V rachtrijders van Europa zijn
geboren zwervers
VOORAL VOOR DE VROUW
Onze bet... bet overgrootouders
waren insecteneters
Een moeilijke keuze
Hij gedaan
Haar lippen waren heel
onnatuurlijk roocl
Heffing luisterbijdrage
zou onwettig zijn
aimarifrijdfcg lo Januari 1052
EVEN GRIEZELEN, MEVROUW
Men zegt dat rupsen en spinnen
lekker moeten zijn
Veel te weinig
vrouwen bij
de UNO
DRIE DAGEN PER TRUCK NAAR DUITSLAND
Potige kerels rijden hun zware
wagens oreral heen waar de
vracht hen roept
Afwisselend leven
maar buitengewoon
vermoeiend
Auto met glas aan
splinters gereden
Assen heeft leger
woningzoekenden
5
^aatschi;
84S
tnainjen
19A
234»;
lOi'i
127'.
isiHfl
122
r. 79
117.;
ïeminjfj
deren.
liagen
igen [T7AAROM zouden wc geen insecten eten? Ja, waarom eigenlijk niet?
65 VV Omdat het zo kriebelt op de tong? Volgens de deskundigen is het
een uitstekend voedsel, rijk aan eiwitten en vetten en daarom is een
rnemirjsprinkhaan of een meikever niet te versmaden. Wanneer we kennis nemen
154}; van een merkwaardig bock. dat onlangs in ons land in de Engelse taal
verscheen en dat tot titel draagt: „Insects as human food"*) dan moeten
we tot de conclusie komen, dat het eten van Insecten onder de mensen, die
94j} in primitieve omstandigheden leven, altijd gewoonte geweest is en dat er
zelfs in Europa inscctcn-cters leven.
De schrijver van dit boek is prof.
e£cn: F. S. Bodcnheimer van de He-
•üi; breeuwse Universiteit in Jeruzalem
12'; sn het is dan ook een doodernstige
2S ivetenschappelijke studie, waarin aan
3'' de hand van talrijke gegevens uit
ïrwc^qde litteratuur nagegaan wordt, waar
20 en wanneer de mensen er toe ko-
S men om insecten te eten, wat de
21'; voedingswaarde ervan is, hoe de
21 i beesten gevangen worden en toe
bereid. kortom alles wat met dit
onderwerp samenhangt.
Vooral in de tropische regionen
Js ^et [bij ^e primitieve volken
551 V1|jwel regel, dat ze hun voedsel
561'' aanvullen met het eten van ïnsec-
ten, in de eerste plaats termieten
55', en sprinkhanen, maar ook spinnen,
14'. rupsen en torren. In Nieuw Guinea,
zo zegt men. eten de Papoea's vrij-
'wel alles wat kan lopen, vliegen
ó'i? °f kruipen. Men kan hierin een
S3j A'°or onze smaak wat ongewone
16'.; liefhebberij zien. maar in werke-
!l!i liikheid is dit voedsel voor deze
!°b menrén van veel belang. De schrij-
ver wijst er dan ook op dat dit
4<; aanvullende voedsel bij veel stam-
2»; r 7ncn onontbeerlijk is. wanneer zij
ziin aangewezen op een eenzijdige
plantaardige kost en dat dit de
sleutel moet zijn tot het geheim,
waarom deze mensen ondanks het
.den schijnbaar tekort aan volwaardice
eiwitten en vetten toch gezond blij-
Jven.
.77p In alle werelddelen worden door
de Pri*nitieve volkeren ook zonder
li
directe noodzaak insecten gegeten
en zo is het b.v. heel gewoon, wan
neer we op de inboorlingenmarkten
in Afrika geroosterde sprinkhanen
en termieten als lekkernij aantref
fen.
Merkwaardiger wordt het geval,
wanneer we in hetzelfde werk lezen
over het eten van insecten door
blanken. De prachistorische mens in
Europa, dus onze bet.... betover
grootvader moet een ijverig insec
ten-eter geweest zijn, maar ook uit
historische tijden is dit bekend.
