tranar
Mensen willen vliegen
als de vogels
Twintig zinnen met
„spiegel woorden
Stoute prinses Annabel
r
Inktvissen zijn
géén vissen
ARTHUR
RAMSOME
v.J
Een verrassend
slotmotief
\Eén meisje
en
vele mannend
#4rBAS8®*
Ook
kinderen
itt
Zaterdag 24 Nm ember li!51
7.
Er was eens een prinsesje en ze heette Annabel;
Nu moet je heel goed luisteren, naar wat ik je vertel:
Ze had twee blonde vlechtjes en een kroon van diamant
En 's avonds ging ze slapen in haar gouden ledikant.
De koning en de koningin vertelden dan verhaaltjes
Ze werd in slaap gezongen door twee witte nachtegaaltjes,
En meestal was ze lief en zoet, en ieder die haar zag
Hield heel verschriklijk veel van haarmaar niet op Zaterdag!
Want telkens, iedere week opnieuw, op Zaterdag, let wel.
Dan was ze boos en prikkelbaar, die kleine Annabel,
Dan sloeg ze alles kort en klein, dan ging ze aan het schreeuwen
En maakte net zoveel kabaal als zes en twintig leeuwen!
De koning en de koningin die zeiden op een keer:
„Nu moeten we er iets aan doen, nu gaat het heus niet meer!
,,Zij heeft wéér zes lakeien in hun grote teen gebeten!
„We zullen vragen of Merijn, de tovenaar, komt eten!"
De tovenaar Merijn, dat was een grote tovenaar,
Hij zou 't prinsesje wel genezen van haar boosheid, reken maar!
Daar kwam hij dan, op Zaterdag, daar stond hij op de stoep,
Ze gingen prompt aan tafel, bij de vermicelli-soep,
„Wel," zei de tovenaar Merijn, „hoe maakt u het, prinses?
Hoe gaat het met de aardrijkskunde? En pianoles
't Prinsesje keek hem even aan. Ze nam haar lepel beet
En smeet hem met de soep naar 't hoofd. De soep was gloeiend heet!
Die arme tovenaar! Zijn haar zat vol met vermicel,
Zo'n kribbekat, zo'n akelige, stoute Annabel!
De koning en de koningin, met tranen in hun ogen.
Probeerden om de tovenaar voorzichtig af te drogen.
„U ziet het zelf!" zo zeiden ze, „het is weer Zaterdag!
„Dan is ze toch zo prikkelbaarons dochtertje, ach, ach!"
„Wat prikkelbaarzo bulderde de tovenaar Merijn,
„Ik zal dat snertkind wel eens leren, prikkelbaar te zijn!"
Hij zwaaide met zijn toverstaf, en toen opeens, jawel,
Daar zat een heel klein egeltje, inplaats van Annabel.
De tovenaar verdween door 't raam, datzelfde ogenblik,
De koning en de koningin, die gilden van de schrik.
Ze huilden en hun tranen vielen in de gouden borden
Nu was hun kleine Annabel een egeltje geworden!
Een egel vol met stekeltjes, wie had dat ooit gedacht,
Maar net als and're avonden werd zij naar bed gebracht,
De koning en de koningin vertelden haar verhaa.ltjes
En net als anders zaten daar de witte nachtegaaltjes....
Wat deed de tovenaar Merijn? Hij ging naar zijn kasteel,
Hij kroop in 't bad. hij nam een boender met een lange steel,
En waste al de vermicelli-slierten van zijn hoofd,
En gek, toen hij weer schoon was, ivas zijn woede ook gedoofd!
„Ik ben wel heel erg hard geweest," zo dacht hij bij zichzelf.
..Kan ik er nu nog iaat aan doen? Het is al kwart voor elf!"
Hij deed zijn grote vleugels aan, en zo, dat niemand 't zaq
Vloog hij terug en kwam bij 't raam, waar 't egclkindje lag.
En 's morgens vroeg, wie lag daar in haar gouden ledikant,
Met kleine blonde vlechtjes en een kroon van diamant?
