Een wondere wereld van
miniaturen
.,Una Sancta - een bijdrage tot het
katholiek-protestants gesprek
Wereldomroep toont in half uur
Nederland in 1950
Hindenburgs dodelijke
aartsvaderlijkheid
Johannes
Modelbou wers exposeren in
Rotterdams museum
Locomotieven
als horloges
„Ik ga zelf een huis hou wen
Ontspanning te
Singapore
J
24 Teksten van over ons land
in vele schakeringen
K EN
Zaterdag 16 December 1950
O
Kinderen gedupeerd?
Het wetsartikel, waarbij het ver
boden wordt meer dan één kind op
de fiets te vervoeren is zeer toe te
juichen. Ouders die meer dan één
kind op de fiets naar school bren
gen zijn gering in aantal. Het aan
tal, dat 's zomers met meer dan één
kind langs drukke verkeerswegen
peddelt is oneindig veel groter. Der
gelijke mensen hebben m.i. onvol
doende verantwoordelijkheidsbesef.
Het is de taak der overheid hier
handelend op te tieden. De betrok
ken kinderen zijn allerminst gedu
peerd. Dat de politie straks zorgt
dat dit verbod streng wordt gehand
haafd is zowel het belang der ou
ders als der kinderen. K. V.
Oplossing gevraagd
De nieuwe verkeerswet maakt een
einde aan het vervoer van twee
kinderen op één fiets. Dat er voor
dit vraagstuk een oplossing moet ko
men is zeker. Door de bestaande
toestand werden m.i de kinderen in
ieder geval gedupeerd. In weer en
wind zaten de kleintjes voorop én
achterop. Ik heb mij dikwijls afge
vraagd of dat wel goed kon gaan
Zouden er niet stoeltjes met twee
zittingen kunnen worden ontworpen
voor achterop, met steun voor de
voetjes? En zouden in de stad de
kinderen met tot 10 jaar (indien zij
van een volwassene worden verge
zeld) niet van betaling kunnen wor
den vrijgesteld? JEANNE.
Cultuurdictatuur
Operabezoekers menen stiefmoe
derlijk behandeld te zijn, nu zij niet
de gelegenheid kregen een troep
Italiaanse zangers te beluisteren, die
een succesvolle lournee achter de
rug hadden. Alle pogingen Itali
aanse zangers hier te introduceren
stuitten op heftige tegenstand. De
conclusie is, dat men bevreesd is
dat het publiek zich zal realiseren!
dat meer kan worden geëist voor de
offers die het zich via de subsidies
getroost. Ik wil eens wijzen op
Amerika, waar men kans heeft ge
zien een eigen opera-cultuur te vor
men met steun van de Italianen.
J. G. v. d. BURCH
Over een foto en een
bijschrift
In uw blad hebben dezer dagen
op een en dezelfde voorpagina twee
foto's gestaan: éen van de heroïeke
terugtocht in Korea in ijzige koude
en een van de bemanning van de
„Evertsen". in zomerkleren, het li
chaam gedeeltelijk ontbloot. Of de
ene, of de andere foto is onjuist....
H. J. KOOL.
Is het u duidelijk, dat het bij
schrift niet klopt9 U suggereert dat
dit een recente, foto is. Maar sinds
enige tijd vriest het in Korea....
M. J. SABON
.Het is me opgevallen dat de
..Lvertsen" wit was geverfd. Ver
moedelijk betreft h. t hier een foto.
genomen tijdens de in Hongkong
errichte reparaties
J H BERKELDER
Bij een oorlogsschip dat aan
feu gevecht deelneemt hangen de
sloepen buiten boord en is het dek
leeg gemaakt om te voorkomen, dat
de vijandelijke granaten meer tref
kans hebben. De bemanning heeft
bovendien meestal de zwemvesten
aan P A VAN BERKUM.
