ROME
FLORENCE
JfSS#
Voorspellende droom doorkruist
begrip van goed en kwaad
Afeten 'z&vs-
iDD
In '52: .Genootschap der Vrienden'
driehonderd jaar
Rijke indrukken
Reisverhaal
door
Eric v. d. Steen j VENETIE
wanneer
de
(Reis-)beurs
goed gevuld is
Bittere ivoorden van VARA over
Nederlandse snobs
Geestelijke duikt geld bij elkaar voor
zijn „schaapkens
Dromer leest de krant voor,
eer deze in zijn bus ligt
r door:
I G. ZORAB
K EN A*
Oud morgenlied
Moet Ueens
hóren!
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Zaterdag 8 September 1951
-^^rriTgbiroinTiiiMitiiiPinrEirdiinnnmioTJirriiiwibimTm^ifimniimTggtimimirrrn'.miinTi.TnmiTiiiriMi
N Florence heb ik, niet voor het eerst in mijn leven, gelegen
heid gehad een paar onvriendelijke gedachten te wijden aan
Duitsers. Zij hebben bij hun vergeefse verdediging tegen de
t het Zuiden oprukkende geallieerde legers alle bruggen over
Arno op één na de beroemde Ponte Vecchio laten
ringen. Noodbruggen zorgen nu voor de oeververbinding.
un losliggende
jn ratelen en
deren bij iedere
auto
het weer oor
lis. Ik heb ver
slende nachten
do zeven
eken liggen
:eren. die mij
x op hun beurt
elden, dat het
uur was. Eén
het met een
•slag; de laatste
de zeven liep
minuten ach-
n paar uur la-
fcag ik over een
Ibruggen de be
ing van de lin-
ever naar het
c gaan. Er hing
dreigende on-
slucht boven
itad en boven
vier; de eerste
pels vielen al
land droeg re-
leding; ieder-
tag er licht er*
jk uit. Daar-
leken mij
verklaringen
'lijk een
varige: die ar-
Italianen heb-
geen regenjas-
en één van
opgewekter
zij weten dat
^onweer voorbij
en dat na de
en toch weer de
elijke zon te
schijn zal ko-
Nu ik Italië
Napels via Ve-
tot Genua
doorkruist, ge-
I ik dat de laat-
dverklaring het
tst bij de
rheid ligt. Zij
ovendien (no£
karakteristiek voor het zui-
:e leven.
;uurlijk moet ge dit niet tegen
Italiaan zeggen, want dan zal
onmiddellijk antwoorden, dat
leven hier ondragelijk duur is
dat onder deze zon de veel te
e lonen en salarissen in een nood-
;ig-snel tempo wegsmelten. Aan
behoefden zij het trouwens niet
vertellen: na één dag wist ik
drie dagen veel meer
lij lief was van de Italiaanse
Sen.
DUUR
leven is hier ongeveer de
duurder dan in Nederland. Een
ludige hotelkamer kost al gauw
ronder ontbijt, maar ook zon-
!de bediening en de belasting,
je laatste samen dan nog eens
ct bedragen. De perziken zijn
en sappig; zij kosten, aan een
:tje gekocht, per stuk twee
tjes, evenals de bananen,
mens kan niet alleen leven bij
tóen, schilderijen en kathedralen,
)m gaat ge op een gegeven
blik een maaltijd gebruiken en
lekt ge daarvoor een „ristoran-
>f „trattoria" op, dat van elke
ontbloot is, toch zal het u niet
'allen om het overigens heerlij-
taliaanse eten voor minder dan
- opgediend te krijgen. Ik heb
)beerd dit bedrag te omzeilen
vier broodjes, een stukje kaas
wat druiven te kopen,
t gelukte, maar 3.50 voor zo'n
oudig etentje is toch ook niet
g.
rijden langs de Italiaanse we-
vrij veel auto's, maar Neder-
nummerborden zijn zeld-
de benzine kost 1.35 per
en de afstanden zijn groot.
