VOOR ANTJES EN JANTJES
m mmwmi eiland
Spoken gillen9 grind knarst en
kettingen rammelen
HET GEHEIM
En niemanden niemand die luisteren wou
de wolkenkrabber
van
kl
Js
VOOR ONZE SCHAKERS
en andere jonge klantjes)
ARTHUR
RAMSOME
Kou gevat
Nee-nAKKERTJE
Geluiden bij radio-hoorspel
worden gemaakt in studio
Acht kisten goud
verdwenen
D
R
E
M
0
E
T
0
V
E
R
0
V
E
R
T
W
E
E
E
L
F
L
0
T
E
N
B
E
D
E
L
A
A
R
S
P
R
I
N
G
E
M
A G E M
VOOR UW HUISAPOTHEEK
lEén meisje
en
vele mannen^
Zaterdag 12 Januari 1952
ari
11 tel
ïr rt'J
Net|
cl ra t
«get
«I
4
Dit was dan de freule van Roets-Fiedereele
die iedere dag op de harp zat te spelen,
zij speelde zo prachtig van ring pingeling,
maar niemand, die ooit naar haar luisteren ging.
Zij speelde sonates; en ook sonatines,
en riep op een keer: Kom. mijn huisknecht Marinus!
Jawel! zei Marinus. Wat is-ter, wat is-ter?
Ga naar de baron, en ga naar de minister
ga naar de majoor en de kolonel:
ik geef een concert; misschien komen ze wel.
Marinus ging heen, om het mede te delen:
De Freule van Roets-Fiedereele zal spelen.
Maar ja, de minister
was ook niet van gister,
en zelfs de baron
zei, dat hij niet kon.
En de kolonel
geloofde het wel,
en ook de majoor
die gaf geen gehoor
Zo was het nu eenmaal. Zo stond het nou,
en niemand en niemand, die luisteren wou.
En toen zei de freule van Roets-Fiedereele:
Moet ik dan voor niets op die harp zitten spelen?
Mijn fraaie sonates; mijn pracht-sonatines,
voor helemaal niemand? Kom, huisknecht Marinus
ga heen. neem de fiets en ga overal bellen
pa iedereen van mijn concerten vertellen!
En nodig ze uit! Je moest maar eens gaan
naar de advokaat en de kapelaan
ga heen, en vertel het ze allemaal:
de ingenieur en de admiraal!
Marinus ging heen om het mede te delen:
De freule van Roets-Fiedereele zal spelen!
Maar de kapelaan
die vond er niets aan,
de ingenieur
riep: Weg van m'n deur,
de admiraal
was niet muzikaal
en de advokaat
wou niet meer op straat
Zo was het nu eenmaal. Zo stond het nou
en niemand en niemand, die luisteren wou.
Wel wel, zei de freule van Roets-Fiedereele,
voor wie moet ik hier dan de harp zitten spelen?
Och, ga even kijken, mijn huisknecht Marinus
ga kijken, of ergens nog iemand te zien is.
Marinus zei Freule, hier te Uwen huize
zijn enkel de muizenalleen maar de muizen.
Wel, zei toen de freule. Laat binnen, laat binnen
dan ga ik meteen mijn concert maar beginnen!
Ze speelde van ping pingeling, pingelang!
Daar kwamen de muizen, van achter 't behang,
Ze dansten de polka bij deze muziek,
ze waren een dankbaar aandachtig publiek.
En toen het stuk uit was, toen kwam er applaus!
Eén muisje, dat klom in de freule haar kous,
en riep: Zó mooi hebben wc nooit horen speulen!
Lang leve de freule! Lang leve de freule!
ANNIE Af. G. SCHMIDT
ids:
„Ze hebben de vlag direct weer
ingehaald toen zq bij het eiland
vandaan waren," zei hij.
„Dan hebben ze hem vast alleen
maar gehesen omdat ze ons zagen,"
zei Jan.
Tittie kwam er ook weer bij.
„Als het zeerovers zijn," zei zij.
..waarom heeft dan de zeerover op
het woonschip op hen geschoten?"
