eten
Nederlanders overwinnen
Braziliaanse oerwoud
- DE COMMISSARIS VERTELT DOOR
droomeiland van Pikiran
PIK1RIE.
In Parijs komen steeds
meer mensen wonen
Marijke maakt
een plakschrift
r
door h. voordewind
Nu wonen hier ruim drie millioen
«nsen En van die drie millioen
n er heel wat die geen eigen huis
:bben, die dus ergens inwonen, of
i een van de vele hotels hun on-
irdak hebben gevonden. Om hier
tochtige wolkenkrabbers te bou-
zoals die bijvoorbeeld in New
bestaan, is heus zo gemakke-
en stad wordt steeds groter, tot
soms een ogenblik komt. dat hij
er kleiner wordt. Dan noem je
een dode stad. Dergelijke steden
:;n er veel in Frankrijk, vooral in
et centrum. Ze bloeiden in de
ddeleeuwen toen het verkeer nog
jet zo een rol speelde, maar later
amen er steeds minder inwoners.
d de eenvoudige reden, dat die
id te veraf lag van alles wat voor
zakenleven belangrijk geacht
nera Ma^r Parijs hoort daar niet
Integendeel. Kijk maar eens
iP.r dit lijstje.
3 1213 besloeg de stad
s 1355
i 1788
1818
1925
3 1929
1930
1937
1941
1947
253 ha.
430 ha.
3 370 ha.
3 402 ha.
8 622 ha.
10.078 ha.
10.402 ha.
10 391 ha.
10 397 ha
10516 ha.
lijk niet Want vóór alles bewaakt
het bestuur van de stad Parijs de
schoonheid van deze 10.516 hectare.
Verder is er zeer weinig bouw
terrein aanwezig, zodat er binnen
vijftien jaar helemaal geen open
plekje meer zal zijn om huizen neer
te zetten. Wat een probleem voor
een stad. waar jaarlijks zo ongeveer
een 60.000 personen bijkomen! Tus
sen twee haakjes, elk jaar komen
er ook ongeveer 60.000 auto's bij, is
dat niet toevallig? Tienduizend
mensen verlaten jaailijks Parijs om
zich ergens anders te vestigen Dus
tenslotte komen er 60.000 min 10.000
is 50.000 bij. En zo zullen binnen
een eeuw tijd. de drie millioen in
woners tot acht millioen verhoogd
zijn. En wat zal er dan gebeuren?
Nu leeft er thans een wereldbe
roemde Franse architect, zijn naam
is Le Corbusier. Die is in Marseille
reeds begonnen enorme woningen
te bouwen, waar ik weet niet hoe
veel mensen in kunnen, en waarin
je tegelijkertijd van alles vindt wat
je al zo voor het dagelijks bestaan
nodig hebt; bijvoorbeeld kruide
nierswinkels. slagerijen, kledingma
gazijnen. apotheken en ga maar
door. Maar ja. zullen die mensen
uit het jaar tweeduizend en vijftig
zeggen, wij verkiezen in Parijs te
Dit is het hart van dat heel grote
Parijs. Midden op het ronde plein
staat de Are de Triomphe; daar
onder brandt een eeuwigdurende
vlam voor het graf van de Onbe
kende Soldaat. Het gebouw met
het cirkeltje er omheen is het
Astoria-hotel. waar generaal Eisen
hower zijn tijdelijk hoofdkwartier
heeft.
blijven? En dan zullen er woon-
kaarten verstrekt moeten worden
voor de gelukkigen die wel in de
Lichtstad, een andere naam voor
Parijs, mogen blijven.
En hier heb je dan tot besluit een
lijstje van de ongeveer vijfduizend
verkeerswegen. allemaal straten,
die Parijs op het ogenblik telt. Na
tuurlijk kan niet door elk straatje
of steegje een vrachtauto, soms
echter ziin deze zelfs te smal voor
het populaire Franse autootje dat je
ook in Holland zoveel ziet. de vier
paarden kracht Renault in grijs of
blauw of zwart Maar. voor twee
voeten is er steeds plaats.