;al de jonge Italianen maken
deze benzine-nood een deugd
veelvuldig op motor-scooters
te rijden. Die vragen haast
brandstof en de Italiaanse
^|es weten buitengewoon gra-
achterop te zitten met twee
aan één kant zoals vroeger
nazones. Een enkele keer is het
moeder, die dan angstig het
el van haar zoon omkneld
Pi
wal ging zijn broekzakken voor alle
zekerheid met grote veiligheidsspel
den afsloot. De blonde schoonheid,
die in de bus, naar Assisi, ,.De Fun
damentele Gedachten der Wijsgeren"
zat te lezen, 's morgens om half
negen. Haar landgenoot uit San
Francisco, die twee minuten voor
het binnenrijden van Assisi vroeg:
„Wat voor story zit er ook al weer
vast aan die Franciscus?"
Ja, op de tegels van het eeuwen
oude, ongelofelijk-mooie Dogen-pa
leis in Venetië speelde de jeugd
roulette met Coca Cola-dopjes, Maar
gelukkig is daarmee weinig gezegd
noch over het Dog^n-paleis, noch
over de jeugd, noch over Italië
zelf. Ik struikelde er over deze
kleine hinderlijkheden, juist omdat
de schoonheid en de grandioze
kracht van het verleden in dit land
zó groot zijn, dat de daden van de
moderne mens er vaak klein en
lachwekkend bij worden.
En dat is dan Italië geweest. Om
alle mogelijke misverstanden over
mijn materiële welvaart weg te ne
men, doe ik er waarschijnlijk goed
aan. hier nog eens te vermelden,
dat het een reisbeurs van het mi-
BIJ DEZE SCHOONHEID en
kracht van het verleden, worden
de daden van de moderne mens
vaak klein en lachwekkend...
nisterie van O.. K. en W. was. die
dit mogelijk maakte. Van huis uit
ben ik scepticus, maar mijn erva
ring is geweest, dat deze reisbeur
zen een prachtige instelling zijn die
veelvuldiger dan nu gebeurt zouden
moeten worden toegekend vooral
aan werkelijk jonge letterkundi
gen. tot wie ik mij sinds jaren
niet meer reken.
Ik kan toevallig een vergelijking
maken, omdat ik lang geleden, toen
ik wèl jong en zo iets als een let
terkundige was. ook Rome. Floren
ce en Venetië bezocht, voor 2.50
per dag, de reis meegerekend. Het
is helaas niet voor te stellen, hoe
veel meer men ziet, hoeveel juiste
re. rijker geschakeerde indrukken
men krijgt, als men niet elke lire
tien keer behoeft om te keren. Hoe
dan ook, het volgend jaar ga ik
weer naar Bergen (N.H.) of naar
Nunspeet, want wie één keer een
reisbeurs heeft gekregen, komt er
nooit meer voor in aanmerking
ieenplaatsen hebben dit grote
ieel, dat zij bijna altijd waar
Jlk zie er daarom niet tegenop
':r(er te zegden, dat men in Italië
gauw uitgekeken raakt. In een
Li voor Rome staan 150 kerken,
tan de toerist ter bezichtiging
"in aanbevolen. Wie er vijf per
'ezoekt. heeft" alleen voor deze
inse kerken dus al een maand
ben ik heel wat korter tijd
lome en in het overige Italië
test en al zal ik de grote, be
lde monumenten niet gauw ver-
ij. toch zullen daarnaast, en
pien zelfs daarboven, vooral
?re dingen, voorvallen, stem-
Jen en gebeurtenissen, in mijn
^nering blijven hangen,
was Milaan inderdaad de stad
een sublieme Dom (in de bron
deuren zitten een paar ga'en:
Jgsgevolgen) maar het is ook de
fs. waar al is het dan maar
fabrieksstad de seinhuisjes
k-
!Rl
de spoorwegen met wijnranken
overdekt. In Rome. stad van
•®n, bloemen, beelden en fon-
neJ' waren de krekels overal
aar. een geluid alsof het tril-
''an de warme lucht in klank
omgezet.
