Engelse volk is vermoeid,
maar het is nog schrijft d>-
met uitgeput uit Londen
Battersea's burgemeester in
wentelend vliegtuigje
Ook voor de Kerken is het koloniale
tijdperk voorgoed voorbij
Emigrant
M. van Blankenstein
f"N
vj
r
LONDEN VIERT HET FESTIVAL
Op zoek naar deel van
ambtsketen
Labour krijgt de
schuld van alles
Waarom mettertijd geert Indische
of Chinese liturgie?
Ministers bezoeken
Noordoostpolder
4
Zaterdag 19 Mei 10j;
De schrijver van de rubriek,
die u regelmatig in onze ko
lommen aantreft en die zich
van het pseudoniem KRON
KEL bedient, heeft enige tijd
in Londen doorgebracht om
daar zijn geest te laven aan de
culturele festiviteiten van het
„Festival of Britain". Vele le
zers zullen dat al bemerkt heb
ben aan zijn cursieve hoekje op
pagina 3. Van zijn wederwaar
digheden brengt hij natuurlijk
verslag uit. Vandaag publiceren
wij zijn indrukken van de Lon-
dense kermis. U zult nog meer
van hem horen!
en hij vertrok, zonder te
weten waar hij komen zou." Het
staat er zo simpel alsof ons iets
meegedeeld wordt over een va-
cantie-trektocht van een HBS-er.
Een vleugje avontuur, iets jon
gensachtigs zit erin. En don te
denken dat het hier gaat over
een aartsvader. In een tijd toen
er geen ministeries van Buiten
landse Zaken en geen al of
niet confessionele Emigratie
commissies bestonden, die met
een deskundige staf alle mogelij
ke inlichtingen verstrekken aan
gaande het land waarheen men
loil emigreren. Wie toen buiten
lands ging verklaarde zichzelf
vogelvrij
In de brief aan de Hebreeen.
het elfde hoofdstuk, het achtste
vers, gaat het over Vader Abra
ham. die geroepen, gehoorzaam
wegtrok met onbekende bestem
ming". Door het geloof, staat er,
was hij daartoe in slaat. Wie emi
greert er nu uit geloof Hier is
niet bedoeld geloof in dollars of
in eigen kracht. Maar eenvoudig:
Gods geloof, God, die een mens
tot ingrijpende daad roept. Tot
levensomzetting. Hoort u die
roep niet0 Sommigen wachten
met luisteren tot hun dood.
Op Durcrs graf hebben treu
rende achtergeblevenen gezet:
emigravitluj is geëmigreerd.
Toch niet juist. Er had moeten
staan' rentravithij is thuis
gekomen. God roept u bij Zich
thuis. Dat geschiedt nog. Overal
ter wereld. Wie als de Vader der
gelovigen luistert, hoort die Stem
en weet zich in dit leven
emigrant. Want ons thuis is
by God.
F OBERMAN.
V.J
Bots-, draai-, schud- en vliegevenementen kunt u beleven in Londens Lunapark, de Festival Pleasure Gardens.
LONDEN. Voor het eerst van mUn leven heb ik een Britse jongedame
nit bed geworpen. De geschokte lezer die nu vreest dat z^Jn speciale ver
slaggever de hem ter hand gestelde harde valuta op een verre van vrome
wjjze aan het doordraaien is, vlnde geruststelling in de mededeling dat
het maar vijftien cent kostte. De daad geschiedde namelijk in de Festival
Pleasure Gardens te Battcrsea park, waar men slechts met vaste hand een
bal in het hart van een schijf hoeft te gooien, om te bereiken dat het voor
noemde meisje op de vloer tuimelt, daar het bed waarin zU (betrekkelijk)
rustte; door toedoen van de werper een halve slag draait. Gevraagd of z|j
het een bevredigende levensvuiling vond, antwoordde zij „No" dit voor
mensen die overal graag het fijne van weten.
Vier uur lang heb ik rondge
dwaald in een vermaakspark, groter,
mooier en afwisselender dan wij in
Nederland ooit te zien kregen. Wie
op de indrukwekkende Southbank-
expositie die een onderwerp apart
vormt dank zij de uiterst geluk
kige samenwerking tussen jonge
kunstenaars en mannen der weten
schap, veel interessants over Enge
land heeft geleerd, kan met een
bootje, of een ander speciaal ver
voermiddel naar de Fun Fair, een
eindje verder aan de rivier. Zij is
echter nog pas voor een deel gereed,
omdat de arbeiders het werk een
poosje neerlegden in verband met
een beloningskwestie, welke na lang
onderhandelen, thans geregeld
schijnt te zijn.
