Noodzakelijke
keuze
Twistende steunorganisaties
dragen beide politiek karakter
Pioniersarbeid van oom Theo
Saskia en Joost
Wintermode 1951: New look herleeft
ANWB bindt strijd aan
tegen ,20 km" bordje
In de pauze
ERERAAD OVER STEUN AAN AMBON
Ambonezen kregen indruk dat
zij niet vrij stonden
Omroepen gaan
samenwerken
bij schoolradio
7-December-divisie
houdt reünie
Overgangstermijn voor invoering
groter maaswijdte in Noordzee
Oud-Minister Kraus
overleden
Loongeschil bij de
Lago opgelost
Zaterdag 1 September 1951
(Advertentie J.M.)
ireiiEM
IMGM
rnwmm
DEN HAAG. De ereraad, die onder voorzitterschap van mr Van
Berckel. een onderzoek heeft ingesteld naar aanleiding v3n de beschuldi
gingen over en weer weer tussen ..Helpt Ambon in nood" en „Door de
eeuwen trouw", is tot de conclusie gekomen, dat de houding van „Door de
eeuwen trouw" niet in overeenstemming is geweest met de goede zorg
voor de haar toevertrouwde belangen. HU verwerpt het betoog van „Helpt
Ambon in nood", dat hun actie niet en die van „Door de eeuwen trouw"
w c 1 een politiek karakter zou dragen. Beide stichtingen Immers kiezen
in hun doelstelling en optreden partij voor de Republiek der Zuld-Molukken
De raad heeft geen aandacht besteed aan de gedragingen van „Door de
eeuwen trouw" in de affaire-Sweerts en aan de in verband daarmede
geuite beschuldigingen van wapensmokkclarü e.d., aangezien de beide
partUcn elkaar op dit punt geen grieven maken.
Dat „Door de eeuwen trouw" een
onjuist financieel beleid zou hebben
gevoerd is niet gebleken. De uitga
ven waren in overeenstemming met
het doel der stichting. Dat niet elke
onderneming, welk? werd gesteund,
met succes werd bekroond, is geen
reden het financieel beleid af te
keuren.
Verder constateer de raad. dat
men zich van weerzijden aan ge
brek aan tact he<?t schuldig ge
maakt en dat de 'erhouding van
beide stichtingen oor een reeks
van over en weer pmaakte fouten
is vertroebeld. De oorzaak ligt
hier bij beide.
Doordien de Arrhonezen finan
cieel geheel op stun der beide
stichtingen, maar voc-al van „Door
de eeuwen trouw" wren aangewe-
Nederland en
het plan-Pleven
IN de komende weken zal de Ne
derlandse regering haar houding
moeten bepalen tegenover het denk
beeld van een Europees leger, zoals
dat in het plan-Pleven is uitgewerkt.
Gelijk men weet, was ons l<»nd op de
besprekingen hierover te Parijs
slechts door een waarnemer verte
genwoordigd. Van de aanvang af
is van Nederlandse zijde een zekere
afstand bewaard, in tegenstelling tot
onze Benelux-genoten. die deelne
mers aan de conferentie waren en
dan ook het interim-rapport van
21 Juli mede hebben geparafeerd.
Onze regering kan dus. zeker in
theorie, nog alle kanten uit. maar
een keuze zal zij moeten doen. En
het is even moeilijk als belangrijk,
om de juiste keuze te doen.
Helaas heeft de regering nog in
geen enkel opzicht naar buiten van
haar inzichten ter zake doen blijken.
De behandeling van dit vraagstuk,
dat voor ons volksbestaan van door
slaggevende betekenis kan zijn, had
totnogtoe binnenskamers plaats. Het
verkeert kennelijk nog in het sta
dium van in hoofdzaak departemen
tale bestudering, met de gangbare
verschijnselen van conflicterende
groepen, die in nota en tegennota de
minister voor hun inzichten pogen te
winnen. Wij vragen ons af. of het
langzamerhand niet tijd wordt ook
een breder publiek bij de kwestie te
betrekken. Het is nog maar kort dag.
