DEJCHTOPIIEWUZ^Iï!!
PIKIRAN
Het electron omspande
de wereld
oet Ueens
hóren!
KHEDEN?
Loonronde en sociale
uitkeringen
GIER
ZWALUWEN
Ze vee Eskimootjes
y
\ACE met wilde paarden;
gevaarlijk voor de cowboy
Deze week een
blok figuur
1 1
1 1
1 1
7|
8
1
74
"1
1
1 1
1 1
Wij geven raad
Uit de toverhoed
der schakers
„Eeri ster wordt
geboren"
Zaterdag 26 Mei "*51
9
Het electron omspande de wereld" is de titel van een nieuw boek
:au Leonard de Vries, dat zo juist is verschenen bij de uitgeverij De
Bezige Bij. „Wat 'n rare titel!" zul je zeggen, vooral als je weet dat
hel electron, drager van de electriciteithet kleinste bouwsteentje van
ons lichdam, ons huis, onze hele aarde, kortomvan alles is. Het elec
tron is het nietigste deeltje van het heelal; millioen maal millioen maal
millioen ervan wegen je raadt het nooitéén duizendste gram!
Hoe nu dat onvoorstelbaar kleine electron die reusachtige aardbol kan
omspannen?
Wat trekvogels zijn weet je na
tuurlijk- In de lente komen ze uit
verre landen vaak naar Nederland
rug; is de zomer goed en wel
voorbij, het broeden achter de
en de jongen groot, dan ver-
rekken rweer om elders te
overwinteren. Elk jaar opnieuw is
het uitkijken; om de vogels te
■ten komen en gaan is het oplet-
geboden. Maar er is er een
het me heel gemakkelijk
maakt: dat is de gierzwaluw. Ik
tvoon honderd stappen van het
Amsterdamse Rijksmuseum af en
>p de torens van dit mooie ge
bouw hebben tientallen gierzwa
luwen hun nesten. Elke dag sche-
i ze hoog in de lucht heen en
ter om insecten in de vlucht te
angen en vaak, maar vooral
avonds, maken de vlugge vogels
daarbij gierende geluiden. Niet
beetje, nee, ze maken echt
lawaai; je moet ze wel horen. De
iele winter is het stil om ons huis
n ook de eerste maanden van het
laar nog. Maar in eens, op de laat-
dagcn van April of de eerste
Mei is de hele bende gier-
iwaluwen terug en op de avond
de dag van hun terugkeer
naken ze zoveel lawaai, dat je
iet wel horen moet. „O!" zeggen
v<? dan, „de gierzwaluwen zijn ook
:cr terug."
OP mooie avonden als het nog
laat licht is, mag ik graag
laar die vogels kijken. Het zijn
isschien wel de knapste en snel-
vliegers van al onze Neder-
Dat werd mogelijk, doordat in de
vorige eeuw een paar pientere jon
ge mensen een hobby - oor techniek
en natuurwetenschap hadden en die
hobby trouw bleven door er hun
beroep van te maken Over vier
van hen gaat nu het nieuwe boek:
Th om Edison, die de wereld de
gloeilamp schonk. Guglielmo Mar
coni, die met zijn radio zeeen en
landen „draadloos" overbrugde.
Paul N'pkow. die de „vader" van de
televisie werd enGerard Philips
uit Zaltbommel. uit wiens hobby in
1891 een gloeilampenfabriekje voort
kwam, waaruit op den duur een
wereldindustrie groeide: de N.V.
Philips' Gloeilampenfabrieken te
Eindhoven, die nu al 60 jaar
bestaan De telegraaf en telefoon
kabels en de radio, die als een on
zichtbaar net de aarde omspannen,
„werken" met electronen en van
daar dat dit boek „Het electron
omspande de aarde" heet.
Vraag jij je vader of grootvader
ook wel eens „Toe. vertel nog 's van
vroeger?" Het fijne van het boek
van Leonard de Vries is nu dat de
helft ervan over die romantische
oude tijd gaat. waarin de eerste
gloeilamp, radio, tram, auto en
vliegmachine de sensatie van de
dag vormden. Maar ook het aller
modernste is in dit boek verwerkt,
want via spannende verhalen van
uitvindingen en ontdekkingen
brengt het je in het heden en dan
mag iedere lezer een kijkje nemen
in zo'n geheimzinnig onderzoekings
laboratorium, waar hij de nieuwste
wonderen der techniek mag aan
schouwen!