Aristoteles vermeldt in zijn „his-
toria animalum" dat het eten van
larven van de cikade in Attica in
zwang was. Pikanter wordt het,
wanneer we lezen, dat in de tach
tiger jaren van dc vorige eeuw in
Parijs in het café Custoza een groot
banket met vijftig gasten gegeven
werd. waarbij de witte larven van
de meikever als bijzondere lekker
nij werden opgediend. Met een
laagje deeg croquant gebakken,
moet het een heerlijk gerecht ge
weest zijn.
„Why not eat insects?" is dc ti
tel van een boekje, dat in 1885 in
Londen verscheen en waarin de
schrijver deze gewetensvraag met
nadruk aan de lezer stelt: .Ik ben
er zeker van, dat velen een proef
zulten nemen met het eten van in
secten. wanneer ze zich hiervan on
bevooroordeeld rekenschap geven.
M ij n insecten leven uitsluitend van
plantaardig voedsel, ze zijn zindelijk
en smakelijk en beslist meer kies
keurig op hun eten dan wij zelf
We zullen ze dan ook op een goede
da* heel vrolijk koken en opeten".
Aldus de heer V. M. Holt. de auteur
van dit opwekkende geschrift waar
in niet alleen een pleidooi gehouden
wordt voor zijn uitzonderlijke lief
hebberij. maar waarin ook verschil
lende recepten gegeven worden.
Hier is een volledig menu:
Gekookte kabeljauw met slakken-
saus.
Wespenlarven gebakken in dc
"ate
Vlinders gestoofd in boter.
Gebraden vlees met rupsen.
Jonge worteltjes met ritnaalden.
Kruisbesrongelei met bladwe'spen
Gepeperde meikeverlarven
Toast met larven van Vliegend
Hert.
Wanneer het eten van insecten
tot de „bon ton" zal gaan behoren,
dan wordt deze heer Holt onge
twijfeld beroemd en prof. Bodcn
heimer herinnert in dit verband
dan ook aan de woorden van de
fijnproever Brillat-Savarin. die in
zijn Physiologie du Goüt beweert-
..Iedereen, die een nieuw gerecht
bedenkt doet meer voor het geluk
van zijn medemensen dan al de
filosofen, scshrijvers. wetenschaps
mensen en politici tezamen".
Als anecdote vernemen we dan
nog. dat de Franse astronoom de
Lalande in Brazilië spinnen en rup
sen loerde eten c 1 na zijn terug
keer in eigen land dit gedierte als
lekkernij bleef consumeren Volgens
deze zegsman zouden spinnen naar
hazelnoten en rupsen naar kersen
en pruimen smaken. Over smaak
valt niet te twisten!
Nu moet men uit het voorgaande
niet opmaken, dat het werk van
prof. Bodcnheimer een verzameling
is van humoristische verhaalties
over zonderlinge insecteneters Zo
als gezegd, is het een ernstige we
tenschappelijke studie, bijna geheel
gewijd aan de gebruiken der in
boorlingen in diverse gebieden cn
waarin deze merkwaardigheden
die ons het meest interesseerden
terlooos penoemd werden. H M.
..Insects as human food A rhaDter
of the ecology of man, by F S. Bodcn
heimer. Prof, of zoology, Hebrew Uni
versity. Jeruzalem 352 p. Dr. W. Junk
publisher. The Hague 1951.
tgc IKKE zusje en zoontje zitten
midden in de conflicten. Ze
slaan 's morgens met ruzie on en re
gaan met ruzie naar bed. Het is be-
goniten met de kleurtjes. Zoontje
heeft in een nette vlaag z'n laatje
i opgeruimd. Tijden is hij boven blij-
ven prutsen en 's avonds stond het
werkstuk te kijk op een stoel, alles
keürig gerangschikt met eet} inven
taris erbij. Een stuk papier waar
in forse inktletters streng verbode
12 gum, 1 doos, 1 spel, 1 hnejaal enz.