Dat was geen egelkindje, maar 't prinsesje Annabel,
De koning en de koningin, die zeiden: „Wel, wel, wel!!!!"
En 't mooiste is: 't prinsesje is nu altijd even lief.
En Zaterdags? Dan ook. Wat zeg je daarvan? ASJEBLIEF!
ANNIE M. G. SCHMIDT
„Rookgordijn" brengt
vijand in de war
Mag ik dat eerst eventjes zeg-
gen: inktvissen zijn geen vissen,
maar slakken. Hun schelp zit niet
om, maar in het lichaam en doet
dienst als een soort ruggegraat.
Rugschild wordt de inwendige
schelp genoemd en dat rugschild
geeft stevigheid aan het weke
lichaam van de inktvis. Zulke rug-
schilden vind je vaak genoeg op
het strand; ze worden verzameld
en aan vogelhandelaren verkocht;
dan heten ze geen rugschild meer,
maar zeeschuim. Zo'n stuk zee
schuim wordt inleen vogelkooi ge
zet, de kanariepietjes pikken ervan
en omdat het zeeschuim uit kalk
beslaat, eten dus de vogeltjes kalk
en kunnen daarvan een dop om
hun eieren maken. Zo. dat is dat.
Maar nou de inkt van de inkt
vis. Natuurlijk is het geen inkt. de
juiste naam ken je misschien wel:
sepia. Met sepia van de inktvis
werd vroeger geschilderd, in alle
musea worden sepia-tekeningen
van grote kunstenaars bewaard.
Sepia is bruin; de inktvis heeft op
z'n buik een zakje vol er mee zit
ten. Hij gebruikt het als hy in
levensgevaar verkeert. Tegenwoor
dig wordt sepia m een kleurstof
fen-fabriek gemaakt.
Is een inktvis in z'n gewone
doen, dan zwemt hij gewoon voor
uit, maar moet het dier vluchten,
dan schiet hij met een vaartje van
nul komma zoveel achteruit.
Maar hij doet nog meer: hij perst
een flinke scheut inkt, sepia, uit
dat zakje op z'n buik. Ineens is er
dan een donkere waterwolk in de
zee. juist tussen hem en de aan
schietende vijand. De inktvis legt
als het ware een rookgordijn en
verteld. Hij is de man, die zich in
een stalen kogel aan een stalen
draad bijna een kilometer diep in
zee laat zakken. In de wand van
de kogel is een raam. waar hij
doorheen kijkt. Natuurlijk is op
die diepte de oceaan zo donker als
't maar kan. Geen nood: de Ame
rikaan steekt onderwater een ster
ke schijnwerper aan en kijkt naar
buiten. Nooit vermoede dieren
zwemmen hem voorbij, kleine en
grote! Dieren die lichtgevende or
ganen bezitten en dus in hun eigen
licht zwemmen, dat ze ook kun
nen doven. Ook daar vertel ik nog
eens van.
Maar nu die garnalen, waarvan
ik sprak. Als die in moeilijkheden
komen en in uiterste nood moeten
vluchten, dan spuiten ze natuur
lijk niet een wolk inkt de vijand
tegemoet. Daar in die donkerte
heeft dat geen zin. Nee. ze gooien
eenhele wolk lichtgevende stof
in het water en achter al dat licht
schieten zij weg. de duisternis in.
Je zult begrijpen, dat de vijand
van die garnalen niet door het
licht de duisternis in kan kijken.
HENK VAN LAAR
Iedereen heeft er wel eens naar
verlangd als een vogel te kunnen
vliegen. Sommigen mensen hebben
gedacht: „Als ik maar vleugels had,
dan zou het wel gaan". En toen
zijn ze aan 't knutselen geslagen,
maanden ja, zelfs soms jaren lang.
Het oudste voorbeeld van zo'n
man, die een paar linnen vleugels
maakte, gesteund door bamboes
(een soort riet) is dat van mijnheer
Sarazin, uit Byzance. Hij bond die
dingen aan zijn armen en benen en
hoep, daar vloog hij de lucht in!
