\?ilm foto's k Kodak VOORAL VOOR DL VROUW Parijse couture levert de gehele wereld modellen voor confectie-industrie ku \r Urn -êéföta Eén mislukte collectie kan ondergang zijn Vier overwinningen in de „revanches van Milaan' De schuldeloze bloem „WAT HEEFT DIE LUXE MODE EIGENLIJK MET ONS TE MAKEN?" Een nieuw maatsysteein voor daines-confectie Karei de Grote Pronk, Van Vliet, Schutte en Hijzelen doorn zege vieren Ook weer Duitsers in de baan EELTGEZWELLEN Charlotte Armstrong yrijdag 7 September 1951 5 Ontwerpers voeren harde strijd om bestaan (Van onze mode redactrice) JA/IJ hebben u de afge- lopen weken nogal wat verteld over de nieu we Parijse wintermode. En bij enkelen hebben deze artikelen de reactie ge wekt: „Die Parijse mode kan nu wel heel mooi zijn, maar wat heeft dat met ons te maken? Met de ge wone vrou- gewone vrou wen, die van de winter mis schien met veel moeite één nieuwe jurk zullen kopen?" En wij moeten bekennen, dat toen wij rondzwierven door de weelderige Parijse modesa'ons, en daar de kostbaar aangeklede toeschouwsters zagen, die meestal flonker den van de juwelen, toy ons zelf hebben af gevraagd. hoe in deze verarmde wereld nog plaats kon zijn voor een dergelijke luxe. Maar bij nader inzien blijkt die Parijse couture toch lang niet zo'n onzinnig luxe bedrijf te zijn als men oppervlakkig zou zeggen. Ja, een honderd jaar geleden, toen de eerste exclusieve modehuizen werden ge opend. waren het alleen de allerrijksten der aarde dxe daar hun kleding kozen. Maar in 1951 zijn er niet zo verschrikkelijk veel vrouwen meer, die ieder seizoen een klein kapitaal aan haar toilet kunnen be steden. Zeker niet in Europa of \n Frankrijk. Er zijn nog millionnairs in Noord- en Zuid-Amerika. u'ier vrouwen en dochters naar Parijs kunnen komen om zich een nieuwe garderobe aan te schaffen. Er zijn nog Oosterse prinsessen en vorstin nen. voor wie honderdduizend francs meer of minder niet veel be tekenen. Maar zij zijn aan het uit sterven. De Amerikaanse belastingen zijn ook voor millionnairs niet mild! En in ieder geval zijn hel er niet ge noeg. om de ruim vijftig ontwer pers, die tezamen de Parijse haute couture vormen, een bestaan te verschaffen. Er zijn ook Franse vrouwen, die gekleed worden door de Parijse haute couture, vrouwen wier naam een goede klank heeft in het maat schappelijke leven of die zich Yy toneel of film een reputatie heb ben verworven. Zij zijn de „am bassadrices" van de haute couture en die heeft er wel wat voor over wanneer in de kranten wordt ver meld. dat de baljapon die Madame Zus ot Zo droeg op het ..Bal des petits lits blancs" afkomstig is van die of die modeontwerper, of dat een beroemde filmster haar vacan- tiegarderobe bestelde bij éen van de grote huizen. En de prijzen, die deze ..ambassadrices" betalen zijn dan ook heel wat minder onover komelijk dan die een gewone ster- cling zou moeten neertellen. Maar daarover wordt alleen gefluisterdl. De reden van bestaan van de haute couture is niet, dat zij dure japonnen maakt voor rijke vrou wen. maar dat zij de confectie-in dustrie van de gehele wereld voor ziet van modellen. Mode heeft er altijd bestaan, en die komt werke lijk niet alleen tot uiting op liet gebied van de kleding. Maar wel wisselt de mode op dit gebied het snelst. Dat is ook geen verschijnsel \an de laatste decennia. Men zou er ten hoogste