VOORAL VOO. R B W
Droogbloemen uit Amerongen
weten niet van welken
ACME
R/aDIO-P rogra
Herfst op het land is niet
te vervangen
EcAfaforv SPECIAAL ALKALIVRjJ VOOR WOL
De schuldeloze bloem
7
ZOMER IN DE WINTER
Zó diep in de zon gekekendat
er een wonder is gebeurd
Eens waren wij
5n verschijning
'k Wou zo graag
J~\IKKE zusje is gaan spelen bij
■LS het kindje, dat schuin achter
ons woont. Het is een plotselinge
vriendschap, veroorzaakt door de
magere kat van daar, die b\j ons
in de keuken, om een zonderlinge
reden, plassen op de mat komt
doen.
Een goede mannequin is
een artiste
Controle op inkomen
van Amerikaanse
functionarissen?
Neo-nazi Remer
aangeklaagd
Aanslag op geallieerd
centrum in Triest
Vrijdag 28 September 1951
J ET is weer zo ver, het wordt herfst. We weten, dat de toma
ten „aflopen", dat de schoorsteen geveegd moet zijn, dat
het tijd wordt voor stevige handschoenen en sjaals en truitjes
met lange mouwen.
Er zijn mensen, die in de herfst met zekere wijding kijken
naar de rood- en goudgekleurde bladeren; naar hun boontjes-
in-het-zout, hun augurkjes-in-het-zuur, hun abrikozen-op-bran-
dewijn. En dan zeggen ze: „We houden eigenlijk wel van de
herfstMaar is dat nu wel waar?.We houden van de rode
bladeren en van de abrikozen-op-brandewijn. En we „houden"
van de herfst omdat het zo naar is te moeten bekennen, dat we
eigenlijk niét van hem houden, dat we zo zielsdankbaar
zouden zijn voor een wonder, voor een wereld, waar na die
herfst niet de winter zou komen, maar de volle, kleurige
zomer.
De herfst is het seizoen van ver
welken. Met uitzondering van die
boontjes en augurkjes verdwijnen
alle mooie dingen van de zomer.
We wéten nu wel, dat alles ver
gankelijk is, maar om het zo heet
erg duidelijk te zién.
Hoé akelig dat is, heb ik als
klein kind ervaren aan een bloem
koolstronk, die ik heb „gered"
uit een openstaande vuilnisemmer.
Ik vond de bloemkoolstronk met
al die groene bladen móói en borg
hem dus voorzichtig weg in het
poppenledikantje. Ik moet hem
stevig hebben ingestopt, want pas
na dagen werd hij ontdekt.Hij
zag er vréselijk uit. Ik zie hem
nóg!
Och ja, er zijn nu eenmaal geen
eeuwig-groene bloemkoolstronken,
geen rode rozen in de sneeuw,
geen blauwe seringen tussen na
jaarsnevel, geen gele boterbloemen
in de modder van het winterse
park. Maar er zijn wèl -en dat
is heel plezierig de droogbloe
men.
De kwekerij Rojestein, bij Ame
rongen, staat nu weer in het te
ken van die wonderlijke bloemen,
die niet verwelken, maar de hele
winter door hun kleur en fleur be
waren.
„Droogbloemen" is een verza
melnaam; als we rondkijken in
het lichte vertrek, waar de boeket
ten worden geschikt, zien we tien
tallen soorten bloemen en grassen;
blauwgrijze Alsqpn, het witte wa
zige Gipskruid, witte en rose Rho-
WAT zoudt U nu zeggen van die
fraaie dame die U daarnet
passeerde? U heeft natuurlijk veel
op haar aan te merken daar niet
van. maar U zult er toch niet on
deruit kunnen dat ze, zo op het
eerste gezicht, een van de betere
vertegenwoordigers van de schone
sexe is. Dus. wat zegt U dan? Dan
zegt U „Die is even chic!", of
„Lang niet gek!", of „Dat ziet er
duur uit", of iets dergelijks. In
ieder geval drukt U zich uit in
vlakke woorden, en dat is geheel
in overeenstemming met de geest
des tijds. Met de wijze van spre
ken die de Engelsman de methode
van het „understatement" noemt.
Waardoor we liever zeggen: „niet
slecht", „niet onaardig" en „niet
mis", dan „voortreffelijk", „prach
tig". of „verbazingwekkend". Inte
gendeel, het is niet eens meer een
questie van liever: we voelen ons
zelfs verplicht ons op deze wijze
uit te drukken, want anders zou
men ons. wel eens voor dweperig,
half zacht of naief kunnen aan
zien. En wie riskeert dat!