(DU zijn enkele zinsneden uit een
aantal brieven, dat ons bereikte
naar aanleiding vun een foto van de
Evertsen", de Nederlandse oorlogs
bodem. die thans deelneemt aan de
gecombineerde operaties der Ver
enigde Naties in Korea. De redactie
beeft gemeend deze foto te moeten
ilaatsen toen in het Koreaanse oor-
ogsnieuws van het optreden van de
„Evertsen" sprake was. Tot haar
grote spijt werd in het bijschrift,
dat bij de foto is geplaatst, ten on
rechte de indruk gewekt, dat de
foto tijdens gevechtshandelingen
voor de Koreaanse kust zou zijn
lenomen Enkele briefschrijvers
'ebben ons deswege „slechte leer
lingen van Goebbels" genoemd. De
redactie kan met de hand op het
nart verzekeren, dat zij zelfs geen
goede" leerling van Goebbels wil
■'.in Zij streeft een eerlijke voor
lichting na Daaiom wil zij ook
graag eerlijk erkennen, dat publi
catie van het gewraakte bijschrift
als een fout moet worden be
schouwd. Wat rest haar nog dan
biervoor de clementie van haar le
zers in te roepen
ROTTERDAM. De Nederl. Vereniging van Modelbouwers, vlak
na de bevrijding heropgericht cn dus thans haar vijfjarig bestaan
herdenkend, heeft ter gelegenheid van dit lustrum, dank zij de
welwillendheid van de directie, een ganse verdieping van het
Maritiem Museum „Prins Hendrik" aan het Burg. s'Jacobplein
ter beschikking gekregen om het werk harer leden tentoon-
te stellen. Uit alle hoeken van het land zijn de werkstuk
ken naar Rotterdam gekomen. Zij vormden uiteraard een
bont allerlei, doch de ervaring en artistiek inzicht van
het museumpersoneel, dat uiteindelijk voor de niet
eenvoudige taak stond de tentoonstelling in elkaar
te zetten, hebben tot een lofwaardig resultaat ge
leid. Het is een wondere wereld van miniaturen
geworden, die ongetwijfeld in de komende we
ken grote belangstelling zal trekken.
De goede burger een modelbouwer
doet immers niemand kwaad! die
zijn vrije uren besteedt aan het bou
wen van een natuurgetrouw model
van een locomotief, een schip of wat ook,
moet een drietal eigenschappen bezitten om tot
oen draaglijk resultaat te komen. In dc eerste plaats natuur
lijk een zekere handigheid, die hij in de loop van jaren wel op
doet. In de tweede plaats is er een groot geduld nodig. Gaat er
met een onderdeel iets fout, dan zal hij „sapperloot" zeggen,
maar begint dan onverstoorbaar opnieuw tot het zaakje lukt.
Handigheid en geduld zijn dus twee, nummer drie is een be
hoorlijke dosis doorzettingsvermogen Maar al te vaak begint
de modelbouwer aan een bepaald object, dat echter half voltooid
in de kast blijft staan cn in jaren
niet meer wordt aangekeken. Een
beetje grillig heeft hij zijn zinnen
op wat nieuws gezet, wat eigen
lijk betekent, dat hij het door
zettingsvermogen mist om het
oude af te maken.
Wordt de modelbouwer echter
door zijn object werkelijk geboeid,
we zouden haast zeggen, krijgt de
modelbouwkoorts hem tc pakken,
dan zal het model week na week
onder zijn handen groeien, en
loopt hij stad en land af om be
paalde onderdelen of materialen
te pakken te krijgen. Is het werk
stuk voltooid, dan zal hij genieten
alleen al van het kijken er naar
en is hij even trots als een inge
nieur of een architect bij de vol
tooiing van een schip of een ge
bouw.
Dit in gedachten houdend, zal
men met meer bewondering kij
ken naar de modellen bijvoorbeeld
van het motorpassagiersschip
„Willem Ruys", die als resultaat
van een door de N.V.M. uitge
schreven wedstrijd op de tentoon
stelling bijeengebracht zijn Ook
de leek zal zien, dat dit schip met
zijn zeven dekken gerekend van
hrt B-dek het uiterste vergt van
het geduld en doorzettingsvermo
gen van de modelbouwer. Een in-
Rivierklipper Trio
De rivierklipper „Trio",
die in miniatuur werd
vervaardigd door dc
Rotterdammer J. Ha
zenberg. Dit model,
tezamen met een
model van de schoe
ner Willem Barentz,
gebouwd door de
heer C. v. d. Keilen,
uit Rotterdam, zul-
blijvend 'n plaats
je vinden in het
Maritiem Mu
seum „Prins
Hendrik."
zender is zelfs zover gegaan, dat
hij een varend model van de Wil
lem Ruys bouwde, electrisch aan
gedreven en voorzien van een in
stallatie voor radiografische be
sturing! Het model is nog niet
voltooid en men kan het inwen
dige bekijken.
