ROME FLORENCE JfSS# Voorspellende droom doorkruist begrip van goed en kwaad Afeten 'z&vs- iDD In '52: .Genootschap der Vrienden' driehonderd jaar Rijke indrukken Reisverhaal door Eric v. d. Steen j VENETIE wanneer de (Reis-)beurs goed gevuld is Bittere ivoorden van VARA over Nederlandse snobs Geestelijke duikt geld bij elkaar voor zijn „schaapkens Dromer leest de krant voor, eer deze in zijn bus ligt r door: I G. ZORAB K EN A* Oud morgenlied Moet Ueens hóren! WEK DE GAL IN UW LEVER OP Zaterdag 8 September 1951 -^^rriTgbiroinTiiiMitiiiPinrEirdiinnnmioTJirriiiwibimTm^ifimniimTggtimimirrrn'.miinTi.TnmiTiiiriMi N Florence heb ik, niet voor het eerst in mijn leven, gelegen heid gehad een paar onvriendelijke gedachten te wijden aan Duitsers. Zij hebben bij hun vergeefse verdediging tegen de t het Zuiden oprukkende geallieerde legers alle bruggen over Arno op één na de beroemde Ponte Vecchio laten ringen. Noodbruggen zorgen nu voor de oeververbinding. un losliggende jn ratelen en deren bij iedere auto het weer oor lis. Ik heb ver slende nachten do zeven eken liggen :eren. die mij x op hun beurt elden, dat het uur was. Eén het met een •slag; de laatste de zeven liep minuten ach- n paar uur la- fcag ik over een Ibruggen de be ing van de lin- ever naar het c gaan. Er hing dreigende on- slucht boven itad en boven vier; de eerste pels vielen al land droeg re- leding; ieder- tag er licht er* jk uit. Daar- leken mij verklaringen 'lijk een varige: die ar- Italianen heb- geen regenjas- en één van opgewekter zij weten dat ^onweer voorbij en dat na de en toch weer de elijke zon te schijn zal ko- Nu ik Italië Napels via Ve- tot Genua doorkruist, ge- I ik dat de laat- dverklaring het tst bij de rheid ligt. Zij ovendien (no£ karakteristiek voor het zui- :e leven. ;uurlijk moet ge dit niet tegen Italiaan zeggen, want dan zal onmiddellijk antwoorden, dat leven hier ondragelijk duur is dat onder deze zon de veel te e lonen en salarissen in een nood- ;ig-snel tempo wegsmelten. Aan behoefden zij het trouwens niet vertellen: na één dag wist ik drie dagen veel meer lij lief was van de Italiaanse Sen. DUUR leven is hier ongeveer de duurder dan in Nederland. Een ludige hotelkamer kost al gauw ronder ontbijt, maar ook zon- !de bediening en de belasting, je laatste samen dan nog eens ct bedragen. De perziken zijn en sappig; zij kosten, aan een :tje gekocht, per stuk twee tjes, evenals de bananen, mens kan niet alleen leven bij tóen, schilderijen en kathedralen, )m gaat ge op een gegeven blik een maaltijd gebruiken en lekt ge daarvoor een „ristoran- >f „trattoria" op, dat van elke ontbloot is, toch zal het u niet 'allen om het overigens heerlij- taliaanse eten voor minder dan - opgediend te krijgen. Ik heb )beerd dit bedrag te omzeilen vier broodjes, een stukje kaas wat druiven te kopen, t gelukte, maar 3.50 voor zo'n oudig etentje is toch ook niet g. rijden langs de Italiaanse we- vrij veel auto's, maar Neder- nummerborden zijn zeld- de benzine kost 1.35 per en de afstanden zijn groot. ;al de jonge Italianen maken deze benzine-nood een deugd veelvuldig op motor-scooters te rijden. Die vragen haast brandstof en de Italiaanse ^|es weten buitengewoon gra- achterop te zitten met twee aan één kant zoals vroeger nazones. Een enkele keer is het moeder, die dan angstig het el van haar zoon omkneld Pi wal ging zijn broekzakken voor alle zekerheid met grote veiligheidsspel den afsloot. De blonde schoonheid, die in de bus, naar Assisi, ,.De Fun damentele Gedachten der Wijsgeren" zat te lezen, 's morgens om half negen. Haar landgenoot uit San Francisco, die twee minuten voor het binnenrijden van Assisi vroeg: „Wat voor story zit er ook