„Meneer Anton", schepper van
millioenenconcern
n
i
Zeven atoombommen kunner
Londen niet vernietigen
Geniale handelsreiziger trok met
tas vol gloeilampen de wereld in
De onverzettelijke
MOEILIJKHEDEN?
Opzegging van een dienst
betrekking
Houding van de Kerk tegenover de film:
„Aanpakken en er iets van maken"
PHILIPSFABRIEKEN BESTAAN ZESTIG JAAR
r
Twintig-jarige jongen
legt grondslag voor
industriestad
C
.J
Eindhoven groot
feestterrein
VJ
tffll'hwip-thü Wij geven raad
HOGESCHOOL DER BURGERLIJKE VERDEDIGING (1)
Zelfs het oergeweld heeft
ijn grenzen
(in kerk en wereld)
Solidariteit met
Israël
Hemelvaart-
bevrijding
Zaterdag 5 Mei 19:
(Van een onzer verslaggevers)
Het vorig jaar kreeg dr. Anton Philips' gezicht vermoeide lijnen. In
Januari reisde hij naar Menton om aan de Middellandse Zee rust te
zoeken. In Mei kwam hij terug. Hij was ziek en mocht niet meer
naar buiten. Maar hy had geen rust. Een bedryfschauffeur, die hem
op straat tegen kwam, herkende hem niet, zo was hij verouderd in de
laatste maanden. „Ik kom weer gauw op 't werk", riep hy toen joviaal, want
hij gaf zich niet gewonnen.
Maar om hem heen stampte en raasde het millioenenconcern, dat hy uit
het niets had geschapen, vóórt zonder hem. Een enkele keer kon hy nog wel
eens plotseling verschijnen in de strakke gangen van zijn hoofdkantoor: soms,
in aanwezigheid van het lagere personeel, fel uitvallend tegen directeuren
die niet om half negen op kantoor waren. Dan beefden de groten opnieuw
voor zyn ongebroken macht.
In de zalen van zyn administratie, en in de hallen van zyn
fabrieken vertelde het jongere personeel de beroemde anecdote
van de baas, die zyn eigen Philishave-droogscheerapparaat een
snertding noemde omdat hy niet wist dat hy het van tijd tot
tijd schoon moest maken. Reeds met de naam van de nieuwe
president-directeur Otten er in, in plaats van de naam van de
grijsaard die zy niet meer zagen. Geniaal zakenman. Maar ten
slotte heeft zyn onverwoestbare geestkracht opnieuw gezege
vierd. Toen de doktoren hem reeds opgegeven hadden, werd
hy beter en de schaduw van de nabije dood week van de oude
man van Eindhoven: de geniale handelsreiziger, die in 1895
de wereld in trok met een tas met gloeilampen en die in
Njisnji-Novgorod, Madrid en Singapore de bouwstenen bijeen
praatte van het keizerrijk waarin hij de absolute alleenheerser
werd.
Anton Philips, die als 20-
jarige volontair op een Lon-
dens effectenkantoor werkte,
en tegen zijn zin werd terug
geroepen naar Nederland, om
dat zijn stijfhoofdige vader het
vertikte een bod van 24000
gulden aan te nemen voor
een bankroet lampenfabriekje,
waar hij 25000 gulden voor ge
vraagd had.
Het. was een onooglijk bukskin-
labriekje aan de Emmasingel in
Eindhoven: een somber Brabants
stadje, afgesloten van de buiten
wereld, midden op de hei. Gerard
Philips, de oudste zoon van een Zalt-
bommelse tabaksfabrikant-koffie-
brander-theehandelaar, die een plaat
selijke bank had en ook nog een gas-
fabriekje exploiteerde, had in 1891
zijn vader weten te bewegen diens,
in een werkzaam leven opgespaarde,
kapitaaltje te steken in de fabricage
van gloeilampen. Een hachelijke on
derneming. want electrisch licht was
in die dagen nog een circus-attractie.
Niemand voelde behoefte aan elec
trisch licht. Velen waren er bang
voor.
Vader Frederik Philips waagde
zijn 150.000 gulden, en Gerard Phi
lips begon in Eindhoven, waar de
mensen gewend waren hard en lang
te werken voor weinig geld.
