Op braden van kippen al
Ford je overgehouden
VOORAL VOOR VROUW
een
Drexhage De Vries
„Wensink"
ACME
KOOPT NU VERLICHTING
Groene
damestassen
Speciaalzaak
HOE GAAT HET MET LIES IN CANADA?
In het bos eigen
restaurant
Maan - Bal
Onze kranten staan al te vol met
grote-mannen-belangrijkheid
BRIEF VAN ZOONLIEF
DE SOLDAAT
bo&i ^\uj$ési)u?UL W
Wintermantels
Maison Hartel
warmte binnen
ZONSOPGANG
THEEBEURZEN en
SOLA ZILVER, MASSIEF
Een fijn
gedekte
tafel?
Mooi popeline overhemd
Laine Pointillée
Genopte Fantaisie Japonstof
f9.95 per meter
.Vrijdag 26 October 1951
5
VOOR een Nederlander is zo'n weg als die van Montreal
naar het Noordwesten 'n weg van een héél ander land. Eerst
vier prachtig brede autobanen naast elkaar naar het roman
tische heuvelland van eindeloze bossen en Franse stadjes, vro
lijke hotels, bergriviertjes, skiwegen en enorme jachtterreinen,
dat de Laurentians heet. Na 'n honderd kilometer nog maar
drie banen. Dan nog twee. Dan nog één. En dan nog wat grint
wegen en voetpaden en droge of natte beddingenen dan
niets meer. Niets, dat betekent daar duizenden kilometers bos
en rots en meer en heuvelen; dat betekent het overgrote deel
van Canada, waaraan de mensen nog met begonnen zijn en
nog in lang niet aan beginnen zullen ook.
Maar tot die wildernissen hoeven
we niet te rijden om te gaan zien,
hoe het nu tegenwoordig toch met
Lies gaat. Zover van Montreal als
Apeldoorn van Amsterdam ligt, heeft
de weg nog twee banen en windt
zich in wijde klimmende en dalen-
de bochten tussen de heuvelen, die
met een stil makende overdaad,
gloeien en vlammen van de felle
herfstkleuren. Van iedere hoge top
met zwaar bos en steile rotswanden
denk je: daar is misschien nog nooit
iemand bovenop geweest hoewel
er toch ook telkens Franse plaatsjes
in de buurt liggen: Sainte Adèle..
Val Morin., het Joodse Val Da
vid.. Sainte Agathe.. en dan even
daarbuiten langs de weg, kijk: een
vrolijke groene sportblouse met een
fleurige gele das boven een stevige
tweed rok en een Hollandse stem.
die roept, dat we welkom zijn: daar
heb je Lies. En waar is haar man?
Die komt direct; die is de waterlei
ding van hun kleine restaurant aan
het afsluiten. Half October, het toe
ristenseizoen is voorbij, voorlopig
komt er niemand meer eten. maar
wel komt straks van de Pool de
winter omlaag met misschien sneeuw
tot aan het dak; opschieten met die
waterleiding.
me dan al achter grote ketels hete
Hollandse chocolademelk staan",
fantaseert zijn vrouw. Het Land
der Mogelijkheden.
Toeterende trein
WE zitten
thee en
nog wat byeen bij
een blik Zaanse
koekjes temidden van al die Cana
dese bossen. Lies kijkt door de
solide, afweerbereide dubbele ra
men naar de kleurige heuvelen.
Daarachter toetert uit een verre
verte langgerekt en melancholiek
een treinlocomotief. „Die trein,
daarvan kan ik niet altijd goed
Kip ik heb je
PAS dit voorjaar zijn ze ge-
emigreerd. Chris was steward
bij de KLM; een goede baan. Maar
Johannisburg en Djakarta. New
York en Montevideo boden hem
geen uitzichten genoeg. Op een dag,
toen hij met de rest van de be
manning van een vliegtuig in Mon
treal een paar dagen rust had,
stond hij zo eens te praten in een
winkeltje tussen deze heuvelen, hij
hoorde van dit restaurantje en dat
het te pachten was en kip, ik
heb je. geen gezeur meer. naar Ca
nada.
Ze ziet er goed en vrolijk uit. die
Lies. na hun eerste zomerseizoen.
„Het was anders druk genoeg.
