j)p de bromfiets door acht landen
in zes weken
Spanningen en gewetensconflicten onder de
christenen in de Oost-Duitse zone
De hele wereld ligt
voor ieder open
Tussen Lloyd George en de Duitsers
Moet Ueens
hóren!
r
IN KERK EN WERELD
anuari
Zaterdag 27 Januari 1051
ITVn doodgewone brom-
fv fiets heeft het
nscn tl
chaern>]
de h(
veld 1
Ide. Thu
i een ed
'tadgerJ
3ok|jjg
Spanner-I
elftalle]
30i ellid
en heil
trdelirtg^H
oene«ei71
i thuis 'J
e Laren
verrass. ls alle rechtgeaarde razernijen begon ook dit heel
rense y onschuldig. Ik kocht voor mijn fiets een hulpmotor-
es me dat er degelijk en betrouwbaar uitzag. Daar stak niets
iden, tads in, meende ik. Vol trots tufte ik er mee weg. Van
.w^D?]geschreeüw van de straatjongens trok ik mij weinig
niet £ii De sportieve afschuw, die uit de blikken der trap-
sers was te lezen, verklaarde ik uithunonbewuste
an me uz'e' motorr>jders, die
den inhaalden, keken spottend
orgen siedelijdend naar het kleine
onS je thlnetje, waarmee je niet
ialSzou een behoorlijk ongeluk
Fair lit maken. De vrolijkheid
eén d'! m'jn huisgenoten om het
et vetjjBfogelbenzinetankje kerf-
nij ook in de ziel. Het nieu-
*k !fl verkeersreglement was
0 'e r mijn gesard en getart ge-
id beslist te veel. Maar van
Jat, VJ kleine motor scheiden
p. Ie ik niet meer. Er bleef
vartier niets anders over dan in
■rijd"} a holst van de nacht mijn
■mie '*ak en de zijtassen van
zuilen 4 bromfiets te pakken en
uch nietjes te verdwijnen. Op
ogenblik dat mijn
lïi tikjuffrouw gewoontege-
IW om half acht met haar
cid ij-de knokkels tegen mijn ka-
hlefcT"deur lawaaide, zwiepte
iron, rit de Belgische douane de
dc1, jlboom voor me omhoog. En
|°>ou'rmee was mijn ballingschap
dat dtonnen.
1 de be;
slfvtortgedreven met een mengsel
mir benzine, olie en miskenning
het hulpmotortje mij reeds de
gtjtj 'He reisdag naar het stadje Mau-
de fr ie in Frankrijk. En de avond
de tweede dag reed ik al tri-
mtelijk over de Avenue des
-nps Elysées in Parijs. Deze
tatie, bijna vijfhonderd kilome-
in twee dagen, wilde ik direct
huis schrijven, maar dat zat
niet glad. Mijn polsen waren
de onwennigheid doodmoe ge-
Ook werd ik die eerste avond
ttijf als een plank, terwijl mijn
"\Op?fzadei met spons rubberdek
./Clwankelijk enigszins geëmailleerd
leed. Maar toen ik bij Bazel
r.tscrland binnenreed en rond-
c in dit keurige en kleurige,
de oorlog gespaarde landje.
-stel r' bad a^,anS de juiste fiets-
dingen gevonden cn kon ik ten
van 'G van do schoonheid van het
et™ „(landschap genieten. Gelukkig
,'ea.>efdc miin motortje de 125 kg.
wnr; brom*ietsi berijder en bagage
Tin wogen, niet tegen al die ho-
aergen op te sjorren Hoofdver-
altlc swcgcn z'jn gewoonlijk wel zó
aues jeiegd, dat ze zo weinig mogc-
n met stjjgen en daicn,
was niets, dat mij belette, de
*~.t door Oostenrijk te vervolgen
oorM Wenen, tenzij misschien de
sische controle aan de grens
an de Sovjetzóne vsn Oostenrijk
a zou maken. Maar dat viel
'd it mee en de controle bleef hoofd-
beperkt tot een herhaald
"j.pen in het voorgeschreven,
tj
nooit gebruikte toetertje op
stuur, wat de jonge Russische
aten veel vrolijkheid scheen te
schaffen.
