Britse kolenindustrie verkeert al
sinds vele jaren
in verval
„Volk steunt op kerk
steunt op volk
kerk
Conservatisme van mijneigenaren
heeft zich gewroken
Moet U eens
hóren!
schrijft drM. van
Blankenstein uit
Engeland
DRONKEN OP DE FIETS IS
EEN MISDRIJF
SURINAAMS AVONTUUR
Tapijtslang drong door tot
hart van hoofdstad
Nederlandse consuls
mogen lifttoeristen
niet meer helpen
,En nog wat'
Zaterdag 2 Juni 1951
Honderden meters
onder de grond
De ruggegraat van de Britse industrie, ieder weet het, vormen de kolenmijnen.
En sedert bijna 40 jaar is deze tak van nijverheid in verval. Zij bereikte haar
hoogste productie in 1913, met 287 millioen ton. Sedertdien is het achteruitge
gaan, ofschoon de bemanning van de mijnen nog steeg, tot ruim 1.2 millioen
koppen in 1920. In 1938 bedroeg de productie eerst nog 227 millioen ton. In 1946
was zij tot 181 millioen ton gedaald. Sedertdien is weer een langzame stijging be
gonnen. 1950 bracht 204 mil
lioen ton op. Ruim 700.000 man
werkten toen in of bij de mij
nen. Men hoopt het op den
duur weer op 240 millioen ton
te brengen.
DEN HAAG. Het „liften"
naar het buitenland van vele
jonge mensen zonder geldmid
delen bezorgt, gelijk bekend Ne
derland een slechte naam, afge
zien van de gevaren, dat het voor
deze „toeristen" inhoudt. Het mi
nisterie van Buitenlandse Zaken
heeft, om aan deze ergerlijke toe
standen een einde te maken, de
consuls in West-Europa opgedra
gen om aan vacantiegangers, die
op deze wijze in moeilijkheden
zijn geraakt, geen hulp meer te
verschaffen om naar Nederland
terug te keren. Er zullen dus geen
voorschotten of reisbiljetten meer
aan hen verschaft worden. Hope
lijk zullen ouders van aspirant-lif
ters alsmede de jeugdige „lifttoe
risten" zelf deze officiële waar
schuwing ter harte nemen,
overweegt.
Op de bovenste foto ziet men Engelse mijnwerkers
diep onder de grond zich door een der hoofdgangen
naar de plek begeven waar het zwarte goud wordt
gedolven. Een betonnen beschoeiing behoedt deze
gang voor instorten. Maar zo is het lang niet in alle
delen van dezelfde mijn, zeker niet op de plek waar deze mannen zo
dadelijk in gebukte houding of liggend hun arbeid moeten verrich-
ten. In het algemeen is de onveiligheid in de achterlijke Britse
kolenindustrie véél groter dan op het vaste land. Dat maakt onder
meer het beroep van de mijnwerker, die men op het onderste
plaatje bezig ziet met het loswerken van de kolen uit de lagen
waarin men ze aantreft, zo gevaarlijk en zo zwaar.
ANVV stelt buitenland
gerust over pokken
DEN HAAG. De Algemene
Nederl. Vereniging voor Vreemde
lingenverkeer heeft via haar bui
tenlandse vertegenwoordigers zo
veel mogelijk bekendheid gegeven
aan het feit, dat de maatregelen
ter bestrijding der pokkenepidemie
thans zijn ingetrokken. Dit is ge
daan teneinde de nadelige gevol
gen voOr het tourisme uit het
buitenland naar Noord-Brabant zo
veel mogelijk op te heffen. Zo is
bijvoorbeeld in België het bericht
via pers en radio, alsmede onder
de reisbureaux verspreid.
Onderzoek naar inning
luisterbijdragen
(Van onze correspondent)
HILVERSUM. Op verzoek van
het bestuur van de Nozema zullen
de heren W. Vogt, directeur van
de AVRO en P. A. M. Speet, di
recteur van de KRO. Zondagavond
naar Keulen vertrekken. Het be
stuur van de Nozema- oordeelt het
nodig eens een vergelijking te ma
ken tussen het systeem van inning
van radioluisterbijdragen in ons
land en dat in Duitsland. Donder
dagmorgen worden zij weer in ons
land terugverwacht.
