HENDRIK CHABOT, de kunstenaar
die het volk in zijn hart droeg
Franse droomfabriek technisch
perfect en volop in bedrijf
„Meisje uit Artis een
gezellige film
N.
Code 110 3", een film van
goed gehalte
Vv
Inch uknekkende tentoonstelling in het Museum Boymans
Frankrijks president ontvangt
internationale filmcritici
oet Ueens
hóren!
rwes jaren na zijn dood her
denkt Rotterdam de kunst
schilder Hendrik Chabot met een
petc, indrukwekkende tentoonstel-
ing in het Museum Boy mans.
jiiet minder dan 143 schilderijen
tn 16 beeldhouwwerken zijn in de
Men van dit museum onderge
bracht. Meer dan honderd schil
lenen zijn ontstaan in dc laatste
ten jaren van zijn leventussen
939 en 19493 en deze zijn hetdie
ornamelijk het karakter van de
te
Vitoonstelling bepalen en tevens
schei
ie i» hep pingskracht in deze kleine
n v
iet bi
schoo!-
va:
ubsioi'
all*
e kis
ind'.
olmeE
iT-arrt,
nduiden welk
een enorme
scheiden man huisde.
lelaas is veel van zijn werk tij-
is het bombardement in Mei 1940
loren gegaan. Aanvullingen uit
liculier bezit hebben de expositie
ieten completeren om althans een
arzicht van zijn ontwikkelings
lij mogelijk te maken. Deze pe-
de omvat nu een kwart eeuw
leppende arbeid, waarin het stre-
0i naar innerlijke zuiverheid zijn
vindt in de gevoelsontladin-
van de oorlogsjaren en waarin
voortbouwend op de beste tra-
es van het expressionisme, een
der uit-
H. Chabot,
Familie
groep
(1943),
waar-
is goed.
onze stad
Cha-
reeds zo
na zijn verscheiden heeft wil-
enan. Hijzelf was er niet de man
om de trom te roeren. Beschei-
was een van zijn grootste
Maar wat hij niet zag of
niet te willen zien was het
zijn naam in de kunste-
rswereld reeds tientallen van ja-
een uitnemende klank had. En
kwam, omdat hij een kunste-
is geweest met een rijke in-
aan menselijke ervaringen, een
iets te zeggen had.
werk wordt beheerst door de
Het is de lijdende, zwoegende,
zorgen en angsten neergèdruk-
[mens, aan wie Chabot zijn sa-
brengt en die hij heeft uitge-
in voortdurend sterker wor-
spanningen. Deze kunst heeft
in de eerste plaats een so-
ïnslag, is verbeelding en uit-
van de aan akker en woon-
boer, het door oor-
en terreur bedreigde gezin, de
Jood. Deze opvatting is
stonde af aan, maar zij moest
en zij verkreeg haar schoon-
in de jaren, die voor
donkerst en het
ïarst zijn geweest. Chabot vlucht-
Viiet in een onwerkelijke wereld,
bt zich niet op in een ivoren to-
J, maar bleef met beide benen in
«realiteit staan en zag het als een
jie plicht de tijd en de directe ne
gen voor de mens van die tijd,
te leggen in zijn werk.
I/s vuistslagen
'eze schilderijen, zaal naast zaal.
Ken als vuistslagen. Men zou
Ellen roepen: houd op, nu niet
r, want Chabot, ziekelijk en zich
'ichtend met alle kracht, die in
was, omdat hij niet kón zwij-
omdat hij móest spreken, wist
t van ophouden en verplettert
bijkans onder de last, die hij
chisch in dit werk heeft verwe-
lijkt en waarin de strenge, ge-
[ten vormen getuigenis afleggen
de discipline, waarmede hij de
istormende gevoelens de baas
ief. Te veel9 Misschien, maar nvt
merk van de inrichters dezer
toonstelling om een zo volledig
(gelijk overzicht te brengen van
jabot's werk in het museum van
stad, waarin de schilder heeft ge-
lond en gewerkt, is in dit verband
billijken.