„Het electron omspande de we
reld" is prachtig uitgegeven, met
een plastic band en met tal van
technische tekeningen, die leder
jongenshart sneller doen kloppen,
terwijl de prijs heel laag is. En om
dat van al die nieuwste snufjes van
techniek als electromicroscoop, ste-
reofonie en electronenstraaloscillo-
graaf precies wor t uitgelegd hoe
alles werkt, is „Het electron om
spande de wereld" niet alleen
spannende, maar bovendien uiterst
leerzame lectuur voor alle jonge
mensen, die hart hebben voor tech
niek.
ZEVEN kleine eskimootjes woonden aan de Pool,
reden in hun sieedjes rond en hoefden niet naar school,
reden hele dagen in hun kleine sieedjes rond,
hadden broekjes aan van bont en jasjes aan van bont,
woonden in een hut van sneeuw en hadden altijd trek
in kaarsvet en in levertraan, in levertraan en spek.
Ze ivaren zo gelukkig en tevreden, alle zeven
en riepen maar de hele dag: O, wat een heerlijk leven.
ZE zaten op een ijsschots en ze lieten de beentjes bungelen
en deden niets dan luieren en babbelen en klungelen
maar toen opeens.daar is die grote ijsschots weggedreven!!
Ze riepen O! en Hee! en Ach! en gilden, alle zeven!
Maar 't hielp geen steek, daar dreven ze steeds verder naar het
Zuiden
en kwamen toen, na veertien dagen drijven, in IJmuiden.
Daar zaten ze te huilen en te treuren, want je weet:
Voor eskimootjes is IJmuiden véél en véél te heet.
ZO zaten ze de hele dag, en kijk, wie kwam daar an?
Daar met z'n witte wagentje? Het was de ijsco-man'.
Hij zag die eskimootjes. 't Was om medelij te krijgen,
ze hadden het zo warm, zo warm, ze zaten maar te hijgen.
Wel, zei de ijsco-man, 'k geloof dat het 't beste is,
dat jullie in mijn wagen kruipt, daar is het lekker fris.
Dan krijg je 's morgens levertraan en kaarsvet voor diner!
En als ik rondga met de wagen, mag je met me mee.
De eskimootjes kropen in de wagen, alle zeven
en voorzover ik weet zijn ze daar allemaal gebleven.
Dus als je naar IJmuiden gaat, dan zul je daar misschien
een ijsco-man met zeven kleine eskimootjes zien.
ANNIE M. G. SCHMIDT
dsc vogels. Ze hebben hele
gé, smalle vleugels, die hebben
vorm van een zeis en een ge-
orkte zwaluwstaart.
Ze hebben een bruinzwart ve
rkleed van onderen wat lichter,
>r de bek toe is de onderzijde
eel lichtbruin. Ze hebben grote,
nkere ogen en kleine snavels
laar een wijde bek. De pootjes
ijn maar klein. Op de grond kun-
:n ze eigenlijk niet lopen, ze
impelen zo'n beetje. Maar de
er tenen die allo naar voren
'aan hebben lange, scherpe na-
Is. Ze kunnen zich daarmee uitste-
nd vasthouden, zelfs tegen een
)odrechte muur. Eigenlijk zijn
et -dieren van hoge rotsen; mis
sie. dat ze de torens van oude
;bouwen daar voor aanzien.
Er zullen weinig torens zijn in
ss land. waar ze niet wonen. Het
jn dus nu echt vogels van de be-
onde wereld geworden. En naar
irteld wordt, breidden ze hun
oongebied uit met het uitbreiden
an de door mensen bewoonde
ereld.
-I ET zijn vogels, die eigenlijk
1 alles in de lucht doen. 's Mor
ns heel vroeg verlaten ze het
it. 's avonds keren ze weer en
die tijd vliegen ze rond, op de
XXXVI
„Niet doen!" gilde Jock. „Wacht
even smeekte Marelotje. Maar
eer er nog iémand aan te pas kon
komen, had de giraffe die een
erg koningsgezind dier was al
een trap gegeven tegen de spiegel,
die met een rinkeltoonladder in
honderd scherven neerviel op het
pad bij de goudvissenvijver.
„Ha! Ha" De kleine dikke koning
op het tuintafeltje begon luidruch
tig te lachen, maar echt vrolijk zag
hij er toch eigenlijk niét uit. Hij
was nog rood en bibberig van boos
heid. „Ha! Ha! „Met een nijdige be
weging schudde hij het slordige haar
grond komen ze nooit. Het mate
riaal bijvoorbeeld, waarvan ze hun
slordige, rommelige nesten bou
wen, ook dat vangen ze in de
lucht. Vooral met storm, als er
van alles en nog wat door de
lucht vliegt halen zij de bouwstof
fen voor de nesten bijeen. Zulke
knappe vliegers zijn het, dat ze zo
uit de lucht op het nest neerko
men; dat gaat nooit mis.
