PIKIRAN
Poppenhuizen voor cle
grote mensen
ZELF clrukhenwat je
ZELF schrijft
r A
De kikker van Worrekie-Bel
n
JA
ALLE LETTERS ZIJN DOOR
ELKAAR GERAAKT
Compositie van
Vuurboom
Nachtjapon
De schuldeloze bloera
Zaterdag 22 September 1951
7
/E hebt zelf vast wel speelgoed
waarmee je erg voorzichtig moet
zijn van je moeder, of waarmee je
alleen maar op Zondag viag spelen.
Dat is vervelend, hè? En het is
nog veel vervelender als je eens
wat erg moois krijgt en je ouders
zeggen dan „Nou. maar dat is zo
prachtig, dat moeten we eerst nog
eens een tijdje opbergen", of nog
erger: „Kijk, dat zetten we nu bo
ren op de speelgoedkast, dat is om
naar te kijken, en met om mee te
spelen!" „Dat is helemaal niet leuk.
en daar wisten de kinderen van
vroeger wel over mee te praten.
Vraag maar eens aan je moeder, die
had vast wel een pop die ze nooit
mocht uitkleden, of een serviesje
waar ze geen eten op mocht doen.
En heel vroeger was het soms
zelfs zo. dat de grote mensen iets
aan de kinderen cadeau gaven om
dat ze het zelf zo leuk vonden, en
dat was dan eigenlijk juist hele
maal niet voor de kinderen. Nou
vraag ik je! Het waren natuurlijk
net de moo'ste dingen en de kin
deren zullen het wel verschrikke
lijk jammer gevonden hebben dat
ze er zelfs niet aan mochten ko
men.
Wat de dominee
allemaal van
goudvissen wist
'PUSSEN mijn boeken over plant-
J en dierkunde staan vier oude
delen, in leer gebonden, uit de
achttiende eeuw. Ze zijn geschre
ven door een dominee, J. F. Marti
net, predikant te Zutfen en het
werk heet Katechismus der Natuur.
Nou, dat is zo vreemd niet. die titel
is van een dominee te verwachten
en ook: steeds wordt een vraag ge
steld en prompt beantwoord. Ik
mag er graag in lezen.
Ik was een beetje nieuwsgierig
wat er over goudvisjes in zou staan
en dat viel niet tegen. Na „de lek
kere Voornen" „het aangename
Posje" „de min geachte Bley"
„de witte Coofjes" ,en de bruine,
wel-smaakende Grundels" vertelt
hij over „den vernederlandschten
Goudvisch, den schoonsten Visch
der Waereld".
Het blijkt wel. dat de dominee
alle narigheden met de ongelukkige
goudvissen heeft gehad die er van
daag de dag nog gebeuren. Op een
koude nacht bevroor het aquarium
water; hij wist het visje het leven
toch nog te redden en bewaarde
het voortaan in de kelder... daar
vroor het niet. Het was er donkel
en als dominee met een kaarsje het
bezocht ..toonde het zich blijde door
zijn kwispelstaarten!'" Hij tikte ook
wej tegen het glas en dan scheen
het goudvisje hem ..te willen lief
kozen". Asjeblieft! Ook haalde hu
het dier wel eens uit het water en
bij zo'n gelegenheid liet hij het val
len. Dat kostte de goudvis zijn
staart. Tot vreugde en verwonde
ring van de baas groeide de staart
vin weer aan. Wellicht heeft hij
ook ellende gehad door te veel
voeren; het water bederft, wordt
troebel en de vis loopt grote kans
Daar had je bijvoorbeeld de pop
penhuizen. Die zijn er al heel lang
geweest, in alle landen, en die wa
ren zo mooi. zo mooi, dat kun je
je bijna niet voorstellen.
Het waren geen huizen met twee.
of zelfs maar met vier kamers, nee.
het waren reusachtige huizen van
zeker anderhalve meter hoog, en
ze hadden wel vijftien kamers en
soms ook een tuin of een binnen
plaats. Ze waren precies zo inge
richt als dc echtr hui:uit die
tijd met echte wijnvaten in de
kelder, echte koperen potten, pan
nen en kannetjes in de keuken. Er
lagen tapijtjes op de vloeren, en er
hingen kanten en brocaten gordijn
tjes voor de ramen. Er stonden kas
ten met serviezen en glazen, de
schilderijtjes waren echt geschil
derd. en de meubels en trappen
waren met de hand gemaakt en
gebeeldhouwd En er waren pop
pen in. heel kleine poppen die als
de mensen uit die tijd aangekleed
waren. Zó echt waren ze dat ze le
vende mensen zouden lijken als je
ze door een vergrootglas bekijken
zou.
