Pater Philip Pieck zegt: Jt
om kleur en rhythme
Voorburgs Film-amateur maakt
zelf een poppenrolprent
Wijze beleidvoering der
vertrouwensmannen
berto", film van en door
een wonderkind
„Fijn met de trein een dag
naar Zuid-Limburg'
Missionaris draagt in zijn hart
grote liefde voor de komst
Redder in de noodopgenomen
in een rommelkamertje
Zaterdag 26 Mei 1951
(Van ccn onzer verslaggevers)
Ge hoeft, als in de ochtend de zonnewarmte trillend over de velden staat,
niet ver te gaan in Hooglands dreven om daar een priester te ontmoeten.
Hü wandelt langzaam door de groene velden. Soms blijft hij even luiste
rend staan. De vogels jubelen. Bloesemgeuren waaien over het landschap.
Die eenzame wandelaar is Pater Philip Pieck.
Expositie van werk
in „Academie"
Pater Philip Pieck werkt nog
dagelijks aan de voltooiing van
tal van zijn schilderijen.
(Archifoto)
U kent hem niet? Hoe zoudt ge
hem ook kennen? Pater Pieck is
nog niet zo lang in zijn vaderland
terug. Pater Pieck is in 1881 in het
Gelderse dorpje Becsd geboren.
Dinsdag j.l. werd hij zeventig jaar.
Die zeventig jaar zijn niet tever
geefs geleefd. Integendeel; In Lon
den studeerde hij voor 't priester
schap. Later trok hij als missiona
ris naar de Philippijnen. Twee-en-
dertig jaar van zijn rijk leven ver
bleef hij op het eiland Panay. Hij
verliet dit oord in 1940, vóór de
inval van de Japanners. Zo kwam
Pater Pieck naar New York.
Hij is niet alleen priester. Hij is
ook een begaafd schilder. Het werk
van deze auto-diaact is van een
grote zeggingskracht en zeer per
soonlijk.
„Kleur en rhythme zijn alles bij
het schilderen" zegt Pater Pieck.
als wij met hem over zijn werk
praten. „In een schilderij moet het
zelfde rhythme zitten als in een
gedicht van Gezelle, van een Kloos
en niet te vergeten van een Gor
ter."
In zijn zitkamer op Leo's oord
te Hoogland, waar hij gast is. han
gen enkele werken, die hij in de
loop der jaren schilderde. Er is
een raak portret bij van Maar-
Pater Philip Pieck
Joffre. Het martiale in deze
in enkele rhvthmische
scherp gegeven.' En dan is
dat wonderlijk mooie vrouwen
portretje met een gevoelig rood,
dat Pater Pieck zelf ..een nieuw
rood" noemt. Inderdaad, een nieuw
rood, dat fascineert.
Geen wonder, dat deze priester-
artist met zijn werk in Amerika
lauweren oogstte. In verschel-
Amerikaanse musea is
van hem te vinden. Zo be-
,the Springfield museum of
arts" het knappe schilderij
York straat, 1941" van hem.
De moderne richting in de schil-
boeit hem zeer. Soms is
werk tegen het abstracte aan.
zet zijn kleuren en lijnen voor
groot deel met het paletmes
En dat alles dan in de eenvoud,
de priester siert. Hij werkt niet
een luxueus atelier, maar in
kleine ruimte waar ook zijn
staat. Een oud tekenbord vindt
op een keukentrapje. Het
materiaal is navenant. Zo
dat men zich afvraagt hce
toch door compositie, kleur en
zo boeiende schilderijen tot
komen.
Zo leeft er in het hart van deze
een grote liefde voor de
Zijn grote bewondering
uit naar Vincent van Gogh,
Matthijs Maris, naar Daumier
tal van andere meesters, die
vernieuwers zijn.
Ook Pater Pieck wil vernieuwer
zijn. Hij schuwt de nabootsing. Hij
wil geen epigoon zijn, maar zelf
scheppen en werken aan 'n nieu
we vormgeving, een eigen kleur
en bovenal een eigen rhythme.