BARTALI ONDER BOTTICELLI
P®r,^Jj,^0retlCe 2a§ e€n toto-zaak.
de eigenaar Dante heette.
ryt zoeken naar de bronzen
sJfl plaveisel, die de plaats
•awaar Savonarola werd
'and. vond ik er eerst een stuk
dle vermeldden dat daaron-
•on telefoonleiding liep. En aan
/.oet van één van Botticelli's
schilderijen zat een bewa
st intense aandacht over Bar-
+rr.°PPi te lezen.
Lfairf blijft de dichterlijkste
ifl; Vere^: ZÜ biedt daarnaast
»rJl Ü,Aek.e gelegenheid, trams te
Set dak mlntl5, reddingsboeien op
,„„iie terugdenkend aan Italië
'^tliisn °ok veel Amerikanen.
vóór hij in Napels aan I
zien van lezingen, nieuws, reportage
en de methodiek in de vormgeving
dezer genres. Men ontkomt niet aan
de indruk, dat de Nederlandse radio
directies hier altijd ietwat korzelig
de achterstand bij voorbaat ontken
nen. Is dat zo. dan is dat niet min
der een vorm van snobisme.
Bij de bekendmaking van haar
plannen voor het nieuwe seizoen
heeft de directie van de VARA een
bitter woord gesproken, het woord,
dat de Nederlandse intellectuelen
dikwijls bij voorbaat buitenlandse
Drogramma's beter vinden dan de
Dinnenlandse. De Nederlandse intel
lectuelen zijn
dus dikwijls
doodgewone
snobs wat hun
instelling tegen
over de radio
betreft. De di
rectie van de
VARA moge zich troosten met de
zekerheid, dat snobs nooit de ware
intellectuelen zijn. want de intellec
tualiteit houdt o.m. in. het laten do
mineren der verstandelijke facultei
ten. Iemand, die zijn verstandelijke
faculteiten gebruikt, zal niet bij
voorbaat het buitenlandse beter ach
ten dan het binnenlandse, omdat hij
eerst beide wil vergelijken.
Van snobisme overigens behoeft
niemand zich ooit iets aan te trek
ken. Men kan er om glimlachen zo
als om vele andere menselijke
dwaasheden te glimlachen is.
Waarvan men zich in de radio wel
iets zal kunnen aantrekken is van
de uitkomsten ener vergelijking tus
sen binnen- en buitenlandse radio
programma's. Er is b.v. reden voor
Nederland om verheugd te zijn over
een vergelijking tussen de Neder
landse muziekprogramma's en die
van talrijke andere landen Niet voor
niets bevat het BBC-radioblad ..Ra
dio Times" in zijn keuze van buiten
landse radio-uitzendingen steeds een
voorkeur voor de beide Hilversum-
se stations.
Wat echter nodig is, is, dat de Ne
derlandse radio zich er ook eens
iets van aantrekt als in andere pro
grammasectoren dan de muziek bui
tenlandse radiostations vaak beter
blijken te zijn. Bijvoorbeeld ten aan-
LAAT hen die geen tuin bezitten of.
en dat is erger, die wél een lapje
grond achter hun huis hebben, maar
die de llefdo missen om hiervan hun
eigen lusthof te maken, zich verbazen
over het tijdstip waarop de uitgeverij
Kosmos herdrukken doet verscnijnen
van twee boeken over planten en bloe
men. De ware liefhebber weet wel
beier. Die maakt in dezo maand de
balans op en overweegt welke verbe
teringen in de aanleg en beplanting
hem het volgend jaar nog meer ge
noegen aan zijn tuin zullen doen be
leven. Voor de winter invalt moet er
nog veel gedaan worden. Wat en hoe?
Daarop geven „Aanleg, beplanting cn
onderhoud van kleine villatulncn" door
j. H. Hoitingh (derde druk) cn J. F.
Ch. Dix- „Bloemen in uw tuin", belde
boeken ruim van Illustraties voorzien,
antwoord. Uitgave Kosmos, A'dam.