al weer vast aan die Franciscus?" Ja, op de tegels van het eeuwen oude, ongelofelijk-mooie Dogen-pa leis in Venetië speelde de jeugd roulette met Coca Cola-dopjes, Maar gelukkig is daarmee weinig gezegd noch over het Dog^n-paleis, noch over de jeugd, noch over Italië zelf. Ik struikelde er over deze kleine hinderlijkheden, juist omdat de schoonheid en de grandioze kracht van het verleden in dit land zó groot zijn, dat de daden van de moderne mens er vaak klein en lachwekkend bij worden. En dat is dan Italië geweest. Om alle mogelijke misverstanden over mijn materiële welvaart weg te ne men, doe ik er waarschijnlijk goed aan. hier nog eens te vermelden, dat het een reisbeurs van het mi- BIJ DEZE SCHOONHEID en kracht van het verleden, worden de daden van de moderne mens vaak klein en lachwekkend... nisterie van O.. K. en W. was. die dit mogelijk maakte. Van huis uit ben ik scepticus, maar mijn erva ring is geweest, dat deze reisbeur zen een prachtige instelling zijn die veelvuldiger dan nu gebeurt zouden moeten worden toegekend vooral aan werkelijk jonge letterkundi gen. tot wie ik mij sinds jaren niet meer reken. Ik kan toevallig een vergelijking maken, omdat ik lang geleden, toen ik wèl jong en zo iets als een let terkundige was. ook Rome. Floren ce en Venetië bezocht, voor 2.50 per dag, de reis meegerekend. Het is helaas niet voor te stellen, hoe veel meer men ziet, hoeveel juiste re. rijker geschakeerde indrukken men krijgt, als men niet elke lire tien keer behoeft om te keren. Hoe dan ook, het volgend jaar ga ik weer naar Bergen (N.H.) of naar Nunspeet, want wie één keer een reisbeurs heeft gekregen, komt er nooit meer voor in aanmerking ieenplaatsen hebben dit grote ieel, dat zij bijna altijd waar Jlk zie er daarom niet tegenop ':r(er te zegden, dat men in Italië gauw uitgekeken raakt. In een Li voor Rome staan 150 kerken, tan de toerist ter bezichtiging "in aanbevolen. Wie er vijf per 'ezoekt. heeft" alleen voor deze inse kerken dus al een maand ben ik heel wat korter tijd lome en in het overige Italië test en al zal ik de grote, be lde monumenten niet gauw ver- ij. toch zullen daarnaast, en pien zelfs daarboven, vooral ?re dingen, voorvallen, stem- Jen en gebeurtenissen, in mijn ^nering blijven hangen, was Milaan inderdaad de stad een sublieme Dom (in de bron deuren zitten een paar ga'en: Jgsgevolgen) maar het is ook de fs. waar al is het dan maar fabrieksstad de seinhuisjes k- !Rl de spoorwegen met wijnranken overdekt. In Rome. stad van •®n, bloemen, beelden en fon- neJ' waren de krekels overal aar. een geluid alsof het tril- ''an de warme lucht in klank omgezet. BARTALI ONDER BOTTICELLI P®r,^Jj,^0retlCe 2a§ e€n toto-zaak. de eigenaar Dante heette. ryt zoeken naar de bronzen sJfl plaveisel, die de plaats •awaar Savonarola werd 'and. vond ik er eerst een stuk dle vermeldden dat daaron- •on telefoonleiding liep. En aan /.oet van één van Botticelli's schilderijen zat een bewa st intense aandacht over Bar- +rr.°PPi te lezen. Lfairf blijft de dichterlijkste ifl; Vere^: ZÜ biedt daarnaast »rJl Ü,Aek.e gelegenheid, trams te Set dak mlntl5, reddingsboeien op ,„„iie terugdenkend aan Italië '^tliisn °ok veel Amerikanen. vóór hij in Napels aan I zien van lezingen, nieuws, reportage en de methodiek in de vormgeving dezer genres. Men ontkomt niet aan de indruk, dat de Nederlandse radio directies hier altijd ietwat korzelig de achterstand bij voorbaat ontken nen. Is dat zo. dan is dat niet min der een vorm van snobisme. Bij de bekendmaking van haar plannen voor het nieuwe seizoen heeft de directie van de VARA een bitter woord gesproken, het woord, dat de Nederlandse intellectuelen dikwijls bij voorbaat