KLANKTECHNICUS hóórt
bij orkest - als verlengstuk
GEEN
Gelezen
gewogen
Nederlands luchtdoelartillerie
op moderne leest
North State
BRAHMS EIST EEN ANDERE
MICRO DAN MOZART
LEERLING VERPLEGENDEN
Hei komt aan
op artistiek
gevoel van 'n
technicus die
technicus is
VJ
Locomotief schept
personenauto
Hervaccinatie in
lieel Brabant
Samengaan burgerij en leger
in te beveiligen streek
GRATIS „PUCH" MOTORRIJWIEL
GARAGE HENK VAN HARTEN
SOCIALE INSTELLING
MnL of Vrl. kantoorbediende
DE VRIES SUSAN
GEMEENTELIJKE
PUBLICATIES
6
Zaterdag 12 Mei 1951
(Van onze Hilversumse correspondent)
We hebben een dag „meegelopen" met een klank-technicus,
dat is een man, die tussen elke radio-uitzending en de
luisteraars inzit. Met zijn handen bij de knoppen. Zwarte
schijfjes, die hij naar links of rechts draait, niet zo maar en ook
niet voor hard of zacht, maar om bij de uitzending van een
dansorkest bijvoorbeeld de goede verhouding tussen het koper,
de saxofoons, de rhythm-sectie en de zanger(es) te krijgen. Het
gaat heus niet zo, dat er voor zo'n orkest een microfoon wordt
opgehangen, en dat er dan iemand een knop open draait, en
dan.... vooruit met de geit, laat komen, wat komtHet
gaat heel, heel anders.
Onze man, die dag, was J o s D i t-
mars, die de uitvoerende musici
maar al te graag in de glazen con
trolekamer naast de studioruimte
achter zijn knoppen zien zitten.
Vooral bij dansorkesten is hij in
trek. Hij hóórt zo goed, omdat
hijzelf musicus (trombonist) is. En
hóé belangrijk dat is. merkt men
direct.
Op zijn rooster staat voor de
morgenuren: The Ramblers, uitzen
ding in de VARA-studio.
Terwijl hij de microfoons in de
nog lege studio ophangt, op de
juiste hoogte, geeft Ditmars zijn
eerste theorieles weg: „Kijk, dit be
roep heet dan officieel klank-tech
nicus. maar het heeft met techniek
nu net precies niets te maken. Weet
je waar het mee te maken heeft,
waar het in dit vak vóór alles op
aankomt? Op ons artistiek gevoel.
Als er wat stuk is. als er een mi
crofoon of een versterker uitvalt en
het is ernstig, dat wil zeggen niet
zo een, twee, drie te verhelpen, dan
gaat de klank-technicus dat appa
raat heus niet uit elkaar schroeven,
dan komt onze storingsdienst in
actie. Wij, klanktechnici, zijn een
verlengstuk van het orkest.
„We doen mee"
We voelen ons één met die jon
gens, die daar aan de andere kant
van het glas zitten te spelen. En
we luisteren mee. we leven mee.
geestelijk doen we mee. We geloven
in die muziek, en als het rhythme
te» hard door komt, dan draaien we
de rhythmeknop op ons knoppen
paneel wat dicht, en als de trom
petten wat verzwakken, dan gaat
de knop voor de trompetten wat
open. Zo luisteren we maat voor
maat mee.
Hier, nu hang ik die microfoons
op. Straks spelen hier de Ramblers
en daar moeten ze zo bij hangen.
Dat is uitgebalanceerd tot en met.
Maar bij een pianorecital komt bij
Brahms de microfoon anders te
hangen dan bij Mozart. En bij een
puntige aanslag van een pianist
hangen we de microfoon wat verder
weg dan bij een solist met een
slapper toucher."
Hij lacht, deze Jos Ditmars,
want hij is enthousiast als hij
over zijn vak vertellen kan.
„Ik ben dan klank-technicus,
maar als straks de sax-en zitten
te blazen, dan blaas ik in feite
mee met ze! Begrijp je, wat ik
bedoel? We hebben 'n dit vak
onze oren nodig en niet onze
nijptang!*'
De Ramblers zijn binnengekomen.