AANKONDIGINGEN
Bij dezelfde uitgeverij vcrschllnt de
aantrekkelijke reeks Weten en Kunnen
cn ook in deze reeks zijn herdrukken
verschenen. In de eerste plaats vestigen
wij de aandacht op het aardige boekje
van de architect J. J. Vriend over de
„Stijlen ln de Bouwkunst", waarvan een
tweede druk noodzakelijk was. Aan de
hand van vele tekeningen en foto's
geeft het ccn duidelijk overzicht.
Voorts: „Paddestoelen" door P. Meyer
Jr.. „Cactussen" door G. D. Duursma
en „Leer zeilen!" door Bob. J. F. Stljger.
Voorts de volgende herdrukken „Kana
rievogels" door A. Bartels, „Het houden,
huisvesten en verzorgen van onze Dui
ven" door C. A. M. Spruit en van de
hand van A. C. Mullcr-Irzerda „Aanleg
en onderhoud van Kleine Tuinen".
Alle deeltjes zijn geïllustreerd en
hebben een omvang van circa 70 pagi
na's (per deel 1.90).
Bij de uitgeverij Born te Assen ver
scheen „De Honingbij". Oorspronkelijke
titel „Aus dem Leben der Bienen" van
de hand van prof. dr K. von Frisch
met een voorwoord van de Rijks bijen-
consulent dr A. Minderhoud.
PARIJS. Het gevalt
ons u iefs te vertellen
van een geestelijke die
het geld, nodig voor de
wederopbouw van zijn
vervallen parochie, bij
elkaar duikt, een eenvou
dig, stoer, doelbewust
man over wie een Berna-
nos een roman zou moe
ten kunnen schrijven. Het
is Robert Simon te Saóne,
dicht bij de Zwitserse
grenswaar, in 1944 toen
Simon er zijn beroep
kreeg, de kerk een oor
logsruïne en de bevolking
onverschillig voor geeste
lijke zaken geworden was.
Simon heeft dat veran
derd op een eenvoudige
en toch bijna onnavolg-
bare wijze, nl. door te
„payer de personne", nl.
zichzelf in te schakelen
en zich met al zijn gees
telijke en lichamelijke
gaven op te offeren, o.m.
door als duiker op te tre
den en van een 37 meter
hoge duiktoren af te
springen.
Toen hij een jongen
van drie jaar was. viel
hij eens in een bassin van
ruim 7 meter diepte te
Roulans (Oost-Frankrijk)
andere kinderen zouden
verdronken zijn, maar
Robert Simon zette zich
krachtig af op de bodem
en schoot weer naar de
oppervlakte; twee jaar
later redde hij zich uit
een diep meer. „Wat moet
er van jou groeien!", zei
zijn dodeHjk-geschrokken
moeder. Hij antwoordde
prompt: „Priester!" „Dat
kan moeder niet betalen,
m'n jongen". „Dan eet ik
maar iedere dag aardap
pelen, tot ik priester ben".
Tegen zo'n kind is geen
kruid gewassen, dacht
moeder Simon, en zij liet
hem naar het seminarie
van Besaneon trekken,
dat hij 13 jaar later af
gestudeerd verliet.
In Saóne rook Robert
Simon direct, dat het zijn
parochianen daarom zo
slecht ging, omdat zij
niets meer hadden waar
zij gelukkig mee- cn
trots op waren. Hij bracht
de communistische bur
gemeester en de commu
nistische dorpsonderwij
zer een bezoek en zei
hun: „Help mij de men
sen hier wat gelukkiger
te maken", en zij zegden
hulp toe. Simon kreeg de
kinderen aan het zingen
en tot het deelnemen aan
eenvoudige wedstrijden.
Huismoeders bezorgde hij.
huistoerk voor bedrijven
in Besangon en zo kwam
er iets meer welvaart in
Saóne.