buitenlandse Drogramma's beter vinden dan de Dinnenlandse. De Nederlandse intel lectuelen zijn dus dikwijls doodgewone snobs wat hun instelling tegen over de radio betreft. De di rectie van de VARA moge zich troosten met de zekerheid, dat snobs nooit de ware intellectuelen zijn. want de intellec tualiteit houdt o.m. in. het laten do mineren der verstandelijke facultei ten. Iemand, die zijn verstandelijke faculteiten gebruikt, zal niet bij voorbaat het buitenlandse beter ach ten dan het binnenlandse, omdat hij eerst beide wil vergelijken. Van snobisme overigens behoeft niemand zich ooit iets aan te trek ken. Men kan er om glimlachen zo als om vele andere menselijke dwaasheden te glimlachen is. Waarvan men zich in de radio wel iets zal kunnen aantrekken is van de uitkomsten ener vergelijking tus sen binnen- en buitenlandse radio programma's. Er is b.v. reden voor Nederland om verheugd te zijn over een vergelijking tussen de Neder landse muziekprogramma's en die van talrijke andere landen Niet voor niets bevat het BBC-radioblad ..Ra dio Times" in zijn keuze van buiten landse radio-uitzendingen steeds een voorkeur voor de beide Hilversum- se stations. Wat echter nodig is, is, dat de Ne derlandse radio zich er ook eens iets van aantrekt als in andere pro grammasectoren dan de muziek bui tenlandse radiostations vaak beter blijken te zijn. Bijvoorbeeld ten aan- LAAT hen die geen tuin bezitten of. en dat is erger, die wél een lapje grond achter hun huis hebben, maar die de llefdo missen om hiervan hun eigen lusthof te maken, zich verbazen over het tijdstip waarop de uitgeverij Kosmos herdrukken doet verscnijnen van twee boeken over planten en bloe men. De ware liefhebber weet wel beier. Die maakt in dezo maand de balans op en overweegt welke verbe teringen in de aanleg en beplanting hem het volgend jaar nog meer ge noegen aan zijn tuin zullen doen be leven. Voor de winter invalt moet er nog veel gedaan worden. Wat en hoe? Daarop geven „Aanleg, beplanting cn onderhoud van kleine villatulncn" door j. H. Hoitingh (derde druk) cn J. F. Ch. Dix- „Bloemen in uw tuin", belde boeken ruim van Illustraties voorzien, antwoord. Uitgave Kosmos, A'dam. AANKONDIGINGEN Bij dezelfde uitgeverij vcrschllnt de aantrekkelijke reeks Weten en Kunnen cn ook in deze reeks zijn herdrukken verschenen. In de eerste plaats vestigen wij de aandacht op het aardige boekje van de architect J. J. Vriend over de „Stijlen ln de Bouwkunst", waarvan een tweede druk noodzakelijk was. Aan de hand van vele tekeningen en foto's geeft het ccn duidelijk overzicht. Voorts: „Paddestoelen" door P. Meyer Jr.. „Cactussen" door G. D. Duursma en „Leer zeilen!" door Bob. J. F. Stljger. Voorts de volgende herdrukken „Kana rievogels" door A. Bartels, „Het houden, huisvesten en verzorgen van onze Dui ven" door C. A. M. Spruit en van de hand van A. C. Mullcr-Irzerda „Aanleg en onderhoud van Kleine Tuinen". Alle deeltjes zijn geïllustreerd en hebben een omvang van circa 70 pagi na's (per deel 1.90). Bij de uitgeverij Born te Assen ver scheen „De Honingbij". Oorspronkelijke titel „Aus dem Leben der Bienen" van de hand van prof. dr K. von Frisch met een voorwoord van de Rijks bijen- consulent dr A. Minderhoud. PARIJS. Het gevalt ons u iefs te vertellen van een geestelijke die het geld, nodig voor de wederopbouw van zijn vervallen parochie, bij elkaar duikt, een eenvou dig, stoer, doelbewust man over wie een Berna- nos een roman zou moe ten kunnen schrijven. Het is Robert Simon te Saóne, dicht bij de Zwitserse grenswaar, in 1944 toen Simon er zijn beroep kreeg, de kerk een oor logsruïne en de bevolking onverschillig voor geeste lijke zaken geworden was. Simon