We waren meteen aan de slag. He
lemaal geen ambtenarengedoe als in
Holland; binnen een week had
Chris voor een paar dollar een
werkvergunning en een mooi pa
pier. dat hij nu restaurateur was.,
en ik maar schoonmaken en inrich
tentoen liepen al die hotels
hier in de buurt al vol.. ons tentje
ook. cn ik dan maar weer Holland
se dingen bakken, maar vooral de
mensen gebraden kippen aanpraten,
want die waren het duurste. Jullie
alle drie koffie?"
Ja. koffie voor mécano Jonker
uit Abcou. marconist Piscaer uit
Zaandijk en mij. koffie met Holland
se koekjes in dit gezellige Holland
se woonkamertje van het kleine,
houten huis. Alhoewel Hollands?
een naaimand uit Kano. kleedjes
uit Teheran, een tafelkleed uit Ka
rachi. een tekening uit Djakarta,
een poef uit Cairoje kunt er
het vorig beroep van de baas nog
duidelijk aan zien. maar dat maakt
het daar voor ons alleen nog maar
huiselijker.
„Maar zó gemakkelijk ging het
toch niet allemaal?"
„Ach, ja en nee. Natuurlijk, het
was de hele zomer hard werken.
Holland gedacht, dat ik nog eens
een kippenhok vol personeel zou
hebben". Nu. ze mogen dat dan in
Canada een kippenhok noemen, het
ziet er uit als een woonhuis van
twee verdiepingen. Eens hebben er,
zeer tot hun genoegen. 4000 kippen
in gewoond; de jongens woonden
er deze zomer ruim met hun drieën
in.
„We hebben alles moeten leren.
Wij uit Holland, je begrijpt, je wilt
geen schulden maken. Zo gauw als
we begonnen te verdienen, wilden
we de leveranciers afbetalen. Maar
op die manier hadden we nog lelijk
ruzie kunnen krijgen. Betalen? Of
we soms ontevreden waren? Of we
soms wilden veranderen?, vroegen
die mensen. Eerst moest onze zaak
lopen; voorlopig mochten we alleen
bestellen".
We scharrelen wat rond en we
kijken naar de heuvels en het bos,
die bij hun huis horen;twee kilo
meter terrein is dat en ze zijn nog
nooit aan het eind geweest van
die eigen „tuin" want dat bos is
zo dicht. „Als ik geld had zou ik
best een skilift willen maken",
zegt Chris van zijn heuvel. „Ik zie
-door-
A. VIRULY
Maar de mensen zijn vlot, zo hele
maal zonder stijfheid en zo, ieder
een noemt mekaar direct bij de
voornaam en werkt niet tegen. Een
vrij leven. Soms kwamen er op een
Zaterdagavond tegen middernacht
ineens dertig klanten tegelijk en ik
dan maar te eten geven tot een uur
of drie of zo. Weet je. hoeveel kip
pen we gebraden hebben?"
„Geen idee", zegt Jonker vol be
wondering voor zoveel aanpakkerij.
„Ik ook niet. Maar we hebben er
al een Fordje van over gehouden".
„Als je me nou", zegt Jonker en
gaat daar meteen voor deskundig
onderzoek naar kijken. Wel. het is
allemaal een beetje van als je me
nou, na een nieuw begin, dat nog
geen half jaar aud is.
Helemaal ingeburgerd
NAUWELIJKS is Chris binnen
gekomen met de vierjarige zoon.
die bij het afsluiten heeft geholpen,
of er stopt een grote autobus vol
kinderen op de weg: daar springt
een meisje van acht in teen,,r05o
truitje uit. een Hollands schoolkind.
Ach wel nee, dat was een halfjaar
geleden nog zo, ze is nu al een
complete Canadese: ..Gee whiz.
look!" roept ze als ze binnenkomt,
want de coca cola fles in haar
schooltas is gebroken. Lies stelt ons
lachend haar dochter Y°°r. ..Elke
hebben dat hij niet fluiten zo
toetert, dan voel ik me ineens vèr,
dan ben ik ineens echt een emi
grante", zegt ze. „De eerste winter
zal misschien niet zo meevallen.
We moeten natuurlijk blijven ver
dienen. Ik ga straks iedere avond
werken in een bar in een van de
grote wintersporthotels Volgend
jaar. dan zal dat allemaal wel an
ders zijn; er is hier zoveel om
aan te pakken. Maar van de win
ter zit ze 's avonds alleen."
