijk, daar de moe
ders meestal ternauwernood tegen de
moeilijkheden van de kleine behuizing
zijr opgewassen Zo ontstaat een nei
ging van het kind een zo volledig mo
gelijke aanpassing aan de vormen van
de volwassene te eisen.
Als alles normaal is. Is het voor het
kind al onmogelijk zich blijvend en
zonder schade als een kleine volwassene
te gedragen Wordt er echter geëist dat
het kind zich moet aanpassen aan de
nog zwaardere eisen van door ruimte
gebrek prikkelbare ouders dan ls men
een goed eind op weg. de kinderlijke
levenslust, die even nodig is als brood,
te verstikken
Ouders, die het moeilijk hebben ten
gevolge van gebrek aan woonruimte,
dienen zich te realiseren, dat ook hun
kinderen getroffen zijn.
veel dar me aan huis ketent.
„Als ik 't zing snap j\j er niets
van." knikt zoontje, alleen als je
verschrikkelijk precies luistert en
als je de woorden kent."
H(j bekijkt me somber ,,'k Denk
niet dat jij ze kent." en dan, uit
de hoogte tegen 't dikke zusje: „Jij
helmaal niet. kleine meid."
„Kom aan, zing op," dring ik.
.,'k Moet opschieten."
Vaak is dit de verkeerde manier
om wat gedaan te krijgen. Nu ech
ter gaat zoontje staan alsof hij een
speech moet houden en begint luid
nan allerlei verwarde klanken.
„Aloette santi-aloette, aloette se-
teplumeree latet, seteplumeree le
peeEn nog een massa meer. Dat
alles met een gezicht alsof er iets
ontzettends gebeurt. Z'n ronde ogen
zwart en strak van spanning.
Als hij eindelijk klaar is, weet ik
zo gauw niet wat ik nu moet. 't
Dikke zusje start op slag een fees
telijk „la-la-la" en zoontje gaat zit
ten.
„Je snapt er niets van," praat h(j
„dat dacht ik wel, je snapt er niets
van."
„Wat is dat voor een taal!" in
formeer ik voorzichtig.
En dat jong verontwaardigd:
„Frans natuurlijk."
Nou, ik hoor t niet en pas na nog
eens en nog eens luisteren, begint
't een beetje te dagen, 't Schijnt
over een meisje te gaan dat Aloette
heet. Gentille (lieve) Alouette
Seteplumeree latet zal dan wel be
duiden ,je te plumerai la tete" (ik
zal je hoofd
Ja, wat is nu plumer? 't Woor-
üVl/V.
denboek er b(| gehaald, vertelt dat
plumer gelijk is aan met veren ver
sieren. Dus lieve Alouette, ik zal je
hoofd met veren versieren.
Als ik dat zoontje uitleg wordt
hij kribbig. „Niet waar. Mam,"
briest hij, „dat 'is geen Hollands
liedje, 't is Frans." En als ik het
voorzing kalm en keurig, zoals ik
vermoed dat 't moet, lacht hij
schril. ..Fout. helemaal fout. Je
haalt adem en dat mag geeneens.'
En dan bezwerend, alsof hij praat
tegen een lastige leerling: ,,'t Moet
een gevoel zijn of je bijna stikt,
dan doe je 't goed." Zo ..Aloette,
santi aloette, aloette seteplumeree"
't Klinkt zo hartstochtelijk dit
keer, dat ik 't maar laat.
BIBEB.
den zullen onder andere de ont
spanning binnen de muien verzor
gen Ook een Zuid-Amerikaans or
kest en Maria Zamora zijn geënga
geerd
Communistische bestuur
ders vervolgd in Australië
SYDNEY De „Sydney Herald"
meldt uit Canberra dat het Austra
lische kabinet machtiging heeft ver
leend om de communistische func
tionarissen van het Australische Ver
bond van Zeelieden, dat een verbod
heeft uitgevaardigd voor het vervoer
van oorlogsmateriaal naar Korea, te
doen vervolgen.
SMAKEN!