Maar het is niet alleen het mo
derne spraakgebruik en gevoels-
dante, felpaarse Statice, het
als van beige fluweel gemaakte
Rozenkransje, ritselend Trilgras,
pluizige Hazestaartjes, violetbruin
Koninginnekruid, dat doet denken
aan de changeant-zijde van groot
moeders laatste feestjapon, en dè
„strobloemen": de felgele, oranje,
bruine, rose of wijnrode Helichry-
sum.
Mevrouw Dagnehe, die als
biologe nog steeds experimen
teert op dit „droog-terrein", heeft
in de loop der laatste jaren al heel
wat bloemen en vaste planten uit
haar kwekerij geschikt bevonden
voor .verduurzaming". Ze toont
ons een boeket, waarin een zalm
kleurig takje Spiraea het prachtig
dóet.
Over de hele wereld
We hebben zo het idee, dat je
die tere, luchtige, kleurige bloem-
bossen niet èian kunt raken zonder
dat ze uiteen vallen in een wirwar
van blaadjes en meeldraden en
ragdunne stukjes steel. Maar de
heer Dagnelie verzekert ons dat
het best meevalt. „Als ze wat stof
fig worden, kunt U ze zelfs rustig
uitslaan.We horen hoe de
droogboeketten in speciale verpak
king. over de hele wereld worden
verstuurd „Naar de tropen gaan
ze in dichtgesoldeerde blikken.
Maar in de West varen ze geen
succes. Of liever: Ze hadden geen
tijd om een succes te wórden; de
tocht, die altijd door die huizen
blaast, nam ze mee. Ze woeien
weg en niemand heeft ze ooit te
rug gezien.
Indachtig mijn jeugd-ervaring
met de blóemkoolbladeren, vraag
ik hoe ze al die bloemen zo mooi
dróóg krijgen. De tijd van het
plukken en de duur van het dro
gen blijken daarop van invloed te
zijn. Er zullen verder nog wel
heel wat méér technische bijzon
derheden te vertellen zijn over dit
proces, maar ik zou willen zeggen
„Laten we het mooi houden, en
geheimzinnig, en romantisch."
Laten we met mevrouw Dagnelie
en de heer Vooren het laddertje
opklimmen naar de grote droog-
vliering. Er hangt daar een won
derlijke bosgeur, een geur van
hout en kruiden. In het halfdon
ker zien we overal, boven en naast
ons, grote bossen bloemen Gebukt
trekken we door deze ritselende
jungle. Ergens in de hoogte, tus
sen de schuine balken, valt een
lichtstraal op een grote gele bloem,
die straalt als een zomerzon zélf.
Nee, deze „droogbloemen" zijn niet
dood, ze léven, bij de grate van
hun kleuren.
Misschien zult U nu deze „inge
maakte" bloemen op één rij wil
len zetten met de boontjes-in-het-
zout. Doe dat niét. Zelfs de abri
kozen-op-brandewijn zouden het
tegen ze moeten afleggen.
Ze hebben zó diep in de zon ge
keken. dat er een wonder met ze
is gebeurd, een bescheiden won
der, dat ze in staat stelt om de
herfst te lachen en de verganke
lijkheid een hele winter lang om
de tuin te leiden.
HENR1ETTE VAN EIJK
KOUDER en vroeger donkerdat is haast alles, wat het voor die
stakkers van stedelingen betekent, het najaar. Ze zetten het direct om
in zorgen: de kolen cn de zolen en de winterjas. Maar het grote complex
van geuren en gevoelens dat een zich respecte
rende herfst behoort mee te brengen, dat is
alleen aan het buitenkind beschoren. De ver
latenheid van een hoge koude hemel, waar
duizenden kleine stipjes samenzwermen: de
vogels gaan trekken.... modderige wegen, ka-
potgereden door de bietenwagens, de wind over
de kale polder, de kromgewaaide natte bomen
op de dijk en de kreunende molenwieken. Ja,
eenzaamheid en verlatenheid van mist en natte
wegen zijn sterker op het land, maar ook minder
triest en het thuiskomen in het lamplicht en in
de geur van hete bruine bonensoep is een veel
groter genot, dan het ooit in de stad kan wezen.
Achteraf is het erg goed om een buitenkind geweest te zijn in een groot
huis met zolders en kelders en efen tuin; niemand kan je later ooit meer de
poëzie van dat alles afnemen; voor iedere stemming was er altijd een schuil
plaats. Langzamerhand, als je ouder wordt, klonteren alle herinneringen
aaneen, herfst betekent: alle herfsten door elkaar.
de gang vol
gêne. dat ons weerhoudt van vu
rige glanzende bewoordingen, het
is toch ook wel het aspect van de
zaken van het alledagsleven zelf.