Deze tegenslag wordt breed uit
gemeten in de conservatieve pers
die de glorie, welke er van dit
grootse Festival op Labour zou kun
nen afstralen, reeds bij voorbaat uil
verhinderen, door er elke dag een
honend duwtje tegen te geven. Toen
na de opening van het Southbank-
expositie bleek, dat de pachters der
café's en restaurants op het terrein,
hun kans waarnamen en tamelijk
gepeperde prijzen rekenden, daver
den alle rechtse voorpagina's de vol
gende dag van reportages waarin
bewogen journalisten verhaalden
van radeloze gezinshoofden, die
vroeg in de middag reeds drie pond
hadden uitgegeven of schreiende
oude moedertjes, die de fotograaf
handenwringend de ledige beursjes
toonden. Zulke dingen helpen in
Engeland, want de volgende dag
waren de prijzen aanmerkelijk ge
zakt, zodat de „Daily Mirror" in het
gevecht sprong met een even leven
dige beschrijving van het uitje dat
een echtpaar met twee kinderen te
Southbank genoot, onder het visr-
koloms opschrift: „En alles wat het
pa kostte was één pond, tien shil
ling en zeven pennies".
Te anderer tijde heeft men toen,
bij wijze van volgend programma
nummer. de „electriciteitsverspil-
ling" van het, in floodlight badende
Londen ter penne genomen, maar
sinds de zo bijzonder geliefde ko
ningin-moeder met een hofdame en
een stille heer van Scotland Yard.
persoonlijk naar de lichtjes is gaan
kijken, heeft men de nieuwe sIok.
met nog pas een béétje zout op de
rug. teruggeroepen naar de stal.
Vrijdagse start te riskant
Omdat exploitanten van draaimo
lens. rutschbanen en werptenion
zelfs in Bnttannië de zonden van
het bijgeloof niet weten te vermij- j
den, vonden ze een Vrijdagse start 1
te riskant. Op Donderdagmiddag
mochten alle arbeiders derhalve hun
kinderen meebrengen, een gretig le
gertje. dat zich kostelijk (en gratis)
vermaakte in de bots-, draai-, schud-
en vlieg-evenementen, waarop pa
zojuist de laatste hamertik gegeven
had.
Bij de opening verscheen de
Mayor van het stadsdeel Battersea
een ernstige jongeman met een als
goud poserende ambtsketen, die aan
het hoofd van een stoet welwillen
de genodigden en professioneel ver
veelde krantenmensen de tocht over
het terrein maakte in het zon
netje gelukkig, want de snijdende
koude, die dagenlang zwaar op Lon
den rustte, was eindelijk terug naar
de Pool.
Bij de gezamenlijke rondgang
bleken de bijzondere kwaliteiten
van aeze Pleasure Gardens over
duidelijk. Inplaats van in dc ge
bruikelijke wirwar van bombasti
sche. meestal lelijke kermistenten,
wandelt men in een wonderlijk
dorp van fantastische, door kun
stenaars ontworpen bouwwerkjes,
die harmoniër.-.n met de natuur
lijke omgeving en wat stijl en
kleur betreft ook onderling geen
ruzie maken Voeg daarbij de wel
daad. dat de krachtmeting-der-ver
sterkers, die een gewone kermis
zo zenuwslopend maakt, achter
wege blijft omdat er maar één mu-
züik weerklinktdan hebt ge een
indruk van de goede smaak waar
mee ook deze uitbundige zijde van
het Londense festival is uitgevoerd.
Behalve de bekende attracties, zijn
er drie speciale „lichte muze thea
ters" gebouwd, waarvan er één, zes
keer per dag, een kindervoorstel
ling geven zal.
Magistraat draait
Daar er nog ijverig aan getim
merd werd, kon de Mayor er alleen
uit de verte naar glimlachen, maai
de draaimolen er tegenover, was
helemaal klaar. De persfotografen,
die nu eindelijk wel eens een leuk
plaatje wilden maken, vroegen of hij
er even in wilde en de jonge magi
straat bleek de beroerdste niet. Hij
stapte in een van de twintig aan een
groot wiel hangende vliegtuigjes en
wuifde populair met de hand. Toen
drukte de directeur van de onder
neming op een knop en het apparaat
begon zijn plicht te doen.