Op een van de eerste dagen van
Augustus verdwijnen ze weer. Dan
begint hun tocht naar Zuid-Afrika.
Maar lang blijven ze naar net
schijnt daar niet, na een paar we
ken al keren ze terug om weer
Noordwaarts te gaan.
HENK VAN LAAR
We hebben het nu over
ialfrijwedstrijden" gehad en
er het worstelen met stie-
rc. Nu zullen wij jullie eens
ts vertellen over een race
et wilde paarden. Op wilde
larden rijden is meestal het
eest spunnende wat cow-
oys kunnen laten zien. De
'arden worden, met heel veel
eeite natuurlijk, voor de tri-
•■ne gebracht. De cow-boy
e dat prachtige beest zal
an berijden, heeft altijd een
'per.
Samen met deze man. proberen
zodra de scheidsrechter heeft
floten, om het paard een zadel op
leggen en hem alles op en aan te
xn wat nodig is om het beest keu-
S in de rondte te laten lopen. Dat
't een reuze werk is snappen jullie
el weer. Want dat wil het paard
lemaal niet! Daarom probeert het
k alles te doen om er van af te
Dinen en springt en bijt en trapt
het rond en maakt het daardoor
'3 moeilijker voor iedereen die er
11 heen staat. De cow-boy moet
et alleen oppassen dat zijn eigen
hem niet bijt. maar moet ook
'letten dat een van die andere
irden hem niets doet, want al die
*sten hollen en rollen door en
er elkaar. Nee. het is heus geen
a3t_s waar je gezellig even een
^kje zou kunnen lezen.
Soms duurt het. na zo'n wed-
wel een kalf uur om de in de
cdder getrapte cow-boy hoeden
'US te vinden.
moeten zo'n paard eerst wel
'T4 op de grond leggen om alle
■tten die vast moeten om hem
te krijgen. Sommige paarden
worden geblinddoekt om ze rustig
te krijgen. Als dat gebeurt is kun
nen de cow-boy's hem zadelen. Maar
de meeste paarden gaan niet hu-
achterbenen gooien en proberen zo
aan het zadel en hun berijder te
ontkomen. En als dan eindelijk alles
klaar is en de cow-boy roept zijn
helper toe dat het paard losgelaten
moet worden, nou dan begint het
moeilijkste eigenlijk pas. Want we
ten jullie wat zo lastig is? Het paard
loopt altijd net de andere kant op'
Als de eindstreep aan de linker
kant van de tribune is loopt hel
paard meestal naar rechts. En als
de cow-boy hem dan eindelijk in de
goede richting heeft gekregen, weet
je wat er dan vaak gebeurd? Dan
maakt het paard een enorme sprong
en dan vliegt de cow-boy er met een
reuze zwaai af en komt dan midden
op de tribune tussen het publiek te
recht. Dat is natuurlijk wel ean
bijzondere manier om kennis met
mensen te maken, maar op zo'n mo
ment weet die cow-boy nou juist
niet wat hij zeggen moet. want
meestal is hij dan een beetje ver
suft.
uit zijn gezicht, en deed een greep
naar de kroon, die helemaal op zijn
achterhoofd hing. „Goed zo!!! Wég
met een spiegel, die iedereen lelijk
maakt, iedereen, zelfs mij, de kó-
ning!!!" Hij moest even zijn ogen
dichtknijpen omdat overal om
hem heen, tussen de kiezels van het
pad het zonlicht blikkerde op de
scherven. Toen hij zijn ogen weer
open deed, zag hij hoe Marelotje één
van die scherven in haar hand
hield en zichzelf in dat kleine restje
spiegel aandachtig stond te bekij
ken. „O! o! o!", hoorde hij haar zeg
gen. „Ben ik dat? Ben ik dat mooie,
wijze, verstandige oude vrouwtje?"
Hij zag hoe ze haar hoofd omdraai
de en stralend keek naar Jock en
hij werd bozer dan hij nog ooit van
zijn leven was geweest. Wat was
dat voor een kwaadaardig tover-
ding, dat een kóning lelijk, en een
gewoon oud vrouwtje mooi en wijs
en verstandig maakte! Hij sprong
van het tuintafeltje, rende ieder
ogenblik struikelend over zijn her-'
melijnen mantel naar het paleis,
greep een gouden alarmtoeter en
blies daar op, heel hard en heel
lang.
