Van dom Bertje die aantrekkelijker
wilde wezen dan ze al was
De Lente wekt een zucht tot
(bescheiden) vernieuwing
René's wijsheid: in de
maneschijn smelt alles
wat naar is
In het jaar 2008 zal Pasen
nog vroeger vallen
KIESPIJ NI
Paasbrood als
resultaat van
veler arbeid
Zaterdag 24 Maart 1951
"V
Ze droeg een wit mdntelpak,
een wit hoedje, witte schoenen,
heel erg chic, maar er was iet-s
fouts in. Ze zag er uit als een
dochter van Fath, die het niet
eens is met haar Pa.
>"T* een huis, zoals mensen zich dromen, die in
1 de Lente in een stadskantoor zijn opgesloten.
Zo'n huis, dat men, op de weg staande, in de verte ziet
liggen, half verscholen, een achttiende eeuws koel
buitenhuis, dat maling heeft aan de tijd en glim
lachend tussen de bosjes zijn eigen droom leeft.
De zon kwam op in die Aprildagen, triomfantelijk,
zonder gezanik van wolken of mist en speelde het
eerst met de gordijnen van de torenkamer, hoog in
het huis. Van dat glanzende spel werd het roodharige
meisje wakker. Ze heette Bertje. Als de zon op haar
neus scheen, moest ze opstaan en dan zouden er min
stens tien uren komen van redderen en draven door
de gangen en langs de trappen. Bij dat besef legde ze
haar neus zo ver mogelijk naar links om het maar
lang te laten duren, voor de zon er bij kon. En even
in die vijf minuten was ze het meisje dat in een witte
auto met witte kleren langs een witte boulevard reed,
altijd kon teaen en nooit hoefde te werken.
De zon kwam boven de beukengroep uit en drong
zonder enige gêne binnen in de kamer, lager in het
huis, waar mevrouw Hops al uren wakker lag, met
talrijke ronde worsten op het hoofd, in een achttiende
eeuwse nachtjapon. Ook zij had vele uren dravens
voor de boeg maar ze zag er niet tegen op. Zij tobde over iets
anders. Dit huis was een hotel. De laatste verpieterde tak van
de familie die het moest bewonen, kon het niet meer mainte
neren en woonde in Den Haag.
f Advertentie I IW
En zij, mevrouw Hops, was hier
neergezet in een japon met gitjes
om het te exploiteren. O nee, geen
hotel met een portier en chasseurs
en een bar en een lounge. Nee. een
zeer verkapt hotel. Alleen relaties
van relaties werden uitgenodigd om
te komen logeren. Ze aten in de
eetzaal met mevrouw Hops die met
hen converseerde over cultuur; dat
hoorde bij haar taak; ze werden
bediend door Bertje, die ook met
hun kinderen en hun honden uit
ging en voor mevrouw Hops moest
invallen, als die geen cultuur meer
in zich had. Zede gasten, maar
nu was het er maar één. Dat was
het. waar mevrouw Hops over tob
de. Het hadden er minstens tien
moeten zijn in deze zonnige Paas
tijd. Kon ze maar adverteren, mocht
ze maar met een bord op de rijweg
gaan staan: Bezoekt Hotel Jagtlust!
Maar het moest allemaal zo ver
kapt blijven. Die ene gast, dat was
het nu net, gaf me^r last dan tien
bij elkaar. En dan behalve Bertje
alleen een werkster en een dag
meisje. En toen mevrouw Hops zó
ver was met haar tobberij, drong
de zon binnen bij Mrs. Dilly
Peaches, die éne gast. Mrs. Dilly
Peaches was net wakker geworden
van het vogeltjes-getwetter in de
Paasmovelle
van
Amiiie Schmidt
beuken en ze lag zachtjes in zich
zelf te vloeken. In het Amerikaans
want ze was nu eenmaal Ameri
kaanse. Ze bedacht, hoe stinkend
vervelend het hier was. Het had
haar een idylle geleken, logeren in
een Dutch countryhouse. Een week
van de drie was pas om. Morgen
ging ze gelukkig naar Den Haag,
zou ze haar vrienden zo gek kun
nen krijgen om mee te komen naar
dit plattelandsgesticht? Die stink
vogels met hun stink-getierelier.
Zevenendertig stappen voor ze in de
badkamer was. Niet eens centrale
verwarming. Een houtvuur, dat
rookte als 's avonds de wind op
stak. Dit alles bedacht Mrs. Dilly
Peaches in het krachtigste Ameri
kaans. Toen -drukte ze op de bel.
