Russiscli-Amerikaanse commando-wisseling
in Wenen: een wonderlijke ceremonie
Confessionalistische orthodoxie
aan de winnende hand
MOEILIJKHEDEN?
Normen voor verhaal op
grond van de Armenwet
Handenschudden met grimmige gezichten
Bekering
Buitenkansje voor
collectanten op
Klaproosdag
Einde van de „Altpreussische Union
uMinmiuMi» my geven raad
HOMT oefent onweerstaanbare
övylM -L aantrekkingskracht uit
Zaterdag 27 October 1951
5
WENEN. Zelfs de brave Anton Karas
met zijn beroemde cither is in het goede
Wenen nog nooit zoveel gefotografeerd
als captain Steve A. Barkovic. Hij is de
Amerikaanse officier die driemaal per
jaar een Russische collega in het openbaar
officieel de hand drukt. Dat gebeurt bij
de plechtige overdracht van het com
mando over de intergeallieerde zone in
het Eerste District. Bij toerbeurt komt
dat deel van de stad telkens voor een
maand onder controle van een der vier
geallieerden. De Engelsen dragen het
commando over aan de Fransen, de Fran
sen aan de Russen en de Russen aan de
Amerikanen. Het is de enige dag waarop
de Russen toestaan dat ze gefotografeerd
worden. En iedereen die een camera heeft
maakt daar gretig gebruik van. Het plaat
je dat niemand wil missen is het moment,
waarop de vertegenwoordigers
van de twee grootste wereld
machten, Rusland en Amerika,
elkaar grimmig de hand druk
ken.
Twee jaar lang heeft kapi
tein Barkovic om de vier
maanden een Russisch officier
de hand gegeven. Met uitzon
dering van de laatste keer, op
1 September, was het telkens
een andere Rus.
„In het begin", zegt de Ameri
kaanse kapitein, „in het begin lachte
ik wel eens tegen mijn Russische
collega's, maar ze lachten nooit te
rug. Ik kijk de man uit het andere
kamp nu steeds strak in de ogen,
evenals hij mij".
De Russisch-Amerikaanse com
mando-wisseling is een wonderlijke
plechtigheid. Om even voor 11 uur
's morgens défileren een Russisch
en een Amerikaans detachement met
hun militaire bands voor de beide
commandanten, die met hun offcie-
ren op de trappen van het inter
geallieerde hoofdkwartier staan op
gesteld. De hele plechtigheid is een
wedstrijd in ceremonieel vertoon.
Na de volksliederen waarvoor Ame
rikanen en Sowjets beurtelings sa
lueren. komt het hoogtepunt. Met
afgemeten passen naderen de Ame
rikaan en de Rus elkaar. Als ze
stram tegenover elkaar staan, zegt
de Sowjet-officier in het Russisch:
..Ik ben gereed, meneer, het inter
geallieerde commando over te dra
gen". En kapitein Barkovic ant
woordt in het Engels: „Ik ben ge
reed. meneer, het intergeallieerde
commando te aanvaarden".
Vervolgens trekken beide mannen
hun rechterhandschoen uit en druk
ken elkaar de hand. met strakke
gezichten. Op dat moment tuimelen
beroep?, en amateurfotografen bijna
over elkaar heen om hun plaatje te
maken.
De laatste keer was er een kleine
(AnLANGS werd mij tijdens
een gesprek de vraag ge
steld: „Hebt U wel eens iemand
bekeerd?" Nu kan een dergelijke
vraag vaak ingegeven worden
door een zekere zachte ironie,
zo in de geest van: jullie domi
nees zfjn zo ontzettend druk met
dit en met dat, maar haalt het
eigenlijk nu wel wat uit? Be
werk je wel eens in een mens
die innerlijke ommekeer, die
doorbraak, die we met bekering
aanduiden? Maar in het boven
genoemde geval was dat zeker
het geval niet. Daarvoor kende
ik de vrager als een te ernstig
en godsdienstig, hoewel weinig
kerkelijk mens. Ik heb daar toen
het volgende op geantwoord.