Om nu bij die mooie dame te
blijken. Die was vroeger een „ver
schijning". Zij had een gestalte, in
sommige maten, en in andere had
zij een figuurtje, en was dan geen
verschijning maar een persoontje.
Zij had handjes, voetjes, een buste
en een leest. Zij bewoog zich, zij
t"»d binnen, zij zette zich neer. Zij
reikte toe en vatte aan. Zij vlijde
zich neer, verhief zich en zweefde
over dansvloeren. Zij opende haar
lippen, look haar ogen en trilde
met haar neusvleugels. Zij nam
wel eens het woord, maar leende
veeleer haar oor. Zij had ook een
kapsel.
En wat hebben wij? Niets van dat
al. Wij hebben handen en voeten
met-tenen. Wij hebben een maat-
zoveel met idem zoveel kans op
een figuur. Wij hebben haar en
een middel. Wij vallen in stoelen,
vliegen weer op. en be-boppen.
"Wij steken toe en grissen af. Wij
kijken, wij grinniken, wij snuiven
en wij kletsen. Kortom wfj zijn
prozaïsch. Wij hebben het daar
door makkelijker en schikken ons
daarom wonderwel in dit verlies
aan romantisch prestige Maar zou
het toch niet eens aardig zijn om
voor een enkel keertje een statige,
aangename, een frisse of een ver
blindende verschijning te wezen?
Marjolein de Vos.
Naast ons werd de keu geslacht
en ik vluchtte naar het uiterste
hoekje van de zolder om het ge
schreeuw niet te horen; later keek
ik nieuwsgierig uit het zolder
raampje en zag de kinderen er al
lemaal omheen dringen; de boer
stond met een ronkende brandei-
de haartjes af te schroeien, straks
zou ieder kind een stuk zwoerd
krijgen om aan te likken. Ik vond
het eng en nam liever een goudrei-
net. rijen goudreinetlen lagen er
op die zolder. In de tuin vielen de
wormstekige appels af. We moes
ten ze oprapen, emmers vol, je
lootte telkens met je hoofd tegen
een groot zilveren spinneweb,
waaruit een kruisspin wegholde en
dat opraapwerk was alleen drage
lijk wanneer je van die tuin een
groot spook- en griezelbos maakte:
gauw, gauw die emmer vol. anders
zou het groene monster uit de
sloot opduiken en een klauw uit
strekken.
En dan werden de appels ge
schild en ze moesten naar de dikke
witte bakker, die ze droogde in de
broodoven. Nog warm kwamen de
gedroogde appeltjes terug in een
mand met een doek erover en dan
at je er ponden van tot je hijgde
en steunde. Nou niet drinken! niet
drinken! zei je moeder, pas op,
dan barst je!
Mispels, die moest je eten als ze
rot waren en ze groeiden in gro
ten getale op een buitenwegje
heel ver afgelegen, dat de Bok
heette. Op jacht naar mispels liep
ik daar een middag toen het al
schemerde en de mist laag boven
de greppels hing. Er schreeuwde
iets m de verte, en dat iets stond
midden op het wegje en het was
zwart. Toen ik klepperend met de
klompjes naderbij kwam, toen
bleek het mijn eigen grootmoeder
te zijn in haar invalidewagen. Ze
krijste zwak maar zeer veront
waardigd. En niet ten onrechte:
mijn broer had haar midden op de
weg met haar wagentje laten staan.
Waarom dan toch? Omdat ze
hem voor ieder van deze gehate
ritten een kwartje had beloofd,
maar ze was wat gierig op haar
oude dag en betaalde nooit. Nu
was hij weggelopen en had haar
laten staan. Even later kwam hij
aanhollen en eiste vijf kwartjes.
Zo niet, dan zou ze de hele nacht
in de mist op de Bok moeten blij
ven zitten. Kermend betaalde mijn
grootmoeder uit haar vette leren
beurs. Ik vond het heel goed en
rechtvaardig van mijn broer. Had
ze maar eerder moeten betalen. En
wij duwden onze grootmoeder
voort en sloften zwijgend naar het
dorp waar de lichtjes ons ontvin
gen en waar we met koude neuzen
binnenkwamen
kookgeuren.
Herfst op het land is niet te
vervangen, net als wol.
ANNIE M. G. SCHMIDT
r.
Dikke zusje heeft die kat met
een hout gegooid. „Bah vieze vie
zerd." heeft ze geroepen en toen
is de moeder van dat kindje ge
komen met een ferm standje. Zo
van: „Wil je dat wel laten, stoute
meid.
Waarop ik dat van die plassen-
de kat nou ook wel eens kwijt
wou, zodat het allemaal eindigde
met. een dringend verzoekaan
dikke zusje, om te komen spelen.