PARIJS Van Amerikaanse zijde
wordt vernomen, dat generaal Van-
denberg, stafchef van de Ameri
kaanse luchtmacht een bezoek aan
Parijs 7.al brengen. Hij wordt daar
op 7 Juni verwacht.
Menselijkmaarverboden
Q INDS de Invoering van de nieuwe wegenverkeerswet behoren enkele
zaken, die vroeger door de Kantonrechter werden behandeld, tot het
terrein van de rechtbank. Een voorbeeld daarvan is, het in dronken toe
stand een fiets berijden, dat tegenwoordig ais een misdrijf wordt be
schouwd en dat als zodanig op het strafblad van de burger kan worden
vermeld. Men mene niet, dat het een zelden voorkomend euvel Is. Het
bljjkt. dat er heel wat lieden, voorzien van buitensporige hoeveelheden
sterke drank op de fiets klimmen. En één onzer rechtbanken kreeg kort
geleden niet minder dan vijftig van dergelijke gevallen te behandelen op
één enkele morgen. En vijftig politie-agenten of rechercheurs kwamen als
getuigen vertellen hoe dronken de verdachte wel was geweest, hoe hij
zich „in slingergang over de rijbaan had bewogen" en hoe groot het aan
tal borrels was, dat dit allemaal had veroorzaakt.
Meestal was het allemaal vrij
menselijk en normaal gegaan. Er
was een verjaardagsfeestje geweest
of de schaakclub had gewonnen.
En na afloop was de verdachte op
(Van onze correspon
dent).
PARAMARIBO. Te
Paramaribo, de hoofd
stad van Suriname ge
beuren soms merk
waardige dingen. Stel
u voor dat in Neder
land een troepje pret
makers zich enige uren
na middernacht huis
waarts begeeft en er
gens onderweg een ge
weldige ijsbeer tegen
een blinde muur aan
gedrukt ziet zitten.
IJlings wordt het naas
te politiebureau verwit
tigd. de corpscomman
dant komt met 'n klein
stuk veldgeschut aan
zetten. een paar scho
ten daveren door de
nachtelijke stilte en de
ijsbeer tuimelt neer in
zijn bloed. Onzeker of
men het gevaarlijke
ondier wel goed ge
dood heeft, laat men
nog fluks een paar gro
te vrachtwagens aan
rukken. die men in vol
le vaart een paar maal
heen en weer over de
gssneefde ijsbeer laat
rfjden. dewelke dan
«jndelijk definitief
doodverklaard, op last
van de politie-autoriteit
verwijderd en aan de
een of andere dieren
tuin afgestaan wordt
om op te zetten.
Stel u dan nog voor.
dat de pretmakers die
de volgende morgen dit
.Pull, dat is in het laat
ste jaar zeker al zes
maal gebeurd in ons
goede land. En wat
dan nog? Is het hier
elf maanden winter, of
niet soms? De ijsberen
hebben gelijk."
Zo ongeveer staan de
zaken erbij in Parama
ribo. dat toch een
hoofdstad is, met ijskas
ten, radio's, automobie
len en zo. en waar veel
valt te beleven.
Er komen beslist
geen ijsberen duizenden
kilometers in de omtrek
voor. maar hebt ge de
goedheid om in plaats
daarvan „tapijtslang"
te lezen, dan hebt ge
precies he. verhaal, dat
iedereen hier vrij ge
woon vindt, on dat
toch welbeschouwd vrij
raar is.
Het gebeurde onlangs
voer de zoveelste maal,
in de Gravenstraat die
„de" straat van Para
maribo is de aan
staande minister-presi
dent woont er. en de
bisschop en de direc
teur van Economische
Zaken. Het telegraaf
kantoor staat er en 't
kere politieagenten
kwam aangewandeld,
die zijn revolver trok
en twee schoten op dc
bezoeker uit de wilder
nis loste.
De wildernis is na
melijk heel dicht bij
Paramaribo, sommigen
zeggen zelfs tot in de
stad en geven het de
partement van Open
bare Werken, dat voor
wieden en verccre
schoonmaak te zorgen
heeft daar d? schuld
van. Maar alle boos
aardige praatjes daar
gelaten. men vertrouw
de nóch de slang, nóch
de agent heel erg (wat
menselijk is in deze
oorden» en vroeg to-en
een passerende, ai tonio-
bilist om voor rl'e vei
ligheid een paar maal
over de grote slang
heen te rijden, aan
welk beroep op oen-
voudige burgerplicht
prompt werd voldaan.
de fiets naar huis gegaan.