O, er valt nog veel te zeggen
over deze priester-artist. Zeker is,
dat hij in Amerika voor Neder
land een ambassadeur voor de
kunst is geweest. Van hem is ge
zegd, dat zijn werk, trots zyn
langdurig verblijf in de tropen,
toch iets behield van het koele
Noorden. Van hem zeggen wij dat
hij in zijn werk de humor niet
schuwt en dat hij in de primitie
ve vormgeving van mensen en
dieren in wezen doordringt in de
realiteit van het leven.
Zo schreef Milderd Faulk in de
te New York verschijnende „Sun
Pater Pieck is een slanke man
met grijzend zwart haar. Hij bezit
het vermogen tot vlotte humor in
spreken en mimiek".
Ja. zo is het. Zo leerden ook wij
Pater Pieck kennen. Zo leerden
ook wij van deze vriendelijke
man. dat kunst en wetenschap de
wereld beheersen.
GOEDE COMBINATIE
Nu exposeert Pater Pieck dan
voor de tweede maal in Neder
land, In 1925 bracht hij zijn werk
uit in Rotterdam. Zesentwintig
jaar zijn nu verstreken. Opnieuw
komt Pater Pieck met zijn werk
voor de dag. nu na de grote suc
cessen, die hij in Amerika boekte.
Martin Brink, directeur van de
Amersfoortse Academie voor Beel
dende Kunst bood hem die ge
legenheid. De priester-schilder
deelt dc expositieruimte met de
popensnijder Dirk Overbosch. Een
goede combinatie' Van vandaag af
kunt U dus kennis nemen van het
geen Pater Pieck in zijn kunst U
te zegen heeft. Oordeel niet te
snel. Kunst moet men leren zien.
En dat Pater Piecks werk kunst
is, dat lijdt geen twijfel.
Onlangs sloot de Pater zich aan
bij de Kunstenaarsgroep De
Ploegh. De leden van deze groep
waarderen zijn werk zeer en De-
schouwen zijn komst als een grote
aanwinst.
Veel succes. Pater Pieck! Veel
succes ook, Dirk Overbosch!
Humphrey Bogart in
een harde film
Humphrey Bogart kennen we als
de „he-man" uit verscheidene kei
harde Amerikaanse films. Gang-
sterrollen speelt hij daarin over
het algemeen niet, hoewel we niet
zouden willen beweren, dat hij
steeds in nauwe en vriendelijke
relatie met de politic staat, in
zyn films.
„Tokio-Joe", die deze week in
City draait, is weer zo'n spannen
de geschiedenis, die zich ditmaal
in Japan afspeelt.
Joe, een Amerikaan, die vroeger
in Tokio een speelhol dreef, gaat
tijdens de oorlog voor zijn land in
dienst. Hij komt in 1947 echter te
rug in Japan, en vindt daar zijn
vrouw getrouwd met een andere
Amerikaan. Bovendien blijkt ze 'n
kind van Joe te hebben. Erger
wordt de zaak echter als onze
vriend verzeild raakt in een „sme
rig zaakje" met als grote man op
de achtergrond een Japanse baron.
Deze wil oorlogsmisdadigers uit
Korea naar Tokio brengen, en
schakelt de Amerikaan daarbij in,
zonder dat deze het aanvankelijk
weet. Als hij er achter komt is
het te laat, want de baron dreigt
met moord op Joe's dochtertje bij
verraad.
Het verhaal zit goed in elkaar,
en Bogart heeft weer een rol, die
geknipt voor hem is. Het moet ons
echter van het hart. dat we hem
wel eens kwieker hebben gezien
met vuist, mes of pistool. Zou het
de oude dag zijn?
ONDERHANDELINGEN APRIL 1945
Bezwaren illegaliteit wèl juist, maar
niet beslissend geacht
DE commissie heeft een uitvoerig onderzoek ingesteld naar het verloop
van de onderhandelingen, die in April 1945 van Nederlandse zijde
met de Duitsers zijn gevoerd. Dit onderzoek is vooral ook daarom zo van
belang, omdat deze gehele zaak een punt van controverse is geweest tus
sen de overgrote meerderheid van de georganiseerde illegaliteit enerzijds
en de Vertrouwensmannen anderzijds. Het geheel der gebeurtenissen van
April 1945 overziende, komt de commissie tot de conclusie, dat Vertrou
wensmannen „een wijs beleid hebben gevoerd", daarmede dus het in de
Grote Advies-Commissie (G.A.C.) der Illegaliteit ingenomen standpunt
verwerpend voor wat de hoofdzaken betreft.