Een vreselijke plicht, mag ik wel
zeggen. De vliegtuigjes werden
eerst, met aanzienlijke snelheid,
zeer hoog in de hemel getild. Een
maal daar rondzwevend, begonnen
zij, door toedoen van een infernaal
mechaniek plotseling om hun eigen
as te wentelen. Zó kwam het dat
men de Mayor van Battersea her
haaldelijk met het hoofd naar be
neden zag passeren. Daar hij zich
op weinig meer dan een ordentelijke
draaimolen had voorbereid, kwamen
al zijn vulpennen, brillen, tabaksdo
zen en staatspapieren in een ecla
tante hagelbui naar beneden.
Vriendelijke omstanders, een
soort mensen dat in Engeland bij
zonder talrijk is, hebben deze voor
werpen voor hem opgeraapt, doch
naar het tamelijk essentiële aan
hangsel van zijn ambtsketen heeft
hij zélf nog geruime tijd, bleek en
onthutst lopen zoeken.
Maar de fotografen hadden hun
plaatje. En de Pleasure Gardens
waren klaar of niet klaar ge
opend tot vreugd van Londen, dat
er in dichte stromen heentrekt.
\7IER weken lang heb ik Engeland bekeken, dat vreemde,
of zo vreemd geworden land aan de overzijde van de
Noordzee. Dag aan dag heb ik met Britten, te Londen, in Wales
en Lancashire gepraat. Het waren mensen uit alle kringen, al
dan niet in het politieke leven staande grote industriëlen en
arbeiders, parlementsleden, partij-employé's, hoge en lagere
ambtenaren in de administratie, vertegenwoordigers van land
en tuinbouw. Grote fabrieken en ook kleinere heb ik bezocht,
ten einde een indruk te krijgen niet enkel van de technische
inrichtingen maar ook van de opvattingen der leiders en van
de samenstelling en de stemming van het personeel. Twee
discussie-avonden in de kolencentra van Wales heb ik, als gast
van clubs bijgewoond, waarvan de deelnemers door de mijn
werkers zelf waren uitgekozen.
GOED drie jaar geleden maakte
ik een overeenkomstige reis
door Engeland. Toen waren Noord
Humberland en Yorkshire mijn
jachtterrein, naast Londen natuur-
lyk. Wat mij deze keer als verande
ring trof, was dat veel oorlogsscha
de hersteld was. dat Londen niet
meer zo verveloos was als toen. Zeer
opmerkelijk was het ontbreken van
werkelijk diepgaande politieke te
genstellingen in bijna al die discus
sies. Dit zeggende moet ik mijn con
servatieve vrienden, die slechts in
termen van hun clubgekanker dach
ten, mijn verontschuldiging aanbie
den. Hun ontbrak het niet aan
hartstocht tegenover „dit vervloekte
bewind". Dit was aan alles schul
dig, ook aan lasten en instellingen
die al tientallen van jaren bestaan.
Ik slaagde er soms in zelfs hun
ernst te doorbreken door hen er op te
wijzen dat zij steeds weer één ding
vergaten: Het slechte weer dat nu
al een jaar lang het lot van Enge
land is onder het regime-Attlee.
Hoe konden zij deze zonde over het
hoofd zien! Maar met politici spre
kende heb ik van deze geest eigen
lijk zelden iets gemerkt. Was er dan
geen ontevredenheid van betekenis?
O, zeker, die was er zéér zeker en
algemeen. Misschien is malaise een
betere naam daarvoor.
Ik ga nu een vergelijking gebrui
ken, die ik dozijnen keren gepro
beerd heb in gesprek met lieden uit
het openbare leven van iedere rich
ting. Het heeft mij getroffen dat zo
ongeveer iedereen de juistheid er
van beaamde. Zij komt hierop neer:
„Doorgelegen"
fpNGELAND ligt in een zeer on-
geriefelijk, erg uitgelegen bed.
In dat bed heeft het nu lange tijd
op zijn linkerzijde gerust en die zijde
is er pijnlijk door geworden. Enge
land is nu op het punt zich om te
keren op zijn andere zijde. Het bed
zal even ongeriefelijk blijven, even
bonkig, ongelijk en dun. Volgens de
leer van „nieuwe bezems" zal er op
bepaalde punten misschien verbete
ring intreden.