Uiterlijk op de ministersconferentie
te Rome in October zal Nederland
zich moeten uitspreken.
WIE in de buurt van het Plein
zijn oor te luisteren legt.
krijgt de indruk, dat er op één punt
een zekere mate van overeenstem
ming bestaat, zij het in negatieve
zin. Niemand schijnt meer te ge
loven aan de mogelijkheid voor
ons land om zich buiten het Euro
pese leger te houden. Nu Frank
rijk en Duitsland het, na enige niet
onduidelijke Amerikaanse aanspo
ringen om wat haast te maken,
eens zijn geworden, acht men
in bevoegde kring, als wij de stem
ming goed hebben gepeild, de
theoretische vrijheid van ons land
om „neen" te zeggen, in de prak
tijk ternauwernood aanwezig. Op
dit inzicht reageert men verschil
lend. Tegenover hen, die met het
plan ingenomen zijn, omdat zij de
daaruit voortvloeiende integratie
van Europa toejuichen, staan de
twijfelaars, die de bezwaren breed
uitmeten. Paradoxaal zou hun hou
ding kunnen worden gekenschetst
als die van „wij voelen voor dit
plan minder dan niets en zijn van
mening, dat wij er aan moeten
meedoen".
Een gevaarlijke mentaliteit. Niet.
omdat wy de realiteit en het ge
wicht van de bezwaren die tegen
het plan-Pleven worden aange
voerd, stuk voor stuk zouden ont
kennen. Integendeel, maar wij
keuren de houding, die wij hier
boven, mogelijk wat overdreven,
schetsten, daarom af. omdat zü ons
land in het jongste verleden al
meer dan eens parten heeft ge
speeld. De Indonesische kwestie
is er het schoolvoorbeeld van. Ook
daar werden kostbare kansen ver
speeld. omdat het politieke getij al
lang verlopen was, als eindelük
moeizaam de besliss.ng kwam om
de bakens te verzetten. Het zou
wel zeer te betreuren zijn wan
neer men zich nu opnieuw zou be
palen tot critick en aarzeling om
zich uiteindelijk toch mokkend en
zonder geestdrift gewonnen te ge
ven aan de logica der feiten.
|\/T EN bepleit wel eens „een An-
A gelsaksische aanpak" van de
politieke vraagstukken en staat
dan mede daarom wantrouwig te
genover de continentale samenwer
king. Misschien kan het dan geen
kwaad zich eens te spiegelen aan
een wel zeer typisch Engelse figuur.
Hield Sherlock Holmes niet, tel
kens weer. zijn ietwat hardleerse
vriend Watson voor ogen. dat als
alle andere mogelijkheden waren
uitgeschakeld de enig overblijven
de oplossing de juiste moest zijn,
al leek die ook nog zo onaanneme
lijk? Deze wijsheid dunkt ons ook
bruikbaar bij het bepalen van een
politiek beleid.
Als er geen andere uitweg is
moet men eenvoudig de ene. die
nog over is, gaan. al mag die ook
nog zo weinig aantrekkelijk er uit
zien. Wie zich dan ook tegen Ne
derlandse deelneming aan een
Europees leger verzet, zal een
deugdelijk alternatief aan de hand
moeten doen. Kan hij dat niet. laat
hij zich dan met gratie in het on
vermijdelijke schikken. Waarmee
niet gezegd wil zijn. dat hij zijn
bezwaren, zolang als het vraagstuk
in discussie is, zou moeten verdon
keremanen.