Dikke zusje doet vriendelijk en
belangstellend, totdat ze tussen de
eigendommen haar kleurtjes ont-
1 dekt. Drie potloden, een groene, een
blauwe en een gele
5 „Van mij," roept ze en ze steekt
i\ een zeer kordaat handje uit.
..Bhjf af." briest zoontje, „blijf
meteen af!" Maar 't kleine wijfje
.,j wordt elke dag een stukje groter,
ze laat rich de kaas niet van het
brood eten.
..Van mij," gilt ze, „van mij, van
mij" En ze ramt hem met haar
knuistjes Als dat niet helpt, holt
ze jammerend dc gang op, waar ik
op een stoel sta te draaien aan het
lampje dat los zit en alsmaar aan
en uit trilt.
„Van wie zijn die kleurtjes," zeg
ik streng, „van jou of van jou''
Maar zoontje wil die zaak niet uit-
?iezoc/it hebben, hij smijt de pot-
oden op de mat en streept die post
van z'n inuentaris-hjsl. „Vooruil
dan," bromt hij, „ze zwerven toch
straks weer door het huis."
Hij stapt zwijgend in bed en trekt
het dek over z'n hoofd. Dikke zusje
gaat slapen met de kleurtjes onder
d'er kussen. Doch de volgende mor
gen is het mis met die twee. Hel
is de moeite waard te zien op hoe
veel manieren een ruzie kan ont
staat' Len schiju-trap tegen het
speelgoed van dikke zusje is vol
doende. Ze piept als een stoomfluit.
Elk schiet toch op meid," heeft een
„Mam" tengevolge, klagend alsof er
klappen vallen. Het „ach meid," en
„Jij gedaan is niet van de lucht.
Ze is tenslotte ro geïrriteerd, dat
kleine wijfje, dat ze elk ongerief in
zoontjes schoenen schuift.
Op een avond hoor ik divars door
liet radio-hoorspel heen het beken
de gepiep van daarboven. In bed
zit dikke zusje, strijdvaardig, recht
op. De storm springt om het huis,
de deuren en ramen rammelen als
zaten we op een schip „Ga liggen,
je wordt koud," roep ik. Maar kijk,
ze is boos Ze wijst nijdig naar
zoontje, die roerloos en zonder ge
luid op z'n zij ligt." Hij rit' zo te
bibberen,' moppert ze. „nou kan ik
niet slapen
NA eeuwenlange puriteinse onthouding heeft zich aan het noordelijk
halfrond in enkele tientallen jaren in de „make up" 'n grote verandering
voltrokken. Een voor een, voetje voor voetje hebben de verschillende in-
giediëntcn veld gewonnen: de poeder het eerst, toen de klcurlozo nagellak,
de wenkbrauwenstift. dc rouge. En later de lippenstift, de mascara cn de ge
kleurde lak. Elke vrouw, die in het gebruik van een dezer zaken een
pionierster was, is er in haar tijd van beschuldigd geen „dame" te zijn
Dit standpunt is nog steeds niet geheel verdwenen, maar het is wel uit
zonderlijk geworden, en kenmerkend voor de publieke opinie is in dezen
het spraakgebruik, dat van 'termen als „verven" en „schminken" is ge
komen tot „opmaken" en „verzorgen".
Toch is er hier in vergelijking
met andere landen nog een be
trekkelijk gering percentage van
de vrouwelijke bevolking, dat de
make-up altijd en consequent be
drijft. En het is merkwaardig hoe
veel verschillende redenen daar
dan voor blijken te zijn.
De meesten zijn het bespreken
niet waard, omdat ze voortkomen
uit oprechte gevoelens of uit valse
schaamte, en met argumenten ge
staafd worden die elke voorstan
der onmiddellijk kan weerleggen.
Die redenen zijn dan: te oud, te
jong, en dat het te lastig, te duur,
te vies te raar, te moeilijk of zo
slecht is. Onder deze categorie
zijn er die met de meest vanzelf
sprekende durf roze hoedjes dra
gen, vreemde breipatroncn aan
den lijve beproeven en anderszins
op elke manier aan elk onderdeel
van hun stoffelijk omhulsel aan
dacht besteden behalve aan het
belangwekkende facet van hun
aangezicht. Velen zijn er, die elke
afvallige der geheel-onthouding
beschouwen als een draagster van
laag op laag vette, ranzige cosme
tiek.