ea enen, dat ik na tien reisdagen
!;iktc, liet mij niet eerder los
werdi na een week kijken cn genie
ën: Men hegrijpe goed: de reis zelf
A*JJ slechts een dikke zes weken,
0%. door verblijf in verscheidene
stroc Europa's schoonste steden
eide-irde de onderneming in het to-
tot c- cif weken,
re Naar Venetië
h;;.:;a mijn vertrek uit Wenen, klom
ed<r bromfiet? met stevig meetrap^
het
mijnerzijds maar zonder stop-
over de Semmeringpas. glipte
'en de Karawanken en de Ka-
hischc alpen door en bracht
lenT- naar de beroemde lagunenstad
e ië Enige dagen later snorden
orge-. verder naar Padua en begon-
de daar dapper aan de duizend
meter lange weg langs de Adn-
teUe*che Zee. Evenals de Oostrij-
amer» Warcn de Itnlianen buitengo-
'n geïnteresseerd in mijn mo-
1 je. Ofschoon het onophoudelijk
itcl en geraas van hun eigen
liet -^tgelijke producten meer kennis
ent o deecj veronderstellen,
Acn zij maar niet raden, dat de
irijving geschiedde door een
new die op de voorband rustte.
icna-e overvloed van nieuwsgierigen
;e f.£!.?uwde mij op den duur teveel
:t 13 -ik ging cr toe over, rijdende te
hjten en te lunchen. Een zak
idjes of fruit stak ik tussen
nge^ir, lamp en kabels en zo at ik
sstoord. Van het landschap en
tot <3 zuivere blauw der zee genoot
gaüjan even rustig als zat ik in het
N^auratierijtuig van een trein. Op
1 trein had ik nog dit voor, dat
;eschiedenis in twee delen
iet begin en hot for-
tuin van mijn loopbaan als
I confcrenticjournalist. Zij speelt
S op de eerste vrije ontmoeting
I tussen .geallieerden en Duitsers.
s te Spa in de voorzomer van 1920.
S. F. van Oss vertelt ervan op
J andere manier in zijn ..Vijftig
Jaren Journalist". Zijn geheugen
mii op in mijn hotel. Immer?, Spa
is klein cn er liepen meer dan 300
journalisten rond. Allicht hadden
enigen mij gehaast heen cn weer
zien lopen. Ik wilde vragen ver
mijden.
Na twee uren, om# half twee. ga
ik weer de straat op. Onmiddel
lijk blijkt mij. dat alle collega's
van het bezoek weten. De we-
Orill-JI O UUI Il<1 I IM 4JIJII KtTILUKfll *nn IICl. «C-
I speelt hem echter danig" parten; rcldpers is reeds voorgelicht, be-
geprestcerd om in nauwe
lijks zes weken tijds rijden
zijn eigenaar, de jonge
Hagenaar Rcné Willink,
door acht landen cn twee
werelddelen te vervoeren.
Het 26 cc cylindertje is
sterk genoeg gebleken om
Alpen, Apennijnen en At
lasgebergte te overwinnen
Een fantastische tocht over
Parijs cn Wenen, Venetië
cn Brindisi, Tunis en Algiers werd gemaakt met een motorfiets
van slechts een halve paardekracht. Zevenduizend kilometer lang
was de reis, die door Karinthic, Calabrië cn Kabylic leidde.
De kracht voor deze gehele onderneming werd geput uit niet
meer dan honderd en zeven liter benzine. Dc hele reis duurde 77
dagen cn Rcné reed gemiddeld 158.9 per dag. Vorig jaar maakte
Rene, die men hier met zijn motorfiets temidden van Algerijnen
ziet, een liftreis naar Frankrijk met 25,op zak. Hij stelde voor
zichzelf vast dat hij nooit stilstaande auto's zou aanhouden om
dat cr veel mensen zijn, die het in zo'n geval moeilijk vinden om
te weigeren en dan een lifter tegen hun zin meenemen. Ook
zorgde hij er voor pas na etenstijd bij dc boeren voor onderdak
aan te kloppen.