Hierboven gaven wij ai te
kennen, dat wij die bezwaren
Wel degelijk zien. Wij willen ons
allerminst scharen onder hen. die
aangevuurd, door het lokkende
Perspectief van een verenigd Euro
pa. Pleven juichend begroeten als
de brenger van het federale heil-
Zeker, er is behoefte aan construc
tief denken, ook in het staatkundi
ge. en de gloed - an het ideaal zal
niemand kunnen ontberen. Wie
lijdt onder de verscheurdheid van
ons werelddeel, zal dan ook on
zen. moest bijna onvermijdelijk en
buiten de schuld der betrokkenen
een situatie ontstaan, waarbij de
Ambonezen de indruk konden krij
gen niet meer de hun toekomende
vryheid en zelfstandigheid te genie
ten. „Door de eeuwen trouw" heeft
van haar zijde ook inderdaad niet
altijd de juiste grenzen in acht ge
nomen.
De raad beslist, dat „Helpt Am-
bon in nood" zich voortaan zal be
perken tot het verlenen van studie
beurzen aan Ambonezen en het ove
rige terrein aan „Door de eeuwen
trouw" laat. Teneinde de verant
woordelijkheden der stichtingen en
die van de Ambonezen beter te schei
den wordt beslist, dat beide stichtin
gen voortaan de gelden, voor het
noodlydende Ambon bestemd, aan
wenden in overleg met of op aan
wijzing door een gezamenlijk te be
noemen trustee, die terzake zal wor
den geadviseerd door een commissie
van leidende Ambonezen.
Ex-guerrilla-strijders op
Celebes melden zich
DJAKARTA. Op Celebes heb
ben twee honderd voormalige
guerrillastrijders zich aangemeld
bij de autoriteiten. Een woordvoer
der van het Indonesische leger
deelde mede. dat deze ex-guerril
la's behoorlek zullen worden be
handeld. Zij zullen in de gelegen
heid worden gesteld, zich aan te
sluiten bij het geregelde Indonesi
sche leger.
Beveiliging vm spoorwegovergangen thans
beslist onvddoende, constateert Bond
Bü alle spoorwegovergngen zowel bewaakte als onbewaakte kan
de weggebruiker, meest! eerst op een tiental meters afstand van de
overweg een onduidelijl klein bordje „20 km." vinden, dat zowel in
formaat, kleur als lctterig afwükt van de in de verkeerswetgeving vast
gestelde gebodsborden.
De A.N.W.B. heeft than de aandacht van de Minister van Verkeer en
Waterstaat er op gevestij, dat deze bepaling, die als beveiligingsmaat
regel totaal onvoldoende ien niet meer past in deze tijd, naar de mening
van de Bond geen rechtsgdigheid meer bezit.
er nog in Nederland zijn niet min
der dan 600 er van zijn in verharde
wegen gelegen is het bordje „20
km" een volkomen onvoldoende be
veiligingsmaatregel. Op een kruising
tussen weg en spoorlijn kan men niet
alle plichten op de weggebruiker
leggen.
Inplaats van een irreëel papieren
voorschrift vraagt de A.N.W.B. thans
om werkelijke voorzieningen. De
situatie de alarmerende ongeval-
lencüfers demonstreren het ten dui
delijkste schreeuwt om afdoende
beveiliging.
OOM THEO bezig met de opnamen
voor een radioreportage.
De A.N.W.B. meent niet mogen
verwachten, dat deskundige op het
gebied van de moderne >rkeers-
wetgeving dit archaïsche ov-blijfsel
opnieuw in het verkeersbdd zou
den willen invoegen, door »ze be
paling alsnog in het Wegemrkeers-
reglement op te nemen.
Zowel voor de bewaakte, [s voor
de 2200 onbewaakte overwin die
DEN HAAG H.M. de Koningin
heeft benoemd tot commandeur in
de Huisorde van Oranje Nassau de
heer M. Kohnstamm. oud-particu
lier secretaris van H.M. Koningin
Wilhelmina.