Behalve de Willem Ruys-model-
len zijn er enige locomotieven van
de 4000 serie, namelijk het be
kende Zweedse type. Ook deze
zijn het resultaat van een wed
strijd. Ook hier was het object zo
danig moeilijk, dat niet veel in
zendingen losgekomen zijn, doch
de kwaliteit heeft er niet bepaald
onder geleden. Enige zeldzaam
mooie modellen staan opgesteld
Let even op het drijfwerk, het is
zuiver en lijn afgewerkt als gold
Vóórdat Elsje en later Marianne
werden geboren, ging het nog, maar
na deze uitbreiding van het gezin
wilden de 27-jarige Bcnnekommer
Wim Meurs en zijn vrouw toch maar
liever nier. langer by z(jn ouders
aan de Brinkweg blijven inwonen.
De familie had de hoop opgegeven
via een huisvestingsbureau te zullen
slagen in het vinden van een eigen
huis en zon op andere mogelijkhe
den.
Toen zei Wim Meurs: „Ik ga zelf
een huis bouwen'" Hij zei dat op
een avond m November van het vo
rig jaar en nu staat dat huis er.
met beneden een ruime kamer en
een keuken, boven drie slaapkamer
tjes met schuine wanden. Meurs
werkt op een zuivelfabriek en hij
heeft er die betrekking niet aan ge
geven. Elke vrije minuut, een jaar
lang, besteedde hij aan de bouw
van zijn eigen huis. Hij kreeg veel
medewerking van de autoriteiten en
van tijd tot tijd waren er ook vrien
den en kennissen die practisch een
handje kwamen helpen, maar na
tuurlijk had hij het leeuwenaandeel
in dit reusachtige karwei.
Wim Meurs een handwerksman,
die echter nooit troffel of hamer
hanteerde, verdient, nu zijn werk
stuk is voltooid, wel een bijzonder
compliment. Helaas zullen weinigen
de kans krijgen zijn prachtige voor
beeld te volgen omdat de grond
meestal duur cn ook het bouwma
teriaal niet zo gemakkelijk te ver
krijgen en te betalen is.
Het model van een N.S.-lo-
comotief van het Zweedse type,
waarmee de bouwer, dc heer
R. Strous uit Haarlem de eer
ste prijs won. Het gehele werk
stuk nam twee en een half
jaar in beslag.
.J
het 't raderwerk van 'n horloge!
De belangstelling der modelbou
wers gaat uit naar verschillende
onderwerpen. De een legt zich toe
op een spoorweginstallatie, de an
der op de oude zeilvaart en weer
anderen specialiseren zich in de
bouw van moderne schepen, brug
gen, molens, auto's, heel kleine
miniaturen en wat niet meer. Al
deze richtingen zijn ruimschoots
op de tentoonstelling van de N.
V. M. vertegenwoordigd, en daar
aan ook voornamelijk ontleent zij
haar bijzonder attractieve aard.
Zaterdagmiddag om half vier is
zij officieel door de wethouder
van Onderwijs, de heer A. J v. d.
Vlerk, geopend. Zij zal voor het
publiek toegankelijk blijven tot 1
Februari van het volgend jaar.
Na een nauwkeurige beschouwing van
SINGAPORE. Vrijdagmiddag
werden de legereenheden terug
getrokken uit de politiedienst. Dit
was de eerste ontspanning na de
ongeregeldheden. Twee bataljons
blijven voorlopig in de binnenstad
gelegerd en andere zijn op ver
schillende punten van de stad ge
consigneerd. Vrijdag werden geen
ongeregeldheden gerapporteerd en
de Vrijdagse gebeden in de Mos
kees hadden het gewone verloop.
