\?ilm
foto's
k Kodak
VOORAL VOOR DL VROUW
Parijse couture levert de gehele wereld
modellen voor confectie-industrie
ku
\r
Urn
-êéföta
Eén mislukte
collectie kan
ondergang zijn
Vier overwinningen in de
„revanches van Milaan'
De schuldeloze bloem
„WAT HEEFT DIE LUXE MODE EIGENLIJK MET ONS TE MAKEN?"
Een nieuw maatsysteein voor
daines-confectie
Karei de Grote
Pronk, Van Vliet, Schutte en
Hijzelen doorn zege vieren
Ook weer Duitsers
in de baan
EELTGEZWELLEN
Charlotte Armstrong
yrijdag 7 September 1951
5
Ontwerpers
voeren
harde
strijd om
bestaan
(Van onze mode
redactrice)
JA/IJ hebben u de afge-
lopen weken nogal
wat verteld over de nieu
we Parijse wintermode.
En bij enkelen hebben deze
artikelen de reactie ge
wekt: „Die Parijse mode
kan nu wel heel mooi zijn,
maar wat
heeft dat met
ons te maken?
Met de ge
wone vrou-
gewone vrou
wen, die van
de winter mis
schien met
veel moeite
één nieuwe
jurk zullen
kopen?"
En wij moeten bekennen, dat toen wij
rondzwierven door de weelderige Parijse
modesa'ons, en daar de kostbaar aangeklede
toeschouwsters zagen, die meestal flonker
den van de juwelen, toy ons zelf hebben af
gevraagd. hoe in deze verarmde wereld nog
plaats kon zijn voor een dergelijke luxe.
Maar bij nader inzien blijkt die Parijse
couture toch lang niet zo'n onzinnig luxe
bedrijf te zijn als men oppervlakkig zou
zeggen. Ja, een honderd jaar geleden, toen
de eerste exclusieve modehuizen werden ge
opend. waren het alleen de allerrijksten der
aarde dxe daar hun kleding kozen. Maar in
1951 zijn er niet zo verschrikkelijk veel
vrouwen meer, die ieder seizoen een klein
kapitaal aan haar toilet kunnen be
steden.
Zeker niet in Europa of \n
Frankrijk. Er zijn nog millionnairs
in Noord- en Zuid-Amerika. u'ier
vrouwen en dochters naar Parijs
kunnen komen om zich een nieuwe
garderobe aan te schaffen. Er zijn
nog Oosterse prinsessen en vorstin
nen. voor wie honderdduizend
francs meer of minder niet veel be
tekenen. Maar zij zijn aan het uit
sterven.
De Amerikaanse belastingen zijn
ook voor millionnairs niet mild! En
in ieder geval zijn hel er niet ge
noeg. om de ruim vijftig ontwer
pers, die tezamen de Parijse haute
couture vormen, een bestaan te
verschaffen.
Er zijn ook Franse vrouwen, die
gekleed worden door de Parijse
haute couture, vrouwen wier naam
een goede klank heeft in het maat
schappelijke leven of die zich Yy
toneel of film een reputatie heb
ben verworven. Zij zijn de „am
bassadrices" van de haute couture
en die heeft er wel wat voor over
wanneer in de kranten wordt ver
meld. dat de baljapon die Madame
Zus ot Zo droeg op het ..Bal des
petits lits blancs" afkomstig is van
die of die modeontwerper, of dat
een beroemde filmster haar vacan-
tiegarderobe bestelde bij éen van
de grote huizen. En de prijzen, die
deze ..ambassadrices" betalen zijn
dan ook heel wat minder onover
komelijk dan die een gewone ster-
cling zou moeten neertellen. Maar
daarover wordt alleen gefluisterdl.
De reden van bestaan van de
haute couture is niet, dat zij dure
japonnen maakt voor rijke vrou
wen. maar dat zij de confectie-in
dustrie van de gehele wereld voor
ziet van modellen. Mode heeft er
altijd bestaan, en die komt werke
lijk niet alleen tot uiting op liet
gebied van de kleding. Maar wel
wisselt de mode op dit gebied het
snelst. Dat is ook geen verschijnsel
\an de laatste decennia. Men zou
er ten hoogste over kunnen dis
cussiëren of het tempo van de ver
anderingen niet steeds sneller
wordt.