over kunnen dis cussiëren of het tempo van de ver anderingen niet steeds sneller wordt. De wisseling van de mode is er ongetwijfeld gestimuleerd door de confectie-industrie en alles wat daarmee verband houdt. Maar als de vrouwen het zelf niet wilden, zouden deze nieuwe modes niet kunnen ontstaan. En de Parijse haute couture voor ziet in de voortdurende behoefte aan nieuwe ideeën die de confec tie-industrie heeft. Parys is de ontwerper voor de confectie. Waarom juist Parijs? Hebben de Fransen alleen het talent nieuwe ideeën op het gebied van vrouwen kleding naar voren te brengen? Onder dc grote ontwerpers is een Spanjaard (Balanciaga). een Griek (Dessès), een Italiaanse (Madame Schiaparclli). een Spanjaard, die nogal wat in Amerika heeft rond gekeken: Castillo, de ontwerper van Lanvin. Molyneux, die jaren lang een zeer grote naam in Parijs had, was ondanks zyn ^ransc naam een Engelsman en Charles Mon taigne is het pseudoniem, waarach ter een rasechte Nederlander in Parijs werkt. LANGE LEERTIJD EEN modeontwerper van hoge klasse wordt men niet zonder een lange leertijd te hebben door gemaakt. En daarvoor moet men naar Parijs. In Parijs worden ook de naaisters opgeleid, die de vak bekwaamheid bezitten die nodig is om haute couture modellen te ma ken. Zo komen de ontwerpers n3ar Parijs om te leren. En aangezien alle confectionnairs uit de hele wereld toch naar Parijs komen, waarom zouden zij zich dan ergens anders vestigen? Een Parijs model mag dan te duur zijn voor de beurs van een normale vrouw, voor een confec- tiefabrikant is de prijs niet zo hoog, hoewel hij meer moet beta len dan een particuliere koopster. Hij koopt een model, b.v. een mantelcostuum van Jacques Fath, en betaalt daarvoor 230.000 francs, ongeveer ƒ2500 dus. Een „toile", d.w.z. een model uitgevoerd in wit katoen in plaats van in de origi nele stof is iets goedkoper, maar niet veel. De koper krijgt het recht, het model (dat hij voor zijnN land exclusief krijgt) te copiërcn en te verkopen als een copie van een model van Fath. Niet alleen een buitenlander, ook een Frans man kan deze rechten verwer ven, en een Frangaise kan zich dus door Fath laten kleden zon der ooit een voet in zijn salons te zetten. De confectie-fabrikant gebruikt ook het gekochte model als ..inspi ratie" voor zijn gehele collectie. En, hij heeft een Franse modeshow ge zien. die hem ook weer veel nieuwe ideeën aan de hand doet. Hij moet naar Parijs gaan om bij te blijven, want zijn concurrenten gaan immers ook. De aanschaf van een aantal modellen loopt echter nogal in de papieren. Er zijn dan ook heel wat con fectionnairs, die bereid zijn een goede prijs te betalen voor nauw keurige tekeningen, en er niet naar informeren, of die misschien clan destien uit een modehuis zijn ge smokkeld. Dat hun ontwerpen langs slinkse wegen in verkeerde handen komen, is de grote vrees van de mode-ont werpers. Het is het grote gevaar dat hun bestaan bedreigt. In Frank rijk genieten zij een sterke bescher ming van de wet. Diefstal van mo dellen wordt zwaar gestraft en er is een speciale politie die dergelijke zaken onderzoekt. Maar is het mo del eenmaal buiten het land, dan zijn de rechten verbeurd. Vandaar, dat niemand zonder be hoorlijke uitnodiging op een mode show komt, en dat een koper een flinke borgstelling moet geven, vóór hij een show mag bezoeken. De strijd