Hij nam nergens geld aan cn werkte ook niet onderweg. Hij deed
het werkelijk met die 25,en kwam op 29 Mei 1949 dan ook
uitgehongerd naar huis. Hij zei toen: „Ik heb er geen spijt van,
maar ik doe het nooit meer." Dat was niet helemaal waar, want
daarna ging hij nog vier keer op reis: drie keer liftend cn de laat
ste keer op een bromfiets. 1 Februari gaat hij weer weg, weer per
bromfiets, nu naar Spanje, Portugal en Marokko. In dit verhaal
vertelt hij wat hij op zijn laatste reis beleefde.
ik na een ruk van honderd kilome
ter legen het middaguur mijn ver
voermiddel het strand kon oprij
den en verfrissing zoeken in het
merkwaardig heldere water van de
Adriatische Zee.
Zo arriveerde ik tenslotte ln
Brindisi op de „hak" van Italië.
De mensen daar wilden nauwelijks
geloven, dat ik er met dat kleine
ding al drie en een half duizend
kilometer op had zitten. Of ik er
nooit pech mee had? Natuurlijk
wel. Een paar maal had ik een
bougie moeten schoonmaken, een
sproeier doorblazen en een band
plakken. Verder was de koppelings-
kabel, waarmee de motor zo han
dig van de band kan worden ge
licht, in dc handle aan het stuur
afgebroken en weer vastgesoldeerd.
En ook had de bromfiets ergens in
Tirol eens een uurtje bij een me
canicien doorgebracht, omdat door
onbekende buitenlandse oliesoorten
de cylinder was dicht gekooid en
de motor zijn fut verloor. Dat laat
ste moest trouwens in Brindisi
weer gebeuren. Ik had nu eenmaal
verzuimd, bij de motor behorende
olie mee te nemen. Maar dc kern,
de hoofdzaak van de motor was en
bleef goed. Toen ik mijn reis van
Brindisi naar Paleimo voortzette,
kwam ik door Calabrië. het land
van de ongekende armoede- Daar
was ik gedwongen over een hon
derdtachtig kilometer weg in aan
leg te hobbelen cn te bonken, tot
ik het gevoel kreeg, een verticale
boksmatch te verliezen. Maar van
de snelheid kon niet veel af, want
ik moest mijn boot in Paleimo ha
len. Na deze Calabrische weg
wachtte mij een rit van 182 km
door Siciliaans bergland. Mijn
bromfiets bracht mij er echter in
de vereiste zeven uur doorheen
Wij kwamen net op tijd in de ha
ven aan.
Op de boot
De volgende morgen droeg ik
mijn bromfiets van boord cn re
den we door Tunis, de witte stad
op de Noordafrikaansc kust He', is
onmogelijk in weinige woorden
mijn indrukken tijdens die eerste
dagen in Tunis neer te schrijven.
En niet minder is er te vej-tellen
over de reis dwars door Tunesië en
Algerië. Van de strohutten en pa
leizen der Arabieren, van de smal
le weg, uitgehouwen in een steil en
grillig rotsgebergte, vijftig meter
boven de roerloze zeespiegel en
van avondritten in door de maan
verlichte valleien in Kabylië is niet
minder te vertellen dan van de
wonderstad Algiers en van Oran.
En ook van het gevangenisje in
Novi, waar ik mocht slapen, ter
wijl twee bullebijters de hele nacht
aan mijn celdeur stonden te snui
ven en van de vijf man politie in
burger, die voor de gezelligheid
met mij mee gingen winkelen tot
verbazing van het stadje Mosta-
ganem. Bromfietsend door Afrika
verveelde ik mij geen seconde
Vóór ik het wist had ik er ander-
het eerste reisdoel
bereikt
halfduizend kilometer op zitten en
voer ik terug naar Europa, waar
ik via Marseille en Parijs huis
waarts keerde.