De officier van justitie eiste over
het algemeen 30.boete of 15 da
gen hechtenis en de president ver
meldde telkens nadrukkelijk het al
coholpercentage. dat de bloedproef
had opgeleverd. Een man wiens
percentage 2.10 was. was de kam
pioen, maar de officier van justi
tie bleef ook in dit geval bij de
zelfde eis.
Een der rechters gaf toe. dat ook
bij hem de derde borrel pas goed
begon te smaken. Maar men trok
toch strenge gezichten, toen een man
voorkwam, die van zijn invalidi-
teitsrente leefde. De officier van
justitie vond blijkbaar, dat zo
iemand niet mocht drinken. Ook
de verdachte tot wie een agent had
gezegd, dat hij „toch niet op die
fiets moest gaan zitten" kreeg
strenge woorden. „Ik weet wel. dat
dronken mensen eigenwijs zijn",
vond de president, „maar ik vind
het toch ernstig, dat men ondanks
de raad van een agent toch gaat
fietsen."
Eén vei-dachte had de bloedproef
geweigerd. Een ander had gezegd:
„Ik ben zo dronken, dat die bloed-
Een hoofdoorzaak van het verval
is het koppige conservatisme van de
ongeveer 4000 mijneigenaars ge
weest. Er was tussen hen te geringe
samenwerking. Hun mijnen bleven,
in technische en ook in sociale in
richting. ver bij die van de buiten
wereld ten achter. Er was roofbouw
gepleegd, ten koste van de beste la
gen. De lonen waren laag. In 1933
kwam de mijnwerker, ondanks het
zware en gevaarlijke van zijn werk,
met een gemiddelde verdienste van
nog geen 3 in de week. nummer
82 in een rij van 90 naar lonen ge
rangschikte beroepen. Thans staat
hij nummer 3 in een rij van 130 be
roepen. De gemiddelde verdienste
van allen, die in de kolenindustrie
werken, bedroeg in 1949 8.15, leer
lingen inbegrepen. De eigenlijke del
ver haalde een gemiddelde van
10.10. Hierbij zijn dan indirecte
voordelen berekend
Desniettemin zal het nog jaren du
ren voor de gevolgen van het ver
leden overwonnen zijn. Fnuikend,
zowel voor productie als recrutering,
werkte een tijd lang onder de natio
nalisatie een wettelijk verbod, het
werk in de mijnen te verlaten. De
onvrijheid schrikte af. Men heeft dit
moeten opgeven. Er wordt hard ge
werkt aan modernisatie van het be
drijf. maar van de 520 millioen
die voor de komende 15 jaren voor
de mijnen uitgetrokken is. zijn twee
derde nodig voor het handhaven van
het oude peil. En voor het overige
eisen de verbeteringen veel tijd. Een
gedeelte van de Britse mijnen lenen
zich slecht voor het gebruik van me
chanische middelen. De vooruitgang
vergt geduld cn is in zekere opzich
ten teleurstellend.
Het hoge woord moet worden uit
gesproken: De toekomst van de Brit
se kolenindustrie laat zich nog steeds
niet gunstig aanzien. Het zou anders
wezen als de vooruitzichten der re
crutering voor de mijnen betere
vooruitzichten bood. Op het ogen
blik is cr vooruitgang, maar er is
weinig reden te verwachten dat die
blijvend is. Men voert nu Italiaanse
mijnwerkers in. Maar de Britse ar
beiders, steeds nog weer voor hun
toekomst bevreesd, aanvaarden dat
niet met vriendelijke gevoelens.
De hoofdmoeilijkheid voor de re
crutering ligt in de aard van het be
drijf. Het werk in de diepte is vuil,
blijft ondanks alle voorzorgen, ge
vaarlijk, en er is de inademing van
kolenstof. Toch had men vroeger,
onder in ieder opzicht ongunstiger
omstandigheden, geen moeite met
het vinden van arbeidskrachten. Dc*
armoede der familie dreef de zoon
jong naar de mijn. Hij kende niets
anders. Maar dat was het niet al
leen. De mijnwerkerszoon werd
mijnwerker, zoals de visserszoon, on
danks nog grotere gevaren, op de
zeevisserij ging. Zo werden ook de
Engelse, Welse en Schotse zonen van
mijnwerkers wat hun vader was.