3114 straten. 308 lanen. 297 passa
ges. 242 doodlopende straatjes. 237
pleinen (kleine). 230 pleinen (gro
te). 106 boulevards, 105 hofjes. 50
grachten. 31 bruggen, 28 havens, 9
stations. 2 voorsteden, 7 tuinen. 4
markten 4 parken. 4 ronde kruis
punten (in het Frans ronds-points).
4 paden, 3 kruispunten. 2 bossen, 1
straatweg. 1 esplanade, 1 dorp, 1
kerkplein.
JANINE
Toen Marijke jarig was. kreeg ze
van de meester op school een spik
splinternieuw schoolschrift. Dat kon
hij gemakkelijk doen: hij had toch
stapels in zijn kast staan. Thuis
schreef Marijke met schoonschrift
haar naam erop en deed er nog een
extra kaftje om tegen vuilworden
Want met dat schrift ging ze iets
héél belangrijks doen.
Ze wachtte tot Maandag: dan
waste Moeder en moest er stijfsel
gemaakt worden voor de schone
boordjes en de overhemden. Marij
ke kreeg een keukenkgpje zonder
oor vol stijfsel. Dat had ze nodig
voor dat schrift, zul je straks wel
merken. Ze was al naar het post
kantoor geweest. Ze had gewacht
tot er niemand meer voor het loket,
waar de postzegels verkocht wor
den. stond. Ze was toen naar de
meneer achter het loket gestapt en
had netjes om wat stroken gompa
pier gevraagd, die langs de vellen
postzegels zitten ..Zeker om je
vreemde postzegels in je album te
plakken?" had toen de meneer ge
vraagd, maar Marijke had „Nee"
gezegd. ..'t was voor haar plant- en
dierkunde-schnft."
Voor het inrichten van dat plant
en dierkunde-schrift had ze haar
vrije Woensdagmiddag genomen
Was ze lekker bij Moeder thuis ge
bleven en die had het ook zo gezel
lig gevonden. Toen de tafel was
afgeruimd, had ze de grote stoel
met armleuningen tegen de tafel
geschoven, d'r schoenen uitgedaan
en was in de leunstoel genesteld,
dan voel je je zo veilig. Die middag
smaakte de thee zo zoet en het licht
je onder dc theepot brandde eens
zo plezierig als anders. Alles, wat
Marijke nodig had. had ze van te
voren bij de hand gelegd, het schrift
natuurlijk, de schaar, het kopje met
stijfsel, de gomstroken en de rest.
die ze gebruiken moest voor het
plant- en dierkunde-schrift.
Alles wat maar over plant- en
dierkunde ging. Ze had prachtige
plaatjes met planten en dieren erop
al maandenlang verzameld: die
plakte ze netjes in het schrift en
schreef er onder de naam, van wat
Een rozekartonnen doos! Jock en
dieren keken elkaar onthutst
.Ja," zei de baron, „en in die ro
ekartonnen doos zat de spiegel
lijn ov»rovergrootvader heeft hem
'penlijk helemaal per ongeluk te
■akkert gekregen. Hij was enkel
naar de Amethysten Vallei
'gaan om zijn paard, waarop Dolle
fcrus was weggereden, terug te
ïlen Het paard was een spook-
J-ard en mijn overo vergroot vader
erg aan het dier gehecht. Dus
achtte hij tot het donker werd,
'l zijn zwarte mantel om, en
het achterna
Vloog het achterna? Jock, Pang
de dieren vonden dat wel wat
teemd, maar ze waren zó vervuld
de doos met de spiegel, dat ze
!?cnlijk niet eens goed luisterden
«ar het verdere verhaal van de
!-rc-n die zei dat spookridders kon-
vliegen met de slippen van hun
'arte mantel. Die slippen veran-
^den dan gewoon in vleugels.
En toen?" Jock trappelde van
«geduld.
Toen fladderde mijn overover-
"cotvader tegen het vallen van de
tóternis de Amethysten Vallei in.
oog over de groep kijkjonkers
5 hun gemzen. De kijkjonkers
-n ..Daar gaat een reuzenvleer-
tó. Een griezelig geluid dat ge-
'leP van die vlerken in de
:'h' H,j vloog lot vlak bij
,0"e Dorus. daalde, en riep tegen
almaar uitglijdende paard: „Kom
de baas. Egidius" Maar het
nokpaard Egidius was niet zo
5uv als je zou mogen verwach-
J>. het dacht er niet aan bij de
ks te komen. Het zwarte dier
3Pperde met zijn pootvleugeltjes.