Theo Uden Masman brult naar
boven of „ie kan"
De microfoonrepetitie begint. Jos
Ditmars regelt di verschillende
knoppen bij. Voor de saxophoons,
het rhythme, het koper. „Straks
moet ik de zangeres nog hebben."
mompelt-ie, „maar dat komt wel in
orde."
Stem weg
En dan begint het. Een paar num
mers klinken vlot, ook tot Jos1 te
vredenheid. Maar bij ..Twelfth Street
Rag" stormt hij ineens zijn hokje
uit. Een leek heeft nog geen opval
lend inzinking of iets dergelijks
waargenomen, maar Jos' oren zijn
stukken beter: „De hele eerste stem
is zoek. Ik heb helemaal geen eer
ste stem meer." De jongens nemen
zijn opmerking meer dan serieus.
„Hij hoort geen eerste stem," zegt
Theo Uden Masman, „dat moet over
en anders."
„Je moet eigenlijk hun hele
repertoire uit je hoofd kennen."
zegt Jos. Het nummer wordt
overgedaan, en iomfantelijk
gaat de duim van onze klank-
technicus omhoog. De Ramblers
glimlachen dankbaar terug. Na
een uur repeteren gaat de uit
zending zelf vlot de lucht in!
*s Middags dirigeert het rooster
ons naar de AVRO-studio 10 (de
studio waar altijd de hersengym
nastiek vandaan komt). Nu is er
een recital van fluit en piano. In de
controlekamer is ook een muziek-
regisseur van de Ned. R^dio Unie
aanwezig, in dit geval de heer Hugo
Godron. bekend als componist. Hij
is er om aanwijzingen aan de uit
voerenden te geven om hun muzi
kale prestaties eventueel nog op te
voeren. Onze klank-technicus hangt
de microfoon huizenhoog boven de
fluitiste. „En toch niet laten gal
men." zegt hij, „dat is de kunst."
Uiteindelijk berust de volle verant
woordelijkheid voor de uitzending
bi.i de technicus.
De solisten nemen hun program
ma door. „Alles jofel voor elkaar."
glundert Jos. Straks als het rode
licht aanfloept is het weer een half
uur ingespannen luisteren, hoge
fluittonen in de gaten houden bij
voorbeeld, al komt hier niet zo veel
bijhoren als vanmorgen bij het
dansorkest.
's Avonds zit Jos in de grote zaal
van de AVRO-tudio op het toneel.
In het glazen hokje aan de rechter
zijde. Uitzending: AVRO's bonte
Dinsdagavondtrein. Hier is nog een
extra knop waarmee gewerkt
wordt. De kriop van het publiek, de
zaal. Applaus wordt b.v. ook door
Jos' oren gewogen en geregeld.
Frans Muriloff wandelt bij hem
binnen en geeft nog een paar ver
anderingen in de tekst door.
Bas zachter
Vijf knoppen staan te wachten op
Jos' vingers. Vingers, geleid door
zeer gevoelige oren. Dikwijls kijkt
orkestleider Gerard van Krevelen
tijdens het dirigeren even naar zijn
technicus. „Hoe gaat het? Hoe
ALS EEN KAPITEIN op de brug
van zijn schip troont klanktech
nicus Jos Ditmars in zijn glazen
huis, de controlekamer. Zijn
commando-microfoonis het
enige middel van contact met de
studio en het geluid dat daar
wordt voortgebracht bereikt hem
alleen via een luidspreker. De
wanden en ramen laten geen ge
luid door. Nog een laatste aan
wijzing de uitzending kan be
ginnen.
klinkt het?" staat zijn gezicht. Jos
steekt zijn duim omhoog. Of (wat
ook wel gebeurt) hij geeft een
teken dat de bas zachter moet. Of
de violen wat vloeiender. De musici
zelf hebben het met één oog al ge
zien. De bas is al wat zachter, de
violen zijn al wat vloeiender.
De optredende kleinkunstartisten
houden de technicus in zijn glazen
kooitje ook met één ooghoek in de
gaten. En de technicus op zijn beurt
laat ze geen ogenblik schieten.
Na afloop komen ze bij hem
langs: „Bedankt Jos. voor alles wat
je d'r weer aan gedaan hebt."
„Ja. best hoor." zegt Jos. die
gauw naar huis wil. Maar hij heeft
ons, behalve een stevige hoofdpijn,
toch ook nog een andere visie op
dit beroep van technicus meegege
ven. Want in zijn beroep van klank
technicus blijkt de volle nadruk op
de klank cn niet op de techniek
te vallen.