Naar de mening van de autoritei
ten zal het handhaven van het uit
gaansverbod na Vrijdagnacht wel
licht niet nodig zijn. Wel zijn in
dc gehele kolonie voor dc politie
alle vrije dagen ingetrokken.
het geleverde werk. hebben d« Jury
leden ln de bouwwedstrijd van de lo
comotief modellen de eerste prUs toege
kend aan dc heer R. Strous te Haar
lem. Een extra-prijs bestaat uit een
boekwerk of een abonnement op een
Engels modelbouwtijdschrift naar keuze
beschikbaar gesteld door Het Rotter-
damsch Parool" De tweede prUs viel
ten deel aan dc heer B v. d. Horst te
Utrecht. Modellen smalspoor 1c pr. J.
H. van Essen tc Haarlem, 2e pr. R. C.
Meyer te Amsterdam.
Bouw wedstrijd Willem Ruys le prijs
B. Wilton uit Den Haag Deze winnaar
Is een zeereis aangeboden door de Ko
ninklijke Rotterdamsche Lloyd. 2e prijs
J. Helleman, Wormerveer Waterlijn
modellen alleen 2c prijs B. P. Tunder-
man. Den Haag. Onafgewerkte model
len H. Groen uit Naardcn
De oorlog Is een te ernstige zaak om die aan
dc militairen over te laten. Sommige staats-
lieden hebben dat gezegd, anderen hebben daar
naar gehandeld. Ik ken een spiritueel Neder
lands generaal die het feit, dat militairen de
oorlog moesten voeren, daarvan steeds de be-
denkelijkste kant heeft genoemd.
Vele beroemde maarschalken cn generaals heb
ik meer of minder van nabij kunnen waarnemen.
Als oorlogscorrespondent in Duitsland tijdens de
eerste wereldoorlog ben ik haast van alle be
kende Duitse aanvoerders de gast geweest in hun
hoofdkwartier. Aan tafel was ik dan uiteraard
de buurman van de grote man In vele gevallen
was een gesprek moeilijk: niet uit zwijgzaamheid
van de gastheer, maar uit gebrek aan stof. Ge
heel mis was hel vaak. als zij over de strijd aan
het front begonnen te spreken Daarvan hadden
sommige heel onnauwkeurige voorstellingen. Bla
kend van intelligentie en leerzaam en prettig
om mee tc praten waren slechts de jongere
stafofficieren, die het eigenlijke werk deden.
Zo u as het. zo is het toellicht niet meer. sedert
de eisen van de militaire techniek zoveel groter
z\jn geworden. In de tweede wereldoorlog had
Engeland b.v. verschillende veldheren, die niet
enkel groot waren in hun vak. maar ook verder
mensen waren, van bijzondere intellectualiteit.
Maar wij hebben ook gezien de verregaande
hulpeloosheid en machteloosheid van zovele, in
hun vak stellig bekwame Duitse opperbevelheb
bers, die heel lang
tegen Hitler had- ----- r -- i?-™ - r r: u
TnTeTemTee'l HERINNERINGEN
vaak in hun lüfc uicl licm door
macht hebben ge- (<t3n internationale politici) kalme correct-
had, en die toch he id in dc hoek
bijna allen, ten- Van tc drijven. Het
gevolge daarvan. -ng er* niet goed
r Dr M. van Blankenslein ZiïmÏÏ,. v°°r
Dat drong zelfs
viel Bernstorff zo
fel aan, dat het
dc behendige aris-
der smadelijke
dood gestorven
zijnAlle eigen
schappen voor krachtig cn met
begrip handelen buiten het recht
streeks gehoorzamen, misten zij.
Over Hindenburg is in dit op
zicht reeds veel gezegd, al uit de
tijd vóór de schemering der kinds
heid over hem gevallen was. Ty
pischer dan iets wat ik ooit ge
hoord heb, was een tafereel dat ik
heb bijgewoond.
Een enquêtecommissie uit de
rijksdag onderzocht niet al tc
actief de „oorzaken van dc ne
derlaag." Graaf Bernstorff, de anti-
oorlogsgezinde ex-ambassadeur te
Washington had generaal Ludcn-
dorff in de eerste zitting ervan
beschuldigd tegenover hem begin
1917 te hebben uitgesproken, dat
hij geen vrede wilde. Deze be
schuldiging was extra ernstig, om
dat Ludendorff de regering toen
een voorstel had laten doen tot
een vergelijk, dat de buitenwereld
als onoprecht had gebrandmerkt.