Maar de doorgestane ellende, ook
morele ellende, van 8 jaar werke
loosheid heeft er bij de ouders de
schrik voor het vak ingebracht. Moe
der vooral vindt dat de zoon wat
„beters" worden moet. Alleen goede
betaling en speciale voordelen kun
nen tot het harde bestaan verlok
ken.
Er zijn nu allerlei aantrekkelijk
heden. De overheid is gul met beur
zen voor middelbaar en hogere tech
nische opleiding. Jongens met aan
leg kunnen van alles worden, mon
teurs, voorlieden, onderdirecteuren
van mijnen, en. per technische hoge
school, zelfs mijnbestuurder. Maar
tenslotte moeten de mensen er zijn,
om de kolen los te maken en in te ia
den. De basis voor een bevredigende
recrutering is er op de duur niet.
Zuid-Holland bijna 2 Vi
millioen inwoners
DEN HAAG. Het aantal in-
woners van Zuid-Holland was op
31 December 1950: 2. 424.581. waar
van 1.193.541 mannen en 1.231.040
vrouwen. 's-Gravenhage had op die
datum 571.853, Rotterdam 684.658
inwoners.
ook al kan men de toeloop tijdelijk
prikkelen.
Een pijnlijk euvel is het spijbelen.
Over het geheel genomen bedroeg
dat in 1938 6.4 pet. van het personeel,
in 1946 16 pet. en sedertdien is het
om de 12 pet. blijven hangen. Onder
de eigenlijke delvers is het hoger.
Vroeger werd het door de armoede
lager gehouden, maar het hoort tot
een traditie. In vele mijnen was er
niet de hele v.-eek werk. Een mijn
werker was toen een gelegenheids-
werker, die op 'n beurt moest wachten
als een bootwerker. De ouden heb
ben daarom nog te armoediger moe
ten leven en zij zijn nog bescheiden.
Hun weelde is het kopen van
vrije tijd, voor een voetbalwedstrijd,
voor zijn tuintje of zijn pleizier. Zij
voelen dit niet als verzuim maar als
een recht, waarvoor zij betalen. De
jongeren gaan eens naar stad. Men
heeft getracht dit te bestrijden door
het inhouden van de bonus voor de
zesde, vrije dag van de week, bij het
ontbreken op werkdagen. Dit is wei
nig afdoende geweest. Daartegenover
verricht nu hot overgrote deel van
de mijnwerkers overwerk, meestal
door de Zaterdag te werken, niet als
nationale plicht maar terwille van
bijverdienste. Het leven is duur ge
worden en men kan de Zaterdag
niet meer missen. Maar het „absen-
seeism" van velen blijft.
CARMEN CITA VAN CARVEN
ARMENCITA" noemde de Parijse ontwerpster Madame
Carven deze avondjapon. Het is een japon, die de neiging
opwekt om cliche uitdrukkingen als „een sprookje", een „droom"
te gaan gebruiken. Een model met een waarlijk internationaal
karakter: De Franse ontwerpster inspireerde zich op de kleding
van de Spaanse danseressen, maar werkte die uit in verfijnd-
Parijse geest: harmonisch, evenwichtig.
De stof van dit toilet kwam uit Zwitserland. Het is een nou
veauté v>an Rohner, een fabriek die zich toelegt op de vervaar
diging van fijne stoffen, een witte organdie met zwart gebor
duurd. Fabienne. een beroemdheidje onder de Parijse manne
quins, draagt het toilet.
Tn PnJpn noo" &PPII vorm van openlijke vervolging aan-
iri ruien nug geen genomen, en wel omdat het gehele
1- 'j volk de kerk trouw blijft. De com-
ODCnlllriC vervolging munistische regering te Warschau
r J o o moet daar rekening mee houden.
Tr» rlo Tsjp.,0 7iiroViPr-Tpitima Meer dan 96 procent van de Polen
in de iNeue z,urcner z,eitung 2ijn toegewijde katholieken. Hun
Vinden Wij een indrukwekken- trouw aan het geloof c*n de kerke-
de opsomming van de maatre- 1Jjk.e tradities is zo groot, dat de re-
1 j gering hier op een belangrijke hin-
gelen, in Polen van overheids- dernis stuit, die zu althans op het
openen, waarin zij regelmatig arti
kelen van elkaar zullen opnemen,
opdat de lezers kunnen kennis
nemen van wat de zusterorganen
publiceren.