(Van een onzer verslag
gevers)
't Was een heel mon
nikenwerk, maar de heer
G. C. Koopman uit Voor
burg heeft bet voor el
kaar gekregen: een
eigen poppen/Hm. zwart
wit, met een speelduur
van zes minuten. En hfj
behaalde er succes mee
ook: omdat hy dc eerste
amateur-cineast in Ne-
üerland is, die een pop-
penfilm vervaardigde,
1 kreeg hij onlangs ccn
eervolle vermelding in
dc nationale wedstrüd
1951 van dc Nederlandse
Organisatie van Ama-
terur Filmclubs. -Iet pro
duct van de heer Koop
man. die kantoorbedien
de van beroep is, heeft
verbazing en bewonde
ring gewekt op het na
tionaal amatcur-fllm-
congres, dat 19 en 20 Mei
Jl. in Nijmegen werd ge
houden en vol trots toont
hy ons dan ook het zo
juist verworven docu
ment: de eervolle ver
melding.
iVij hebben al-
beetje
gestaan,
vaak hebben
meegemaakt,
iat de verwach
ten, die men
'an deze jeugdi-
phenomenen
meestal op
f ebied der mu-
iek) koesterde,
•et in vervulling
ingen. En ook
adden wij altijd
•n instinctmati
ge afkeer van de
Je) vroegtijdige
■cploitatie dezer
och nog onvol-
foeide talenten.
Er is de laatste
id een „hausse" schijnt het in jcug-
ge orkestleidertjes (ja. ook Icid-
ertjes). Elk ogenblik duikt er weer
'n nieuw muzikaal wonder op. Het
beurt daarbij een enkele maal, dat
optreden, ook bij de bevoegde
oordelaars, een grote mate van be-
ondering wekt Zo is het geval bij
jeugdige Italiaan Roberto Bcnzi,
in Frankrijk en Italië met op
zend .succes grote orkesten diri-
erde. En die men nu de hoofdrol
A spelen in een film „Roberto",
e voor de komende week op het
ogramma van „Grand" staat. De
ogeman bewijst in deze film, dat
niet alleen van een grote muzi-
;te begaafdheid is. maar ook een
itengewoon dramatisch talent be-
•.Wat de Italianen in 't bloed
a'jnt te zitten, als wij aan films
^•en. gelijk „Fietsendieven" e d.
t 't slot van dc film ..Roberto"
f-gcert de jonge hoofdrolspeler het
*cst van het Parijse conservato
rium, terwijl „Les Préludes" van
Liszt tot uitvoering komen. Ons moet
van het hart, dat deze jongen het
gebaar en de expressie vertoont van
de meest geroutineerde orkestleider.
Het zal wel alles intuïtie zijn, maar
het is buiten kijf, dat Roberto het
werk, dat tot uitvoering komt, tot
in het diepst van zijn ziel moet aan
voelen.
En zo wordt deze orkestuitvoering
de grandioze slotapotheose van een
voor het overige bekoorlijke film.
Een film met wel niet zoveel in
houd, maar met toch een grote aan
trekkingskracht, om het zo natuur
lijke spel van de kleine Roberto
Benzi.
De overige rollen hebben niet zo
veel allure, maar deze film wordt
gedragen door de jeugdige Italiaan
en ook door het orkest, dat onder
zijn leiding speelt.
Een film, dia stellig succes zal
boeken.
De commissie begint met vast te stel
len dat het contact, met de Duitsers
voor wat dc Nederlandse zijde van dat
contact aangaat, al spoedig kwam te
staan onder verantwoordelijkheid van
Vertrouwensmannen. dle deze zaak in
nauwe samenwerking en volledige over
eenstemming met de Commandant der
Binnenlandse Strijdkrachten, de toen
malige kolonel Koot hebben behandeld.