Hij construeerde zyn eigen machi
nes en leidde zijn eigen vakmensen
op, maar het ging niet goed. want hij
raakte de lampen niet kwijt. Na drie
jaar had hij honderdduizend gulden
verloren en zijn vader, die in Zalt-
bommel uitgelachen werd om zijn in
vestering, en die met de toekomst
van nog vijf andere kinderen had
rekening te houden, besloot het
fabriekje te verkopen voor 25000 gul
den, om althans nog iets te redden.
Maar toen de enige aspirant-koper
nog duizend gulden af wou dingen
was hij te trots om toe te slaan. Nog
één poging zou hij wagen. Anton, die
zestien jaar jonger was dan Gerard,
moest uit Londen komen en de finan
ciële kant van de zaak op zich ne
men.
Voor het eerst winst
Het jaar daarop maakte de fabriek
voor het eerst een kleine winst. Acht
jaar later had vader Philips zijn hon
derdvijftigduizend gulden terug. Vyf-
tlg jaar later werkt Anton Philips
met zevenhonderdmlllioen gulden,
had hij fabrieken in 45 landen, be
sloeg de oppervlakte van zijn gebou
wen in Eindhoven alleen al 650.000
vlerkante meter en werkten tachtig
duizend mensen ln zijn dienst.
Anton stond met zijn twintig jaren
tegenover een volslagen luchtledig,
want er was geen vraag naar zijn
artikel. Maar hij bestond het te ver
kopen. Hij ontwikkelde wat hij later
noemde zijn „commando-stijl". „U
wilt natuurlijk ook graag voortbe
staan, maar er zijn er meer die be
grijpen dat de tijd van het gas voor
bij is," zei hij op allerminst onder
danige toon tegen de handelaren. ,,Ik
u zegt hoeveel u er nog bij wilt heb
ben, dan noteer ik dat voor later"
In Nederland verkocht hij duizen
den lampen. Toen ging hij naar
Duitsland, waar juist de grootin
dustrie in opkomst was, en verkocht
er tienduizenden. En Gerard Philips
liet zich niet kennen en breidde uit
als een razende. In 1894, toen Anton
kwam, fabriceerde hij 50.000 lampen
per jaar. In drie jaar steeg dat aan
tal tot 630.000. Het aantal arbeiders
steeg van 26 tot 170.
Anton's orders joegen Gerard op
tot steeds nieuwe uitbreidingen. Ge-
rards uitbreidingen joegen Anton
naar Frankrijk. Spanje, Italië en
Portugal. Geen van beiden liet zich
door de ander overtroeven. Geen van
beiden kende een aarzeling. De mo
gelijkheden waren onbeperkt in die
dagen. De lonen waren laag, de win
sten groot, de belastingen licht.
Verjaardagen
In Rusland leerde hij hoe belang
rijk het is voor een verkoper de ver
jaardagen van de kinderen van zijn
klanten te weten. Later heeft hij eens
verteld dat dit een van de dingen
was die hem in Rusland deden sla
gen. Als Anton Frederikowitsj heeft
hij er honderdduizenden lampen ver
kocht. En broer Gerard bouwde en
produceerde. In vijf jaren steeg de
jaarproductie van een millioen stuks
tot vierenhalf millioen. Toen kwam
de crisis die het bedrijf deed wan
kelen op zijn grondvesten. In 1907
verscheen de metaaldraadlamp op de
markt die een zelfde hoeveelheid
Vele verhalen doen in Eindhoven de ronde over de onverzette
lijkheid van Anton Philips, voor wie niets onmogelijk was. Eens
zou de Koningin zijn bedrijven bezoekenen hij wilde haar ont
vangen in zijn sportstadion. De avond voor haar komst bleek
echter dat het sportveld juist was omgeploegd voor het zaaien
van nieuw gras. Het was onbruikbaar. Wat. nu?
Diezelfde avond kocht hij een aantal weilanden op. en liet ze
afsteken door enige honderden arbeiders. De hele nacht is er ge
werkt. De volgende ochtend groeide gras in het stadion
productie practisch opgesloten in het
kleine Nederland, en moesten de
broers Philips opnieuw vechten voor
het naakte bestaan van de fabrieken.
Maar ze stonden voor niets. Duitse
blokkade van Rusland? Anton kocht
70 rendieren en bracht zijn lampen
per slee via Finland over de be
sneeuwde velden naar Petrograd.
Blokkade van Engeland? Anton
kocht trawlers en stuurde zijn lam
pen dwars door mijnenvelden en
langs duikboten naar Engeland en
Frankrijk.
