KIBOETS; Bewijs van wat idealisme in i w u:
Israël
vermag
Taxi-chauffeurs beleven
soms vreemde dingen
Utrechtse vingerafdrukken
van 2000 jaar geleden
Alex de Haas begon zijn loopbaan
met een bus erwten
r
V.J
Grond behoort aan gemeenschap,
vrucht aller arbeid ook
D1
Individualisme
overwint
langzamerhand
Chinezen houden niet
van nieuwe wagens
Ervaringen met rare
klanten
in metropool Rotterdam
„Een werkstad zocht vermaak
titel van zijn nieuwe boek
Maandag 13 November 1950
ATEN hoort in Israël niet graag het woord communistisch
-LVA De macht is aan de socialisten, die weer uitdrukkelijk
betogen, geen marxisten te zijn. Toch heeft Israël een groot
aantal agrarische bedrijven, die men niet anders dan commu
nistisch noemen kan. Zij hebben echter weimg, dat aan Rus
land herinnert. Want ten eerste zijn zij even consequent demo
cratisch als zij communistisch zijn. En ten tweede zijn zij
werkelijk communistisch in een mate, die Rusland niet kent.
Het zijndekiboetsimofkwoetsa's.
E kiboets werd gevormd door
kolonisten die alle particulier
bezit, ten minste in verband met de
kolonie, hadden opgegeven. Zij had
den geen betaalde arbeidskrachten,
maar zij zelf, mannen en vrbuwen,
verrichtten met elkaar het werk van
de gemeenschap, geheel voor die
gemeenschap. Uit teleurstellingen en
vergissingen is een straf werkend
stelsel ontstaan, dat een zekere per
fectie bereikt heeft en dat nu bezig
is, in de richting van groter indivi
dualisme te evolueren. In 1909 is de
eerste kiboets of kwoetsa aan het
meer van Tiberias ontstaan. Nu zijn
er ongeveer 150.
Volsterfoe gelijkheid
TJ" ET systeem gaat uit van een
A volstrekte gelijkheid in rech-
i ten en mogeb'jkheden. De grond be
hoort aan de gemeenschap en de
vrucht van aller arbeid eveneens. De
harde werker, de minder harde wer-
ker, de zieke, dc invalide, zij worden
niet verschillend behandeld. Ieder lid
krijgt zijn werk toegewezen door de
gemeenschap Er is geen verschil in
rechten of levenswijze tussen de dok
ter, de onderwijzer, de ingenieur en
de schoenlapper. Niemand krijgt geld
5 in handen. Omdat de gemeenschap
voor allen zorgt, is er geen geld no
dig. Zij verschaft veelal primitieve
woning, maaltijden in de eetzaal,
wasgelegenheid en kleding. Zij no-
digt kunstenaars en toneelgezel-
schappen uit, in samenwerking met
andere vestigingen. Beroemdheden
stellen er prijs op, hieraan gehoor te
geven.
Daar vader en moeder beiden wer
ken voor dc gemeenschap, neemt die
J gemeenschap de zorg voor de kinde
ren op zich van de geboorte af. Zij
worden afzonderlijk gehuisvest. De
eerste verzorging gaat uiteraard met
medewerking van de moeder De ge
meenschap bepaalt door een daar
voor aangewezen commissie de op
voeding van de kinderen. De ouders
M kunnen samen zijn met hun kinde-
ren als het werk afgelopen is. tot
etens- en bedtijd van de kinderen
toe.
De ouders zelf hebben alleen de
1 noodzakelijke woongelegenheid, één
vertrek waarin zij slapen, praten
en lezen, met het bed als voornaam-
11: ste meubelstuk,
h
j) IT regime is tc Spartaans gc-
-L>' bleken om op den duur zo tc
blijven voortbestaan. liet heeft de
verdienste gehad voor Israël, een
harde kern van agrarische cn andere
leiders te vormen. Tallozen zijn zicb
in die omgeving gelukkig blijven
voelen. Men vindt grote opgewekt
heid in de kiboetsïm. Een levend
idealisme is er de grondslag van
alles.
Maar nu is er kentering. De be
hoefte aan meer familieleven laat
zich gevoelen. Het familiehuis keert
terug, waar dit, bij nieuwe aanbouw,
mogelijk is. Dc ouders willen sa-
menzijn met hun kinderen, thuis
eten, thuis zich wassen enz. Men wil
meer individuele culturele vrijheid.