Nu is ze er geweest. En omdat
dat kind een pop heeft die Mama
kun zeggen, is ze in rep en roer.
Ze wil nou ook zo'n pop en denkt
dat die in de winkel op haar ligt
te wachten.
„Je moet ze betalen." vermaant
zoontje, „ze zijn verschrikkelijk
duur." Maar* wat doen die woor
den tegen zo'n heet verlangen?
Tenslotte stuur ik zoontje met
zestig centen naar de winkel, ver
derop. „Koop jij nou voor haar
een popje," zeg ik, „ze liggen in
een bak, vlakbij de toonbank.
Zoek er een uit, dan heeft ze ten
minste wat.
Omdat ik weg moet, luister ik
niet naar z'n protesten doch trek
de deur achter me dicht.
Die middag zit dikke zusje, als
ik thuis kom. op het stoepje. „Pop
je is er niet." roept ze blij. „Popje
is nou weg."
Niets van het zorgelijk gepiep,
dat meestal zulke verdwijningen
begeleidt.
Net gaf ik het, of het was er
niet. meer," vertelt zoontje drama
tisch, „en het was een mooie, zo'n
harde, met zonder kleren."
Dikke zusje luistert nauwgezet.
„Eerst zat het in dc stoel." praat
ze rap, „en toen ging het lopen,
zo door de deur. En nou is het in
de luinkel."
Als ik niet antwoord, voegt ze
er zuchtend, als eew zorgelijk wijf
je aan toe: „Altijd Mam, met die
kleine popjes..."
Die zin wekt mijn wantrouwen.
Zc heeft bovendien iets geheim
zinnigs in d'er lichte oogjes.
„Ik denk dat ze het verstopt
heeft," zegt zoontj<\, „ze kijkt net
alsof het ergens ligt."
Maar z'n zusje geeft geen krimp,
,,'t Is weggeloopt," houdt ze vol,
..'t is natuurlijk heel gauw wegge
loopt."
Ze staat heel stil en recht, de
handjes op de rug.
Maar als we 's avonds dat popje
ontdekken, zomaar onder haar
klissen, duwt ze het bóos uit bed.
„Altijd maar praten en plassen cn
praten" raast ze.
En dan, opeens luid piepend van
de nu niet meer te stuiten narig
heid: „'k Wou zo graag een Mama
pop." BIBEB
STELLIG, de houten pop waar
op de naaister de japon past,
heet mannequin, maar die bedoel
ik Uier niet. Het gaat over deze
zoveel besproken vrouwen, die een
beroep gekozen hebben dat uitslui
tend. de schoonheid wil dienen cn
dat maar al te dikwijls met wuft
aangeduid wordt. Nu er echter ook
in Nederland de behoefte is ont
staan aan levende paspoppen, en
er daarom zojuist een school werd
opgericht, is er over deze jonge
vrouwen want jong moeten zij
zijn, ik geloof dat 35 de leeftijds
grens is die hier in Frankrijk
al zo lang in dit vak werken, wel
wat te vertellen.
Evenals bijvoorbeeld een danse
res die haar gevoelens door bewe
gingen uitdrukt, een kunstenaresse
is, is de mannequin ook een artis
te, cn wel door de wijze waarop
zij de modescheppingen weet te
dragen. De mannequin verkeert in
een voortdurende staat van gratie.
Haar spel kent geen regels, noch
trucs. Dezelfde japon die door één
vrouw gedragen wordt „spreekt",
en „zegt niets" wanneer een ander
die aantrekt. Er zijn mannequins
die als het ware de stof welke om
haar gedrapeerd is, laten zingen.
Of klinkt u dit wellicht wat over
dreven? Dat is het heus niet. maar
het is slechts het mysterie van
haar die de toiletten draagt. En of
dit nu vrouwen zijn met een klin
kende Franse familienaam, of an
dere uit een van de volkswijken
van Parijs, allen, zonder uitzonde
ring geven zij zich geheel aan haar
vak over.
De mode-createur zelf heeft veel
bewondering voor de vrouwen in
zijn dienst, en de gevoelens die hij
haar toedraagt zijn eigenlijk het
beste te vergelijken met de liefde
van de toneelschrijver voor zijn
personages. Want als eenmaal het
gordijn is opgegaan, dan is het
succes van de schrijver en ook van
de mode-createur uitsluitend nog
afhankelijk van de acteurs of man
nequins. En het schoonste toilet,
dat niet precies goed zit, betekent
voor de couturier niet meer dan
een vod.