Het geluid van de gouden alarm
toeter schalde over de paleistuin,
over de stad en over het hele land.
Als de koning zó hard en zó lang
toeterde, betekende dat: „ALLE
MAAL AANTREDEN!!!", en dus
trèden ze allemaal aan, alle mensen
en alle dieren.
Twee aan twee marcheerden de
inwoners van Lobelia langs het bor
des. waarop de koning zijn bevelen
stond uit te delen. „Laat het leger
het terrein bij de goudvissenvijver
omsingelen!" „Laat de giraffe het
oude vrouwtje haar scherf afne
men!" „Laten de mensen van het
Houten Dorp de scherven aan splin
ters slaan!" „Laten de rovers uit de
Kale Bergen de splinters aan gruis
schieten!" „Laten de kijkjonkers
het gruis begraven in een diepe
kuil!" „Laten de koksmaatjes de kuil
dichtgooien met appelschillen en an-
dijviestruiken!" „En laat de tuinman
van het koninklijk park een vergif
tige stekelroos planten op die
plaats
En alles wat de koning bevolen
had, gebeurde. Het gebeurde alle
maal op de maat van vrolijke mars
muziek. „Links, twee, drie, vier
Links, twee, drie, vier Je kon
niet horen wat Marelotje, die het
scherfje stevig in haar handen hield
geklemd, allemaal zei; je kon óók
niet horen wat ze rièp toen de gi
raffe het haar afgriste, en je kon
helemèól niet horen wat ze fluister
de toen het dier het stukje spiegel
nog gauw even in tweeën beet voor
hij het liet vallen.
De muzikanten zaten in prachtige
goud-en-groene uniformen onder de
bruine beuk, en ze speelden en
speelden en speelden. En overal in
het land bengelden de klokken. Bim,
bam, bom Een indrukwekkend
geluid. En de vergiftige stekelroos
groeide naar boven, naar links en
naar rechts, naar alle kanten
Marelotje greep Jock, die beduusd
voor zich uit stond te staren, bij de
hand. „Kom mee", zei ze. En tegen
het leger zei ze: „Laat ons er door.
We hebben niets met dit alles te
maken." En het leger trok zijn
schouders op en ging een eindje
opzij, en het oude vrouwtje en het
jongetje van de maan liepen dwars
door allerlei stoeten marcherende
mensen en dieren naar de Boenaer- j
tjessteeg. waar het leeg was en hè-
lemaal stil.
(Wordt vervolgd) 1
Zondags vieri n g
en bioscopen
Nu we weer gaan vaststellen hoe
de Zondagsviering moet worden
geheiligd, zou ik graag de aandacht
willen vragen voor een tip voor de
bioscopen. Het zou m.i. weldadig
zijn als deze op Zondagmorgen,
doorlopend tussen 9 en 12 uur een
serie leerzame films vertoonden, b.v,
reisfilms met niet alleen toelichting
over het in vreemde landen be
staande regiem, maar ook close-ups
van al hetgeen daar anders is dan
bij ons. Films over de Zondagsvie
ring in Schotland, de outillage en
het gebruik van bibliotheken, het
onderhoud van stadsparken, over de
bediening en het soort spijzen in
buitenlandse café's, etc. Tentoonstel
lingen als de Milanese Jaarbeurs of
het Festival of Britain zouden veel
uitvoeriger en beter verfilmd kun
nen worden. Allemaal dingen, waar
door dan het bezoeken van dit soort
voorstellingen ten zeerste de moei
te waard zou worden. D. W. POS
Verzet spensioen
In do Tweede Kamer heeft mi
nister Van Maarseveen verklaard,
dat in de praktijk allen, die in
Duitse concentratiekampen overle
den zijn als verzetsslaclitoffers wor
den beschouwd. Waarom krijgen dan
niet alle Joodse nabestaanden van
in die kampen omgekomenen pen
sioen, hetzij van het rijk, hetzij van
de Stichting 1940-'45? Mij is bekend,
dat verscheidenen van hen bij hun
aanvrage nul op het request hebben
gekregen. Ikzelf behoor daar ook
toe. Zuster G. WEIJL v. d. STAM
Waarom in Lopik?
Waarom eigenlijk heeft men de
nieuwe televisiezender in Lopik ge
bouwd en niet wat Noordelijker,
bijvoorbeeld in de omgeving van
Amersfoort, waar eigenlijk het mid
delpunt van ons land is, zodat
gezien de beperkte reikwijdte van
televiesie-uitzendingen in dat ge
val meer Nederlanders van de tele
visie zouden kunnen'profiteren? Het
is toch zo, dat de prijs van een tele
visie-toestel lager wordt naarmate
de kring van luisteraars (en toe
schouwers) zich uitbreidt?