tussen de haute couture en de copiisten wordt dagelijks ge voerd en het gevaar loert altijd. Vandaar, dat de foto's ran de mo dellen pas op 31 Augustus mochten worden gepubliceerd, want dan is het voor de confectie te laat. Maar ondanks de stromen confec tionnairs, die Parijs bezoeken, is de financiële basis van vele haute-cou- ture-huizen wankel. Vijftig huizen, die ieder ten minste 200 modellen makendat zijn ruim 10.000 mo dellen, die ettelijke malen verkocht moeten worden, willen de onkosten eruit komen. Ook in de Parijse haute couture is de concurrentie groot. Er zijn huizen, die jarenlang aan de rand van het faillissement leven. Mislukt één collectie, dan kan dat hun ondergang betekenen. Een goed seizoen een bijzondere order voor een vorstelijk huwelijk b.v. kan hen er weer voor een tijd bovenop brengen. Want de vaste lasten zijn enorm hoog: een kost baar huis, een uitgezochte schare mannequins, een stoet verkoopsters, Resultaten van onderzoek bij 5000 Nederlandse vrouwen ..De Juiste Maat", lichaamsafmetingen van Neder landse vrouwen als basis van een nieuw maatsysteem voor damesconfectiekleding, door J. Sittig en prof. dr H. Freudenthal, in opdracht van N.V. Magazijn „De Bijenkorf" uitgegeven bij L. Stafleu te Leiden. AUGUSTUS 1947 werden door De Byenkorf in Amsterdam. Rotterdam en Den Haag een onderzoek ingesteld naar de lichaamsafmetingen van 5000 Nederlandse vrouwen, die zich daarvoor vrijwillig aanmeldden. Het doel daarvan was, te komen tot een beter maatsysteem voor dames- confcctie en het „vermaken" van gekochte kleding te verminderen. Do resultaten van deze metingen zijn verwerkt in een breed opgezet statis tisch onderzoek, cn op basis daarvan zijn twee nieuwe maatsystemen uitgewerkt. Voor een één-dimensionaal maat systeem wordt geadviseerd de taille als afmeting te nemen, waarop alle andere worden geba seerd. De taille is een „diktemaal" en heeft dus een samenhang met andere diktematen' zoals boven wijdte en heupomvang; bovendien zit er in de taillewijdte mindei „speling" dan in de andere dikte- afmetingen. Bovendien is dit een maatstelsel, dat zowel voor jur ken al§ voor blouses en rokken gebruikt kan worden. Een veel beter maatstelsel krijgt men ech ter, wanneer men ,n tweede dimen sionaal systeem aanvaardt, waar bij met taille en met ruglengte rekening wordt gehouden. Iedere taillemaat wordt dan in een aan tal verschillende ruglengten uit gevoerd (voorgesteld wordt drie of vijf). Wanneer er volgens een dergelijk stelsel veertien verschil lende maten worden gemaakt, dan kan 90 van de 100 vrouwen eer. passende japon vinden, en de ver- anderkosten kunnen worden be perkt tot gemiddeld f 3.65 per ja pon wanneer met normale, en f 7.20 wanneer men zeer hoge eisen stelt aan het passen van een kledingstuk. Wij hopen, dat de confectie-fa- brikanten de aandacht aan deze zeer serieuze en wetenschappelijk uitgevoerde maatstudie zullen be steden, die zij verdient. En mis schien zal het maatonderzoek van de Bijenkorf ertoe bijdragen dat er enige orde wordt geschapen in de maatchaos. die ons thans nog zoveel last bezorgt. Zoek het maar uit! In Januari en Februari 1948 wer den in het Amsterdamse filiaal van dc Bijenkorf afmetingen van 514 dameskledingstukken opgemeten. Van 376 japonnen werden taille, rugbreedte cn ruglengte gemeten, van 106 blouses rugbreedte en rug- lengto en van 