Iets van het oude aardewerk,
van 500 tot 2000 jaar oud. dat
t; werd opgegraven in de Boter-
straat. (Foto NUD-Hoflahd)
middelen om naar eigen wens uit tc
gaan, boeken aan te schaffen, om er
maar enkele tc noemen. De ouders
willen zelf over dc loopbaan van hun
kinderen beslissen cn dit niet meer
aan een commissie overlaten.
Een overgangsvorm van de ki
boets is dc coöperatie die in Israël
zeer sterk is ontwikkeld, cn waarin
de leden een commercieel aandeel
hebben in de opbrengst van het ge
heel. en waarin ook nog de helft van
het terrein ter beschikking blijft
voor het geheel individuele bedrijfje
van de leden afzonderlijk. Principieel
en practisch staat deze. zeker popu
lairder geworden vorm ver af van
het communisme van de kiboets.
In de kiboetsïm en coöperaties
merkt men heel sterk de verandering
die zich bij talloze jonge Joden heeft
voltrokken. Vroeger, buiten Palesti
na, onderwierpen velen, ofschoon zij
niet godsdienstig waren, zich aan het
kerkelijk gezag of hielden zij dc
band daarmede levendig, omdat dit
door
dr M. van Blankcnstein
MET een critische beschou
wing over dc aard van
deze merkwaardige landbouw
bedrijven vervolgt onze mede-
werker zijn reeks artikelen
over Isra'cldat hij onlangs
bezocht of) zijn reis naar het
Nabije Oosten.
^■j.'—uumuiiüui—mwi|iiii[.iiii; nc®;. L-JffSinLUSFfi' 2rJKKlCfllt
de enige vorm was om de solidari
teit van het Jood-zijn te demonstre
ren. Nu is die solidariteit geen pro
bleem meer Men vindt die m de
staat, zoals in ieder ander land. De
niet beleden maar toch gehandhaaf
de godsdienst heeft daardoor een
functie verloren. Men aanvaardt het
gezag van het rabbinaat, waar dit
door de staat wordt opgelegd, in za
ke de burgerlijke stand, bij geboorte
(besnijdenis), huwelijk en dood. of
schoon de Pools-orthodoxe bedie
naars van deze functie vaak. om
uiterlijk en optreden, begrijpelijke
critiek wekken.
De innerlijke opstand tegen
de macht van de orthodoxie is
van dien aard en zo uitgebreid
(Van een onzer verslaggevers)
rp EN HAVENSTAD als Rotterdam heeft
natuurlijk net als alle andere steden voor
de taxichauffeurs het gewone alledaagse werk.
Rijden naar en van de schouwburg, de bio
scopen, 't van huis-naar-huis-werk, een trouw
partij of een doopplechtigheid (een dopie, zei-
I den ze gemakshalve) en noem maar op waar
voor taxi's zo voor en na gebruikt worden.
Maar Rotterdam maakt het met de haven soms
wel heel apart voor deze mannen.
£e,v
~"N
taxi-chauffeur is misschien de enige
sterveling in ons land, die met genoegen
cn bijval dat gure. ongezellige najaarsweer be
kijkt waarmee we hel dc laatste weken weer
zwaar tc stellen hebben. Hoe harder het regent
cn stormt cn hoe vuiler het er buiten uu) wo
ning uitziet* des tc meer wordt cr van zijn taxi
gebruik gemaakt. Het is het vorige weekend wel
gebleken B.) een grote onderneming hier ter
stede rekendmen ons voor, dat cr op Zondag
negenentwintig October, met een weertje om
zelf* geen htiid op straat te sturen, 1300 ritten
door het bedrijf werden uitgevoerd. Dat kwam
neer op 2.1 maal uitrijden van een wagen.
Taxi-chauffeur zijn is 'ccn wonderlijke bezig
heid. In allerlei opzichten. In Den Haag berus
ten gegevens. die u kunnen vertellen, dat een
taxi-chauffeur eigenlijk maar 14 uur in dc week
werkt. Voor de rest van dc tijd wacht hij op het
telefoontje dat hem naar zijn ivagcn doet stap
pen voor een ru van adres zus naar adres zo.
En als h{i wachten moet, wordt cr ccn kaartje
pelend. De Rotterdamse chauf
feurs, die wij een dezer dagen
ontmoetten, hielden zich trouto
aan dc edele klaverjassport cn
hadden de hele wereld om zich
heen vergeten.