Al in December 1344 had Seyss-In-
quart contact met dr Hlrschfeld ge
zocht, daarbij de mogelijkheid opperend
dat West-Nederland onder een soort
neutraal beheer zou worden gebracht
ten einde vernielingen aan het einde
van de oorlog te voorkomen In Janu
ari 1945 kwam Seyss-Inquart hierop te
rug cn de heer Hlrschfeld heeft de
Duitse voorstellen toen doorgegeven
aan de voorzitter van het college van
Vertrouwensmannen, de heer Bosch
van Rosenthal. Zo luidt althans de le
zing die dc heer Hlrschfeld thans van
het gebeurde geeft. Volgens een der se
cretarissen van Vertrouwensmannen,
mr J. Ie Poole. bevatten de destijds dooi
de heer Hirschfcld doorgegeven mede
delingen van Seyss-Inquart een veel
beperktere gedachte, namelijk dat een
soort rellef-comité zou worden ge
vormd. teneinde aan de onmiddellijke
nood van dc bevolking tegemoet te ko
men.
Op 2 April nam Scys Inquart het
door hem genomen initiatief weer op.
In een gesprek met de heer Hlrschfeld
wees de „Rijkscommissaris" er op. dat
het „Oberkommando der Wehrmacht"
opdracht had gegeven' tot het uitvoeren
van vernielingen in West-Nederland
vernielingen die slechts zouden kunnen
worden voorkomen wanneer het Westen
van Duitsland zou zijn geïsoleerd en
wanneer dus de instanties in Duitsland
die dit betel hadden gégeven geen in
vloed op de uitvoering ervan zouden
kunnen uitoefenen.
Op 3 April werden Vertrouwensman
nen van de inhoud van dit gesprek op
de hoogte gesteld.
Op 7 April volgde toen een onderhoud
van de heer van der Vlugt, consul-ge
neraal van Finland, met de heer
Schwebel, „Beauftrngte fur die Provinz
Sud-Holland". In dit onderhoud kreeg
de heer van der Vlugt de indruk dat
de Duitse autoriteiten onder bepaalde
omstandigheden dachten aan een capi
tulatie van de in West-Nederland aan
wezige Duitse troepen
Wederom werden Vertrouwensman
nen cn Commandant Binnenlandse
Strijdkrachten (C.B.S.) op dc hoogte
gestold
10 April vond een tweede onderhoud
plaats tussen de heren van der Vlugt
cn Schwebel. Daarin sprak Schwebel
niet meer van een mogelijke capitulatie,
maar wel van de bereidheid van Duit
se kant om een soort onofficiële wa
penstilstand dan wel de neutralisering
van een bepaald gebied te overwegen.
Op 12 April hebben vervolgens de he
ren van der Vlugt cn Six (chef-staf van
de O.D.. commandant van het niet-strlj-
dend deel van dc Binnenlandse Strijd
krachten» als afgevaardigden van Ver
trouwensmannen besprekingen gevoerd
met Scyss-lnquart en Schwebel.
Blijkens hun voor de commissie afge
legde verklaringen zagen Vertrouwens
mannen ln het nader Ingaan op dit van
Duitse zijde gezochte contact deze mo
gelijkheden.
a. men zou kunnen bereiken dat de
aanval van dc geallieerden tegen
het Westen van Nederland niet zou
worden doorgezet,
b. daartegenover zou dan staan dat
verdere inundaties zouden kunnen
worden voorkomen, dat door de
Duitsers voedsel zou worden bin
nengelaten cn dat geen executies
meer zouden plaats vinden.
Naar aanleiding van deze besprekin
gen zijn dc Vertrouwensmannen Neher
cn Van der Gaag op 13 April naar be
vrijd gebied vertrokken om de Regering
op de hoogte te stellen. Na een reeks
besprekingen met dc geallieerden werd
de zaak tenslotte op 23 April in handen
van generaal Eisenhower gesteld, die
volmacht kreeg om naar bevind van
zaken te handelen, met name volkomen
vrijheid kreeg om al of met onderhan
delingen te openen. Generaal Eisenho
wer besloot besprekingen met de Duit
sers te openen. Op 30 April vond te
Achterveld de eerste bespreking tussen
Geallieerden en Duitsers plaats. Op 2
Mei volgde een tweede bijeenkomst in
Wagentngen, „waarbij." 20 zegt het rap
port van de commissie. ,.de door Ver
trouwensmannen nagestreefde situatie
officieel werd bereikt
Van de zijde van dc illegaliteit be
stonden tegen de beschreven gang van
zaken ernstige bezwaren. Prof. mr. J.