Dit zou het dan inderdaad zijn ge
weest. Dit was ook in Duitsland
diep compromittant, nadat het
slecht was afgelopen.
In de volgende zitting waren
Hindenburg en Ludendorff, toen
nog onafscheidenlijk, tegenwoordig.
Ludendorff, driftkop die h\j was,
V.
tot Hindenburg
door. Plotseling stond hij op, in
zijn massale lichamelijke grootheid.
Zijn stem was zwaar, als een ver
manende stem uit de hemel. ,Jk
moet ertegen protesteren dat men
mijn vriend en trouwe medewer
ker, excellentie Ludendorff, ervan
beschuldigt niet oprecht de vrede
tc hebben gewild. Ik kan getui
gen dat generaal Ludendorff die
steeds oprecht gewenst heeft."
De aartsvaderlijke woorden
maakten diepe indruk op het op
gewonden gezelschap in de zaal.
De tegenstanders van Ludendorff
waren stil geworden. Maar...
Na dit tc hebben gezegd maak
te Hindenburg aanstalten tc gaan
ritten. Plotseling echter besefte
hij, dat hij iets vergeten had. Hij
rekte zich weer omhoog in z\jn
volle lengte, cn schetterend klonk
het door de zaal: „Allerdings
iurch den deutschen Sicg!" Ik
vertaal deze ivoorden niet omdat
lij slechts in het Duits hun echte
clank hebben
Nu ging Hindenburg tevreden zit
ten, zonder een onenblik te ver
moeden dat hij Ludendorff een slag
5p het hoofd gegeven had, waar
van deze nooit meer zou bekomen.
Ludendorff zelf begreep het wel en
gaf de strijd op. Er was niets meer
te redden.
(Van onze speciale verslaggever)
Terwijl de sneeuwvlokken langs de ramen
dwarrelen en we door het venster op de dik
beijzelde bomen kijken, zitten we te praten
over het aantal warme dagen in de afgelopen
zomer. We zijn in de werkkamer van dr. L. J.
L. Dey. het hoofd van de afdeling Klimatologie
van het Koninklijk Meteorologisch Instituut te
De Bilt en de vragen worden afgevuurd door
Guus Weitzel. verslaggever van de Wereld
omroep en mej. Joost Kal. de regisseuse. Geza
menlijk moet men een overzicht opstellen van
het weer in het afgelopen jaar voor een uitzen
ding op 28 December over ..Wat denkt Neder
land van 1950". Maar dit ..jaar-praatje" van
Is er, zoal geen katholiek-
protestantse eenheid, dan ten
minste geen katholiek-protes
tants gesprek (vergeef ons
het langzamerhand afgesleten
rakende woord) mogelijk? Die
vraag is weer eens aan de orde
gesteld door het Hervormde
ynodaal-herderlijke schrijven
inzake het rooms-katholicisme
'n het antwoord daarop der
'ijf Nijmeegse rooms-katho-
heke professoren.
Reeds eerder kwam zij aan
te orde naar aanleiding
;an dc Instructie, die de
-ongregatiu van het H.
ü|ficie in Februari van dit
tot een contact, dat wellicht ner
gens zo nauw is. Dc bedreiging
door het nazisrfle eerst, door het
communisme thans, bracht beide
partijen daar dichter bij elkaar dan
elders. Voeg daarbij de volksver
huizingen, die katholieken naar
protestante en protestanten naar
katholieke streken brachten: op
een of andere wijze bracht dat toe
nadering teweeg, het is niet zeld
zaam dat in Duitsland hetzelfde ge
spaard gebleven kerkgebouw door
protestanten én katholieken wordt
gebruikt.