„Misschien heeft hij dat niet ge
daan," zei Suze. „Let op of ze
weer naar de Woonschipbaai gaan."
„Ze hebben geen kanon," zei
Rutger, „en hij wel, een pracht-
ding. Ik weet zeker dat het de
zeerover van het woonschip was
die heeft geschoten."
De „Amazone" liep de Woon
schipbaai niet meer binnen. Het
bootje met het witte zeil hield de
zelfde koers en liet een lange
streep kielwater achter, zo recht
alsof hij langs een liniaal was ge
trokken.
„Ze kunnen goed sturen," zei
kapitein Jan. Een van de zwakke
^es kanten van „De Zwaluw" was.
r dat hy neiging had om een beetje
't c te slingeren, als ze de wind achter
Tt' haden. 't Was niet zo gemakkelijk
on om zo'n streep achter te laten. En
omdat Jan niet kon toegeven, dat
er boten konden zijn die gemak-
pi keiijker lieten sturen dan „De
Zwaluw", moest hij het wel hele-
.jp. maal toeschrijven aan de beman
ning van de „Amazone". Zij zagen
het witte zeil steeds kleiner wor-
een. totdat het ten slotte achter
de Berg van Dariën verdween.
rij2 „Ze gaan zeker naar Rio," zei
jnt Suze.
g. „We konden ze beter achterna
and gaan en zien waar ze vandaan ko-
men," zei kapitein Jan.
„Zij kunnen hier niet terugko
op het voordek stond de dikke
man.
„Hij is ergens boos over." zei
Tittie.
Hij scheen zijn vuist tegen hen
te schudden, maar zij wisten het
niet zeker en kort daarop waren
zij de baai voorbij en konden ze
hem niet meer zien.
„Ze zijn uit de wind geraakt aan
de andere kant van Dariën" zei
Jan. „en ze zullen ook niet veel
wind krijgen totdat zij de eilanden
bij Rio voorbij zijn. Ze zijn ons
een stuk voor maar misschien krij
gen wij ze in zicht en kunnen we
zien waar ze heen gaan."
„De Zwaluw" voer Dariën voor
bij. De hele bemanning keek naar
Uit het Engels vertaald
door
Jac. v..d. Ster
de Eikenhof. Voor de boerderij
zagen zij twee gestalten en een
kinderwagen en moeder, juf en
Vicky. Het was alsof ze tot een
ander leven uit het verleden be
hoorden. Zij zaten vreedzaam in
de zon. Vicky sliep waarschijnlijk.
En hier vloog, schuimend door het
water, „De Zwaluw" met aan boord
de broers en zusters van Vickv, die
nog geen uur. nog geen half uur
geleden met hun eigen ogen de
zwarte vlag met de doodskop en
de gekruiste beenderen in top had
den zien gaan van een vreemd
schip, waarop, naar zij meenden,
echt geschoten was door de vroe
gere piraat met de groene papegaai
op het woonschip in de Woonschip
baai.
Een ogenblik zei niemand iets
Toen zei Suze: „Het is nergens
voor nodig om moeder iets van
de piraten te vertellen, in ieder ge
val niet, zolang alles niet voorbij
is. Maar we moeten het wel in het
journaal zetten en het haar later
vertellen."
„We zullen het haar vertellen als
ze geen inboorlingenvrouw meel
is." zei Tittie. ..Zulke dingen vertel
je niet tegen inboorlingen."
(Wordt vervolgd
Advertentie (l. M.)
We:
men zonder dat wij ze zien. Op
het ogenblik kunner wij ze niet
-* zien en zij kunnen ons niet zien.
Dus zelfs als ze ons later zien, zul-
len ze niet weten, dat wij van het
eiland komen."
n r „Tenzij ze ons al gezien heb-
ben," zei Suze.
-De Zwaluw" hebben ze in ieder
geval niet gezien," zei Jan. „Ik
heb de mast neergelaten. Laten
we vandaag pemmikan eten. Dan
'J hoeven we niet te wachten op eten
k koken. Laten we geen ogenblik
ïal: verliezen. Een brood, een blikje
pemmikan en een paar appels en
lj.. In Rio kopen we vier flesjes limo-
p nade, ik bedoel groc. Dan hoeven
j i we ons niet druk te maken en al-
plj(' leen maar thee te zetten als we
terugkomen. Kom mee, Rutger.