Leken komen byeen
De mens opnieuw ontdekt dat
is het hoofdthema dat zal worden
behandeld op een lekenconferentie
- vanwege het Oecumenisch Instituut
proef echt niet nodig is." In al die wege tegen de rooms-katholie- ogenblik nog niet met geweld uit de te Genève, de onder leiding van
11— i -1" W4W—1, v;I rjot weg durft ruimen. En zo is de onze landgenoot prof. dr. H. Krae-
ke kei k genomen, riet priester rooms-katholieke kerk in Polen de mer staande instelling van de We-
gevallen zal de rechtbank binnen
kort uitspraak doen. Maar u weet
het nu vast: „Onder de invloed op
de fiets, is een misdrijf tegenwoor
dig!"
WAT VOOR WEER?
Mooi weekeinde
weg
wee t
verwijderde
bracht, niemand
waarheen.
We doen het hier
Landshospitaal, maar maar met ontmoetingen
zo'n tapijtslang van drie op straat cn vinden dat
meter stoort zich aan
niets of niemand, als
hij eenmaal op nachte
lijke avonturen uit
gaat. Feestgangers trof
fen hem, zoals gezegd.
griezelige avontuur, ter een paar uur na mid-
staving van het bericht dernacht aan, enkele
daarover in uw dag
blad. aan al hun vrien
den en kennissen in
kleuren en geuren ver
tellen. van al deze lie
den te horen krijsen:
stappen van het tele
graafkantoor verwij
derd. en waren nog niet
van hun schrik en ver
bazing bekomen, toen
daar een van onze wak-
(Van onze weerkundige
medewerker)
Hoewel mag worden aangenomen,
dat de temperaturen gedurende het
komende weekeinde iets lager zul-
Waarop de agent de i 4an gisteren. =un de «oor-
slang van dc straatweg uitzichten allerminst ongunstig Wel-
iswaar heeft een boven Frankrijk
gelegen storing zich in de afgelopen
vierentwintig uur in noordelijke
richting uitgebreid en zal er dien
tengevolge in het zuidoosten van
ons land meer bewolking komen,
waardoor de kansen op een regen
buitje of onweer daar iets toene
men. elders zal het toch overwe
gend droog zijn. De winden zullen
wat zwakker worden en over het
algemeen wordt het weer de ko
mende dagen iets minder stabiel.
Aan de kuststreek zal een koele
zeewind waaien, maar de geringe
temperatuursdahng betekent geen
koude-inval. Velen, die er komende
Zondag op uit willen trekken kun
nen er zich over verheugen, dat het
weer net niet te warm en niet te
koud zal zijn.
wel zo avontuurlijk, of
schoon je het beter aan
niemand kunt vertellen,
omdat men een derge
lijke belevenis „vrij ge
woontjes" vindt en al
leen maar uit een soort
van beleefdheid vraagt:
„Was die slang heus
maar drie nieter lang?
Ik schoot er laatst een
van zeven, niet zo ver
hier vandaan, en over
dag. O-ver-dag!"
seminari te Wroclaw
(Breslau) werd „ge-
requireerd". Idem dat
te Olsztyn (Allen-
stein) en Opole (Op-
peln). Desniettemin een groei- enige nictijcommunistische instel-
end aantal priesterroepingen: lu&t episcopaat oefent no
„dat is nog het enige beroep zijn functies uit en geniet
altijd
bij de
voor de uitoefening waarvan het volk een bui"
f tengewoon groot
het lidmaatschap der commu
aanzien. Daaraan
ontlenen de bisschoppen de kracht
leidraad van Kerken. Die
conferentie zal van 18 tot
24 Juli te Bad Boll be
kend door de gebroeders
Blumhardt plaats vin
den, eveneens onder prof.
Kraemers voorzitter
schap.
Zij, die de conferentie bijeen rie
pen deden dat, geïnspireerd door de
uitspraak van de Amsterdamse As
semblee van de Wereldraad van
Kerken in 1948, dat „de Kerk alleen
door middel van het getuigenis van
nistische partij niet verplicht om zecr beslist en zonder ook maar een actief en geestelijk strijdvaardig
on een mint tne te ffpvpn Ho Hoor Ho lonn.
IS.