Wat is nu het proto-type van de
mannequin? Wel, dat is de man
nequin wier opmaak, kapsel, hand-
verzorging, vormen en proporties
van het lichaam, gebaren, houding,
nuances van huid- en haarkleur,
als de factoren zijn van een alge
braïsche vergelijking die moet
worden opgelost en waarvan x de
kleding is. En deze kleding welke
met al die factoren harmonieert,
zal niet uitsluitend die mannequin
goed staan, maar eveneens alle
vrouwen waarvan zij het proto
type is, goed kleden.
In de studio waar de modellen
gecreëerd worden, poseert daar dc
mannequin uren en uren achter-1
een. Op haar worden de jurken i
gemaakt, weer losgetornd, nog eens J
gemaakt. Zonder ook maar een
ogenblik blijk te geven van ver-
moeidheid, ondergaat zo een dik- j
wijls frêle vrouw een twee drie-
honderd pas-scènes. Maar dan i
komt tenslotte de dag van de over
winning: de eerste modeshow. De
clientèle wachten ongeduldig. Het
spel begint, de mannequin komt
op. En onder de schelle lampen
van de fotograaf beweegt zij zich
daar, maar ook niets meer dan be
wegen, ze heeft geen woorden en
geen gebaren om zich tot haar pu
bliek te richten, om door die on
verschilligheid heen te geraken,
welke haar omringt. En toch weet
zij al de bezoekers tot kijken te
dwingen. Er wordt zelfs geapplau
disseerd. Is dat voor haar of wel
licht voor het toilet dat zij draagt?
Daar zal niemand antwoord op
kunnen geven, want zij vormen
immers één geheel.
JOSEPHA MENDELS
WASHINGTON. President Tru
man heeft het Congres verzocht
een wet aan te nemen, waarbij van
de leden van het Congres en de
voornaamste regenngsemployé's
onder wie generaals, admiraals,
rechters en mogelijk zelfs de hoof
den van de nationale politieke
partijen wordt geëist, dat zij elk
jaar in het openbaar verantwoor
ding afleggen van hun totale in
komen.
LUENEBURG. De openbare
aanklager van Lueneburg heefteen
aanklacht ingediend tegen Otto
Ernst Remer. leider van de neo-
nazistische „Sozialistische Reichs-
partei". Remer wordt er van be
schuldigd kanselier Adenauer bele
digd te hebben door in een verga
dering een brief van een gewezen
officier voor te lezen, waarin
Adenauers politiek ten aanzien van
een bijdrattot de defensie van
het Westen en Hitiers bewapen ings-
pobtiek vergelekcn worden.
In Mei werd Remer door een
Westduits hof tot vie maanden
gevangenisstraf veroordeeld, omdat
hij president Heuss er van beschul-,
óigd had. orders van de Westelijke
geallieerden in ontvangst te nemen.
TRIëST Gister is een bom ge
worpen naar het gebouw van het
geallieerde militaire bestuur in
Triëst. Er vielen geen slachtoffers,
maar van verschillende huizenblok
ken werden de ruiten verbrijzeld
Het was de grootste bom, die tot
dusver bij het gebouw tot ontplof
fing kwam. In de loop van dit jaar
zijn reeds twee bommen van klei
ner formaat naar het gebouw ge
worpen. Van de beide vorige aan
slagen hebben neo-fascistische ele
menten de schuld gekregen.
Rijwielstalling wordt
duurder
DEN HAAG. In de Staats-
courant is een wijziging van de
prijzenbeschikking motor- en rij
wielstalling 1949 bekend gemaakt.
In verband met kostenstijgingen
mogen van 1 October 1951
af de tarieven voor het stallen
van rijwielen per maand met
0.15 worden verhoogd.
Schepen nemen post mee
's-GRAVENHAGE. Met de vol
gende schepen kan zeepost worden
verzonden. De data, waarop de cor
respondentie uiterlijk ter post moet
zijn bezorgd, staan tussen haakjes
achter de naam van het schip ver
meld.
Indonesië: „Sibajak" (8 Oct.);
Nieuw Guinea: „Blitar" (16 Oct);
Antillen: „Willemstad" (2 Oct.);
Suriname: „Cottica" (3 Oct.); Ca
nada: „Nieuw Amsterdam" (3 Oct.);
Australië: „Noordam" (via Enge
land) 29 Sept.
(Advertentie LM.)
ACME is even
voorzichtig met
mooie hleren
als Uzelf!
De fijnste zijde, de fleurigste katoen, het
•tevigsre linnen, de zachtste wol—alles is veilig
bij ACME. Hoe dat komt? "ACME-druk"!
Die krachtige, gelijkmatige dnik, gecontroleerd
door ACME's nieuwste vinding: de drukmeter,
die op verende rubber rollen werkt. Ziedaar het
resultaat van 70 jaar ervaring I Deze rollen worden
geheel vervaardigd in de A CN CE-fabriek, in speciaal
daarvoor ontworpen machines. En zij zorgen
ervoor, dat achtergebleven vuildeeltjes tegelijk met
het overtollige water uit het goed worden geperst.