32 rokken de taille. Het bleek, dat deze vijftien fabri kanten er dertig verschillende maatstelsels op na hielden De taillewijdte van kledingstukken, waar maat 46 op stond, liep uiteen van 75 tot 100 cm. De rugbreedtes varieerden bij deze ..maat" tussen 35 en 45 cm. De ruglengte varieer de bij de maten 40 en 42 van 37 tot 46 cm. Een vrouw met een taille wijdte van 76 cm. kan een 38 van één fabrikant aan. maar bij een ander valt ze in maat 46 Ruglcng- tes van 40 cm. worden gevonden zowel bij maat 38 als bij 48. Een fabrikant noemt een kledingstuk met een taille van 86 cm. 42, een ander zet er 48 op Een bepaald fabrikant maakt alle maten met de grootste tailles, een ander heeft dc kleinste tailles tus sen 40 en 44 cm. maar maakt ineens bij 46 een heel wijde taille. Een coupeur van nog een andere fabri kant maakt brede tailles, maar zeer smalle ruggen. En niet alleen dat d© maatj- systemen van de verschillende fa brikanten sterk verschillen, boven dien houden sommigen er meer dan één systeem op na. Een bepaalde fabrikant laat zijn rugbreedtes bij de verschillende maten vrijwel on veranderd. maar voert de rugleng te op bij de taillewijdte, hoewel er tussen deze twee afmetingen vrijwel geen verband bestaat. Er bestaat geeii ma3tstcl«el bij de Ne derlandse confectie; het zou juister zijn te spreken van anarchie. KOORNAMELIJK in het VIII ste Arrondissement van Pa rijs vindt u de huizen van de grote mode-ontwerpers. Op het 'kaartje hiernaast zijn de plaat sen aangegeven waar de belang rijkste firma's zijn gevestigd. Daar is het nu een enorme drukte, daar worden grote za ken gedaan. Of nietDaar hebben collecties succes. Of nietDaar begint men zodra de verkoopshows voor de win termode zijn afgelopen, aan het ontwerpen van nieuwe model len. Luxe industrie? Maar ten dele, en zeker: hard werken! en een heel leger van naaisters ach ter de schermen. En tot slot Is er nog de rekening van de stoffenfabrikant. Hoewel boze tongen beweren, dat de haute couture niet zo erg goed van be talen isMaar het Is voor een fabrikant een goede reclame, wan neer een van dc grote huizen zijn stoffen verwerkt. En daarom staat hij een stof exclusief af aan één van de Parüse groten, al neemt die ook maar maar een kleine hoeveel heid, ook al eist deze dat er ver schillende stoffen voor hem wor den gereserveerd, die hij lang niet allemaal zal gebruiken SINDS zoontje geschiedenis heeft, is dit in huis te merken. Hij loopt met vreemde, wippende passen door de kamer, roept luid en onverwacht „Azza, azzazaza," zodat het dikke zusje kregel geworden door te veel geplaag, verschrikt be gint te piepen. Hij doet die oude ridders na, maar welke, wil hij niet zeggen. Als ik ernaar vraag, komt er een vaag: „Je weet toch wel, die eneen dan wiekt hij met de armen en tuurt tenslotte een poos met de hand boven de ogen in het rond. Op een middag echter komt hij zo vuil aan, dat ik hem te weken zet, boven. Een tijd later hoor ik een raar, klotsend geluid en een gesnuif, dat me de trap op doet ren nen. Daar in het bad, vliegt zoon tje, glad en drijf-nat, als een razen de heen en weer. Om z'n middel de rubber douche-slang, die met het andere eind aan de kraan gebonden is. Hop, hop, hop, door het water, dat klotst als in een wasmachine. ,Wat is dat',, roep ik. „Wat is dat nou weer?" Aldus betrapt, stopt hij snel. ,,'k Speel." zegt