Chauffeur 400 meier mee
genomen maar ongedeerd
Van onze correspondent)
ZWOLLE. Vrijdagmorgen om
half acht is de marktkoopman W.
Grevink uit Almelo op de door
flikkerlicht beveiligde overweg te
Mariënheem onder Raalte door de
trein uit Almelo naar Zwolle ge
grepen. Zijn vrijwel nieuwe auto
werd geschept en bleef op de bum
pers van de locomotief hangen.
Toen de trein naar 400 meter tot
stilstand was gebracht, stapte Gre
vink zonder uitwendige verwon
dingen uit zijn vernielde wagen.
De trein had twee uur vertraging.
Grevink klaagde slechts over pijn
in de schouder.
(Eigen bericht)
DEN HAAG. Nu de pokken de
grens van Tilburg hebben over
schreden, heeft de inspecteur van
de Volksgezondheid in Noord-
Brabant geadviseerd om ogenblik
kelijk de massale hervaccinatie in
alle gemeenten in deze provincie
ter hand te nemen. De voorberei
dende maatregelen daartoe waren
m bijna geheel Brabant reeds ge
nomen. zodat verwacht mag wor
den, dat binnen enkele dagen heel
Brabant gerevaccincerd zal zijn.
De koepokinrichting te Amsterdam
is op het ogenblik in staat om voor
de gehele bevolking van Neder
land entstof te leveren. Hoewel er
weer enige ziektegevallen zijn bij
gekomen kan men op het ogenblik
nog slechts van een lichte epidemie
spreken.
Berijder van bromfiets
verongelukt
EDE De timmerman G. v. d.
H. kwam Donderdagmiddag op een
rijwiel met hulpmotor van het erf
van een boerderij aan de Here
mij ersteeg rijden. Hoogopgegroeide
struiken belemmerden zijn uitzicht
en vermoedelijk daardoor reed hij
tegen een juist passerende vracht
wagen. V. d. H. viel en werd zeer
ernstig gewond. Voordat een dokter
arriveerde was hij reeds overleden.
Een modern handboek over de In on-
ze schilderkunst toch zo belangrijke
periode van de Haagse School, bestond
niet. en helaas, kan men niet zeggen
dat ln deze lacune op bevredigende wij
ze werd voorzien, door het bock van
G. Colmjon „Dc Haagscbe School" dat
bij de Lcldsche Uitgeversmaatschappij
is verschenen. Het boek is breed genoeg
opgezet en behalve de eigenlijke Haag
se School worden ook de Nederlandse
en Franse voorgangers en geestverwan
ten. behandeld. Het spreekt echter wel
vanzelf dat bij zulk een ambitieuze op
zet een heel wat lijviger boekwerk no
dig zou zijn geweest om aan de over
vloedige stof recht te kunnen doen. Nu
is slechts een oppervlakkige schets ont
staan die aan een belangrijk schilder
als Gabriél 12 regels wijdt, aan Tholen
6. aan De Zwart 6. aan Verster 5. de
naam van Isaac Israel nergens noemt,
evenmin als Akkringa, Flons Arntze-
nlus. Mciners van der Weele. En wat
moet men zeggen van een vakboek dat
van Jan Toorop. behalve enkele onbe
duidende biografische gegevens, slechts
weet te vertellen dat: „Mick Jansen,
niet zo zeer als een volgelinge van hem
moet worden beschouwd, dóch dat zij
een groot aandeel in de geestelyke ver
fijning van de schilder heeft gehad." De
illustraties by deze geschiedschrijving
werden oordeelkundig door dc heer P.
A Scheen gekozen. R. P.
De Finse schrijver Edzard Schaper
heeft in „De laatste pope" getracht de
tragische strijd na dc vorige oorlog van
door Rusland verbannen vertegenwoor
digers van de eens zo ryke Russisrli-
Orthodoxe Kerk en met name het ic-
vens-lot en -slot van de laatste pope
van een klein stadje te schetsen. Dc
schryfwijze. door Schaper toegepast, is
typerend voor zijn omgeving doch slaat
bij ons niet zo aan. Het ontbreken van
dialoog, de te er# in mineur gestelde
geschiedenis, maken dat de lezer niet
geboeid biyft. De schildering van de
hoofdfiguren is evenwel zo doorvoeld,
dat ze met hun gewetensconflicten gaan
leven. Daarom mag men dit bij J- J-
Romen Zonen, Roermond, versche
nen boek niet geheel afwijzen.