LONDEN. K.L.M. en BE A.
hebben besloten om de nachtvluch
ten tussen Amsterdam en Londen,
die 30 September zouden eindigen,
nog drie weken voort te zetten.
Advertentie (I. M.)
schodendegezondheldf Duizen
den vrouwen In hel bullenloi
verkiezen don ook. om
slonk ie worden, de
SveKPills
«Burcbard»
<J« krachtig «erkend»,
zilveren slonkhtididrogiet.
Zuiver plantaardig en
volkomen onschodelijk,
ook bij longdurlg gebruik I
TJjobs ook in Holland vcrkrijgbaarl
0«cx*i AlPHAXdo«vI»ntuiile®*iwaMOO
(Van onze radiomedewerker)
De pioniersperiode is ten einde.
De VPRO, die de openbare school
vorig jaar het begin van de school
radio schonk en daarbü enige hon
derden scholen elke T"ocnsdagmor-
gen dit moderne hulpmiddel van
het onderwUs ten dienste stelde,
gaat in October met de AVRO en
de VARA samenwerken.
Dat moest er wel van komen,
omdat de VPRO te weinig zendtijd
heeft om meer dan één uitzending
per week aan het goede werk te
spenderen. Nu komen er drie uit
zendingen per week, samengesteld
in onderling overleg, opdat dou
blures worden vermeden. Het gaat
volgens een „lesrooster", dat door
de drie omroepen met vertegen
woordigers van de onderwijswereld
wordt opgesteld.
Vaste figuren in de uitzendingen
van de VPRO waren Oom Theo
(Rob de la Rive Box), nichtje Sas
kia (Nora Boerman) en neefje Joost
(Johan Wolder). Een radio-regis
seur dus en twee acteurs. Het is
een compliment voor deze drie
onzichtbare verschijningen in Ne
derlandse schoollokalen, dat rots
vast in hun echtheid werd geloofd.
Dat gaf een enkele keer wel eens
komische moeilijkheden. Bijvoor
beeld als persoonlijk contact met
hoofdonderwijzers (die er vaak in
geloofden) noodzakelijk was. Dan
liet Johan Wolder. die uiterlijk
niet meer op een schooljongen lijkt,
zich door Kees van Maasdam, van
de Jeugdomroep in Haarlem, ver
vangen. Nora Boerman, klein van
stuk, trok ultra-jeugdige kleren
aan en Box moest oppassen, dat hij
de 24-jarige Nora als een veertien
jarige Saskia behandelde.
Robbert Box werd bij de samen
stelling der programma's geassis
teerd door twee onderwijzers: de
heren Post en Jonges. Dat is van
groot nut geweest, vooral voor het
vinden van de juiste toon, waarop
de collectief in hun klassen of in
gymnastiekzalen luisterende kinde
ren benaderd moesten worden.
In het begin schreef Box veel te
moeilijke teksten. Langzamerhand
kreeg hij uit de practijk een soort
woordenlijst, waarvan hij zich ver
der bediende.
Een tweede ervaring van Robbert
Box slaat op de vorm der uitzen
dingen. Het „klankbeeld" de
vorm waarmee Box begon werd
door de kinderen (tussen tien en
dertien jaar) niet begrepen. Het
heeft immers geen eenheid van tijd
en plaats, monteert heden, verleden
en toekomst door elkaar.
De reacties der scholen dwongen
om terug te gaan naar de meest
eenvoudige reportage-vorm: het ter
plaatse beschrijven van wat op het
zelfde moment gebeurt. Dat dit bij
ingewikkelde onderwerpen veel
overleg kostte, behoeft geen betoog.
„Schooluitzendingen," zegt Box.
„dienen langzaam van tempo te
zijn. eenvoudig van woordkeuze en
zinsbouw, in den beginne simpel
van vorm. Steeds moet men er op
bedacht zijn. dat de uitzendingen
zich richten tot kinderen, die nooit
bewust naar de radio hebben ge
luisterd en daarin thuis niet wor
den aangemoedigd. Geleidelijk kan
men dan, wat de vorm betreft, naar
iets samengestelder schema's grij
pen.