Dat was in 1178. Men heeft niets
meer van hem gehoord
In 1300 was het een Rus die aan
de tsaar zijn vliegkunst toonde.
Maar de tsaar liet hem. na het
dalen onthoofden, want hij wilde
niet dat er ook maar één man „gro
ter" was dan hijzelf.
En zo zijn er in die oude tijden
meer mensen geweest, die iets der
gelijks probeerden. Olivier, een
monnik, die zijn benen brak toen
hij op de grond kwam, en een slo
tenmaker Besnier, die er in 1678
goed af is gekomen. In 1742 pro
beerde een zestigjarig heertje, de
markies De Bacqueville het eens.
Hij wilde over de rivier de Seme
vliegen. Hij sprong uit zijn huis, dat
aan de kade stond. Het zou prach
tig zijn gegaan, als hij niet tegen
de mast van een boot was gestoten,
waardoor hij zijn benen bezeerde.
Toen kwam in 1800 generaal Res-
nier op de proppen, die betere vleu
gels maakte. Ze leken werkelijk
veel op die van een vogel. Maar
toch bleek hij geen vo^el te zijn,
want hij viel pardoes m het wa
ter. Op zijn 72-ste verjaardag pro
beerde hij het nog eens, brak een
paar benen en hield er toen maar
mee op.
De een na de andere uitvinding
werd er gedaan, maar toen kwam
het vliegtuig, en die kinderlijke
vleugels raakten wat in het vergeet
boek. „Maar wat waag je in zo'n
vliegmachine", dacht toen de Rus
Schmidt, en hij vond de parachute
uit.
De Amerikaan Clem Sohn. die op
vouwbare en rekbare vleugels tus
sen zijn armen en benen spande,
werd op slag beroemd, maar helaas
stortte hij tijdens een vlucht te
Parijs naar beneden. Dat was in
1936.
De laatste „vogelmens" ging in
1950 de lucht in Hij sprong uit een
vliegtuig vanaf een hoogte van 3000
meter, met een parachute die met
nvlon-zijde was genaaid. Hij droeg
een helm, een vliegeniersbrii en
schoenen met verende zolen. Hij
zweefde eerst tot 500 meter boven
de grond en kwam toen onder dave
rend applaus van de toeschouwers
naar beneden.
Zo zijn dus bijna duizend jaar
de mensen bezig vogels te worden.
Maar ze zullen nimmer slagen. Want
de mens kan wel zweven, maar
nooit vliegen! En daarmee moet
hij maar tevreden zijn!
JANINE.
verbergt zich daarachter; hij neemt
de kans waar om cr van door te
gaan.
Niet alle inktvissen doen zo; cr
is een kleintje dat het misschien
nog slimmer doet Inktvissen kun
nen van kleur veranderen (daar
vertel ik een andere keer over),
ze kunnèn eeu donkere en lich
tere huidskleur aannemen. Zodra
die kleine inktvis in de narigheid
komt. maakt hij zich zo donker
mogelijk, bij zwart af. Misschien
dat de vijand hem nu niet ziet. de
kleine, donkere inktvis steekt wei
nig of niet af tegen de bodem van
de zee. Ziet de vijand hem tóch.
£n schiet hij toe. dan geeft de klei
ne inktvis bliksemsnel een kleine
V'olk inkt af. verandert zelf even
snel van donker in heel licht en
springt opzij. De vijand kijkt het
wolkje inkt voor het zwarte inkt-
visje aan en werpt zich er op.
Mis natuurlijk!
Net zo, maar tóch heel anders,
doen sommige garnalen. Van die
dieren heeft de Amerikaanse na-
tuur-onderzoeker William Beebe
Het eiland, dat de zeelui hadden
ontdekt, lag bij de Westelijke
oever, niet precies tegenover hun
eigen eiland, maar een eindje ver
der naar het Noorden. Zij besloten
onmiddellijk niet naar huis te
zeilen, maar een eindje verder het
meer op te laveren om dit nieuwe
eiland van wat dichterbij te be
kijken.