Maar als men niet bereid is dc die
pere zin van deze beklemmende roman
te doorzien of te accepteren, dan nog
biedt dit boek zó veel goeds, dat net
lezing verdient. Door zyn met opzet star
en eenvoudig gehouden verhaal, door de
vele ontspannende intermezzi, door het
geraffineerd uitgedachte werksysteem
van het regiem ln zijn (gelukkig denk
beeldige) wereld van morgen, een re
giem dat de menselijke waardigheid rc-
hcel uitsluit ook cn vooral by zijn te-
firesentanten. heeft Jens een werk ge-
cverd dat misschien demonisch, maar
evenzeer intens boeiend is.
Het boek. dat de nog zeer jonge Duit
se geleerde Walter Jens schreef: „Neen
de wereld der beklaagden", (ver
schenen bij Dc Fontein. Utrecht) maakt
ccn bijzonder diepe Indruk. Jen? heft,
als hu het macabre verhaal vertelt van
Walter Sturm, de laatste vertegenwoor
diger der menselijke waardigheid, ten
dode opgeschreven en daartoe gebracht
door een afgrijselijke staat der toe
komst. als het ware vermanend dc vin
ger op Mensen, deze kant gaan vve
op als we zo met dc ontluistering en
afbraak van de geest doorgaan.
Van J. Dommerint» en P. de Goede
is bij Van Loghem Slaterus verschenen
..Het biljartspel", een keurig verzorgd
boekje, bestemd voor de leek. Het bevat
een dertiental theoretische ..lessen"
verduidelijkt door schematische voor
stellingen. Hoewel hier en daar wel
licht iets te technisch, zal het werkje
bij aandachtige lezing stellig een goede
ondergrond kunnen vormen voor de be
ginneling Een ondergrond, die tot nu
toe bij de doorsnee biljarter bliikt te
ontbreken, aangezien er nog tè veel op
„practijk" wordt gespeeld. Slechts wei
nigen weten iets van het „waardoor?"
en „waarom?", vragen die door Iemand,
die op biljartgebied tets wil presteren,
stellig geen vragen mogen blijven.
Pieter Lagaay, bekend gezagvoerder
van de Holland—Amerikalijn. is niet zo
lang geleden, na een lange en respecta
bele staat van dienst, met pensioen ce-
gaan. Als zovelen van zijn gepenslon-
neerde confraters, is ook hij niet stil
in een stoel gaan zitten, maar heeft hij
zich aan het schrijven gezet, aan het
optekenen van gebeurtenissen uit zijn
zeemansloopbaan. Het resultaat is een
boek „Vier gouden banden", geheten,
uitgegeven bij Jan van Tuyl te Ant
werpen en Zaltbommel. Bil de samen
stelling heeft kapitein Lagaay de assis
tentie gehad van Hans van Assumburg.
Het Is een bizondcr prettig te lezen
bock geworden, een gezellig boek. De
schrijver vertelt zo gemoedelijk weg
van zijn avonturen, zonder enige op
smuk of geromantiscer Aardie is ook
de manier, waarop hij van ziln leven
als zeeman vertelt. Hij stelt het steeds
voor alsof hij juist terug is van een
reis en familie en bekenden nu aan
dringen om eens wat te vertellen. En
dan stopt hij zijn pijp cn komt hU voor
de draad met een verhaal. Een andere
verdienste van kapitein Lagaay's bock
is de instructieve waarde ervan. Steeds
is hij er op bedacht zijn belevenissen
zo neer te schryven. dat vooral jonge
mensen, die het zeemansleven ambiëren
er iets uit kunnen opsteken Vele jon
geren. die met enthousiasme het vak
van zeeman gingen leren, werden te
leurgesteld en wel voornamelijk omdat
zJJ eigenlijk niet precies wisten, wat er
zoal op een koopvaardijschip te koop is.