Óm nog even buiten het begon
nen beeld te blijven: In de samen
stelling van het dieet is door een
ander aankoopsbeleid wel verbete
ring te verwachten. Die kon ook
thans niet meer uitblijven. De fou
ten van de toegepaste methoden
lopen te zeer in het oog. De ge
schiedenis van de onderhandelingen
met Argentinië spreekt een duide
lijke taal.
Over het geheel genomen Is er op
het ogenblik weinig te veranderen
aan de omstandigheden. Sommige
dingen, zoals de arbeidsvrede, zul
len er niet op verbeteren. Men be
seft dit algemeen en toch zal de
wenteling, naar menselijke bereke
ning, voltrokken worden. Dit ligt in
het karakter van het stelsel van
tv/ee partijen. Zoals gezegd, de lin
kerzijde is pijnlijk geworden. Ieder
vindt het natuurlijk dat nu de rech
terzijde aan de beurt komt, tot zij
op haar beurt weer overgevoelig
wordt door de onbehagelijkheid van
de legerstede van het Engelse volk.
Dit alles vereist nadere uiteenzet
ting. In deze brief echter zal ik mij
bepalen tot algemeenheden, die on
der de politiek denkende Britten
van welke partij-kleur ook. onge
veer tot axiomata geworden zijn.
Opleving mogelijk
T-T ET Engelse volk is vermoeid.
A A Niet in de zin van uitgeput. Er
is geen twijfel aan dat nieuw groot
gevaar en nieuwe beproevingen het
zouden doen opveren alsof er te
voren niets was gebeurd. Maar nu
is het laks, sikkeneurig. Ook de re
gering is vermoeid. De dood van
Bevin, de ziekte van Cripps, van
Attlee, het intern bezien onnodige
en slecht' opgenomen afbrokkelen
van Bevan, Wilson enz. zijn symbo
lisch, om niet te zeggen symptoma
tisch. In labour-kringen spreekt
men merkwaardig berustend over
de nederlaag bij de in October
verwachte verkiezingen. Men
hoopt dat het geen „aardafschui-
ving" wordt. Ik heb ook conserva-
„Het koloniale tijdperk is
voorgoed voorbij. Voor de kerk
betekent dit, dat zij haar op
vatting van haar zendingstaak
moet wijzigen." Aldus een arti
kel in het Duitse rooms-katho-
lieke blad „Orientierung", dat
dan vervolgt: „Thans blijkt
hoe juist de twee
laatste pausen Pius
XI en XII, dit pro
bleem hebben ge
zien. De Aziatische
volken, India, China en Ja
pan, willen aan hun eigen
leven een eigen vorm geven;
zij hebben hun lot in eigen
handen genomen. En hetzelfde
begint zich ook in Afrika af te
tekenen. Het past ons dus niet
meer de Europese kerk als een
soort heersende klasse te be
schouwen, die nu haar Europe
se missionarissen naar vreem
de volken stuurt om daar als
een instantie-van buitenaf een
Christendom op te bouwen van
eenzijdig-Westerse signatuur.
Missie, christelijke zending, be
tekent niet in de eerste plaats:
redding van zielen. Wanneer dat
het geval was, dan zou het er uit
eindelijk niet op aan komen, w i e
er preekt en hoe de gemeenten
worden opgebouwd. Bij de missie
gaat het er in de eerste plaats oin,
het Koninkrijk Gods op te bou
wen en uit te breiden. Dit Ko
ninkrijk Gods moet de gehele
mensheid omvatten en wortel
slaan bij alle volkeren en in alle
werelddelen.
Het komt er dus op aan, snel
ler en doelbewuster dan tot nu
toe, bij ieder volk een inheemse
clerus te vormen en een inheemse
hiërarchie van priesters, bisschop
pen, aartsbisschoppen enz. te
stichten. Dat betekent tevens, dnt
de uiterlijke vormen van het gods
dienstige en kerkelijke leven een
inheems karakter krijgen. Het zou
volkomen verkeerd zijn India,
China en Japan met pseudo-gothi-
sche kerken vol te bouwen. Ar
chitectuur, muurschildering en ge
zang moeten zich aanpassen bij
het denken en voelen der onder
scheiden volken. Datzelfde geldt
voor de wijdingsbijeenkomsten en
de volksdevotie en zelfs voor de
liturgie.