Enkele scholen lieten de VPRO
weten, dat het tijdstip der uitzen
dingen niet bij het lesrooster paste.
Soms werd dan, door de offervaar
digheid van de school, een oplos
sing gevonden in het toepassen van
de magnetofoon. Deze nam op
Woensdagmorgen het VPRO-pro-
gramma op de band op en de band
werd dan afgespeeld op een beter
uitkomend moment.
Robbert Box constateerde in som
mige gevallen, dat openbare scho
len er niet tegen opzagen om van
KRO-uitzendingen en Rooms-Ka-
tholieke scholen om van VPRO-
uitzendingen te profiteren.
Thans gaat Box deel uitmaken
van de nieuwe schoolradio-constel
latie. waarvoor van de zijde van de
AVRO de heer Feenstra en van de
zijde der VARA de heer Van Nie-
rop beschikbaar zijn gesteld Maar
„Oom Theo" zal nog wel in de
herinnering der kinderen blijven
voortleven.
Nederland wenst meer
grensverkeer met
Duitsland
DEN HAAG. De zestig j^ens-
posten aan de Duits-Nederlandse
grens zijn door Nederland sinds
1945 voor het algemene personen
verkeer opengesteld, doch Duits
land heeft er slechts 25 openge
steld. De Nederlandse regering
heeft zich thans tot de Bondsrege
ring gewend met het verzoek om
ook de overige Duitse grenskanto-
ren open te stellen.
Een Britse woordvoerder te
Bonn heeft verklaard, dat de Brit
se Hoge Commissie de inwilliging
van het Nederlandse voorstel zou
toejuichen. Een woordvoerder van
de West-Duitse regering verklaar
de, dat ook de Duitsers de open
stelling van de grensovergangen
zouden toejuichen. Hij voegde er
evenwel aan toe, dat dit vermoe
delijk een Britse aangelegenheid
was, daar de autoriteiten van Qe
Britse zone in eerste instantie toe
stemming hadden gegeven tot het
'openstellen van de eerste 25 over
gangen.
HILVERSUM. De 7-Decem-
ber-divisie, 5 jaar geleden voort
gekomen uit de expeditionnaire
macht heeft gisteravond in de KRO
studio een reünie gehouden ter
gelegenheid van haar eerste lus
trum. Ruim 300 officieren, onder
officieren en manschappen, deels
in uniform, deels in burger, wer
den bij aankomst in de studio allen
persoonlijk begroet door de gewe
zen commandant, generaal-majoor
Dürst Britt. Later op de avond
herinnerde deze in een toespraak
aan de gebeurtenissen in de afge
lopen jaren. Hij releveerde hoe de
7-December-divisie op 31 Augus
tus 1946 in Glasgow was opgericht
en hij constateerde met genoegen,
dat elk onderdeel der divisie deze
avond vertegenwoordigd was. De
geest van deze divisie leeft nog
voort in onze vrijwilligers voor
Korea, want 30 leden vervullen
aldaar hun plicht, zo zeide hij.
In haar memorie van antwoord
verklaart de Regering zich bereid
om soepelheid te betrachten bij de
invoering der wet. De moeilijkhe
den, welke de kleine kustvissers
van de voorgestelde bepalingen
zullen ondervinden, kunnen ten
dele worden ondervangen door het
in werking treden van de wet naar
een nader vast te stellen tijdstip te
weerstaanbaar worden aantrok
ken door wat eenheid in iitzicht
stelt. Toch. wie zich door jn ge
voelens laat meeslepen loopin het
staatkundige een kwade Ins al
evenveel onheil te stichten Is wie
in overmatige scepsis nerger meer
voor warm kan lopen. Daa<m is
nuchterheid, vanouds een ireek-
woordelijke nationale deugdgebo-
den ook bij de beslissing ot het
plan-Plevcn. Laat ieder om be
ginnen zich goed trachten or te
stellen wat een Europees les* be
tekent. Een aanzienlijk percitage
van het nationale inkomen z niet
meer worden besteed, zoals c Ne
derlandse regering en volkerte-
genwoordiging dat juist Aten.