Het einde van de oorlog vond de
N.V. Philips groter dan ooit. De
electrificatie van de wereld had met
reusachtige schreden voortgang ge
vonden. Alleen Rusland was als
klant weggevallen door de revolutie.
De Russen gingen naar autarkie
streven. De 50.000 lampen die het
paleis van de Tsaar verlichtten toen
de Bolsjewieken het bestormden
waren een van de laatste leveringen
van Anton geweest.
licht gaf bij een derde van het
stroomverbruik.
Haastig werd het bedrijf omge
schakeld om de millioenenomzet te
redden. Maar toen kwam de grote
klap. Toen de eerste kisten nieuwe
lampen verstuurd waren kwam een
regen van klachten binnen. De lam
pen hadden een fout. Ze sloegen na
enige uren zwart aan. En terwijl op
de fabriek koortsachtig gezocht werd
naar de fout, zag Anton zijn goodwill
dalen, want het nieuwe product was
zelfs nog minderwaardig aan de oude
kooldraadlamp. Overal zakte hem de
heb nog een paar honderd lampen grond onder de voeten weg.
voor u kunnen reserveren, maar als
De uitgestrekte fabrieksterreinen
van Philips te Eindhoven, hart
van een wereldconcern.
Een maand lang scheen het einde
nabij. Toen was de fout gevonden.
Anton kon opnieuw beginnen.
Toen de oorlog van 1914 uitbrak
werd het bedrijf met zijn enorme
Het personeel van Philips in
oertijd
In 1922 trok Gerard Philips zich
terug. Hij ging rustig wonen in Den
Haag. waar hij in 1942 overleed.
Anton Philips werd algemeen di
recteur, en onder zijn leiding vol
trok zich de consolidatie van een
monsterconcern dat door de stormen
des tijds nauwelijks meer kon wor
den beroerd.
De crisis van 1907 had geleerd hoe
kwetsbaar het bedrijf was in de
sector van de nieuwe uitvindingen.
Het antwoord was een Philipslabo-
ratorium waarin honderden geleer
den het concern aan de spits houden
met de nieuwste verbeteringen. De
oorlog leerde hoe kwetsbaar het be
drijf was door de nauwe Nederland
se grenzen. Het antwoord was het
bouwen van Philipsfabrieken in 45
landen van. Australië tot Zuid-Ame-
rika, van India tot de Verenigde
Staten.
Het laboratorium kost de N.V.
millioenen per jaar, maar 't was en is
de bakermat van het steeds groei-
I ende aantal Philipsproducten dat
1 naast de gloeilamp in de handel
1 kwam. Mijnlampen, droogscheerap-
1 paraten, natriumlampen, autoradio's.
neonlampen, televisietoestellen, peil-
I installatie's, vliegtuigzenders, gram-
i mofoons, zoeklichten, filmappara-
J ten,, vuurtorenlampen, fietsdynamo's,
röntgenapparaten, vitamine D, mi
croscopen, kwiklampen. Alles werd
in massa geproduceerd. In 1932 pro
duceerde het bedrijf zijn millioenste
Spion ontsnapt
MüNCHEN De 26-jarige Duitse
Louise Rauscher, wegens spionnage
voor Tsjecho-Slowakije tot vier jaar
veroordeeld, is uit de gevangenis
van Regensburg in Beieren ont
snapt.
Per rendierslede werden in de oor
log 19141918 Philipslampen naar
Rusland vervoerd, dwars door de
blokkade.
radio, in 1935 de honderdmillioen-
ste radiolamp
Toen de tweede wereldoorlog
kwam stond het over de hele we
reld verspreidde concern zo sterk
dat de klappen niet noemenswaard
waren. Van de fabrieken in Eind
hoven werd 25 in as gelegd bij
een bombardement. Maar drie jaar
na de oorlog stond alles weer over
eind. In 1948 werd al weer 55
meer geproduceerd dan in 1938. Na
de oorlog steeg de productie van
lampen en radio's met 32 die van
de overige artikelen met 146%
De Philips-mens
Tachtigduizend mensen werken bij
Philips. Vierentwintigduizend wonen
met hun gezinnen in Eindhoven,
waar een mens begint op de Phi-
lips-kleuterschool, getest wordt door
Philips-psychologen, opgeleid wordt
op de Philips-vakschool. werkt in
cie Philipsfabrieken, voetbalt op de
Philipssportterreinen in de Philips-
sportverenigingen, eet in het Phi-
lipsrestaurant, woont in een Phi
lipshuis, zijn cultuurgenot zoekt in
Half Mei zal het Phlllps-be-
drfjf zestig jaar bestaan; van een
bfjna failliete boedel groeide ln
weinige tientallen jaren een we
reld-concern. Eindhoven zal fees
ten in de komende dagen. Zater
dag 12 Mei opent de Sprookjes-
tuin; 14 Mei is er een algemene
sportmanifestatie; op 15 Mei is de
officiële herdenkingsdag en de
dag daarop worden de feestelijk
heden besloten met een jubileum-
spel en optocht door Eindhoven,
waarna des avonds op vijf plaat
sen In de stad een fantastisch
vuurwerk zal ontbranden.