Meer dan 400 geestelijken bevin
den zich in arrest, w.o. de bisschop
pen Kaezmarek van Kielce en
Splett van Danzig. De godsdienstige
verenigingen zijn ontbonden, de
rooms-katholieke pers kreeg geen
papier en werd zo tot zwijgen ge
bracht. De kruisbeelden zijn uit de
scholen verwijderd en het gods
dienstonderwijs is tot een minimum
beperkt of geheel afgeschaft. Vijf
honderd priesters werden van het
geven van godsdienstonderwijs op
de openbare scholen uitgesloten,
omdat zij het „vredesappèl van
Stockholm" niet hadden willen on
dertekenen.
Toch, aldus schrijft het altoos
goed ingelichte Zwitserse blad,
heeft die bestrijding nog niet de
op ccn punt toe te geven de door de
staat bedreigde rechten van de kerk
te verdedigen. Een kerkelijke hoog
waardigheidsbekleder verklaarde
onlangs te Warschau: „Ons volk
steunt op de kerk en de kerk steunt
op het gehele volk." En dat is, zegt
de Neue Zürcher Zeitung, een on
aanvechtbare waarheid.
lekendom de moderne wereld tege
moet kan treden."
De mens opnieuw ontdekt
waarom dit onderwerp? De weerga
loze hoogte die de menselijke be
schaving in onze tijd bereikte is
tegelijkertijd de weergaloze diepte
waarin de mens is omlaag gestort.
Die mens moet opnieuw ontdekt
Samenwerking worden. Wat is hij eigenlijk?
Omdat de nieuwe Kerkorde in de Tweehonderd leken zullen die
Ned. Hervormde Kerk „tot een vraag te Bad Boll trachten te be
nieuw verantwoordelijkheidsbesef antwoorden. Studiegroepen zullen
drijft,'' besloten de redacties van de zich afvragen wat er in de kerken
protestants-kerkelijke weekbladen
„In de Waagschaal" (Barthiaans).
„De Gereformeerde Kerk" (gerefor
meerde richting in de Hervormde
Kerk) en „Kerk en Wereld" (vrij
zinnig-hervormd) tot een samen
werking in deze zin, dat zij een
rubriek „Wat anderen schrijven"
veranderen moet en hoe het kerke
lijk leven vernieuwd moet worden.
Professor Kraemer zal het hoofd
thema inleiden, dr. W. A. Visser
't Hooft zal spreken over de rol van
de leken in de Wereldraad van
Kerken. Verder zal het woord wor
den gevoerd door o.a. de Franse
Waar blijft de spoor-
expresse?
Voor de oorlog bestonden er drie
mogelijkheden om een brief te ver
zenden,. of zo men wil eigen
lijk vier. De gewone wijze, verzen
ding per expresse en afgifte van
een brief aan het station, onder bij
betaling van een bedrag van 15 cent
voor een treinzegel van de N S. De
brief ging met de eerstvolgende
trein mee en bleef dus niet tot de
volgende buslichting, respectievelijk
postverzending liggen. Verzond men
op de laatstgenoemde manier een
expressebrief, dan werd de per eer
ste gelegenheid vertrekkende brief
ook nog per eerste gelegenheid be
zorgd, zodat men op die wij ze de snelst
mogelijke briefverbinding tot stand
kon brengen. Het is mij wel eens
overkomen, dat ik op een uitvoeri
ge brief (veel te lang voor tele
gram), die op deze manier van het
uiterste oosten van ons land naar
het westen ging, nog voor de avond
viel op dezelfde wijze een uitvoe
rig antwoord had. Waarom is de
mogelijkheid om op deze snelle
wijze te corresponderen nog niet in
ere hersteld? C. J. H.
(Naar wij van de zijde der Ne
derlandse Spoorwegen vernemen,
zijn er twee redenen waarom aan
het publiek niet gelijk voorheen
de gelegenheid kan worden ge
boden brieven met treinen mee te
geven. 1. Het betreft hier vervoer
zonder documenten, waarop geen
enkele controle is en daarom ook
in het belang der betrokkenen on
gewenst moet worden geacht; 2.
de wederinvoering van briefvervoer
per trein zou het spoorwegper
soneel onder de huidige omstandig
heden overbelasten. Vroeger golden
deze bezwaren in mindere mate.)