*d een grote sprong naar voren.
?cd meteen op de gladde weg
weer een heel stuk terug, keek even
om en schreeuwde over zijn schou
der iets over een aanzienlijk vreem
deling die hij naar de grens moest
brengen en over een beloning van
zeventien suikerklontjes; en Dolle
Dorus riep met een rochelende woe
de stem: „Als het nou maar uit is
met dat gespook achter mijn rug!"
en hij gaf Egidius de sporen, en
Egidius steigerde, en in het maan
licht zag mijn overovergrootvader
hoe een doos, die met touwtjes aan
het zadel was vastgemaakt, losraak
te. en hij maakte een duik en ving
het ding op. en Dolle Dorus merkte
niets door het steigeren, hij zag niet
hoe mijn overovergrootvader die,
als ridder toch niet achter zijn paard
kon blijven aanlopen zich om
keerde en met de doos onder zijn
arm wegvloog in de richting van de
theekoepel.
„En later?" vroeg Jock ademloos.
Er kwam niet dadelijk antwoord.
In de stille zomernacht kwaakte,
ergens verweg, een kikker. Je kon
de muggen, om Pang's lantarentje
hóren zoemen. „Ja later
De baron trok een zakdoek te voor
schijn. Het gezellige dikke blauw
wollen mannetje had blijkbaar erge
last van de hitte. Hij knoopte het
boordje van zijn pyama los. „Ik
weet het natuurlijk niet zeker, maar
ik ben ineens zo bangHet zóü
kunnen, dat mijn overovergrootva
der de spiegel cadeau wil geven
aan de kristallen dame
De kristallen dame!!! Er voer een
schok van ontzetting door de me
nigte. Dc kristallen dame moest een
heel gevaarlijke dame zijn. Dat zei
iedereen Zelfs Jock had indertijd
op de maan over haar horen spre
ken. Niemand had haar ooit gezien,
want ze bestond uit kristal en dus
keek je recht door haar heen. Maar
ze was er wel. Iedereen zei, dat ze
er was. Ze woonde bovenop de pa
leistoren en alles wat mis ging was
haar schuld. Als het op een vrije
middag regende, kwam het door
haar. Als de inktkoker omviel op
het tafelkleed, had zij het gedaan.
Als er een huis afbrandde, had zij
het vuur aangestoken. Als er oor
log kwam. had zij, onzichtbaar, hoog
in de lucht, de mensen tegen elkaar
opgestookt: als zij op de trommel
sloeg marcheerden van alle kanten
de soldaten op elkaar in: rataplan,
rataplan... Zij zorgde voor rood
vonk en mazelen en hongersnood en
kiespijn. Soms, 's morgens heel in
de vroegte, liep ze over de daken
van de stad en speelde op een tri
angel. Ze brak de takken van de
rozenstruik. Ze vernielde de oogst
Al de slechtigheid in de wereld
kwam door haar.
Maar het was levensgevaarlijk
iets tégen haar te ondernemen. Ze
veranderde de mensen zomaar in
kolenkitten en braadpannen. Dat
zelen alle oude mannetjes uit het
oudemannetjeshuis. en diè konden
het weten. Dat zeiden ze zélf.
„Ze kan de spiegel voor iets ver
schrikkelijks gebruiken", jammerda
Jock. „Ze kan al het licht van de
zon er mee terugkaatsen, en dan
wordt het helemaal kil en donker
op aardeWe moeten naar de
paleistoren om haar gevangen te
nemen!"
„Mag ik eventjes je lantarentje
lenen, Pang?" vroeg de baron. „En
zouden jullie allemaal hiér op me
willen wachten? Ik ga naar de
grens om Dolle Dorus en de kijk
jonkers op te wachten. Ze moeten
met ons mee. Eendracht maakt
macht. We zullen met z'n allen op
trekken naar de stad. We zullen de
kristallen dame omsingelen."
„Dat zullen we", zei Jock.