heeft dat veran derd op een eenvoudige en toch bijna onnavolg- bare wijze, nl. door te „payer de personne", nl. zichzelf in te schakelen en zich met al zijn gees telijke en lichamelijke gaven op te offeren, o.m. door als duiker op te tre den en van een 37 meter hoge duiktoren af te springen. Toen hij een jongen van drie jaar was. viel hij eens in een bassin van ruim 7 meter diepte te Roulans (Oost-Frankrijk) andere kinderen zouden verdronken zijn, maar Robert Simon zette zich krachtig af op de bodem en schoot weer naar de oppervlakte; twee jaar later redde hij zich uit een diep meer. „Wat moet er van jou groeien!", zei zijn dodeHjk-geschrokken moeder. Hij antwoordde prompt: „Priester!" „Dat kan moeder niet betalen, m'n jongen". „Dan eet ik maar iedere dag aardap pelen, tot ik priester ben". Tegen zo'n kind is geen kruid gewassen, dacht moeder Simon, en zij liet hem naar het seminarie van Besaneon trekken, dat hij 13 jaar later af gestudeerd verliet. In Saóne rook Robert Simon direct, dat het zijn parochianen daarom zo slecht ging, omdat zij niets meer hadden waar zij gelukkig mee- cn trots op waren. Hij bracht de communistische bur gemeester en de commu nistische dorpsonderwij zer een bezoek en zei hun: „Help mij de men sen hier wat gelukkiger te maken", en zij zegden hulp toe. Simon kreeg de kinderen aan het zingen en tot het deelnemen aan eenvoudige wedstrijden. Huismoeders bezorgde hij. huistoerk voor bedrijven in Besangon en zo kwam er iets meer welvaart in Saóne. In Simon's doopvont bevroor het water en in zijn kelk de wijn: zo'n open tochthol was zijn kerk. „Hoe kom ik aan een klein gezellig warm kapelletje?", dacht Si mon en hij organiseer de een zwemfeest met zichzelf als duiknummer: dodensprong. Thans be kent hij, dat hij iedere keer weer in z'n rikketik zat als hij van de hoge plank afmocst. Van zijn eerste duik.in 1947, kwam Simon boven met twee blauwe ogen; thans niet meer, maar hij is de bouwers van het regendichte en tochtvrije kapelletje nog altijd 450000 francs schuldig (rnim 4000 guldencn dat baart hem zorg. Goed hij gaat voort met dut ken-voor-geld tot de ka pel „vrij" is. „Ik ben nog jong", denkt hij, „op een jaartje minder of meer duiken zal ik maar niet kijken!"; hoofdzaak is, dat de Saóners gelukkiger, min der arm en toegankelij ker voor geestelijke hoog ten en diepten zijn ge- toorden -j DE parapsychologische onderzoekingen be treffende de helderziendheid in de toe komst, hebben nu wel met zekerheid vastge steld, dat de toekomst voor ons even goed ken baar is als het verleden. Hoe bevreemdend dit ons ook in de oren moge klinken, de bewijzen daartoe zijn er te over. Iedere dag dromen men sen even vaak over hetgeen in hun leven reeds is geschied, als over hetgeen zij in hun toekom- ,,,y gtj stig leven nog zullen ervaren. In de droom Ml/gVo (u i schijnt de tijd te vervluchtigen, en verleden en toekomst vermengen zich tot één geheel, zodat j[|{i i|"'y|"f zij zich beide voor de dromer voordoen als een en hetzelfde heden. Helderziende toekomstvoorspellingen in de hoeven geenszins alleen maar betrekking te voor de dromer belangrijke gebeurtenissen, al worden dergelijke dromen vanzelfsprekend het gemakkelijkst onthouden, daar zij de meeste indruk plegen te maken. De z.g. voorschouw in de droom kan zich evengoed voor doen in verband met allerlei alledaagse futiliteiten; b.v. het omgooien van een flesje inkt, het uitglijden in een plasje olie, een onbelangrijke ontmoeting, gesprek, het tevoren kennisnemen van een of ander kranten-artikel, film, enz. Een en ander doet zich menigmaal voor in sym bolische vorm, zoals wij zulks in een droom wel meer zien gebeuren. Menigmaal vermengen