In de meeste gevallen kan men
niet nagaan, of het woord, dat
je tot een ander spreekt, het
licht, dat je voor hem wilt ont
steken, de weg, die je hem wilt
wijzen, iets in deze mens uit
werkt. Vaak is dat een proces
van jaren, dat zich grotendeels
aan de waarneming onttrekt. En
mocht je wel iets bespeuren dat
op een innerlijke verandering
wijst, dan weet je nog niet, of
dat iets blijvends is, an wel van
voorbijgaande aara. Jezus' gelij
kenis van de zaaier blijft voor
ons allen uiterst leerzame lec
tuur. Ik geloof ook niet, dat men
in deze dingen naar een direct
waarneembaar resultaat moet toe
werken. Werken in geloofszaken
is altijd werken in vertrouwen en
daarom trof mij zo een woord,
dat ik juist dezer dagen ergens
las: „Bekering?Die kan ik
rustig overlaten aan de H. Geest
Deze houding mag natuurlijk
onze energie en werklust niet
verminderen maar de instelling
wordt dan toch wel anders.
God houdt ook deze dingen
in Zijn hand. H. N. B.
V.J
LINKS BOVEN luitenant-kolonel
Bcckjord, die bijna 1.90 meter lang is volgt
met evenveel aandacht de overdrachts
ceremonie als de Russische militairen, waar
hij hoog boven uit-steekt.
RECHTS BOVENde Amerikaanse gene
raal William T. Fitts (links) en de Russische
generaal-majoor A. A. Boreyks (rechts)
slaan de voorbijtrekkende militairen gade.
MIDDEN: het grote moment: kapitein
Steve Barkovic (rechts) drukt de hand van
de (onbekende) Sowjet-officier.
ONDER: het geweer met de bajonet
schuin voor zich uit, défileren de Russische
militairen voor de commandanten.
rAcht uitverkorenen naar
Londen of Brussel
AMSTERDAM. Acht collec
tanten voor de Klaproosdag op 10
November a.s. zullen beloond wor
den met een reisje van vier da
gen naar Londen of Brussel. Hel
lot zal de gelukkigen onder de tal
rijke Klaprooscollectanten aanwij
zen. Deze uitverkorenen zullen
straks een reisgezel(lin) naar
eigen keuze mogen meenemen. Zij
zullen de gast zijn van het Bri
tish Legion. Op deze wijze heeft
variatie. Op de voorbereidende bij
eenkomst die de geallieerden tel
kens voor de overdracht houden,
stelden de Russen voor dat de twee
officieren de witte handschoen niet
helemaal zouden uittrekken, maar
alleen de duim zouden ontbloten.
De Amerikanen gingen daarmee ac-
coord.
Na die beroemde handdruk gaat
de Rusissche vlag op het hoofd
kwartier omlaag en wordt de Ame
rikaanse gehesen. De Russen spij
keren hun vlag, die dag en nacht
wappert, meestal aan de vlaggestok
vast. Eens is het gebeurd, dat er
daardoor een grote scheur in het
dunne vlaggedoek werd gehaald bij
de overdracht van het commando.
Iedereen hield een ogenblik de adem
in. maar de Russen schenen het niet
zo erg te vinden.
de grote Engelse oud-strijdersor-
ganisatie haar erkentelijkheid wil
len tonen voor de gastvrije ont
vangst. die nabestaanden van ir
cns land begraven geallieerde mi
litairen hier dagelijks mogen on
dervinden. De kosten voor hun
bezoeken worden bestreden uit
de opbrengst der Klaprooscollecte.
CHICAGO Het Amerikaanse
leger zal niet vóór 1953 of 1954
met tactische atoombommen zijn uit
gerust volgens een verklaring van
senator MacMahon, voorzitter van
de Congrescommissie voor atoom
energie.
IVF U men wel ééns en voor
-i- goed kan aannemen, dat
de Pruisische staat eertijds
van Koningsbergen tot Keulen
tot het verleden behoort en
niet meer zal herrijzen, komt
het bericht van het einde van
de „Landeskirche der Alt-
preussischen Union", de lands-
kerk der Oud-Pruisische Unie,
niet als een verrassing. Het
Duitse protestantisme moet nu
eenmaal onder de totaal ver
anderde omstandigheden haar
nieuwe organisatie
vormen zoeken. De
„Union" past niet
meer bij deze tijd.