lovendien: deze laatste tien jaren
beslissend geweest voor zijn
ast. Zij zijn als het ware de af-
iding van een taak, die hem
eds voor ogen heeft gestaan,
h waarvoor hij de vorm en de
ioud pas kon vinden toen mens
wereld op een dieptepunt waren
igeland en hij geconfronteerd
rd met de naaktheid en de arm-
ligheid van het menselijk bestaan,
int eerst toen vond hij de puurste
ntie van zijn scheppend vermo-
-habot kent reeds vroeg de bewo-
nheid. Kleur is voor hem niet al-
£n middel, maar ook doel om d'e
^ogenheid tot uitdrukking te
t-ngen. Het verklaart zijn belang-
blling voor de stromingen in net
|pressionisme. die gedurende de
rste wereldoorlog en in de jaren
arna het kunstleven in opschud-
ag brachten, zijn bewondering
Picasso, zijn aandacht voor
lakine e a. Toch toont de prilh-.u
In het begin eerder bezonken, 'e-
'n elkaar afgewogen kleuren; al-
pn in de vormgeving herkent men
leds de aankondiging naar de :a-
|r steeds meer toenemende vei-
Invouding van het krachtige lil-
Instelsel en de gesloten compositie
ftoh beeldhouwer
Jln de jaren na 1922, toen hij een
Bote reis had gemaakt door Duits
land en Oostenrijk, is hij afwisse-
ighd schilder en beeldhouwer, uit
^lke wisselwerking kostbare lessen
worden getrokken, die hem later,
gul het zoeken naar een eigen stijl,
X® stade komen. De beeldhouwwer-
j<pn leveren winst op in het vinden
TOn een strakke vormgeving, synthe-
van een enorme concentratie, die
voortzet bij het schilderen. In
£LSS«Ur speurt hij naar de oer-
«acnten, waaraan aarde en hemel
jn overgeleverd. De zee ziet hij
een f Cu grauwe- kolkende massa.
telle bewogenheid van lucht en
ySiL ®r* waarop de schuimende bran-
e i ^ik gekoekt zit. De boe-
landarbeiders hebben weinig
k»r Si. hoek»g- met dierlijke trek-
tïr» j ze uit de verf Hier han-
I Kiln beeldhouwer, die plastisch
Voelt- bet penseel. De land-
[L worden broeierig, de luch-
t.eiaüen; de warme kleuren, geel
en roodbruin, winnen aan intensi
teit. De motieven herhalen zich,
doch de afwerking in de techniek
verkrijgt een grotere gaafheid. Hij
wordt nimmer moede het boerenle
ven tot onderwerp te kiezen en
daarbij vergeet hij het dier niet,
het paard en de koe. zonder welke
de boer niet werken kan en in wel
ke dieren hij een tederheid bereikt,
die ontroert door de simpelheid van
het lijnenspel.
Nieuwe reeks
De oorlog doet de wereld op haar
grondvesten dreunen. De oorlog ver
nietigt illusies en verteert reeksen
doeken, waaraan Chabot zijn beste
krachten heeft gewijd Even buiten
Rotterdam, in het polderland van de
Rotte, aanschouwt de schilder zwij
gend en machteloos de ramp, die
zich aan de stad voltrekt. Het is
niet alleen het einde van een poli-
tiek-economische periode, maar ook
van een kunstzinnige, zijn periode,
die was gekenmerkt geweest door
groei en zelfbeheersing. Het geluid
van gierende Stuka's en dreunende
soldatenlaarzen heeft het onrustig
kloppend hart van de schilder over
stemd. Het is lente. Het Rotte land
schap laait van de gele gloed, die
uit de velden slaat Daarboven wen
telen zich de wolken, die uit de
brandende stad kronkelen, doorsche-
merd van de helse gloed, die zo
veel schoons tot as verpulvert.
En terwijl Cha
bot, verdoofd en
overweldigd, naar
zijn penselen
grijpt, schept hij
het eerste tijds
beeld van een
nieuwe reeks, van
een geheel nieuw
oeuvre, waarvan
de voorbereiding
reeds was vol
tooid, doch waar
toe een schok no
dig was om tot
bezinning te ko
men. Dan breekt
het grote, sociale
gevoel, het warme
mededogen met
alle onderdrukten
vervolgden, in
volle hevigheid
door. Vorm en in
houd worden één
enkel samenvat
tend °eheel en
Chabot schept de
stijl, die onvoor
waardelijk beant
woordt aan de
verbeelding der
oorlogswerkelijk-
heid. Hij bouwt
zijn doeken op in een colortslisch
uiterst sober gamma van blauwen,
roden en een diep-groen In dil co-
loriet schuilt de dreiging van de tijd,
die donker is en onheilspellend en
waarin de mens weinig anders over
blijft dan de strijd om het naakte
bestaan. Niet de visuele, maar de
innerlijke waarheid met het visuele
verbonden, wordt voor hem het
hoogste gebod. Niet alleen de stad.
het leven zelf stond in brand; de
jacht op Joden, onderduikers en ver
zetsstrijders was begonnen.