maar volgens de inzichten Vc een
supra-nationale instantie. Deze
laatste moge een „Europese:om-
missaris voor de defensie" zii dan
wel een ..hoge autoriteit", al jbij
het plan-Schuman voorzien, iibei-
de gevallen wordt de uiteindjke
beslissing over onze defensie-tga-
ven niet meer in Den Haag ïno-
men.
Men denke daarover niet licjln
onze tijd is de landsverdedigi: zo
innig verweven met het gehele aat-
schappelijk-economische bestel dat
het onmogelijk is de defensie-stor
uit het geheel te lichten en afzo er-
lijk te regelen. Wie a zegt zal mten
doorgaan, misschien niet tot 'z.
maar in ieder geval tot een heel ld d
in het alphabet. Niet ten onrate
beschouwen de voorstanders Ier
Europese federatie de integratiop
het terrein der defensie als de este
en beslissende stap op de weg ar
staatkundige eenwording. Dat k kt
veelbelovend en kan het ook In.
maar de zaken liggen toch niezo
simpel als menig vurig federalism
zijn argeloos enthousiasme meen
OP de korte baan is de voornai-
ste zorg voor ons land. zls
voor geheel West-Europa, hoe ziele
beveiligen tegen mogelijke ovenl-
diging. zonder daarbij al te zeerït
levenspeil der massa aan te tasl.
Aan dat doel moet voor het ogen'tk
alles ondergeschikt worden gemat.
Maar één ding moet niet worden \-
geten. Op lange termijn is ons vc-
naamste probleem, hoe onze nog-
tijd snel groeiende bevolking te v-
den, en bij voorkeur beter te voed.
Industrialisatie is daartoe één u
de onmisbare voorwaarden. En i
rijst een beklemmende vraag: w,
neer Nederland deel uitmaakt v
een continentaal blok en via zijn c
fensie ook economisch zijn vrijht
van handelen in belangrijke mr
heeft prijs gegeven, zullen dl
Frankrijk en Duitsland, industri
landen allebei, voldoende oog hebb
voor de levensbelangen van e
klein land als het onze met een i
dustrie in opkomst?
Het gaat niet aan om in luchthart
optimisme te menen, dat het wel 1
zal lopen, of de verwachting uit
spreken, dat Nederland wel. al b<
lancerend tussen de twee. een wai
kei evenwicht zal weten te beware
Wie dat doet, zou op wel heel Iosï
gronden bereid zijn een gevaarlij
spel met ons nationale bestaan t
spelen.
Er zijn zonder twijfel aan het plar
Pleven voor Nederland nog ander
bezwaren ook verbonden, maar da
waarop in het voorgaande wat die
per werd ingegaan is wel het ern
stigste. Zó ernstig, dat het. alvoreni tuums en
naar middelen te speuren om het t« naar voren,
ondervangen, zeker de moeite loon rokken een gecom-
eerste nog na te gaan, of wellicht zi pliceerde combinatie
gelijk hebben, die als alternatie! van rechte en klokrok een zijn collectie beheerste.
pleiten voor de omzetting van het beweging naar achterren had- Grif je vond de inspiratie tijd van de Italiaanse Renais- maakte rokken, die een ha-
Atlantisch Pact in een Atlantische den: blauw was de kleur, die voor zijn korte wijde jasjes sance, en madame Schiaparelli rembroek zochten te imiteren.