Er waren ook poppenkamers. zo
als je ze nu niet meer ziet Niet
alleen keukens en huiskamers,
maar bloememvinkeltjes slagerijen,
groentestalletjes, met alles en alles
er in. En er is ook eens een pop-
penkamer geweest dat was een
speelgoedwinkel. Wat zou het. fijn
geweest zijn om daarmee te spelen!
Maar hoe akelig het toen ook
voor die kinderen was. dat dat niet
mocht, voor ons is het wel prettig
Want dat speelgoed is nooit kapot
gegaan, en die poppenhuizen en
poppenkamers zijn hier en daar in
musea, zodat we ze daar kunnen
gaan bekijken. Er zijn prachtige
poppenhuizen in het museum in
Utrecht en in dat van Den Haag.
En in Amsterdam is er een in het
Rijksmuseum Het grappige daar
van is. dat het brsteld was door de
beroemde Czaar Peter de Grote,
maar toen het klaar was vond hij
net te duur (het was meer dan
twintigduizend gulden!), en dus
bleef het in Amsterdam.
r\ IT is de kikker van Worrekie-Bel.
LJ Ken je hem niet? Of ken je hem wel?
Luister dan goed naar wat ik vertel
over dc kikker van Worrekie-Bel
Kijk, zei de kikker, daar zit ik nou,
heel in m'n eentje, 't is tijd dat ik trouw,
tijd dat ik trouw in het grote stadhuis,
kom. ik vraag het aan juffrouw Muis,
en als ze niet wil dan vertrek ik geen spier,
dan vraag ik het wel aan een ander dier.
ZJLLEN we trouwen, juffrouw Muis?
Nee, zei de muis, je bent abuis.
Zullen toe trouwen, lapjeskat9
Nee, zei de kat, je bent me te nat.
Zullen we trouwen, spikkeltjes-hoen?
Neezei het hoen, je bent me te groen.
Zullen we trouwen, regenworm?
Nee. zei de worm, je bent te enorm.
Zullen we trouwen, salamander?
Nee, zei het beest, ik heb al een ander.
TOEN zei de kikker van Worrckie-Bcl:
Nou is 't genoeg en nou weet ik het wel
nou is 't genoeg en vlieg op, allemaal
dan vraag ik het aan de lantarenpaal
Daar stond de lantarenpaal stijf en stil
en zei voorlopig niet: ja, ik wil,
de paal zei geen ba en de paal zei geen boe
Kom, zei de kikker, wie zwijgt, stemt toe.
T* OEN trouwde hij met de lantarenpaal.
1 en dit is het slot van het hele verhaal
't verhaal van dc kikker van Worrekie-Bel
en niemand gelooft het, of jij soms wel?
ANNIE M. G. SCHMIDT
TTÏ
te stikken Geef om de drie a vier
dagen niet meer beschuitkruimels
dan er op een stuiver kunnen lig
gen. raadt de predikant aan anders
„verstoppen" de kieuwen. Uit al zijn
waarnemingen meent hij te mogen
besluiten dat er onder de goudvis
sen ..stroeven, botteriken en schran-
deren" zijn. Tot slot betoogt hij nog.
dat „deeze vischjes ontaard zijn van
bunnen voorigen meer wilden staat
en door de Chineezen of hier te
lande mak gemaakt". Intussen ..wee
ten wij noch maar zeer weinig van
den inborst en konstdriften der Vis-
schen
fd zjet wel. ren paar ouderwetse-
hj kneden weggelaten en d'r blijft
precies over. wat vele goudvissen-
me"sen er nu nog van vertellen.
Maar die moeten er bij leren, dat
zon ronde goudvissenkom dc af
schuwelijkste moordkuil is die er
oestaat en dat voeren met beschuit
kruimels (of nog erger: brood» ook
^erboden is. Er bestaat veel beter
en zeer goedkoop voer in de han-
aej, dat afgewisseld moet worden
niet levend voer.