De wisseling van de mode is er
ongetwijfeld gestimuleerd door
de confectie-industrie en alles wat
daarmee verband houdt. Maar als
de vrouwen het zelf niet wilden,
zouden deze nieuwe modes niet
kunnen ontstaan.
En de Parijse haute couture voor
ziet in de voortdurende behoefte
aan nieuwe ideeën die de confec
tie-industrie heeft.
Parys is de ontwerper voor de
confectie.
Waarom juist Parijs? Hebben de
Fransen alleen het talent nieuwe
ideeën op het gebied van vrouwen
kleding naar voren te brengen?
Onder dc grote ontwerpers is een
Spanjaard (Balanciaga). een Griek
(Dessès), een Italiaanse (Madame
Schiaparclli). een Spanjaard, die
nogal wat in Amerika heeft rond
gekeken: Castillo, de ontwerper
van Lanvin. Molyneux, die jaren
lang een zeer grote naam in Parijs
had, was ondanks zyn ^ransc naam
een Engelsman en Charles Mon
taigne is het pseudoniem, waarach
ter een rasechte Nederlander in
Parijs werkt.
LANGE LEERTIJD
EEN modeontwerper van hoge
klasse wordt men niet zonder
een lange leertijd te hebben door
gemaakt. En daarvoor moet men
naar Parijs. In Parijs worden ook
de naaisters opgeleid, die de vak
bekwaamheid bezitten die nodig is
om haute couture modellen te ma
ken. Zo komen de ontwerpers n3ar
Parijs om te leren. En aangezien alle
confectionnairs uit de hele wereld
toch naar Parijs komen, waarom
zouden zij zich dan ergens anders
vestigen?
Een Parijs model mag dan te
duur zijn voor de beurs van een
normale vrouw, voor een confec-
tiefabrikant is de prijs niet zo
hoog, hoewel hij meer moet beta
len dan een particuliere koopster.
Hij koopt een model, b.v. een
mantelcostuum van Jacques Fath,
en betaalt daarvoor 230.000 francs,
ongeveer ƒ2500 dus. Een „toile",
d.w.z. een model uitgevoerd in wit
katoen in plaats van in de origi
nele stof is iets goedkoper, maar
niet veel. De koper krijgt het
recht, het model (dat hij voor zijnN
land exclusief krijgt) te copiërcn
en te verkopen als een copie van
een model van Fath. Niet alleen
een buitenlander, ook een Frans
man kan deze rechten verwer
ven, en een Frangaise kan zich
dus door Fath laten kleden zon
der ooit een voet in zijn salons te
zetten.
De confectie-fabrikant gebruikt
ook het gekochte model als ..inspi
ratie" voor zijn gehele collectie. En,
hij heeft een Franse modeshow ge
zien. die hem ook weer veel nieuwe
ideeën aan de hand doet. Hij moet
naar Parijs gaan om bij te blijven,
want zijn concurrenten gaan immers
ook. De aanschaf van een aantal
modellen loopt echter nogal in de
papieren.
Er zijn dan ook heel wat con
fectionnairs, die bereid zijn een
goede prijs te betalen voor nauw
keurige tekeningen, en er niet naar
informeren, of die misschien clan
destien uit een modehuis zijn ge
smokkeld.
Dat hun ontwerpen langs slinkse
wegen in verkeerde handen komen,
is de grote vrees van de mode-ont
werpers. Het is het grote gevaar
dat hun bestaan bedreigt. In Frank
rijk genieten zij een sterke bescher
ming van de wet. Diefstal van mo
dellen wordt zwaar gestraft en er
is een speciale politie die dergelijke
zaken onderzoekt. Maar is het mo
del eenmaal buiten het land, dan
zijn de rechten verbeurd.
Vandaar, dat niemand zonder be
hoorlijke uitnodiging op een mode
show komt, en dat een koper een
flinke borgstelling moet geven, vóór
hij een show mag bezoeken. De
strijd tussen de haute couture en
de copiisten wordt dagelijks ge
voerd en het gevaar loert altijd.