D. W. P.,
(Advertentie l. M.)
Sproeten? SPRUTOU
Nog eens de tapijtpuzzle
32
38
44
1
1 4
20
26
4C
46
3
3
15
28
34
48
5
II
17
23
2S
42
7
13
19
25
31
37
43
8
21
27
33
39
45
2
16
22
35
41
47
4
10
24
30
36
49
6
12
18
Bij de oplossing van de tapijt
puzzle vermeldden wij vorige weck
alleen dat het kleed ƒ1225 kostte.
Wjj vergaten er bij te zeggen dat
de lapjes waaruit het tapijt was sa
mengesteld aan elkaar genaaid wa
ren als in bijgaande figuur is af
gebeeld.
Oplossing krypto
Horizontaal: 1. botters: 5. overleg;
9. dominee; 10. Alkmaar; 11. los;
13. atomen; 14. happig; 15. esp; 17.
dorp; 19. enter; 21. knus; 22. enig;
23. rede; 24. kruk; 26. kerel; 28. glee;
32. lijn; 34. ratels; 35. knoest; 36. ets;
38. intrest; 39. terneer; 40. gelaten;
41. Lienden.
Verticaal: 1. bedaard; 2. tamboer;
3 eenden; 4. stel; 5. opa's; 6. elkaar;
7 liaspen; 8. garages; 12. Oost; 15.
engel: 16 peren; 18. pek; 19. eik;
20. rel: 21. keg: 24. korting: 25. uit
stel; 27. rijst: 29. lieverd; 30. ente
ren; 31. ploert; 33. entree; 36. eten;
37. stal.
Horizontaal: 1
vorm, 3 gespan
nen, 5 snaarin
strument, 7 ver
eniging van in
dustriëlen tegen
onderlinge con
currentie; 8 op
heffen, 9 vol. 11
niets, 13 hijs
werktuig. 15
etensrest.' 17
goud- of zilver
boordsel. 19 kaart
term, 21 latten-
kist, 22 koud en
vochtig, 25 afge-
spleten stuk hout.
26 strook aan
couponblad; 28
soort dans. 29
puntmuts of punt
hoed. 31 metaal-
soort. 33 water
damp, 35 eenheid
van goudgehalte.
36 zich onrecht
matig toeëigenen.
37 aanleggen. 38
aardappelen plan
ten, 39 gaar.
Verticaal: 1 fijnmaken. 2 onzin,
3 bouwstof. 4 klein goed. uitschot,
5 gereedschap van de kunstschilder.
6 muziekinstrument. 10 reis. tocht,
12 voorportaal. 14 dompig, armoedig
verblijf. 15 staatsiekoets. 16 werking
van haring, 17 visbeen. 18 syntheti
sche vezelstof. 19 somtijds, nu en dan,
20 muziekterm. 23 gerucht. 24 gezel
lig. 27 deel van de mond, 29 hevige
wind, 30 omdraaien, wenden, 31
bindlat, houten belegstuk, 32 Spaans
riet. 33 in overvloed groeiend, 34
sober.
2
3
4
5
6
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
23
24
25
26
27
2ë
29
30
31
32
33
34
37
iö
39
(Advertentie I. M.)
Welke tandpasta? Natuurlijk de beste: IVOROL
De verhoging van 5% welke onlangs van 19 Maart 1951 af op de
lonen is gegeven, werkt ook door op allerlei sociale uitkeringen. Zo heb
ben de Gemeentelijke Diensten voor Sociale Zaken dc ondersteuningen
verhoogd en is 'n overeenkomstige voorziening getroffen voor hen, die van
wege het Ministerie van Sociale Zaken worden geholpen. De twee voor
naamste regelingen op dit gebied, uitgaande van genoemd Departement
luiden thans, zeer kort samengevat als volgt:
Tabellen Overbruggingsregeling
Alleen-
wonenden,
kostgangers
en thuis-
inwonenden.
ƒ5,52 p.d.
ƒ5,36 p.d.
5,19 p. d.
Tabellen Sociale Bijstandsregeling
Gemeen- Kostwin-
teklasse ners
1 en 2 ƒ6,46 p.d.
3 en 4 ƒ6,18 p.d.
5 ƒ5,91 p.d.