Drion cn ds. J. Meyer, beiden destijds
lid van dc zogenaamde Contact-Com
missie (een overlegorgaan uit de Grote
Advies-Commissie der Illegaliteit) zet
ten die bezwaren voor de commissie
uiteen.
Prof. Drion stelt voorop dat men in
Illegale kring nooit enig bezwaar heeft
gehad tegen besprekingen over het z.g.
voedsel-relief cn dat niemand ln die
kring er ooit bezwaar tegen heeft ge
had dat Vertrouwensmannen een van
Duitse zijde gedaan aanbod naar Lon
den doorgaven. Evenmin bestond er
protest tegen onderhandelingen met de
Duitsers waarvan een capitulatie der
Duitse troepen de inzet was.
Maar wat men in de illegaliteit in dc
eerste plaats als onjuist voelde was dat
een zo belangrijke beleidsquaestle als
deze werd behandeld bulten het orgaan
om, dat tot taak had om alle beleids
vragen het verzet betreffende te beslis
sen: dat orgaan was de G-A.C. Tc won
derlijker was het dat de G.A.C niet ln
de zaak gekend was. omdat het DuPsc
voorstel niet alleen een wapenstilstand
met de geallieerden betrof, maar ook
een wapenstilstand met het verzet 1 Het
was dan ook wel zeer wonderlijk dat
degenen die namens Vertrouwensmannen
dc besprekingen voerden, de heren Van
der Vlugt cn Six. meende bepaalde toe
zeggingen over het staken van de ver
zetsactiviteit te kunnen doen.
Toen men in de Contact-Commissie
eenmaal op de hoogte was gesteld van
het verloop der onderhandelingen zelve,
had men geen enkele reden zich met
het van Nederlandse kant naar voren
gebrachte standpunt te vereenzelvigen.
Men wist nu namelijk dat dc bespre
kingen zich niet beperkten tot dc voed
selsituatie cn dat zij ook niet een Duit
se capitulatie tot Inzet hadden. Slechts
besprekingen op deze twee punten zou
den voor de illegaliteit aanvaardbaar
zijn geweest Verder wijst prof. Drion ln
zijn verhoor voor dc commissie er nog
Jhr. mr dr L. H. N. Bosch
ridder van Rosenthal,
voorzitter van het College van Ver
trouwensmannen der regering, dat zo
een belangrijke rol speelde bij het
contact met de Duitsers, dat aan de
capitulatie voorafging.
op dat dc toon waarop de onderhande
lingen zijn gevoerd op de illegaliteit
een zeer ongelukkige Indruk heeft ge
maakt. Van Nederlandse kant trad men
op als iemand die gunsten vraagt aan
de bezettende mogendheid! Ook het
feit dat bij dc besprekingen nauwelijks
over het lot der gevangenen is gespro
ken heeft de verontwaardiging der il
legaliteit gewekt, temeer omdat in de
laatste periode van de bezetting op wil
lekeurige wijze mensen uit de gevange
nissen werden gehaald en doodgescho
ten.
In het algemeen is het prof. Drlon's
Indruk dat men van Nederlandse kant
zich heeft laten intimideren door de
Duitse dreigementen en dat men daar
door zijn onderhandelingspositie steeds
zwakker heeft gemaakt.
De heer Meyer bevestigt In grote lij
nen de door prof. Drion gegeven uit
eenzetting. Hij wijst er nog eens op dat
de toon waarop door de heren Six en
Van der Vlugt dc onderhandelingen
werden gevoerd ver beneden het gevoel
van eigenwaarde van "n Nederlander lag
cn zeker ook beneden het gevoel van
eigenwaarde van figuren als die welke
I in het college van vertrouwensmannen
i zaten. Verder meent ook hij dnt men
I met meer energie het lot van dc dui
zenden gevangenen had moeten behar
tigen. cn ook hem heeft het getroffen
dat Vertrouwensmannen zich engageer
den tot dingen waartoe zij zich niet
konden engageren, zoals bijvoorbeeld
het staken van illegale activiteit.