Neem bijvoorbeeld de treurige en
ware historie van de Rotterdamse
taxi-chauffeur, die het ongeluk had
een Noor naar zijn schip te moeten
brengen De Noor leek nuchter,
maar hij was het niet Ilij was zo
ontstellend dronken, dat men van
een bezienswaardigheid mag spre-
i ken. Hij" had geen geld. maar aan
dat dit op den duur tot een - boord lagen twee boxes met siga-
afrekening" moet leiden, niet- retten cn als de Rotterdammer hem
tegenstaande het feit, dat de
hoogste leiders van het rabbi
naat persoonlijkheden zijn,
wier geest eerbied afdwingt.
„Hoe dichter bij Jeruzalem,
hoe verder van de synagoge,"
zou men menigmaal willen op
merken.
(Van een onzer
verslaggevers)
Wie veel reist, kan veel
verhalen, luidt ccn be
kend gezegde. Nu. reizen
heeft Alcx de Haas wel
gedaan (hij is pas nog in
Indonesië geweest) en
vertellen kan hij ook. Een
garantie voor ccn gezelli
ge middag dus. „Ga maar
rustig in die luie stoel
zitten," zegt hij heel gast
vrij, als we onverwacht
z'n werkkamer binnen
stappen. „dan laat ik die
schrijfmachine wel met
rust. Dat programma van
„Au Salon des Variétés"
kan wel tot morgen
wachten".
Meteen zitten we mid
den in het gesprek. „Au
Salon des Variétés". Een
bekende radio-uitzending,
die door Alex de Haas in
haar geheel wordt sa
mengesteld. „Man. daar
komt een werk voor kij
ken! Alle liedjes moeten
omgewerkt en bewerkt
worden cn alle conferen
ces moet je schrijven. Het
is ontzettend veel. Maar
het is lollig. Het geeft je
voldoening, vooral als de
luisteraars spontaan rea
geren. En niet alleen de
ouderen betuigen hun in
stemming, ook de jonge
ren schrijven me, dat ze
die ouderwetse liedjes,
die ik meestal in een mo
dern rhythmisch jasje
heb gestoken, bijzonder
waarderen."
Het behoeft natuurlijk
geen betoog, dat Alex de
Haas voor die voorberei
ding een grote hoeveel
heid documentatiemate
riaal nodig heeft. En daarvan is hij
rijkelijk voorzien, hetgeen z'n uitge
breide bibliotheek bewijst, waar op
het gebied van alle mogelijke soor
ten kleinkunst boeken en partituren
te vinden zijn. „Zie je die stapel boe
ken daar, die moet ik doorwerken
voor een uitzending van veertig mi
nuten. De 21ste van deze maand zit
ik met een „Salon" in de Bonte Dins-
dagavondtrein. Je kent dat lied van
de bonte trein toch wel. Dat is ook
varr mij. De tekst tenminste; de mu
ziek is van Max Tak Met hem heb
ik veel liedjes gemaakt, o.a, „Het
meisje met de blauwe hoed". „Vrien
dinnetje". „Het leven is heus met zo
kwaadom er maar enkele te noe
men'
Behalve die liedjes, waarmee Alex
de Haas als echte Rotterdamse hu
morist-conferencier alom in den lan
de bekendheid geniet, heeft hij ook
draaiboeken voor verscheidene Ne
derlandse films geschreven. Films,
meisje met de blauwe hoed". „Het
leven is heus niet zo kwaad", „Ko
medie om geld" en „Suikcrfreulc"?
„Ja en bij het samenstellen van die
draaiboeken, was ik werkelijk blij,
dat ik, voordat ik het toneel betrad,
eerst fotograaf bij Mögle geweest
was en op de academie voor beel
dende kunsten had gestudeerd Ik
wist nu wat een camera kon doen
en wat een beeldvlak was. Overi
gens heb ik altijd van film gehou
den. Vroeger al, toen dc oude heer
Strcngholt in dc Bagijnenstraat zijn
„Apollo"-cinema had. Samen met z'n
zoon Frits, de tegenwoordige „F. L.