zich ook helder ziende indrukken, op de toekomst betrekking hebbend, met wensvoorstelllngen van de dromer. In dit opzicht onderscheidt de voorspellende droom zich veelal van de visioenen, gezichten, indrukken betreffende de toekomst, die zich in hoofdzaak bepalen tot belangrijke aange legenheden, zoals geboorte, huwelijk, dood e.d. Advertentie (1. M.) ismiddel tegen x huidaandoeningen. g Zuivert de poriën, doet I I de jeuk bedaren, verfrist f en sterkt de huidweefsels. PIET BEISHUIZEN .Voorschouw futiliteiten met symbolische zin Al deze verschijnselen, die in ver band met de helderziende toekomst- schouw vallen op te merken, hebben de vraag doen rijzen, of wij de zaak zo moeten uitleggen, dat het lot der mensen van meet af aan vaststaat en dat het individu daarop persoonlijk geen invloed meer kan uitoefenen. M.a.w., dat het lot van ieder mens onherroepelijk vaststaat en dat, hoe men zich ook wendt of keert, men zijn lot, aan elkeen opgelegd, niet kan ontgaan. Immers, als feit staat het vast, dat de mens in droomgezicht, visioen e.d. toekomstige gebeurtenissen vaak ge noeg in alle bijzonderheden vermag te schouwen. Wat zo wordt „gezien" moet toch wel reeds vaststaan, want beïnvloeden (uitoefening van de „vrije wil"!), dan zou een juiste toe- komstschouw onmogelijk zijn en alles zou dan een loterij worden met bijkans een oneindig aantal nieten. Als alles werkelijk van te voren reeds vaststaat, gedetermineerd is, zoals de voorschouw schijnt aan te tonen, dan kunnen hieruit onover zienbare consequenties worden ge trokken. Al onze begrippen van goed hoe zou het anders met alle details en kwaad, 's mensen verantwoorde waarneembaar zijn. Indien verder een bepaalde gebeurtenis van ogen blik tot ogenblik aan veranderingen onderhevig zou zijn. omdat ieder in dividu haar naar vrije keuze nu eens zo en dan weer eens zus zou kunnen lijkheid enz. komen daarbij in het geding. Maar ook is mogelijk, dat gans ons begrip van de „tijd" ver keerd is, en dat er feitelijk geen tijd is. Wat dan wel? Ons voorstelings- vermogen laat ons hier in de steek. Driehonderd jaar geleden, in de zomer van 1652, kwam de rondreizende prediker Geor ge Fox op zijn tochten door En geland in Swarthmoor in het Lake District. Men kan zeggen dat hier het Quakerisme toen gestalte kreeg meer dan waar ook vond hier de vizionnair- mystieke boodschap van Fox gehoor onder de Children of Light, de Kinderen des Lichts, zoals zijn aanhangers zich aan vankelijk noemden. De Society of Friends, het Genootschap der Vrienden, zo werd later hun officiële naam. Onder de naam Qua kers echter zijn de aanhangers van Ge orge Fox het meest bekend geworden. Het ging er mee a!s met de naam der geu zen, van scheldnaam werd hij erenaam. Zo zeer placht George Fox, en met hem zijn gehoor, in zijn pre diking op te gaan, dat het lichaam begon te sidderen en beven, to quake, vandaar tot op vandaag de naam Quakers. De zeventiende eeuw was, in Engeland gelijk elders, de eeuw van bijna talloze godsdienstige be wegingen waarin zich de bijna even talloze aspecten van het protestantisme verbizonderden. Bij de Quakers stond op de voorgrond de religieuze „geest-drift" die zich door het „innerlijke licht" liet lei den; bij hen een opvallende gods dienstijver, een begeerte tot op rechte reinheid van levenswandel en een fel protest tegen over heidsdwang en kerkelijk instituti- onalisme, waarbij zij zelfs voor geen martelaarschap terugschrik ten. Bovenal: een daadwerkelijk Christendom, dat zijn kracht niet in dogma en sacrament, maar in het weldadig liefdewerk zocht cn vond. Daardoor zijn zij zich in de loop der eeuwen blijven onder scheiden, nog altoos met name door de „innerlijke