De commissie zegt in haar conclusie
dat zij van gevoelen is dat wel degelijk
het feit dat de Illegaliteit bulten dc
Eervolle vermelding
op Nationaal Congres
Als een echte filmregisseur de
mouwen van zijn overhemd opge
rold zit hij er bij, wanneer w(j
hem op zijn bovenhuis aan de Ko
ningin Wilhelminalaan bezoeken. In
zijn handen heeft hij een schijnbaar
nietig rolletje celluloid. Maar dit
rolletje bezorgde hem vijf maanden
lang werk. Alleen aan de opnamen
spendeerde hij 35 uur van zijn vrije
tijd. Om nog maar niet te spreken
van het eindeloos geknutsel aan de
decors en de poppen. De film heet
„Redder in de Nood".
Geen ervaring
Toen de Voorburgsc cineast onge
veer een jaar geleden een camera
op de kop tikte, had hij nog nooit
gefilmd. Hij beschikte over geen
greintje ervaring, doch besloot
niettemin een speelfilm te maken.
Maar daar de hoofdpersoon, een
kennis, niet kwam opdagen, dacht
hij er hard over aan een rolprent te
beginnen, waarbij hij niet de hulp
van anderen nodig zou hebben en
kwam tot zijn poppenfilm.
De Voorburger had cr geen idee
van hoe zo iets in elkaar zat. Hij
schreef eens naar Joop Geesink,
hopend dat hij een kijkje in diéns
studio zou mogen nemen, doch kreeg
nul op het request. Tenslotte ging
hij maar op eigen houtje aan het
werk, gebruikmakend van zijn vin
dingrijkheid en fantasie.
Zo schreef de heer Koopman een
eenvoudig scenario en begon aan
zijn decors: een slaapkamer, een
winkel met etalage, een kantoor en
een straat, alles van carton, triplex,
j koperdraad en lapjes. Elk décor
werd ongeveer een meter in het
I vierkant. Vervolgens werden de
poppen geboren; een mannetje,
mijnheer Puntneus, een winkelier
en tenslotte een paard. De geraam
ten werden gebogen uit dik koper-
draad, omwonden met kussenvulsel.
Voor de aankleding zorgde natuur-
lijk mevrouw Koopman en de hoof-
1 den sneed de scenario-schrijver-
produces-regisseur-dccorateur zelf
uit hout. Ze werden netjes opge-
penseeld en kregen glazen ogen.
Honderden opnamen
„Het viel niet mee om alles be
weegbaar te krijgen," zo verhaalt
de heer Koopman. „Armen, benen,
hoofden enz. waren eenvoudig in
diverse standen te zetten; ik be
hoefde maar even het koperen ge
raamte te verbuigen. Maar de ge
zichten. die toch al niet veel uit
drukking hadden, moesten optrek-
bare wenkbrauwen krijgen. Ook
hier was de oplossing: omwonden
koperdraad."
Zo begon de Voorburger zijn op
namen: e'telijke honderden. Centi
meter na centimeter film moest ge
fotografeerd worden. Dat gebeurde
in een rommelkamertje bij net licht
van een'overspanningslamp. Na elk
opgenomen beeldje werden dc stan
den der poppe-ledematen nauwkeu
rig een klein beetje gewijzigd. En
zo werden de poppen langzaam
besprekingen was gehouden zijn Invloed
heeft gehad op de beoordeling door de
illegaliteit van dc merites van de onder
handelingen zelf. Inderdaad meent dc
commissie het door Vertrouwensmannen
ingenomen standpunt dat de G.A.C. niet
1 in de besprekingen moest worden gc-
kend als minder juist te moeten aan-
merken Wellicht schuilt ook ccn grond
van waarheid in de critiek die zegt dat
I de toon der onderhandelingen anders
I had moeten zijn. Maar tegen de achter-
grond van het alles beheersende belang
de posiUe van West-Nederland met zijn
4% milliocn inwoners te redden zijn dit
slechts overwegingen van secundair bc-- I
I lang. meent de commissie.