Naast de latijnse liturgie bestaat
er reeds lang een volkomen gelijk
berechtigde Oosterse ritus, met 'n
andere taal, andere ceremonieën
enz. Waarom zou er mettertijd ook
geen Indische of Chinese liturgie
komen?
Ook de theologie kan en moet
verrijkt worden, wanneer zij be
halve de schatten van het Ro
meinse en Griekse denken ook de
oude Oosterse wijsheid in zich op
neemt.
Wanneer op deze wijze overal
een volkskerk wordt opgebouwd,
zal het een volgende stap zijn
wanneer in de hoogste leiding der
kerk ook de nieuwe volken hun
vertegenwoordiging vinden. Pas
dan heeft de kerk die gestalte ge
kregen, die bij haar wezen past.
De huidige paus heeft reeds ver
schillende stappen in die richting
gedaan, maar hij stuit nog op veel
wanbegrip. Het is daarom nodig
dat er in brede kring in het open
baar over deze dingen gesproken
wordt. Wij leven," aldus het r.k.
blad, „in een tijd waarin de we
reld een nieuwe gestalte krijgt.
Dat stelt aan de vertegenwoordi
gers van de wereldkerk de eis, dat
zij er een grote conceptie op na
houden en dat zij zich bij hun
werk door een grote gedachte la
ten leiden."
Industrie-Zondag
In de Anglicaanse kerken in de
Engelse industriegebieden is de
Zondag voor Hemelvaartsdag als
„Industrie-Zondag" gevierd. Deze
Zondag komt in de wijze van vie
ring enigszins overeen met de
oogst-Zondag, die in vele gemeen
ten op het platteland in de herfst
wordt gehouden. Zo worden op de
industrie-Zondag werk
stukken uit de indus
trie bij het altaar opge
steld als teken dat ook
de industrie in dienst
van God staat en tot
Zijn eer wil strekken
Aan het eind van deze dienst
wordt het Avondmaal gevierd.
Iets gecompliceerder
President Truman heeft onlangs
te Washington de eerste steen ge
legd van 'n nieuwe presbyteriaan
se kerk, die in de plaats zal ko
men van de oude kerk die inder
tijd door zijn voorganger Lincoln
regelmatig werd bezocht en waar
in diens kerkebank nog werd be
waard. Truman zeide bij die ge
legenheid, dat God er een bedoe
ling mee moet hebben gehad om
de Verenigde Staten zo'n machtige
positie in de wereld te verlenen
als zij daar thans bekleden. Tot
die bedoeling behoorde het bij
voorbeeld, dat de V.S. in de we
reld de vrede zouden helpen stich
ten en bewaren.
Daarop echter schetste de pre
sident de tegenstelling tussen de
V.S. als zedelijk wereldcentrum en
de Sovjet-Unie als het wereldcen
trum van alle kwaad. Het was
Amenka's plicht, zeide hij, de
geestelijke waarden te verdedigen.
Amerika en de Amerikaanse le
venswijze waren op godsdienstige
beginselen gebaseerd. Het commu
nisme daarentegen ontketende de
kwade machten, die „onze geeste-
standaard" trachtten te vernieti
gen.
Niet wij, doch het bekende Ame
rikaanse protestants-christelijke
weekblad „The Christian Century"
tekent tegen deze zwart-wit teke
ning protest aan Woorden gelijk
die van de president, aldus het ge
ziene blad. bewijzen hoe spoedig
iemand tot de zonde der geeste
lijke hovaardij kan vervallen. Het
is maar al tc verleidelijk de hui
dige wereldsituatie als een strijd
tussen zedelijkheid en zedeloosheid
te zien, maar in feite, schrijft „The
Christian Century",-is het 'n ietsje
gecompliceerder.
ZWOLLE. De ministers
Financien en van Verkeer en Wj.
terstaat, prof. mr P. Lieftinck e;
de heer H. H. Wemmers, hebbe-
Vrijdag oen tocht door de Noordi
oostpolder gemaakt. In gezelschap
van de directeur-generaal van dt
Rijkswaterstaat, ir Maris, en van
enige hoofdambtenaren bezochten
zij eerst het Oostelijke deel van d»
polder. Het nog kleine dorpje
Kraggenburg. dat het vorig jaa:
gebouwd is, trok de bijzondere
aandacht van de gasten. Na d»
lunch te Emmeloord te hebben ge
bruikt. begaf het gezelschap zich
naar het Westelijke deel van dj
polder, dat nog niet geheel in cul-
tuur is gebracht.