Christus" ge ïnspireerd. Denk aan het reliëf werk, door hen in en na de eerste en tweede wereldoorlog verricht, denk aan de haidnckl'igheid waar mee zij hun jongste bezoek aan Deze tve'ek- Moscou en Malik! de kloof tus sen Oost en West trachten te overbruggen. Volgend jaar dus „bestaat" het Quakerisme drie honderd jaar. Te dier gelegenheid houden de Quakers hun aantal bedraagt op de wereld 178.999 hun derde wereldconferentie. De eerste werd in 1920 te Londen, de tweede in 1937 zowel in het histo rische Swartmoor als in Haverford College in Pennsylvania gehouden. Deze derde wereldconferentie vindt te Oxford plaats. Men ver wacht er 150 afgevaardigden uit Europa. Afrika en Azië, 300 uit Groot-Brittannië, en 450 uit de Verenigde Staten, waar de Quaker William Penn met de zijnen im mers Pennsylvania stichtte. Van de congresgangers zullen velen naar het Lake District pelgrimeren om daar Swarthmoor te bezoeken. Swarthmoor Hall, het huis van rechter Feil en zijn vrouw Mar- gareth, die Fox bij zich opnamen, staat er nog steeds. Het is als historisch „heiligdom" der Qua kers gerestaureerd. De pelgrims tochten zullen zich niet tot be zoek aan Swarthmoor beperken; men bezoekt ook Wales, waar voor de Quakers eveneens veel histori sche herinneringen liggen. Daar zal men de gast zijn van het Ge nootschap der Vrienden van Wa les, of zoals het in het Welsh heet: Cymdeithas Grefyddol y Cyfeillion y Crynwyr Cyfardod Cyffredinol Cymru. Het dorp Agapc Een Italiaan, een Zwitser, een Fransman, een Duitser, een En gelsman en een Amerikaan voer den ieder in hun eigen taal het woord bij de „opening" van het dorp Agape (het nieuw testamenti- sche woord voor liefde) dat in de bergen van het Italiaanse Piemont als oecumenisch cen trum is verrezen. Leidende figu ren uit tal van protestantse ker ken waren hierbij aanwezig. De plechtigheid werd geleid door de moderator van de Waldenzen, de Italiaanse protestanten, Achille Dedato. Het dorp werd aldus gewijd:, „In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest wijden wij dit dorp aan de dienst des Heren in de gemeenschap der al gemene christelijke kerk, opdat het een tempel zij van de liefde die in het kruis van Christus is openbaar geworden.De sleu tel van het dorp werd overhan digd aan Reverend Robert Tobias als vertegenwoordiger van de We reldraad der kerken. Jongeren uit vele landen hebben de wegen naar het hoge dorp aangelegd. Voor wie het interesseert is hier het adres: Federazione Unione Valdensi Aga pe, Praly di Perrero (Turino), Italië. r~)E koning slaapt. Hij glim- lacht in zijn slaap. Wel licht zag hij in zijn droom z'n jongen, zoals die vroeger vias, nog klein. Z'n trots en vreugde. Dartel in zijn spel. De koning wordt wakker. Moeizaam, als met tegenzin, keert hij tot de werkelijkheid terug. Nog vóór dat zijn be wustzijn terugkeerde, was er al het wrede besef, dat de dag, die hem wachtte, nieuwe te leurstelling en vernedering zou brengen. Hij weet niet te schei den tussen zijn schuld en de schuld van zijn kind Absalom, voor wie hij op de vlucht is. Bitterheid van het leven. Maar wakker geworden, dankt hij God, dat hij nog sla pen mocht vannacht. Hij noemt God: Gij, die mijn hoofd op heft! Hij spreekt over zijn vlucht en vertwijfeling. Maar aan die nieuwe morgen wordt dit alles weggevaagd door het sterke besef, dat God bij hem is. Dan valt ook dc vrees weg en de moedeloosheid. Zijn klacht wordt een gebed. Kent ge dit wakker worden als een mens op de vlucht, die eerlijk bang is voor de nieuwe dag, voor de mensen, voor zich zelf? En kent ge God? Niet het Opperwezen, dat wij als sluit stuk hebben gedacht, maar die levende God, die een mens z'n hoofd