Dank zij deze extra-reiniging komt alles wat U door
de wringer laat gaan schoner dan ooit tevoorschijn
en gaat alles ook langer mee. "ACME-druk" wil
zeggen: blijvend een betere verzorging van de
hele gezinswas.
de
reinigende wringer
Een product van de fabriek die al
70 jaar lang het beste maakt
t* verkrijgt bij ollt gttdt handelaars in
jjZ*rvarsn m biasbcudarlikihn
ACME WRINCER* UMITED. OSVID STREET, GLASGOW, S.I.. SOM 0T LA NO
ZATERDAG
HILVERSUM I. 402 m.
VARA: 7.00 Nieuws. 7 IR Gram muz.
8.00 Nieuws en weerber. 8.18 Gram.muz.
8 10 Orgelspel 9.00 Gram muz. (9.30—
9.35 Waterstanden) VPRO. 10.00 ..Tijde
lijk uitgeschakeld", causerie 10.05 Mor
genwijding VARA: 10.20 Uitzending
voor do arbeiders in de continubedrij
ven 11 33 Viool en plano 12.00 Gram.-
muz. 12.30 Land- cn tuinbouwmede-
dellngen 12.33 Roemeens orkest 13.00
Nieuws 13.15 Lichte muz. 13 35 Gram.-
muz. 14.00 Voor de jeugd 14 20 Harmo
nie-orkest 11.50 Fries programma 15.13
Hawailanmuz. 15.45 „Vin dc wieg tot
het graf", causerie 16.00 Gram.muz.
1630 Sportpraatje 16 45 Radio Phllhar-
monlsch orkest cn solist 17.30 Voor de
Jeugd 18 00 Nieuws 18.15 VARA-Varla
1820 Amuscmcntsmuz. 18.40 Regerings-
ultzcnding:,.Zoeklicht op de Westerse
defensie" 19.00 Artistieke staalkaart
VPRO: 19.30 .Passepartout", causerie
1940 „Het Oude Testament", causerie:
VARA: 20.00 Nieuws 20 05 Actualiteiten
20.15 Gram.muz. 21.00 „Let op Uw tel
len" 21 15 Weensc muz. 2145 Socialis
tisch commentaar 22.00 Amusemcnts-
muz. 22.40 „Onder de Pannen", hoor
spel 23 00 Nieuws 23.15 Reportage 23 30
—24.00 Albert de Booy 30 Jaar artist,
HILVERSUM II. 208 m.
KRO: 7.00 Nieuws; 7.15 Ochtendgymnas
tiek 7.30 Koorzang 7.45 Morgengebed en
liturgische kalender 8-00 Nieuws cn
weerberichten 8.15 Gram.muz. 9.00 Voor
de hulsvrouw 9.35 Gram.muz. 10.00 Voor
de kleuters 10.15 Gram.muz. 1100 Voor
de zieken 11 45 Gram.muz. 11-50 „Als de
ziele luistert"; 12.00 Angelus- 12 03 Gram
muz. 12.30 Land- cn tulnbouwmedede-
lingcn 12.33 Planoduo 12.55 Zonnewijzer
13.00 Nieuws cn kath. nieuws 13 20
Lichte muziek; 11.00 „Theo Casion in
misdaad cn antiek", hoorspel 1420
Gramofoonmuziek; 14.50 Harmonle-ork.;
15.10 Kroniek van letteren en kunsten
15.45 Kinderkoor 16.05 Gram muz. 16.30
„De schoonheid van het Gregoriaans"
17.00 Voor de jeugd 18.00 Fllmmuz. 18.15
Wervingspraatje Koninklijke Marine
18.25 Orgel en zong 18.15 Gram.muz.
19.00 Nieuws 19.15 „Dit Is leven", cau
serie 1921 Acatualitelten 1927 Gram.
muz. 19.52 Journalistiek weekoverzicht
20.00 Nieuws 20.05 De gewone man zegt
er 't zijne van 20.12 Gram.muz. 20.15
„Lichtbaken" 20.40 „Steek eens op. Ho-
renl" 2100 Gevarieerd programma 2153
Causerie over de naderende verkiezings
strijd 22.00 Lichte muz. 22.30 „Wij lulden
dc Zondag in" 23 00 Nieuws 23 15 Nieuws
in Esperanto 23 25 Sport 23.30—24.00
Strijkorkest en soliste.
Engeland BBC Light Programma
1500 en 247 51.