Maar er is nog een groep, en
dat is een gevaarlijke, omdat zij
een zweem van rechtschapenheid
van zich geeft, die zelfs de meest
bescheiden opmaaksters bij tijd
en wijle een gevoel van ongemak
kelijk ongelijk opdringt. Het is
een groep, die bestaat uit een
aantal vrouwen en een in verhou
ding groter aantal mannen, en zij
staan de .Natuurlijkheid" voor.
Het is bij hen niet alleen zo, dat
zij al het natuurlijke aan het ge
zicht aantrekkelijk en karakteris
tiek vinden; en of dit nu rode
glimmende neuzen, witte of rui
gende wenkbrauwen, bloedloze of
lila lippen omval, dat doet er niet
toe. Maar ze verwijzen bovendien
elke poging tot tegemoetkomc-.
aan een falen van Moeder Natuur
met diep gefrons naar de Aide-
ling Foei. Zij lopen hun omgeving
voortdurend te hinderen met dc
wichelroede van hun speurzin en
zij genieten van lectuur, waarin
soortgenoten het hebben °yer
vrouwspersonen met natuurlijke
blossen cn matte huiden, die het
op den duur winnen van anderen
wier lippen onnatuurlijk rood zijn
cn wier blikken onder het verlei
delijke mascara uit languiseren,
kortom: ze zijn vaak vervelend,
soms lastig cn zij hebben altijd
>-. 1 ongelijk.
Want, zo zou ik hun in over
weging willen geven: waarom
moet alleen maar dat gezicht cn
altijd weer dat gezicht natuurlijk
blijven? Waarom, afgezien van al
le andere zaken buiten het vege
lijf, wel modieuze kleren? Wel
raam maakt lawaai door de wind.
Maar dikke zusje 1 s. als een argwa
nend echtgenote, die zelfs het
voor de hand liggende niet meer
gelooft: „Nee hij gedaan," herhaalt
Ze streng het refrein van de dag. i
„Hij met z'n tanden, dat doet-ie
espres."
BIBEB.
zeep, water en tandenborstels?
Wel hoeden, wel nagelvijlcn en
pedicures? En, om in de buurt
van het gezicht tc blijven: waar
om scheren deze heren zich. in
plaats van de natuurlijke nekkrul-
len. tochtlatten en aartsvaderlijke
baarden te laten staan'' En waar
om gaan deze dames wel naar de
kapper, waarom kammen zij zich
en dragen zij pennetjes? Dat hoort
toch allemaal helemaal niet in een
natuurlijk verband? Ik vraag
maar MARJOLEIN DE VOS
„Geef mij maar
zijden kousen
NGELSE buschauffeurs ge-
E-s ven de voorkeur aan zijden
kousen, althans bij dames. „Ny
lons zijn een ramp op de weg",
verklaarden zij, volgens de Daily
Herald, tegenover de voorzitter
van hun vakorganisatie, die dit
punt op een Veiligheidscongres
ter sprake zal brengen.
„In het licht van de koplampen
pik je er zo de meisjes uit, die
zijden- of kunstzijden kousen
dragen", zeggen zijn leden. „Op
winteravonden, als de dames
donker gekleed gaan, lichten zij
den kousen op in het licht van
de schijnwerpers. Nylons daaren
tegen vallen niet op als de
draagsters een donkere straat
over steken."
T~\ AT is ons hele doel. zegt Ma-
E-E dame Marcel Leroux. tijdens
een zeer recent gesprek bij haar
thuis, in een groot flat in de rue de
Maubeuge. niet ver van de Gare du
Nord. Meer vrouwen in de alge
mene vergadering van de Verenigd.
Naties te krijgen. Want terwijl de
bevolking van de gehele wereld 53
procent vrouwen telt, zijn er in de
U.N.O. op de ruim vijf honderd
mannelijke afgevaardigden slecnG
een zeer gering aantal vrouwen.