Er zyn zonkanten, maar ook schaduw
zijden I Kapitein Lagaay wyst op het
ene zo goed als op het andere en dat is
van groot belang. Hy nodigt zelfs de
jonge adsplrant-zeeman uit hem op te
zoeken in zijn woning, Westsindellnge 72
te Overschie. Als een jongen naar zee
wil. die niet precies weet hoe of wat,
laat hij dan eens met mij komen Dra
ten. aldus kapitein Lagaay.
In de historische roman „Speculant
J onder Napoleon" (Strengholt's Uitge
vers Mij. N.V.) schildert Egbert J. Tobl
de opkomst, bloeiperiode en uiteindelij
ke neergang van het leven van de
gToot-speculant Ouvrard. De figuur van
Ouvrard loopt parallel aan die van zijn
grote tyd- cn landgenoot Napoleon.
Beiden streven een keizerrijk na: de
een op financiécl, de ander op politiek
gebied. Zo trekken zij elkaar beurte
lings aan en stoten elkander af. Het
boek is geschreven met de precisie van
een econoom in een strakke, hier en
daar Ietwat vormeiyke. maar over het
algemeen toch boeiende
„De Droomfabrikantcn" van Harold
Robblns (Uitgeverij J. H. Gottmer)
geeft ons bijwijlen wel een flinke dosis
arrogantie en dikdoenerij te slikken.
Maar daar tegenover staat, dat men een
goede indruk krijgt van de gang van
zaken in de Amerikaanse filmindustrie.
Wij maken kennis met de bezeten John
Edge, die niet ziet waar zijn eigen ge
luk ligt, omdat hij van niets anders
denkt dan aan filmen. We zien hoe hij
het van klein ondernemertje, die hor
tende rolprentjes fabriekt, brengt tot
„big boss" en producer van films met
al het raffinement van de moderne
techniek, ofschoon zijn pad allerminst
over rozen gaat. Dit boek werd ver
taald door A. L. K. Menning—Koop.
(Van een onzer redacteuren)
DEN HAAG. Toen na de overdracht van de souvereiniteit over Indo
nesië, het KNIL. ging verdwijnen, is er althans één onderdeel van de Ko
ninklijke Landmacht geweest, dat de schepen en vliegtuigen die KNIL-
menscn naar Nederland terugbrachten, met onverholen ongeduld op hun
tocht naar patria hebben gevolgd. Dat onderdeel was het Commando Lucht
doelartillerie. Met open armen hebben kolonel G. J. M. C. van Nijnatten,
commandant van de LU(chtdoel)-A(rtillerie), en zyn staf de beroepsmili
tairen van het KNIL bijkans op de aanlegsteigers en vliegvelden opgevan
gen. Geen onderdeel van de Koninklijke Landmacht had by wjjze van
spreken meer behoefte aan een goed geschoold kader van beroepspersoneel
dan de LUA-in-opbouw.
De geest was er weL Het mate
rieel niet.
Zoals de toestand nu is, lijkt zij
enigszins op die van toen. De geest
onder de mensen van de in 1949 ge
vormde I.UA is prima. In een korte
- .periode is er door een groep be
mensen in de rangen van de LUA roepsmilitairen, reserve-officieren
Beroepspersoneel van
specialisten
Dankzij de toestroming van KNIL-
zal op 1 October a.s. de gehele vre
desorganisatie van dit - belangrijke
onderdeel voltooid zijn. Op die da
tum zullen de drie regimenten
zware luchtdoelartillerie „Rhenen",
„Ypenburg" en „Waalhaven" en de
drie regimenten lichte luchtdoelar
tillerie „Betuwe". „Kornwerderzand"
en „Hoek van Holland" en de
Luchtdoelartillerieschool volledig
bemand zijn met beroepspersoneel,
zonder hetwelk een gespecialiseerd
wapen als dit het nu eenmaal niet
stellen kan.
De luchtdoelartillerie is in ons
land lange tijd een schromelijk ver
waarloosd onderdeel geweest. Voor
de laatste oorlog moest het 1933
worden, alvorens de regering tot
het oordeel kwam, dat er tegen
eventuele aanvallen uit de lucht
nog iets meer in het geweer diende
te worden gebracht, dan 't handje
vol jachtvliegtuigen en de weinige,
te oude, kanonnen waarover we hier
beschikking hadden. Omdat er niets
anders beschikbaar was, had men
het enkele jaren tevoren nog moe
ten doen met vestingkanonnen, die
men door enkele kunstgrepen om
hoog kon laten schieten in plaats
van horizontaal, maar die slechts
door blind geluk ooit een vliegtuig
zouden kunnen raken. Dat dit het
wapen bij uitstek was tegen de
Heinkels en Stuka's, welke Hitier
liet bouwen, kan moeilijk worden
volgehouden.