AMANDELTJES
BITTERKOEKJES
FRUITPUDD1NG
CRÈME DE CACAO
BUTTERSCOTCH
VANILLEKOEKJES
fteeA&ffie lAeMaSStHg
tui je£fo truia£&g£:
Prlj» 25 ct j per pakje
HET LIJKT WEL. of al die dunne zomerjurken de jonge meisjes nog
knapper en nog slanker maken, maar de dames van middelbare leeftijd
nog ..middelbaarder" dan ze zijn. Het deprimeerde mij werkelijk, toen ik
op een van de zomerse dagen de zoveelste touring-car zag, waar oudere
dames uitstapten vijf, zes, acht allemaal aan de gezette kant. maar
allemaal met het onvermijdelijke bloempatroon aan.
Onder zo n japon zag men de ribbels van een corset, beneden al dit
fleurigs droegen de meesten dikke kousen en bruine molières.
't Was alsof ze allemaal dachten- Voor mij komt het er toch niet meer
op aan, maar tegelijkertijd door die bloemetjesjurk nog een laatste greep
deden naar een vergane jeugd.
In gedachten hoorde ik het ze al
zeggen Met dit mooie weer moet
je toch iets luchtigs aanhebben Dus
waarom niet een aardig patroontje?
En aan de lijn kan ik toch niet meer
meedoen.
Zo zullen ze redeneren, maar toch
is het jammer en bepaald niet no
dig. Men denkt altijd ten onrechte,
dat „lijn" alleen betekent „slanke
lijn". Maar dat hoeft helemaal niet.
Ook de vrouw van om en nabij de
vijftig, die dik is. kan zich zó kle
den. dat haar „lijn" plezierig is om
naar te kijken, maar.. dan moet
zij zor^ besteden aan die kleding.
En het is de moeite wel waard, want
het resultaat kan zo verademend en
zo troostend werken Immers, voor
een jong kind van twintig is het
totaal geen kunst om er aardig uit
te zien. inderdaad is voor haar ieder
bloemetje met een open halsje fleu
rig en lief Maar een vrouw van
vijftig, die, hoewel ze gezet is en er
niet jeugdig knap uitziet, toch kans
ziet er acsthetisch en gesoigneerd
uit te zien, met de kleren die haar
te uitbundige rondingen handig ver
bergen. zo'n vrouw is voor alle an
dere vrouwen een soort baken in
zee: Kijk, denkt men, wanneer men
haar ziet zitten, zó kan het dus ook.
al word ik oud. lelijk hoef ik niet
te worden, hier is het voorbeeld.
Ja. e'en vrouw moest eigenlijk van
haar achttiende tot haar dood toe
om haar uiterlijk blijven geven, al
ic het dan niet voor zichzelf, -dan
moest ze het toch doen terwille van
haar omgeving
Te duur? Dat hoeft helemaal niet
Laten we eens kijken, waarin het
precies zit, dat zoveel gezette ma
trones er niet aardig uitzien, voor
al niet m de zomer, als zij luchtig
gekleed willen gaan.
Allereerst door dat ellendige
bloempatroon. Dat moest verbannen
worden, althans boven een bepaald
gewicht. Het accentueert die weel-
Evelien spreekt
VAN VROUW
TOT VROUW
derige vormen, fleurige bloemetjes
horen bij fleurige jongemeisjes.
voor dikke dames alleen patroon
tjes. die zo gedekt zijn, dat men op
een afstand van een paar meter «Je
stof voor effen houdt
Dan natuurlijk de kleuren. Nee.
geen zwart en vooral niet in de
zomer, tenzij we werkelijk tiptop
in het zwart zijn. met hoed en hand
schoenen en elegante kousen en
schoenen. Maar anders marineblauw
met wit, parelgrijs of grijsblauw
Alweer: de felle groentjes en geel
tjes zijn aardig voor prille figuur
tjes, maar een gewicht van boven
de 150 pond in het felrose, dat wordt
zo'n enorme vlek aan de horizon
En dan. de blote halzen zijn
taboe. Dat wil zeggen, de halzen
Kunnen van voren wel wat uitge
sneden zijn. maar de nek, mevrouw,
.ie nek Dat is bij niet-meer-zo-
slanken meestal een mollig heuvel
tje en de lijn van dat heuveltje is
niet zo aantrekkellijk. Bedekken
dus, liefst met een grote kraag van
wit, met grote revers, de schouders
liefst goed vierkant opgevuld, om
de lijn van de rug te redden.
De „middelbare" dames dragen te
weinig deux pièces. terwijl die toch
een uitkomst betekenen voor iedere
lijn, en men kan ze overal kopen.