hij, nog nahijgend van de haast, ,,'k Speel eventjes Ka rei de Grote Meer vertelt hij niet, maar als ik de stop los trek en grommend om de natte boel, met de dweil kom, mompelt hij „Lodewijk". Ik laat het erbij, doch de dag daar op, als dikke zusje z'n schrift heeft vol gekrast, zegt hij het weer: „Lo dewijk". En nog een keer, aan tafel. Dat gebeurde zo. De nieuwe werk ster. een trieste vrouw heeft alleen nog twee hoektanden en sabbelt d'er boterham alsof het een lollie is. Dik ke zusje, na een poosje kijken, doet dit opeens ook. Viezerddat mag jij niet," ver maant zoontje streng. Maar omdat de werkster erbij zit en het zijn zaken niet zijn, val ik hem af. Dik ke zusje sabbelt door en zoontje slikt het standje ongewoon rustig. „Lodewijk", zucht hij „altijd Lode wijk". Dat woord schijnt dus een Qehexmzirtnige kracht te hebben. Hoewel ik het niet wou, vraag ik het hem toch. „Dat is die éne", zeqt hij niet zonder triomf „die ene. die het werk van Karei de Grote ver woestte". BIBEB NEDERLANDSE RENNERS IN VORM AMSTERDAM. Een practa- tige zomeravond begunstigde de revanche van de wereldkampioen schappen, die ten aanschouwe van 50.000 wiclersportliefhebbers op de baan van het Olympisch Sta dion werden gehouden. Het sprintnummcr der profes sionals werd. het sprak vanzelf, in matches a trois gereden. Een zeer snelle Van Vliet won alle drie ritten zeer overtuigend. Ook in tactisch opzicht was Van Vliet weer geheel de oude. Hij won op gemakkelijke wijze. Zo eenvoudig sloeg hij zijn tegenstan ders, dat hij na afloop verklaar de: „Ik voelde, dat het ging, maar nu weet ik ook hoe dom ik in Milaan heb gereden." Bij de amateurs zegevierde Hij- zelendoorn, eveneens in matches trois. Hij won zonder enige moeite alle ritten van Maspes, no. 2 in de Italiaanse kampioenschap pen, van Schotman en Plantaz. Schulte versloeg in een achter volging over 5 km. de Austra lische kampioen Paterson, zij het niet zonder moeite. De tijd van Schulte bedroeg 6 min. 40.2 sec. De Australiër had in de laatste ronde met zijn snelle sprint nog getracht Schulte te verrassen, maar de Boschenaar had het ge vaar aangevoeld en won met on geveer 15 meter verschil, Ook de revanche van 't stayers kampioenschap leverde een Ne derlandse overwinning op. De zes finalisten van Milaan kwamen in deze wedstrijd uit, waarbij voor het eerst na de oorlog weer Duit sers in Amsterdam aan de start kwamen. De strijd werd na 70 km. al beslist, toen wereldkam pioen Pronk zich langs de Duit sers Lohmann en Schorn naar de kop werkte. In de laatste ronden Oost-Duitsers willen eigen Olympisch Comité BERLIJN Het Oost-Duitse Olympische Comité heeft zich Don derdagavond afgescheiden van het Duitse Nationale Olympische Comité wegens „gebrek aan samenwerking" door de West-Duitsers. Naar in Ber lijn is medegedeeld heeft Oost- Duitsland bij het Internationaal Olympisch Comité om erkenning ge vraagd, met de bedoeling ook af zonderlijk aan de spelen van 1952 deel te nemen. De gevraagde erken ning is vóór alles onontbeerlijk, wil len de sportlieden van de Oost-Duit- se republiek kunnen deelnemen aan de Olympische Spelen van 1952". al dus de verklaring van het Oost- Duitse Comité. Advertentie (I. M.) aan de grote teen Een succesvol middel tje tegen eeltknob- bels en eeltgezwellen aan de teen is nu weer verkrijgbaar on der de naam ..DALET BALSEM". Dalet Bal sem