Het resultaat heeft Vcrtrouwensman-
nen trouwens in het gelijk gesteld cn
de commissie geeft dus als haar uit
eindelijk oordeel dat Vertrouwcnsman-
nen cn C B.S. een wijs beleid hebben
gevoerd.
Mijnheer „Puntneus", de hoofdpersoon uit
Koopmans poppenfilm verlaat rijn huis.
maar zeker levend althans op de
film.
De bewegingen mochten natuur
lijk niet te vlug of te langzaam uit
vallen. Daarom beproefde de heer
Koopman ze vooraf met zijn eigen
lichaam, daarbij nauwgezet tijd op
nemend met een stopwatch. Duurde
een bepaalde handeling bijvoorbeeld
een halve seconde, dan kon de ama
teur-cineast uitrekenen hoeveel
beeldjes daarvoor nodig zouden zijn.
Toen onze gastheer klaar was met
zijn technische uiteenzetting, sloot
hij de gordijnen in de kamer en
knipte het licht uit Op het witte
doek verscheen mijnheer Puntneus,
een geestig manneke, dat in bed
stapte, maar niet in slaap kon
komen. Wanneer hij de volgende
dag naar kantoor gaat loopt h)j een
winkel binnen en kroot een grote
doos, In deze doos blijkt een elec-
trische beddewarmer te zitten en
wanneer hij daarmee 's avonds on
der de wol kruipt valt hij terstond
in Morpheus' armen.
Dat is de inhoud van de poppen
film. die ware er een merknaam
in genoemd als reclamerolprent
zou zijn te beschouwen. Toch is dat
niet de bedoeling van de heer Koop
man. Hij denkt er niet over com
merciële films te maken of als be
roeps-cineast te gaan werken.
„Ik ben amateur en ik blijf het„"
zegt hij beslist.
Óp het ogenblik heeft de heer
Koopman zijn vrouw en zichzelf
weer aan het werk gezet. Er staat
een nieuwe poppenfilm op stapel en
wel een sprookje. Het wordt een
flinke kluif, daar er liefst veertien
poppen in meespelen. Deze rolprent
krijgt geluid ook; weliswaar wordt
dit niet op de film vastgelegd, maar
er is toch al een gramofoonplaat
voor handen, waarop tekst en mu
ziek zijn vastgelegd
„Het zal lang niet meevallen gra-
mofoon cn film synchroon te krij
gen." zegt de cineast net een be
denkelijk gezicht. Maar dan besluit
hij met een luchtig gebaar: „enfin
't zal wel lukken. En dan hoop ik
maar weer eens op een prijsje of
een eervolle vermelding. Mocht dat
niet gebeuren, géén nood. Mijn kin
deren zijn in de wolken, wanneer ik
ze weer iets nieuws voor zet. En
dat is misschien nog wel de groot
ste beloning."
LI IER ZIET U de heer Punt-
LI neus" in zijn slaapkamer.
Het decor hiervan is ongeveer
een meter in het vierkant. Bed
cn stoel zijn gemaakt van ko
perdraad en lapjes.
Spoorwegen verzorgen elk jaar mooie
reisjes voor 170.000 kinderen
(Van een onzer verslaggevers)
VALKENBURG. Vijfhonderd uitbundige kinderen stapten Vrijdag
tijdens een hevige stortbui op het Valkenburgsc stationnetje uit dc lange,
glanzendnieuwe electrischc trein, die hen in een paar uur tyds van boven
de rivieren naar bot glooiende Zuid-Limburgso land had gebracht. Heel
vroeg waren ze vertrokken. Dc tweehonderd leerlingen van Baarnsc en
Hoevelakense lagere scholen om kwart over zes; do driehonderd Utrechtse
cn Zeister kinderen stapten een half uur later in op het nog nagenoeg ver
laten station, waar het morgenlicht wat treuzelend onder de donkere over
kapping binnenviel. Een bcetjo slaapdronken waren ze, de jongens en
meisjes, toen zc hun compartimenten in klauterden, dc pakjes met brood
cn hun zwemgocd in een rugzak of zytas by zich. Maar voor ze over de
brug by Culemborg denderden, de bloeiende Betuwe in, waren ze al klaar
wakker cn klonken uit sommige coupé's uitroepen van verrukking en ge
zang: „Wc gaan naar Limburg, per trein naar LimburgEn zo was het
begin van het tweede schoolreisje, dat do Spoorwegen dit jaar verzorgen,
tenminste reeds veelbelovend.