Waarom is deze reis per brom
fiets om de Alpen en rond het ge
hele Westelijke bekken van de
Middellandse Zee van belang? Om
dat het de straatjongens matigt in
hun oordeel? Omdat het de andere
weggebruikers met wat meer re
spect naar deze nieuweling doet
kijken? Omdat het dc heren rcgle-
menteerders van het wegverkeer
misschien tot mildere gedachten
over het rijwiel met hulpmnto'r
beweegt? Niet in de eerste plaats
Het belangrijkste is, dat duidelijk
is aangetoond, dat de bromfiets
méér is dan een handig vervoer
middel voor locaal verkeer alleen.
Voor zeer velen is de mogelijkheid
opengegaan om hun vacantie tot
ver in het buitenland te gaan door
brengen. Wie het liften verfoeit of
zijn fietstochtjes naar de Ardennen
niet wil blijven herhalen, kan thans
met een eenvoudige, solide hulp
motor verder komen. In twee da
gen kan hij in Parijs zijn. Zwitser
land ligt vijf dagen weg. Wenen
kan worden bereikt in tien dagen
en met vier en twintig liter ben
zine de Riviera.
De normale sportiviteit, waar
over de meeste mensen beschikken
en het geld voor eten en slapen
onderweg is het voornaamste dat
men nodig heeft. Met zijn beschei
den snelheid, niet te gering om tij
dig weer thuis te zijn. niet te groot
om rechtop zittend van landschap
en stedenschoon te genieten, brengt
de bromfiets zijn berijder na een
dag ln dc buitenlucht overal voor
de deur.
Van de auto heeft men eens
gehoopt dat hij de volkeren
zelf dichter bij elkaar zou
brengen. Hetzelfde verwachtte
men van het vliegtuig, doch
het bracht slechts de diploma
ten sneller bij elkander. Zal de
kleine bromfiets klaarspelen,
wat grote en machtige moto
ren niet tot stand konden bren
gen? Het antwoord op deze
vraag ligt nog verborgen in de
zomers, die wij vóór ons heb
ben.
RENé WILLINK
S aan zijn goede trouw valt niet te
I twijfelen. Volgens zijn verhaal,
s zou echter het tweede deel, dat
k een nogal bewogen parlementair
J naspel had in Nederland, niet
mogelijk zijn geweest.
De conferentie was vastgelo-
s pen. De geallieerden stelden eisen
h voor koienleverantic. die de
s Duitse minister van Buitenlandse
Zaken, dr Simons, onvervulbaar
J achtte. Het oordcel van Hugo
Stinnes, .toen de machligstc in-
dustriële magnaat in Duitsland,
had bij hem groot gezag. En Stin
nes zei „neen".
Het zag er dreigend uit, ook in
Duitse ogen. Op een morgen al
bijtijds ca ik naar de Duitse dele
gatie. Er is daar verslagenheid.
De secretaris van Simons, dr.
Bcrnhard neemt mij ter zijde.
„Kunt U Lloyd George bereiken?"
„Ik hoop van wel. als het no
dig is," zeg ik. „Kijk," gaat dr.
Bcrnhard verder, ,,de zaak zit
hopeloos vast. Mijn minister is
echter overtuigd, dat hij Lloyd
N George van de juistheid van ons
standpunt kan overtuigen als hg
v gelegenheid krijgt mei hem te
spreken. Millerand heeft ons een
beleefdheidsbezoek gebracht. Maar
van de Engelsen hebben wij niets
gemerkt. Dr. Simons kan. als
overwonnene, niet van zich zelf
uit om een onderhoud vragen.
Van de buitenwacht, quasi zonder
voorkennis van mijn minister,
zou Lloyd George moeten verne
men. dat het nuttig ware als hij
Dr Simons tot een gesprek uit
nodigde"
De heer S. F van Oss had goe
de betrekkingen met dc Engelsen.
Ik vraag zijn raad. Wij moeten
Philip Kerr zien te bereiken, zegt
J hij. Kerr, de latere Lord Lothian,
alwetend. intelligent, mysticus,
s was toon de zeer invloedrijke par-
ticuliere secretaris van Lloyd
s George, zijn levende hand-ency-
k clopaedie
Per telefoon wordt een onder
houd geregeld, voor onmiddellijk.