„Laten we door de straat zeilen
tussen het eiland en de kust," zei
Tittie.
„Daarvoor is geen plaats," zei
Jan, ..zeker niet om te laveren.
We zouden er wel door kunnen
varen als het water er diep ge
noeg was, maar er liggen waar
schijnlijk rotsen. Ik ga er niet
doorheen met het zeil op. Maar we
zullen naar het eiland varen."
Zij laveerden naar hun eigen
eiland en toen naar het nieuwe
eiland, dat ze juist hadden ont
dekt. Het was heel klein. Er wa
ren niets anders op dan rotsen,
heide en twee dode bomen. Een
van de bomen was omgevallen.
De andere stond nog overeind.
Vele takken waren gebroken en
er zaten geen hladeren aan. Maar
in plaats van bladeren zat er iets
anders op de kale boom. Er zaten
drie donkere vogels met lange
halzen op de takken Tittie keek
er naar door de verrekijker.
„Zij hebben halzen van rubber,"
zei zij.
„Daar is er nog een." zei Rutger.
..Die heeft iets in zijn snavel." Een
vierde vogel vloog op van het meer
met een glinsterende vis in zijn
snavel. Hij ging op een van de
takken zitten, gooide zijn kop ach
terover en slikte de vis in. De
andere vogels zwaaiden met hun
lange halzen en gaapten.
„Wat zijn het?" vroeg Rutger.
„Aalscholvers." zei kapitein Jan.
„Echt?" vroeg Tittie. „Dan zijn
we waarschijnlijk in de buurt van
de Chinese kust. De Chinezen heb
ben aalscholvers die ze africhten
om vis voor hen te vangen. Ik
heb er een plaatje van gezien."
Toen „De Zwaluw" naderbij
kwam. zagen ze een van de aal
scholvers omlaag vliegen naar het
water, gevolgd door de andere drie.
Zij telden vier vogels op het water.
Plotseling waren er nog maar drie.
Toen kwam de vierde weer boven.
Even later verdween een tweede,
een andere. Toen kwam er een bo
ven met een vis en vloog terug
naar de kale boom.
„Ze vissen", zei Tittie. „ze zijn
aan het vissen".
„Op onze kaart", zei kapitein Jan,
„zullen we dit eiland het Aalschol
verseiland noemen".
Toen „De Zwaluw" dichter bij het
eiland kwam vloog de vogel op de
boom weg. Het was een grote, don
kere vogel met een streepje wit on
der zijn kin. De andere drie op het
water zwommen snel weg. waarbij
alleen hun koppen en halzen zicht
baar waren. Toen verhieven zij zich
ook van het water en vlogen de
eerste achterna.
„Zullen we er landen?", zei Rut
ger.
„Het is niets dan steen", zei Jan.
„Laten we teruggaan en thee zet
ten". zei de stuurman.
„Opgepast!", riep Jan en De Zwa
luw" zwenkte Hij liet de schoot vie
ren en „De Zwaluw" snelde in de
richting nn de Zuidelijke punt van
hun eigen eiland. Toen de kapitein
oploefde in de opening tussen de bui
tenste rotsen liet Suze het zeil neer
en zij peddelden „De Zwaluw" veilig
de kleine, beschutte haven in.
Uit het Engels vertaald
door
Jac. v. d. Ster
Na hun avondmaal gingen zij met
de kijker naar de uitkijkpost. Tot het
donker werd konden zij de aalschol
vers in de boom op het Aalscholvers
eiland zien. Maar zij zouden niet
hebben geweten wat het waren, als
zij ze niet van dichtbij hadden ge
zien Zij lagen plannen te maken
alsof ze hun hele verdere leven op
het eiland zouden doorbrengen.
„Eigenlijk", zei kapitein Jan,
„moesten wij wilde geiten schieten
om op te eten".