„Dat wordt dan lange brieven
naar Holland schrijven", voorspelt
Lies.
Dan gaan we, mécano Jonker
uit Abcou, marconist Piscaer uit
Zaandijk en ik. wij drieën de auto
hanen weer terug tot Montreal en
dan verder vliegen naar Havanna,
die twee andere Hollanders de
witte winter van Canada cn ver
der hun nieuwe toekomst in. Ze
lacht die Lies. „Als jullie van de
winter nog eens in Montreal ko
men slippen, komen jullie me dan
eens uitgraven?" roept ze.
„We komen."
Sainte Adèle, 15 October.
JJUMPIE, het jochie dat van de J
-* zomer eens een Zondag kwam
spelen, heeft een bal by ons verge-
ten. Maar omdat zoontje er niet af 1
kon blyten, is die terecht gekomen
op het dak van het schuurtje, achter
het huis. Daar ligt dat dinp nu al
maanden: niemand kan erbij. We
hebben geen ladder en met een stok
alleen gaat het niet.
Zoontje heeft van -alles gepro
beerd: met stenen gekeild, met hou
ten gesmeten. Het schuurdak lipt
nu volde bal troont er midden in
„Gelukkig dat Humpie niet komt om
hem te halen," zegt hij, „Want Mam,
wat moeten we dan?"
Hy doet zo somber, alsof er spra
ke is van naderend onheil en daar
door kr(jgt voor dikke zusje de bal,
die niemand pakken kan, een bijna
legendarische waarde.
Op een avond, vlak voor het naar
bed gaan, ontdekt ze voor het eerst
de maan Rond en wit staat hij bo
ven de schuur.
De bal," roept ze. „Humpie's
bal..."
„Dat is de maan", verbetert zoon
tje „Gewoon de maan en dat komt
omdat het avond is."
Dikke zusje begrijpt dit niet. Stil
blijft ze staan, totdat ze het bed in
moet.
Later echter hoor ik een aanhou
dend. nadrukkelijk gebrom. Ik ga
kijken en boven betrap ik zoontje,
midden in een zin.
.Waarom slaap jij niet," roep ik.
Waarom hou je zulke lanqe ver
halen?"
,,'k Vertel van dc maan," weerlegt
hij koeL „Van wat je er allemaal op
zien kunt als je kijkt door zo'n
ding.... En hoe ze er op kunnen
lopen over honderd jaar. Dat wou
z\j nou wel es weten
In het bedje, tegenover het zijne,
ligt dikke zusje naast oude Pietje
en de beer, roerloos te kijken.
„Ze begrijpt dat niet, joh", zeg ik.
.Laat dat nou, ze moet slapen
Maar zoontje, gekwetst, verdedigt
zich snel. Hij springt uit bed, schuift
het gordijn weg en wijst naar het
ronde wit, dat nu nog rechter staat
boven het schuurdak.
„Wat is dat?" vfaagt h\j op mon
tere toon.
..De bal," praat dikke zusje. „De
bal van Humpie." En tevreden drukt
ze de beer tegen zich aan.
BIBEB.
Impressies van een simpele ziel
EEN van mijn wensen is om nog
eens een echte krantenlezer
te worden, maar ik vrees dat men
het niet worden kan; men is het
of men is het niet. Als klein meisje
was ik al geïntrigeerd door de
manier waarop miin vader breed
en voldaan de krant openvouwde.
De kamer is van moeder, maar de
krant is van vader, zo hoorde het,
en zo was het bij ons ook. Alleen
hij haalde de kant uit de bus en
las hem vers. Als ik 'm eindelijk
kreeg, zocht ik naar iets wat rose
was en niet grauw. Rose was de
strip en rose waren de plaatjes.
Het kinderverhaal op Zaterdag
was gloeiend puperrose. het feuil
leton was vuilrose, want het was
nog een beetje te moeilijk voor me.
Maar de rest was grauwwèl
belangrijk natuurlijk! Een vader-
belangrijkheid, een grote-mannen-
belangrijkheid.
En nu, na zoveel jaar, is het nu
anders? Nee, eigenlijk nog precies
zo. Nog is de krant verdeeld in
rose en grijs. De kronkel is gera-
niumrood en de kinderkrant en de
vrouwenpagina en reportages, al
lemaal gezellig rose, toneel, film,
kunst, literatuur zijn van een
Hoger en Edeler Rose.