Goudvissen zijn werkelijk aller
aardigste aquariumvissen in een
ruim. goed beplant aquarium. Daar
«njg Je ook jongen en dat is toch
altijd maar de proef op de som.
aan worden ze goed verzorgd. Je
^uit zien. in de bruidsdagen krijgen
ae mannetjes ook nog zoiets van
U Je aan; er k°m<>n wit-
Tnniip;,es ?p k°p en kieuwdeksels,
onge goudvissen zijn niet direct op
K .Aanvankelijk zijn het don-
eer„ ZT"' \?ak b,j 2wart a'
rf» !L I?r J101 twecde. soms dcr-
tor Je Sde,f"i- ^verkleur
7S?ï JF.' dezo komt! Een
donkeren .Va" hot bro«' bhJ"
!™k? e7 da' >s van zo'n oud
verwachten? 3,3 Ce" g°Udvls ,c
rorifhalVe |oudkleurige zijn er ook
rode en citroengele o£ zilver-witte
iln w ,lop''° blauw en paars
aan. Weer andere hebben meer dan
ven tan deze kleuren en dan zijn
vooraf "de r?"' vlekken. Het zijn
tirh L? a !en geweest, die
fraaie khe 0p llet kweken van
al?erfo- tenv,jl dc Japannezen
S v.°riI,;twi)liin!en deden ont-
staarjen hcn zouden de sluier-
lan/e komen- goudvissen met heel
heef? en s,3art' 1)6 Eiervts
Teleween kort. sedsongen lijf. de
bij de Hew.ISio"b.P °Scn' die
de irr Hcrnelkijkers naar voren op
wenRtjZUnv verschoven Het Leeu-
ODknn ,e-eft allerIei uitwassen
P kop en kieuwdeksels. Ik beloof
der volêende keer gaan we ver-
HENK VAN LAAR
Tittic stond met de andere riem
voorop klaar.
..Er zijn aan allebei de kanten
rotsen onder water", zei Tittie.
„Zeg het onmiddellijk als je rot
sen vlak voor je ziet", zei Jan.
„Zorg dat de boot niet tegen een
rots aanstoot, als je het vermijden
kunt".
Hij wrikte voort Langzaam be
woog de Zwaluw zich tussen de
overspoelde rotsen door. Behalve
deze waren er ook die boven het
water uitstaken. Die werden steeds
groter. Verder waren er nog de
hoge rotsen, *die de oostkant van
het meer verborgen, terwijl de
westkant verborgen was achter een
lange rotspunt, die van het eiland
uitstak in het water. Het was bijna
alsof je tussen twee muren was.
Omdat hij zich herinnerde wat hij
gezien had toen hij boven op de
grote rots zat. hield Jan de Zwaluw
zo dicht mogelijk bij de Oostelijke
muur. terwijl Tittie met haar riem
de boot afhield, wanneer zij er al
te dicht bij leken te komen. Als zij
gewoon geroeid hadden zouden hun
riemen aan weerskanten de rotsen
geraakt hebben. Nog altijd voer de
Zwaluw door water dat diep genoeg
was.
Eindelijk waren zij vlak bij de
groene bomen van het eiland en
bevond de Zwaluw zich veilig in
de plas en stootte de voorplecht
tegen het strand dat beschut was
door de bomen in het Noorden en
door de muren van rots tegen elke
andere wind. ..Wat een prachtplek".
zei de matroos ,,Ik denk dat hon
derden jaren geleden iemand zich
op het eiland verstopt heeft en dat
hier zijn boot lag."
„Het is een volmaakte haven,"
zei Jan. „Zullen wij op de fluit bla
zen voor de anderen?"
Hij floot zo hard hij kon Hij leg
de de riemen netjes op hun plaats
en kleuterde met de vanglijn aan
v.al Tittie was daar al en worstel
de zich door de hazelaars heen om
de anderen tegemoet te gaan. Kori
daarop kwamen zij.
„Nu." zei kapitein Jan, „wat
denk je hiervan?"
„Hoe kwam het, dat we het niet
gezien hebben toen we er voorbij
zeilden?" vroeg Suze.
„De rotsen lopen te ver door
„Niemand zal ons hier vinden,"
zei Suze.