„V is Victorie", piepte de witte
muis met de rode ogen.
op het plaatje stond. Ze had prent
jes uit de krant en tijdschriften ge
knipt en ook die kregen een plaats
je in het schrift. Ze had bloemen en
bladeren gedroogd; met smalle
reepjes papier van de gomstroken
werden die op de bladzijden beves
tigd; natuurlijk kwamen de namen
er weer naast
Ze had aardige versjes uitgeknipt
over de lente, over een geitje, over
het bos en zo. Zelfs had ze foto's
hier en daar afgebedeld en d'r oom
had haar zes natuurfoto's gegeven.
Ze bezat een prachtige tekening van
een klaproos, zelf met waterverf
gekleurd, ze had prentbriefkaarten,
en een hele verzameling vogelveer
tjes.
Ze had gedroogde vruchtjes van
de iep. de esdoorn, van dennen en
sparren, platte dingetjes, die ge
makkelijk waren vast te maken in
het schrift. Och. ze had zo veel! En
dat alles werd in het schrift beves
tigd met namen erbij.
Toen ze klaar was, was het schrift
al driekwart vol; ze had kleuren op
d'r wangen van inspanning en
iedereen vond het een prachtig stuk
werk. Ze liet het aan de meester
zien en die zei royaal: „Nou. als het
vol is. krijg je van mij een nieuw.
Voor niks. Dat vindt de burgemees
ter vast wel goed'"
nENK VAN LAAR.
Oplossing kruiswoord
Leesplankje. edel, steun, Eem, il,
u, s. in. wak. aa, Adam, Ina, ren,
ar, dra, d, e, al. hoe, nul aan.
TA/ AT is dat? Pepijn de kat
gaat uit eten in de stad.
Net als alle echte heren
gaat hij buitenshuis dineren.
Heeft Pepijn de kat dan geld?
Heb ik dat nog niet verteld?
Ssst! Hij heeft het geld geleend
van een Monnikendamse eend.
Kijk, hij gaat het eethuis binnen.
Iedereen zit al te spinnen.
Katten-Corner heet het huis.
daar eet men gesmoorde muis,
en die dikke damespoezen
eten enkel slagroomsoezen.
Wel, Pepijn zegt deftig: Ober
één diner, maar niet zo sober!
HP JA. zegt dan de ober-kat
neemt u eens een sneetje rat!
En vervolgens kabeljauw
met een saus a la miauw.
het dessert bestelt u later.
Goed, zegt dan Pepijn de kater.
Ach. wat eet Pepijn een boel.
Hijgend zit hij op zijn stoel.
Maar wie daar toen binnenkwam,
't was de eend uit Monnikendam,
Kijk eens aan. gilt deze eend,
al dat geld van mij geleend,
en maar schransen van mijn
centen'
'k Wil mijn geld terug! Met rente!
Maar dan klimt de kat Pepijn
hoetsjepoetsj in het gordijn.
N de eend denkt treurig: Ja,
hem kan ik niet achterna.
Daarom gaat hij met de tram
weer terug naar Monnikendam.
Nu, dit is dan het besluit:
leen nooit geld aan katten uit.
Coöperatie ,.1liberao" brengt 1000 ha
in cultuur
(Bijzondere correspondentie)
RIO DE JANEIRO. In het voorjaar van 1949 nam de R.K. Boeren- en
Tuindersbond het initiatief tot de emigratie van Nederlandse boeren,
voornamelijk uit Brabant en Limburg, naar de nederzetting „Riberao" In
Brazilië. De „fazenda Riberao" is vroeger een koffieplantage geweest,
maar sinds zy was verlaten had de subtropische natuur het hele terrein
overwoekerd. Die overwoekerde plantage is in twee Jaar tijd door Neder
landse boeren, met financiële steun van de Braziliaanse regering, gemaakt
tot een redelijk bewoonbaar oord. Er wonen nu 650 mensen. Er is water
leiding en licht, er zyn garages, werkplaatsen, een houtzagerij en een
timmerfabriek. Er staan huizen voor de gezinnen en een barak herbergt
de vrijgezellen. Meer dan 1000 ha. land is in cultuur gebracht.