Een jurk met een ruimvallend Jasje.
Of een rok met een toegeknoopt
jasje er overheen, in alle stoffen, die
U maar wilt. soepele zij en mous
seline met een niet zo wijde rok en
het jasje in tailormade model, dat
staat ineens veel en veel gekleder
en correcter dan een enkele jurk,
en is toch even luchtig.
Een echt mantelpak is natuurlijk
ook goed. maar dan moet het
ook werkelijk kleermakerswerk zijn,
anders wordt het licht hobbezak
kig. Bovendien is het bezwaar van
een mantelpak, dat het even warm
is als een mantel, en dat men cr
zonder het jasje, in de enkele lich
te blouse weer plomp uitziet
Ja. het is werkelijk wel een beet
je een probleem, die kleding voor
middelbare dames; er moesten ei
genlijk voor hen veel meer mode
shows gehouden worden. Maar al
lereerst moesten zU zelf erkennen,
dat het de moeite waard ls, om er
aan te werken. Als zij eenmaal weer
plezier in hun eigen uiterlijk heb
ben. dan zijn er toch nog mogelijk
heden genoeg.
Juist voor oudere dames zijn er
zoveel gezellige jabo'tjes. ruches,
corsages, die haar iets coquets-en-
toch-waardigs geven, en clie voor
jonge meisjes overbodig en overda
dig aandoen.
Maar bewaar ons voor de bloe
metjesjurken!
Advertentie (l.M.j
'n héérlijke drank
uit zuiver fruit
(SLOT)
aakt worden dat een blouse ook gemist kan worden.
N ..Mundial" vond ik een bruik-
A bare kamer, en er tegenover een
Spaanse chirurg, die des avonds on
der genoeglijk politiek gekeuvel
mijn knie inspecteerde, insmeerde,
verbond en mij „drie dagen rust"
voorschreef Maar de Spaanse politie
liet mij tweemaal per dag opdraven
om mij te „melden" en het politie
bureau lag een kwartier buiten het
stadje. Zo heb ik vijf dagen door
Seo de Urgel gestrompeld en toen
kwam de dag waarop wij des mor
gens om zes uur werden ingeladen
in een autobus, de Fransen en ik
plus een aantal gewone passagiers:
naar Lerida. Ik heb de vertoning
nogal misselijk gevonden. Wij waren,
dat wist de politie maar al te wel,
volkomen ongevaarlijke lieden, die
onder Hitier waren uitgelopen. Niet
temin kregen wij met ons acRten
niet minder dan vier met tommy-
guns gewapende Spanjaarden mee,
en een brave Franse sergeant, wiens
enig misdrijf was dat hij na aan
komst eerlijk had gezegd, dat hij
vroeger in het leger was geweest,
had men zelfs in de handboeien ge
slagen. Bij aankomst in Lerida werd
het nog wat misselijker: wij moesten
twee aan twee marcheren door de
stad. voorop en achteraan twee
zwaargewapende geleiders en na
tuurlijk een bekijks voor de menigte.
In het politiebureau was het een
va-et-vient van vluchtelingen, die
naar gevangenis, kamp of hotel wer
den gedirigeerd. Hier was het, dat
mijn Franse vrienden Miranda als
vonnis opliepen, toen zij eindelijk
tegen het vallen van de avond aan
de beurt waren gekomen Vincent
Carasco en ik moesten het langst
wachten.
Eindelijk om een uur of zeven
's avonds worden ook wij voorge
roepen. Vincent Carasco gaat naar
Miranda, ik krijgt de mededeling
dat ik in ..Fonda de Agramunton
dergebracht zal worden Een vrien
delijke jongeman brengt mij erheen
en op het moment van mijn entrée
in de hall staat Jacques van Goor
op. die samen met Frans Simons
over de bergen is gekomen. Hij ge
looft zijn ogen niet, want hij was er
zeker van. dat niet ik, maar Frits
van Os, de vliegenier, die ik in Tou
louse terloops had ontmoet, zou
komen opdagen Helaas. Frits, die
het in Frankrijk al zo zwaar te ver
duren had gehad, bofte ook in Span
je niet: hij is in Miranda terecht ge
komen en het heeft tot eind 1944 ge
duurd. eer ook hij de eindstreep,
Londen, haalde. Kórt na mijn aan
komst in het hotel verscheen ook
Frans Simons, kersvers uit de ge
vangenis. En van dat ogenblik af
hebben wij het lief en leed van
Lerida broederlijk bijna drie weken
lang gedeeld. Veel te beleven was er
niet. zeker niet voor verdachte
vreemdelingen, die om acht uur
's avonds binnen behoorden te zijn,
en die moesten rondkomen van een
bescheiden wekelijkse toelage, hun
getrouwelijk uitbetaald door de
goede zorgen van José Tous Girondes,
de vertegenwoordige van enige grote
Nederlandse firma's in Lerida Het
is ni'at meer dan gepast, dat ik zijn
naam. tezamen met die van Mevrouw
Tous. hier aan de vergetelheid ont
trek Wat deze twee mensen, geheel
en al con amore, voor Nederlandse
door
„vluchtelingen" hebben gedaan,
grenst aan het ongelooflijke.