„En als we door vijanden over
weldigd worden zouden wij hier
kunnen ontsnappen," zei Tittie. „Je
kan de plek nergens vandaan zier.,
zelfs niet van het eiland. Het is de
mooiste haven die iemand ooit ge
had heeft."
„Wij kunnen de vanglijn vastma
ken aan die boomstronk," zei kapi
tein Jan. „en dan de achtersteven
vastbinden aan dat bosje op de rots.
Dan kunnen we de boot laten diij-
ven. Dat is veel beter dan dat we
hem half uit het water trekken."
„Mag ik de lqn vastbinden?"
vroeg Rutger.
Jan gaf hem de lijn.
„Waarom heb je dat kruis op de
boom gezet?" vroeg Rutger.
„Welk kruis?" zei Jan.
„Dit."
Bijna boven aan dc boomstronk,
die ongeveer een meter hoog was.
was een wit kruis geschilderd aan
de kant naar het water toe. Het
was er al een poosje geleden op
gezet en het was verbleekt. Jan
noch Tittie hadden het opgemerkt.
Hun aandacht was meer bij de rot
sen geweest dan bij de bomen.
„Ik heb het er niet op gezet." zei
Jan. „Het moet er al op gestaan
hebben."
ARTHUR
RAMSOME
Uit het Engels vertaald
door
Jac. v. d. Ster
VOOR ONZE DAMMERS
Ter completering van onze pu
blicaties over moderne problema
tiek hieronder drie composities van
D. Vuurboom te Glanerbrug Elk
van deze vraagstukken bevat een
opmerkelijke finesse, met een af
spel. dat nog tot waakzaamheid
noopt, wil men de voldoening sma
ken van een complete oplossing.
Wit: 13 St.. op 21. 26, 34/41, 43,
44. 47.
Zwart: 12 st op 8/10, 14. 16. 18.
20, 22, 23, 25, 28, 29
„Weer inboorlingen." zei Tittie
treurig. ..Dat betekent dat iemand
anders zelfs van het bestaan van
de haven afweet."
„Ik vermoed dat het dezelfde
mensen zijn die dc haard gebouwd
hebben," zei Suze.
Op dit ogenblik herinnerde stuur
man Suze zich. dat zij ook kok was.
„Het water kookt vast over,"
riep zij. „Het vuur zal weer uit
gaan. En ik had juist de eieren
klaar, toen je floot."
Zij rende terug naar het kamp.
(Wordt vervolgd)
17 RQEGER als kind begreep ik
nooit wat ze bedoelden, als ze
het hadden over de schrijver van
een boek. Was dat boek geschre
ven? Welnee, het was toch zeker
gedrukt? En het kon er bij mij
maar niet in. dat het dan toch
eerst door iemand geschreven
moest zijn. Tegenwoordig zijn de
kinderen niet meer zo dom en
vooral nu langzamerhand op een
heleboel scholen een drukpers
wordt aangeschaft.
Waar dat idee vandaan komt?
Uit Frankrijk. Daar heeft haast
iedere school een drukpers, waai
de kinderen zelf mee werken. Je
weet, hoe leuk het is om zelf iets
helemaal te maken, nu, het is dan
ook wel heel opwindend om zelf
c-en boek te maken. In Frank
rijk gaat het zo: de kinderen trek
ken er met de onderwijzer op uit,
de bossen in of naar een fabriek,
of naar een vliegveld en als ze
terug zijn, maakt iedereen een op
stel of een verhaaltje. De leukste
verhalen worden uitgekozen en op
de eigen machine gezet en ge
drukt; er komen linoleumsneden
bij: plaatjes, zelf getekend en ge
kleurd, dat spreekt.. Er wordt dan
ccn echt klein boekje gemaakt. Op
die manier ontstaan honderden
boekjes en die worden naar an
dere scholen gestuurd, en de an
dere scholen sturen hun eigen
boekjes weer rond. Zo komen de
kinderen een heleboel te weten
over andere streken in Frankrijk
Ze schrijven elkander brieven over
de verschillende verhaaltjes en les
jes: vaak gaan ze naderhand bij
elkaar logeren, er komt op die ma
nier veel contact tussen de scho
len.
De leukste boekjes van 't hele
land worden echt uitgegeven en in
de boekhandels gewoon verkocht.