In Simon's doopvont
bevroor het water en in
zijn kelk de wijn: zo'n
open tochthol was zijn
kerk. „Hoe kom ik aan
een klein gezellig warm
kapelletje?", dacht Si
mon en hij organiseer
de een zwemfeest met
zichzelf als duiknummer:
dodensprong. Thans be
kent hij, dat hij iedere
keer weer in z'n rikketik
zat als hij van de hoge
plank afmocst.
Van zijn eerste duik.in
1947, kwam Simon boven
met twee blauwe ogen;
thans niet meer, maar hij
is de bouwers van het
regendichte en tochtvrije
kapelletje nog altijd
450000 francs schuldig
(rnim 4000 guldencn
dat baart hem zorg. Goed
hij gaat voort met dut
ken-voor-geld tot de ka
pel „vrij" is.
„Ik ben nog jong",
denkt hij, „op een jaartje
minder of meer duiken
zal ik maar niet kijken!";
hoofdzaak is, dat de
Saóners gelukkiger, min
der arm en toegankelij
ker voor geestelijke hoog
ten en diepten zijn ge-
toorden
-j
DE parapsychologische onderzoekingen be
treffende de helderziendheid in de toe
komst, hebben nu wel met zekerheid vastge
steld, dat de toekomst voor ons even goed ken
baar is als het verleden. Hoe bevreemdend dit
ons ook in de oren moge klinken, de bewijzen
daartoe zijn er te over. Iedere dag dromen men
sen even vaak over hetgeen in hun leven reeds
is geschied, als over hetgeen zij in hun toekom- ,,,y gtj
stig leven nog zullen ervaren. In de droom Ml/gVo (u i
schijnt de tijd te vervluchtigen, en verleden en
toekomst vermengen zich tot één geheel, zodat j[|{i i|"'y|"f
zij zich beide voor de dromer voordoen als een
en hetzelfde heden.
Helderziende toekomstvoorspellingen in de
hoeven geenszins alleen maar betrekking te
voor de dromer belangrijke gebeurtenissen, al worden
dergelijke dromen vanzelfsprekend het gemakkelijkst
onthouden, daar zij de meeste indruk plegen te maken.
De z.g. voorschouw in de droom kan zich evengoed voor
doen in verband met allerlei alledaagse futiliteiten; b.v.
het omgooien van een flesje inkt, het uitglijden in een
plasje olie, een onbelangrijke ontmoeting, gesprek, het
tevoren kennisnemen van een of ander kranten-artikel,
film, enz. Een en ander doet zich menigmaal voor in sym
bolische vorm, zoals wij zulks in een droom wel meer
zien gebeuren. Menigmaal vermengen zich ook helder
ziende indrukken, op de toekomst betrekking hebbend,
met wensvoorstelllngen van de dromer. In dit opzicht
onderscheidt de voorspellende droom zich veelal van de
visioenen, gezichten, indrukken betreffende de toekomst,
die zich in hoofdzaak bepalen tot belangrijke aange
legenheden, zoals geboorte, huwelijk, dood e.d.
Advertentie (1. M.)
ismiddel tegen x
huidaandoeningen. g
Zuivert de poriën, doet I
I de jeuk bedaren, verfrist f
en sterkt de huidweefsels.
PIET BEISHUIZEN
.Voorschouw futiliteiten
met symbolische zin
Al deze verschijnselen, die in ver
band met de helderziende toekomst-
schouw vallen op te merken, hebben
de vraag doen rijzen, of wij de zaak
zo moeten uitleggen, dat het lot der
mensen van meet af aan vaststaat en
dat het individu daarop persoonlijk
geen invloed meer kan uitoefenen.
M.a.w., dat het lot van ieder mens
onherroepelijk vaststaat en dat, hoe
men zich ook wendt of keert, men
zijn lot, aan elkeen opgelegd, niet
kan ontgaan.
Immers, als feit staat het vast, dat
de mens in droomgezicht, visioen e.d.
toekomstige gebeurtenissen vaak ge
noeg in alle bijzonderheden vermag
te schouwen. Wat zo wordt „gezien"
moet toch wel reeds vaststaan, want
beïnvloeden (uitoefening van de
„vrije wil"!), dan zou een juiste toe-
komstschouw onmogelijk zijn en
alles zou dan een loterij worden met
bijkans een oneindig aantal nieten.