Maar de rest. de voorpagina, zo
boordevol verkiezingen en oliege-
schil, werkelijk, ik schaam me, maar
't is nog precies zo grauw, als toen
ik tien was en andere oliegeschil-
len cn verkiezingen probeerde ie
lezen. Wel belangrijk, natuurlijk,
ontzettend belangrijk, nog altijd een
vader-belangrjjkheid, een grote-
mannenbelangrijkheid. maar nog
altijd grauw. Ik begrijp nu best,
dat het de grijsheid is van voed
zaam roggebrood, terwijl die rose
kleur behoort bij kermiszuurstok-
ken. Ik begrijp nu ook heel goed,
dat als het papier schaars is en
de kranten dientengevolge dunner
worden, het roggebrood er altijd
in moet blijven maar de zuurstok
ken worden gewipt. Zo willen het
de echte krantenlezers en wij zijn
maar zuurstokkensabbelaars.
Maar soms merk ik met schrik
dat ik niet meer dèt respect heb
voor de roggebroodeters, wat pas
send is. Het ontzag wankelt zo nu
en dan. Vooral na al die lappen
Korea-roggebrood op de voorpagi
na. Die wapenstilstandsbesprekin
gen begonnen al in Juni en iedere
dag komt er een lap in de krant.
Ik heb gelezen dat ze daar een
Wel, als mijn zus en mijn zwa
ger herrie hebben en ze schrijven
me iedere dag een brief van zes
kantjes hoe ver het al is met de
verzoening, dan bel ik ze nijdig op
en zeg: Schrijf me definitief als t
weer goed is en vóór die tijd niet
meer.
Het is me werkelijk een raadsel,
waarom ze in alle kranten niet een
lijstje afdrukken, met de voor-
d»ghefealltrdeekbop- lot toSTkiff k^r ^n opRchouden omdat het zo
de hele streek op, tot regende en een keer omdat ze niet
te dVmStd ên dfUSl k«t tó"
Wat heb je geleerd vandaag?"
Enigszins verrassend blijkt dat
voor heden het Engelse Onze Vader
geweest te zijn. Dan gaan we alles
bekijken het woonhuis, het res
taurant, de garage met de Ford en
het kippenhok.
„Daarin sliep van de zomer het
personeel", lachte Chris.
„Ja we konden het in Juli al
niet samen meer af. Nooit had ik in
er in Kaesong allemaal bij moch
ten zijn. En een keer omdat de
generaal uit het raam keek en een
hoop soldaten voorbij zag komen,
en een paar keer omdat ze strui
kelden bij het eerste punt van de
agenda en dat eerste punt was het
vaststellen van de agenda, en on
geveer negen keer omdat ze de
demarcatielijn telkens ergens an
ders wilden hebben.
naamstc conferenties onder elkaar
geplaatst:
Korea. Halve stap vooruit,
drie achteruit. Ze slaan nog.
Egypte. Hele stap vooruit. Ze
slaan nog niet.
Perzie. Stilstand.
Dan wist iedereen voldoende en
de voorpagina kon gevuld worden
met alsmaar lekkere Kronkels en
met Hogere Zuurstokken.
Maar zo spreekt geen rogge
brood-eter.
ANNIE M. G. SCHMIDT.
Lieve moeder,
Weer 'n week heeft zich aan
mijn militaire loopbaan toege
voegd. We beginnen al een
beetje ingeburgerd" te raken,
zijn, in kamer-verband, redelijk
op elkaar ingeschoten en maken
er iets moois van. Het moet
welwant met z'n allen komen
we zo langzamerhand tot het
besef, dat het bij voortduring
kankeren op de dienst een voor
de zielerust onaangename con
sequentie heeft. Ach, cn dan
zijn er, dat blijkt nu ook, de
dipgen, die wel leuk zijn. Wat
ik bijvoorbeeld nooit verwacht
had: het geweer heeft bezit van
me genomen, twee dagen nadat
ik bezit van het geweer had
genomen. Toen gingen we name
lijk naar de schietbaan, een 200
man, die het vuurwapen wat
schuchter aan de voet zetten
en angstig naar de scherpe pa
tronen keken. De eerste schiet
oefeningen vinden plaats van
een brits af, waarop men (lig
gend) een schietschijf op 200
meter afstand moet raken. Het
treffen van de roos gaat ge
paard met het toekennen van
vier punten, de tweede ring le
vert drie punten op, enzovoort.