Waarlijk, déze twee hebben aan
menige Nederlander de hemel ver
diend. En wat waren wij veelal las
tige klanten altijd ongeduldig,
altijd geneigd om maar weer aan de
telefoon te gaan hangen, altijd be
reid om te kankeren als er weer
geen antwoord was of het aangekon
digde ambtelijk bezoek uit Madrid
opnieuw werd uitgesteld Ook in
Spanje malen de ambtelijke molens
langzaam, en daarbij kwam dan nog,
dat menige autoriteit zo kennelijk
veel meer met Hitler dan met de
beschaving op had. dat hij geen vin
ger wenste uit te steken voor lieden,
die zijn adoratie voor dictators niet
beliefden te delen.
Ik heb daar in Lerida de tijd ge
had om op wat afstand de hel, die
Hitler van ons land heeft durven
maken, nogeens te ontleden Telkens
herleefden in mij de beelden waar
mee de laatste jaren mij vertrouwd
hadden gemaakt
En daar in Lerida hebben Frans.
Jacques en ik het naderend einde
bepraat en beleefd: daar hoor
den wij de eerste invasieberichten
en wij zijn een voet hoog gespron
gen. Twee dagen later móchten wij
naar Madrid, om ons te stellen on
der de bescherming van ons consu
laat-generaal, Toen wij er aankwa
men vernamen wij dat de politie ons
bezoek wachtte. Mij heeft ze niet ge
zien Maar twee nachten ben ik in
Madrid gebleven De derde dag vond
ik op de hoek van twee straten vol
gens afspraak met vrienden een
auto. die mij zeshonderd kilometer
naar het Zuiden, naar Sevilla heeft
gebracht. De bestuurder was dezelf
de man.'die mij, vond ik tijdens ons
eindeloos verblijf in Lerida ietwat in
de steek had g&aten. Hij haalde nu
de schade dubbel en dwars in en
met hem en zijn vrouw ben ik, als
told het een uitstapje, door Zuid-
panje getoerd naar die prachtige
oude stad, die Sevilla is. Mijn hoop
is geweest, dat ik vandaar in snel
tempo naar Gibraltar zou kunnen
komen, want Portugese plannen had
ik aan kant gedaan sedert ik wist.
dat daarmee allerlei tijdrovende
visa-kwesties verbonden waren. Het
is een beetje anders gelopen: ik heb
deze wonderlijke reis ook nog een
paar dagen verstekeling moeten spe
len. Op de Guadalquivir in Sevilla
lag een Noors scheepje van mis
schien een 1 000 ton. de „Cetus", be
laden voor Gibraltar. Het zou drie
dagen na mijn aankomst in Sevilla
vertrekken. De kunst was om clan
destien aan boord te komen, want
aan de loopbrug stonden voortdu
rend twee Spaanse garde's op post
Begrijp mijn opluchting, toen de kok
van dat schip mij zijn identiteitspa
pieren leende, en ik, na een verblijf
van drie dagen in een onderduik
adres in Sevilla waar ik kamerar
rest nemen moest om een beetje uit
het oog van de autoriteiten te blij
ven. des avonds op de dertiende Juni
1944 aan boord kon klauteren Ik
ben stante pede in de schroeftunnel
van het schip gedoken, waar ik een
paardedeken. wat koffie en een pak-
Gibraltar, de Engelse vesting aan
de uiterste zuidpunt van Spanje,
waar Colonel Blake op Donderdag
15 Juni 1944 aankwam en vanwaar
hij op Vrijdag 16 Juni naar En
geland vloog.