Uit die sfeer moet men de le
zingen verstaan, die Karl Adam,
de bekende nu reeds meer dan 70-
-Deze week-
over de houding te
genover de oecumenische
'eging deed uitgaan. Het was een
;nstructie, die tot voorzichtigheid
•■zeer bijzondere waakzaamheid")
ermaande, in het bijzonder wat de
Semengde samenkomsten en ge
ilekken" van leken betrof:
..De gelovigen mogen deze bij
eenkomsten niet bezoeken tenzij
na verkregen bijzonder verlof
van de Kerkelijke Overheid,
Welk verlof slechts aan hen ge-
Seven mag worden, van wie men
weet. dat zij goed onderlegd en
^e|k in het geloof zijn."
uat scheen de gespreksmogelijk-
eia wel zeer in te perken! Maar
'Komen uitgesloten is zij nog
enszins. En telkens stuit men
ook op tekenen, dat inderdaad
sesprek wordt voortgezet, zij
nzie de -Instructie"
noofdzaak door de theologen uit
E'de kampen.
"e intensiteit van het gesprek
'wert landelijk! In Spanje bij-
Drau za* er 'n ^et gebeel geen
r»! van 79n' 'n Duitsland daar-
c6*n leidden de omstandigheden
jarige Duitse r.k. hoogleraar, in
1947 in Stuttgart en Karlsruhe
hield. Zij zijn thans ook in Ne
derland verschenen 'Karl Adam:
Una Sancta: katholieke een
heid cn christelijke liefde, uitge-
geverij Helmond te Helmond). Prof.
Adam is daarin „tegemoetkomen
der" dan menig protestant ooit mo
gelijk zou hebben geacht. Hij ge
waagt. schrijvende over het verval
der Kerk dat mede tot de Lutherse
Reformatie leidde, over ergernis
wekkende gebeurtenissen" en „he
meltergende schandalen" en hij
heeft omgekeerd verregaand begrip
voor persoon, leer cn optreden yan
Luther. Kennelijk bedoelt Karl
Adam aldus de atmosfeer te zuive-
icn. opdat er tussen protestant cn
katholiek „zo niet een cenheid-in-
gclordan toch een eenheid-in-
licfde'' kan herrijzen.
Karl Adam zou echter geen
katholiek zijn. als hij niet, hoe te
gemoetkomend ook zijn betoog,
steeds weer de beslissende stelling
zou poneren: „er bestaat voor de
katholiekl kerk maar één waarach
tige waarheid: de vereniging met
haar." Even beslissend is echter
datgene waar Adam vervolgens
steeds weer de nadruk op legt: iat
nl. de hereniging met Rome waar
lijk niet zoveel offers zal vragen
als men wel denkt. Is het zo, vraagt
Adam zelf. dat ..ingeval van een
hereniging de katholiek in het on
gestoorde bezit van zijn geloofsover
tuiging zal kunnen blijven, terwijl
de protestant daarentegen juist die
waarheden zal moeten prijsgeven en
verloochenen, die hem zeer dierbaar
en voor zijn geloofsovertuiging zo
kenmerkend zijn?" Hij antwoordt
ontkennend: „Alles wat van Chris
tus komt of tot Hem voeren kan,
kan zijn geëigende plaats
vinden in de katholieke
kerk." Hij acht zelfs „ver
schuivingen van het dog
matische evenwicht" mo-
■MmmtiHV gelijk' En zegt: „Een ket
terij is niet louter dwa
ling, maar ontstaat meestal door
eenzijdige overdrijving van een af
zonderlijke waarheid. Dit stukje
waarheid zal later zeker wel weer
tot zijn recht komen."
Bij de toepassing der normen van
het geloof op het practische leven
zal de Kerk volgens Adam zelfs nog
bicder cn ruimer van opvatting
blijken. Geen coelibaat voor de
protestante geestelijken, die mèt
hun kerk zich met Rome zouden
herenigen! Overname van „gewoon
ten cn gebruiken": „als de eenheid
komt, dan zal ze komen in een ma
ximum en niet in een minimum, in
de volheid cn niet in de schraalheid
van een kleinst gemene veelvoud."
Adam noemt in dit'verband de pro
testante. door hem met jaloersheid
geconstateerde „belangstelling en
liefde voor de Bijbel." Hij acht
overname van het protestante kerk
lied mogelijk, evenals het gebruik
van de ..eigen overerfde taal voor
de eredienst."