Die bel betekend^: Koffie en si
naasappelsap! En Bertje moest dat
binnen brengen, maar Bertje was
veel te laat. Ten eerste had ze zich
te laat uit haar witte droom losge
rukt. ten tweede had ze staan flir
ten met René.
Bertjes idool
René was de jongeman, die voor
mevrouw Hops het weekblad voor
Cultuur bracht, waaruit mevrouw
Hops haar gesprekken haaldé. Hij
kwam zo regelmatig als de slager
en was zo onmisbaar als de slager.
Voor Bertje was René het sum
mum van grootsteeds-heid omdat
hij blootshoofds liep, flanellen
broeken droeg en een open hemd,
omdat hij een scheve tand had met
een klein beetje gord en het woord
.sociaal" gebruikte. Ze flirtte altijd
met hem om d? hoek van de deur
en trok zich haastig terug tnaar
binnen, als hij teveel met de
scheve tand-charme werkte. Maar
nu, deze morgen, had hij plotseling
gevraagd: Ga je mee uit vandaag?
Ik kan niet, had Bertje gezegd.
Morgen dan? Morgen kan het wel,
morgen is ZIJ weg. Wie? De Med-
dem. Goed, morgen om twee uur
bij het tuinmanshuis kom ik je ha-
len. En toen Bertje veel te laat
met de koffie en de oranje-zjuu
'zoals zij het noemde) op de deur
van de meddem tikte, had ze iets
verwilderds in haar ogen- Uitgaan!
Binnen zette ze het blad op tafel,
trok de gordijnen open en legde
een nylon kimono klaar. Mrs. Dilly
Peaches opende lui haar ogen en
zei: Zephinia....
Yes Madam, zei Bertje, holde
weg en kwam terug met de Af
ghaanse windhond Zephinia, die
met overdreven lange zilveren ha
ren in het zonlicht ging zitten en
zich uitvoerig begon te krabben.
Dat was een gebaar als van een
baron, die in de goot spuugt.
Zephinia was een allerdeftigste
hond.
Bertje ruimde wat kleren op en
ging naar de badkamer om het bad
te laten vollopen. Een middag uit
gaan met RenéUitgaan was
voor ha&r iets onwerkelijks, ze
wist niet. wat ze er zich van moest
voorstellen, maar wel wist ze dat
ze alleen maar een blauwe winter
jas had om aan te doen. Of géén
jas. En zwarte schoenen. Of géén
schoenen. En Mrs Dilly Peaches
had vier mantelpakken. Eén wit
was er bij.
Dochter van Fath
SLEUTELBLOEMEN bloeiden
tussen de stenen bij het tuin-
Ze zetten zich breed onder de
bomen, die schrokken van zoveel
Amerikaans geluid.
hoorzaam trok Bertje haar rok om
de knieën en boog zich. alsof ze op
een taart moest gaan zitten. En op
dat moment gleed de lijn uit haar
hand. Zephinia vloeide tussen de
heklatten door, gaf kleine jankjes
weg en begon een gevaarlijk ballet
met de snuivende koeien.
Oeh! gilde Bertje.
Zeefie-hoe-heet-je, kom hier! bul
derde René.
Een koe. de meest vertoornde,
hield haar kop heel laag boven de
grond en scheen op het punt, Zephi
nia te scheppen. De hond week vlie
gensvlug uit. nam haar staart tussen
de benen en schoot het weiland in,
een zilveren straal-hond.
De hond!!!! gild^ Bertje. Hou 'm
René! René floot schel op twee vin
gers, maar hij had het even goed
kunnen laten. Bertje nam een
sprong, wrong zich langs het hek en
holde langs de koeien het land in.
Zephinia! gilde ze. Toen zakten haar
beeldige schoenen weg in het dras
sige groen. Op blote voeten deed
ze nog een paar malle stappen en
viel languit voorover.
Bemorste lentefee
EVEN later zaten ze samen op
een groen heuveltje De hond
was weg; het mantelpak was een en
al groen-gele modder, de hoed hing
als een vod over Bertjes behuilde
ogen. de pumps waren goorbruin.
't Is ook zo drassig, hè, zei René
onbenullig. Hoe kwam je toch zo te
vallen? Wacht maar, die hond komt
wel weer.