Niettegenstaande de schamele ba
sis waarop de luchtdoelartillerie hier
in die Meidagen was geplaatst de
Duitsers hielden de levering van
de meeste bij hen en bij de Tsje
chen bestelde moderne stukken voor
de zekerheid tot na de bezetting op
werden hier toch nog 315 Duitse
vliegtuigen in de tijd van vijf dagen
van de grond af neergehaald. Dat
ligt meer aan de inspiratie, welke
van de staf van generaal Best uit
ging. en aan de heldenmoed van de
mannen, die achter de luttele stuk
ken stonden, dan aan iets anders.
Aan hun ongehoorde moed herinne
ren thans de namen van de zes re
gimenten LUA., die genoemd zijn
naar de plaatsen waar de Lucht
doelartillerie zich het felst heeft
geweerd.
Ned. Herx. Kerk
Beroepen te Daarle en te Hooffblok-
land C. J. Jansen cand. te Wezep; te
Maarssen (vac P. Moerenhout) J. Ver
maas te Dirksland; te Veenhuizen
(toer.) A. Th. Greevs te Termunten.
Beroepbaarstclling de heren J. v. d.
Bogerd cand. te Rotterdam Beneden
Linker Rottekade 141 te Rotterdam en
B. Christcnsen cand. te Leiden Witte-
singel 31 stellen zich beroepbaar.
dienstplichtige onderofficieren
een uitmuntend stuk organisatorisch
werk verricht.
Ook de basis waarop de lucht
doelartillerie thans gesteld is is
hecht. Passend in het Atlantisch
geheel is dit onderdeel van onze
defensie op hyper moderne leest ge
schoeid.
Voor de oorlog was het zwaarste
luchtdoelgeschut waarmee Neder
land voor de afweer van vijande
lijke luchtstrijdkrachten rekening
hield het 7.5 cm tl (tegenluchtdoel).
Thans is deze verdediging gebaseerd
op stukken van 9 cm tl en 12 cm tL
Tegen aanvallen van laagvliegende
luchtstrijdkrachten beschikt men
over kleinere kanonnen en vele
soorten luchtdoelmitrailleurs, beide
van de allernieuwste typen en met
een enorm vuurvermogen.
En daarnaast zijn thans in ont
wikkeling vloeistof raketten waar
mee in de toekomst de strijd kan
worden aangebonden tegen zeer
hoog vliegende vijandelijke vliegtui
gen, die deze raketten door derzel-
ver ingenieuze constructie naar zich
toe trekken.
Aldus uitgerust zal de luchtdoel-
artillerie hier een volwaardig
component worden in de drie-een-
heid Luchtmacht-Luchtdoelartillerie-
Burgerlijke Verdediging, van welke
drie-eenheid iedere component de
twee andere hun bestaansgrond
geeft.
Voorwaarde is echter, dat het ma
terieel er komt. Deze keer behoe!.
de vrees niet te worden gekoesterd,
dat het materieel te laat komt zoalj
in 1940. Het Atlantisch hulp-pro-
gramma biedt daartegen afdoendt
verzekering. Maar iedere dag dat
het eerder komt wordt de opleidin-
toch zeer veel gemakkelijker. W;'
het personeelsprobleem betreï:
schijnt de LUA thans op de goede'
weg te zyn.
Sedert de oprichting van hei
Commando Luchtdoelartillerie heeft
men getracht lichte luchtdoel-een-
heden op te bouwen in het kader
van de Nationale Reserve. Aange
zien de luchtdoel-artillerie alleen
kan werken in wat bezetting be
treft complete eenheden is bet
noodzakelijk dat de totaal benodigde
mankracht doorlopend aanwezig ii
De uitgroei van de kernen der Na
tionale Reserve tot dergelijke volle-
dige eenheden is echter op een te
leurstelling uitgelopen. Vandaar dat
het „commando luchtdoelartillerie"
met enthousiasme 't meer belovend
initiatief heeft toegejuicht van een
comité in de Zaanstreek, dat de
autoriteiten een complete eenheid
aan mankracht wil garanderen, voor
de afweer van luchtaanvallen in de
eigen streek.