Het belangrijkste van dit alles
is, dat je goed leert schrijven en
daarmee bedoel ik niet dat je zon
der taal- of stijlfouten schrijft
maar dat je je goed leert uitdruk
ken. Maar. zul je zeggen, is het
daarvoor nodig om je opstellen te
drukken? Wel, het heelt er veel
van; iedereen, kinderen zowel als
volwassenen hebben de neiging
om iets wat gedrukt staat belang
rijker te vinden, dan iets wat ge
schreven is. Let maar eens op: je
leest 't ook met heel andere ogen
Als je je eigen verhaaltjes gedrukt
leest, zal je veel gauwer zien, wat
er aan verbeterd had kunnen wor
den, hoe het misschien een vlotter
een pleizieriger verhaal had kun
nen zijn, nou en daar leer je na
tuurlijk een hoop van.
Wit: 9 St., op 20, 25. 30. 34. 39.
41/43, 47.
Zwart: 10 st., op 9/12, 16. 22, 23,
28, 31. 36.
Wit: 8 St., op 35, 36, 38. 41/43,
45. 50.
Zwart: 9 stop 5. 13. 14. 19, 21.
22. 27, 29. 32.
Voor deze drie fraaie vraagstuk
ken geldt: wit speelt en wint.
Eerste publicatie.
Oplossingen der problemen vo
rige week (Max Douwes):
Probleem No 1 3430, 49x13,
27X29, 31x33, 11x22, 16x27,
36x27. gew.
Probleem No 2: 32—27, 27—21,
31X22. 36—31, 37—32, 42x31.
43—42, 41X14. 40—35, 35x44.
44—39, 49 9, 15x4, 11—17, 6x7
met eindspel van S. W
Duursma: 46—41. 17—22 A. 41—37,
1—7 B. 37—32. 7—12. 32—27, 22x31.
26x37. 12—18. 37—32, 18—23,
32—23, 23x32. 47—42 gew.
A) 1—7, 41—37. 7—12, 37—32,
12—13, 2621, 17x26. 32—28.
B) 22—28, 37—32. 28x37, 26—21.
PHILIP DE SCHAAP
WlJ hebben weer een greep gedaan in de berg
nieuwe puzzles, die voor ons ligt. Dc keuze
viel deze weck op een letterwisseling. U kunt
zich dus gedurende de reeds langer wordende
avonden, wij naderen immers de winter weer,
hierop uitleven. Wat er van U gevergd wordt
zullen wij even snel in het kort uitleggen.
Bij deze puzzle worden niet de gebruikelijke
betekenissen der in te vullen woorden gegeven,
maar wel de woorden zelf, zij het dan ook hope
loos door elkaar gehusseld. Vóór dc invulling in
dc figuur dient U de letters van elk woord even
zodanig te verwisselen, dat er goede, bestaande
woorden van komen en het kruiswoordraadsel een
sluitend geheel vormt.
Dit zijn de verdraaide woorden:
Horizontaal: 1. kcebmno; 5. vcnar;
S. anikre; 9. ngeltro; 10. nndaeel; 12. rscct;
13. toegernrfasne; 17 sratf; 19. kaesrsn; 22.
ccrntcn; 23. leckd; 21. minac; 25. esnitrg.
Verticaal: 1. keabn; 2. emkidoe; 3.
mrele; 4. onnyl; 5. vcedrrf; 6. nrtee; 7. reontne;
11. egr; 13. tesseym; 14. erfftoe; 15. ria; 16. sprccet;
18. atren; 19. kdnuc; 20. calkn; 21. nidog.
Oplossing dubbele puzzle
H.iamstedcBernndotte; InternistDevonshire; Edin
burgh—Dagtekenen; Rotterdam—Zwartgallig; Oosten
rijk—Denkbeeldig; Noorwegen—Blindelings: IJssel-
mondeVentirniglia: MinstreelBoerenkool: Uiteraard
—Honderdste: Sta vanger—Harten vier.
- - De uitspraak is van Hleronymus en
luidt: „Indien uit de waarheid een be
lediging voorkomt. Is het beter dat do
helodlclng komt. dan dat de waarheid
zou verborgen blijven".
X 6
Verkoop ingeblikte
artikelen nog tot
10 Maart
DEN HAAG Tijdens een be
kendmaking van de directie van
het Centraal Rijksbureau in de
Staatscourant van 21 September
1951 is dc termijn, gedurende wel
ke de défaillistcn hun voorraad in
blik verpakte artikelen (met name
die. waarvan eerder het inblikken
voor binnenalnds verbruik werd
verboden) alsnog in het binnenland
mogen afleveren, verlengd van 10
October 1951 tot 10 Maart 1952.