We komen met „De Zwaluw" naar
de landingsplaats. Zorg je dat je
de proviand bij je hebt, stuur-
kb man?"
„Jawel, kapitein," zei stuurman
ra: Suze.
Jan en Rutger renden naar de
haven, maakten „De Zwaluw" los
en klommen er in. Jan zette de
ror mast op en peddelde door de engte
ji£ heen en begon te roeien, zodra er
■]ie plaats voor de riemen was. Tegen
een Zuid-Westen wind in kun je
niet wrikken. Hij roeide naar de
01landingsplaats. Suze en Tittie ston
den daar te wachten met een blik
:U* pemmikan, een blikopener, een mes,
P een brood, een klont boter in een
1 stuk papier gewikkeld en vier
grote appels. Een ogenblik later
werd hot bruine zeil gehesen en
verliet „De Zwaluw" het eiland
ati met de hele bemanning aan boord.
c Zij zaten alle vier achter in de
er boot om hem de beste kans te ge
ven met de wind mee. Jan stuurde
en de andere drie zaten onderin.
De kleine „Zwaluw" vloog schui-
mend door het water. Jan deed
Ier. zijn best om de voorsteven voort
ik durend gericht te houden op de
>c. buitjywte punt van Dariën. maar
je! toen hij achter om keek wist hij,
l0r dat hij niet zo goed stuurde als
het meisje in „De Amazone". Maar
Mi deed zijn best en het geluid van
,as- het water, dat bruiste ónder de
voorsteven van „De Zwaluw", be-
wees dat „De Zwaluw" ook zijn
best deed De toppen van de bomen
op de oevers van het meer leken
zich snel voort te bewegen langs
de paarse hellingen van de heuvels
Zij kwamen voor de Woonschip-
1 baai. Daar lag het woonschip en
(Van een onzer verslaggeefsters)
„En ik zal je meenemen naar mijn hol oeioeioeioeioeen je levend
villen en braden oeioeioeioeioeioeigilt het spook door de radio
en jij maar sidderen op je Woensdagmiddag daar in de huiskamer.
Je hoort zijn kettingen rammelen en hem gillend weglopen over het
grindpad, de deur slaat en zijn stem is van echo-achtige griezeligheid,
die je de stuipen over je rug jaagt. De spanning heeft je bij de nek
en als het hoorspel is afgelopen, draai je hijgend de knop om...
Soms heb je je misschien wel eens
afgevraagd of ze daar in zo'n radio
studio misschien spoken in het ar
chief bewaren voor als ze weer eens
nodig zijn of dat ze de microfoon
in de tuin zetten als ze grindge-
knerp nodig hebben Of een heel
stel kleine kinderen naar binnen
halen als er kleine kinderstemmen
nodig zijn Och geloof het maar
niet. Al die geluiden worden ge
produceerd door een stel volwasse
nen en je hebt van je levensdagen
niet zo iets droogs en onromantisch
gezien als een radiostudio waar een
hoorspel wordt uitgezonden. Nu zijn
er mensen van de radio, die ge
loven dat je de luisteraars nooit
moet vertellen hoe zo iets in zijn
werk gaat, want dan neem je de
„glans" er af. Ik geloof er niks
van! Zit je bij een spannende film
minder in spanning omdat je weet,
dat ze dat ding ergens in een film
studio in elkaar hebben gezet en dat
het niet echt is? Kom nouEn
geniet je bij een toneelstuk minder
omdat je weet. dat die acteurs die
baarden en snorren maar hebben
aangeplakt en straks die mooie kle
ren weer verwisselen voor hun col
bertjes en rokjes-met-bloesjes. Na
tuurlijk niet. het gaat er maar om
of ze je mee kunnen nemen door
je fantasie. En daarom durf ik je
best te vertellen, dat een radio
studio waar een kinderhoorspel
wordt opgenomen, een plaats is
waar niet veel geweldigs gebeurt,
althans zo voor het oog. en spoken
en zo hahadat spook komt
van die man met die uilebril en in
hemdsmouwen, zie hem in rare
bochten voor de microfoon staan cn
zijn stem in kronkels leggen om jou
het idee van een spook te geven.