Vandaar, dat de foto's ran de mo
dellen pas op 31 Augustus mochten
worden gepubliceerd, want dan is
het voor de confectie te laat.
Maar ondanks de stromen confec
tionnairs, die Parijs bezoeken, is de
financiële basis van vele haute-cou-
ture-huizen wankel. Vijftig huizen,
die ieder ten minste 200 modellen
makendat zijn ruim 10.000 mo
dellen, die ettelijke malen verkocht
moeten worden, willen de onkosten
eruit komen. Ook in de Parijse
haute couture is de concurrentie
groot. Er zijn huizen, die jarenlang
aan de rand van het faillissement
leven. Mislukt één collectie, dan
kan dat hun ondergang betekenen.
Een goed seizoen een bijzondere
order voor een vorstelijk huwelijk
b.v. kan hen er weer voor een tijd
bovenop brengen. Want de vaste
lasten zijn enorm hoog: een kost
baar huis, een uitgezochte schare
mannequins, een stoet verkoopsters,
Resultaten van onderzoek bij 5000
Nederlandse vrouwen
..De Juiste Maat", lichaamsafmetingen van Neder
landse vrouwen als basis van een nieuw maatsysteem
voor damesconfectiekleding, door J. Sittig en prof. dr
H. Freudenthal, in opdracht van N.V. Magazijn „De
Bijenkorf" uitgegeven bij L. Stafleu te Leiden.
AUGUSTUS 1947 werden door De Byenkorf in Amsterdam. Rotterdam
en Den Haag een onderzoek ingesteld naar de lichaamsafmetingen
van 5000 Nederlandse vrouwen, die zich daarvoor vrijwillig aanmeldden.
Het doel daarvan was, te komen tot een beter maatsysteem voor dames-
confcctie en het „vermaken" van gekochte kleding te verminderen. Do
resultaten van deze metingen zijn verwerkt in een breed opgezet statis
tisch onderzoek, cn op basis daarvan zijn twee nieuwe maatsystemen
uitgewerkt.
Voor een één-dimensionaal maat
systeem wordt geadviseerd de
taille als afmeting te nemen,
waarop alle andere worden geba
seerd. De taille is een „diktemaal"
en heeft dus een samenhang met
andere diktematen' zoals boven
wijdte en heupomvang; bovendien
zit er in de taillewijdte mindei
„speling" dan in de andere dikte-
afmetingen. Bovendien is dit een
maatstelsel, dat zowel voor jur
ken al§ voor blouses en rokken
gebruikt kan worden. Een veel
beter maatstelsel krijgt men ech
ter, wanneer men ,n tweede dimen
sionaal systeem aanvaardt, waar
bij met taille en met ruglengte
rekening wordt gehouden. Iedere
taillemaat wordt dan in een aan
tal verschillende ruglengten uit
gevoerd (voorgesteld wordt drie
of vijf). Wanneer er volgens een
dergelijk stelsel veertien verschil
lende maten worden gemaakt, dan
kan 90 van de 100 vrouwen eer.
passende japon vinden, en de ver-
anderkosten kunnen worden be
perkt tot gemiddeld f 3.65 per ja
pon wanneer met normale, en
f 7.20 wanneer men zeer hoge
eisen stelt aan het passen van een
kledingstuk.
Wij hopen, dat de confectie-fa-
brikanten de aandacht aan deze
zeer serieuze en wetenschappelijk
uitgevoerde maatstudie zullen be
steden, die zij verdient. En mis
schien zal het maatonderzoek van
de Bijenkorf ertoe bijdragen dat
er enige orde wordt geschapen in
de maatchaos. die ons thans nog
zoveel last bezorgt.
Zoek het maar uit!
In Januari en Februari 1948 wer
den in het Amsterdamse filiaal van
dc Bijenkorf afmetingen van 514
dameskledingstukken opgemeten.
Van 376 japonnen werden taille,
rugbreedte cn ruglengte gemeten,
van 106 blouses rugbreedte en rug-
lengto en van 32 rokken de taille.