Nou kan ik nooit meer terug
snikte Berfje. Ik durf no-ho-hooit
meer naar huis
Goed. zei René en veegde met zijn
zakdoek de modder nog dieper in
haar rok, goed. we gaan liften naar
Rotterdam en dan schepen we ons
in voor Porto Rico. En nooit hoeven
we meer terug. Heee, gilde hij in
eens. daar is dat kreng!
Artoerlpvtip 1 M
\Vioeite '44'
PRIJS6.w
VULLING I.»
DE
BALLPOINT
die U nooit in
de steek laat!
Waar geschreven
wordt, verkiest men
een Biröette '44'.
Niet alleen om
zijn rank en sierlijk
uiterlijk, maar ook
om zijn feilloze
constructie.
precisie-
manshuis. René keek er geboeid
naar, terwijl hij wachtte. Het
heggetje had een groen jurkje aan.
een te kort jurkje; over de bruine
onbedekte twijgjes liep een glim
mende tor. Toen René omkeek van
de heg. zag hij haar aankomen,
Bertje en zijn mond viel open van
schrik Ze droeg een wit mantel
pak. een wit hoedje, witte schoe
nen, heel erg chic. maar er was
iets fouts in. Ze zag er uit als een
dochter van Fath die het niet eens
is met haar Pa.
Naast haar stroomde een hond
met lang zijden haar. Zo'n hond
loopt niet. hij stroomt. René strekte
zijn vinger uit en vroeg: Is dat ook
voor de chic, moet dat mee? Ja,
zei Bertje hij moet mee, ik moet
hem uitlaten. De hele midag? Ik
kan toch niet middenin terug gaan
om hem even uit te laten?
Blauwe onschuldige ogen onder
roodblond haar. Ze liepen zwijgend
samen het hek uit, het bospad op.
René dacht: Wat verwacht ze? Wil
ze in een lunchroom zitten? Wil ze
dansen op een terras? Ik denk er
niet aan, er is hier in de buurt
trouwens niks mondains, gelukkig
Hij wilde er gewoon over begin
nen, maar als hij opzij keek en al
dat elegante zag. durfde hij niet
goed. En Bertje liep te verzinnen
wat ze moest zeggen- Iets over me
vrouw Hops? Iets over het weer?
Ze was verlegen, ze was erg jong
en dodelijk verschrikt.
Dit kan gezellig worden, dacht
René. 'k Heb het gevoel of ik met
een porceleinen soepterrien uit ben:
't is erg mooi, het zegt niks en je
kan er niet mee gaan zitten. Toen
zag hij. hoe ze zwikte op haar
hoge hakken. Veel te mooie schoe
nen, veel te wit ente groot.
Hé.... dacht hij dat is het.en VERKRIJGBAAR IN 72 LANDEN
hij voelde tegelijkertijd vertedering
en een sadistisch plezier De hond
trok aan de lijn en piepte neuri
ënd. zoals honden doen.
Hier kunnen we niet gaan zitten,
zei René, het is in 't bos te kil.
Straks in de wei zoeken we een
lekker plaatsje in de zon; ik heb
boterhammen bij me cn een fles
melk. En een boek om je uit voor
te lezen. Bertje stond stil en keek
hem radeloos aan Hij verwacht
te dat ze zou gillen: Melk? Wei?
'k Wil naar Astoria! Maar hij mis
rekende zich Bertje had zich geen
enkele andere voorstelling gemaakt
dan: Uitgaan.. René mooi zijn..
Daarom liep ze ook gedwee naast
hem verder, 'n ietsje dichter naast
hem om bescherming te zoeken.
Waar het bos ophield en over
ging in weitjes en akkers. daar
scheen de zon op dunbegroende aar
de. Die aarde geurde en lokte uit
tot roekeloos neervallen met de
handen gespreid en met de neus in
de kruiden die wilden gaan bloeien.
Bij een hek bleven ze staan. Zes
koeien uit het weiland kwamen
nieuwsgierig aanwandelen en ke
ken met kauwende koppen over het
hek naar Bertje. Precies publiek
bij een modeshow, dacht René.
Taartjes etende dames kijken naar
de witte mannequin. Wgroeff, zei de
hond met aanlopende drift. Koest,
Zephinia, riep Bertje.
Heet dat stuk sjampoo Zephinia?
zei René. Zeg, hier kunnen we zit
ten op deze steen. Hij nam zijn
zakdoek en stofte de steen af. Ge-
De kop van Zephinia verscheen
vrolijk hijgend boven een elzenbos
je. Dat is tenminste één ding, zei
René en pakte de lijn. We gaan niet
naar Porto Rico.