Zie eens naar die tekening die
hier op deze pagina staat Zo is de
studio tijdens een hoorspel. Een ge
luidsdichte kamer met stalen meu
belen, verbonden met een grote
glasruit naar de geluidscabine. Daar
in zitten regisseur en de geluids
technicus met de opnametafel. Ze
kunnen precies zien wat er in de
studio zelf gebeurt, maar ze kunnen
het ook horen, want ze zijn met een
microfoon verbonden met die stu
dio. Zo kan de regisseur aanwij
zingen geven.
Zie je die lange stang met dat
kleine doosje eraan. Dat is de mi
crofoon; het lijkt een beetje op iets
van een tandarts, maar het is de
microfoon Daarin spreken de ac
teurs. Die zie je ook staan, in
hemdsmouwen sommigen. Dat komt
omdat werken in een radiostudio
vermoeiend en inspannend is, het
vereist grote concentratie. Ze heb
ben allemaal papieren in hun hand.
Dat zijn hun rollen. Nee. die leren
ze niet uit hun hoofd, zoals op het
toneel. Waarom zouden ze. jij ziet
ze niet, dus het zou overdreven
moeite zijn. Zie je nog wat rare in
strumenten in het rond staan? Ja,
ja, dat is het grind en de stoep
en de deur en de trap, dat je hoort
knersen, waar je op hoort lopen, die
je hoort slaan, die je hoort kraken.
Als die jongen gillend van angst
wegloopt voor het spook, dan gilt
die acteur voor die microfoon. Hij
loopt niet Een van de anderen, of
de assistent-regisseur lopen voor
hem weg. over het tegelplateau,
klip. klap zeggen hun voeten en jij
denkt, tjonge, loopt die knul effe
hard.
(Wordt vervolgd).
Advertentie (I. M.)
stark
elastisch
hygiënisch
PARIJS. Twaalf en een halve
kg goud in staven, een waarde
vertegenwoordigend van 7 millioen
francs, is volgens een mededeling
van de Libanese politie verdwe
nen bij een transport van Parijs
naar Beiroet. Een Frans vliegtuig
vervoerde 200 kg gouden staven in
acht kisten. In Cairo werd de la
ding naar een Libanees vliegtuig
overgebracht. Bij aankomst in Bei
roet werd de vermissing ontdekt.
De heer Dick van Beurs,
een welgesteld Hollander,
maakte eens een trip door
Amerika, niet alleen uit
zakelijke overwegingen, maar
ook, om dit mooie land
eens te bezichtigen. Op
Zekere morgen ontdekte
hij, dat op de ruiten van
een uit vijftien ver
diepingen bestaande
wolkenkrabber letters
geschilderd waren.
En, wonderlijk ge
noeg, deze letters
vormden Nederlandse
woordenen wel zo,
dat op elke verdie
ping een woord lees
baar was.
Dick van Beurs
sloeg alras aan het
peinzen en ontdekte,
dat. wanneer je die
vijftien woorden in
de juiste volgorde
weet te
woord het re
sultaat is.
Hoewel deze
spreuk niet
direct over
bekend is.
kunt u hem
toch wel vin-
TOEN Artunto Pomar elf jaar
oud was. en schaakkampioen van
Spanje, was Roman Toran ook elf
jaar (en geen kampioen). Nu zijn
zij beiden twintig en de rollen ver
wisseld. Terwijl de een. begunstigd
door een staatsstipendium en bui
tensporige publiciteit, een goed
schaakmeester is gebleven, maar
geen opperhoofd, heeft de ander
zich met onbreekbare vlijt opge
werkt naar de plaats, die het lot
hem als wonderkind niet had ge
gund.