de Philipsschouwburg, feest in het
Philips-ontspanningsgebouw, knut
selt in een Philipsvolkstuintje, ziek
wordt met een Philips-uitkeering en
tenslotte eindigt met een Philips-
pensioen, een gouden Philipshorloge
voor de trouwe dienst, en een prij
zend stukje in de Philips-Koerier.
Uit heiboeren en Brabantse dor
pelingen creëerde Anton Philips de
Philipsmens met zijn colbertje en
zijn das, die leeft en ademt volgens
zijn wil in het rijk dat hij schiep
met zijn ongekende durf. zijn fan
tasie, en zijn onverzadigbare drang
naar grootheid. De lachende Philips
mens, die zich gelukkig voelt op
de maat van zijn bevel, en die
en dit is de grootste overwinning
van zijn systeem hem thans op
recht waardeert.
Een hulshoudster, die men betaalt en op wie bepaalde gedeelten van
sociale wetgeving van toepassing zijn, kan men overeenkomstig de dai
voor geldende regelen de dienstbetrekking opzeggen. Indien echter
naam huishoudster min of meer gefingeerd is, met andere woorden indi
het in feite gaat om iemand, die een gedeelte van het huis heeft gehuui
dan gelden andere regelen. Een dergelijk persoon kan men niet zond
meer zeggen, dat deze het huis moet verlaten. Wanneer de betrokke
zulks niet wil, zal men zelfs via een rechterlijke uitspraak zijn doel moet
trachten te bereiken. Bfj een dergelijke gang van zaken wordt zeker rek
nlng gehouden met de werkelijke en niet met de gefingeerde situatie. I
in antwoord op een vraag van A. M. .S.. In antwoord op andere vrag
het volgende:
J. A. Er wordt overeenkomstig
de desbetreffende voorschriften
van de Ouderdomsrente per
maand 1,50 afgetrokken als zie
kenfondspremie. Echter is te
vens nog verplicht verzekerd.
Hierdoor betaalt U te veel premie.
Daarom geven wij in overweging
U met Uw ziekenfonds te ver
staan, dat zeer zeker het te veel
betaalde aan U zal teruggeven.
C. S. De erfeniskwestie, waar
over U schrijft, is blijkbaar inge
wikkelder, dan U zelf meent. Mi
doet in een dergelijk geval ge- J
zich van juridische bijstand
voorzien, maar moet er dan w
op rekenen, dat hiermede enke
kosten gepaard gaan. Wanneer
notaris wat traineert met de
wikkeling van de erfenis, dan k
men in den regel wel aanneme
dat er enkele moeilijkheden zi
en doet men goed de notaris
vragen duidelijk te willen uitee;
zetten welke de oorzaken van
stagnatie zijn.
LONDEN. Sunnlngdale Park is een groot landgoed een goed uur per
auto van het hartje van Londen. Een zeer rijk man heeft het hoofdgebouw
laten optrekken met veel styitraditic en minder veel smaak. Maar groot is
het en opmerkelijk ruim is de vierkante hall, waarin de hoofdtrap naar
beneden komt. Langs de muren, op de eerste verdieping, loopt een gaande
rij en over de balustrade daarvan gebogen heeft men een goed gezicht op
de ongewone vloerbedekking van de hall: een karpet dat een enorme, zeer
duidelijke en overzichtelijke kaart van Londen voorstelt. Terwijl wij aldus
groot-Londen ln vogelvlucht bekijken worden op verschillende plekken
daar beneden lappen neergelegd, die met de bedekte stukken overeenko
men maar toch weer anders zijn. Want zij stellen voor, hoe die plekken in
Londen er zullen uitzien, nadat atoombommen erop zijn neergekomen; op
die manier krijgt men een nauwkeurig berekende schatting van het effect
van zeven van dergelijke ontploffingen op het geheel van de stad.