Koninklijke gift voor
hongerend India
DEN HAAG Het bestuur van
dc Nederlandse Jeugdgemeenschap
heeft van het secretariaat van H.M.
de Koningin bericht ontvangen, dat
H.M met belangstelling en sympa
thie heeft kennis genomen van het
welslagen van de actie „Helpt hon
gerend India". Bovendien hoeft
H.M. aan de Nederlandse Jeugdge
meenschap een belangrijke gift
doen toekomen ten bate van deze
actie.
(in de maten 40 en 44)
Voor maat 44 heeft U nodig 4
meter stof a. SO cm breed. De
voorpanden iets rimpelen. Dc pas
jes op de voorpanden stikken. De
belegrepen aan dc voorpanden
naaien en aan de binnenkant te-
genzomen De schouder- en zij
naden dichtnaaien. Het kraagje
op dc goede kant stikken en aan
dc binnenkant tcgélizomcn. Dc on
derkant van de mouw iets inrim-
pelen, het boordje er op stikken
en aan dc binnenkant tegenzomen.
De zijnaden van de rok dicht stik
ken en de rok aan het bovenpand
zetten. In de rok een zoompje van
lVz cm leggen. De voorpandjes
kunnen desgewenst met een aar
dig bloemmotief je geborduurd
worden.
Afgehaald aan ons kantoor be
draagt da prijs van dit patroon
slechts 35 cent. Franco toezending
per post is eveneens mogelijk. De
prijs bedraagt dan 50 cent. Bij
toezending per post gelieve IJ ons
een postwissel tc doen toekomen
van 50 cent met vermelding wel»
ke maat gewenst wordt.
y,
-
s.
r
t
u
detective-verhaal
door
Charlotte Armstrong
Kijk, en op die manier is men
nu ook hier in het land gaan wer
ken. Heel veel scholen, meer dan
vijftig, hebben een drukpers ge
kocht en op die scholen wordt er
hard mee gewerkt, vooral bij de
taalles, maar ook bij andere vak
ken. Ook hier, net als in Frank
rijk, zijn er dus al kleine boekjes
ontstaan met verhaaltjes en plaat
jes door de kinderen zelf gemaakt,
geschreven, gezet, gedrukt.
Ook de kleintjes doen er al aan
mee en maken de heel eenvoudige
leesboekjes, zo van: Jet eet een
ap-pcl.
Natuurlijk is het enig, om zelf
een heel boek te maken; 't is te1
hopen dat jullie op school gauw
een drukpers krijgtmocht je er
nog geen hebben! i
23
Juffrouw Avery leek gevleid door
Dinny's bewonderende gastvrijheid.
Ze ontdooide een beetje en sprak
zo nu en dan minzaam met Duff,
terwijl Dinny c-en levendig gesprek
voerde over juffrouw Averv's hon
den en hoe snoezig de jonge hondjes
waren. De jongens dropen af naar
de hal en waren al gauw ongemerkt
naar boven verdwenen.
Duff pikte op wat hij gebruiken
kon. Juffrouw Avery was op haar
neerbuigende manier Mary vriende-
i lijk gezind. Om zekere redenen had
Mary in haar ogen wel standing'
Ze was niet dol op kinderen, maar
ze stond ze wel toe haar te bewon
deren. wanneer zij dat graag wilden.
Ze ging heel erg op in haar eigen
belangen en gaf de indruk, dat zij
zeer tevreden was met Mejuffrouw
Constance Avery en haar manieren.
Ze leek Duff erg kil en ook ver
killend.
Om half-elf kwam de dokter, hij
bracht Eve Meredith mee. de rood
harige jonge vrouw die Duff al in
het ziekenhuis ontmoet had.
De dokter liep regelrecht op zijn
verloofde af. „Lieveling, ik heb je
aldoor opgebeld en geprobeerd om
je hier niet naar toe te laten ko
men".
„Dat weet ik. meneer Duff heeft
het me verteld", zei ze en lachte
aller charmantst, maar zonder enige
tederheid in haar begroeting.
„Waar was je. lieveling?"