opbeurt, dat hij liet han gen? Dan wordt ge, als de dich- van Psalm 3, zingende wakker. v. E. Un Ballo in Maschera „Millionnairsbal in Venetië, 600 gasten, 200.000 dollar kostenLa gere klassen" kregen 2 flessen wijn, 1 salami en 2 stokvissenBij mij is er maar één klasse, nl. van MEN SENEén der gasten arriveerde in een lijkkist en stapte er uit, in een lijkwade gehuld!.... Bah!" Abonné P. H. N. (De News Chronicle schreef: „een achttiende eeuws feest voor acht- tiende-eeuwse mensen uit. de twintig ste eeuw!" Van de 3000 genodig den hadden (gelukkig nog) 2400 be dankt, maar dat er nog 600 deelna men!...., inderdaad: dit wekt wran ge gevoelens; Red.). Anderhalf uur winst p. d. „Om 7 uur des avonds is het al donker! Waarom voert de regering niet onmiddellijk een nieuwe dag indeling in. waardoor wij anderhalf uur zonnelicht winnen? en (binnen kort) brandstof uitsparen 's avonds? Laat de tijd van Boer Braat voorbij zijn. Regerings-denken mag wel eens wat moderner worden." J. N. L. Blanke en bruine gasten „Kunnen wij de politiek van „kom maar binnen en eet mee" volhou den? Men vraagt toch geen logees als men geen dak, geen bed of ten) geen eten voor hen heeft?En moet men toch gasten in zijn huis nemen, is het dan teveel gevraagd van hen alle vormen van rust en kalmte te verwachten? Zij die Indo nesië verlieten en ons land verko zen, kunnen en moeten toch mede werken aan de wederopbouw van ons intens-verarmde vaderland met z'n vele problemen (o.m. emigratie- noodzaak, defensie, e.d.) Waterver- troebelaars, om daarna in ons troe bel water te vissen, kunnen wij niet gebruiken. Laat ons noch blank noch bruin de kans geven zo'n rol bij ons te spelen! en laat alle blank alle bruin kunnen loven, en omgekeerd CHR. V. Meer zakgeld voor militairen Met vreugde heb ik kennis geno men van het voorstel, de militairen wat meer zakgeld te geven. Aanvaar ding daarvan kan het leven tijdens de dienst wat aangenamer maken. Maar waar blijft het besluit, de jon gemannen van wat middelen te voorzien, wanneer zij de dienst ver laten cn zich alles nieuw moeten aanschaffen? C. VOETS. Woningnood en bewapening De bewapening kost ons land per jaar 1,5 milliard gulden of 150 gul den per hoofd der bevolking. Met dit kapitaal zouden jaarlijks 150.000 woningen van 10.000 gulden elk kunnen worden gebouwd. Naar mijn mening schieten vele voorstanders van de bewapening hun doel voor bij. Want zomin als men de zee dempt met water, kan men het com munisme afwenden met woningmi sère en andere maatschappelijke ellenden. EEN LEZER. „Hangen' achter bromfietsen Als vertegenwoordiger ben ik da gelijks met mijn „bromfiets" op pad. Hierbij valt het mij op. dat gewone fietsers dikwijls trachten mij bij te houden en dan aan mijn achterwiel gaan „hangen". Voor beide soorten weggebruikers kunnen daaruit ge vaarlijke situaties ontstaan: 1. Doordat er meer op de „race" dan op het verkeer wordt gelet; 2. doordat bij plotseling remmen van de „bromfietsen" of weigeren van de motor de achtervolger prompt bovenop de „gangmaker" vliegt. Het schijnt mij nuttig dit eens onder de aandacht te brengen. A. PAALMAN. Advertentie (I. M.) O tuit 'e morgen* „kiplekker" uit bed springen. Elke dag moet uw lever een liter gal tn uw Ingewanden doen stromen, andera verteert uw voedsel niet, het bederft. U raakt veratopt, wordt humeurig en loom. Neem do plantaardige CARTER'S LEV ER PILLETJES om dlo liter gal op te wekken en uw spijsvertering en stoelgang op natuurlijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht middel, onover troffen om de gal te doen stromen. Eist Carter's Leverpilletjes.

Historische kranten - Archief Eemland

Dagblad voor Amersfoort | 1951 | | pagina 5