Daarom hebben wij op vijf en zes
Januari j.l. een assemblée in dez1
stad gehouden, om te geraken tot
een algeheel samengaan van alle
bestaande verenigingen van vrou
wen, onverschillig opzet, politieke
of godsdienstige strekking.
Zo zal het niet meer kunnen ge.
schieden. aldus Madame Marcel Le
roux, dat er vele beslissingen bui
ten ons om genomen worden. Onze
zetel zal telkens daar zijn, waar de
U N O. zijn algemene vergadering
houdt. Tot nu toe hebben zeventig
vrouwen-associaties zich verenigd;
zij vertegenwoordigen tesamen een
veertiental landen. Mevrouw Roose
velt is in ons midden. Vijftig andere
verenigingen hebben schriftelijk
haar medewerking toegezegd. Al
leen dc landen achttcr het ijzeren
gordijn hebben geweigerd De com
munisten stemden allen tegen, tcr-
w ijl ons enige doel toch het hand
haven van dc vrede is.
Mevrouw Tibaldi Chicsa, afge
vaardigde van Rome, is voorlopig
tot Presidente gekozen Zij is dc
dochter van de bekciide Italiaanse
minister, die naar Frankrijk is go-
komen tijdens het bewind van Mus
solini.
Er zal voorts een comité van ze
ven leden samengesteld worden
waarin waarschijnlijk ook ccn Ne
derlandse vrouw zitting zal nemen
O. die Nederlandse vrouwen, zij
weten wat werken is, als iets der
gelijks ondernomen moet worden,
zegt Madame Marcel Leroux Dat
was ccn oprecht en aangenaam
woord De tijd van madame Leroux
was echter te beperkt om nog lan
ger over dit probleem uit tc wei
den: U weet het essentiële niet
waar''
Inderdaad, antwoordde ik.
MONIQUE.
Franse kappers naar
universiteit
Het Syndicaat van de Parijse Kap
pers heeft besloten dat de zestig
duizend Franse Figaro's waarvan or
vijftien duizend te Parijs gevestigd
zijn, verplichte cursussen moeten
volgen in de chemie, de biologie,
ja zelfs in de medicijnen, opdat zij
niet slechts wat de uiterlijke smaak
betreft op de hoogte zullen zi.in van
dc door hen gebrifikte producten,
maar eveneens de kennis zulten
verwerven waaruit die producten
samengesteld zijn cn in welke ge
vallen zij als schadelijk aangeduid
moeten wordvn.
Reeds hebben in het amphitheater
van dc Medische Faculteit de Pro
fessoren Piedcllèvre cn Vomaine hun
eerste cursus gegeven om dc kap
pers in het doolhof van de verf,
lotion enz. wegwijs te maken.
Aan het einde van de cursussen
wordt hun dan een diploma uitge
reikt. Een nuttig diploma, zowaar,
want thans kan na een ongeval in
een „Salon de Coiffure" nimmer
meer door de kapper worden bc-
weerd. dat hii het gevaar van het
**£^31 gebruikte product niet kende.
==^5* I MONITOR
DE vraag, welke
speen zij vandaag
eens op haar fles
je zal zetten be
zorgt dit kleine
meisje van vijf
maanden kopzor
gen. Al komt ze
dan ook nog maar
pas kijken deze
jonge Italiaanse
Maria Ascani, ze
heeft zo haar pro
blemen reeds.
Voor wie het in
teresseren mocht:
na rijp beraad be
sloot zij haar fles
je melk met de
derde speen van
rechts te drinken.
(Van een onzer verslaggevers)
KEULEN, Januari 1952. Er Is een apart slag mensen, dat de wegen
van vele landen bevolkt. Stoere, potige kerels zün het niet vaak ccn niet
tc breken werkkracht, meestal een rusteloze aard cn altijd een onbegrensd
gevoel voor humor. Dat zijn de chauffeurs die glad lak aan grenzen cn
afstanden hebben, die in hun tien-, vUfticn- of twinligtons vrachtwagens
alle denkbare goederen versjouwen, dwars door landen en steden, over
bergen cn rivieren, langs bossen cn akkers of langs dc slaperig makende
ritsen beton, die autostrada's worden genoemd. Dat zijn de vrachtrijders van
Europa.