Militairen en inenting
tegen de pokken
Met gloeiende verontwaardiging
las ik het bericht, dat inenting voor
militairen verplicht werd gesteld,
ook wanneer het een z.g. primo-
vaccinatie betrof. Betekenen de ge
vallen van encephalitis, die zich
hebben voorgedaan, betekent een
mensenleven clan niets meer? Hoe
denken de militairen zelf daarover
en van welke gevoelens zijn de ou
ders bezield? Is het dan al zover,
dat men geen zeggenschap heeft
over eigen lichaam? Voor éen men
senleven wordt vaak door medici
e.a. alles ingezet Aan de andere
kant worden jonge mensen gedwon
gen zich aan een verschrikkelijke
ziekte prijs te geven. Het is mij een
raadsel waarom ons volk hiertegen
niet in verzet komt.
M. J. KELLER-v. d. ENGEL.
Bij de uitvaardiging van het hier
gewraakte dienstbevel heeft men
wel degelijk zorgvuldig overwogen,
dat primo-vaccinatie encephalitis
tengevolge kon hebben, zoals men
dat ook in Tilburg overwogen heeft.
Men heeft in beide gevallen het
standpunt gehuldigd, dat tot primo-
vaccinatie diende te worden overge
gaan, zodra het risico op uitbrei
ding van pokken groter werd, dan
het risico op encephalitis. Is het
werkelijk zo, dat het bij een ziekte
als pokken of cholera om „recht op
eigen lichaam" gaat? Als het alleen
om eigen lichaam ging, dan, ja dan
zou iedereen zelf moeten uitmaken
welk risico hij wenste te lopen. Maar
zo is het niet.)
Vroeg opstaan en
radio-muziek
Voor mijn werk moet ik zeer vroeg
opstaan. Ik verlaat mijn huis voor
dat de uitzendingen van radio Hil
versum een aanvang nemen. Maar
ik ben een liefhebber van muziek
bij het ontbijt en beproef mijn ge
luk dus bij buitenlandse stations.
Tevergeefs helaas. Hilversum zendt
op het uur waarover ik hier spreek
een hinderlijke fluittoon de aether
in, die alles overstemt. Is daar niets
aan te doen? V. D.
GUATEMALA. Volgens in
Guatemala ontvangen berichten
heeft de president van Nicaragua,
generaal Somoza, de staat van be
leg afgekondigd voor Granada. Dit
zou een gevolg zijn van demonstra
ties tegen de regering.
n.fM rtÊitr
99-
TT ET woord viel tijdens een
gesprek met de dominee
en, zoals vanzelf spreekt, ging
dat gesprek ook over „de kerk",
wat voor veel mensen en ook
in dit geval betekent: de preek.
„Je hoort wel eens graag een
goed woord", zo werd er ge
zegd en uit de manier, waarop
dat gezegd werd, was op te ma
ken, dat daarmee nu ook het
laatste woord over de kerkgang
gezegd was. Is het niet voor
heel velen zo. dat zij naar de
kerk gaan (ik denk hier dan
uitsluitend aan Protestantse
kerkgangers) om een preek te
horen. Degene, met wie ik dit
gesprek had, keek dan ook wel
wat verwonderd op, toen ik de
opmerking maakte: „naar mijn
mening is er nog wel wat
Wanneer het goed is, kan en
mag dit voor u toch niet de
hele betekenis van uw kerk
gang zijn." Daarover moest toen
natuurlijk worden doorgepraat
en dat is voor mij een aanlei
ding geworden om dit kleine
artikeltje er aan te wijden. Ga
bij u zelf nu eens na, waarde
lezer, voor zover kerkgang iets
of veel betekent in uw leven,
stemt gij in met de uitspraak
hierboven gedaan, of heeft u
begrip voor dat „en nog wat"?
Ik wil u bij uw overpeinzing
enigszins op weg helpen door
enkele dingen te noemen: ont
moeting met God, verering,
aanbidding, ervaring van de
gemeenschap. H. N. B.
prof. Jacques Ellul (De mens in de
gerationaliseerde massa-maatschap
pij), de Duitse Lutherse bisschop
Lilje (Wat is de mens?), de grieks-
orthodoxe dr P. Evdokimov (Wat is
gemeenschap), de Duitse oud-mi
nister Gustav Heinemann ('s Men
sen politieke verantwoordelijkheid),
de Franse politicus André Philip
(De Europese eenheid), de Deense
journalist Arne Sdrensen (De kerk.
bolwerk der vrijheid).