De emigratie „en bloc" bleek in
vele opzichten een voordeel: een
stukje Nederlandse gemeenschap
bleef in Brazilië bestaan in dat
zelfde Brazilië waarin al zovele in
dividuele emigranten mislukten,
doordat zi| zich niet konden aan
passen aan een omgeving, die in
ieder opzicht zo verschilt van het
milieu dat men in Nederland ver
liet.
Het feit dat men op „Riberao"
zich als gemeenschap nederzette,
mag dus zijn voordelen hebben, het
brengt ook zijn moeilijkheden met
zich mee. De fazenda" neemt na
melijk als geheel deel aan het eco
nomisch leven, in de vorm vaneen
coöperatie Die coöperatie bevat
voornamelijk twee categorieën:
ooeren en kantoorcmployé's. Beiden
zijn in dienst van de „fazenda''.
Voor de boeren betekende de co-
operatievorm dat zij geen eigenaar
van grond en vee waren en aldus
een stimulans misten. Aan de „bur
gers" verweten zij een neiging tot
„ambtenarij". Sinds kort is men
nu begonnen met op kleine schaal
eigendom toe te wijzen
Een tweede moeilijkheid voor de
nederzetting is, dat bij haar op
richting niet beslist was over de
vraag of zij een zuivel-produce-
rende of een landbouw-gemeen-
schap zou moeten worden. Het ac
cent gaat hoe langer hoe meer in
de zuivelproductie-richting. maar
lange tijd heeft men op twee ge
dachten gehinkt
De efficiënte financiering van de
gemeenschap vormt een probleem
op zichzelf- Aan de ene kant heeft
men behoefte aan verdere investe
ringen voor het onderwijs, de me
dische verzorging, recreatie en te
werkstelling. Een van de middelen
om de daartoe noodzakelijke gel
den te krijgen is nieuwe emigran
ten op te nemen. Dit brengt name
lijk hun storting in Nederland plus
de subsidie van de Braziliaanse
regering in het laatje. Maar op
lange termijn betekent een nieuw
lid van de gemeenschap ook
nieuwe problemen op het gebied
van huisvesting, verzorging en
werkgelegenheid.
Men spreekt er over nieuwe Ne
derlandse nederzettingen te vesti
gen en met name dc Nederlandse
emigratie-attaché in Brazilië, de
ijverige heer Van Schwartzenau.
meent dat de uitbreidingsmogelijk
heden nü moeten worden benut-
Ons wil het voorkomen dat het be
ter ware eerst de resultaten van
„Riberao" af te wachten, al geloven
wij met de heer van Schwartzenau,
dat subsidiëring van dc emigratie
in het algemeen een betere inves
tering voor dc Nederlandse rege
ring zal blijken dan dc ondersteu
ning van kleine boeren in ons land.
Intussen gaat men in „Riberao"
verder. Men werkt er dag en
nacht. Slaagt de opzet daar, dan
opent dat vele nieuwe mogelijk
heden. Nederland beseffe dat wel!
(Advertentie LM.)
TIJD IS
GELD
Waarom tijd verliezen door bui
tenshuis les te nemen? Maak
het U gemakkelijk en studeer
thuis, op elk ogenblik, dat U
past! De Bekende Schriftelijke
Cursus Resa-Hllversum is altijd
„bij de hand". Opleiding voor
Lagere en Middelbare Akten, te
vens voor Frans, Duits en Engels
en Nederlands M.OJi. Wiskunde
M.O. en Boekhouden M.O. Ons
nieuwe prospectus geeft U alle
inlichtingen.
(jNDER de titel „Ervaringen van
w een bridgende dame" verscheen
bij Van Holkema Warcndorf een.
bij uitstek aardig werk van Ursula
Flens. De schrijfster behoeft bij le
zers van het orgaan van de Ne
derlandse Bridge Bond geen nade
re introductie. Reeds vele malen
verschenen artikelen van haar hand.
waarin met alles en nog wat de
spot wordt gedreven. Op geestige
wijze wordt hier humor en bridge-
lechniek verenigd tot een vlot ge
heel. dat leesbaar,-aantrekkelijk en
begrijpelijk is voor de vele schake
ringen van bridgers, van kruk tot
meester. Onder dc veelal slechts ter
loops behandelde spellen zijn ju
weeltjes. en de autrice geeft blijk
van een volledig meesterschap over
de materie. Een voorbeeld:
v.10.