dringt diep in de huid door, verlicht de pijn op wonderbare wyze. heft ontsteking en opzwel ling op Zodoende kan de grote teen zijn normale vorm en stand her nemen. Vraag 'n tube DALET BALSEM aan Uw apotheker of dro gist. Prijs 2.50. Een circulaire met nadere bijzonder heden wordt U gaarne toegezonden op aanvrage bij N.V. AGILA - Afd. 10 - IJmuiden moest Pronk zijn eerste plaats nog eens verdedigen tegen een dubbele Duitse aanval van Schorn cn Lohmann, die hem echter niet verder dan tot op 20 meter kon den benaderen. De uitslag luidde: stayers 100 km (200 ronden). 1. Pronk (Ned.) achter Wiersma 1 uur 20 min. 04 sec.; 2. Lohmann (Duitsl.) achter Groslimond op 20 m.; 3. Schorn (Duitsl. achter Merkens op 50 m., 4. Lesueur (Fr.) achter Querin op 485 m.; 5. Leliart (België) achter Van den Bosch op 700 meter; 6. Bakker (Ned.) achter De Graaf op 970 m.; 7. de Best (Ned.) ach ter Zentvelc op 1250 meter. Achtervolging professionals 5 km: 1. Schulte (Ned.) 6 min. 40 4 sec: 2. Patterson (Austr.i 6 min 414 sec.' Totauluitslag sprint aihateurs: 1 Hijzelcndoorn 3 p 2. Maspes 6 p.: 3. Schotman 6 p 4. Plantaz 9 p. Totaaluitslag sprint profs: 1. Van Vliet 3 p 2. Derksen 6 p.; 3. Harris 6 p.; 4. Bellanger 9 p. Rossolimo winnaar van tournooi te Bilbao BILBAO. De Fransman Ros solimo is winnaar geworden van het internationale schaaktournooi in Bilbao. Na de voorlaatste ronde heeft hij een voorsprong van an derhalve punt op de Argentijn Pilnik. Uitslagen achtste ronde: Rossoli mo (wit) verslaat de Spaanse kampioen Arturo Pomar in 22 zetten, de Nederlander Prins verslaat de Spanjaard Walle Pe- trof in 27 zetten. In een hangpartij verslaat Prins de Nederlander Oosterwijk in 31 zetten. Stand: Rossolimo 8 punten, Pil nik 6Vz, Prins 5^ en Oosterwijk (9e) 1% punt. Advcrtentic I. M.) De Ober is aan het noteren En vraagt: „Wat gebruiken de heren?" Eén gast telt tot acht En de ober (die lacht) Brengt dan TIP zonder mankeren I 'n TIP VAN BOOTZ Inz Hr P. d. K. te Leiden ontv. 1 fl. TIP Medewerkers van sport blad staan terecht AMSTERDAM. De Officier *van Justite bij de Amsterdamse Rechtbank mr W. B. J. Aberson, heeft gisteren tegen drie mede werkers aan het inmiddels opge heven sportweckblad „Koning Voetbal" een gevangenisstraf van vier maanden geeist, omdat ieder van hen fraude had gepleegd met de door dit sportblad uitgeschre ven voetbalprijsvraag. De door de officier gestelde eis van vier maanden was gebaseerd op valsheid in geschrifte. Coureurs Fangio en Ascari benaderen de 200 km MILAAN. De Argentijnse coureur Fangio is vandaag met zijn Alfa Romeo in een recordtijd van één minuut en 55 seconden over de 6,3 km. lange autobaan van Monza geraasd. De Italiaan Alberto Ascari evenaarde het re cord prompt met een Ferrari. Deze sensationele snelheden een gemiddelde van 197.218 km. per uur vertegenwoordigende werden gemaakt tijdens proefrit ten van de race om de grote prijs van Italië, die op 16 dezer op de baan van Monza gehouden zullen worden. Gewiehtbeffers naar Milaan AMSTERDAM. Van 26 tot en met 28 October worden in Milaan de wereldkampioenschappen ge wichtheffen gehouden. De ploeg die door de Nederlandse krachtsportbond zal worden afge vaardigd. bestaat uit: middengewicht: J. Smeekens, (Breda); halfzwaargewicht: C. Stahlecker (Den Haag); zwaargewicht: J. Verheyen( Den Haag). (Advertentie l. M.) Supportersclubs nuttig, maar niet noodzakelijk, vindt KNVB HAARLEM. In een bijeenkomst van de Haarlemse federa tie van voetbalsuppor tersverenigingen heeft de heer G. Kruyver, bestuurslid van de K.N.V.B. het stand punt van het bondsbe- stuur' ten opzichte van de voetbalsupporters- verenigingen uiteenge zet. Hij verklaarde, dat het K N V B.