Veel voorrechten, die een lieveling
van het publiek ten deel vallen,
zijn Toran onthouden gebleven Dat
heeft hem wel e-ens ontmoedigd,
vooral nadat hij zijn rivaal kenne
lijk was gaan overtreffen, maar hij
heeft nooit geklaagd.
Hetzelfde, dat hem al vroeg tot
volwassene stempelde, die niet tot
de verbeelding van zijn landgeno
ten sprak, zoals het veertienjarige
kampioensknaapje dat voor negen
kon doorgaan, heeft hem ten slotte
naar zijn doel gebracht.
Niet, dat hiermee het pleit voor
goed is beslecht. Pomar heeft een
even rijke fantasie als ervaring en
zijn eerzucht is meer geprikkeld
dan ooit. Hij is zelfs voornemens
een tijdlang buiten Spanje zijn ken
nis aan te vullen. Maar wat ook
het resultaat van de volgende étap
pes in deze wedloop mag zijn, deze
ene overwinning heeft Toran ver
diend en de wijze waarop zij is
opgebouwd, kan menigeen met
tweemaal zoveel dienstjaren tot
voorbeeld strekken.
Ziehier de beslissende partij om
het kampioenschap van dit jaar.
Wit: A. Pomar Zwart: R. Toran.
Reti-systeem
1 Pgl—£3. Pgfl—£6 2 c2c4. g7—gB.
3 b2—b3. LfS—k7, 4 Lel—b2. e7—c5 5
Pbl—c3 0—n. 6 d2d4. c5xd4, 7 Ddl—d4.
Pb8—e6, 8 Dd4d2 b7—b6. 9 e2—e3 Lc8
b7 10 Lflc2 Ta8c8 ll 0—0 d7—d6
12 Tfl—dl. Pc6—b8 13 Pf3—el. Pb8—d7,
14 f2—f3. Lg7—h6. 15 Pel—c2 a7—a6. 16
Dd2—el. Pf3c8. 17 e3—e4 c7—e6. 18
Del—f2, Dd8c7.
In de Slclllaansc verdediging doen
zich nagenoeg identieke mogelijkheden
voor. die wit waarschijnlijk wel kunnen
worden aanbevolen maar toch schrome
lijk plegen te worden overschat. Blijk
baar hebben zij ook Pomar voor ogen
gestaan, gezien de vastberadenheid
waarmecr hij ln deze Retl-opening op
c3—e4 heeft aangestuurd cn de preten
ties aie zijn verdere stappen lelden.
Een redelijke poging om het ver
overde terrein tc houden bestond ln
19 Pe3. ook al zou wit's overwicht na
19 DCS. 20 Pg4 Df2 t. 21 Kf2:. Lg7.
22 Tacl niet groot zijn geweest.
Pomar schenkt onvoldoende aandacht
aan de indirecte gevaren, die hem op de
c-lijn bedreigen cn ziet zich een pion
ontvallen.
19 Df2h4 Lh6g7, 20 Pc3—a4. b6—
19 Df2—h4 Lh8—g7 20 Pc3—a4 b6—b5 2l
Lb2xg7 Pe8xg7 22 Pa4—b2 b5xc4 23 Pb2
xc4, d6d5 24 Pc4c3 (hij moet de e-
plon wel laten isoleren, want na 24 ed5:,
ed5 23 F4e3 zou de open e-lljn
(dreiging Db6) zwart ten goede en
veld f5 voor het paard vrij komen'.
24. d5xc4 25 f3xe4. Pd7—e5 26 Pe3
c4 (nog een onachtzaamheid Wit's
stelling is niet fraai, maar in een zet
zoals 26 Td4 waren toch vele tcgenkan-
sen verborgen). 26 Pc5xc4, 27 Le2x
c4. Dc7—e5.
De pion Is ten dode gedoemd, zie 28
Td4. Ph5 gevolgd door Pf6 en Pe4of
eerst Td8, zie ook 28 Tel niet dade
lijk 28 Ld3 wegens Tc2: en Dc5t 28
Ph5 29 KM. Pf6 30 Ld3. Tfd8
28 Pc2—c3 (tvergcefs tracht hij ge
bruik te ihalicn van de tijd de zwart
aan a6 moet besleden. Er dreigt Pg4),
28 h7 h5. 29 Lc4—d3 (of 29 Tel.