Gemeen
teklasse
Normen
voor
man en
vrouw
ƒ30,90
29,80
28,70
27,60
26,60
Kostgangers
en alleen-
wonenden
22,35
ƒ21,55
20,75
ƒ20,—
19,25
Verhogingen met 5 voor uit
keringen volgens de Noodwet
Ouderdomsvoorziening en Kinder
bijslagwet komen zeer spoedig af.
Hiervoor zijn wetswijzigingen no
dig. Echter komt er dan naar alle
waarschijnlijkheid terugwerkende
kracht tot 19 Maart 1.1. Reeds is
bepaald, dat de loongrens voor de
Invaliditeitswet. Ziektewet cn
Ziekenfondsenbesluit wordt ver
hoogd van 4725,— tot 4925,—
en tevens voor de Ongevallenwet,
Land- en Tuinbouwongevallenwet,
Ziektewet en Kinderbijslagwet het
maximum dagloon van 13,tot
14.—.
Ook hier moet nog een wets
wijziging komen, maar de uitvoe
ringsorganen van de sociale ver
zekering zijn gemachtigd om te
handelen alsof de wetswijziging
reeds tot stand was gekomen.
Hier verder de antwoorden op
enige andere vragen.
(Advertentie l.M.)
EXAM EN OP LEI Dl NG
Middenstandsdipl. Spaans
en Engels voor Emigranten
RESA - HILVERSUM
Bekende Schriftelijke Cursus
C. B. U had reeds decht op 5%
verhoging, omdat U gehuwd is.
Wij gaan er hierbij van uit, dat
in het bedrijf, waar U werkt, een
collectieve arbeidsovereenkomst
geldt, dan wel een regeling, goed
gekeurd door het College van
Rijksbemiddelaars. Bestaat deze
soort regelingen niet, dan hangt
het af van het inzicht van de
werkgever of U de 5% krijgt.
A. v. R. Het is juist, dat zij, die
gedemobiliseerd zijn vóór de in
werkingtreding van de derde
loonronde, hun uitkering niet ver
hoogd krijgen. Zij die later demo
biliseerden weer wel. Een derge
lijke regeling is, als men er goed
over nadenkt, wellicht wat hard,
doch toch geenszins onbillijk.
Advertenttt 11 M.)
Hongerkuren
schoden de gezondheidI Duizen
denvrouwen In hel bulienlond verkie
zen don ook, om slonk ie worden, ócj
SveHPilIs
<Burchard>
d« krachtig werkend»,
zilveren tlonkheldtdrog«ei.|
Zuiver plontoordig en
volkomen onschadelijk, ook bl| long.
durlg gebruikt
Tli.ins ook in Holland verkrijgbaar!
In Apolhtlrn tn DiognU'ijvn
Orpoli AlPHAA'doraJooluiiLnslrooMOO
Zeepost voor Oost, West
en emigratielanden
DEN HAAG Met de volgende
schepen kan zeepost worden ver
zonden. De data waarop de cor
respondentie uiterlijk ter post
moet zijn bezorgd staan, tussen
haakjes, achter de naam van het
schip vermeld:
Indonesië m.s. „Modjokerto" (26
Mei); Nieuw Guinea m.s. „Bah"
(4 Juni); Antillen m.s. „Delft" (31
Mei); Suriname ss. „Cottica" (6 Ju
ni); Canada s.s. „Nieuw Amster
dam" (26 Mei): Canada m.s. „Wes-
terdam" (31 Mei); Australië via
Engeland (26 Mei).
Dit was de enige pnrtU dlc Svetozar
Gligoric verloor in het Europa-zone-
tournool te Bad Pyrmont, waaruit hij
tc-n slotte als overwinnaar te voorschijn
kwam.
Wit: L Prins. Zwart: S. Gligoric.
Siciliaans.
1 c2c4, c7—c5; 2. Pgl—f3. Pb8— c6;
3. d2—d4. c5Xd4. 4. P13XÜ4. Pg8—g65.