Neem Wim Joosten en Theo van
de Crommert. twee chauffeurs van
Van Gend cn Loos te Nijmegen.
Het was nog donker toen zij op
een ochtend aan het begin van dc
weck hun woonstad achter zich
lieten. Dc straatverlichting wierp
slagschaduwen op de wegberm, die
de tientons „Mack" cn de ticntons-
aanhangwagen nog groter deden
lijken dan ze in werkelijkheid al
zijn.
„Daar gaat-ie weer voor een dag
of wat", verzuchtte Theo cn Wim
zei: „Hou jij hem maar even net
jes op de weg dan zal ik vast de
paperassen voor de douane opsnor
ren."
Formaliteiten
liet was ook nog donker toen zij
het houten keetje van „Zollamt
Wylcr" binnen stapten. Gvocn-ge-
uniformeerde douaniers verdedigen
er plichtsgetrouw de belasting- on
accijnsbelangen van het vaderland,
maar met Wim cn Theo cn hun
twintig ton vracht hadden zij wei
nig moeite. Dergelijke vaste klan
ten kennen de spraak en weten de
weg. ook in de wirwar van dou
ane-formaliteiten, die bij het ver
voer van Ijskasten, sigaren, bloem
bollen of weekbladen te pas komt.
Zo komt het dat het ook nog
donker was toen dc neus van dc
hun troetelkind dc auto door
steden cn dorpen davert, de grens
overwipt, het buitenland in. Met
een jolig gebaar groeten zij alle ver
keersagenten, die goede bekenden
zijn geworden. Ze knipperen niet de
koplichtcn of steken dc duim om
hoog als ze collega's tegenkomen,
die net zo n kolos als zij besturen.
E11 onderwijl vertellen ze elkaar wat
vrouw en kinderen dc Zondag thuis
te zeggen hadden of ze tappen mop
pen cn maken grapjes op de men
sen en dingen langs dc weg.
Zo is het leven van dc vrachtrij
ders van Europa. Interessant, af
wisselend, boeiend maar bar ver
moeiend. Alleen zullen ze het zelf
niet zo gauw toegeven.
„Achter zo'n hoepel zitten? Dat
kan iedereen." zegt Theo.
Maar terwijl wij dit alles nu zo
rustig neerschrijven, denken wij er
nog eens aan hoe tot op het merg
toe vermoeid wij waren van alleen
maar drie dagen met Van dc Crom
mert en Joosten in de cabine zitten
cn toekijken.
Theo van de Crommert verzorgt
de 125 pk. motor van zijn „Mack",
terwijl chauffeur Joosten zaken
doet bij een Duitse expediteur in
Essen. (Eigen foto)
vervoeren of met porcelcin uit
Tsjecho-Slowakijc komen. Het zijn
allemaal trekkers langs de weg.
zwervers voor het leven. Want wie
het in zijn bloed heeft niet op een
kantoorkruk te kunnen zitten eu
internationale autodiensten gaat rij
den, kan cr niet meer mee ophou
den. Al mopperen zij nog zo hard
als de baas zegt dat cr weer moet
worden aangetreden voor een lange
reis, alle bezwaren zijn vergeten als
Dc tientons Mack staat in Bannen
voor een goederenloods, om ge
laden te worden. (Eigen foto
Chauffeur sap zich pevan-
pen tussen spoorbomen
EINDHOVEN. Op ccn der Eind-
hovense overwegen is een vracht
auto, geladen met spiegelruiten, door
een trein gegrepen cn totaal ver
nield Toen do chauffeur met het oog
op zijn breekbare last de overweg
langzaam wilde passeren, zag hij
plotseling een der spoorbomen voor
zich neerdalen. Hij schakelde achter
uit. doch ook achter hem bleek de
boom reeds gesloten. Hij koos toen
de verstandigste weg en sprong uit
dc auto. die enkele seconden later
met een geweldige klap door de
dieseltrcin uit Helmond aan splin
ters werd gereden. De schade aan
gebroken glns bedraagt bijna 1000.