„Ik kan hierop naar ik meen wel
bouwen", zei kol. van Nijnatten,
„omdat hierdoor een groep mensen
die in hun streek het vertrouwer
hebben, zich er voor garant steller
dat zij de man die reeds zekere
geschiktheid heeft voor de vervul
ling van een bepaalde taak, hetzi.
als chauffeur, hetzij als kok. hetz:.
als radio-specialist. beschikbaar
zullen maken. Wij zelf zorgen we!
voor de aanvullende opleiding ec
voor de scholing in de militaire be
ginselen. Hoofdzaak is. dat er eer
lichaam is. dat zich verantwoorde
lijk stelt voor het doorlopend aan
wezig zijn van dc benodigde man
kracht voor dc voltallige bezetting
van een eenheid. Op de weg die dt
Zaanstreek thans heeft aangegeven
kan de mankracht voor de lucht
doelartillerie geput worden uit die
categorieën van mannen, die niet
aanmerking komen voor actieve
dienst in het veldleger. En tenslotte
geeft deze samenwerking een hee.
goede band tussen burgerij en leger
in de streek die beveiligd wordt.'
Voor de Luchtdoelartillerieschool
te Ede slaat thans een zeer mo
derne luchtdoeleenheid bestaande
uit het nieuwste zware geschut.
Op deze foto een 00 mm Ameri
kaans kanon uit deze eenheid met
bijbehorende radarbediening
rechtsvuurleidingsloestel Het
richten van het kanon geschiedt
geheel automatisch door verwer
king van de gegevens van de ra-
darapparatuur via het vuurlei
dingstoestel.
Heideman
t/m Dinsdag 15 Mei
AFWEZIG.
ADVERTEER
REGELMATIG
Voor de vele blijken van TANDARTS
medeleven ondervonden, en
voor de deelneming betoond
bij het plotseling overlijden
van onze lieve zorgzame
Man en Vader, de heer
JOZIAS DAVID
GOEDHALS
betuigen wij hiermede aan
allen onze hartelijke dank.
M. Goedhalste Kulv
J. E. Goedhals
Amersfoort, Mei 1951.
Arnhemseweg 144. I
ZOEK DE TIEN MONTAGEFOUTEN
in het „Puch" motorrijwiel, dat in onze
étalage staat.
Hoofdprijzen „PUCH" 125 en 250 cc.
met andere prijzen, o.a. lederen jassen!!
Deelname geheel vrij. Vraagt een deelnameformulier
(van Dinsdag a.s. af gratis verkrijgbaar).
WESTSINGEL. 1
Hoofdagent PUCH"
TELEFOON 5077
Wordt gevraagd voor spoedige indiensttreding een
liefst met diploma M U.L.O of daarmee gelijk
staand. Kennis van boekhouden strekt tot aanbe
veling.
Net handschrift vereist.
Brieven onder No. 5279 bureau van dit blad.
N.V. Confee tie-Indus trie t.v.d.z.
te Amsterdam en Utrecht, fabrikante
van heren- en jongensbovenkleding,
zoekt voor spoedige indiensttreding
voor één van haar fabrieken
BEKWAAM
ATELIEK-CH EF
Vereisten: bekendheid met de massa-
fabricage van herensportcolberts, kam-
garen colberts, overjassen en demi's;
in staat zijnde geheel zelfstandig een
lopende band te leiden.
Uitsluitend eerste klas krachten, zelf
vakbekwaam kleermaker zijnde, welke
reeds eerder in een dusdanige functie
gewerkt hebben en over prima referen
ties beschikken, komen in aanmerking.
Gegadigden moeten bereid zijn zich
aan een psychotechnische test te on
derwerpen.
Uitvoerige icbriftelijke iollicititieii onder ver
melding van leeftijd, verlangd salaris etc.. etc.
te richten aan de Afdeling Personeelszaken,
Latmastraat 181-183, A'dam-Z.
GEHEIMHOUDING VERZEKERD.