Gemeenschap, een Unie. Dit is ech
ter een zaak op zich zelf. s»_
t-1 FT grootste ongemak van een
pauze in de schouwburg uind
ik dat je er altijd van die zwakzin
nige gesprekken voeren moet. Dat
kan niet anders, want alles werkt
tegen in zo'n foyer. Eerst vecht je,
of je leven er van afhangt om kof-
tie waarvan je uit ervaring weet
dat ze niet meer is dan een wrange
parodie op die drank en dan zet je
het gelukkig weer ledige kopje na
tuurlijk juist op de plaats waar
iemand het omschopt. Je probeert
niet te kijken en wandelt weg. of
je er niets mee te maken hebt. maar
komt voor straf die oervervelende
kennissen tegen Zij «inden het on
aangenaam en j\j vindt het onaan
genaam, maar er is niets aan te
doen je staat tegen elkaar aan
gedrukt, want de pauze wil het nu
eenmaal zo. En je zegt:
„Zó, zijn jullie er ook?"
Niemand zegt ooit „neen". Dan
lach je een beetje tegen elkaar en
ziet op tegen een gesprek, dat in
die volte altijd l\jkt op de talmende
conversatie bij op-vertrek-staande
treinen: je kunt niets aansnijden,
want het kan elk ogenblik afgelo
pen wezen. Bovendien zou je het
zo graag kort maken.
Hoefinjut?" klinkt het dan.
Dat is gevaarlijk, want als je zegt
„mooi" en zij vinden het lelijk, moet
je debatteren, met de zekerheid dat
de bel nét zal gaan als je aan je
beste argument toekomt. Daarom is
het wijs, neutraal te zeggen:
„Och, een beetje vreemd, hè?"
Kijken ze dan zo van wat-heb-ik-
noü-aan-mijn-fiets-hangen. dan ver
volg je haastig: „Maar wél knap, met
al die verzen. Interessant!' Dan kun
je nog alle kanten op.
Die ehhoe heet hij ook
weer die Albert Ruys speelt al
tijd mooi, hè?"
Je zou het graag toegeven, maar
de echtgenoot roept nijdig:
„Ach mens, Albert Ruys, die speelt
toch zeker helemaal niet méé!"
„Wèl waar," antwoordt zij. Dan
gaan z\j het in 't programma nakij
ken en krijgt de man gelijk: hij
staat er niet on.
„Nee', zegt hij bazig, „die Albert
Ruys speelde in dat stuk van laatst,
kom, noem het eens het is zo iets
van vroeger, met een voort en van
die mannen met van die dingussen
op en Als ze over een zwaan
beginnen, weet je ten minste dat ze
Lohengrin op het oog hebben, maar
meestal vertellen ze een haché van
Electra en Nathan de Wijze en be-
doèlen ten slotte Paulus onder de
Joden.
Héérlijk als we de titel eindelijk
gevonden hebben. Maar wat doen
we er nu mee?
„Dat was ook een mooi stuk", zegt
zij, „en daar speelde Albert Ruys
wèl in!"
En al weet je ook niet bij benade
ring, wie Albert Ruys eigenlijk is,
deze keer moet je toegeven, anders
komt er geen slot aan.
Als het erg vol staat in de foyer
is het moeilijk weer vlot te komen.
Bovendien duwen en stompen de
mensen je voortdurend, slaan je pas
aangestoken sigaret uit de hanacn
en vallen over je heen als je op je
hurken zit om 'r op te rapen. Het
best kun je ten slotte zeggen: „Zeg,
ik moet nog éven praten met die
meneer daarEn dan wijs je
maar een vent in de massa aan, dat
is altijd raak. Maar als je een mi
nuut later staat uit te puffen tegen
een pilaar, komen die kennissen
voorbij en zien natuurlijk dat Je
helemadl niet praat.
Wat nu gedaan?
Je overweegt allerlei stappen,
maar dan gaat opeens als een lange
verlossende kreet de bel. En hoe
afschuwelijk het derde bedrijf ook
zijn mag het is altijd beter dan
de pauze.