12.00 Gramofoonmuziek. 1215 Lichte
muziek; 1255 Sportparade. 1315 Orkest-
concert; 14 00 Gevarieerde muziek; 14.45
Lichte muziek; 15-30 Sport; 17.00 Orgel
spel; 17.30 Sportuitslagen; 1800 Jazz
muziek- 18.45 Causerie; 1900 Nieuws:
19.25 Sport: 19.30 Verzoekprogramma;
20.15 „These Radio Times": 21.00 Lichte
muziek: 22.00 Nieuws; 22 15 Actualitei
ten: 22.20 Gevarieerde muziek; 23.00
Lichte muziek; 23-56—24.00 Nieuws.
Brussel 324 M.
11.45 Gramofoonmuziek; 12.00 Salon
orkest; 12-30 Weerberichten; 12.34 Om
roeporkest. 13.00 Nieuws; 13.15 Vlaamse
liederen; 1330 Gramofoonmuziek; 15.00
Accordeonmuzlok (15.15—1530 Gramo
foonmuziek); 15.45 Gramofoonmuziek;
17.00 Nieuws; 17.10 Gramofoonmuziek:
17-30 Orgelconcert 18 00 Een lied. een
herinnering; 18.20 Gramofoonmuziek;
1830 Voor dc soldaten; 19.00 Nieuws:
19.30 Gramofoonmuziek. 19.50 Radio-
feuilleton: 2000 Zang; 21.00 Actualitei
ten; 21.15 Gramofoonmuziek; 22 00 Nwa.;
22.15 Vcrzoekprogramma; 23 00 Nieuws;
2305—24.00 Gramofoonmuziek.
(Advertentie LM.)
De textièhakman neemt geen risico met alkalivrij, dat „geschikt" is voor alles en norr
Hij ueet: het niervette cn satijmachte Echfalon-jop houdt de wol in staat van nieuw.
detective-verhaal
door
Charlotte Armstrong
27
Duff keek de moeilijkheid recht
in de ogen. Mary was bang dat de
kinderen, op een kinderlijke, half
onschuldige wyze, iets uitstaande
hadden met de dood van Brownie.
7o stond de zaak. Daar was Mary
bang voor en Duff zelf trouwens
ook.
Maar hoe dan ook. en hiervan
was hij zeker, zij waren geen
oondgenoten in de dood van Brow
nie. Deze kinderen hadden niet sa
mengezworen om de dood van
Brownie te veroorzaken en daarna
hun misdaad te verbergen. Deze
veronderstelling was onhoudbaar
en onverdedigbaar.
En toch. veronderstelde hij. één
van de bondgenoten zou een dieper
geheim kunnen hebben waarvan
de anderen niet afwisten. Maar.
Duff dwong zijn afdwalende ge
dachten met geweld weer om het
probleem recht onder ogen te zien.
de gedachte waarvoor hij het
meest terugschrok. Een van deze
kleine mensjes behoorde niet bij
de samenzweerders, en dat was de
gene die zij haastig hadden weg
gebracht, in veiligheid gebracht,
iets waarvoor zij een reden had
den opgegeven die niet al te veel
hout sneed. Een klein mensje. oud
genoeg om te begrijpen wat vergif
is en jong genoeg om zonder ge
voel van moraliteit te zijn, zoals
een baby of een kleuterDie
verpleegstertje had gespeeld en
drankjes aan haar poppen had ge
gevenDie onrecht had geleden
van de kant van juff-ouw Emily
Brown..., Die, ofschoon ze het
voorval m::schlen reeds lang ge
leden was vergeten, daarvan het
gevoel kon' hebben overgehouden
dat Brownie niet van haar hield.
Duff's gevoel kwam in opstand,
maar zijn geest werkte door. Een
klein mensje, dat haar moeder had
horen zeggenen in haar ogen
moest Moeder volmaakt zijn, zo
als God.
En. het ergste van alles, een
klein mensje waarvan Eve een ge-
helm wist. Waarom was het be
ter voor Taffy om In het zieken
huis te zün? Waarom moest ze
het huis uit vóór de politic kwam?
Als Eve wist waarom, wist Mary
het dan ook? En wist de dokter
het?
Ja, hij dacht dat de dokter het
ook wist.
Neen, ze zouden Taffy niet als
moordenares beschouwen. Zij viel
onder de rubriek „ongelukken".
Maar desalniettemin! Duff voelde
zich ziek.
Voor het eerst sinds hij, lang ge
leden, de veldslag om zijn eigen
integriteit had gewonnen, voelde
hij zich onwillig om passief de
weg te volgen, die naar de waar
heid leidde. Als die weg daarheen
zou leiden? Nee. niet naar Taffy.