Schoolkinderen helpen
oorlogsslachtoffertjes
DEN HAAG. Met volledigs
instemming van de minister van
Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen werd ook dit jaar op de
schoolgaande jeugd van Nederland
ter gelegenheid van de verjaardag
van Prinses Marijke een beroep
gedaan ten behoeve van duizenden
oorlogsweesjes en oorlogsinvalide
kinderen. De opbrengst was be
langrijk hoger dan in 1950. Reedï
mear dan een half millioen kin
deren droeg een stuivertje af aan
de hoofden der verschillende on
derwijsinstellingen, die voor door
zending aan „Het vierde Prinsen
kind" zorg droegen. De school
gaande jeugd van Nederland heeft,
aldus deelt ons de stichting mede
met deze actie bereikt, dat voor
haar rekening in de komende zo
mer bijna 1000 oorlogsslachtoffer
tjes een onbezorgde en vreugde
volle vacantie kunnen beleven ic
een prachtige omgeving te midden
van bos en heide.
Koningin Juliana ontvangt
Syriërs en Egyptenaren jj
SOESTDIJK. Koningin Julia
na heeft Vrijdagmorgen de Sy- r
rische en Egyptische autoriteiten,
die deze week in ons land vertoe
ven ter gelegenheid van de op
neming van Damacus in de inter
nationale luchtlijnen, op palei?
Soestdijk ontvangen. De Koningin
onderhield zich korte tijd met de
leden van het gezelschap.
tieven gesproken die deze zouden
vrezen. Dan zal er niet veel veran
deren. In conservatieve kringen ziet
men allerminst op tegen een coali
tie. Dit doet men wel in labour-
kringen omdat het begrip coalitie
in vredestijd daar tot een abomina-
tie geworden is door de herinnering
aan de coalitie van Ramsay
Macdonald.
Het volk ls moe en gemelijk. En
dit is begrijpelijk. Een roemrijke
Britse traditie is, door de omstan
digheden, tot in het onredelijke ge
rekt. Engeland draagt, na elke oor
log, gewillig lasten opdat de gene
ratie van de oorlog haar oorlog af
betaalt. Zo is het ook nu gegaan.
Engeland, heeft na 1945 vrijwillig
krommer gelegen dan enig ander
volk. Maar het bleef nu niet bij de
afbetaling. Want er kwamen de
kosten bij voor het onderhoud van
het verslagen Duitsland, tot deze
ondragelijk werden. En toen ver
lichting van lasten, het opfleuren
van het bestaan in het zicht kwa
men, doken weer de loodzware
eisen van de nieuwe bewapening
op. Over de noodzakelijkheid daar
van is vrijwel geen verschil van
mening. Ook bij Bevan niet. Maar,
om op mijn beeld terug te komen,
het ongeriefelijk liggen duurt nu
ongekend lang. Eén zijde is haast
doorgelegen, èn men weet dat het
voorgenomen omwentelen geen fei
telijke verandering, doch slechts
een zeer tijdelijk gevoel van op
luchting brengen kan. Het probleem
van de Amersfoortse kei, maar voor
mensen van vlees en bloed en met
zenuwen.
„Avifauna" een jaar oud
ALPHEN A. D. RIJN Het vo
gelpark „Avifauna" bestond Vrij
dag een jaar. Drie avonden ach
tereen heeft de directie aan een
aantal eregasten een feestpro
gramma aangeboden. B. en W.
van Alphen aan de Rijn gaven
eveneens van hun belangstelling
blijk. Vrijdagmiddag zijn alle leer
lingen van de lagere scholen als
mede de ouden van dagen de gas
ten geweest van de directie van
„Avifauna".
nen eer ik eindelijk de Nederland
se nationaliteit verkreeg en bi
zakenreizen niet langer gehandi
capt was door mijn Nansenpas
Welk een schrille tegenstellin* j',
daarmee vormt de snelle „natura- j
lisatie" van die statenlozen, dif
met Hitier gemene zaak hebber
gemaakt, en die nu met één slag
allemaal tegelijk weer in de rech
ten worden hersteld, welk verlie
zij aan eigen schuld hadden te wij
ten. Kunt u zich voorstellen, da
deze tegenstelling een gevoel vai
bitterheid bij mij teweeg heeft ge
bracht? ABONNEE eici
Liften
Met belangstelling las ik onlane
een stukje, waarin betoogd wer<
dat het niet bevorderlijk is voor <i
goede naam van ons land wanne?