Van Oss en ik gaan er heen. Ik
leg Kerr het geval uit. Zonder
navraag bij zijn l ias zegt hij: „Dr
Simons wordt om half twee van
middag hier verwacht." „Maar
er moet een officiële uitnodiging
zijn," merk ik op. „Die zal er bij
tijds zijn Maar wilt u dr Simons
alvast waarschuwen?"
Ik ga naar het hooggelegen ho
tel - - - - M
halve mijn eigen blad! Ik ontmoet
Max Blokzijl, die een slecht col
lega was, geheimzinnig doende
en. wat in de internationale jour
nalistenwereld weinig voorkomt,
geneigd om te misleiden- Om hem
op de proef te stellen vraag ik, of
hii iets van de ontmoeting weet.
Hij draait er, zoals steeds, om
heen, waarop ik hem lachend ver
laat. Ik verzoek Dietvors, de cor
respondent van de Maasbode, te
trachten de N.R.C. nog te berei
ken. Dat leek onwaarschijnlijk,
door het toen nog trage van de
telefoon onder beurstijd. Mijn
Rotterdamse „concurrent" slaagde
er echter in mijn blad die dienst
te bewijzen.
Ik zelf had wat anders te doen.
Het was mij nl. gebleken dat in
vele berichten mijn naam ge
noemd was. Hoe wist men dat?
De Duitsers konden zo loslippig
zijn. Ik ging naar Annette et Lu-
bin met het plan mij te bekla
gen. Ik meende immers, gecom
promitteerd te zijn door deze in
discretie tegenover de Engelsen-
HERINNERINGEN
(aan internationale politici)
van
tel Annette et Lubin, waar de o
k Duitsers in afzondering onderdak vooral voorkomen. Dus wajT het
hadden gekregen, en breng de in ons belang, uw aandeel te ver-
boodschap over. Daarop sluit ik klappen. En waarschijnlijk in
Dr M. v. Blankenstein
Ik wilde hun kunnen uitleggen,
hoe het gekomen was.
Dr Bernhard verzekert mij, dat
er van hun kant niets kan zijn
uitgelekt. Slechts weinigen heb
ben ervan geweten cn van die
weinigen ben ik zeker, zeide hij.
Ja. dan was er maar één andere
mogelijkheid. Van Oss was jour
nalist, zou dus niet gepraat heb
ben.
Terug dus naar dc Engelsen.
Daar word ik met een glimlach
aangehoord. „Ja. natuurlijk heb
ben wij het verhaal verspreid.
Gii hadt nog niet uw hielen hier
gelicht of wij riepen de Engelse
journalisten bijeen, met de op
dracht het feit en de toedracht in
alle richtingen te vertellen. Im
mers, de Fransen zijn zo wan
trouwig. Daarom had Lloyd Geor
ge ook de Duitsers niet bezocht.
De Fiansen denken altijd aan
Duits-Engelse conspiraties, tegen
hen. Dat wilden wij in dit geval
Advertentie AJ
uw belang ook."
Dit laatste bleek op den duur S
juist. Ik kreeg er clandizie door op
dat gebied, het werd mijn specia-
liteit en in de komende jaren, tot
aan Hitler toe, was cr heel wat
interessant werk van dien aard w
aan de winkel. Het verschafte mij I
een reeks van jaren zelfs de be-
langstelling van de Russen.
Voor dr Simons liep het geval
wat verrassend. Hij reed om half
twee uit in de verwachting. Lloyd
George van zijn stoel te praten.
Het omgekeerde gebeurde: Si
mons zwichtte voor de tovenaar
uit Wales. Maar in ieder geval
was een conflict vermeden.
Toen later, in het eerste Pools-
Russische conflict, dc Russen voor
Warschau stonden cn niets hen
meer scheen te kunnen stuiten,
bezocht ik. Juist op het kritieke
moment, te Londen Philip Kerr.
„Hebt gij geen boodschap?" vroeg j
hij, „Neen." zei ik met verwonde-
ring. ,.Wij hadden zo graag weer
een boodschap gehad. Toen tc Spa
kwaamt gij als een engel uit de J
hemel." Ik keek naar mijn vlcu-
gels. Maar zij waren cr niet.
Nu moet ik nog het dramatische
naspel vertellen, dat in Nederland
indertijd veel opschudding ver-
wekte.