KRONKEL.
DEN HAAG. In April 1946 is tussen de landen, welke de Noordzee
bevissen, oen verdrag gesloten dat een maaswUdte van minstens 8 c.m.
(nat gemeten) voor de netten vaststelt, ten einde te voorkomen, dat de
visstand door overbevissing wordt vernietigd. Nederland heeft dit verdrag
reeds jaren geleden geratificeerd en de noodzakelUke uitvoeringswet Is bU
de Tweede Kamer in behandeling.
(Van onze mode
redactrice)
Gisteren was het de
grote dag, dat de nieu
we herfst, en winter-
modellen van de Pa-
rijse haute couture
openbaar mochten
worden gemaakt. De
Parijse tekenaar Els-
tir, die vrijwel alle
Parijse shows heeft be-
zocht, heeft voor ons
blad een aantal model
len en silhouetten ge
schetst. die het meest
typerend zijn voer de
nieuwe mode. Het is
een gedeeltelijk her-
leefde New Look, met
wijde rokken, smalle
tailles en iets langere
rokken. De modellen
van Fath zijn wel het
meest uitgesproken
voorbeeld van deze
nieuwe modelijn.
Dan is er de hoge tail
le, geinspireerd op de
lijn van het Directoire,
die vooral bij Dior
sterk tot uiting kwam.
Jean Dessès de Griek
se ontwerper. wiens
collectie dit jaar een
bijzonder groot succes
had, noemde zijn lijn
l'Oiseau Bleu", de
Blauwe Vogel. Die „vo-
gellijn" is heel karak
teristiek: revers sprin
gen op mantels, cos-
japonnen
terwijl de
met enorme mouwen
de
.J
verschuiven. Bij .de vaststelling van
bedoeld tijdstip kan er rekening
mede worden gehouden, dat de
visserijbedrijven de gelegenheid
verkrijgen bij normaal gebruik hun
thans nog gebezigde netten van
minder dan 80 mm maaswijdte af
te vissen.
Voor een bijzondere tegemoetko
ming bestaat naar de mening der
Regering geen aanleiding, omdat cie
beoogde overgangstermijn het mo
gelijk maakt geleidelijk nieuw
want van de vastgestelde maas
wijdte in bedrijf te brengen zon
der dat de bedrijfsonkosten wor
den verhoogd.
DEN HAAG. Oud-minister
prof. dr ir J. Kraus is Woensdag,
bijna negentig jaar oud, overleden
en Vrijdag in alle stilte, gelijk hU
gewenst had, begraven in Delft,
waar hij een sieraad geweest is
van de Technische Hogeschool,
welke hem een ere-doctoraat ver
leende. Hij heeft de Nederlandse
naam beroemd gemaakt aan de
Zuid-Amerikaanse kust van de
Stille Oceaan, waar hij. met name
in Chili en Peru. vele havens heeft
ontworpen en uitgevoerd. In 1905
werd hy minister van Waterstaat.
Na zijn ministerschap is hij ge
ruime tUd lid van de Eerste Kamer
geweest voor de toenmalige Libe
rale Unie.
WILLEMSTAD. De bijzonde
re bemiddelaar in het arbeidsge
schil bij de Lago op Aruba, W. R.
Plantz, heeft aan de pers meege
deeld, dat volledige overeenstem
ming is bereikt inzake het loonge
schil. De lonen zullen worden vast
gesteld als door de Lago is voor
gesteld, namelijk een verhoging
van tien cent per uur of vijf pro
cent naar gelang het voordeliger
voor de betrokken arbeider,
waarbij een duurtetoeslag van
9,26% in het loon is opgenomen.
Voorts zal er een verbetering ko
men van sociale maatregelen als
medische verzorging en een vacan-
tiefonds. Een en ander geldt zowel
voor inheemse als voor buiten
landse arbeiders.