Nou, we lieten ons allemaal
tamelijk beducht op de brits
zakken, herinnerden ons de
verhalen over de slag. die de
kolf van het geweer de wang
van een beginneling toebracht
en zagen ons voor het meren
deel kaakfracturen opgedron-
°COok nu echter bleek, dat het
produceren van fabels de mens
onuitroeibaar in het bloed zit;
weliswaar greep ik met lichte
lijk bevende vinger de trekker
(naar me vooraf en later bleek
was ik niet dc enige), maar
toen ik metterdaad, na diverse
aanwijzingen, de kogel afvuur
de, sloeg het geweer slechts
even terug tegen de schouder.
Bovendien had ik drie punten
bijeenge schoten. Daarop volg
den drie rozen. Het laatste
schot, gevuurd met een optimis
me van: „Jongens, wat gaat dat
goed," leverde weliswaar maar
drie punten op, maar ik ver
hief me toch niet zonder trots
en bhjdschap. Dit bleek bij de
meeste jongens, die zich nogal
sceptisch aan het geweer had
den toevertrouwd, het geval. Ik
moet zelfs bekennen, dat het
me stak, toen ik hoorde, dat er
bij waren, die vier of vijf ro
zen hadden getroffen
Voorts doen we veel aan
sport en lichamelijke ontwikke
ling. Erg gezond natuurlijk, al
leen voor jongens met een nij
pend gebrek aan adem, of een
teveel aan embonpoint tamelijk
pijnigend. Hardlopen (met en
zonder „kistjes" aan), touw
klimmen, bokspringen, vrije
oefeningen en het nemen van
dc stormbaan zijn de spring
planken tot een goede lichame
lijke vorming. Ze worden con
sciëntieus geïnstrueerd, door de
meesten even consciëntieus be
oefend, en de drang tot het
uitleven van de bij vrijwel
iedereen aanwezige wedstrijd-
lust uit zich natuurlijk druk.
Tenslotte kan ik niet anders
zeggen, dan dat het eten zeer
goed is. Ik (en ik niet alleen)
trok het uniform aan met de
vrees, dat we het lied ..Rats,
kuch en bonen, dat is het sol
daten-diner" aan den lijve zou
den ondervinden. Het blijkt
volstrekt onjuist te zijn. Hoe
wel er voor S00 man gekookt
moet wordenis de kwaliteit
voortreffelijk, de kwantiteit
ruim voldoende. U hoeft zich,
wat dat betreft, dus ook geen
zorgen te maken.
HENK
V.
J
..Insecten in Plastic"
voor boekenweek 1952)
bekroond
AMSTERDAM. Aan dc jaar-
lijkse novelle-prysvraag van de
Commissie voor de Propaganda
van het Nederlandse Boek hebben
ditmaal 34 schrijvers deelgeno
men.
De bekroonde novelle, dio ge
durende de Boekenweek 1952
van 23 Februari tot 5 Maart
als geschenk zal worden uitge
reikt, is getiteld „Insecten in
Plastic" en werd ingezonden onder
het motto „De zachte Onordelijk-
heid". Zoals bekend worden de
ontvangers van het geschenk in
de gelegenheid gesteld de auteur
te raden in een speciaal daarvoor
uitgeschreven prijsvraag. De uit
slagen van dc prijsvragen worden
begin Mei 1952 bekend gemaakt.
Dc jury', die de 34 manuscripten
heeft beoordeeld en de bovenge
noemde inzending heeft bekroond,
bestond uit Hella S- Haasse, An-
toon Coolen. Ben Stroman, dr
Garmt Stuiveling en drie leden
van de commissie voor de propa
ganda- de heren Chr Leeflang. F.
J. Dupont en P. J. Venemans.
Nadere „integratie"
der erfcnisbeluste
Thiery's
MAASTRICHT. De afdeling
Zuid-Nederland van de Thiery-
erfgenamen houdt op Maandag 29
October a s te Maastricht een al
gemene ledenvergadering. Op Zon
dag 11 November a.s. volgt dan
oen internationaal congres te
Maastricht in de Victoria-zaal, al
waar Nederlandse, Belgische, Fran
se, Luxemburgse en enkele Duitse
Tliiery's verwacht worden.