Hij voelde zijn geest zoeken naar
wat zand om zijn figuurlijke kop
in te steken, cn hij liet zichzelf
begaan. Als dat de waarheid was
dan wilde hij die niet ontkennen.
Als de dingen die kant uitwezen,
dan zou hij zich vastklampen aan
de twijfel, die twijfel paraat hou
den als schuilplaats, om haar daar
bij baat te laten vindenvoor
de rest van haar leven.
Maar er was ook reden te over
voor twijfel, alles wel beschouwd.
Om maar een voorbeeld te noe
men, Eve zelf. Hij moest uit zien
te pluizen waarover die vete be
stond cn in hoeverre deze twee
vrouwen vijandinnen waren ge
weest. Die zenuwachtige Eve
zouzou kunnen let wel
kunnen denken dat zij vrijuit kon
gaan met zo'n simpel trucje als
het overhandigen van een fles ver
giftige wijn aan Brownie. Een mo-
gelijk motief, een mogelijke me
thode. maar te doorzichtig en te
eenvoudig. Toch moest dit over
wogen worden. Een eenvoudige, te
duidelijke, half krankzinnige ma-
mer van moord plegen. Misschien.
Wie anders? Waar kon hij nog
meer twijfel vinden? Een andere
verdachte? De man die in het huis
verborgen werd gehouden. Profes
sor Moriarity?
Kom, kom. dacht Duff, waarom
zou een man zich in en huis ver
bergen? Omdat hij het op Brownic
gemunt had? Dan moest het een
belangrijk en dringend motief zijn
en z° ja. welk motief? Onbekend.
Of verborg hij zich om een an
dere reden en was hij ontdekt door
Brownie, en daarom, om zijn
schuilplaats niet prijs te geven
Misschien was Brownie plotseling
f - ongemerkt naar haar kamer ge
gaan. de kamer waarin de achter
trap uitkwam; en had zij daar ge
zien wat zij niet mocht zien, had
zij uitgevonden wat zij niet mocht
uitvinden of in ieder geval niet
verder mocht vertellen.
Welnu, waarom verbergt een
man zich? Welke reden is belang
rijk genoeg om zich te verbergen?
Uit angst voor zijn leven, voor
zijn fortuin, wanneer hij voor de
politie op de loop is?
Haggerty met zijn ontsnapte ge
vangene! Duff bedacht dat een
ontsnapte gevangene die zich in
dit huis verborgen hield, hem zeer
goed van pas zou komen
Behalve dan het feit dat alleen
maar één man. gevangene of niet,
kon rekenen op de medewerking
van de kinderen Moriarity. Duff
zuchtte. Dus toch een familie-aan
gelegenheid.
Zou een man zich hier kunnen
verbergen zonder dat de kinderen
erachter kwamen?
Duff dacht van niet.
Eens even de zaak goed bekijken.
Dat krantenknipsel dat Brownie zo
zorgvuldig had bewaard over die
toneelspeler en die vluchtende
vrouw en het auto-ongeluk, zou
dat professor Moriarity kunnen
zijn? Ze zeiden dat hij toneelspeler
was, en zo ja, wie was dan die
vrouw? Welke betekenis kon dit
hebben, tenzij deze feiten te maken
hadden met het urgente motief van
de verborgen man?
Duff lachte in zichzelf. Hij had
niet het minste bezwaar tegen een
samenloop va 1 omstandigheden, die
maakten tenslotte ook deel uit van
de vele elementen waaruit de rea
liteit was samengesteld. De enige
toevalligheid was het woord „to
neelspeler". Er waren heel veel
toneelspelers. Zijn werkelijke over
tuiging was, dat het krantenknip
sel om de grijze-haren-advertentie
was bewaard, onhandig uitgeknipt
met alleen het adres erop. Het
knipsel was vrij nieuw en in over
eenstemming met het ouder worden
van Brownie. Of zou zij chantage-
mogelijkheden gezien hebben in
het weten van de feiten, vermeld
aan de andere kant van het knip
sel? Duff geloofde hier geen mo
ment in. Niet dat zij niet tot chan
tage in staat zou zijn. mogelijk wel,
maar dan toch alleen op een jolige,
padvinderachtige manier. Dat laat
ste was wel in overeenstemming
met het beeld, dat hij van Brownie
gemaakt had. Een vrouw, die graag
steekjes onder water uitdeelde, een
vrouw die ervan hield om zoveel
macht over haar vrienden te heb
ben dat deze rekening hielden met
haar grillen Een goed mens. goed
hartig, kleinzielig en hartelijk en
ook een beetje wreed, uit de grap.
Dokter Christenson betaalde haar
rente op een lening, of hadden deze
betalingen een andere oorzaak? Maar
dokter Christenson was geea to
neelspeler. (wordt vervolfd)