Hoge vleesprijzen
Als ik mij goed herinner is enige
tijd geleden van officiële zijde te
kennen gegeven, dat een aantal eer
ste levensbehoeften in het vervolg
vrij van omzetbelasting zou zijn
teneinde hen goedkoper te doen
worden voor het publiek. Nu be
weert mijn slager, dat het althans
voor zijn artikel helemaal niet de
bedoeling is, dat de prijs evenredig
met het vervallen der omzetbelas
ting zou dalen, maar dat de rege
ring eindelijk gezwicht zou zijn
voor de aandrang van dc slagers-
bond om een redelijk bestaansni-
vcau voor de slagers te scheppen.
Maar hoe zit het dan met 'Je in uit
zicht gestelde prijsdaling?
K. R. POSTMA.
„Dr
j „Voor ik thans zeg: In de naam kelijk blad aangaande de kerk
1hP October lieb des Vaders en des Zoons en des Oost-Duitsland schrijft. dat zij
Heiligen Geestes, moet ik u open- •- -
lijk zonde belijden, de vijftiende
October heb ik gehuicheld en het
Evangelie ongeloofwaardig ge
maakt"
Dc Christenen in de Oostzone le
ven in grote zielenood. Een Oost-
ik gehuicheld"
O nu en dan hebben wij in
i deze rubriek iets verteld
over de moeilijke situatie Duitse predikant schreef hierover
waarin Hp kprkpn in Hp Onste- "WlJ weten 6ecn antwoord meer
waarin ae Kernen in ae uosie aan u le geven WlJ zlJn mct op dc
lijke zone van Duitsland ver- ores gaan staan voor de Getuigen
keren. Meestal had dat nieuws dJe weiKCn*gew'"
resteerd onder de d.vaze beschuldi-
betrekkmg op Uiterlijke moei- ging. dat zg onder godsdienstige
liikheden, waaraan de kerken vermomming alleen maar agenten
i j i van dc Amerikaanse generale staf
en haar leiders worden bloot- warcn. Wfj hebben niets onderno-
gesteld. Thans iets
over de innerlijke zwa
righeden waaronder
men in Oost-Duitsland,
als men nog Christen 1 U,,L-^
Wil zijn, moet lijden. Over die :nen tegen de show-processen, die
innerlijke zwarigheden vertel- prcci,es, als ,?ie van de naf onaBi-
i«v, u - socialisten alleen maar op willekeur
len de persbureaux niets doch en rechtsverkrachting berusten. On-
die moeilijkheden ziin er niet zc kjncierC11 schrijven naïef of te-
minHoi- tj i i i -i £en hcfcc weten in op school op-
minder erg om. Hoofdzakelijk stellen over onderwerpen als:
zijn 't gewetens-conflicten, die »Waarom stalin de beste vriend van
de Oost-Duit CP PbricioMor, het Duitse volk is" en geven op der-
KJosi uunse Christenen in gelijke vragen vaak zulke diploma-
voortdurende, langzamerhand tieke antwoorden, dat men bang
ondragelijke spanningen doen ^SL-vAor, «n J.cusd d"3 d* d"b-
Deze week
leven.
Een voorbeeld: hoe moest men de
15e October van het vorig jaar bij
de algemene verkiezingen hande
len? Vervolging en arrestatie, maat
schappelijke boycot en ontslag ris-
queren door neen te stemmen? Of
maar meedoen en ja stemmen, om
dat het allemaal toch maar een
..comedic" was en omdat notabene
de Amerikaanse zender in Wcst-
Berlijn 'de RIAS) ook al op die
grond het advies had gegeven om
maar te gehoorzamen? Ja. maar die
meegaandheid was het juist, die
men achteraf vaak- niet meer dra
gen kon. „Wij zijn tot leugens ge
dwongen en n'et eené alleen door
enze vijanden." .Wij houden dit
niet meer uit Of. zoals die jonge
theoloog het uitschreeuwde, toen hij
zijn eerste preek zou houden en tot
de aanvankelijK verbaasde en daar
op diep getroffen gemeente zeide:
oelhartigheid reeds zo vroeg leert.