Toekomst-illusie dit alles? Adam
spreekt uiteraard niet met pause
lijk. zelfs niet met bisschoppelijk
gezag. Maar bovendien: hij maakt
zelf restricties, die men slechts on
derschreven kan. Niet slechts dat
hij herhaalt het steeds weer
„een protestant die in ieder opzicht
van de juistheid van zijn geloof
overtuigd is. niet katholiek mag
(spatiëring van Adam) worden",
maar ook:
„Wij mogen nog geen corpora
tieve hereniging verwachten. Want
de gemeenschappen en kerken
zelf zijn als zodanig niet slechts
aan religieuze, maar ook aan so
ciale wetten onderworpenZij
zijn gebonden aan een gemeen
schappelijke leer. een gemeen
schappelijke theologie, een ge
meenschappelijke eredienst, ge
meenschappelijke kerkelijke in
stellingenDoor gemeenschap
pelijke ervaringen en lotgevallen
zijn ze uitgegroeid tot vaste ker
nen. Daardoor heeft iedere ge
meenschap haar eigen ziel, haar
eigen geest, die welbewust zich
onderscheidt van die van andere
gemeenschappenZo staan de
verschillende christelijke kerken
juist als gemeenschappen vreemd
cn in zekere zin ongenaakbaar te
genover elkaar."
Toch op uiteindelijke christelijke
eenheid hopen? „Misschien", besluit
Adam zijn boekje, dat zeer bepaald
de aandacht van katholiek èn pro
testant verdient, „misschien heeft
God in Zijn wijsheid, Almacht en
Goedheid bepaald, dat wij eerst al
len terug moeten naar de catacom
ben.... voordat wij elkaar zullen
herkennen als broeders en zusters.
Of misschien zal God ons een hei
lige zenden, een lichtende en stra
lende figuur zoals weleer St. Fran-
ciscus, die met zijn milde en zon
nige lach onze gesloten handen zal
opnemen en in elkaar leggen. On
der de katholieken leeft al 6inds
eeuwen de legende van de „Pastor
Angelicus" van de eindtijd
In de derde Adventswcek rich
ten zich de gedachten op die
merkwaardige Bijbelse figuur,
die daar staat op dc grens tus
sen hel Oude en het Nieuwe
Testament. Johannes dc Doper
In uiterlijke gestalte en predi
king geheel als een der profeten
en tegelijk in zijn deemoedige
houding van terugtreden en bui
gen voor Hem. die na hem komt.
behorend bij liet Evangelie, dat
hu mag aankondigen. Het is een
fascinerende persoonlijkheid en
zijn tijdgenoten moeten hem wel
interessantgevonden hebben
Liep niet geheel Jerusalem vit
om hem te zien, meer waar
schijnlijk dan om naar zijn woord
te luisteren? Misschien zou het
ons net zo gaan. wanneer we
met deze onmaatschappelijke
mens, die «iet weet van schip
peren of chicaneren, in aanraking
kwamen, deze uitzonderlijke fi
guur, die zo heel anders leeft en
spreekt, dan men gewend was.
Maar wanneer wij hem alleen
met „interesse" benaderen, zullen
wij hem nooit kunnen verstaan.
Alleen wanneer wij ons doorzijn
striemend en indringend woord
laten verontrusten, opjagen uit
onze zekerheden, wanneer wij
ons laten dwingen tot zclfcritiek
en deemoed, dan leren wij ver
staan, dat hij in waarheid een
Adventsprediker is, die ons maant
tot voorbereiding op de komst
van Hem, die meer is dan Jo
hannes.
Hij komt, zo predikt Johannes,
ook in de duisternissen van deze
wereld en van ons eigen hart,
als de oordelende, maar tegelijk
behoudende Liefde Gods, voor
wie wij ons hebben te buigen in
de verootmoediging, die Johan
nes ons toont.
H. N. B.
.J
het K.N.M.I. mag maar één minuut duren.
,.Hoe krijg ik dat voor elkaar?", zegt dr. Dey.
En hij kijkt peinzend naar de langs het raam
dansende sneeuwvlokken.
Een weeroverzicht over 1950 in zestig
seconden. Dr. Dey krijgt het toch voor elkaar,
maar het duurt bijna een uur voor men het
eens is over de tekst. Want de vraag is natuur
lijk: Wat interesseert dc leek overzee. Het mag
niet te exact en al te wetenschappelijk, het mag
ook weer niet te populair zijn. ..Het moet echt
De Bilt zijn, dat ze horen", zegt
Joost Kal.