Pe8. 30 Pfl. Pf6 enz 29 £7—f5. 30
Pe3—c4 DeS—d4t, 31 Kgl—11. f5xc4
(dreigt Pf5 en dan cd3zi 32 Ld3—fl Dd4
c3. 33 Peld2.
Niet 33 Pd6 wegens 3 Tfl:t. Het
zijn open lijnen cn diagonalen en de
Juiste coördinatie van zwarte stukken
veeleer dan pionnen die wit noodlottig
worden. Waarmee de nieuwe fout, die
hij gaat maken niet goedgepraat' wil
zijn. Met bijvoorbeeld 33 Dg3 dreigt
den- Begint u maar met de
goede „wil", dan volgt de
vest vanzelf. Mede namens
Dick van Beurs good luck
puzzelaars!
Oplossing kruiswoordraadsel
Horizontaal: 1. Dom. 4.
Kosteloos. 12. Eva. 13.
Armada. 14. OT. 15. Re.
16. Gene 17. Pro. 18.
Erg 20. Lied. 21 Sado.
22 Nar. 23 Oer. 24. Jas
25. Loom. 27. Nut.
29. Somma. 32. Sap.
35. OK. 37. Geest. 39.
Norm. 41. Mos. 43.
Ritus. 45. Ram. 46.
Melk. 48. Delos. 50.
Te. 51. Ark. 53 Re
net. 55. Eik. 56. Atol.
59. Een. 60 Bat. 62.
Lid. 64. Talk. 66. Bo
de. 67. Kei. 68. Ons.
69. Roer. 70. Ge. 71.
Lt. 72. Gieter. 74.
Dee. 75. Pittoresk.
76. Ent.
Verticaal: 1 De
ren. 2. Overal. 3. Ma.
4. Ka. 5. Orgie. 6.
Smeer. 7. Tand. 8.
Ede. 9. La. 10.
Oord. 11. Stoom.
17. Pas. 19. Gros.
20. Lommer.
21. Satan. 24.
Jus. 26. Oog.
28. Komma.
30. Meid. 31.
Aster. 33. Por.
34. Emmer.
36. Koe. 38.
Tule. 40. Rat. 42. Sla. 44. Sonate.
47. Kreek. 49. Set. 52. Kin. 54.
Tolk. 57. Liegen. 58. Stolp. 59. Els.
60. Boete. 61. Adres. 63. Dieet. 65.
Anti. 66. Boer.. 69. Rio. 72. G.T.
73. R.K. 74. De.
Advertentie (1 M
1 He» mee»» bfitrauw^TS
JTstoëlregeiin&
P d6 33 Tcd8. 34 Pe3 (niet 34
Dg6: wegens Tdl en Df2). was nog vrij
wat tegenstand mogelijk geweest.
33Tc8d8 (33 e3. 34 Pc4 la
niet zo effectief, omdat dan Dg3 dreigt.
Nu daarentegen Is het zwart die dreigt,
namelijk e3. Pc4. Tdl Td-1:. Dd5. En
daar de d-ltjn veilig ls zou op 34 Dg3
eenvoudig 34 Kh7 kunnen volgen.
Al het overige spreekt voor zich zelf).
34 Pd2xe4, TdSxdl. 35 Talxdl. Dc5—d4.
36 Dh4—el. Dd4xe4, 37 Del—gt Kg8— h7.
38 Lfl—c4. Lb7—<15. 39 Lc4xa6, Pg7—
f5 40 Dg3—gó. Tf8—f7, 41 L»6—d3. De*
e3 42 Dg5d8 De3—f2 43 Dd8—e8. D£2
x£2 mat.
LOD. PRINS
SOUTHAMPTON De Neder
landse Korea-vrljwilligers hebben
zich na hun vertrek uit Nederland
met 95 Belgische vrijwilligers inge
scheept op het Britse troepenschip
„Empire Fowey", welks vertrek naar
het Midden, en Verre Oosten door
machinestoring moest worden uit
gesteld.