Bertje glimlachte dapper, maar
toen begon ze weer te grienen, 't Is
het mantelpak van Mrs Dilly Pea
ches, zei ze. Het pakje en de hoed
en de schoenen. Wat moet ik doen,
René. wat moet ik doen?
Languit in de zon gaan liggen, net
als ik. zei René. Hier. met je hoofd
op het jasje, da's nou toch vuil. We
hebben nog drie uur; ik zal een si
naasappel voor je schillen. Kom, de
zon laat alles smelten wat naar is.
Alles wat naar is. Wat is die me
vrouw Dilly Billie in zo'n zon? Een
plasje gesmolten plastic. Denk ner
gens aan. alleen aan boterblommen
en lieveheersbeestjes en aanis
dat truitje ook van Hoela-hoela?
Nee. zei Bertje slaperig, dat is mijn
eigen truitje, dat is schoon gebleven.
Toen legde ze haar oogharen op
haar zilte wangen en dutte.
Slaap maar. zei René. Ik pas wel
op die zilvervloot.
De weg terug
Ik durf niet, zei Bertje en ging
op het tuinmuurtje zitten.
Ik ga wel mee, zei René. Ik zeg
het wel tegen mevrouw Hops. Ik zal
zeggen, dat je het wil afbetalen.
Nee. zei Bertje ineens dapper, laat
mij maar. Ze pakte haar doorweekte
schoenen, lachte flauwtjes naar hem.
nam Zephinia van hem over en liet
hem in de steek. Hij zag haar met
haar rare besmeurde élégance op
blote voeten het pad afrennen, door
de moestuin naar het huis.
Daar stond mevrouw Hops in het
zwart met git. alle worsten volledig
op het hoofd. Gelukkig dat je er
bent, zei ze jachtig tegen Bertje.
Mrs Dilly Peaches heeft opgebeld,
ze brengt vier gasten mee. 'k Heb
Lientje uit het dorp laten komen
om te helpen. En., wat is dat? Ze
nam haar lorgnon en keek naar de
blote voeten. Toen gleed haar blik
langs het stuk modderige haute cou
ture.
Bertje zei schor: Mevrouw Hops,
ik heb zo iets stoms gedaan. Maar
ik zal het allemaal afbetalen en ik
zal het misschien laten stomen en
o. wilt u het astublieft aan med
dem zeggen? Toen ging ze huilen.
Mevrouw Hops was werkelijk
heel ontdaan. Je moest over de
knie, prevelde ze. Je moest eigen
lijk over de knie. Tot een erger
standje was ze noqjt in sta&t. Als
haar personeel huilde, moest ze
altijd meehuilen.
We zullen het haar straks zeg
gen, besloot ze. Ga nu de kamers
in orde maken en zet de stoelen
klaar onder de beuk; misschien
willen ze nog buiten zitten. En was
je toet.
..Meddem" vergeeft
NDERDAAD kwam er vier nieu-
i we luidruchtige Amerikaanse
gasten uit de auto van Mrs Dilly
Peaches. Ze zetten zich breed on
der de beuken, die schrokken van
zoveel Amerikaans geluid. En
Meddem" zelf was vol stralende
beminnelijkheid. Met de zonnebril
bengelend tussen haar rode nagels
kwam ze het bordes op om naar
haar kamer te gaan.
Daar stond mevrouw Hops met
de verfomfaaide witte kleren en
achter haar Bertje. Mevrouw Hops
begon een beschaafde zachte rede
voering te houdev maar Mrs Dilly
Peaches kéék, zag haar mantelpak,
haar hoed, haar schoenen, zag het
gezicht van Bertje en had de situa
tie onmiddellijk door. Zonder het
verhaal af te wachten liep ze ver-
n.'.ïünr.BBiTOiWFijiJii.i!!! uw si «uwni:i'i i u> miMim•i!iSRiniiirT.iuinn?i;iii'm'inniriTi'in--npjn!i,i7T:-'
Een D I 1*0 fabrikaat
MET WERELDSERVICE
5 T N het jaar 325 n. Chr. werd op Concilie van Nicea het g
1 besluit genomendat Pasen in het vervolg zou vallen op de j
1 eerste £ondag na de eerste volle maan in de lente. Valt de 21ste
I Maart op een Zaterdag en is het die dag toevallig ook volle
1 maan, dan is het Pasen op Zondag 22 Maart. Dat is de vroegste g
datum waarop Pasen kan voorkomen. Dc laatste datum die in
verband met eventuele maanstanden mogelijk is, is de 25ste April.