„Maar die zijn er niet", zei Suze.
„En we hebben geen geweer", zei
Rutger.
„Het is natuurlijk goed en wel om
proviand te hebben, vooral biscuits",
zei Jan .'.Dat hebben alle ontdek
kingsreizigers. maar zij krijgen toch
hun meeste eten door te jagen en
te vissen. Morgen gaan we vissen en
zullen we leven van de vissen die
we vangen".
„Ik wou dat we een tamme aal
scholver hadden", zei Tittie. „We
hebben hengels", zei Jan.
(Wordt vervolgd)
wjj de sigaar", zei Paul.
„Dat weet ik. Dat is juist zo rot.
Alsof we wat met haar hebben. Ik
zou d'r niet willen aanraken, al
kreeg ik haar cadeau".
„Ik ook niet".
„Nou, dét is aardig van jullie!"
protesteerde Curly.
„Wel verdraaid", zei Paul. „voel
je je daardoor dan niet veilig?"
„Maar je hoeft niet over me te
praten alsof ik een zwerfkat ben
Een meisje denkt toch al
tijd
„Denk dat dan maar eens een
andere keer", adviseerde Buzz,
„voorzover het ons betreft ben Je
zo veilig als in een klooster
Zeg. ik denk dat ik het bovenop
wel zo kan laten".
„Ja, ik heb wel wat briljantine
om het glad te plakken".
„Dan zijn we bijna klaar. Wat
moeten we met al dat haar doen?"
„Dat doen we in een krant en
gooien het in de kachel. Tenzij ze
wil, dat wij een paar krullen in
een medaillon doen en die om on
ze hals dragen".
„Hou je mond", zei Curly kwaad.
Buzz ging rechtop staan en knip
te met de schaar ln de lucht:
„Luister Paul. weet je wat we no
dig hebben? Getuigen! Als we ge
tuigen hebben kan de Universiteit
ons niets maken".
„Wat bedoel je met getuigen?"
„Nou, getuigen dat we niet
ehnou, dat we fatsoenlijke
bedoelingen hebben".
„De weg naar de hel Is er mee
geplaveidHoe krijg je daar
nou getuigen voorEen stel
letje helderzienden huren?"
„Niet zwammen. Kijk: door deze
hoofddeur komen maar vier ande
ren binnen. Jij en ik; en Brough-
ton en Janeway boven en Payne,
en Laval hier aan de andere kant
van de hall. Als we nu eens alles
aan de anderen uitlegden cn ze
mee lieten doen. Als we dan ge
snapt worden kunnen we met ons
allen naar de Baas gaan. Hij zal
zes man eerder geloven dan twee".
Paul gooide zijn sigaret in de
asbak. „Ik weet het niet, Buzz; dat
idee van jou zou de zaak alleen
nog maar ingewikkelder maken
„Maar denk eens hoe we gedekt
zijn als we worden gesnapt".
„Het is net zo gemakkelijk om
er zes mensen uit te gooien als
twee".
„Ja, maar als we allemaal kun
nen zwéren dat
„Oké, ik durf voor jouw bedoe
lingen mijn hand in het vuur te
steken en jij voor mij ook wel,
maar voor de rest nietvoor
Broughton zeker niet".
„Ach, joh, die vent is oké. Voet
bal-type. Een beetje dom. maar hij
kijkt wel uit om iets verkeerds te
doen. Janev/ay is lastiger. Maar ik
weet hoe ik hem aan moet pak
kenhij zit in de roeïploeg
en het seizoen staat voor de
deur
„En de andere twee?'1
..Payne en Laval. Niets met ze
aan de hand. Gegarandeerd vrij
van caffeïne. nicotine en onreine
gedachten. Zij zijn nuttiger dan de
Advertentie rl. M.)
Stel een
HUISONDERWIJZER
aan
Een privilege voor bevoorrech
ten? Weineen! De Bekende
Schriftelijke Cursus R.E.S.A.