(Advertentie LM.)
2 goede receptjes om zelf klaar te, maken
EEN HEERLIJKE HOESTSIROOP EEN UITSTEKEND LINIMENT
VOOR UW KINDEREN TEGEN RHEUMATIEK
Kook een kwart liter water en los
er een eetlepel suiker of stroop in
op Voeg daarna hieraan toe 30
gram Vervus (dubbel geconcen
treerd). roer alles goed dooreen en
Uw hoestsiroop is gereed. Vervus is
bij alle apothekers en drogisten ver
krijgbaar voor slechts 75 ct.
Haal bij Uw apotheker of drogist 15
gram Rheumagic-olle (prijs slechts
65 ct.) en 85 gram brandspiritus.
Schud de twee bestanddelen door
elkaar in een schone fles. Bet de
pijnlijke plaatsen met de aldus ver
kregen liniment drie of vier keer
per dag.
door EDWARD HOPE
„Het spijt me. Buzz. Maar ik kon
het niet helpen. Al die insinuaties
in de kranten cn al dat hielen;1k-
ken om alsjeblieft weer op <(e uni
versiteit terug te mogen komen.
Toen McNeal mij opbelde en voor
stelde me te laten interviewen toen
was dat de druppel die de emmer
deed overlopen."
„Als je mij nou maar nad inge
licht Deze twee dagen zijn de
beroerdste die ik ooit heb meege
maakt".
„Het spijt me, jongen:"
„Wat ga je nou doen?"
„Ik vertrek vanavond naar Euro
pa. Per schip".
Buzz keek of hij door een politie,
agent werd gekust. „Je doet wat?
Naar Europa? Je bent stapelgek,
jongen. Alles wijst er toch op dat
jullie weer met ere worden terug
gehaald op de universiteit. McNeal
heeft wonderen verricht!"
„Ze kunnen iedereen met ere
binnenhalen tot ze barsten van de
studenten. Maar mij niet."
„Dus zo n kleine
„Ik ga niet terug
„Je bent gek, Paul. gebruik dat
kleine verstand van je nou toch!"
„Om middernacht vertrekt de
„Paris" naar Le Havre. Daarom
vroeg ik je wat kleren mee te bren
gen Ik heb nu nergens tijd meer
voor. Visum. Paspoort passage
zeg je hebt toch niets gezegd
„Niets! Maar jij moest eens wat
aan iemand vertellen. Aan een goeie
verslaggever
„Dat mag jij om één minuut over
twaalf doen. Als we los van de wal
zijn".
..Maar hoe kom je nu toch aan
geld.-, en als je zoveel hebt waar
om zit je dan in dit hotel?"
„Ik heb dit hotel genomen omdat
ze me daar zonder vragen inschre
ven. Ik had toch geen bagage. En
aan dat geld kom ik omdat ik mijn
vader een telegram stuurde. Hij
telegrafeerde terug dat hij geld had
gestuurd en dat ik de eerste de bes
te boot moest pakken. Dat is de
„Paris". Die gaat vanavond
„Paul. luister nou toch eens
Wacht nou toch af wat ze vanavond
besluiten op die vergadering in
Princeton. De hele Raad van Toe.
zicht is bijeengeroepen".
„Niets afwachten., ik ga.. Kom
po, weg gaan passage bespreken.."
De opwinding van het rondvliegen
in taxi's verzetten Pauls gedachten
wat tot de avond Tijdens het diner
praatten zc over allerlei dingen,
alhoewel Buzz barstte om een paar
dingen te vertellen
Ze brachten de verdere avond
landerig door en praatten ook niet
veel, toen ze met een taxi naar de
kade reden.
„Ik kan je niet zeggen hoe naar
ik me voel", zei Buzz bij het af
scheid, „ik ben er met alles goed
doorgedraaid. Ze weten nog niet
eens dat ik er ook bij was."
„Geeft niets. Buzz, alles is nu toch
voorbij. Vergeten."
„Maar als ze nou besluiten
„Laat ze maar besluiten. Ik wil
er niet meer over praten."
Buzz mocht niet mee het schip op.