Het verleden, waarin
de gestalte ener kerk door de
gestalte van de staat werd be
paald en dus tenslotte van de
wil van de regerende vorst af
hankelijk was, welke wil ook
op kerkelijk gebied wet was,
dat verleden komt niet meer
terug. Maar komt er iets be
ters voor in de plaats?
Om een antwoord op die vraag te
geven, dient men eerst iets over
wezen en geschiedenis van de „Uni
on" te kennen. Beide werden door
de geest van de rationalistische
Aufklarung (Verlichting) en het
gevoelschristendom van het piëtis
me beïnvloed. In de „Union" lag
van meet af aan de nadruk minder
op het confessionalisme. de recht
zinnige trouw aan de belijdenis,
dan op de behoefte aan eenheid-
los -van - dogmatische-geschilpunten
De geestelijke vader van de Union
was de romantische koning van
Pruisen, Friedrich Wilhelm III, die. nasius op de voorgrond staat. Een
zelf gereformeerd, het geestelijk bewuste terugkeer dus tot de belij-
niet verkroppen kon. dat hij met denisgedachte en ongetwijfeld een
zijn Lutherse gade niet samen het overwinning van de orthodoxie, die
Avondmaal kon vieren. In de Union ook in ander opzicht in toenemen-
moesten Luthersen en Gereformeer- de mate het „gezicht" van het Duit
se protestantisme bepaalt. Hetgeen
van vrijzinnige zijde zeer word!
betreurd.
Tien millioen mannen
den één gemeenschappelijk huis
vinden. Dat dit huis niettemin maar
al te vaak „tegen zich zelf ver
deeld" was, doet aan de loffelijke
opzet van een en ander niet af: een
kerk, die over de grenzen van on
derscheiden confessies en dogmati- A AN de Ned. Hervormde man-
sche verschillen heen, de protestan- L nenorganisatie „In dienst der
ten op de grondslag van Evangelie kerk" herinnert de beweging „Urn
en Reformatie zou verenigen, De ted Church Men of America", die
befaamde theoloog Schleiermacher dezer dagen te Cincinnati in de
heeft op de „Union" sterk zijn Verenigde Staten haar geschiedenis
stempel gedrukt. „Union", schreef begonnen is. Negen maanden van
voorbereiding gingen
aan de bijeenkomst te
Cincinnati vooraf, waar
besloten werd tot een
„interkerkelijke bewe
ging over heel Amerika
om te komen tot mobi
lisatie van tien millioen mannen
in christelijke dienst aan kerk en
gemeenschap". Mannen dus uit al
de protestantse kerken der Vei
Staten (en dat zijn er vele?), die
tezamen een binnen die kerken
staande en tegelijkertijd daar
boven uit gaande organisatie gaan
vormen van leken die zich voor
nemen in 147.000 kerkelijke plaat
selijke gemeenten de predikanten
ter zijde te staan in allerlei prac-
tische arbeid.
hij, „berust op het beginsel, dat de
kerkelijke gemeenschap niet door
leerstelligheid mag worden inge
perkt. Wie dat toch weer doet.
komt niet zich zelf in tegenspraak,
en zo eindigt op katholieke wijze
hetgeen in evangelische geest be
gonnen was."
In de „goede, oude tijd" behoor
den 20 millioen protestanten ge
reformeerden èn Lutheranen tot
de kerk der „Altpreussische Union":
in BrandenburgBerlijn. Saksen,
Rijnland en Westfalen. Dat is nu
voorbij. In plaats van de Unie komt
een veel zwakkere bond van de
provinciale kerken, die weliswaar
een gemeenschappelijke synode heb-
De „United Church Men of Ame
rica" zullen rechtstreeks aangeslo
ten zijn bij het grote overkoepe-
ben, maar veel minder dan vroe- lende orgaan van de Amerikaanse
ger door de inter-confessionele
„Union"-gedachte zullen zijn saam
gebonden.
In tegenstelling tot die gedachte
staat ook de uitdrukkelijkheid
waarmede in de nieuwe formatie
de aanvaarding van de belijdenis-
formuleringen van Nicaea en Atha-
protestantse kerken, de „National
Council of the Churches of Christ
in the U.S.A."