Hilversum staat altijd voor U
klaar. Resa leidt met succes
schriftelijk op voor het Mid
denstandsdiploma, M. B. A.,
Practijkexamen Boekhouden
en Handelscorr. (Ned., Fr.,
Eng., Duits en Spaans), Boek
houden M.O. en S.D.P. Hoofd
correspondent en V.T.H.-diplo.
ma (Fr., D. en Eng.). Vraagt
ons prospectus 1951. Cur
susadres: Soestdijkerstraatweg
83, Hilversum.
rest, want het zijn model-studen
ten. Dure jongens".
Curly keek Buzz aan. Haar ge
zicht was ronder nu de krullen
weg waren.
„Ik moet nog wat aan het haar
bij de slapen doen", zei Buzz, die
weer aan zijn werk dacht. „Nou
Paul, wat denk je ervanZit
STIL!!!".
„Ik weet het niet. Het is net of je
een geheim in een microfoon ver
telt."
„Ziezo," zei Buzz en hij nam de
handdoek voorzichtig van haar weg
om het afgeknipte haar niet te mor
sen. „Laat me je eens bekijken.
Nou zeg, je ziet er vreselijk uit!"
Paul Lawton begon te grinniken.
„Is me dat even een vermomming,"
hinnikte hij „Ik denk. dat je jezelf
niet herkent.. Misschien w i 1 je
je zelf met zo'n hoofd niet eens her
kennen."
„Heb ik dat even piekfijn ge
daan," zei Buzz tevreden.
„Nou. Ja, èn nee."
Curly keek in de spiegel boven de
wastafel Ze draaide zich half om en
zag de kartelrandjes aan haar ach
terhoofd. Haar lip begon te trillen.
„Tja," zei ze met een dun stemme
tje. „nu begrijp ik waarom jullie je
ziek lachen."
„Het is jammer," zei Paul en hij
hoopte, dat ze niet ging huilen,
„maar het moest gebeuren. In ieder
geval zijn we je wat schuldig nu we
je dat hebben aangedaan. Nu moeten
we je wel redden."
Ze keek weer in de spiegel. „Met
zo'n hoofd kan me dat allemaal niet
meer schelen." zei ze.
„Dat groeit weer aan." zei Buzz
geruststellend. „Alle kappers werken
volgens dat principe en die weten
van wanten."
(Wordt vervolgd)
Voor onze dammers
In de ongetwijfeld leerzame afwikke
ling van het eindspel Westra uit do
vorige rubriek komt een eenvoudig©
ressource voor zelfs direct na wit's
eerste zet die zwart in staat stelt
meteen remise tc maken. De diagram
stand luidde.
Zwart 2 st. op 1031 en dam op 32.
Wit 2 st. op 33 cn 47. dammen op 12
cn 45.
De heer Westra speelde als eerste zet
12—26 Enige lezers merkten terecht op.
dat zwart nu door te „plakken" met
3238 meteen remise kan maken!
Probleem J. Schcyen, Kcrkradc.
In de stand:
Zwart: 5 st. op 7—23—24—31—35.
Wit: 6 st. op 17—32—391011—47
wint wit alleraardigst als volgt:
1 17—11. 25x33 2 11x2 31—37; 3.
2x35. 37x46 4. 35—44, 46x 28; 5. 47—41,
28x46. 6 44x5.
De stand doet cr in dergelijke vraag
stukken weinig toe Dit soort problemen
wordt in de eerste plaats gemankt als
franje rondom een bepaald motief. En
het slotmotief ls Inderdaad verrassend!
Voor het volgende vraagstuk van J.
BURGGRAAF te s-Gravenhagc. dat
feitelijk meer een partijstand Is. geldt:
Wit wint een schijf of de partij.
Zwart: 8 st. op 4—1013—17—22—24—
26—35.
Wit: 8 st. op 15—33—371041—42—
49—50.
Het verloop Is: 1. 33—29. 24x33 gedw.
2 4238. 33x 31. 3. 41—36 35x44 4.
36x9. 4x13: 5. 15x4.