Pbl—c3. d7—dG; G. g2—g3 (zolang o7—
n6 In zwarte formaties ontbreekt, kan
g2—g3 niet met 6. Lg4; 7. Dd3,
Pe5 worden weerlegd wegens 8. Db5f,
Dd7Lg2. Wel Is de genoemde moge
lijkheid misschien voor zwart verkies
lijk vergeleken bij de druk waaronder
hij komt te staan als hij wit zich onge
hinderd laat fianchcttercmi; 6g7
g6: 7. Lfl—g2, Pc6xd4 (er dreigde PcG;
benevens c4—c5); 8. DdlXd4, Lf8—g7;
0. Lel—c3, 0—0; 10 Dd4—d2. Lc8—c6;
11. 0—0, Dd8e8; 12. Tfl-el (voor
zorgsmaatregel waarvan wit nog lang
profijt zal trekken. Met het oog
op uitvallen van Le6 naar c4 of h3 staat
de toren op fl niet maximaal gunstig,
terwijl hij van el uit ccn nuttige toe
komst heeft, hetzij voor de ondersteu
ning van c4. hetzij als batterij zodra die
pion hem niet langer in z;in bewegingen
hindert): 12Dc8—c4; 13. Lc3d4,
Tf8—c8; 14. c4c5 (scherp maar niet
ongerechtvaardigd. Tegen Lb7: is geen
goede afweer beschikbaar, zie 14
de5.; 15. Tc5:, Tab8; 16, Tb5 en dan
Le5: maar ccn nadeel ls. dat wit 2ijn
bewaking van de diagonaal hl—a8 moet
prijsgeven ook al verovert hij de kwa
liteit); 14Pf6g4 15 Lg2xb7. dG
XeV 16. Lb7Xc8. Le6Xc8. 17. Ld4—c3.
Lc8b7
Na dc 17e zet
18. Dd2—d7 (deze bedrijvige tante
slaagt cr na veel gedraaf ten slotte in
dc gevaren langs b7hl te bezweren).
18Lb7—13; 19. h2—h3. Pg4—16
20. Dd7d3. Dc4—c6; 21. Le3—d4 (dit is
nog te verkiezen boven 21. Kh2, want
er dreigt zowel Df3 als Lc5' en na 21.
c422 Df3; zouden er geen proble
men meer voor wit bestaan), 21
Lf3—c6: 22. Dd3—fl (ditmaal niet 22.
Kh2 wegens 22Pg4t; 23. hg4: of
23. Kgl, Pf2: 23 Dg4:, 24. Dfl,
Dd4 j), 22 PfG—e8: 23. Kgl—h2.
DcG—f5; 24. Ld4c5 (dc grootste ge
varen zijn afgewend. Nu begint het
schermutselen om vereenvoudigingen
dlc het materiaal waarover wit beschikt
het best tot zijn recht zullen laten ko
men). 21Pc8dG; 25. Tal—dl.
Df5;<c2; 2G. Lc5Xd6. c7xd6: 27. Tdl
XdG, Lc7—b7; 23 Tel—C2. Dc2— f5 29.
Te2—d2. Lg7—fR: 30. TdGd7. Lb7—cG;
31. Td7c7. Ta8c8; 32. Tc7xc8. Df5X
c8. 33. Pc3—d5 (eindelijk ls dc diago
naal gebarricadeerd op een plaats die
wit voldoende kan verdedigen en kun
nen de dame, het paard cn de toren on
bevreesd op oorlogspad gaan): 33.
Dc3b7; 34. Dfl—c4. h7—h5; 35. Dc4—
c4. Lf8dG; 36. b2—b3. Kg8-g7; 37. h3—
h4. a7—aG: 38. De4—c4, Ld6—b8: 39.
Pd5b4 (het steunpunt op do vitale
diagonaal wordt een veld naar boven
verlegd). 39I.cG— b5 (39. Lhl
dan 40. Pd5), 40. Dc4—d5. Db7—bG; 41.
Td2c2. DbG—f6 (ccn laatste stuiptrek
king. Er dreigde Pc6), 42. a2—a4. Lb5—
fl (42. Lc8, 43. Da8 Is niet betert, 43.
Dd5—dl. aS—a5; 44. Pb4—c6. Df6—f5;
45. DdlXfl. Df5Xc2; 46 Pc6xb8. e5—t-4
(in 46. Db3:, 47. Db5 steekt evenmin
gevaar). 47. Dfl—alt. Kg7—g8; 48. Dal
d4, Dc2xb3: 49. Pb8—d7, Db3—d3; 50.
Pd7f6t. Kg8g7 (anders worden de
dames geruild), 51. Pf6Xh5tt. Kg7—f8;
52. Dd4—h8t. Kf8c7; 53. Dh8—«5t.
Kc7£8; 54. Ph5f6. zwart geeft het op.
want op 54. Dc2 volgt 55. Dc5t.
LOD. PRINS
door
h
Ludwig Bemelmans
jpj i n i faL^BnniuiiünsmiïL-im) m^tiBTTtrfi^'niTiiij.iGiimt'.ininTiLinji: i
20
Ludlow Mumm ging naar zijn kof
fer cn dook daar een stapel brie
ven, allemaal ongeopend, uit op en
gaf die aan juffrouw Princip.