De stichting stelt zich ten doel
een genealogie samen tc stellen
van de geslachten der Thiery's cn
aanverwante geslachten ter behar
tiging van de belangen der afstam
melingen van Francois Thicry cn
Francoise Briscot in Champagne.
Ze wil uitvoering laten geven aap
het testament van Jean Thiery, dat
Advertentie l.M.)
Houdt U van
moois hleren?
Gebruik dan
Anne!
zijde, de fleurigs» katoen, het
stevigste linnen, de achts» vol
alles is veilig bij ACME. Het
geheim? "ACME-druk". Die krachtige;
gelijkmatige druk, gecontroleerd door do
drukmeter, die op verende rubber rol
len verlet, het nieuwste u-at ACME U
kan bicden. Dat is bet resultaat van 70
jaar ervaring I Deze rollen worden geheel
vervaardigd in de ACME-fabriek, ia
speciaal daarvoor ontworpen machines. En zij
zorgen ervoor, dat achtergebleven vuildccltjc*
tegelijk met het overtollige water uit het goed wordea
geperst; een extra-reiniging dus, terwijl bovendien
elk kledingstuk langer meegaat. A LI es wat U door do
wringer laat gaan komt als nieuw tevoorschijn en
gaat een langer leven tegemoet. "ACME-druk" betekent:
l blijvend minder slijtage, blijvend een betere verzorging
van de gehele gezinswxv
de reinigende wringer
Eat product van de fabriek die
al 70 jaar lang bet beste maakt
ACM! WRINGERS LIMITED, DAVID STREET, GLASGOW, I SCHOTLAND
deze passeerde voor notaris Santo
Mida van het eiland Corfoe op 2
Februari 1654. De stichting zal op
treden voor alle erfgenamen; er ls
intussen een internationaal hoofd
kwartier gevormd, waarbij dc al
gemene leiding is overgedragen
aan iemand uit het kernland der
Thiery's n 1 België. De hoofdzetel
wordt verplaatst naar Brussel.
De Thicry-stichting zal op de
a.s. bijeenkomst tc Maastricht haar
definitieve vorm krüfien waarbij
alle erfgenamen, onverschillig van
welke nationaliteit, zich kunnen
aansluiten.
Onze uitgebreide collectie's
mantels en swaggers bewijzen
dat een apart kledingstuk
weinig duurder is dan een
massa-artikel.
Komt U eens passen?
AMERSFOORT
naast Grand Theater
Houdt de
OVERGORDIJNSTOF
reeds vanaf 2.59 p. m.
Maar wilt U de koude binnen niet
voelen, schaft U zich dan een paar
DIKKE GORDIJNEN aan.
B.v. Peau de pêche lichtdicht, dus koude
werend.
Voor slechts 6.95 p. m.
130 c.m. breed
In TERRA en GROEN natuurlijk weer.
VOOR AL UW WONINGTEXTIEL.
LANGESTRAAT 22 TEL. 616G
LEVERANCIER VAN ALLE ZIEKENFONDSEN
11.95
5.75
8.50
Pracht LAMPEKAP compleet met
pendel, glasplaat, ophangbcugels enz.
slechts
Delfts Blauwe SCHEMERLAMPEN
vele maten reeds vanaf
Koperen WANDLANTAARN extra mooi
enz. enz. enz.
ENORME SORTERING
Alle nummers voorradig.
De prUzen z(Jn nog steeds niet verhoogd!!
DOET NU UW VOORDEEL,
HET IS GOEDKOPER BIJ:
LANGESTRAAT 76
AMERSFOORT
wniiniMiiRBiniMni
Koopt U dan het
goede servieswerk
in de Kunsthandel.
KEUS uit tientallen
décors.
MIIIRRIIllllilMIIIIIIilllilBlllllllilllilli
vragen Uw aandacht!
Leuke modellen en zéér
billijke prijzen.
Sportieve TASSEN
in Rib-fluwecl. Héél
aparte (met leder af
gezet) modellen.
LANGESTRAAT 105
precies t.o.
de Groenmarkt
TELEFOON 5071
2 losse trubenijs boorden
2 paar afknoopbare manchetten
Gevoerde borst
4 effen kleuren
Fl. 17.95
KOOS GIESEN:
EEN HEER DRAAGT TOCH EEN HOED.'
LANGESTRAAT 29
AMERSFOORT
TEL. 4879
WIJ ETALEREN DEZE WEEK:
130 cm. brede
in diverse modekleuren