-be- stuur voetbalsuppor tersverenigingen niet noodzakelijk achtte, echter wel nuttig, wanneer deze zich be schouwen als neven organisatie van de voetbalclubs en zich ten doel stellen de club moreel te steu nen, in zeer bijzondere gevallen ook wel in fi nanciële zin. zonder daarvoor echter enig recht te verkrijgen in de technische of zake lijke leiding van de vereniging. Nuttig vooral, wan neer deze supporters verenigingen door een goede voorlichting hun leden een inzicht trachten te geven in de voetbalorganisatie en de doelstellingen van de voetbalsport in het algemeen. Nut tig zijn de supporters verenigingen ook, al dus het K.N.VB-be stuur, wanneer zij de leden een beter begrip omtrent de spelregels en de sportiviteit trachten bij te bren gen en de onderlinge vriendschap tussen de verschillende suppor ters probeert te be vorderen om daardoor ook rond het voetbal veld vriendschap aan te kweken. Dit is een taak die zeker niet onderschat mag wor den. Een supporters-or ganisatie mag echter niet ontaarden in een bron van ongercch- tigd-heden, waarin men spelers ronselt, premies in het voor uitzicht stelt en ande re ongeoorloofde prak tijken uitoefent. De K.N.V.B. heeft in dit opzicht reeds slechte ervaringen opgedaan; reden te meer dus om de goed geleide sup portersverenigingen van goede voorlich ting te dienen De heer Kruyver achtte het daarom nodig het steeds groeiende aan tal supportersvereni gingen van goede voorlichting te blijven voorzien. detective-verhaal door 10 Duff vroeg toestemming voor de jongens om een boodschap te gaan doen, en dit werd toegestaan. Pring streek toch even met zijn handen langs de lichamen van de jongens, voelde in hun zakken en keek ze waarschuwend aan voor hij ze liet gaan. Paul keek hem brutaal aan; Alfie daarentegen liet zich. met een brede grijns van pure vreugde, gewillig onderzoeken. Toen verdwenen de jongens in de zomeravondschemering. Duff liep naar de anderen toe. De man met de camera slenterde v/eg. „Die wijn," zei Duff, „waar kwam die vandaan?" „Het was haar eigen wijn," zei Pring. „die heeft ze blijkbaar zelf gekocht. Het meisje zegt, dat ze hem altijd bij zich had, omdat hij goed voor haar was. Ze kocht gis teren een fles bier in de binnen stad. Ze had al eerder een glas ge dronken en toen was hij nog goed." „Stond de fles niet achter slot?" „Nee, in de bijkeuken, maar er is nog een fles van hetzelfde merk, waar ook iets uit is. Ik weet niet waar die vandaan komt, misschien heeft mevrouw Moriarity hem ge kocht. We moeten eens naar het ziekenhuis om haar een paar vra gen te stellen. „Zouden jullie haar vanavond misschien ook met rust kunnen laten? Kleine Taffy is nogal ziek, zie je!" „Tja „Ik ben ervan overtuigd dat jul lie haar morgen kunt spreken wan neer je maar wilt. Dus U weet al dat die wijn van juffrouw Brown was? en dat zij er alleen van ge dronken heeft? Zit de zaak zo in elkaar?" „Ja, dat klopt." „Dus als iemand iets in de wijn fles gedaan heeft, dan had hij het dus definitief op juffrouw Brown gemunt?" „Zeker. Of