Dat valt erg mee. Met verbazing
na al hetgeen men over de atoom
bom heeft gehoord, constateert men
dat slechts van een ernstige teiste
ring, doch volstrekt niet van een
verwoesting van Londen sprake kan
zijn. Er zijn stukken groen in het
stadsoppervlak, waar een atoombom
vrij onschuldig in uitwerking zou
blijven, als hij in het midden ervan
ontploft, mits het veld op dat ogen
blik verlaten zou zijn.
De officieren, die ons inlichten,
vertellen dat de verhalen als zou
een enkele atoombom een grote stad
kunnen verwoesten, schromelijk
overdreven zijn. Maar ook in hun
beschrijving is het al erg genoeg.
Hun kennis van de kracht van de
bom gaat tot Bikini. Daarop berus
ten de berekeningen. Zij doceren
zakelijk: „De bom doet het meeste
kwaad als zij op 600 meter hoogte
ontploft. Binnen een cirkel met een
middellijn van 800 meter wordt dan
ieder huis weggevaagd; in een ver
dere omtrek met 1600 meter middel
lijn zijn er grote verwoestingen en
zijn de huizen op zijn minst onbe
woonbaar".
„De voornaamste uitwerking van
de bom wordt veroorzaakt door
luchtdruk en hitte. De gevaarlijke
straling duurt maar een paar se-
doof J
dr. M. Blankenstein
conden; dan is zij vervlogen. Wie
zich echter tijdens de ontploffing
binnen 1200 meter van het centrum
ervan bevindt kan als verloren wor
den beschouwd. Aan de gevolgen
van de bestraling, die hem treft zal
hij binnen weinige dagen of weken
sterven."
„De hitte is wel enorm maar van
te korte duur om b.v. solide houten
vloeren of deuren aan te steken.
Het grote brandgevaar ontstaat door
papieren, gordijnen, stoffen en dun
houtwerk, dat erdoor vlam vat. Die
pe schuilkelders, zoals in de Lon-
dense ondergrond, bieden goede be
veiliging. Op enige honderden me
ters afstand vormen zelfs lichte
schuilplaatsen met ongeveer een
meter aarde versterkt, behoorlijke
dekking."
„Als de bom in het water terecht
komt en daar ontploft, is de straling
veel gevaarlijker; het hoog en ver
wegstuivende en misschien door de
wind voortgedreven water is dan
met straling belast. Dit weet mi
door de proef bij Bikini. De ong
naakbaarverklaring van Bikini hee
echter nodeloos lang geduurd or
dat de Amerikanen voorzichti
heidsbalve de veiligheidseisen ze
hoog hebben gesteld. Zonder geva
zou men zich aan een straling,
maal sterker dan het door de Am
rikanen gestelde maximum, kunn
blootstellen; zelfs het tienvoudige
meer zou men, als het er op a
kwam, overleven."
Zo vertelden ons de Engelse of.
eieren. Het klonk heel veel mind
verschrikkelijk dan hetgeen ik i
de proeven van Bikini in „atooi
kringen" te Washington vernomi
had. Maar erg genoeg bleef het. W
waren het vlekken daar onder m
die met elkaar maar een klein g
deelte van de kaart in beslag n
men. Maar zij waren gelegd op cc
tra van dichte bevolking en op
vitaalste gedeelten van de stad.
dere bom moest vele tienduizend
slachtoffers maken. En hoeveel oc
wrichting en demoralisatie?
In zeer wijde kring, met telkc
nieuwe kringen en systemen er bi
nen, is daarom de beveiliging v
de grote centra, die atoombomm
„waard" zijn, beraamd. Maar rrn
heeft geen enkele waarborg, dat ni
een of meer van de aanvallers
doorheen zouden kunnen slippe
Daarom heeft een straffe organisat
van de „burgerlijke verdedigin
nog oneindig veel grotere beteker
gekregen dan in de tweede werel
oorlog: op Sunningdale Park h;
het Britse ministerie van binnc
landse zaken zijn eerste ..Staff Cc
lege" voor burgerlijke verdedigi:
ingericht. Daar worden nu in cu
sussen van vijf weken de hoge aut
riteiten, die in oorlogstijd die ve
dediging leiden of organiseren me
ten, voor die taak voorbereid. De
rijpe leerlingen komen niet enk
uit Engeland, maar uit de hele v
reld, uit Amerika, Azië, vooral i
Europa. Onder de Europeanen z;
de Nederlanders het talrijkst.