De laatste jaren
Snel achterelkaar, terwijl hij woe
kert met zijn talent en zijn physick
uithoudingsvermogen, ontstaan de
doeken in het kleine boerenhuisje
aan de Rotte. Inundatie, gezin met
een lege pan, de Zweedse broden,
het zijn evenzovele beelden uit de
jaren, waarin de Apocalyptische
Ruiters aan onze deur klopten. De
bevrijding brengt geen keerpunt,
wel een gelukkige voortzetting. Het
leven vloeit langzaam terug en spie
gelt zich in de gezichten van hen,
die uit de nachtmerrie ontwaakten.
Chabot wordt milder en kan het
zich weer veroorloven een moeder
met kind te schilderen zonder de
kommer en angst der voorbije jaren.
Zijn huisje bij maannacht wordt een
nieuwe ervaring; hij stort zich in
de kleur, die tot een bevrijdende
uitbarsting wordt van kosmische ge
nieting. En het wordt ook weer zo
mer voor hem, maar heel anders
dan dit seizoen ooit voor hem is ge
weest, blijder, geurender en stralen-
Zelfportret (1945)
In dc Amerikaanse filmindustrie
bestaat sinds enkele jaren de nei
ging dc z-g. „thrillers", detcctivc-
en gangsterfilms, te voorzien van
het opschrift „Waar gebeurd". Bij
voorkeur worden dan gevallen uit
oude politic-dossiers gelicht, die
met of zonder steun van de auto
riteiten nagespeeld worden. Voor- I de spanning
beelden van deze semie-documen-
taires zijn o.a. ..Naked City" en
„The house on 92nd Street".
City vertoont deze week in het
avondprogramma een nieuwe po-
litiegeschiedenis. die de titel draagt
„Code no. 3" (Armored car rob
bery").
De titel zegt het al: het gaat om
een overval op e* gepantserde
der en met een wemeling van roden
en gelen in grote vakken, die dron
ken maakt. De neiging tot abstrahe
ren, tot vereenvoudigen, tot de di
recte zeggingskracht schijnt haar
toppunt te hebben bereikt. In het
laatste jaar van zijn leven werkt hij
nog aan een drietal doeken, die nim
mer werden voltooid. Dan valt hem
het schildergereedschap uit de han
den.
Op 2 Mei 1949, de dag. waarop
twee jaren later deze tentoonstelling
werd geopend, sterft Hendrik Cha
bot. Met hem is een van onze beste
zonen, een van onze grote schil
ders heengegaan, een man. die het
volk in zijn hart droeg en het de
belangrijkste plaats inruimde in zijn
werk.
B. SCHMIDT.
„Belgische beeldhouwers"
verlengd
De tentoonstelling ln het Stedelijk
Museum te Amsterdam van Belgische
beeldhouwers wordt met veertien
dagen verlengd. In de zomer zal in
het museum een tentoonstelling van
Charlie Toorop's werken worden ge
houden; in het najaar een tentoon
stelling van Chabot. Ter gelegenheid
van het congres van kunstcritici zal
de Stijlgroep in het Amsterdams Mu
seum exposeren. Overigens is veel
van het eigendom van het Sted. Mu-
sum op het ogenblik op reis. Enkele
werken zijn afgestaan voor de ten
toonstelling van Hollandschc schilders
in Dortmund ter gelegenheid van een
Nederland week aldaar, een deel van
de collectie Rcgnault. wordt te Heer
len tentoongesteld. Een belangrijk doel
van de collectie van Gogh is even
eens op reis. o.a naar Aries. Ten.