D. Strengholt presenteertwas ik
imitateur. We zaten achter het doek
met een bus erwten, een kist glas.
een ijzeren plaat, een bel, èen hamei
en nog veel meer. Angstig nauwkeu
rig volgden we de bewegingen op
het doek. om de geluiden zo getrouw
mogelijk voort te brengen. Werden
cr op de film eer. paar luiten inge
gooid (en dat kwam bij die gooi- cn
smijtfilms veelvuldig voor), dan lie
ten wij met een grote klap een zware
staaf in dc kist met glas vallen. On
weer werd gedemonstreerd met de
ijzeren plaat en voor het rijden van
een trein was de bus met erwten
nodig". En zo vertelt Alex de Haas
verder van zijn herinneringen aan
het goéde oude Rotterdam, waar zijn
geboortehuis stond op de plaats waar
nu de werkkamer van de burgemccs-
tcr in het stadhuis is. Herinneringen,
die hij niet alleen tegen zijn bezoe
kers vertelt, maar zwart op wit neer
schrijft in zijn nieuwe bock ..Een
werkstad zocht vermaak". Bovendien
is hij bezig het internationale caba
retleven te beschrijven in een manu-
schript dat bij Leister Nypels in
Maastricht zal verschijnen, terwijl
deze winter William Quindt's roman
.Heimwee naar Joanna" in een Ne
derlandse vertaling van Alex dc
Haas in de boekhandel verschenen
is.
Alex dc Haas is een artist in hart
Erg luchtig gekleed met boordje-
los was Alcx de Haas druk be
zig zijn programma samen tc
stellen voor een volgende radio
uitzending. (Eigen foto)
die successen zijn geworden en we
ken lang in de theaters gedraaid
hebben. Want wie kent niet „Het
Brutale overval op land
bouwer te Soeren
APELDOORN. Twee mannen
zijn Vrijdagavond de woning van
de landbouwer D. te Soeren bin
nengedrongen en onder bedreiging
met ccn knuppel eisten zij geld.
De ontstelde landbouwer overhan
digde hun een geldbusje, waarin
pl.m. i 75.zat. Daarop zijn de
mannen weggevlucht. Dc politic
stelt een onderzoek in. De ver
schrikte familie kon slechts een
vaag signalement geven.
meenam, waren die rokertjes voor
hem. En zo ging het. Toen ze In de
hut van de Noor kwamen, haalde de
zeeman onder de matras van een
slapende collega inderdaad twee
sloffen met sigaretten te voorschijn
en bood ze de chauffeur can. Voor
dat deze iets kon zeggen, was de
slapende man met plotseling begrij
pen tot lcVen teruggekeerd cn schoot
geweldig snel en onder het nodige
Noorse sterke commentaar zijn kooi
uit. Het einde was een vechtpartij,
met groot orkest van de halve be
manning. waarbij het vrachtje van
de taxi-man hera nog zo goed kon
beschermen, dat de Hollander op
zijn buik over de vloer kruipend,
tussen de benen van de rondhakken-
de Noord door. de kutdeur kon be
reiken. „En gelopen, dat ik heb, ge
lopenMaar naar m'n centen kon
ik fluiten".
Een andere taxi-bestuurder heeft
zijn trouwe clientèle in Katendrccht
Dit is een pentekening, die Alex
de Haas maakte van zijn dochter
Leng. (Eigen foto)
cn nieren, een artist, die op vijf jari
ge leeftijd als wonderkind al liedjes
zong en door Jcan Louis Pisuissc ,,in
het vak" geïntroduceerd werd. Ne
derland is klein, het kent weinig
artisten van formaat. Maar Alex de
Haas behoort tot die weinigen, als
waardig vertegenwoordiger van de
Maasstad.
Gevoelige straf in
smokkelzaak
ROERMOND De bijzondere
politierechter bij de Rocrmondse
rechtbank veroordeelde de 36-jari-
ge directeur van de stoomzuivclfa-
brick te Weert gisteren tot 1000
boete subsididair 100 dagen hech-
en hij pijpt "hoog op over de Chine
zen. „Chinezen" zegt hij. „daar heb
je nooit last mee. Ze zijn niet dron
ken. ze vechten niet, zo maken je
wagen niet vuil ch je hoeft nooit
bang voor je,geld tc zijn. Alleen zijn
z- dood-sccixur op het geld. In het
begin moest ik het hart niet hebben
om met een mooie wagen voor te
komen, want daar wildeui dc heren
niet in. Een ouwe wagen moest het
zijn, want natuurlijk zijn ouwe lor
ren van auto's veel goedkoper, dan
die mooie, dachten de Chinezen. En
dus zorgde ik cr wel heilig voor de
beroerdste ouwe bakken in handen
te krijgen, 'k Had zogezegd geregeld
contact met een auto-sloper. „Nou."
zei ic dan, „deze kan nog wel veer
tien dagen mee." En ik rijen, hè? 'k
Heb eens een trouwerij gedaan toen
de radiator zo lekte, dat het barrel
niet verder wou. Hebben we cr een
paarfevijg in gestopt. Dat dicht al
les: door de graankorrcltjes, die er
in zitten.