Ik zal over het hele systeem n
het een en ander vertellen in
volgend artikel.
„De Kerk staat in haar ont- sequentie van een antithesebeleid, rije gebracht. In zijn reisverslag
mnetinff met Hp filmwereld dat recds ln de vorige eeuw is in- schrijft hij over de houding van
moeung met ae iumwereia gezct 0p deM weg v00rtgaande de Hongaarse „volksdemocratie"
nog aan het begin van een /ouden wjj komen tot productie, tegenover de kerken;
lange weg," constateert J. A. import en distributie van films, „Het moet op zijn minst verwon-
Up-in ppn holder cpsrhrpvon alles °P christelijke grondslag. Nu derlijk worden genoemd, dat de
rt e s m een netoer gesenreven ]jjkt ons dat plan niet yoor 2ake_ s(aat de kerken volle bewegings
boekje „K erk en Iiim, ],jkc verwezenlijking vatbaar, om* vrijheid laat en haar ook finan-
dat zo juist bij Boekencentrum dat het filmbedrijf een internatio- cieel steunt. Van vierhonderd door
NT V to non hTaaa is vprsrhp- na,e aangelegenheid is en de an- de oorlog verwoeste kerken zijn de
te uien naag is verscne tllhese een typisch Nederlands meeste met saashulp weer op-
nen. De schrijver is een der verschijnsel. Het neocalvisme gebouwd. In Hongarije is het com-
Wika's (werkers in kerkelijke heeft nu eenmaal in het buiten- munisme niet de kerk gaan „na-
arbeid) die aan de
Hervormde Academie
van „Kerk en We
reld" hun opleiding
genoten.
De rector dier academie dr. F. land weinig aanhang. De Christen zich de neiging binnen de kerken
Boerwinkel" gaf de studie.'die in van elders uit de Wereldkerk be- om zich samen met de politieke
kei kèï.jke kring de hoognodige grijpt het denken in „zuilen", dat reactie tegen de staat te verzet-
verheldering aangaande het film- sommige Nederlanders nog zo lief ten met kunnen doorzetten. Niet-
nroblecm kin brengen, een „Woord is, eenvoudigweg nietIn feite tcmin kan er moeilijk verschil
vooraf „De zakelyke concreet- is het gehele streven van de van w„n omtrent
heid waarmee het vraagstuk van christelijke filmactie zowel in de het
de film door de schrijver wordt huidige vorm als met deze toe-
emoüoncle ^^"^"'Lntra's en ncM^op'de" behOTftenbe^Tedigfng tot het" eigen kerkelijke gebied.
SSïïJSÏ en MM: den SIS
ken of laten schieten en de nu toch ook films te gaan zien. Het godsdienstig land is. Men laat de
fUm overlaten aan een eigen-wet- is dan ook te begrijpen, dat een kerken dus haar gang gaan omdat
tèrnke ontwikkeling waarvan wij Volkskerk, die het niet alleen om oe marxistische theorie de kerk
nóch voor de kerk noch voor dó de e.gcn kerkelijke kring maar nu eenmaal als een voorbijgaande
wereld enig heil kunnen verwach- om héél het volk te doen is, met faze beschouwt. Over twintig jaar
tende Cefa heel weinig beginnen kan.
De schrijver die zich zeer be- ZÜ zal iuistbarrière tussen de
wust van elk „anti-thetisch" e"ce kerkelnke kring en de tal-
De se week—
tionaliseren", zoals bij
voorbeeld in Tsjechoslo-
wakije, maar het heeft
juist andersom en met
instemming der kerken
verdragen met haar geslo
ten. Dientengevolge heeft
>cn enSe kerkelijke kring en de tal
christendom afwendt, wijst dan velen, die zich toch nog op deneert men.
ook de z.g. „christelijke filmactie" enigerlei wijze met de Kerk van
van de hand. Hij schröft: de Hervorming verbonden voelen.