Het bleek, dat deze vijftien fabri
kanten er dertig verschillende
maatstelsels op na hielden
De taillewijdte van kledingstukken,
waar maat 46 op stond, liep uiteen
van 75 tot 100 cm. De rugbreedtes
varieerden bij deze ..maat" tussen
35 en 45 cm. De ruglengte varieer
de bij de maten 40 en 42 van 37 tot
46 cm. Een vrouw met een taille
wijdte van 76 cm. kan een 38 van
één fabrikant aan. maar bij een
ander valt ze in maat 46 Ruglcng-
tes van 40 cm. worden gevonden
zowel bij maat 38 als bij 48. Een
fabrikant noemt een kledingstuk
met een taille van 86 cm. 42, een
ander zet er 48 op
Een bepaald fabrikant maakt alle
maten met de grootste tailles, een
ander heeft dc kleinste tailles tus
sen 40 en 44 cm. maar maakt ineens
bij 46 een heel wijde taille. Een
coupeur van nog een andere fabri
kant maakt brede tailles, maar zeer
smalle ruggen.
En niet alleen dat d© maatj-
systemen van de verschillende fa
brikanten sterk verschillen, boven
dien houden sommigen er meer dan
één systeem op na. Een bepaalde
fabrikant laat zijn rugbreedtes bij
de verschillende maten vrijwel on
veranderd. maar voert de rugleng
te op bij de taillewijdte, hoewel
er tussen deze twee afmetingen
vrijwel geen verband bestaat. Er
bestaat geeii ma3tstcl«el bij de Ne
derlandse confectie; het zou juister
zijn te spreken van anarchie.
KOORNAMELIJK in het VIII
ste Arrondissement van Pa
rijs vindt u de huizen van de
grote mode-ontwerpers. Op het
'kaartje hiernaast zijn de plaat
sen aangegeven waar de belang
rijkste firma's zijn gevestigd.
Daar is het nu een enorme
drukte, daar worden grote za
ken gedaan. Of nietDaar
hebben collecties succes. Of
nietDaar begint men zodra
de verkoopshows voor de win
termode zijn afgelopen, aan het
ontwerpen van nieuwe model
len. Luxe industrie? Maar ten
dele, en zeker: hard werken!
en een heel leger van naaisters ach
ter de schermen.
En tot slot Is er nog de rekening
van de stoffenfabrikant. Hoewel
boze tongen beweren, dat de haute
couture niet zo erg goed van be
talen isMaar het Is voor een
fabrikant een goede reclame, wan
neer een van dc grote huizen zijn
stoffen verwerkt. En daarom staat
hij een stof exclusief af aan één
van de Parüse groten, al neemt die
ook maar maar een kleine hoeveel
heid, ook al eist deze dat er ver
schillende stoffen voor hem wor
den gereserveerd, die hij lang niet
allemaal zal gebruiken
SINDS zoontje geschiedenis heeft,
is dit in huis te merken.
Hij loopt met vreemde, wippende
passen door de kamer, roept luid en
onverwacht „Azza, azzazaza," zodat
het dikke zusje kregel geworden
door te veel geplaag, verschrikt be
gint te piepen.
Hij doet die oude ridders na, maar
welke, wil hij niet zeggen. Als ik
ernaar vraag, komt er een vaag: „Je
weet toch wel, die eneen dan
wiekt hij met de armen en tuurt
tenslotte een poos met de hand
boven de ogen in het rond.
Op een middag echter komt hij
zo vuil aan, dat ik hem te weken
zet, boven. Een tijd later hoor ik
een raar, klotsend geluid en een
gesnuif, dat me de trap op doet ren
nen. Daar in het bad, vliegt zoon
tje, glad en drijf-nat, als een razen
de heen en weer. Om z'n middel de
rubber douche-slang, die met het
andere eind aan de kraan gebonden
is. Hop, hop, hop, door het water,
dat klotst als in een wasmachine.
,Wat is dat',, roep ik. „Wat is dat
nou weer?"
Aldus betrapt, stopt hij snel.
,,'k Speel." zegt hij, nog nahijgend
van de haast, ,,'k Speel eventjes Ka
rei de Grote Meer vertelt hij
niet, maar als ik de stop los trek en
grommend om de natte boel, met de
dweil kom, mompelt hij „Lodewijk".
Ik laat het erbij, doch de dag daar
op, als dikke zusje z'n schrift heeft
vol gekrast, zegt hij het weer: „Lo
dewijk". En nog een keer, aan tafel.