BEZOEK AAN PARIJS A l FILMFESTIVAL
(Van een bijzondere medewerker)
PARIJS. Pardon, Ik heb Uw naam niet goed verstaan, zeg ik tegen
het charmante meisje naast mfj, bfj een receptie van de Franse film
wereld. Danielle Godet, antwoordt ze. Blunder nummer één van me. Da
nielle Godet is een jonge Franse filmactrice en ik begrijp dat ik haar
althans naar haar mening meteen had moeten herkennen. Hebt U in de
laatste tUd nog gefilmd?, vraag ik. Ja. ik speelde in ccn film die U juist in
het festival te Cannes hebt gezien: Identité Judiciaire. Blunder nummer
tweeKan zü begrgpen, dat ik na 35 hoofdfilms en zeker het dubbele
aantal documentaires mij ai die acteurs en actrices niet precies meer
herinner? Ik zeg natuurlijk: „O ja, dat is waar ook!" of iets van dien aard.
(Even later vallen mtf van meer esprit getuigende reacties in, maar die
kan ik dan niet meer te berde brengen) Zij redt de situatie: „Hier in
Frankrijk kennen ze me ook niet, hoor! Men kent een actrice pas na ten
minste tien films en zoveel heb ik er nog niet gespeeld!"
prachtig ingerichte laboratoria.
Slechts do donkere kamer of liever
donkere zaal. waar tientallen, meest
vrouwelijke personeelsleden dag in
dag uit acht uur werken (de Franse
wet kent in dit opzicht geen beper
kende bepalingen!) liet, uiteraard,
minder prettige indrukken na; je
haast je uit zo'n sombere ruimte
weg, maar de rest gaf een beeld
van technische perfectie.
Technische perfectie is er ook bij
het opnemen van films. Voor Barbc-
Bleu, een grote kleurenfilm in twee
versies. Frans met Pierre Brasseur,
Duits met Hans Albers. is de studio
geheel ingericht als het kasteel van
Blauwbaard Zoals in elke studio
ontbreekt echter hot „plafond": als
je omhoog kijkt zie je binten en
omlopen met veel schijnwerpers,
met electriciens enz. Toch wil men
in een aantal opnamen de zaal van
Blauwbaards kasteel tonen met
fraai-gebeeldhouwde plafonds, met
rijke kroonluchters e.d. Geen nood:
de decorateur heeft zo n plafond met
luchters als maquette vervaardigd;
die hangt vlak voor de camera cn
in het beeld dat de camera vastlegt
komt dat plafond nu boven de stu
dieruimte. Niemand zal de truc be
merken als de film klaar is zelfs
U niet. die dit gelezen heeft!
Er wordt een opname gemaakt
met Hans Albers. Men ziet Blauw
baard aan het ontbijt. Voor hem
Vedettes voelen zicli
geen balfgodinrien
Het blijkt uit het verdere gesprek,
dat ze dat méént ook. hoewel haar
foto toch herhaaldelijk m de ge-
illustreerde bladen prijkt. Haar op
merking lijkt mij typerend voor de
Franse film-„sterrendie veel min
der „sterren" zijn dan hun collega's
aan de andere kant van de oceaan,
ze zijn bescheiden, ze voelen zich,
ongunstige uitzonderingen daargela
ten, geen halfgoden of -godinnen Er
zijn in Frankrijk immers zovele hon
derden „vedettes" en ze leven in het
algemeen vrij sober.
In Amerika ls dat anders, vertelt
een Amerikaans schrijver. Bij ons
leven de filmsterren inderdaad als
vorsten en er is zo'n sterrenverering,
dat ze zich wel halfgoden moéten
gaan voelen.
De receptie, waar dit gebeurtenis
je zich voordeed, was ccn onderdeel
van een verblijf in de Franse hoofd
stad. dat voor een groepje niet-Fran-
se journalisten volgde op het inter
nationaal filmfestival te Cannes en
dat de bedoeling had. nauwer con
tact tot stand te brengen tussen de
Franse filmwereld en de buiten
landse pers.
Behalve Danielle Godet ontmoet
ten wij bij deze receptie o.a. de re
gisseurs André Cayatte en Julien
Duvivier en de „vedettes" Edwige
Fcuillère, Blanchette Brunoy, Isa
Miranda, Gaby Andreu. Marcelle
Derrien. Philippe Lemaire en niet
te vergeten Bernard Blier (bij ons
bekend door Vrouwen zonder Eer
en Taxi 85 rijdt voor). Bernard Blier
is precies als in zijn films; hij lijkt
echter het minst van allen een ac
teur, men zou in hem eerder een
postbode of een winkelier vermoe
den.