„Het kippenhok aan 't repareren",
vertelde ze hem. Duff realiseerde
zich nu. dat zij sprak op de ma
nier van een opdrachtgever, als een
opzichter; iemand had het kippen
hok gerepareerd onder haar aanwij
zingen.
„Hebben ze het je verteld?" Eve
Meredith was wat men noemt één
bonk zenuwen „O Constance, is
het niet afschuwelijk? Dinny lie
verd, hoe gaat het ermee'' Het moet
vreselijk voor je geweest zijn,
arm kind!"
Ze drukte Dinny een ogenblik te
gen zich aan maar Dinny keek
stoicijrs. Duff dacht bij zichzelf,
dat hij begreep waarom deze vrien
din van Mary niet gevraagd was om
op de kinderen te passen. Haar brui
ne ogen vlog*an schichtig van de een
naar de ander en zij ging ineenge
doken zitten met haar armen stijf
over elkaar geslagen. Duff maakte
zichzelf zo onopvallend mogelijk,
zich voorbereidend tot luisteren en
het maken van innerlijke notities.
Dokter Christenson was kennelijk
heel onderdanig tegenover zijn ver
loofde. hij kon zijn ogen niet van
haar afhouden. Hij sprak tegen haar
alsof hij het stof voor haar voeten
wilde wegvegen met de pluimen op
zijn hoed Juffrouw Avery koesterde
zich in de warmte van zijn aan
dacht Hij kon haar goedkeurmg wel
wegdragen, maar Eve niet. Eve had
geen „standing". Zij word alleen
maar vriendelijk ge olereerd. maar
Evc voelde zich hierdoor niet bele
digd. Eve was te nerveus en te ge
spannen om veel op te merken.
Het duurde niet lang voor hun
voorraad uitroepen, hun beschaafde
kreetjes van afschuw en medelijden,
waren uitgeput en wegstierven. Zij
werden zich weer bewust van Duff's
aanwezigheid
Zij keerden zich naar hem toe cn
schenen tc wachten.
„Hoe gaat het met Taffy?", infor
meerde hij.
„O veel cn veel beter Ze zal wel
gauw beter zijn."
„A-h. die lieverd" mompelde Din
ny en Duff glimlachte tegen haar.
„Heeft U ch Zoals gewoon
lijk maakte de dokter zijn vraag niet
af. Hij had de gewoonte, zijn ogen
achter zijn brilleglazen wijd open te
sperren en ernstig te kijken naar
degeen die hij een vraag stelde, een
aanwensel dat tot vervanging van
woorden moest dienen.
„O ja, we hebben met elkaar ge
praat," zei Duff vriendschappelijk.
„Ik zou graag eens van u horen, wat
u van juffrouw Brown afweet."
„Ik geloof, dat ik alles van haar
afweet," zei de dokter met verbazing
in zijn stem over dit feit. „Zij was
een oude vriendin van Mary zowel
als van mij, dat wil zeggen, ik ken
haar vanaf de eerste keer dat zij bij
Mary kwam logeren. Brownie was
een best mens, sportief, begrijpt U
Ze is nooit getrouwd, ze had een
eigen inkomen en kon eigenlijk vrij
wel doen en laten wat ze wou. Niet
dat ze zoveel deed. wat reizen, visi
tes maken en dergelijke dingen; een
aardige vrouw,"
„Had zij een hypotheek op dit
huis?"
De dokter keek verschrikt. „Ja, ja.
inderdaad Een vriendelijkheid van
haar. dat was nu precies het soort
van dingen dat zij deed. Ze oefende
nooit pressie op Mary uit, wanneer
die in financiële moeilijkheden zat.
Een vriendschappelijke regeling
eigenlijk, ofschoon natuurlijk volko
men zakelijk ook."
Dinny keek een beetje twijfelach
tig. Toen ze zag. dat Duff haar uit
drukking gezien had cn wachtte op
haar commentaar, zei ze: „Ze was
helemaal niet zo zakelijk, soms zei
ze tegen moeder dat er helemaal
geen haast bij was of „maak je niet
ongerust" en dan wou ze het geld
helemaal niet aannemen, en een an
dere keer zei ze, dat ze het geld
meteen moest hebben! Moeder wou
altijd, dat ze maar wel zakelijk
was."
(Wordt vervolgd)