Dat gebeurde zo. De nieuwe werk
ster. een trieste vrouw heeft alleen
nog twee hoektanden en sabbelt d'er
boterham alsof het een lollie is. Dik
ke zusje, na een poosje kijken, doet
dit opeens ook.
Viezerddat mag jij niet," ver
maant zoontje streng. Maar omdat
de werkster erbij zit en het zijn
zaken niet zijn, val ik hem af. Dik
ke zusje sabbelt door en zoontje
slikt het standje ongewoon rustig.
„Lodewijk", zucht hij „altijd Lode
wijk". Dat woord schijnt dus een
Qehexmzirtnige kracht te hebben.
Hoewel ik het niet wou, vraag ik
het hem toch. „Dat is die éne", zeqt
hij niet zonder triomf „die ene. die
het werk van Karei de Grote ver
woestte".
BIBEB
NEDERLANDSE RENNERS IN VORM
AMSTERDAM. Een practa-
tige zomeravond begunstigde de
revanche van de wereldkampioen
schappen, die ten aanschouwe van
50.000 wiclersportliefhebbers op
de baan van het Olympisch Sta
dion werden gehouden.
Het sprintnummcr der profes
sionals werd. het sprak vanzelf,
in matches a trois gereden. Een
zeer snelle Van Vliet won alle
drie ritten zeer overtuigend.
Ook in tactisch opzicht was Van
Vliet weer geheel de oude. Hij
won op gemakkelijke wijze. Zo
eenvoudig sloeg hij zijn tegenstan
ders, dat hij na afloop verklaar
de: „Ik voelde, dat het ging, maar
nu weet ik ook hoe dom ik in
Milaan heb gereden."
Bij de amateurs zegevierde Hij-
zelendoorn, eveneens in matches
trois. Hij won zonder enige
moeite alle ritten van Maspes, no.
2 in de Italiaanse kampioenschap
pen, van Schotman en Plantaz.
Schulte versloeg in een achter
volging over 5 km. de Austra
lische kampioen Paterson, zij het
niet zonder moeite. De tijd van
Schulte bedroeg 6 min. 40.2 sec.
De Australiër had in de laatste
ronde met zijn snelle sprint nog
getracht Schulte te verrassen,
maar de Boschenaar had het ge
vaar aangevoeld en won met on
geveer 15 meter verschil,
Ook de revanche van 't stayers
kampioenschap leverde een Ne
derlandse overwinning op. De zes
finalisten van Milaan kwamen in
deze wedstrijd uit, waarbij voor
het eerst na de oorlog weer Duit
sers in Amsterdam aan de start
kwamen. De strijd werd na 70
km. al beslist, toen wereldkam
pioen Pronk zich langs de Duit
sers Lohmann en Schorn naar de
kop werkte. In de laatste ronden
Oost-Duitsers willen eigen
Olympisch Comité
BERLIJN Het Oost-Duitse
Olympische Comité heeft zich Don
derdagavond afgescheiden van het
Duitse Nationale Olympische Comité
wegens „gebrek aan samenwerking"
door de West-Duitsers. Naar in Ber
lijn is medegedeeld heeft Oost-
Duitsland bij het Internationaal
Olympisch Comité om erkenning ge
vraagd, met de bedoeling ook af
zonderlijk aan de spelen van 1952
deel te nemen. De gevraagde erken
ning is vóór alles onontbeerlijk, wil
len de sportlieden van de Oost-Duit-
se republiek kunnen deelnemen aan
de Olympische Spelen van 1952". al
dus de verklaring van het Oost-
Duitse Comité.
Advertentie (I. M.)
aan de grote teen
Een succesvol middel
tje tegen eeltknob-
bels en eeltgezwellen
aan de teen is nu
weer verkrijgbaar on
der de naam ..DALET
BALSEM". Dalet Bal
sem dringt diep in de
huid door, verlicht de
pijn op wonderbare
wyze. heft ontsteking en opzwel
ling op Zodoende kan de grote teen
zijn normale vorm en stand her
nemen. Vraag 'n tube DALET
BALSEM aan Uw apotheker of dro
gist. Prijs 2.50.