Bij een oud-journalist
Het belangrijkste en minst-ver
wachte deel van ons verblijf te Pa
rijs was een bezoek aan de speler
van de hoofdrol in de documentaire
„l'Elysée", die wij te Cannes hadden
gezien: monsieur Auriol. Presi
dent de la République Frnngaise.
Het wijst op de betekenis van dc
filmindustrie voor Frankrijk, dat de
President filmcritici in zijn paleis
ontving. Zelf verklaarde hij, dat hij
een voorkeur heeft voor journalis
ten. ..Ik ben immers zelf oud-jour
nalist". zei hij, „en je kunt het in
de politiek nooit zeker weten
misschien kom ik later wel weer in
de journalistiek terecht". Hij zal dan
vermoedelijk niet in de filmcritiek
komen, want met de film is hij niet j
zo best op de hoogte hij gaf het
eerlijk toe maar wel beseft hu 1
ten volle de enorme invloed van dc
film De President liet elk der jour
nalisten aan zich voorstellen en
dronk met hen tezamen op zijn (en
ons aller) geliefd Frankrijk
Ons Parijse verblijf omvatte voorts
Onverwachte eer
Na het Filmfestival in Canne* is
onze bijzondere medewerker noc
rnlRC tijd in Parijs gebleven, waar
hij. met een kleine groep bevoor
rechten. de gelegenheid had nader
in contact te komen met dc Franse
filmindustrie, liet gezelschap ge
noot de eer, door de president van
de Franse republiek, Vincent
Auriol, op het Elysóe te worden
onvangen. In bijgaand slotartikel
schrijft hij over deze gebeurtenissen.
staan hoog opgeladen schotels met
koeken en 'n reusachtige vis. Tot mijn
verwondering blijkt het gebak echt
en ook de vis is zo echt als een
<dode> vis maar kan zijn ..Ik moet
dit alles immers werkelijk eten!",
verklaart Hans Albers. „Blauwbaard
wordt verondersteld een veelvraat
te zijn. Ik heb wel een goede eet
lust. maar ik hoop toch dat die op
name "niet een paar maal over
moet.
Terwijl Hans Albers in de ene
studio koek met vis naar binncn-
werkt, loopt in ccn andere studio
de befaamde Fcrnandel moeizaam
door de (kunst-) sneeuw. Hij is een
van de voornaamste acteurs van de
film l'Aubergc Rouge, welke Claude
Autant-Lara er regisseert. In zijn
dikke monnikspij heeft hij het warm
onder de felle lampen. „Je moet
wat voor je geestelijk ambt over
hebben!", verzucht hij. maar als hem
een kussen onder de pij wordt ge
stoken, omdat oen monnik een ste
vige omvang moet hebben, lacht hij
zijn brede grijnslach. „Er kan nog
meer bij!"
De Franse filmindustrie heeft ons
een indruk willen geven van haar
activiteit cn van haar moderne werk
methode Zij is daarin ten volle ge
slaagd. Films hebben wij 'e Parijs
niet gezien alstublieft geen films,
na drie weken Cannes!, hadden wjj
gevraagd maar de inrichting van
en dc werkwijze in de droomfabrie-
ken heeft de bewondering gewekt
van alle journalisten, die de gasten
waren van Unifrance Film.
Fcrnandel als monnik in een der
scenes nan de film VAuberge
Rouge, die nu in de Franse stu
dio's wordt opgenomen.
einde geen lege plekken ln het mu
f.uu 15 I bezoekennan film'-'on'Velëvisie'stu-
nault aangevuld met werken van J:_._
levende Nederlandse meesters uit het
eigendom van het museum. Bovendien
is een tentoonstelling van nijverheid,
voornamelijk textiel en keramiek, in
gericht.
De Weense schrijver Alexander
Lernet-Holenia is door het Amerikaanse
State Department uitgenodigd om drie
maanden in de Verenigde Staten te ko
men doorbrengen. Zijn in 1947 versche
nen verhaal „Der 20. Juli", dat de op-
stand van de officieren in 1944 tegen i
Hitier behandelt, is verfilmd.
dio's. De film en de televisie staan
in Frankrijk niet zo vijandig tegen
over elkaar; ze werken zelis samen
o.a. op het gebied van de jour
naals en de minister van Voor
lichting. Albert Gazier, vertelde ons
ervan overtuigd te zijn. dat de te
levisie oL~ den duur het bioscoopbe
zoek zal bevorderen, doordat zij be
langstelling voor de film zal wek
ken.