Ook de dieseltrcin werd zwaar be
schadigd. Dc bestuurder werd door
glasscherven licht gewond. Vermoe
delijk heeft dc overwogwachtcr die
de bomen van een volgende overweg
of bedient, in het donker niet gezien
dat de auto zich op dc overweg
bevond.
Nederlands vlieger in VS
verongelukt
DEN HAAG Dc korporaal leer
ling-vlieger van de Nederlandse
luchtmacht C. C. Versteeg uit Dor
drecht, die in de V S. ccn opleiding
tot vlieger volgde, is Woensdagmid
dag in de nabijheid van Eloij 'Ari
zona) bij een vliegongeluk met oen
..Shooting Star" om het leven ge
komen. Hij was 22 jaar.
grommende Mack resoluut het bui
tenland in dook en de fel prie
mende koplampen het pad ver
lichtten dat die dag dwars door het
Ruhrgebied tot in Keulen zou lei
den. Maar dat wisten de chauf
feurs toen nog niet.
De Montgomery-brug bij Wesel
van een lengte en een structuur,
die ingenieur Bailey de borst van
trots moet doen zwellen, is de eer
ste bezienswaardigheid die wij bij
vol daglicht passeren. Van dc Crom
mert cn Joosten letten er niet op.
Zij geleiden het enorme gevaarte,
dat aan hun zorgen is toevertrouwd
met vaste hand over de wegen van
Duitsland
Kleef. Kalkar en Xanten zijn al
gepasseerd. Dinslaken ligt in het
verschiet. De eerste stopplaats zal
Duisburg zijn Net als vorige week
en precies eender als tijdens elke
rit in alle weken van de daaraan
voorafgaande maanden.
„Wat wil je er dan nog voor
nieuws aan zien?", zegt Theo. Dat
puin hier langs de weg ligt cr al
negen jaar zo. Er groeit intussen
alleen wat meer onkruid op."
Wat tc verdienen?
Verderop, na Duisburg, begint er
pas „muziek" in de tocht te ko
men. Van de Crommert en Joosten
1 n 1 chauffeur-besteller van
hun firma en zoals hun collega's
met vrachtwagens pakjes bestellen
in Amsterdam. Den Haag of Rot
terdam. zo doen zij het in het
Ruhrgebied. Hun klanten wonen
verspreid in de fabriekssteden langs
de Ruhr, de Rijn en de Wuppcr.
Eén keer per week stopt de Nij
meegse Mack cr voor dc deur met
een tweeledig doel: af te leveren
wat uit Nederland werd meege
bracht en op te halen wat Duits
land naar of via ons land wil ex
porteren.
Soms „valt cr niks te verdienen"
zoals de chauffeurs dat uitdruk
ken. Een andere keer is er te veel
om mee te nemen Dan gaat er een
telefoontje naar Nijmegen om nog
ccn Mack, die zo'n extra grote
vracht weg komt halen. Het komt
nok voor dat de goederen op ccn
ander adres staan opgeslagen, der
tig vijftig of honderd mijl verder
op. Dan kruipen- de mannen weer
in de cabine en loodsen hun truck
door het drukke verkeer en over
vaak anestwekkend nauwe laantjes
ook naar dat vrachtje toe Zo
komt het dat Wim en Theo tijdens
hun wekelijkse tocht 's morgens
nooit weten waar zij 's avonds hun
pet aan de kapstok zullen hangen.