ft Dit jpar is het volle maan geweest op Vrijdag 23 Maart. De j
1 dag van morgen is dc eerste Zondag daarna. Al beleven wij dus -f
1 thans niet de vroegst mogelijke Pasen, 't Paasfeest komt toch wel g
S bijzonder vroeg. Zo vroeg, als in de gehele verdere helft van de i
j twintigste eeuw niet meer het geval zal zijn. Niet voor het jaar
s 2008 zal Pasen vroeger vallen, namelijk op de 23ste Maart,
dezelfde datum als in 1913.
8 Op de vroegst mogelijke datum, 22 Maart, viel Pasen voor p
1 het laatst in 1818. Pas in het jaar 2285 zal dit opnieuw gebeu- e?
p ren. In 1940 is het Pasen geweest op 24 Maart. Op die datum g
1 zal het eerst in 2391 weer Pasen zijn. Op 25 April viel het Paas- J
feest in 1943 en dezelfde datum voor Pasen komt niet terug voor g
p het jaar 2038.
der de trap op. draaide zich on
verschillig nog eens om en zei lui:
You may have them.
Je mag ze hebben, zei mevrouw
Hops opgelucht en verbaasd.
Bertje pakte dc kleren aan cn
liep naar dc keuken- You may have
them! Die blik, die toon! Opeens
werd ze razend, razend van woede
Ze had ze willen betalen, ze had
er voor krom willen liggen, ze
had er voor ontslagen willen wor
den. Dit was afschuwelijk. Verne
derend en afschuwelijk. Ze gooide
de kleren in de bijkeuken, trapte
er op. danste er op. schold cn
gromde.
Toen merkte ze dat er iemand
vlak bij haar stond. Het was René.
die verlegen grinnikte en vroeg
Toch naar Porto Ri Bertje"
't Is jouw schuld, zei Bertje cn
keek nijdig naar zijn scheve tand
Oho, daar zullen we t dan nog
eens over hebben, zei Rene Als je
klaar bent vanavond. Hoe laat ben
I je klaar?
Bertje zweeg
Ook in de maneschijn smelt al-
1 les, wat naar is, zei René Bertje
zweeg. En denk eens. zei hij. denk
eens. hoe mooi Zeefolonia zal zijn
in het maanlicht'!
Die nemen wc niet mee, zei i
Bertje woest.
I Goed zo! zei René Om negen uur
dan. En hij verdween fluitend.
Geen nader onderzoek
naar ongeval van de
..Roermond"
DEN HAAG. Gelet op de uit
komsten van het vooronderzoek
acht de commissie uit de Raad voor
de Luchtvaart géén gronden aanwe
zig voor een nader onderzoek naar
het ongeval met de Constellation
..Roermond", die op 23 Juni 1049 bij
Bari in zee stortte. Uit de overblijf
selen van het toestel, die met gro
te moeite uit het diepe water kon
den worden geborgen alsmede uit
getuigenverklaringen is het niet ge
lukt vast te stellen aan welke oor
zaak het gebeurde moet worden toe
geschreven. Men neemt niet aan.
dat een nader onderzoek dooc dc
Raad enig nieuw licht zal kunnen
•verschaffen. De veronderstelling is.
dat het ongeluk met de ..Roermond"
aan een defect van de stuurauto-
maat moet worden toegeschreven.
Advertentie l M.)
Mijnharde'! Kiespunpoedcn Doo* 4S Cf.
Vervolg van pag. 6
guitaren, castagnetten cn zoeto
wijn. En van Franco (maar laten
wc daar even niet aan denken».
Heeft Juanita dc citroenen geplukt,
waarvan dc geraspte schil ons
brood net even dat geeft? Laten
wij het hopen
Geconf jjto sinaasappelschillen van
Israëlische vruchten, waaraan Jaffa
zijn naam gaf en waarmee de Jo
den, reeds lang voor de uitroeping
van de jonge staat Israël hun land
beroemd maakten Franse gecon-
fijte kersen. Bigarrcaux. Van die
geel-rode kersen, waarvan dc schil
wat hard cn knappend aan doet
en die zo heel anders smaken dan
onze onvolprezen Bctuwsc mei
kersen.
En tenslotte Cardalmonds. zoals
de bakker het noemt. Een kruidig
poeder uit Indonesië. Het ruikt
naar kaneel, nootmuskaat, kruid
nagelen en naar alles, waarbomen
tegelijk „specerijen" denkt.