jongelui in groten getale zonder vol
doende geldmiddelen naar het bui
tenland gaan, bijvoorbeeld Franl:
rijk. In datzelfde stukje werd oo
tegen het liften geageerd. Ik ben he id
er volkomen mee eens, dat elk of aa
treden, dat een smet op Nederlan ;r(
en de Nederlanders zou kunne
werpen aan de kaak dient te wol
den gesteld. De voorstelling
zaken, dat het liften op zichzelf
uit den boze zou zijn, wijs ik ech
ter af. Er zijn lifters en lifters e
de „goede" lifters, jongelui die zie
volkomen correct gedragen, maar n
eenmaal onder de huidige econ:
mische omstandigheden niet ovt
voldoende geldmiddelen beschikke
om uit hun smalle vacantiebeu'
ook nog de betrekkelijk hoge kc<
ten van een treinreis te betale.
mogen m.i. niet met de kwaden ov
één kam worden geschoren. Integoi
deel, m.i. zou er bij de automobile
ten wel eens gepleit mogen worde
voor méér begrip voor hun posiK
Tenslotte zijn er ook treinreiziger
of touringcarreizigers, die zich o:
hebbelijk gedragen. Zij richten mefg.ve
schade aan. dan een correcte lift»
C.J"
Oorlogsschade en
prijsstijging
De sterk gestegen kosten van i*
vensonderhoud hebben er toe e
leid. dat tot driemaal toe een looi
ronde van 5 pet. werd toegeker.:
Waarom echter heeft men nog
Ujd geen verandering aangebrac:
in de formule, die gébruikt wor.
om de vervangingswaarde van
leden oorlogsschade vast te stelle
Oorspronkelijk waren de houd?'
van schadeboekjes met de uik®di1
keerde bedragen in staat hun ff1'
leden schade te herstellen. 00 V
ogenblik komen zij ongeveer 15 r
aan hun schadegeld te kort.
G I
Aan de overkant van de haring
vijver is het leven van de gewone
man en vrouw in de na-oorlogs
jaren stellig niet gemakkelijker
wellicht nog moeilijker geweest
dan voor ons op het continent.
Een foto van demonstrerende
.vrouwen met leuzen als „De prij
zen omlaag" zijn in dit opzicht
welsprekender dan economische
verhandelingen of statistieken.
Gemak op de perrons
Dat bij de samenstelling van
'n stoomtrein, een electrisch of een
diesel-elcctrisch treinstel niet al
tijd de tweede klas-rijtuigen op
precies dezelfde plaats in de trein
kunnen komen, is mij volkomen
duidelijk. Dat levert teveel moei
lijkheden op voor het rangerend
personeel en zou wellicht ook te
veel tijdverlies met zich brengen.
Maar wanneer aan het beginsta-
tion een trein voor het vertrek ge
reed staat zou men de volgende
stations telegrafisch of telefonisch
kunnen meedelen op welke hoog
te van het perron de tweede klas
rijtuigen zich bevinden en dit zou
dan op de manier waarop dit
in het buitenland ook gebeurt
op de respectieve perrons weer
kunnen worden aangegeven met
bordjes. D.t zou zowel voor de
tweede- als voor de derde klas
reizigers op de perrons een groot
gemak betekenen. Het zou door
elkaar krioelen van deze twee
soorten reizigers voorkomen en
daardoor een efficiency tot stand
brengen, die m.i. niet te versma
de*. zou zijn. W. M.
Naturalisatie
In 1934 ben ik als Joods emi
grant uit Duitsland gevlucht en
heb toen met ontzaglijke moeite in
Nederland een nieuw bestaan op
gebouwd, dat prompt weer vernie
tigd werd toen op 10 Mei 1940 de
horden van Hitier de Nederlandse
grenzen overs reden. De volle
vijf jaren van de bezetting heb ik
moeten onderduiken e daarna
moest ik ten tweeden male van
voren af aanvangen. Kort na de
bevrijding heb ik een naturalisa
tie-aanvrage ingediend omdat mijn
statenlooszijn 'n voortdurende hin
derpaal vormde voor mijn com
merciële broodwinning. Eindeloos
veel geduld heb ik moetèn oefe-