Een circulaire met nadere bijzonder
heden wordt U gaarne toegezonden
op aanvrage bij
N.V. AGILA - Afd. 10 - IJmuiden
moest Pronk zijn eerste plaats
nog eens verdedigen tegen een
dubbele Duitse aanval van Schorn
cn Lohmann, die hem echter niet
verder dan tot op 20 meter kon
den benaderen.
De uitslag luidde: stayers 100
km (200 ronden). 1. Pronk (Ned.)
achter Wiersma 1 uur 20 min. 04
sec.; 2. Lohmann (Duitsl.) achter
Groslimond op 20 m.; 3. Schorn
(Duitsl. achter Merkens op 50 m.,
4. Lesueur (Fr.) achter Querin op
485 m.; 5. Leliart (België) achter
Van den Bosch op 700 meter; 6.
Bakker (Ned.) achter De Graaf
op 970 m.; 7. de Best (Ned.) ach
ter Zentvelc op 1250 meter.
Achtervolging professionals 5 km:
1. Schulte (Ned.) 6 min. 40 4 sec: 2.
Patterson (Austr.i 6 min 414 sec.'
Totauluitslag sprint aihateurs:
1 Hijzelcndoorn 3 p 2. Maspes 6 p.:
3. Schotman 6 p 4. Plantaz 9 p.
Totaaluitslag sprint profs:
1. Van Vliet 3 p 2. Derksen 6 p.; 3.
Harris 6 p.; 4. Bellanger 9 p.
Rossolimo winnaar van
tournooi te Bilbao
BILBAO. De Fransman Ros
solimo is winnaar geworden van
het internationale schaaktournooi
in Bilbao. Na de voorlaatste ronde
heeft hij een voorsprong van an
derhalve punt op de Argentijn
Pilnik.
Uitslagen achtste ronde: Rossoli
mo (wit) verslaat de Spaanse
kampioen Arturo Pomar in 22
zetten, de Nederlander Prins
verslaat de Spanjaard Walle Pe-
trof in 27 zetten.
In een hangpartij verslaat Prins
de Nederlander Oosterwijk in 31
zetten.
Stand: Rossolimo 8 punten, Pil
nik 6Vz, Prins 5^ en Oosterwijk
(9e) 1% punt.
Advcrtentic I. M.)
De Ober is aan het
noteren
En vraagt: „Wat
gebruiken de heren?"
Eén gast telt tot acht
En de ober (die lacht)
Brengt dan TIP
zonder mankeren I
'n TIP VAN BOOTZ
Inz Hr P. d. K. te Leiden ontv. 1 fl. TIP
Medewerkers van sport
blad staan terecht
AMSTERDAM. De Officier
*van Justite bij de Amsterdamse
Rechtbank mr W. B. J. Aberson,
heeft gisteren tegen drie mede
werkers aan het inmiddels opge
heven sportweckblad „Koning
Voetbal" een gevangenisstraf van
vier maanden geeist, omdat ieder
van hen fraude had gepleegd met
de door dit sportblad uitgeschre
ven voetbalprijsvraag.
De door de officier gestelde eis
van vier maanden was gebaseerd
op valsheid in geschrifte.
Coureurs Fangio en Ascari
benaderen de 200 km
MILAAN. De Argentijnse
coureur Fangio is vandaag met
zijn Alfa Romeo in een recordtijd
van één minuut en 55 seconden
over de 6,3 km. lange autobaan
van Monza geraasd. De Italiaan
Alberto Ascari evenaarde het re
cord prompt met een Ferrari.
Deze sensationele snelheden
een gemiddelde van 197.218 km.
per uur vertegenwoordigende
werden gemaakt tijdens proefrit
ten van de race om de grote prijs
van Italië, die op 16 dezer op de
baan van Monza gehouden zullen
worden.
Gewiehtbeffers naar
Milaan
AMSTERDAM. Van 26 tot en
met 28 October worden in Milaan
de wereldkampioenschappen ge
wichtheffen gehouden.
De ploeg die door de Nederlandse
krachtsportbond zal worden afge
vaardigd. bestaat uit:
middengewicht: J. Smeekens,
(Breda);
halfzwaargewicht: C. Stahlecker
(Den Haag);
zwaargewicht: J. Verheyen( Den
Haag).