O ab 10.8.6.2.
<S a.h.v.
4* 3.
a h.h.5 3.2.
9876.4
O h.v.7.
10
O 9 8 7.4.3
b.5.2
h.v.b 10
De schrijfster vertelt, dat zijzelf
do Z-plaats bezette, en dat zij dc
bieding met 1 KI. opende Op W's
1 Sch. volgde 3 H. van N. en 3 Sch.
van O. Z. bood nu 4 Sch. Na pas
sen van W bood N 4 S.A. Z ant
woordde met 6 KI. en N. bood 7K1.
„Dit is waarschijnlijk een echt spel
letje voor u", zei N. tegen Z.. waar
op W. inviel: ..Als het dan een spel
letje voor u is. mevrouw, dan moet
u het maar gedoubleerd spelen ook",
waarop ik bonne mme amauvaisjeu
maakte en zei: „dat zal ik dan doen
ook". Ik kon toch niet zeggen: „Ik
accepteer dc double niet!"
W. kwam uit met h. die na
tuurlijk door Z. getroefd werd. Met
gepaste bescheidenheid erkent de
schrijfster enige tijd nodig gehad
te hebben om de juiste oplossing
te vinden. Ze trok eerst O naar
N.'s a. trok daarna h na' Haar
partner, die haar kaarten had in
gezien, mompelde iets over het En
gelse spreekwoord. ..a lot of people
pro walking in the streets of Londen,
without clothes and shoes, only be
cause they wouldn't learn to draw
trumps".
Z liet haar partner praten. En
trok nu troef na. op de laatste troef
in N. de O v eliminerend N had
nu nog v en 9 a b. over en W
a en O h.v. Op Z's b kwam
W in de dwangpositie en Z won dus
het spel. Dit was de enige methode,
die na W's uitkomst tot winst kon
leiden.
Mr E. C. GOUDSMIT
Zaterdag 3 Maart 1951
57
Het duurde natuurlijk niet lang.
of de nieuwsgierige Amsterdam
mers begonnen daar samen te
drommen en de straat kreeg daar
door al een onrustig aanzien. Ik
maakte dan ook gauw een einde
aan deze vertoning en dirigeerde
de hele zwik terstond naar de ach
terzijde van het IJsclubterrein en
naar enige stille zijstraten, zodat
alles aan de nieuwsgierige blikken
van het publiek was onttrokken.
Na een kwartier was het dan ook
weer volkomen rustig in de omge
ving van het posthuis en van het
Concertgebouw.
Intussen waren daar de deuren
geopend en de eerste meetinggan-
gers met de bekende hoge laarzen
en opgeslagen kragen, zag ik daar
binnen gaan. Maar niemand nam
van hen de minste notitie.
Het geval wilde, dat ook de bri
gadier Janus Klomp tot de gedeta-
cheerden behoorde. Met hem begaf
ik mij op straat; de rest van het
personeel bleef waar het was.
Het werd halfacht, kwart voor
acht en de stroom van bezoekers
aan het vergaderlokaal begon lang
zamerhand groter te worden Maar
niemand van het publiek, dat zich
langs dit gebouw bewoog, bleek de
in het jaar
2QOI
Oplossing aardrijks
kundige puzzle
Horizontaal: 1. Alaska 7. Leer
dam 8. Soeren 9. Jutland 10 Reims
11. a m. 12. Seoel 14. Laak 18. zee
19. re 20. i.l. 21. Aar 23 Rodi 25.
Eenum 28. a e. 29 Sorou 30. Bela-
wan 31. Hernad 32. De Hulst 33.
Komorn.