„HEBRON" en „ZON EN SCHILD"
Ned. Herv. Inrichtingen voor Zenuw- en Geesteszie
ken te Amersfoort vragen
van Chr. beginselen (ongehuwd m. en vr.) ter oplei
ding voor het B-diploma. Salaris gedurende de oplei
ding 1130tot 1381— p. j. (plus de verhoging
van Maart 1951>. onder aftrek van 520oor kost
en inwoning. 3 weken vacantie per jaar. Diploma's
niet vereist Voor do eerste aanschaf van uniform-
kleding wordt gezorgd. Soil. a. d. Geneesheer-Direc
teur.
BEKENDMAKING
Op de gemeentelijke aanplakborden is aangebracht de be
schikking van Burgemeester en Wethouders van Amers
foort, bedoeld in art. 46 der wet Autovervoer Personen,
tot intrekking van de vergunning tot vervoer van per
sonen met 4 huurauto's ten name van W. LEYENHORST,
alhier.
Op de gemeentelijke aanplakborden is de kennisgeving,
bedoeld in artikel fi der Hinderwet, aangebracht, in ver
band met het verzoek van P. K. VAN EYKELENBURG.
Pascalstraat 14 alhier, om vergunning tot het oprichten
van een meubelmakerij in de werkplaats achter het per
ceel Leusderweg 258.
WIJZIGING IN HET OPHALEN VAN HET HUISVUIL
De Directeur van de Gemeentelijke Reinigings- en Ont-
smettingsdienst maakt bekend, dat het huisvuil in plaats
van Maandag 14 Mei <2e Pinksterdag) op DINSDAG
15 MEI a.s. zal worden opgehaald.
De schipbreuk.
De multi-millionnair G.H.Robertson
denkt, dat hij Alles kan. Hij heeft
een zeiljacht gekocht en zich daar
op ingescheept met zyn vrouw en
9 kinderen, zes bedienden, twee
werksters en een zwarte poedel,
die reeds 3 pryzen gewonnen heeft.
Niemand van hen heeft ooit gezeild
in zyn leven, maar de heer Robertson
meent, dat zoiets vanzelf gaat. Nu,
zolang het bladstil was, ging het
ook, al kwam het schip geen cen
timeter vooruit. Maar daar steekt
een storm opHuizenhoog verheffen
zich de zilte baren en zelfs de meest
geharde pikbroeken verbleken, als
zij de toorn der elementen aan-
schouwcn.Wat doet G. H. Robertson?
In zyn kombuis een eitje pellend,
denkt hy aanvankelijk dat het wel
zo'n vaart niet lopen zal. Het trekt
wel weer bij, zo meent hy. Maar
als de verschansing in splinters is
geslagen, het roer gespleten en het
merendeel zijner bedienden ont
wricht, begrijpt hy' dat er iets niet
in de haak is. Hfj begeeft zich aan
dek en looft met luide stem een
beloning uit van f 10.- aan diegene,
die zyn gezin aan de verbolgen
oceaan ontfutselt- Maar ach, wie
hoort deze zwakke stem in het ge
raas der golven Ja toch, een een
voudig visser, die op een duintop
zyn pijpje staat te roken, heeft de
offerte vernomen. Fluks ontdoet hjj
zich van wambuis en flanelletje en
stroopt de broekspijpen op. Zal by
zich in de golven werpen Neen,
hij is ook niet gek. Hy begeeft zich
in een roeiboot, diezelfde simpele
boot, waarmee hy elke dag het edel
zeebanket naar moeder de vrouw
brengt. Met forse riemslag stuwt
hy de broze hulk naar het trotse
jacht, klimt aan boord en grijpt de
9 kinderen van de millionnair, die
op het voordek aan het knikkeren
zyn, by hun beentjes. De andere op
varenden volgen. „Pikbroek," zegt
de millionnair, als hy de volgende
dag de nederige woning van zyn
redder betreedt, „dat was op het
nippertje. Kom, wat wil je hebben?
Ik gopi er met genoegen een tientje
tegenaan, dat kan me de pet niet
drukken." En wat antwoordt de
olyke borst? „Geef my maar een
pakje North State, dan knyp ik
allang in m'n handjes." En zo was
het, dat G. H. Robertson zfln zuinig
bewaarde pakje verloor.
7 5 Cts. per pafcje^