(Advertentie l. M.)
Supportersclubs nuttig, maar niet
noodzakelijk, vindt KNVB
HAARLEM. In
een bijeenkomst van
de Haarlemse federa
tie van voetbalsuppor
tersverenigingen heeft
de heer G. Kruyver,
bestuurslid van de
K.N.V.B. het stand
punt van het bondsbe-
stuur' ten opzichte van
de voetbalsupporters-
verenigingen uiteenge
zet. Hij verklaarde,
dat het K N V B.-be-
stuur voetbalsuppor
tersverenigingen niet
noodzakelijk achtte,
echter wel nuttig,
wanneer deze zich be
schouwen als neven
organisatie van de
voetbalclubs en zich
ten doel stellen de
club moreel te steu
nen, in zeer bijzondere
gevallen ook wel in fi
nanciële zin. zonder
daarvoor echter enig
recht te verkrijgen in
de technische of zake
lijke leiding van de
vereniging.
Nuttig vooral, wan
neer deze supporters
verenigingen door een
goede voorlichting hun
leden een inzicht
trachten te geven in
de voetbalorganisatie
en de doelstellingen
van de voetbalsport
in het algemeen. Nut
tig zijn de supporters
verenigingen ook, al
dus het K.N.VB-be
stuur, wanneer zij de
leden een beter begrip
omtrent de spelregels
en de sportiviteit
trachten bij te bren
gen en de onderlinge
vriendschap tussen de
verschillende suppor
ters probeert te be
vorderen om daardoor
ook rond het voetbal
veld vriendschap aan
te kweken. Dit is een
taak die zeker niet
onderschat mag wor
den.
Een supporters-or
ganisatie mag echter
niet ontaarden in een
bron van ongercch-
tigd-heden, waarin
men spelers ronselt,
premies in het voor
uitzicht stelt en ande
re ongeoorloofde prak
tijken uitoefent. De
K.N.V.B. heeft in dit
opzicht reeds slechte
ervaringen opgedaan;
reden te meer dus om
de goed geleide sup
portersverenigingen
van goede voorlich
ting te dienen De heer
Kruyver achtte het
daarom nodig het
steeds groeiende aan
tal supportersvereni
gingen van goede
voorlichting te blijven
voorzien.
detective-verhaal
door
10
Duff vroeg toestemming voor de
jongens om een boodschap te gaan
doen, en dit werd toegestaan. Pring
streek toch even met zijn handen
langs de lichamen van de jongens,
voelde in hun zakken en keek ze
waarschuwend aan voor hij ze liet
gaan. Paul keek hem brutaal aan;
Alfie daarentegen liet zich. met
een brede grijns van pure vreugde,
gewillig onderzoeken.
Toen verdwenen de jongens in de
zomeravondschemering.
Duff liep naar de anderen toe.
De man met de camera slenterde
v/eg. „Die wijn," zei Duff, „waar
kwam die vandaan?"
„Het was haar eigen wijn," zei
Pring. „die heeft ze blijkbaar zelf
gekocht. Het meisje zegt, dat ze
hem altijd bij zich had, omdat hij
goed voor haar was. Ze kocht gis
teren een fles bier in de binnen
stad. Ze had al eerder een glas ge
dronken en toen was hij nog goed."
„Stond de fles niet achter slot?"
„Nee, in de bijkeuken, maar er is
nog een fles van hetzelfde merk,
waar ook iets uit is. Ik weet niet
waar die vandaan komt, misschien
heeft mevrouw Moriarity hem ge
kocht. We moeten eens naar het
ziekenhuis om haar een paar vra
gen te stellen.
„Zouden jullie haar vanavond
misschien ook met rust kunnen
laten? Kleine Taffy is nogal ziek,
zie je!"
„Tja
„Ik ben ervan overtuigd dat jul
lie haar morgen kunt spreken wan
neer je maar wilt. Dus U weet al
dat die wijn van juffrouw Brown
was? en dat zij er alleen van ge
dronken heeft? Zit de zaak zo in
elkaar?"
„Ja, dat klopt."
„Dus als iemand iets in de wijn
fles gedaan heeft, dan had hij het
dus definitief op juffrouw Brown
gemunt?"