Als alles werkelijk van te voren
reeds vaststaat, gedetermineerd is,
zoals de voorschouw schijnt aan te
tonen, dan kunnen hieruit onover
zienbare consequenties worden ge
trokken. Al onze begrippen van goed
hoe zou het anders met alle details en kwaad, 's mensen verantwoorde
waarneembaar zijn. Indien verder
een bepaalde gebeurtenis van ogen
blik tot ogenblik aan veranderingen
onderhevig zou zijn. omdat ieder in
dividu haar naar vrije keuze nu eens
zo en dan weer eens zus zou kunnen
lijkheid enz. komen daarbij in het
geding. Maar ook is mogelijk, dat
gans ons begrip van de „tijd" ver
keerd is, en dat er feitelijk geen tijd
is. Wat dan wel? Ons voorstelings-
vermogen laat ons hier in de steek.
Driehonderd jaar geleden, in
de zomer van 1652, kwam de
rondreizende prediker Geor
ge Fox op zijn tochten door En
geland in Swarthmoor in het
Lake District. Men kan zeggen
dat hier het Quakerisme toen
gestalte kreeg meer dan waar
ook vond hier de vizionnair-
mystieke boodschap van Fox
gehoor onder de Children of
Light, de Kinderen des Lichts,
zoals zijn aanhangers zich aan
vankelijk noemden. De Society
of Friends, het Genootschap
der Vrienden, zo werd later
hun officiële naam.
Onder de naam Qua
kers echter zijn de
aanhangers van Ge
orge Fox het meest
bekend geworden. Het ging er
mee a!s met de naam der geu
zen, van scheldnaam werd hij
erenaam.
Zo zeer placht George Fox, en
met hem zijn gehoor, in zijn pre
diking op te gaan, dat het lichaam
begon te sidderen en beven, to
quake, vandaar tot op vandaag de
naam Quakers.
De zeventiende eeuw was, in
Engeland gelijk elders, de eeuw
van bijna talloze godsdienstige be
wegingen waarin zich de bijna
even talloze aspecten van het
protestantisme verbizonderden. Bij
de Quakers stond op de voorgrond
de religieuze „geest-drift" die zich
door het „innerlijke licht" liet lei
den; bij hen een opvallende gods
dienstijver, een begeerte tot op
rechte reinheid van levenswandel
en een fel protest tegen over
heidsdwang en kerkelijk instituti-
onalisme, waarbij zij zelfs voor
geen martelaarschap terugschrik
ten. Bovenal: een daadwerkelijk
Christendom, dat zijn kracht niet
in dogma en sacrament, maar in
het weldadig liefdewerk zocht cn
vond. Daardoor zijn zij zich in de
loop der eeuwen blijven onder
scheiden, nog altoos met name
door de „innerlijke Christus" ge
ïnspireerd. Denk aan het reliëf
werk, door hen in en na de eerste
en tweede wereldoorlog verricht,
denk aan de haidnckl'igheid waar
mee zij hun jongste bezoek aan
Deze tve'ek-
Moscou en Malik! de kloof tus
sen Oost en West trachten te
overbruggen. Volgend jaar dus
„bestaat" het Quakerisme drie
honderd jaar. Te dier gelegenheid
houden de Quakers hun aantal
bedraagt op de wereld 178.999
hun derde wereldconferentie. De
eerste werd in 1920 te Londen, de
tweede in 1937 zowel in het histo
rische Swartmoor als in Haverford
College in Pennsylvania gehouden.
Deze derde wereldconferentie
vindt te Oxford plaats. Men ver
wacht er 150 afgevaardigden uit
Europa. Afrika en Azië, 300 uit
Groot-Brittannië, en 450 uit de
Verenigde Staten, waar de Quaker
William Penn met de zijnen im
mers Pennsylvania stichtte. Van
de congresgangers zullen velen
naar het Lake District pelgrimeren
om daar Swarthmoor te bezoeken.