Gist cn zout
Wij vergaten bijna twee mis
schien onromantische maar o zo
noodzakelijke onderdelen. Gist en
zout. Beide uit eigen land. Het
eerste uit de fabriek, hoewel het
van schimmclachtige oorsprong is,
het tweede uit de grond in Boc-
kelo en zo onmisbaar voor alles
wat ..spijs" heet
Ach hoeveel boeren cn boerin
nen. landarbeiders, plukkers en
pluksters. transport- cn fabrieks
arbeiders. schepelingen, handels
lieden. havenarbeiders on wie al
niet, zijn er te pas gekomen aaa
het sneetje krentenbrood, dat wij
op Paasmorgen aan het ontbijt
eten? Dat daar op ons bordje ligt
als afgezant van al die landen,
waar zijn bestanddelen rijpten in
één en de zelfde zon. op één en de
zelfde Moeder Aarde''
Mocht alle internationale samen
werking zo'n smakelijk resultaat
hebben als die. welke in dit brood
dooreengemengd zit. En moge het
feestbrood U goed bekomen.
Gelukkig Paasfeest!
H.
A
L zullen weinig vrouwen be
reid zijn zo ver te gaan als
de hieronder afgebeelde dame, die
haar vreugde over de komst van
de lente uitte door haar nieuwe
voorjaarshoed te bekronen met een
neètje met bijna echte net uit het
ei gekropen vogeltjes, toch vindt
geen vrouw haar Pasen compleet
als ze niet iets nieuws aan haar gar
derobe heeft toegevoegd. Het hoeft
geen mantel te zijn. zelfs geen hoed
(want dat zijn aanschaffingen waar
in deze tijden nog slechts na rijp
overleg toe kan worden overge
gaan), maar een nieuw kraagje, 'n
shawl, een modieuze corsage kan
de zucht tot vernieuwing, die bij
het aanbreken van de lente in
iéder, maar vooral in de vrouw
pleegt te varen, al bevredigen En
de uitdrukking „op zijn Paasbest"
wijst er op, dat in de goede, oude
tijd de neiging om zich reeds in het
vroege voorjaar in het nieuw te
steken, al heel oud is.
Als u vrij mocht kiezen wat u dit
voorjaar zou willen dragen, dan zou
misschien uw keuze vallen op de
mantel van zwarte alpacca met wit
piqué garnering van Robert Piguet.
Het schootje op de rechterheup
wordt nog geaccentueerd door een
roos van wit piqué. De grote, recht
geplaatste matelot is typerend voor
de nieuwe voorjaarsmode, die
gaat in de richting van hoeden met
bredere rand. Het schootje van de
mantel valt alleen over het voor
pand, de rug is strak en aange-
s^oten De eigenlijke rok is zeer nauw.
Drie kwart mouwen en rechte maar klokkende slippen, die uit de
jasjes verheugen zich dit seizoen zijnaad komen, geven een illusie
bijzonder in de gunst van Maggy van wijdte.
Rouff, van wie een ensemble hier- Maar wanneer uw Paasvernicu-
boven wordt afgebeeld. „Kanarie"
heet dit jasje van eiergeel ratiné,
dat gedragen wordt bij een effen
zwarte japon. Een stukje van die
japon kunt u zien bij de lage vier
kante halsuitsnijding. Pikzwart is
ook de knoop, die de enige sluiting
vormt. De vilthoed is even geel als
het jasje.
Balenciaga. van wie de zijden
japon afkomstig is. heeft zich laten
inspireren door China. Koelie-hoe
den en mandarijnen-kragen zijn
het resultaat van een diepgaande
studie van de Chinese kunst. Bij
dit model valt de nadruk op het
materiaal, niet op het model, waar
van de rok het opmerkelijkst is.
wing van bescheiden omvang moet
blijven, dan kunt u dat bereiken
door een japon van vorig jaar te
versieren met een lange, losvallcn-
de shawl, door een zijden halsdoek
te dragen in de uitsnijding van
uw mantelpak, of. als u daarvan
houdt, door glinsterende sieraden
te dragen in uw oren, om uw hals,
of als clip op een donkere japon-
Midden Elegance in zwart en wit
voor de hyperslanken.
Boven, links: Een vroege lente
dag aan de kaden van de Seine.
Rechts: Paasmeisje in eiergeel.
Onder: De lente op het hoofd.