Zwart heeft nu twee voortzettingen
om te trachten remise te maken: 17—21
of 13—18
Op 17—21 volgt; 6 4x16. 26—31; 7.
49x40!; 31—37; 8 40x341; 37—12A. 9.
16—38 42x33. 10 34—29. 33x24; 11. 5014
gew. A.). Na 37—41 wint wit door 50
—45.
Speelt zwart als 5e zet 13—18, dan
wint wit met: 6. 4x6, 2631; 7. 49x40.
31—37: 8. 40—34. 37—42; 9 5015. 42—
48 gedw 10. 639 en zwart verliest.
Een goede partijstand met aardige af
wikkel ütg.
Veldmaarschalk
Montgomery
naar Nederland
DEN HAAG. Veldmaarschalk
lord Montgomery, de plaatsver
vangend opperbevelhebber van de
Nato-strljdkrachten in Europa, zal
Maandag a.s. naar Nederland ko
men voor het voeren van be
sprekingen met Nederlandse mili
taire autoriteiten.
door EDWARD HOPE
6
„Misschien kan je 't haar ook nog
friseren als je klaar bent."
Probeer jij dat maar eens
Kijk, dit gedeelte is schitterend
gelukt."
„Nu moet je vertrouwelijk voor
over buigen en zeggen dat het haar
dun om het kruintje wordt....!"
„Hou je mondHela, zit
stil!!!"
„Jij hebt gemakkelijk praten,
maar ik word duizelig als ik steeds
maar mijn hoofd scheef moet hou
den".
..All right. Probeer het dan zó
eensZeg Paul. eigenlijk moest
ze mijn kamer maar nemen boven.
Hier op de begane grond is het
veel te gevaarlijk. Dan verhuis ik
naar jouw kamer en slaap wel op
je sofa".
„Daar had ik ook al aan ge
dacht
„Ze kan hier niet blijven en zich
steeds maar achter stoelen verber
genPaul, laat me je hoofd
eens zien, ik ben vergeten hoe het
haar achter de oren geknipt moet
worden.O ja. dat is waar
ookZe kan mijn grijze plus
four aan. Maar hoe het nu met
haar voeten en benen moet weet
ik nog niet. Ze zal ruimte zat heb
ben in mijn schoenenZit
STIL!"
„Ja. ik heb ook al over haar be
nen gepiekerdze heeft typi
sche vrouwenbenen. Laten we haar
twee paar dikke kousen aantrek-
ken".
„Da's een goede gedachte. En ik
heb nog een paar schoenen die me
toch tc klein zijnHé, hou je
hoofd eens een beetje zója,
goed zo
„We moeten haar leren lopen
ook
Curly draaide zich om cn keek
Paul aan. „Hé. hoor eens
,Zit STIL! Wat bedoel je Paul?"
..Nou. dat zie je op het toneel
ook altijd. Vrouweneh
hoe noem je dat noudie
vrouwen wiegen altijd als ze lo
pen".
„Goed bekeken. Jij kan haar
lesgevenKijk eens, hoe mooi
dat wordt!"
„En de knobbel aan die kant
daarhoort dat zo?"
„Ja hoor eensik ben geen
kapperzo moet het maar....".
Buzz knipte zwijgend verder. Paul
gaf Curly een sigaret en nam er
zelf ook een. Buzz begon vrolijk
te fluiten.
„ALS ze hier gesnapt wordt zijn
Vorige week hebben wij U met
centen laten draaien, vandaag mag
U woorden omdraaien, niet
verdraaien! Laten wij de woorden
spiegelwoordcn noemen. De bedoe
ling is, dat u in elke zin op de
eerste stippenrij een woord plaatst,
zodat, indien u dit woord omdraait
cn op de tweede stippenrij in die
zin plaatst, een logisch geheel ver
kregen wordt. Wij zullen even een
voorbeeld geven: Om een onna
speurlijke legde hij zijn
functie moet worden: Om
een onnaspeurlijke REDEN legde
hij zijn functie NEDER.