Technische perfectie
In een filmstudio zagen wij de
„Reformer and the Redhead" is de Engelse titel van de film, die met in
gang van gisteravond voor een weck in „Grand" wordt vertoond. De van
deze titel volkomen afwijkende Nederlandse vertaling luidt: „Het meisje
uit Artis", een vertaling, waartegen men belangrijke bezwaren zou kunnen
opperen, maar die we laten gelden, omdat de vrouwelijke hoofdpersoon
nu eenmaal de dochter is van een dierenparkdirecteur en allerlei wild
gedierte in de film rondwandelt.
dichtgehaald worden, maar de lei
der van de bende weet op het
laatste nippertje met bet geld te
ontkomen. Pas na een nieuwe
adembenemende jacht kan de re- 1
cherche hem tenslotte achterhalen, i
Richard Fleischer, die de film
regisseerde, is er niet in geslaagd
van begin tot einde
te bewaren. Uiterst geraffineerde
scènes worden soms gevolgd door
trage momenten, die het geheel
verzwakken. Alles bij elkaar ech
ter een rolprent, die alleszins de
moeite waard is.
WALT DISNEY'S BAMBI IN
MATINEES VAN CITY
Ter gelegenheid van de Pinkster-
vacantie vertoont City deze week
in enkele matinee-programma's op-
auto waarin oen groot bedrag aan nieuw „BambiWalt Disney s aar-
geld wordt vervoerd De meest j dige geschiedenis van het jonge
zorgvuldige
voorzorgsmaatregelen. hertje. Velen zullen deze film nog
dië6dö<>7°<ie ganRstêrs zijn getvof- i eens willen gaan zien; hij is het
waard.
Dat Disney zich niet alleen met
fen, kunnen niet verhoeden, dat
de po!'tleTo^n w|,pc°nedJ ertussen ukènlita«'KesW beziggehouden b«-
spoor is.
uit te draaien.
chercheurs wordt daarbij neei ge
schoten. Zijn collega, verbitterd,
laat geen middel onbeproefd oni
de dieven te achterhalen.
De camera toont ons dc technie;c
waarvan de politie gebruik maakt
bij de opsporing Bijna kan het net
£11 I.V V-A w— -v"
een van dc re- wijst een documentaire in kleuren.
I die in het voorprogramma wordt
gedraaid Daarin ziet men de ge
schiedenis van de pelsrobben op
het ..Robbeneiland", zoals die zich
daar ieder jaar opnieuw afspeelt
Mooie opnamen, voorzien van een
geestig Nederlands commentaar.
Er zijn ook een paar loslopende
leeuwen, maar ze brengen geen
bloedige, doch wel humoristische
sensatie. Want deze film is een ge
noeglijk brok rolprent en daarom
uitermate geschikt voor het fa-
milieprogramma, dat bij extra-Zon
dagen zozeer in de smaak schijnt te
vallen.
De hoofdrol wordt vertolkt door
June Allyson, een aantrekkelijke
verschijning, wat haar echter niet
verhindert een tegenstandster, die
men genoeglijk onder de vrouwe
lijke zwaargewichten kan rang
schikken knock out te slaan, uit
motieven van nobeler aard overi
gens.
En dan is er Dick Powell, die de
rol speelt van een advocaat met
hervormersnoigingen, die voor het
burgemeesterschap candidaat is ge
steld en die de gebruikelijke schun
nige promotor heeft, die echter door
onze advocaat aan de vooravond der
verkiezingen in het publiek wordt
ontmaskerd, waarmee hij zijn kan
sen om burgemeester te worden
aanzienlek verkleint, maar zich de
eerlijke man toont, goed genoeg om
door de lieftallige Kathleen (Juin
Allyson) tot echtgenoot te worden
uitverkoren.
En aangezien de gevaarlijke cn
uitgebroken leeuw dan weer in een
hok is opgesloten kunnen we ver
licht ademhalen, want ook de ten
onrechte ontslagen dierenparkdirec
teur is weder in ere hersteld.
Een beetje fantastisch dit alles,
maar aanvaardbaar door de vlot
heid. waarmee het wordt gespeeld
en de gezonde humor, die de gehele
film doortrekt.
Zodat we nog eens als onze me
ning herhalen: Een gezellige film
voor de Pinksterdagen met precies
die mate van ontspanning, welke
een groot deel der mensheid op z'n
extra-vrije dag wenst.