Trekkers
Maar dat maakt voor hen juist
het plezier van het vak uit, zo gopd
als voor al die andere vrachtauto
chauffeurs, die groenten naar Zwit
scrland rijden, vis 'uit Denemarken
AMBTENAAR KOCHT GEEN RADIOZEGELS
Datum van inwerkingtreding heeft wel
degelijk in Staatscourant geslaan
(Eigen berichtgeving)
I DEN HAAG. Geheel onvoorbereid op wat licm voor dc Schiedamsc
kantonrechter wachtte de dagvaarding was op dit punt bijzonder 011-
j volledig werd de administrateur van het bureau Radio van het ministerie
van O.K.W gisteren als getuige-deskundige geconfronteerd met dc vraag,
of de regering ooit wel een datum van inwerkingtreding van hot nog uit
Londen stammende besluit tot heffing van radio-luisterbijdragen heeft
bepaald. Hij wist het niet. Het antwoord van dc vertegenwoordiger van
O.KAV., heeft enige opschudding verwekt, want hier stond terecht een
Vlaardingse gemeente-ambtenaar, die geen luisterbijdrage had betaald,
en die thans, hiervoor gedagvaard, verklaarde, dat er geen datum van
inwerking treding van het besluit tot heffing der luisterbijdragen was
bepaald.
De heffing van luister-bijdragen,
aldus de verdachte was derhalve
onrechtmatig, en hij behoorde dus
niet voor het hekje te staan. En
ziet, nu moest zelfs de vertegen
woordiger van O. K. en W ver
klaren, dat hij ook niet wist, of en
wanneer er een datum van inwer
kingtreding was afgekondigd.
Maar het is een beetje vroeg om
daar conclusies aan vast te binden,
want men kan van een vertcgcn-
I woordiger van het rijk, als getuige-
deskundige opgeroepen, nu ook weer
niet verwachten, dat hij alle wetten
en besluiten die ooit zijn afgekon
digd maar in het hoofd heeft.
Intussen Is wel gebleken, dat de
Vlaardingse ambtenaar niet zo heel
stevig in het zadel zit. Want de da
tum van inwerkingtreding van het
artikel in het Tijdelijk Telegraaf-,
Telefoon- en Radio-besluit, dat hef
fing van de luisterbijdragen moge
lijk maakt (Londcns besluit van 17
Sept. '44) is op 23 November daar
aanvolgend reeds in de Staats-cou-
rant gekomen met bepaling, dat dc
1 luisterbijdrage geheven zou worden,
op de eerste dag van de tweede
I maand na de bevrijding van de be-
trokken gemeente. Dat is voor geen
tweeërlei uitleg vatbaar-
Echter. zo voert dc Vlaardingse amb
tenaar nog aan. cr is ccn nieuw besluit
gekomen dat dc heffing van de luister
bijdrage regelt Een besluit van 10 Oc
tober 1945. waarin nieuwe regels worden
gesteld voor dc heffing van dc luister
bijdrage. en van dat besluit ls dc daarop
aansluitende datum van ln werklng-
I treding nimmer gekomen.
I Ook dat blijkt een slag ln dc lucht.
Want dit nieuwe besluit v*in October '45.
1 was niets ander dan eet wyzigingsbc-
sluit van het T.T.T.R.B. (17-9-'44). dat
wat betreft de daturn van inwerking
treding van 't onderhavige artikel on
gewijzigd bleef.
Maar groot hotel staat
ruim een jaar leeg
(Van onze correspondent)
ASSEN. In Assen ergert een
leger van circa 1300 woningzoeken
den zich al incer dan een jaar lang
aan het feit, dat het voormalige
Parkhotel met zijn ongeveer veer
tig kamers en drie grote zalen leeg
blijft staan. Dit hotel, dat eigendom
is van het rijk, was, nadat de bij
zondere rechtspraak het verliet,
aanvankelijk bestemd om als kan
toorgebouw voor een aantal rijks
diensten te worden ingericht. Hier
door zouden dan diverse woonhui
zen. die momenteel bij die diensten
in gebruik zijn, vrjj komen.
Inderdaad werden de belasting-
recherchedienst. dc dienst maat
schappelijke zorg cn de voogdijraad
in het pand ondergebracht. Doch
slechts voor kort. Alleen de voog
dijraad bleef, alsmede een adjudant
van de rijkspolitie, die met zijn ge
zin vier kamers van de tweede etage
bewoont. Maar circa dertig kamers
cn de drie zalen staan nu lange."
dan een jaar leeg.