1. Een groot van de spe
culanten enorme verliezen.
2. Heb je nooit een
in je vinger gehad?
3. Je moet die van
de vorige noot zingen, sprak de
leraar.
4. In de is eenuit ver
schillende onderdelen samengesteld.
5. Hij deed een naar vo
ren en gaf de kwajongen een
om de oren.
6. De man keek geruime tijd
voor zich uit; geen wonder,
hij zat lelijk in de
7. Toen de boerin haar
dicht wilde doen. kwam haar
tussen de sluiting.
8. Iedere weggebruiker weet, dat
hij niet mag rijden.
9. De psychiater sprak:
gerust uw hart uit," maar zij was
er te voor.
10. De wielrijder reed met een
vaart de in, kwam tc vallen
en brak een
11. Het is niet zo erg, dat je in
je een begaat, als het
maar nooit werkelijkheid wordt.
12. Na lang zoeken men
de vermoeide zwerver ln een oud
aan.
13. Hij deed de in een
doos en gaf het dier wur
men te eten.
14. De hengelaar tuurde op zijn
haalde plotseling op, maar
weer was het
15. Onder het zakengesprek gaf
zij haar man een waardoor
een in de kabel kwam.
16. Zij wilde de kachel opporren,
maar miste daartoe het nodige ge
reedschap. „Morgen ik met
een een sprak zij.
17. Hij zette zich op de en
trok de van de fles.
18. De verspreidde wel
enig licht, maar het mocht toch
geen hebben.
19. Over een afstand van een
halvewas dc weg met
besmeurd.
20. De dichte die de toe
komst voor ons verbergt, maakt
het er niet gemakkelijker
op.
Oplossing vorige week; „Draaien
altijd maar draaien
Advertentie (l. M
ttNQ
het verend bin- J.
nenwerkmaar IU JA An
ook de deklaag
GARANTIE
ONVERSLIJTBAAR
Wanneer de cent wentelt langs
de omtrek van drie. in een drie
hoek opgestelde centen, dan draait
hij precies driemaal rond. Wentelt
de cent langs de buitenomtrek van
vier. in een vierkant opgestelde
centen, dan draait hij drie en een
derde keer rond voordat de begin-
stand weer is bereikt.
Dekknecht gaf zich
uit voor kapitein
ter zee
LONDEN. De 52-jarige Her-
bert Powell, die het in de Britse
marine nooit verder had weten tc
brengen dan dekknecht en zich
niettemin durfde uitgeven voor
kapitcin-ter-zec, in welke hoeda
nigheid hij voor dc Verenigde Na-
tics deelnam aan een conferentie
in Bogota (Columbia), werd Vrij
dag veroordeeld wegens het on
gerechtigd dragen van uniform.
Powell kreeg als kapitein ter
zee (zijn borst was versierd met
15 medailles, waarvan hij er slechts
twee gerechtigd was te dragen),
bij de V.N. een baantje van 8400
dollar per jaar en werd naar dc
conferentie van Bogota gestuurd
als plaatsvervangend technisch ad
viseur voor de raad voor haven-
vraagstukken. Twee maanden la
ter verloor hij zijn baantje omdat
duidelijk geworden was dat hij de
technische kennis miste en werd
naar Engeland teruggestuurd. In
een hotel in Park Lane, waar hij
niet gedekte cheques had uitge
geven, werd hij gearresteerd. Hij
kreeg 5 jaar gevangenisstraf.
Zwaluwen broeden in
November
WENEN. Door de ongewoon
zachte herfst zijn de zwaluwen in
de provincie Salzburg opnieuw
gaan broeden. De plaatselijke af
delingen van de dierenbescher
ming overwegen om, wanneer de
jonge zwaluwen er zijn, ze per
vliegtuig naar het Zuiden van
Italië over te brengen om ze voor
doodvriezen te behoeden.
(Advertentie LM.)
vinden de smaak
voorko
bederf.
Vitamine-tandpasta
een product ven de Wybertfabrieken