Verticaal: 1 Australië 2. Ameri
ka 3. Koersk 4. Bedum 5. Aralmeer
6. Garnwerd 9. Jap 12. s.e. 13. Lei-
muiden 15. Aleoeten 16. Kaukasus
17. ar 18. zo 22. a.m. 24. Otranto
26. Een 27. Usselo 28. Aalst
FAPA Pikiran heeft
'n toekomstroman
geschreven. Dat is
een geliefkoosde be
zigheid voor mensen,
die aan de tegen
woordige tijd weinig
goeds meer weten te
ontdekken. Meer dan
veertig uitgevers
hebben al een bod
gedaan op het ma
nuscript. Directeu
ren van filmfabrie
ken zijn over de oce
aan gevlogen om de
filmrechten te kopen
en radiomagnaten
hebben hem ge
smeekt de tekst ter
beschikking te stel
len voor een hoor
spel. Nee, zei hij, ik
bewaar het voor als
mijn kinderen groot
zijn. Het enige, wat
hij nu al aan de pu
bliciteit wilde prijs
geven is de land
kaart van zijn
droomeiland, dat hij
ijdel als hij is
Pikirië genoemd
heeft. Hier is een af
beelding van de
landkaart, die in zijn
studeerkamer hangt.
Het is, zoals men
ziet een grillig ge
vormd eiland. Dat
ontstond, zei Piki
ran, na een geweldi
ge explosie in 2000
in de Stille Oceaan.
„Daar geloof ik niks
van", zei Arie, toen
hij een poosje op de
kaart had gekeken.
Hij haalde een grote liniaal en
trok drie lijnen op de landkaart.
En toen ontstonden er zeven delen,
die een frappante gelijkenis ver
toonden met bestaande eilanden,
landen en werelddelen Het meer
bleek een eiland te zijn.
Kunt u de drie lijnen ook trek
ken en zeggen welke gebieden be
doeld zijn.
minste belangstelling te hebben
voor de vergaderingbezoekers. Al
les had daar in de omgeving een
volkomen normaal aanzien.
Een der vele aanwezige verslag
gevers, met wie ik persoonlijk be
vriend was, kwam naar mij toe en
informeerde, waar de politie bleef.
De vorige keer was het hier toch
zo'n keet geweest, zodat hij nu wel
uitgebreider maatregelen had ver
wacht. En nu zag hij nergens een
diender. Dat moest straks toch wel
spaak lopen.
„Maak jij je daar nu niet onge
rust over." gaf ik hem ten ant
woord „Laat dat nu maar aan ons
over. Ik zal wel zorgen dat deze
avond niet veel copy oplevert. Veer
tien dagen geleden was er voor
jullie hier meer te beleven."
En terwijl ik daar zo met hem
een praatje stond te maken, kwam
een geestverwant van Mussert op
ons toegestapt Met veel hakken
geklap en het bekende armgezwaai,
vroeg hij op arrogante toon of ik ter
plaatse belast was met de politie
leiding.
„Waarom wilt u dat weten?" was
mijn wedervraag.
„Omdat ik nergens politie zie En
straks komt de Leider, die hier
voor het gebouw zijn erewacht zal
inspecteren. Als wij daar geen be
scherming bij krijgen van de poli
tie. zullen wij zelf voor onze vei
ligheid zorgen. En dat kon dan wel
eens op herrie uitdraaien."
„Maakt u zich niet ongerust. Her
rie komt hier niet, om de eenvou
dige reden, dat die voorstelling van
dat inspecteren van die erewacht
niet zal plaats hebben. Mijn instruc
tie luidt, dat elke vorm van demon-
stratie hier vanavond verboden is
en u kunt er op rekenen, dat ik
daar de hand aan zal houden. Dus
hier wordt geen erewacht opge
steld. nog minder geïnspecteerd.
Ook niet door uw Leider."
„Dan zal het mij eens benieu
wen. hoe u dat denkt klaar te spe
len." kreeg ik ten antwoord. „Die
erewacht is op het Rembrandtplein
geformeerd en al op weg. Die kan
elk ogenblik hier zijn. Zij komen
onder het Rijksmuseum door naar
hier gemarcheerd."
„Goed. dat u dat even vertelt.
Daar zullen wij even een stokje
voor steken en dat stelletje tijdig
opvangen Brigadier: u hebt het ge
hoord. Neem wat geschikt perso
neel mee. U weet waar het staat en
de rest weet u ook. Geen erewach
ten of optochten deze kant uit."
(iVordt vervolgd)