Hij ging zijn slaapkamer bmnen
en sloot de deur zorgvuldig, terwijl
dc ijverige secretaresse daarbuiten
haar vulpen openschroefde en zijn
administratie in orde begon te ma
ken.
Voor hij op zijn bed ging zitten,
overtuigde hij zich nog eens. dat de
deur goed gesloten was. Toen nam
hij de bankbiljetten uit de envelop
pe en telde ze. terwijl hij ze eerst
als een spel kaarten vasthield en
er toen een waaier van maakte.
Toen. ze netjes op zijn bed uitsprei
dend. de vijftigjes, twintigjes, tien
tjes en vijfjes bij elkaar, telde hij ze
opnieuw. Tenslotte deed hij ze weer
in de enveloppe, en door de deur,
die direct van zijn slaapkamer naar
de gang leidde, ging hij naar be
neden naar de lounge. Hij liep een
paar maal op en neer en bleef toen
voor het sigarenstalletje staan.
De dikke witte wijsvinger van
zijn linkerhand wees door ntt glas
van de étalage naar zijn oude vriend,
de dunne Robert Burns Panaiela, die
zijn trouwe kameraad bij net schrij
ven in al die jaren was geweest.
Maar juist toen het meisje op het
punt was het kistje uit de étalage
te nemen en voor hem neer te zet
ten, begon Ludlow Mumm's vinger,
als de naald van een seismograaf,
te trillen en langzaam langs het
glas naar de andere kant uit te
slaan, naar de kant waar de dure
sigaren stonden van de Republica de
Cuba, van de Aroma Selecta, de
dikke zachte Romeo en Julia, de
goede Punch, de corpulente Upmnnn
Double Claro, negen inches lang en
helemaal alleen in een cederhouten
kistje naast het kleinere dunnere
zusje.
Na een ogenblik van besluiteloos
heid wees Mumm naar een lange
Partagas „Deze heb ik net vandaag
aan gekregen", zei het meisje en liet
hem een luchtdicht afgesloten gla
zen fles met vijftig Upmanns zien.
Ze zei hem wat die kostte.
Hij aarzelde een ogenblik, leunend
op de glazen toonbank, zijn kin met
het baardje met de linkerhand stut
tend, maar toen sloot hij plotseling
met zware ijzeren hekken zijn kom-
mervolle verleden af cn hij legde
2ijn verbonden hand op de glazen
fles alsof hij die zegende.
„Ik neem deze", zei hij.
Hij greep naar de enveloppe met
het geld, maar het meisje was al
bezig het op te schrijven, zijn naam
goed spellend, en ze zei: „Ik zet
het wel op de rekening. Dat is een
voudiger."
Hij nam de fles op en droeg die
door de lounge. Ludlow Mumm be
woog zich op de manier van een
bal, die zachtjes over oneffen ter
rein rolt, en steeds dc lagere plaat
sen opzoekt. Verlegen als hij was,
liep hij In de gangen zoveel moge
lijk langs de kant. om mensen heen,
achter planten en meubels om, in-
plaats van langs de voorkant.
Hij glimlachte altijd het eerst als
hij iemand tegenkwam. Hij was juist
achter ccn grote plant op weg naar
de lift, toen hij weer glimlachte, dit
maal tegen een man met zwarte
handschoenen aan. die zijn pet in
zijn hand hield en hem met hese
stem aansprak: „Ik ben George, uw
chauffeur. U kunt me hier altijd
vinden als u me nodig hebt. De
wagen staat buiten meneer."
Ludlow Mumm zei „heel goed",
cn struikelde over de rand van de
loper naar de lift, waar hij blec-f
staan en zich omdraaide naar de
man, die nu, leunend tegen de muur,
een filmblaadje las, wachtend op
zijn orders.
„Ik kan dit net zo goed op kan
toor doen als U dat prettiger vindt",
zei juffrouw Princip. opkijkend van
haar werk. toen hij binnenkwam en
de glazen fles begon open te ma
ken.
„O nee", zei Mumm, „u stoort
me in 't geheel niet. Ga rustig uw
gang."
„Lady Graveline heeft gevraagd,
of u morgen komt dineren" zei ze.
„Zal ik het aannemen?"
Het was opmerkelijk hoe snel de
schrijver zich aan zijn nieuwe staat
had aangepast. Zonder een spoor van
verrassing of vreugde of een teken
dat dit iets anders was dan nor
maal. nam hij het deksel van de
fles, haalde er een sigaar uit en zei:
„Ja, dat is best."
(Wordt vervolgd)