„Van Gereformeerde zijde is een willen verbreken Alleen door
christelijke filmactie in het leven de cntische solidariteit met de
geroepen die weinig succes heeft filmfan en de bioscoopbezoeker
wegens gebrek aan belangstelling heen, niet in machtsvorming maar
eigen kring. ln de practijk "LCSS™* Jï? K *£££,-
mening bestaan omtrent
gevaar dat in dit alles
voor de kerk gelegen is. Haar vrij
heid beperkt zich immers slechts
bijvoorbeeld, als alle economische
doeleinden bereikt zijn, is de kerk
vanzelf aan haar eind, aldus re-
De Hervormde Raad voor Kerk
en Israel is een actie begonnen tot
ui ciQbii iv-ii'ife. -ui i en iMdtri ia een «ene ucguimcii tui
tracht de christelijke filmactie bevrediging maar in apostolaat huipveriening aan de ujt Irak ver-
Iron ,1» Vorl, l,»r rn0ning vefVUl- Torera Hitldr «,oo «rel»
die gaarne de nieuwspraaknaam kan de Kerk haar roeping
Céfa voert onder de leuze „wel lcn in °e filmwereld,
de film maar niet de bioscoop" in
besloten kring voor eigen mensen Roirocrirt creiiriiJiPirJ
smalfilmvoorstellingen te organi- „DeWeglTlgSVriJHVlU,
seren. Uiteindelijk is het streven jj
blijkbaar gericht op een „christe- IJl ±1OTlgdYl]6
Waar dank zij de verander
lijke datum van de verschillen
de christelijke feestdagen dit
jaar Hemelvaart en Bevrij-,
dingsdag in één week vallen
willen we eens proberen, du
twee naast elkaar te zien. Zc
hebben nog al wat gemeen
Beide worden als onderbreking
van de dagelijkse sleurgang
dankbaar geaccepteerd ook doe
die mensen die er innerlijk par
noch deel aan hebben. Beidt
betekenen oppervlakkig gezie
„het einde van de narigheid".
Door de Hemelvaart word
ons verkondigd, dat dc Hert
Jezus Christus de wereld re
geert, en dat de toekomst vat
Hem is. De gemeente is d<
wachtende, werkende. Ze wach
op de Wederkomst, ze werkt
zolang God de tijd daarvoor
geeft. Wanneer er iets in het
verhaal van de Hemelvaart om
duidelijk aanspreekt, is hef dc
terechtwijzing aan de discipe
len, dat ze niet omhoog moeter.
blijven staren. Het is de tijc
van Gods geduld, die dankbaar
gebruikt moet worden.
In dit licht mogen we de Be
vrijding vieren. Het is niet er
gelegenheid, om oude tegenstel
lingen en vijandschap nog ecm
op te scherpe, maar een be
zinning op het wonder, dat wij
noch in het verleden noch i'
het heden enige aanleiding zou
den kunnen vinden, waarom
ons nog de kans wordt geboden
maar dat Gods geduld en
Christus' Overwinning ons du
geven. Dankbaar en ootmoedic
zullen we dan weten, hoeveel
we verzuimden, en hoeveel
nog te doen is. Niet de begeer
te. „er uit te zijn", maar alleen
het waarachtig er in duiken
geeft de vrijheid, is de bevni-
ding. Maar niemand kan dtu
tenzij de Heiland roept en redt.
v.
dreven Joden. „Hitier was de eerste
niet, die de Joden vervolgde," zegt v
een oproep van deze Raad. „Hij is
ook niet het laatste station op deze laten, omdat de nieuwe wette
weg der goddeloosheid. Nieuwe van Irak al hun bezittingen
pogroms zijn uiteebroken in Irak, eigend hebben en meer dan ho'
het land van Abrahams afkomst, derdduizend van hen leven enl-1
Abraham toog op Gods bevel uit met de hongerdood voor ogen.'
Op verzoek van de Hongaarse Ur der Chaldeeën met achterlating Dit grote leed moet ook ons. chr-
lijk theater". Op het eerste gezicht
is dat een vreemde figuur, maar -
bij nader inzien moeten wij toege- protestantse kerken heeft de be- van alles en allen, waar zijn hart tenen ter harte gaan; wij word
ven, dat een christelijk theater kende ds. Hermann Diem uit aan hing. De Joden van 1951 ech- gedwongen iets te doen in onze
niets anders zou zijn dan de con- Ebersbach een bezoek aan Honga- ter moeten Ur de Chaldeeën ver- lidariteit met Israel."