Tenslotte zegt dr. Dey, die over
een enorm en vriendelijk geduld
blijkt te beschikken: „U kunt het
krijgen zoals u het hebben wilt,
dik, dun of door een doekje. Als
het maar verantwoord is." En
weer spreekt dc weerkundige over
de afgelopen zomer, die veel zon
bracht, al kan Joost Kal dat haast
niet geloven, maar ook veel regen.
Weitzel is de typische verslagge
ver. Hij vangt zijn man op een
woord. „Er vielen hagelstenen van
meer dan normale grootte", zegt dr
Dey. ,Hoor je dat, Joost?", vraagt
Dc KNMI-om-
roepstcr mej.
Wil Heebrink,
leest het jaar-
weerpraatje
voor, dat op de
plaat vastge
legd, op 28 De
cember door de
Wereldomroep
wordt uitgezon
den.
(Eigen foto).
Weitzel
„Er vielen in Augustus abnormaal
grote hagelstenen." „Mag dat er zo
in. meneer Dey". Ja, dat mag
Tenslotte zijn er twee teksten op
gesteld. De Wereldomroep mag daar
een keuze uit maken. We gaan door
de sneeuw naar een ander gebouw.
Daar is de Omroepcei en mej. Wil
Heebrink, die men 's morgens om
kwart voor zeven zo vaak het weer
bericht hoort voorlezen, zit al tc
wachten om dit jaarpraatje uit te
zenden.
Buiten staat de reportagewagen,
waar de technicus M Ruys zijn ap
paraten al klaar heeft. Er loopt een
kabel naar de Omroepcel. Een paar
maal houdt mej. Heebrink een
„proeflezing". Tenslotte kan de op
name gemaakt worden. „Als u rood
krijgt.. Dc plaat gaat draaien.
Maar dan komt er een andere stem
door de microfoon van iemand, die
blijkbaar even de omroepcel is bin
nengewandeld: „Gunst, meid, wat
moet je hier nou doen?"
„Een stukje voorlezen voor de
Wereldomroep. Er is ook al een foto
gemaakt."
„Meid, wat leuk, Jo
In de reportagewagen lachen we
allemaal. Maar de technicus zegt:
,Dit zullen we toch maar niet uit
zenden. Nóg maar eens een keer."
Na een paar uur werken bij het
K.N.M.I. gaan de Omroepmensen
met één minuut zendtijd naar huis.
Zo moeten er 24 opnamen gemaakt
worden om met dc samenvoe
gende tekst een half uur op het
Oudejaar afgestemde uitzending
te krijgen. Na De Bilt komen de
Spoorwegen aan de beurt, waar ir.
Boot een woordje zal spreken. En
verder komen in deze uitzending
b.v. nog aan dc orde het atoom
onderzoek (Prof. Vrij), de televi
sie (Piet Beishuizen), het Rijks
museum (Ton Koot), verkeerson
gevallen (inspecteur van politie
Middelink te Amsterdam). Een
Jordaanse zal 'n woordje spreken,
Cor Ruys komt voor de microfoon
en de chauffeur van dc Koningin
vertelt over de Koninklijke bezoe
ken. Dc draaiorgclman mocht na
tuurlijk niet ontbreken cn ook de
sport niet, die door de heer Lotsy
wordt vertegenwoordigd.
„Voor het opnemen van dit pro
gramma van een half uur, bij
mensen, door het hele land ver
spreid, hebben wij bijna een week
nodig, al doen we er hier en daar
nog we! wat tussendoor", vertelt
mej. Joost Kal. „En dan duurt het
nog wel enkele uurtjes voor alles
tot een geheel is gemonteerd."
Al wonen onze meeste lezers niet
in Indonesië, de West, Zuid-Afrika
of elders ter wereld buiten Neder
land. toch zullen vcrscheidcnen
van hen waarschijnlijk op 28 De
cember naar deze hoogst interes
sante uitzending van de Wereld
omroep luisteren. Als zij aan hun
toestel zitten kunnen zij nu weten
hoeveel energie en hoeveel tijd
aan deze uitzending ten koste
moesten worden gelegd.