liever, zo is het waar schijnlijk. Het meisje zegt. dat niemand anders ervan hield. Zij vindt dat het naar een dokters drankje smaakt, zegt ze." „Dat maakt het moeilijker, niet waar?" Robin hield op met op z'n kauw- gummi te kauwen en Pring zei, „Wat?" „Ik bedoel dat we niet kunnen nagaan wanneer het in de fles ge daan is. Alleen dat het gebeurd is nk het openen van de fles. We kunnen het ogenblik niet bepalen „Daar ben ik niet zo zeker van", zei Pring. „De zaken staan zo. dat we dat misschien wèl kunnen. En we hebben ook vingerafdrukken." „Weet U van wie?" „Nog niet, maar morgenochtend wel. We hebben de flessen. We hebben van iedereen vingerafdruk kenbehalve van mevrouw Moriarity." Duff zei, „Waar waren ze alle maal toen het gebeurde?" „Aan het eten In de eetkamer, de kinderen en juffrouw Brown Het schijnt, dat mevrouw Moria rity boven was bij het zieke meis je. en de dokter ook. Hij zegt dat hij beneden kwam en juffrouw Brown toen van tafel op stond en hier in de hal met hem gepraat heeft Daar achter bij de trap, vlak bij de radiator. Effe kijke een van de jongens was nog buiten in de tuin een werkje aan 't afmaken. De andere jongen cn de kleine en de twee meisjes wacht es even. Het grootste meisje was al die tijd in de keuken, eten klaar maken. Hoe dan ook, juffrouw Brown dronk wijn bij het eten en een van de flessen stond op tafel, bij haar bord. Ze nam haar glas mee naar de hal en toen was hij nog goed. want ze bood de dokter een slok aan en hij nam er een. Ze ging terug naar de eetkamer en bij ging naar de buitendeur cn pakte zijn hoed om weg te gaan. Zij schonk haar glas vol. dronk ervan en gaf een gil. Ik weet niet, welk goedje zo'n snelle uitwerking heeft, maar zo ging het." „Moet in dc wyn gezeten heb ben." zei Robin, „kan niet anders." „Hebben jullie een flesje of een busje met vergif gevonden?" „En of". „Het hele huis is vergeven van het vergif." zei Robin kortaf. „Het loopt ervan over. Cyranide, arse nicum. nicotine., kwikchloride zoek maar uit!" „Mevrouw Moriarity heeft een grote tuin", legde Pring uit. „Ze heeft al die dingen in huis om in secten te doden, achter slot en grendel in de stal. een soort schuur achter het huis." „Ja. maar de sleutel is niet ach ter slot en grendel," zei Rotyn, schaterend om zijn eigen geestig heid. „Dat is zo," zei Pring. „Ze houd'', het achter slot zodat niemand er bij ongeluk bi) kan. maar de sleu- tel laat ze zomaar hangen, een beet je hoog, maar dat is dan ook alles. Duff rook gevaar, hij voelde een lichte rilling over zijn rug lopen. „Heeft iemand eraan gezeten? vroeg hij. „Weet ik niet. vingerafdrukken; kan ik U morgen vertellen." „Graag," zei hij. „Wanneer^ is juf frouw Brown aangekomen?" „Vrijdagavond, cn ze zou een week of tien dagen blijven. Dat doet ze twee of drie keer per jaar. Ze had geld. hoefde niet voor haar broodje te werken. Ze zeggen dat ze veel rondreisde, 's winters in Californië. Ze heeft een flatje in New York, maar daar is zewas ze niet dikwijls. Ze kwam Vrijdag aanzetten, laat in de middag, en zou blijven tot vandaag over een v/eek. Als U soms mee naar boven wilt gaan om haar dingen te be kijken? Zij is weg. ziet U. De wa gen kwam haar halen terwijl U bo ven was. Zouden we maar niet naar haar kamer gaan?" (Wordt vervolgd)

Historische kranten - Archief Eemland

Dagblad voor Amersfoort | 1951 | | pagina 5