je clgaretten kreeg toegestopt Het
was er ve^rc van plezierig: houten
vlonders, min of meer drijvende in
water en olie, en zodra het schip
begon te varen sproeide de wente
lende schroefas een motregen van
olie over mij heen Maar de Spaanse
garde's blijven tot aan de zeehaven
aan boord, en er zat niets anders op
dan het uit te zingen. Wel. ik hèb
het uitgezongen, en toen ik op Don
derdagmorgen het hoofd aan dek
kon steken de bemanning met de
kapitein incluis hadden mij allengs
als aanwezig genoteerd maar zij
hebben er mij niet kwaad om aange
keken woei een frisse zeewind
mijn zorgen weg en scheen een felle
zon langs de Spaanse kust. Het leed
was geleden Donderdagavond laat
liep het schip Gibraltar's haven bin
nen. en na kennisgeving door de
kapitein van mijn aanwezigheid
werd „de heer Blake" door een mo
torbootje van boord gehaald. Die
nacht was ik te gast bij een Engelse
officier, en de volgende middag bij
de thee legde hij een papiertje naast
mijn bordje: passagebewijs Gibral
tarEngeland' Ik zag het einde. Het
vliegtuig startte die avond om negen
uur, en goed tien uur later streek
het op een Engels vliegveld neer.
Het was Zaterdag 17 Juni 1944 De
zon scheen. De mensen waren vrien
delijk De moeilijkheden waren over
wonnen. Maar ik zag er uit als een
olieman Mijn pak. het enige dat ik
had. stond stijf van de vlekken, mijn
overhemd was meer zwart dan wit,
mijn handen leken die van een smid.
Wat nood' De Engelsen deden alles
om mij behulpzaam te zijn. gaven
mij een kans om mij te scheren, bo
den mij een voortreffelijk ontbijt
aan, en deelden mij mee. dat een
hunner mij regulier zou brengen
naar Prof Mr. P S. Gerbrandy.
Had ik beter kunnen wensen' Het
duurde nog tot een uur of twee eer
er een trein vertrok. Via Londen
ging het naar Hatfield. Daar in een
auto. en om half zeven die gedenk
waardige avond stopte dat vehikel
voor de deur van een allervriende
lijkst buitenhuis-in-zakformaat in
Essendon. Mijn begeleider belde aan.
Een knecht deed open. Ja. de „Prime
Minister" was thuis Een ogenblik
later daar komt hij. De kleine
gedrongen figuur, met de uitbundige
snor. de levendige ogen. en de eigen
aardige stem „Excellentie, ik ben
Blake" Met buitengewone gast-
vrijhejd ben ik ontvangen, ondanks
het feit, dat de Minister-President op
dat ogenblik onze vroegere gezant in
Berlijn en mevrouw van Haersma de
With te gast had. Professor Gerbran
dy wist dat ik na een week of zes
wilde trachten terug te keren, en dat
er dus met mijn ware naam niet
nodeloos moest worden omgespron
gen. Ik ontken niet, dat ik mij aan
merkelijk heb-gegeneerd. toen ik de
kamer binnenkwam in mijn onbe
schrijflijk vuile pak «twee dagen la
ter zat ik ermee. bij de Koningin,
die mij allerliefst ontving» en door
mijn gastheer van wien ik toen
nog niet wist dat hij de hele wereld
met bijnamen versiert werd voor
gesteld als „de colonel Blake"
Zo ben ik bij hem voor eens en
naar ik vrees voor altijd geboekt.
Nog dezelfde avond hadden wij een
eerste lang gesprek over wat zich
afspeelde in bezet gebied. Eerst toen
ik om een uur of twaalf in een voor
treffelijk bed rolde, gestoken in een
pyama van de minister-president,
die kennelijk van wat ander postuur
is dan ikzelf, begon ik mij te reali
seren. dat ik niet meer verder hoef
de. Vijf en vijftig dagen had ik dat
gevoel niet gekend Vijf en vijftig
dagen had ik maar één jacht in mij
zelf geweten: naar Londen Nu wi«
ik er Een gevoel van nog onverteer
bare rust maakte zich van mij mees
ter. De reis van ..colonel Blake" we»
ten einde.