„Welik zal je laten weten wat
er gebeurt", zei Buzz somber. Hij
voelde zich ellendig bij dit afscheid
„Laat maar. Ik hoor het wel als
ik terugkom" zei Paul.
Toen liep hij eenzaam de loop
plank op. Eenzaam, al liep hij tus.
sen honderden vrolijke mensen die
zingend afscheid namen.
De kruier met de koffers wacht
te op hem boven in de hall. Het
rook er naar rubber en boenwas
Hij gaf de man een dollar ..BVeng
die koffers maar in hut ehhei
nummer staat op de labels
De man bedankte en ging een
trap af. Paul zeilde langs een aan
geschoten kerel die hem staande
hield en zei „Meurd schipdit
schip is absoluut meurd alle Fran,
sen zijn meurd hik kerels en
jij moet., hik niet kijken., of je
je paspoort hebt ingeslihikt
Het dek aan de walkant was af
gestampt met mensen die zwaaiden
naar vrienden en serpentines gooi
den. Hij liep naar de andere kant
waar het stil was.
Hij had weer een onnoemelijke
behoefte om alleen te zijn. Weg met
al die lolmakers hier aan boord.
Hij keek naar de rivier met de
vele lichtjes boven Manhattan hij
keek langs de reling. Er stond nog
iemand een meisje haar hou
ding herinnerde hem aan ach
dat was voorbijMaar hij keek
nog eens dat figuurtje die
benen dat hoedje
De stoomfluit dreunde scheurend
door de nacht en plotseling trilde
het hele schip. Het meisje keerde
zich om ln het duister.
Paul sprong een meter van de
grond. „Kalm nou," dacht hij, „kalm
noudat soort visioenen zal ik nog
wel lang houden." Heel voorzichtig
liep hij in haar richting. Twijfelend,
zoekend naar moed.
„Mmmiidge
Ze draaide zich geschrokken om.
HET WAS MIDGE
Ze stond daar met grote ogen, de
lippen wat van elkaar.
„Paul Lawton ben jij het
„Mmmaarwat doe je hier....
kkkom je me sspreken of wat
„Ik ga ook naar Frankrijk... is
dat toevallig
„Dat kan niet, Paul. Ze hebben
je weer toegelaten. Er was een grot^
vergadering met veel rumoer. Je
mag terugkomen Haar hand was
op zijn armoh Paul
Zijn tong was kurkdroog. HIJ
slikte en probeerde te spreken.
Midge ging verder. „Je moet van
het schip af Want nu kan je je
studie afmaken cn dokter worden.
Je hele leven -
Hij schudde van nee.
„Je moet, Paul. Doe asjeblieft
niet theatraal. Dit is geen kwestie
van trots. Je hele leven hangt er
van af
„Dacht je dat ik daar terug ging...
met alles wat jij.."
Hij haalde diep adem en slikte
weer.
„Je moet van boord Paul, toe
nou
„Waarom haat je me eigenlijk?"
vroeg hij met een lage stem.
„Je haten... dat was., dat was
een vreselijke vergissingik moet
mijn excuses nog maken maar daar
is nou geen tijd voor Je
Hij stond een ogenblik doodstil.
Toen pakte hij haar ruw beet „Haat
jij me niet? Midge ik hou van je.
ik hou van je... denk je dat je..-
dacht je dat je misschien ch dat
je
„Natuurlijk, domme jongen, na
tuurlijk... ik hou al zo lang van
je... en nou van dat schip af...
vlug".
Hij mompelde ic»s onverstaan
baars... toen kuste hij haar. kuste
hij haar, kuste hij haar. k
Als je nu speciaal een meisje
moet kussen is daar geen betere
plaats voor dan op een schip dat
haast vertrekt Dat is daar de na
tuurlijkste zaak van de wereld. Een
steward stak zijn hoofd uit een deur
maar trok die schielijk weer terug.
Iemand sloeg op een gong. Er be
gon een gerèn naar de loopplank.
Midge wist zich aan Pauls (pret.
tige) greep te ontworstelen.
„Doe het voor mij Paul, ga terug."
(Wordt vervolgd)