Je moet ook niet menen, dat Chi
nezen in een taxi naar dc meter kij
ken. Nee. de prijs wordt vooruit be
paald. Zeg ik: tien gulden. Zeggen
zij: twee. Zeg Ik: negen cn zo gaat
het door. Net zolang lot je het be
drag wat voor zo n rit op dc meter
komt. hebt bereikt, laten we zeggen
zes gulden in dit geval. En dan krijg
je het ook. Zonder mankeren".
De meeste "are dingen spelen zich
af bij nacht cn dc hoofdpersonen zijn
doorgaans supporters van dc borrel, i
Op een herfstavond drentelde zo'n
knaap een taxi-gcrage bónnen. De
baas zat er alleen in het kantoortje
cn ccn chauffeur poetste ccn wagen
wat op. „Hejje een wagentje voor
r-e", zei de drentelaar. Natuurlijk",
zei de baas, „waar wilt u heen?"
„Dat ga je toch geen donder aan.
wel?" vroeg de bezoeker cn hij reed
net zo lang blokjes met de chauf
feur. tot die hem weer bij de garage
afzette. Onmiddellijk wankelde hij
v. .er naar het kantoortje. „Hejje een
wagentje voor me?" vroeg hij. Nu.
hij had de vorige rit betaald en
wai rom dan niet wèèr een wa- i
gentje? „Heb je nog geld" zei de
baas wantrouwend. De vent haalde
twee rijksdaalders tc voorschijn cn
ze werden hem netjes uit handen ge-
Telcfooncentrale van ccn groot
Rotterdams taxibedrijf.
(Eigen foto).
mooi vindt, krijg jij het van me ca
deau. En je kunt het geloven of niet,
maar ik moest cn zou zijn colbertje
van hem aannemen cn hij is in zijn
onderbroek en z'n borstrok dc loop
plank opgegaan!'»
Als we u verzekeren, dat boven
staande staaltjes maar ren heel
kleine greep betreffen van alles wat
over di- avonturen van slechts
enkele Rotterdamse taxi-chauffeurs
hoorden, dan begrijpt u wel. dat er
geen woord te veel is gezegd met
de bewering, dat taxl-ehauffeur-zün,
ir. Rotterdam vooral, een bijzonder
beroep is. En toch, misschien wel
juist daarom, blijven ze er aan ver
knocht en gaan op elke rit weer even
actief af als op do duizenden, die zo
al gereden hebben, wanneer het kan.
toor aan de klant heeft verzekerd:
.'c zijn direct bü.u!"
Nog niet niet meer
tcnis en 4 maanden gevangenisstraf i !10Jn^n* V2?r tweec*^ ^^,er ®'n?,
voorwaardelijk, met een proeftijd
van vier jaar. Met medeweten van
verdachte werden in het verloop
van 1 jaar circa 60.000 kg boter
clandestien over do Belgische grens
gebracht.
(Van onze speciale verslaggever)
Wü wonen hier in Utrecht op
historische grond. Dat is wel be
kend al heeft men daar zo niet
iedere dag erg in. Men heeft het in
de binnenstad 'elk ogenblik druk
om niet onder een moderne auto
mobiel te raken en men realiseert
zich dan niet. dat bier een kleine
tweeduizend jaar geleden al don-
keroglge Romeinen met hun hel
men en schilden hebben roud ge
wandeld. In het jaar 17 hebben deze
lieden hier al een nederzetting ge
had cn omstreeks het jaar 150 moes
ten ze al een nieuw „castcllum"*
bouwen, omdat onze Germaanse
voorouders ook niet mis! het
eerste hadden verwoest. En tegen
."•00 was cr zelfs een derde neder
zetting nodig. Maar daar gaat het
nu niet om.
1 In ieder geval hebben al twee-
duizend jaar geleden belangrijke
wegen over onze grond gelopen,
hebben er mensen gewoond, ge
werkt. gevochten, gelachen en ge-
l leden. Twintig eeuwen lang zijn er
kinderen geboren en mensen dood
gegaan, hebben dc geslachten zich
afgewisseld op de Utrechtse grond.
I Hoeveel geslachten? Hoeveel men
sen, lieve meisjes vrolijke jongens,
zorgende moeders?' Hoeveel vreug-
ce is er beleefd, hoeveel leed is er
geleden?