Swarthmoor Hall, het huis van
rechter Feil en zijn vrouw Mar-
gareth, die Fox bij zich opnamen,
staat er nog steeds. Het is als
historisch „heiligdom" der Qua
kers gerestaureerd. De pelgrims
tochten zullen zich niet tot be
zoek aan Swarthmoor beperken;
men bezoekt ook Wales, waar voor
de Quakers eveneens veel histori
sche herinneringen liggen. Daar
zal men de gast zijn van het Ge
nootschap der Vrienden van Wa
les, of zoals het in het Welsh
heet: Cymdeithas Grefyddol y
Cyfeillion y Crynwyr Cyfardod
Cyffredinol Cymru.
Het dorp Agapc
Een Italiaan, een Zwitser, een
Fransman, een Duitser, een En
gelsman en een Amerikaan voer
den ieder in hun eigen taal het
woord bij de „opening"
van het dorp Agape
(het nieuw testamenti-
sche woord voor liefde)
dat in de bergen van
het Italiaanse Piemont
als oecumenisch cen
trum is verrezen. Leidende figu
ren uit tal van protestantse ker
ken waren hierbij aanwezig. De
plechtigheid werd geleid door de
moderator van de Waldenzen, de
Italiaanse protestanten, Achille
Dedato.
Het dorp werd aldus gewijd:,
„In de naam van de Vader, de
Zoon en de Heilige Geest wijden
wij dit dorp aan de dienst des
Heren in de gemeenschap der al
gemene christelijke kerk, opdat
het een tempel zij van de liefde
die in het kruis van Christus is
openbaar geworden.De sleu
tel van het dorp werd overhan
digd aan Reverend Robert Tobias
als vertegenwoordiger van de We
reldraad der kerken. Jongeren uit
vele landen hebben de wegen naar
het hoge dorp aangelegd. Voor wie
het interesseert is hier het adres:
Federazione Unione Valdensi Aga
pe, Praly di Perrero (Turino),
Italië.
r~)E koning slaapt. Hij glim-
lacht in zijn slaap. Wel
licht zag hij in zijn droom z'n
jongen, zoals die vroeger vias,
nog klein. Z'n trots en vreugde.
Dartel in zijn spel.
De koning wordt wakker.
Moeizaam, als met tegenzin,
keert hij tot de werkelijkheid
terug. Nog vóór dat zijn be
wustzijn terugkeerde, was er al
het wrede besef, dat de dag,
die hem wachtte, nieuwe te
leurstelling en vernedering zou
brengen. Hij weet niet te schei
den tussen zijn schuld en de
schuld van zijn kind Absalom,
voor wie hij op de vlucht is.
Bitterheid van het leven.
Maar wakker geworden,
dankt hij God, dat hij nog sla
pen mocht vannacht. Hij noemt
God: Gij, die mijn hoofd op
heft! Hij spreekt over zijn
vlucht en vertwijfeling. Maar
aan die nieuwe morgen wordt
dit alles weggevaagd door het
sterke besef, dat God bij hem
is. Dan valt ook dc vrees weg
en de moedeloosheid. Zijn
klacht wordt een gebed.
Kent ge dit wakker worden
als een mens op de vlucht, die
eerlijk bang is voor de nieuwe
dag, voor de mensen, voor zich
zelf? En kent ge God? Niet het
Opperwezen, dat wij als sluit
stuk hebben gedacht, maar die
levende God, die een mens z'n
hoofd opbeurt, dat hij liet han
gen? Dan wordt ge, als de dich-
van Psalm 3, zingende wakker.
v. E.
Un Ballo in Maschera
„Millionnairsbal in Venetië, 600
gasten, 200.000 dollar kostenLa
gere klassen" kregen 2 flessen wijn,
1 salami en 2 stokvissenBij mij
is er maar één klasse, nl. van MEN
SENEén der gasten arriveerde
in een lijkkist en stapte er uit, in
een lijkwade gehuld!.... Bah!"