Onze studenten gehoorzamen aan de
dwang om bepaalde colleges te vol
gen, zij onderwerpen zich aan de
lopende band aan politieke tenta
mens en maai al te vaak geven ze
nauwkeurig de antwoorden die van
hen verlangd worden.
Een dubbel bestaan
„Zo leiden" onze Oost-Duitse
briefschrijver is nog steeds aan het
woord „vele studenten een dub
bel bestaan aan de ene kant bezoe
ken zij bijbellezing, godsdienstoefe
ning. Avondmaal en de eigen chris
telijke studiekring, aan de andere
kant nemen zij aan het officiële
studentenleven deel zoals dat vol
gens voorschrift geleefd moet wor
den."
Over soortgelijke informaties als
die van deze Oost-Duitse predikant
beschikte blijkbaar ook prof. Otto
Piper, die in een Amerikaans ker-
voortdurend heeft te lijden onder
spionnage. „Iedere predikant weet,
dat minstens een lid van zijn ge
meente in dienst van de politie
staat. Vele predikanten lijden onder
't maatschappelijk isolement waar
in zij moeten leven. De protestantse
jeugd staat voortdurend onder ver
denking. De efficiente wijze, waar
op zij ook nu nog haar samenkom
sten organiseert, geeft vaak moei
lijkheden. De protestantse jeugd
houdt niet alleen van zingen, maar
zij is ook de enige groep onder de
jonge Duitsers in de Sowjetzone,
die waarlijk zingen kan. Haar
kerkdiensten en feestelijke bijeen
komsten overtreffen in
plechtigheid en schoonheid
de bijeenkomsten van de
communistische jeugdorga
nisaties. Geen wonder, dat
de partij dit alles met
afgunst aanziet en niet
aarzelt om aiierlei moeilijkheden in
de weg te leggen."
Ook uit deze mededelingen van
Otto Piper blijkt, dat de strijd tus
sen de kerk en de communistische
slaat vooral een strijd is om de ziel
van de jeugd. Het godsdienstonder
wijs, dat in het rooster van de mid
delbare scholen was opgenomen, is
verboden. De kerk ontbeert hier
cn ook ten aanzien van het gods
dienstonderricht aan de jongere kin
deren voortcai- de staatssteun
waaraan zij te lang gewend was:
r.u moet zij het onderwijs zelf ge
ven en kan het niet meer aan de
onderwijzer overlaten. En zij doet
het zelf: 95% van de schoolgaande
jeugd wordt toch nog door het
godsdienstige onderricht van geeste
lijken en leken bereikt.
Maar de staat is op de duur wel
licht toch machtiger. Reeds op de
fröbelschool moeten de kinderen
het „motto van de week" leren:
„Voor eenheid en opbouw" of „Herr
Pieck is de grootste man." En op
de lagere school wordt vijf uur in
de week „Gegenwartskunde" gege
ven, d.i. politiek-economische
propaganda.
Hoevelen van die aldus systema
tisch beïnvloede kinderen zullen
straks nog de moed hebben van die
evangelische studenten, die aan een
universiteit in Oost-Duitsland mee
de z.g. Stalin-cantate en die wei
gerden uc woorden te zingen: „Tr if ft
dich der Hunger, dann bet' nicht,
doch fluch" (treft je de honger,
bid dan niet maar vloek)?
Het merkwaardige en dit tot
slot was. dat zij niet werden ge
straft, doch van verder meezingen
vrijgesteld.
uiuveiwieii ui ^o5i-uuu5iana mee x
moesten doen aan de opvoering van v».