Dat Utrecht een oude stad is kan
1 men in zijn bodem lezen. Een his
toricus zei eens tegen ons. „Als je
I in Utrecht ergens een spade in de
grond steekt vind jc een duizend-
jarig geraamte of een Romeinse
I kan". Nu overdreef de goede man
natuurlijk. Maar toch vindt men
hier zo nu en dan wel eens wat uit
de oude tijd in de grond terug.
Potjes en urnen
"Zo liet notaris Ter Horst ons van
I de week een heel regiment urnen,
potjes, vazen en kannen zien. van
500 tot 2000 jaar oud. die, met een
gouden Romeinse munt. onlangs
zijn opgegraven toen er een funda
ment gelegd moest worden voor
ccn nieuwe fabriek der Verenigde
Melkbedrijven in de Boterstraat. De
notaris mocht ze mee naar huis ne
men en wij hebben er nu wat van
op een plaatje gezet.
Men ziet er (op de voorgrond) o.a.
een Spaans potje bij, waarin de
Spanjolen tijdens de tachtigjarige
i oorlog o a hun gebruikte verband-
stoffen begroeven. Links vooraan
staat een urn uit de Romeinse tijd.
I Verder zijn er o.a wat Jacobakan-
netjes uit de vijftiende eeuw. Dat
aardige smalle ding rechts op de
voorgrond is een heel oud oliekan- i
netje.
Deze kannetjes en potjes zijn bij-
r>a alle van ruwe, ongepolijste,
bruingrijze klei. sommige nogal
onbeholpen bewerkt. De meeste zit -
ten vol met de vingerindrukken van j
de pottenbakker.
Als men zo'n tweeduizendjarige 1
aarden pot. pas uit de Utrecntse
grond gedolven, in de hand neemt.
I denkt men toch onwillekeurig even
aan de man. dio herr eens heeft gc-
maakt. Wie is hij geweest? Hoe
heeft hij geleefd. Wat heeft hij gc-
dacht? Wij weten, dat hij die pot
maakte Meer niet. Wij kennen van
hem alleen de indrukken van zijn
vingers.
Zijn potje zal binnenkort wclhcnt j
op een tafel of dressoir in ccn van
onze Utrechtse binnenkamers staan, j
En misschien zal een zachte, twin-
I tigstc-eeuwse meisjeshand er blge- I
men in schikken.
het de chauffeur „geen donder an"
waar bij heen moest en dus toerden
zc opnieuw net zo lang rond tot de
twee riksen op waren. Daarna stapte
de rare reizigers voldaan uit en ver
dween zingend in het nachtelijk
duister.
In zijn onderbroek
Een collega van hem, of Joost mag
weten was het dezelfde, liet zich
naar het eindpunt van lijn twee
brengen, maar vertelde hulpeloos,
dat nu eigenlijk aan het Maasstation
moest zijn. Dus reed de taxi naar
het Maasstation en de klant snurkte
in de kussens Bij het station gear
riveerd, had hij zich blijkbaar be
dacht. want hij betaalde en com
mandeerde rechtsomkeert weer naar
he eindpunt van lijn twee. En toen
de dwaas daar had afgerekend, ging
het linea recta terug naar Maas rn
dat zotte gerij heeft de man een keer
of zes volgehouden: Maas-lijn twee.
Lijn twee-Maas. Enzovoort, net zo
lang tot het geld op was.
Een comi-traglsche illustratie van
de houding, die dc Amerikaanse ne
gers in hun eigen land ondervinden,
zijn de ervaringen van een andere
Rotterdamse taxi-chauffeur. Volgens
heigeen hij zo met deze kleurlingen
meemaakte, tonen ze In Europa een
geweldige dankbaarheid voor de
omstandigheid, dat ze hier als nor
male mensen worden behandeld. „Ze
willen je alles wel toe stoppen. Ik
had het ongeluk eens tegen zo'n jon
gen. die ik naar boord moest rijden,
tc zeggen, dat 'ie zo'n fijn pakje aan
had. Reusachtig vond 'ie dat. Hij glun
derde cn zegt opeens: als je het zo
WASHINGTON De voedsel- en
1 landbouworganisatie -van de V.N.
j (de F.AO.) heeft haar steun gege
ven aan het herslelprogram der
VN. voor Korea (kosten tot 1952
I 3te millioexi dollar).
„Chauffeur, houd even vast!"
(Hij kan nog niet lopen).
(Eigen foto).
Chauffeur houd even vast!"
(H\j kan niét meer lopen...)
(Eigen foto).