Op hun program hebben zij oa.
geplaatst de bestrijding van het ras
senvooroordeel.
Zoonlief de Soldaat
Discipline en persoon
lijkheid
Mag ik nog even een opmerking
maken over de „Brief van zoonlief
de soldaat"? Mijns inziens kan een
flinke vent zijn persoonlijkheid uit
stekend bewaren en toch tegelijker
tijd zijn meerderen gehoorzamen.
Zelf ben ik kortgeleden gedemobi
liseerd. Die militairen voor wier
geestelijk peil ik in dienst het mees
te respect had. konden vaak het bes
te gehoorzamen.
W. E. A. DEK
Onvoorwaardelijke
gehoorzaamheid?
Het kaderlid. dat in deze rubriek
een „Persoonlijk woord" tot „Zoon
lief de soldaat" richtte, stelt zich op
het standpunt dat in de militaire
dienst voor ieder het principe der
onvoorwaardelijke gehoorzaamheid
geldt. Dit is misschien een juist prin
cipe om tot een goede strijdmacht
te komen. Dit neemt echter niet weg.
dat een individu, dat over persoon
lijkheid beschikt slechts node zich
hierin zal kunnen schikken. En daar
om. geacht kaderlid, kan ik met uw
stukje, dat in wezen een ode aan de
soldatenrok is, niet instemmen. Ik
kom tot de, u misschien wat bitter
in de oren klinkende conclusie, dat
u met het uittrekken van uw bur
gerpakje. ook uw gevoel voor humor
hebt afgelegd. Zelf ben ik vijf jaar
in militaire dienst geweest en ik ben
dus wel enigszins vertrouwd met de
dingen waarom het hier gaat.
T. DE JONG
Met plezier gelezen
Met veel genoegen las ik oud
militair de intelligent en over
wegend badinerend geschreven brief
van uw recruut Henk. Uiteraard
heeft hij reacties gewekt. Het leger
houdt niet van complicaties en gaat
er van uit, dat je met je burgerjasje
ook je individualisme aflegt. Laat
je merken dat dit laatste je niet zo
eenvoudig afgaat, dan ben je uiter
aard een zielig en verachtelijk we
zen, dat getroffen dient te worden
door de banvloek van alle veront
waardigde Nederlanders Tenslotte
dit: de reacties hebben mij nog meer
plezier verschaft dan de brief zelf.
K. DE BOER
Bromfietsen en maximum
snelheid
Meent de AN.W B. werkelijk, dat
het probleem van de bromfietsen op
te lossen is door de bromfietsen naar
het rijwielpad te verwijzen? En
waarom ijvert de A.N.W.B voor een
maximum-snelheid voor bromfietsen
van 20 km Voor een dergelijke
snelheid is de bromfiets toch even
min gemaakt als een auto b.v. voor
een snelheid van 50 km Waarom
heeft de K N A C. destijds zo ge
ijverd om de maximum-snelheid uit
het Wegenverkeersreglement te krij
gen? De A.N.W.B. wil de klok toch
niet terug zetten? Vergeet de A.N.
W B misschien, dat ook bromfietsers
een flink bedrag aan wegenbelas
ting betalen?
H. J. ALTENA
Niet elegant
Twee jaar lang heb ik alles ge
daan wat in mijn vermogen was om
naar Australië te emigreren. Kosten
noch moeite werden gespaard. On
langs kreeg ik van het gewestelijk
arbeidsbureau een schrijven, dat
mijn plannen geen doorgang kunnen
vinden in verband met een nieuwe
regeling. Indien ik prijs stel op de
zich in het dossier bevindende origi
nele documenten, moet ik deze voor
een zekere datum afhalen, anders
worden ze vernietigd Over de ge
maakte kosten wordt niet gerept.
Een dergelijke handelwijze heeft mij
niet alleen teleurgesteld, ik kan haar
niet anders dan on-elegant noemen.
M. BOERS
Nogmaals: verzorging van
geesteszieken
In deze rubriek heeft de heer
Meeuwsen gewezen op het schrome
lijk tekort aan verplegend personeel,
vooral in psychiatrische inrichtingen
en de vraag gesteld, waarom jonge
meisjes zich niet wat meer voor dit
mooie werk beschikbaar stellen.