Tussen de
wolkenkrabbers
Onlangs werd ik getroffen
door een plaat van de New-
Yorkse zakenwijk, waarop tus
sen de machtige en indrukwek
kende wolkenkrabbers een kerk
gebouw stond afgebeeld, mis
schien op zich zelf wel groot en
ruim maar tussen die grote
bouwsels aandoende als een
klein, bescheiden dorpskerkje
met een nietig torentje. Bij het
zien van deze afbeelding werd
dit schijnbaar kleine torentje
voor mij tot een symbool van
ons leven. Daar zijn de machtige
belangen des levens die heel ons
bestaan vullen, die uiterst be
langrijk zijn, maar soms ons ook
wel kunnen beklemmen, zoals
die torengevaarten der wolken
krabbers op de voorbijganger in
de straat de indruk kunnen ma
ken op hem te zullen vallen en
hem te verpletteren. Of ik denk
aan dit kleine hoekje in Uw
blad, dat week aan week ver
schijnt tussen de vele kolommen
met hun politiek economisch, ar
tistiek of misschien alleen maar
sensationeel nieuws cn daarin
als het ware wordt weggedrukt,
zoals dat New-Yorkse kerkje. En
toch moeten zij beide hun plaats
hebben tn het leven, zoals er
ook in ons leven dat kleine
hoekje moet zijn. dat gewijd is
en gewijd blijft aan die dingen,
die niet alleen van dit materiële
leven zijn en juist daardoor het
leven zijn diepte en waarde ge
ven. Daarvan spreekt ons de
kerk tussen de wolkenkrabbers,
daarvan icil ook getuigen ons
kleine hoekje m de krant.
H. N.
B.
J
(Het heeft b\j dc opheffing der
omzetbelasting voor een aantal
eerste levensbehoeften zeker tn
de bedoeling gelegen, dat de
prijzen naar evenredigheid zou
den dalen Het is echter zo, dat
de veeprijzen sedert 1 Januari
j.l. zijn gestegen en dat hierdoor
voor wat her vlees betreft met
koffie is het een analoog geval
de voorje.hn van de ophef
fing der omzetbelasting teniet
worden gedaan. Aldus verklaar
de men ons desgevraagd van de
zijde van de Slagersvakbond.
Zijn wij goed ingelicht, dan heeft
deze organisatie haar leden cr
ook op gewezen, da', door ophef
fing van de omzetbelasting wel
licht dc mogelijkheid zou ont
staan een iets hogere winstmar-
gc te bereiken. Dit nadat rap
porten ran middcnsiaudsorponi-
saties hebben uitgewezzn, datdc
bedrijfsresultaten der slagers in
het afgelopen jaar allesbehalve
gunstig zijn geweest. Red.)
Handelsmerk voor export
artikelen
Naar aanleiding van uw stukje
over het feit, dat onze artikelen
in het buitemand nog te weinig
bekendheid genieten, zou ik willen
opmerken of het misschien niet
goed zou zijn een algemeen han
delsmerk voor te schrijven. Op al
le artikelen die naar het buitenland
gaan zou bijvoorbeeld een vrolijk
vlaggetje moeten staan waarop
duidelijk het woord „Holland" staat
geschreven. Of bestaat zoiets al?
Mevr. ANDRIESSEN-KROP
Tante Pos is niet altijd
vlug
Naar aanleiding van de ingezon
den stukjes over de achterstand in de
loonadministratie van de PTT zou
ik daar graag nog enkele opmer
kingen aan toevoegen, waaruit
blijkt, dat Tante Pos niet altijd zo
vlug is als wel eens van haar wordt
beweerd. Verleden jaar Mei is er
een wijziging in mijn loon geko
men. Dezer dagen ontving ik een
overzicht daarvan. Dc verrekening
der declaraties is maar vier maan
den achter. En ook de dienstkleding
laat te wensen over Er zijn PTT-
ers. die herhaalde malen maatopga-
ven moesten inzenden, daar de vo
rige waren zoekgeraakt. Zou toe
zicht van het hoofdbestuur geen
einde kunnen maken aan de slor
digheid op de bureaux"
PTT-er
Houdt het kind er buiten!
Als Jan (zeven jaar oud) thuis
komt met de vraag wanneer het
oorlog wordt en met de mededeling,
dat je „zó" (hij doet hel voor) als
dan een Russisch jongetje onder de
kin moet stompen, is dat voor mg
een noodsignaal. Vers is nog de
herinnering aan de vorige oorlog.
Begrijpelijk de vrees voor een der
de wereldbrand. Maar vaders en
moeders, om alles wat ons dierbaar
is, houdt de kinderen er buiten.
JOUWERSMA.