Nogmaals: alcohol en
woningboutv
Mag ik de heer Spiero, die in deze-
rubriek zijn mening over „Alcohol
en woningbouw" heeft kenbaar ge
maakt, er Op Wijzen, dat de belas- geil legen ue zumeruja neooen, zou
tingen, die door het alcoholgebruik den in tijden als deze in het alge-
In de schatkist vloeien er ook weer
uitvloeien door uitgaven voor ge
vangenissen, krankzinnigengestich
ten, steun aan verwaarloosde ge
zinnen enz. Zodat de slaat cr nog
kapitalen bij moet leggen, inplauts
van cr aan te verdienen, om van do
morele schade maar niet te spreken.
Geen groot rekenmeester
Het wil mij voorkomen, dat de
heer Spiero geen groot rekenmees
ter is. daar hij alleen maar de in
komsten door de alcohol verkregen
optelt, maar de vele staatsuitgaven,
die van drankgebruik het gev.tlg
zijn, achterwege laat. De heer Spie
ro denkt toch niet. dat wanneer de
drank er niet was het geld, dat nu
daarvoor wordt uitgegeven, in een
oude kous zou worden gestopt? Do
bakker en de slager zouden meer
inkomsten krijgen, maar zij betalen
toch ook allerlei soort belastingen?
Dick Powell en June Allyson in
,,'t Meisje uit Artis"
Ook de weeldebelasting zou meer
opbrengen. Laat de heer Spiero nu
nog weer eens gaan rekenen.
D. B. v. V.
Zomertijd: besparing
van deviezen
Invoering van de zomertijd zou
een enorme kolenbesparing met
zich brengen. Deze kolen moeten
thans tegen kostbare deviezen wor
den ingevoerd De langere zonpe-
riode zou bovendien dc volksge
zondheid ten goede komen. De be
zwaren die in de Kamer door ver
tegenwoordigers van het platteland
hiertegen worden aangevoerd, ais-
mede de bezwaren die de spoorwe
gen tegen de zomertijd hebben, zoo-
meen belang dienen te wijken. Dc
overheid lone hier begrip voor.
ABONNEE.
Scherpe munitie by
Crescendo I
Groot was de verontwaardiging
bij de jongens van dc lichting 1949
II toen na afloop van dc oefening
Crescendo I het gerucht kwam, dat
cr tijdens deze oefening met scherp
zou zijn geschoten en dit gerucht
later werd bevestigd. Een kameraad
van onze kamer is door een schot
met scherp aan het oorlelletje ge
wond. Een andere kameraad werd
levensgevaarlijk gewond door een
schot in dc rug van een oefen-Piat-
granaat en niet zoals in de kran
ten werd geschreven door een
houten granaat Het was een echte
granaat, van ijzer dus, waar alleen
de lading was uitgehaald. Deze ka
meraad. de huzaar J. Meinema uit
Amsterdam, kreeg de ijzeren pin,
die aan de kop van de granaat zit.
tot op het ruggemerg. Het levens
gevaar is geweken, maar hij zal
twee jaar aan zijn bed gekluisterd
zijn. De kranten hebben geschreven,
dat er een scherpe patroon tussen
de losse munitie was geraakt. Maai
er is ook melding van gemaakt, ciat
minstens drie personen scherpe pa
tronen op zak hadden. Hoe is het
voorts te verklaren, dat cr in ver
band hiermee na afloop van de
oefening twee pelotons 'n arrest
werden gesteld?
CRESCENDO I—GANGER
Dodenherdenking en
gratie-verlening
Deze week heeft men opnieuw de
helden uit de jaren 1940'4a her
dacht. Zou het geen zin hebben ge
had, indien men terzelfder tijd eens
een overzicht had gepubliceerd
waarin vermeld stond hoeveel in
ternationale oorlogsmisdadigers er
begenadigd zijn. hetzij door hen in
vrijheid tc stellen, hetzij do de
over hen uitgesproken doodst af in
een gevangenisstraf te veranderen?
Wij eren onze doden, door nun beu
len te begenadigen, terwijl er ver
zetsstrijders zijn. die nog altijd de
nadelige gevolgen van hnn illegaal
werk ondervinden. Zijn deze bege
nadiging en dc jaarlijkse doden
herdenking niet volkomen met el
kaar in strijd? S. G. B.