Naar mijn mening zou deze vraag
overbodig zijn indien dit mooie en
zware werk wat beter werd beloond.
Een meisje dat als hulp in de huis
houding of op een kantoor werkt
verdient al gauw 100,125,
per maand De verpleegsters in be
doelde inrichtingen moeten het doen
met een beginsalaris van 93.per
maand, waarvan dan nog maande
lijks 50,af moet voor inwoning
en bijkomende onkosten. Van wat
overblijft moet de hulp-verpleegster
nog zelf haar leerboeken betalen.
A. J. J. v. d. VEN
Aduertentie (1. M.)
Douglas Fairbanks Jr.
ontvangt Nederlandse
ridderorde
WASHINGTON. De Neder-
landse ambassadeur dr J. H. van
Royen heeft Vrijdag tijdens een
plechtigheid in de ambassade de
versierselen van de orde van
Oranje-Nassau overhandigd aan de
acteur Douglas Fairbanks Jr voor
menslievende diensten aan Neder
land. bewezen.
Er zU" In verschillende gemeenten normen voor het verhaal ten be
hoeve van de onderstand ingevolge de bepalingen van de Armenwet.
Deze normen z\jn echter geenszins verplichtend voor de gemeentelijke
diensten voor Sociale Zaken. Deze kunnen, al naar gelang van omstandig
heden in de een of andere richting daarvan afwijken. Zo speelt o.m. een
rol hoeveel de huur bedraagt van degene, die moet betalen, of er in zijn
gezin bijzondere moeilijkheden zijn, lesgelden moet betalen, enz. Wij
kunnen niet in bijzonderheden afdalen, omdat wij ons dan op de stoei
zouden zetten van het gemeentelijk orgaan. Wel kunnen wJJ verzekeren,
dat de diensten voor Sociale Zaken zeer coulant zijn, met veel dingen
rekening willen houden. Dit In antwoord op een vraag van H. J. S.
H. J. EM. Wanneer men op getrokken, optreden. Via de deur
een bepaalde leeftijd ophoudt met
plakken en er is ongeveer drie
jaar reeds geplakt, dan blijft, zij
het dan voor een zeer bescheiden
bedrag, het recht bestaan om t.z.t.
ouderdomsrente te ontvangen.
Wanneer na een huwelijk het
wekelijkse plakken van 0.60 te
bezwaarlijk mocht zijn, hoewel dit
hedrag overeenkomt met een pak
je sigaretten, dan zou men kunnen
overwegen zegels van een lagere
waarde te kopen. Vanzelfsprekend
wordt dan de uitkering wanneer
men 65 jaar is, niet zo' hoog als
wanneer 0.60 zou zijn geplakt.
L. E. H. Wanneer er een zgn.
voorkind is en de aanstaande echt
genoot wil dit kind erkennen, dan
zal men goed doen, waar in dit ge
val reeds de Voogdijraad met het
kind bemoeienis heeft, deze instel
ling vóór het huwelijk om raad te
vragen. Het is nmL onder sommi
ge omstandigheden niet buitenge
sloten. dat het beter is. dat dit zgn.
"oorkind niet in het nieuw te vor
men gezin wordt opgenomen.
H. B. Men kan tegen medebe
woners. die huurschuld hebben en
zonder vergunning van het Huis
vestingsbureau bij anderen zijn in-
waarder kan men eventueel t z t.
tot ontruiming komen. De vraag is
echter of de op zichzelf kleine
moeilijkheden, welke men over en
weer ondervindt, wel aanleiding
mogen zijn om juist in de winter,
nu alles zoveel zwaarder aandoet,
een poging tot uitzetting te onder
nemen. Een menselijk ingrijpen
over en weer Is zeker geboden.
A K. Een vonnis van de Recht
bank waarbij als cr sprake is van
scheiding, de man verplicht wordt
zijn vroegere echtgenote regelma
tig een bepaald bedrag uit te ke
ren, is geen wet van Persen en
Meden. Herziening is mogelijk, bv.
als de vrouw een nieuw huwelij*
aangaat, of de financiële positie
van de man slechter is geworden,
dan wel, dat hij hertrouwt enz.