„Zeker. Of liever, zo is het waar
schijnlijk. Het meisje zegt. dat
niemand anders ervan hield. Zij
vindt dat het naar een dokters
drankje smaakt, zegt ze."
„Dat maakt het moeilijker, niet
waar?"
Robin hield op met op z'n kauw-
gummi te kauwen en Pring zei,
„Wat?"
„Ik bedoel dat we niet kunnen
nagaan wanneer het in de fles ge
daan is. Alleen dat het gebeurd is
nk het openen van de fles. We
kunnen het ogenblik niet bepalen
„Daar ben ik niet zo zeker van",
zei Pring. „De zaken staan zo. dat
we dat misschien wèl kunnen. En
we hebben ook vingerafdrukken."
„Weet U van wie?"
„Nog niet, maar morgenochtend
wel. We hebben de flessen. We
hebben van iedereen vingerafdruk
kenbehalve van mevrouw
Moriarity."
Duff zei, „Waar waren ze alle
maal toen het gebeurde?"
„Aan het eten In de eetkamer,
de kinderen en juffrouw Brown
Het schijnt, dat mevrouw Moria
rity boven was bij het zieke meis
je. en de dokter ook. Hij zegt dat
hij beneden kwam en juffrouw
Brown toen van tafel op stond en
hier in de hal met hem gepraat
heeft Daar achter bij de trap, vlak
bij de radiator. Effe kijke een
van de jongens was nog buiten in
de tuin een werkje aan 't afmaken.
De andere jongen cn de kleine en
de twee meisjes wacht es even.
Het grootste meisje was al die tijd
in de keuken, eten klaar maken.
Hoe dan ook, juffrouw Brown
dronk wijn bij het eten en een van
de flessen stond op tafel, bij haar
bord. Ze nam haar glas mee naar
de hal en toen was hij nog goed.
want ze bood de dokter een slok
aan en hij nam er een. Ze ging
terug naar de eetkamer en bij ging
naar de buitendeur cn pakte zijn
hoed om weg te gaan. Zij schonk
haar glas vol. dronk ervan en gaf
een gil. Ik weet niet, welk goedje
zo'n snelle uitwerking heeft, maar
zo ging het."
„Moet in dc wyn gezeten heb
ben." zei Robin, „kan niet anders."
„Hebben jullie een flesje of een
busje met vergif gevonden?"
„En of".
„Het hele huis is vergeven van
het vergif." zei Robin kortaf. „Het
loopt ervan over. Cyranide, arse
nicum. nicotine., kwikchloride
zoek maar uit!"
„Mevrouw Moriarity heeft een
grote tuin", legde Pring uit. „Ze
heeft al die dingen in huis om in
secten te doden, achter slot en
grendel in de stal. een soort schuur
achter het huis."
„Ja. maar de sleutel is niet ach
ter slot en grendel," zei Rotyn,
schaterend om zijn eigen geestig
heid.
„Dat is zo," zei Pring. „Ze houd'',
het achter slot zodat niemand er
bij ongeluk bi) kan. maar de sleu-
tel laat ze zomaar hangen, een beet
je hoog, maar dat is dan ook alles.
Duff rook gevaar, hij voelde een
lichte rilling over zijn rug lopen.
„Heeft iemand eraan gezeten?
vroeg hij.
„Weet ik niet. vingerafdrukken;
kan ik U morgen vertellen."
„Graag," zei hij. „Wanneer^ is juf
frouw Brown aangekomen?"
„Vrijdagavond, cn ze zou een
week of tien dagen blijven. Dat
doet ze twee of drie keer per jaar.
Ze had geld. hoefde niet voor haar
broodje te werken. Ze zeggen dat
ze veel rondreisde, 's winters in
Californië. Ze heeft een flatje in
New York, maar daar is zewas
ze niet dikwijls. Ze kwam Vrijdag
aanzetten, laat in de middag, en
zou blijven tot vandaag over een
v/eek. Als U soms mee naar boven
wilt gaan om haar dingen te be
kijken? Zij is weg. ziet U. De wa
gen kwam haar halen terwijl U bo
ven was. Zouden we maar niet naar
haar kamer gaan?"
(Wordt vervolgd)