Abonné P. H. N.
(De News Chronicle schreef: „een
achttiende eeuws feest voor acht-
tiende-eeuwse mensen uit. de twintig
ste eeuw!" Van de 3000 genodig
den hadden (gelukkig nog) 2400 be
dankt, maar dat er nog 600 deelna
men!...., inderdaad: dit wekt wran
ge gevoelens; Red.).
Anderhalf uur winst p. d.
„Om 7 uur des avonds is het al
donker! Waarom voert de regering
niet onmiddellijk een nieuwe dag
indeling in. waardoor wij anderhalf
uur zonnelicht winnen? en (binnen
kort) brandstof uitsparen 's avonds?
Laat de tijd van Boer Braat voorbij
zijn. Regerings-denken mag wel eens
wat moderner worden."
J. N. L.
Blanke en bruine gasten
„Kunnen wij de politiek van „kom
maar binnen en eet mee" volhou
den? Men vraagt toch geen logees
als men geen dak, geen bed of ten)
geen eten voor hen heeft?En
moet men toch gasten in zijn huis
nemen, is het dan teveel gevraagd
van hen alle vormen van rust en
kalmte te verwachten? Zij die Indo
nesië verlieten en ons land verko
zen, kunnen en moeten toch mede
werken aan de wederopbouw van
ons intens-verarmde vaderland met
z'n vele problemen (o.m. emigratie-
noodzaak, defensie, e.d.) Waterver-
troebelaars, om daarna in ons troe
bel water te vissen, kunnen wij niet
gebruiken. Laat ons noch blank noch
bruin de kans geven zo'n rol bij
ons te spelen! en laat alle blank alle
bruin kunnen loven, en omgekeerd
CHR. V.
Meer zakgeld voor
militairen
Met vreugde heb ik kennis geno
men van het voorstel, de militairen
wat meer zakgeld te geven. Aanvaar
ding daarvan kan het leven tijdens
de dienst wat aangenamer maken.
Maar waar blijft het besluit, de jon
gemannen van wat middelen te
voorzien, wanneer zij de dienst ver
laten cn zich alles nieuw moeten
aanschaffen?
C. VOETS.
Woningnood en
bewapening
De bewapening kost ons land per
jaar 1,5 milliard gulden of 150 gul
den per hoofd der bevolking. Met
dit kapitaal zouden jaarlijks 150.000
woningen van 10.000 gulden elk
kunnen worden gebouwd. Naar mijn
mening schieten vele voorstanders
van de bewapening hun doel voor
bij. Want zomin als men de zee
dempt met water, kan men het com
munisme afwenden met woningmi
sère en andere maatschappelijke
ellenden. EEN LEZER.
„Hangen' achter
bromfietsen
Als vertegenwoordiger ben ik da
gelijks met mijn „bromfiets" op pad.
Hierbij valt het mij op. dat gewone
fietsers dikwijls trachten mij bij te
houden en dan aan mijn achterwiel
gaan „hangen". Voor beide soorten
weggebruikers kunnen daaruit ge
vaarlijke situaties ontstaan:
1. Doordat er meer op de „race"
dan op het verkeer wordt gelet;
2. doordat bij plotseling remmen
van de „bromfietsen" of weigeren
van de motor de achtervolger
prompt bovenop de „gangmaker"
vliegt. Het schijnt mij nuttig dit
eens onder de aandacht te brengen.
A. PAALMAN.
Advertentie (I. M.)
O tuit 'e morgen* „kiplekker"
uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal
tn uw Ingewanden doen stromen, andera
verteert uw voedsel niet, het bederft.
U raakt veratopt, wordt humeurig en
loom. Neem do plantaardige CARTER'S
LEV ER PILLETJES om dlo liter gal
op te wekken en uw spijsvertering en
stoelgang op natuurlijke wijze te regelen.
Een plantaardig zacht middel, onover
troffen om de gal te doen stromen.
Eist Carter's Leverpilletjes.