Echter ook andere veranderingen
zyn denkbaar. Om iets te noemen.
De financiële positie van de man
verbetert belangrijk Dan kan de
vrouw vragen de haar toegekende
uitkering te verhogen, dan wel an
dere financiële regelingen te tref
fen. Ook hier is echter in elk voor
komend geval nodig, dat men het
oordeel vraagt van een rechtskun
dige.
(Van onze mode
redactrice)
ONT oefent op de
-L-' meeste vrouwen een
onweerstaanbare aan
trekkingskracht uit
Een bontmantel, ook al
is het maar een eenvou
dige. symboliseert luxe
en weelde, een behaag
lijk muurtje dat tegen
de winterkou wordt
opgetrokken De voor
keur van veel vrouwen
voor een bekleding met
dierenhuidjes gaat zelfs
zo ver. dat zij liever
een kort jasje kopen
van een eenvoudige
bontsoort, dan een hele
mooie stoffen mantel,
die hun waarschijnlijk
minder zou kosten
Wanneer de blikken
waarmee u bontétalages
bekijkt steeds smach-
tender worden, en de
woorden white coat.
ocelot, chinchilla en
opossum voor u geen
mysterie meer zijn.
kortom als u zeker weel
dat u zonder iets van
bont niet meer gelukkig
kunt zijn, begin dan een
hele tijd met sparen.
Spaar zolang en zoveel
als in uw vermogen ligt.
Bontprijzen worden in
honderden, niet in tien
tallen guldens uitge
drukt. Een bontjas is
een kostbaar kleding
stuk. en als u er een
koopt, moet het ook
werkelijk één zijn die
helemaal naar uw zin is
want u zult er een
hele tijd mee moeten
doen.
Koop niet hals over
kop en onbezonnen.
Koop het beste dat u
kunt krijgen voor het
geld dat u beschikbaar
hebt: een goede kwali
teit van een goedkoper
bont is meer waard dan
een duurdere soort van
mindere hoedanigheid.
Hebt u geen geld voor
een hele jas, bedenk
dan dat een mooi bont-
garnituur of een bonten
stola een mantel of
mantelpak van vorig of
zelfs voor-vorig jaar
een heel nieuw aspect
geeft. Zelfs van een
mooi mofje zult u veel
meer plezier hebben
dan van een goedkoop
en eigenlijk niet zo ge
slaagd jasje.
Deze tekeningen, ge
ïnspireerd op de collec
ties van een aantal
Parijse ontwerpers tonen,
dat zelfs de haute cou
ture. voor wie kostbaar
heid van 1 e* materiaal
in de regel geen enkel
beletsel is, vaak vrij be
scheiden bontgarnerin
gen gebruikt: op man
tels en capes, maar ook
op hoeden en zelfs op
japonnen. Er zijn haast
geen bontsoorten die
dit jaar niet in de mo
de zijn. Houdt u van
iets opvallends. dan
kunt u kiezen tussen
lynx, ocelot, panter, das
en jaguar. White coat
(de huid van baby-zee
hondjes) is erg in trek.
Bij de elegante bont
soorten voert persianer
nog steeds de boven
toon, naast bever, breit-
schwanz en zeeottcr en
petit-gris. Onder de
langharig'» bontsoorten
zijn het skunks, kolinsky
en Canadese marter die
zich in mode-kringen in
de grootste belangstel
ling verheugen en men
voorspelt de terugkeer
er van sabelbont. Óver
mink en nerz, het kost
baarste van alle bont-
soorten, dat behalve in
ztjn natuurlijke kleur
in allerlei nieuwe tinten
wordt gefokt, zoals
.royal pastel", saffier-
grijs. platina en zuiver
wit zullen wij het maar
niet hebben.
Behalve voor hele
mantels worden de
gladdere bontsoorten
vooral gebruikt als af
zetting van mantels en
costuums.
De bontjassen volden
de algemene modelijn:
de ruimte blijft tot de
rug beperkt, de mouwen
zijn wijd van boven en
lopen naar beneden
smal toe.