In lange rijen marcheerden van
morgen vroeg de Utrechtse en
Zeister kinderen langs het perron
om bij de trein naar Limburg te
komen.
Wij zaten in een coupé met de
heer P. W. de Wal, die deze reis
jes in de provincie Utrecht en
't Gooi mede organiseert. Even
maar. want hij is druk in de weer.
Tussen twee wandeltochten door
en de lange slinger van tien wa
gens in, heeft hij echter wel een
ogenblikje tijd om bij ons in de
kussens te komen zitten en wat te
vertellen van de tochten voor
scholieren, waarmee de Neder-
landsche Spoorwegen in 1937 be
gonnen. „Onze reisjes hebben in
zekere zin een cultureel doel", zegt
hij. „Wij willen daarmee namelijk
de kinderen in de gelegenheid
stellen, verscheidene delen van
ons land te bezoeken, waar velen
van hen later misschien nooit
meer zullen komen. Elk jaar gaan
we met speciale treinen naar vier
verschillende streken."
„Dit keer kunnen ze naar Alk
maar en Bergen aan Zee, naar
Scheveningen of Avifauna in Al
phen aan de Rijn en dan natuur
lijk naar Limburg. De prijzen va-
variëren, al naar gelang de af
stand. In ieder geval krijgen de
leerlingen van lagere scholen van
de vierde klas af elk jaar de ge
legenheid de neus eens wat verder
buiten de deur te steken dan ge
woonlijk. In mijn district rijden
we deze keer met dertig treinén
vol. Dat betekent; vijftienhonderd
kinderen zijn fijn een dagje uit,
krijgen volop bezienswaardighe
den te zien. Op drie tijdstippen
van de dag wordt hun bovendien
een consumptie verstrekt. Over 't
gehele land gaan zo jaarlijks on
geveer 170.000 kinderen met de
Spoorwegen op reis."
Naar Vaals
En nu staan we dan midden in
Valkenburg, waai- het seizoen al
is begonnen. De meeste hotelgas
ten, na het middagmaal weer op
pad om geen uur van hun vacan-
tie verloren te laten gaan, houden
de pas even in. wanneer ze onze
kleine dagjesmensen ongeduldig
om een paar autobussen zien lo
pen. Hun dikke bergstokken, vol
blinkende plaatjes, werken op de
fantasie van enige 4 jongens, die
vragen of we straks ook langs af
gronden komen." Dan durf ik niet,
hoor...." zegt somber een meisje,
maar wij stellen haar gerust.
De. vijfhonderd kinderen zijn
hier in vier groepen verdeeld.
Sommige vertrekken meteen na
aankomst voor een autotocht naar
Vaals en verder naar Schin op
Geul, deze kinderen wandelen
eerst op hun gemak naar de ge
meentegrot in Valkenburg, waar
de anderen eerst straks zullen ar
riveren. Maar nu dan manen de
chauffeurs ons om in te stappen.
Prinsheerlijk zitten de eerste kin
deren al te glunderen achter de
ramen. Ze zingen weer:' „We gaan
nog niet naar huis, nog lange
niet
En er is reden om blij te zijn.
Want de regen is langzaamaan
minder dicht gaan vallen. De
groene heuvels van het Limburgse
land, die eerst verborgen waren
gebleven achter een grijswaas van
damp en fijne regen, komen fc
voorschijn. De' zon is, zij het met
moeite, door de wolken heen ge
broken en overglanst het kleurige,
golvende land Daar rijden we
dan in onze bussen, Naar het er
uitziet een heerlijke middag tege
moet.
